Caregiver (Part 7)

 

Caregiver (Part 7)

 

Sherwin

Napabagsak ako ng upo pagbalik ko sa aking office. Naiinis talaga ako kay Eman. Huminga ako ng malalim, gusto kong kumalma ang aking pakiramdaman. Nang kalmado na ako ay nag-isip-isip ako. Binalikan ko ang nangyari nitong nakaraan araw at ngayon. Paano ba nagsimula ang lahat.

Ah, nabungaran kong sweet na naguusap si Ana at si Eman. Nabulyawan ko siya kahapon dahil sa bagal ng pag-usad ng aming project sa inventory. Kagabi ay nagpaalam na hihinto na lang sa pag-aaral t mag-full time sa trabaho at tapos nadinig ko pang nagsabi ng “I love you” sa kanyang nobya.

Tapos nasigawan ko na naman kangina dahil sa kakausapin daw ako at alam ko naman na ipipilit niya ang pag-tigil sa pagpasok sa eskwelahan. Malinaw pa sa aking isipan ang aking sinabi.

 “Kung ang sasabihin mo lang sa akin ay ang pag-tigil mo sa eskwelahan ay mag-resign ka na rin!”

Ano bang nangyayari sa akin? Bakit ang daling mag-init ang ulo ko sa kanya? Maganda nga ang kanyang hangarin sa kompanya at magaganda ang suggestions niya tungkol sa problema sa inventory. Natanong ko nga ang audit at accounting head kung bakit hindi nila naisip ang recommendations niya. Magaling siya at asset sa kompanya.

Tumawag ako sa warehouse at tinanong ko kung naroon pa si Eman.

“Umalis na sir, para nga pong umiiyak eh.” Sagot ni Merto..

“Papasok daw ba sa eskwelahan?”

“Hindi po siguro, Narito po kasi ang gamit niya sa school.”

Napabuntong hininga ako. Ibinba ko na ang telepono

-----o0o-----

Hindi ako mapalagay, hindi tuloy ako makapag-trabaho ng maayos.

Tinawag ko ang aking sekretarya. “Emma, I cancel mo na lang ang meeting ko mamaya, i-reset mo na lang bukas ng umaga,dito na lang sa opisina.”

“Yes sir. May pupuntahan po ba kayo?”

“Uuwi na ako, Sumasakit ang ulo ko sa inyo.?” Masungit kong wika kay Emma.

Sa bahay na ako nagtuloy. “Ang aga mo ring umuwi Sherwin, si Eman, ang aga ring umuwi, parang hindi pumasok sa eskwelahan.” Wika ni Inday.

“Kanina pa ba siya?”

“Medyo lang.”

Mabuti at umuwi na siya, makakausap ko siya nang masinsinan. Kaagad ko siyang pinuntahan sa kanyang silid. Kinatok ko siya sabay bukas ng pinto. Gulat siyang napabalikwas at nagtakip ng kumot, naka brief lang kasi siya at wala pang pang-itaas.

“Sir! Sherwin! Napasugod ka. Sandali lang at magbibihis lang ako.”

“Okay na iyan, ano bang ikinahihiya mo. Nakita ko na rin naman iyan dati pa.”

“Eh noon iyon, basta, talikod ka muna.”

Natatawa ako kay Eman, tarantang-taranta. Mas nataranta pa kaysa noong napagalitan ko siya hehehe.

“Bakit Sherwin? Bakit ka narito? Bakit umuwi ka kaagad.”

“At ikaw, bakit ka narito rin? Bakit hindi ka pumasok sa eskwelahan?” sunod sunod ko ring tanong.

Napakamot siya sa ulo, nag-iisip ng isasagot. “Mag-usap tayo. Ano ba talaga ang gusto mo? Hindi kaylan man ako papayag na huminto ka sa iyong pag-aaral. Kung nahihirapan ka sa trabaho mo ay pwede kitang ilipat sa opisina ni Mama. Kung ayaw mo akong makatrabaho dahil sa masungit akong boss ay sige, doon ka na lang kay Mama.”

“Hindi naman sa ganon. Hindi naman ako nahihirapan sa trabaho eh. Ang dali nga lang eh. Kaya lang ay syempre, inabot ko na na may diprensya ang inbentaryo. Ginagawa naman namin lahat ng makakaya namin sa bodega, kaming lahat, tulong-tulong, pero wala talaga akong magawa. Kaya nga nag-suggest na lang ako sa accounting na…..”

“Oo na, nabasa ko na ang suggestion mo at okay sa akin iyon. Hanga nga ako sa suggestion mo eh. Ikaw pang bago lang sa kompanya ang nakaisip noon. Ngayon… galit ka ba sa akin?”

“Wala naman akong dapat na ikagalit sa iyo eh. Okay lang na magalit ka dahil sa boss ka namin at kompanya mo lang ang iniisip mo. Kaya lang ay naninibago ako sa iyo eh. Parang may nabago sa iyo, ang dali mong magalit lalo na sa akin. Ayaw kong magkakaroon tayo ng samaan ng loob, hindi ko gusto at hindi ko kakayanin kapag ikaw ang nagalit sa akin. Saka gusto ko sa kompanya mo, hindi sa ayaw ko kay Mam, pero gusto ko, kahit papano ay nakikita kita at nakakausap sa opisina.”

“Talaga lang ha, eh palagi na lang si Ana ang kausap mo. Kanina nga eh kayo ang nabungaran kong nag-uusap eh, kaya uminit ang ulo ko eh.”

“Pinag-uusapan lang namin kung anong gagawin sa diprensya, hindi naman ako masyadong marunong sa accounting.”

“Huwag mo nang intindihin iyon, kami na ang mag-uusap ng mga taga-accounting. Paano yan, dalawang araw ka nang absent sa klase mo.”

“Kayang kaya ko naman iyon, sisiw lang sa akin yun.”

“Yabang nito, kasi may Mylene kang mapagtatanungan.”

Nagkatitigan kami, hindi siya sumagot. “Mahal mo talaga siya ano?”

“Oo naman.”

“Eh ako, mahal mo rin ba?”

“Syempre! Best friend kita eh. Matagal din tayong nagkasama, halos magpalit na nga ang mukha natin sa sobrang close ko sa iyo. Yung sungit mo noon ay wala lang sa akin, pero ngayon, dinaramdam ko na ang pagsusungit mo sa akin, kasi… kasi….”

“Kasi ano?”

“Ah wala… wala! Basta. Kumusta naman kayo ni Bea. Gusto na ng Mama mo na magka-apo sa iyo. Wala ka pa bang balak na pakasalan siya?”

“Hindi pa ako handa. Ayaw ko pang mag-asawa. Siguro kapag naka-graduate ka na. At ikaw rin, huwag ka munang mag-aasawa hanggat hindi ka pa nakakatapos at stable na ang trabaho.”

“Hah! Abay bakit ako? Anong kinalaman ko sa pag-aasawa mo? Hindi pa naman talaga ako mag-aasawa. Hindi ko pa napapagawan ng bahay si Nanay. Bati na tayo ha. Payakap naman.”

Nagulat talaga ako sa sinabing “payakap”. Ang totoo ay lumukso ang puso ko. Talagang nasabik akong mayakap din siya. Kasi noong may sakit ako ay palagi kaming magkayakap kapag tinutulungan niya akong bumangon, maglakad na walang saklay, para bang na-miss ko rin iyon kaya ibinuka ko ang aking mga braso at niyakap ko siya ng mahigpit. Kulang na lang na maghalikan kami..

“Salamat Sherwin, na-miss kong bigla ang yakap mo. Parang ang gaan-gaan na ng aking pakiramdam. Wala na kasi akong alalahanin na galit ka sa akin. Okay lang na magalit ka sa akin basta sa trabaho, huwag ka lang magagalit sa akin na galit ka, yung hindi mo ako kakauaapin, yung sasama ang loob mo sa akin,” wika niya na nakayakap pa rin sa akin.

Ang sarap din ng pakiramdam ko, gumaan din ang kalooban ko. Kung pwede lang magtapat na ako ng saloobin ko sa kanya ay nagtapat na ako. Ang hirap din pala ng ganito na one sided lang ang pagmamahal.

Bimitiw na siya sa pagkakayakap, parang ayaw ko pa kaya hinapit ko uli siya. “Mag snack tayo, ginutom ako hehehe,” sabi ko saka bumitiw na. Siya naman ang kumabig sa akin. “Anong gusto mo, pag-prepare kita.” Wika niya.

“Labas na lang tayo, sa malapit na mall lang.”

“Mag-bihis muna ako, nakakahiya naman ang bihis ko, sandong butas pa ehehehe.”

-----o0o-----

Eman

Burger at spaghetti lang naman ang kinain namin. Ang saya-saya namin habang kumakain, para kaming nag-date hehehe. Sana lang. Ewan ko ba, mas masaya ako na si Sherwin ang kasama kaysa kay Mylene, Pero alam kong mali at hindi kaylan man magiging tama ang nararamdaman ko. Saka para ko namang kinalaban si Mam. Gustong gusto na niyang maging lola.

Kung malalaman lang ni Sherwin ang nararamdaman ko ay malamang na lumayo siya sa akin. Ayaw kong bigyan ng ibang kahulugan ang kabaitan niya sa akin. Hindi ang kagaya ko ang magugustuhan niya, isang hampas-lupang nilalang.

“Manood tayong sine, maaga pa naman,” aya niya sa akin. Syempre pumayag ako, hindi dahil sa malilibre ako sa sine kundi minsan na lang kaming nagkakasama ng ganito. Tamang tama naman at magsisimula na ang palabas.

Sa loob ng sinehan ay kinuha ko ang kanyang kamay at nagholding hands kami. Kinikilig ako na ewan. Sana lang ay naging mayaman din ako para hindi ako mahihiyang ligawan siya. Ang nakakatuwa pa at talagang kinilig ako ay humilig pa siya sa aking balikat. Haaayyyyyyy sarap ng ganito. Sana lang ay palagi kaming ganito.

Sa totoo lang, hindi ko masyadong naintindihan ang palabas, kasi ay naglalakbay talaga ang aking isipan, para akong nasa alapaap at magkahawak kamay kaming tinatangay ng hangin sa malayo. Masaya raw kami pareho na punong puno ng pagmamahal ang aming puso. Natapos na ang palabas na lutang na lutang pa rin ako.

Habang daan ay… “Thank you Eman at sinamahan mo ako. Sana palagi nating gawin ang ganito.”

“Gusto ko rin naman. Sa sweldo natin, ako naman ang mag-treat sa iyo hindi yung palagi na lang ikaw. Nakakahiya din naman,” sabi ko.

“Babawasan mo pa ang pinapadala mo sa Nanay mo, ako na lang. Pag-aawayan na naman ba natin pati ang date natin?” wika niya.

“Date?” taas kilay kong tanong

“Joke lang hehehe.”

“Basta, ako ang taya,” pilit ko.

“Pero….”

“Uhm!”

“Pe…”

“Uhm! Ako na sabi eh!” wika ko na may diin.

“Ikaw na nga ang bahala.”

Nagkatawanan na lang kami. Lubos ang aming saya sa pagkakabati namin.

-----o0o-----

Okay na talaga kami. Tahimik na sa opisina. Approve na ang suggestion kong isinubmit sa kanya at nagpalabas na siya ng memo na simulan kaagad. Nag-cut-off date kami para sa huling bilang na siya nang gagamiting bagong balanse at hahabulin na lang ang posting para sa mga bagong dating at labas ng inbentaryo. Next month ang target naming matapos at pagkatapos ay mag dry-run na kami.

Sa eskwelahan ay masayang masaya kong ibinalita kay Mylene ang buong pangyayari, minus sa date namin ni Sherwin, kung masasabi ngang date iyon.

Mabilis ang paglipas ng panahon, almost perpect na ang inventory balance namin sa bodega at sa computer, smooth na ang takbo ng aking trabaho sa bodega. Nag-date kami noong nakaraang sweldo namin at ako nga ang taya, sa sine lang naman ang nalibre ko sa kanya. Siya rin ang nagbayad sa aming miryenda. Iba talaga ang feeling ko kapag magkasama kami, iba ang aking sigla, iba ang aking saya.

May kailangan akong itanong sa kanya tungkol naman sa trabaho kaya tumungo ako sa kanyang opisina. Pwede naman by phone na lang, kaya lang, gusto ko siyang makita. Wala sa upuan niya si Emma kaya pumasok na lang ako basta. Inisip ko na hindi naman siya basta magagalit dahil may dahilan naman ako kaya basta na lang pumasok, wala ang kanyang sekretarya. Kaya lang pagpasok ko ay naroon si Bea, nakakandong kay Sherwin at naghahalikan.

“Sir… may isasangguni lang ako sa iyo. Ooopsss Sorry,” sabi ko. Tatalikod na sana ako palabas pero tinawag pa ako ni Bea.

“Sandali lang, punyeta ka! Hindi ka ba marunong kumatok. Uli-uli ay kakatok ka muna kung ayaw mo ipatanggal kita rito.” Malakas na wika ni Bea. Nawalan ako ng kibo, hindi ko akalain na sisigawan ako gayong sila naman ang may mahalay na ginagawa. Nanatili akong nakatayo.

“Ano pang ginagawa mo diyan, labas na. Pang-abala ka,” sabi pa niya.

Nagpupuyos ako sa galit. Hindi man lang siya sinaway ni Sherwin gayong hindi naman siya ang nagpapasweldo sa akin. Tangna niya.

Paglabas ko ay naroon na si Emma. “Pinapasok ka ba ni Boss. Naroon si Bea at sinabi sa akin na huwag muna akong magpapapasok kahit na sino,” turan niya.

“Malay ko, alam ko ba na may bisita siya. Wala ka kasi sa upuan mo eh. Sinigawan nga ako. Napunyeta pa ng babaeng iyon.” Galit kong sabi kay Emma.

“Sorry naman, nag CR lang naman ako, bakit kasi hindi mo ako hinintay.”

“Wala iyon,” sagot ko. Galit talaga ako at napansin din iyon ni Merto pag-pasok ko ng Bodega.

“Ano at sambakol yata ang mukha mo? Huwag mong sabihing nasigawan ka na naman ni Boss,” usisa ni Merto.

“Okay lang sana kung si Boss ang sumigaw eh, walang problema, pero hindi siya eh, ang haliparot na si Bea, gaga pala ang babaeng iyon. Ang akala ko pa naman ay ang bait-bait, ang hinhin pa. Hihindutin din pala pwe!”

Tawa ng tawa ang mga kasamahan ko sa bodega. “Nasigawan ka rin pala ano. Nangyari din sa akin yun dati. Hindi ko naman sinasadya, nasagi ko eh siya naman ang hindi nakatingin. Nagtataka nga ako at bakit hindi man lang sinasaway ni Boss eh. Para tuloy under si Boss.” Sabi ni Merto.

“Oo ng eh, yung nga ang ikinainis ko eh. Hindi naman siya ang nagpapasweldo sa atin, pero kung umasta, akala mo ay siya ang may-ari ng kompanya. Bwisit talaga. Mauro, Glen, tayo na munang kumain. Mauna na kami Merto ha, magpapalamig lang ko ng ulo, dadaanin ko na lang sa pagkin.

-----o0o-----

Sherwin

Maaga akong nag-out sa opisina, susunduin ko si Eman, alam kong uminit ang ulo niya kanina dahil nasigawan ni Bea. Ako na ang hihingi ng dispensa. Sakto namang malapit na ako nang matanaw kong lumabas na ng gate si Eman, kasabay si Mylene at nakaakbay pa siya rito. Hindi niya nakita ang aking sasakyan. Sinundan ko sila kung saan pupunta, naglakad pa kasi papalayo. Lumiko siya sa isang daan, pagtanaw ko ay pumasok sa burger house, magmimiryenda pa siguro. Nagpark ako, gusto ko ring makausap kahit sandali ang kanyang GF. Hindi ko pa kasi nakakausap ang kanyang GF.

Pagpasok ko ay wala na sila sa pila, natanaw kong nakaupo na at magkatabi pa. Kape at burger lang ang aking inorder at dahil sa nakatalikod sila pareho ay sa likoran na nila ako naupo. May mesa kasi roon na may parang mataas na division at ulo lang ang makikita kaya sakaling lumingon sila ay ulo ko lang din ang makikita nila. Nadinig ko ang pinag-uusapan nila. Hindi ako nagkamali, yung nangyari kanina ang nirereklamo niya.

“Hindi man lang sinaway ni Sir yung syota niya. Ang sama ng ugali talaga. Hindi siya bagay kay Sir,” kwento ni Eman kay Mylene.

“Ikaw naman, pagpasensyahan mo na, in-love yung tao kaya hindi niya sinaway yung babae.”

“Ang sabihin mo ay ander de saya siya.”

“Hala, under daw ako hehehe. Baka ikaw ang anderin ko makita mo, under ka sa katawan ko hehehe.” Sa isip isip ko lang naman.

“Mylene, baka naman kapag mag-asawa na tayo ay aanderin mo din ako ha. Hindi ako papayag.”

“Aba! At may kasal pang sinasabi ang kumag na ito. Hindi pwede.” Sa isip ko pa rin.

“Ewan ko, basta ba walang lamangan eh, walang mangyayaring anderan, bigayan lang. Bakit… gusto mo na bang magpakasal tayo? Sige kung gusto mo na. Gusto ko nang makasiguro sa iyo, ang dami kasing kalaban dito sa school eh, ang daming nagpaparamdam sa iyo. Akala mo ba hindi ko napapansin iyon.”

“Nakuh ha. Huwag kang magkakamaling pumatol pa sa iba. Tama na ang isa. Lintik na… bakit ba hindi ko na lang sa bahay kinausap eh. Naghihirap na naman ang kalooban ko.” Ganon pa rin, sa isip ko lang.

Mabuti na lang at hindi na nila pinag-usapan pa ang kasal kasal. Tungkol na lang sa kanilang lesson ang kanilang pinag-usapan. Nauna silang natapos.

“Ihahatid mo ba ako?” wika ni Mylene.

“Sa sakayan na lang, madami tayong assignment saka baka matagalan pa ako sa inyo, ang Mama mo kasi, palagi na lang tanong ng tanong ng kung ano-ano sa akin.”

“Sige… sige na. Sa sakayan mo na lang ako ihatid.”

Tiniyempohan kong nakasakay na si Mylene, pabalik na si Eman sa may tapat ng kanilang eskwelahan, alam ko namang magdyi-jeep lang siya kaya bago pa siya makasakay ay pinarahan ko na sa tapat.

“Sakay na!” Gulat pa siya ng huminto ako at buksan ko ang bintana.

“Sherwin, bakit ka napadaan dito?”

“Bakit? Ayaw mo? Gusto lang kitang kausapin.” Kain muna tayo,” aya ko.

“Katatapos lang namin ni Mylene, tapos kakain pa tayo sa bahay. Sa bahay na lang. Ano bang sasabihin mo?”

“Tungkol kanina, ako na ang humihingi ng dispensa sa nangyari. Ikaw naman kasi, bigla ka na lang papasok.”

“Malay ko ba naman na may ginagawa kayong kahalayan. Saka kanina ay wala sa upuan niya si Emma, nag CR daw kaya dumiretso na ako. Dati ko naman kasing ginagawa iyon. Paalala ko lang ha, mahaba-haba pang panahon bago ako mag-graduate, baka mabuntis yang alembong mong syota.”

“Hahahaha, ikaw ha. Syota ko iyon. Si Mylene kaya ang sabihan ko ng ganon sa iyo, hindi ka magagalit?”

“Bakit naman ako magagalit eh, hindi naman siya alembong,  Ayaw ngang pahalik man lang sa akin eh. Sa pisngi lang ako nakahalik sa kanya.”

“Naku ha! Huwag mo nang tangkain pa dahil may pangko ka pa sa Nanay mo.”

Nagkatawanan na naman kami. Bakit ba talagang ang saya saya ko kapag siya ang aking kasama at kausap.

Nahinto kami sandali dahil red ang traffic light. May nakita kaming dalawang lalaki na holding hands na naglalakad sa bangketa. “Ang sweet nila ano. Parehong lalaki pero alam mong nagmamahalan. Pwede palang magmahalan ang dalawang lalaki,” wika ko.

“Ikaw ba, pwede ka bang magmahal sa kapwa mo lalake?” tanong ni Eman.

“Siguro. Hindi ako magsasabi ng never dahil sa hindi ko alam kung ano ang mangyayari sa future. Hind pa naman ako sigurado na kami na nga ni Bea. Saka pwede naman ah, uso na ngayon ang same sex marriage, babae sa babae, lalake salakae.”

“Ibig bang sabihin, sakaling may magkagustong lalake sa iyo at magustuhan mo rin ay makikipag-relasyon ka sa kanya? Paano ka magkakaroon ng sariling pamilya, hindi kayo pwedeng magkaanak.”

“Bakit hindi, basta ba mahal din niya ako eh. Saka hindi na problema ang anak. Pwedeng mag-ampon o humanap ng papayag na maging surrogate mother.”

“Kung sabagay, basta may pera, hindi na problema ano.  Ang problema na lang ay si Bea hehehe.”

“At bakit mo naman naisip na problema si Bea eh wala nanang akong karelasyon na lalake. Ikaw talaga Eman, sobrang advance kung mag-isip.”

Natapos lang kaming mag-usap dahil nakarating na kami sa aming bahay.

 

 

Itutuloy………

Diary ng Beki Chapter IV - Gerald

 

Diary ng Beki

Chapter IV - Gerald

 

September 24, 2001 Monday 7:30 pm

Dear Diary,

 

Nakita pala kami nina Trish at Aimee, mga kaklase at kaibigan ko, na magkasama ni Vincent noong Sabado. Panay ang tukso, panay ang tanong kung kami na daw. Panay din naman ang tanggi ko hehe. Ang totoo, gusto ko sumayaw doon sa saya at aminin na kami na nga. Kilig na kilig nga ako eh, kaso usapan namin na lihim lang muna.

“Ang kaso, itong si Vincent, nadinig yata ang usapan namin umamin na kami raw. Hindi naman ako nag-confirm sa kanila.

Tapos, napahiya ako sa aming klase kanina. Kasi ba naman ay nag-iisip ako tungkol sa aming relasyon ni Vincent, hindi ko alam na tinatanong ako ni titser, naka tanga pa rin ako at hindi sumasagot, kaya hayun… pinagtawanan ako. Tapos ba naman yung isa kong kaklase ay sinabing in-love daw ako. Kung sabagay, totoo naman.

Ang sabi ba naman ni titser ay kung sinong maswerteng babae ang napusuan ko tapos may sumagot naman na lalaki raw ang gusto ko dahil bading ako.

Totoo naman talaga na bading ako, pero ginawa nilang katatawanan eh. Pati si Vincent at ang dalawa kong besi ay nakitawa rin. Nainis talaga ako.

Pero masaya pa rin, kasi eh…hihihi, inamin ni Vincent na kami na haayyyy hindi siya nahiya sa mga besi ko.

-----o0o-----

Dramatization:

Lunes na naman, gaya ng dati ay naghintay na sa labas ng bahay si Dennis sa pagdaan ng mga kaibigan. Pagkakita pa lang ng dalawa niyang kaibigang babae ay kinuyog na siya kaagad at kung ano-anong tanong at panunukso ang narinig da dalawa.

“Besi, magtapat ka nga sa amin, kayo na ba ni Vincent?” tanong ni Trish.

“Huwag kang magsisinungaling, nakita ka namin sa mall na lumabas ng sinehan!” wika ni Aimee.

“Anong ginawa ninyo sa loob ng sinehan, hinalikan ka ba niya sa lips?” tanong uli ni Trish.

“Magkaakbay pa kayo na naglalakad ha, sweet na seet,” komento ni Aimee.

“Anong pakiramdam ng mahalikan ha. Kwento mo naman, kakainis ka namn eh.” Si Trish na naman. “Bakit hindi ka sumagot?”

“Hala! Ano ba kayo? Paano ako sasagot eh hindi ako makasingit sa inyo. Ano bang sinasabi ninyo ha?”

“Huwag ka nang mag maang-maangan pa, caught in the act ka na. First date ba ninyo? Kailan mo sinagot? Nag-kiss na ba kayo?” sunod sunod na tanong na naman ni Trish.

“Uy ha, wala namang ganun. Aaminin ko na nanood kami ng sine, nagkataon lang naman na naroon ako dahil may bibilhin ako eh nakita niya ako. Inaya akong manood dahil libre daw niya ako. Kung kayo ba, tatanggi sa libre?” sagot ni Dennis.

“Liar! Sinungaling. At anong binili mo aber?” si Aimee.

Hindi makasagot si Dennis, nasusukol na sila ng dalawa. Nang biglang sumulpot si Vincent. “Bakit hindi mo pa aminin na tayo na. Ano namang masama?”

Nanlaki ang mata ni Aimee, namilog naman ang bibig ni Trish, parang hindi makapaniwala. Pero sandali lang naman ang pagkabigla at naghiyawan na.

“Ahaaaaayyyyyyyyy sinasabi ko na nga ba eh, iba kasi ang ikinikilos nitong si Vincent. Hindi naman dating malapit sa atin ah. Hoy besi, pahingi naman ng ginamit mong gayuma hehehe.” Si Trish.

“Hoy! Tumahimik ng kayo, nakakahiya. Vincent! Ano ka ba? Hindi oy, nagbibiro lang si Vincent.” Wika ni Dennis. Hindi niya malaman ang sasabihin, blangko ang isipan, hindi siya handa sa kaganapan.

“Ano pang magagawa natin, buking na tayo. Totoo mga friends, kami na ni Dennis, pero usapan namin, kung hindi ninyo nabisto na ilihim muna. Alam naman ninyo sa school natin, maraming… hmmm alam nyo na.  Isa na kayo roon hehehe. Joke lang. Atin-atin na lang muna ha, basta kaibigan lang muna. Ayaw kong mabu-bully ang honey ko hehehe,” wika ni Vincent.

Hindi malaman ni Dennis kung paano magre-react, mabuti na lang at nakarating na sila ng eskwelahan kaya natigil ang kanilang usapan. Hindi naman maikakaila na blooming itong si Dennis.

-----o0o-----

Sa loob ng klase ay lutang na lutang ang isipan ni Dennis. Hindi kasi siya makapamiwala na aaminin ni Vincent ang kanilang relasyon. Usapan naman nila na lihim lang  muna.

“Mr. Andres! Answer the question?” wika ng guro.

Pero naglalakbay pa rin ang isipan ng ating bida. Nagde-day dream na namamasyal sa isang lugar silang dalawa ni Vincent, holding hands at may pa sway sway pa.

“Huy Dennis, tinatanong ka ni Titser!” wika ni Aimee na hinatak na ang manggas ng polo nito.

“Mam… sorry po. Ano nga po pala tanong?” hiyang hiyang wika ni Dennis.

“Dennis… may problema ka ba?” tanong ng guro.

“Naku… wala po mam. Medyo may iniisip lang po ako. Para po kasing naiwan kong nasaksak ang plantsa, pero huwag po kayong mag-alala, sigurado po akong nahugot ko hehehe. Pasensya na po,” alibay ni Dennis. Kaagad nakaisip ng palusot.

“Mam, huwag po kayong maniwala, ang ganyang kilos at galawan kasi ay pihadong in-love lang si Dennis,” wika ng isang estudyante.

“At sino naman kayang maswerteng babae ang napupusuan mo Dennis?” tanong uli ng guro.

“Mam, hindi po babae, lalake po, bading po si Dennis hahaha,” komente ng isang lalaking estudyante. Hagalpakan ang buong klase, may hampas pa sa mesa at padyak sa sahig. Pati si Vincent ay nakita niyang nakitawa. Pahiyang pahiya siya, mangiyak-ngiyak na siya sa pagkapahiya.

“Stop it. Tumigil kayo. Bakit kung bading, wala na bang karapatang mag-mahal ang bading? Hindi ko gusto ang ganyang ugali.” Galit na sabi ng guro, natahimik tuloy ang klase. Inulit na lang ng guro ang tanong at nasagot naman niya iyon.

“Very good Dennis. Kung nag-aaral ba kayo kagaya ni Dennis eh mabe-very good pa kayo sa akin,” papuri ng guro. Kahit papano ay nabawasan ang pagkapahiya niya.

-----o0o-----

Lunch break, walang baon si Vincent kaya hindi na siya kasabay nina Dennis. Samantala ay tahimik lang itong si Dennis, walang kibo, hindi umiimik. Alam naman ng mga kaibigan na nagtampo sa kanila ito dahil maging sila ay nakitawa.

“Sorry na besi, alam ko nagtampo ka, nakakatawa naman kasi eh.” Sabi ni Aimee.

“Ano kayang nakakatawa roon, nilait na nga ako eh nakitawa pa kayo,” may higing na tampo sa salita ni Dennis.

“Asussss. Eh di sana inamin mo na lang. Ano ba talaga ang iniisip mo kanina. Ang layo na yata ng narating mo.” Usisa ni Aimee.

“Wala… kain na lang tayo. Tama na muna ang tanong, baka me makarinig pa sa inyo. Saka wala naman akong aaminin. Ewan ko sa lokong iyon, napag-tripan na naman ako,” wika ni Dennis.

“Ibig mo bang sabihin ay hindi totoo ang sinabi ni Vincent?” tanong ni Trish.

“Hindi. Sa tingin ba ninyo ay magkakagusto siya sa isang katulad ko? Tingnan nyo na lang ang kalagayan namin, ang ganda niyang lalaki, mayaman pa. Ako ano?” himutok ni Dennis.

“Sireyna hihihi. Joke lang. Ang ganda mo kaya. Marami ngang nanghihinayang sa iyo eh. Kung naging tunay kang lalaki ay ang damimg magkakagusto sa iyo, mabait na matalino pa. Pati ako ay baka mahumaling sa iyo hahaha,” si Trish, nagbiro pa.

-----o0o-----

Last subject na, hinihintay na lang nila ang bell para maguwian na. Hayun na nga, nag bell na. Mabilis na tumayo si Vincent, nauna nang lumabas.

Pagalabas nina Dennis ay nagpalinga linga pa siya, hinahanap si Vincent. Dati ay hinihintay sila. Kung hindi naman sasabay sa pag-lalakad pauwi ay nagsasabi ito, pero ngayon ay hindi.

“Bagalan naman nating ang paglalakad, hintayin natin si Vincent, baka nag CR lang,” wika ni Dennis.

“Silipin mo na kasi, bilis na at magsasaing pa ako,” wika ni Trish.

Patakbong tinungo ni Dennis ang kobeta, pero wala roon si Vincent. “Tara na, hindi siguro sasabay sa atin. Wala naman naglalaro ng basketball sa gym, tahimik eh. Saka hayun ang mga kasama niya palagi, naglalakad na palabas.” Wika ni Dennis.

-----o0o-----

October 8, 2001 Monday 7:30 pm

 

Dear Diary,

 

Hindi ko maintindihan Dear Diary, kung anong nangyari. Hindi ko alam. Matapos na pumayag akong kami na at aminin pa niya sa mga BFF ko ay bigla na lang nagbago si Vincent. Hindi na nasabay sa pag-pasok at pag-uwi. Hindi rin kami nag-uusap maliban kung may ipagagawa siyang assignment o mangongopya ng lesson. Haaayyy ewan ko sa kanya. Inis na ako kaya hinayaan ko na lang. Wala naman akong magagawa kung niloloko lang niya ako.

Pero may bago kaming kaklase, transferee galing Maynila. Ang pogi niya at sa likoran ko nakaupo. Kaagad na nagpakilala sa amin . Gerald ang pangalan niya. Kinilig talaga ako sa kanya. Ang landi ko hihihi.

 

Dramatization:

Nitong nakaraang araw ay may napapansin si Dennis sa kaibigan o kasintahan na si Vincent. Kung kelan sila nagkaroon ng kaugnayan ay parang may biglang nabago. Hindi na siya sumasabay kina Dennis sa papasok at pag-uwi. Maging sa pagkain sa eskwelahan ay hindi na rin siya nagbaon para sabayan sila sa pagkain.

Sa loob ng room ay bihira din silang magkausap. Nagkakausap lang sila para magpagawa o mangopya ng assignment. Maging ang kaibigang si Trish at Aimee ay napapansin iyon kaya panay ang tanong nila sa kanya.

“Besi. Napapansin ko lang ha, sana huwag mong masamain. May LQ ba kayo ni Vincent?” usisa ni Trish.

“Hala… anong LQ. Bakit kami magkaka-LQ?” tugon ni Dennis.

“Hindi ba kayo na?” sabad ni Aimee.

“Kelan ba naging kame. Siya lang. Ang dali naman kasi ninyong maniwala eh. Hindi na kayo nasanay sa taong iyon,” wika ni Dennis.

“Eh bakit parang inis ka?” sabi ni Aimee.

“Kayo kasi, pilit ninyong tinutukso sa akin eh. Kilala ko na siya. Pasalamat na lang ako at hindi na niya ako binubully ngayon. Tara na nga.”

Paglabas nila ng gate ay nakita pa nila si Vincent na may kausap na isang babae, si Roxanne, 2^nd year student. Nagtama pa ang paningin nila ni Dennis pero hindi naman siya pinansin. Manapa’y inakbayan na ang babae at naglakad papalayo.

Parang sinaksak ng kung ilang beses si Dennis sa nakita. Gusto niyang habulin ang dalawa, pagsalitaan ng masasakit lalo na si Vincent. Maiiyak na siya kaya binilisan na niya ang lakad para hindi makita ng dalawa ang pagpatak ng kanyang luha.

“Bilisan na ninyong dalawa, ang bagal kasi. Matatae na ako,” wika ni Dennis.

“Ano kaya yun? Nakita mo lang na may ibang kasama na si Vincent ay bigla ka na lang nagmadali. Sandali, hintay naman,” wika ni Aimee na hatak si Trish.

-----o0o-----

Pagdating sa bahay ay agad na nagtungo sa kanyang silid si Dennis at doon ibinuhos ang sama ng loob. Nagiiyak siya sa nadaramang sakit ng kalooban.

“Manloloko! Paasa! Mabuti na lang at hindi ako nagyabang sa mga kaibigan ko,” hinagpis ni Dennis. Iniyakan talaga niya ang unang sakit na naranasan ng dahil sa pagmamahal.

“Kahit kelan ay hindi na ako maniniwala sa iyo Vincent. Mas masakit ang ginawa mong ito sa akin kaysa sa pambubully mo. Mabuti pa nga na binully mo na lang ako dahil sa pwede kitang labanan, kahit na salita lang.”

Lumipas pa ang mga araw. Lalapitan lang ni Vincent si Dennis para magpagawa ng assignment. Sa kanila pa rin naman siya sumasali sa mga group assignment o project pero hindi kaylan man sumama para mag-participate.

Isang araw ng lunes ay may bagong estudyante na ipinakilala ang kanilang adviser. Isang gwapo, matangkad, at astigin ang dating.

“Hello! Ako si Gerald Enriquez. Galing akong Manila, at bagong lipat lang kami dito dahil sa dito na maninirahan ang aming pamilya. Siya kasi ang bagong doctor sa bayang ito. Sana ay maging kaibigan ko kayong lahat,” pagpapakilala ni Gerald.

“Let’s welcome Gerald. Dun ka na maupo sa bakanteng silya, yan na ang permanente mong upuan,” wika ng guro.

Sa likod ng upuan ni Dennis ang bakanteng silya, kaagad namang nagpakilala pa rin ito.

“Hi!  Gerald here, ikaw si…”

“Dennis.” Nakipagkmay sa kanya si Gerald at ipinakilala naman ang kanyang katabi na si Aimee at Trish.

“Nice meeting you,” wika ni Gerald.

“Mamayang break, sama ka sa amin para maipakilala ka namin sa iba nating kaklase,” wika naman ni Trish.

Masama ang tingin ni Vincent sa kanila at nakita iyon ni Dennis.

-----o0o-----

October 9, 2001 Tuesday 8:30 pm

 

Dear diary,

 

May good news ako at bad news dear diary. Good news muna. Nakasabay namin sa pagkain si Gerald at kasabay pa namin sa paglalakad papauwi. Kapit-bahay pala namin sila, ilang bahay lang ang pagitan sa bahay namin.

Masaya din siyang kausap, tingin ko mabait. Gusto ko siyang makilala pang mabuti.

Yung bad news… kinausap ako ni Vincent, nanghihingi ng sorry. Siguro na feel niya na pinabayaan n’ya ang pakikipagkaibigan sa amin. Tapos, kung nakipagrelasyon ako sa kanya ay break na rin kami.

Hindi ako masyadong nasaktan, dear diary. Kasi napaghandaan ko na naman. Meron na kasi akong bagong crush hehehe. Joke lang naman. Masakit din hindi lang masyado.

Dramatization:

Lunch break na. Naglabasan na ang mga estudyante para kumain. “Mga besi, wala akong baon, binigyan na lang ako ni Tatay ng pera pangkain ko. Doon na rin kayo kumain para may kasabay ako, dalhin na lang ninyo ang baon n’yo,” wika ni Dennis.

“Sabay na rin ako sa inyo Dennis, Trish. Kung alam kong nagbabaon kayo ay sana nagbaon na lang din ako. Siguro bukas ay magbaon na lang ako para lagi tayong magkakasabay,” sabad naman ni Gerald.

Pumayag naman ang dalawa. Nang malapit na sila sa canteen ay kaagad na nakita ni Dennis si Vincent, kasabay si Roxanne at ibang kaibigang lalake. Para na namang tinusok ng karayom ang dibdib ni Dennis sa nakita, kaagad na lang niyang ibinaling sa iba ang tingin, umiiwas na siyang makita pa ng matagal.

Pumila na sila ni Gerald habang ang dalawa nina Trish at Aimee ay naghanap nang bakanteng mesa.

“Bakit naman ang daming soft-drinks yan Gerald. Sa amin ba ang iba?” tanong ni Trish.

“Oo, libre ko sa inyo. Magkaibigan na tayo ha!” sagot naman ni Gerald.

“Nakita ko na sabay-sabay kayong dumating kanina, magkalapit lang ba ang tinitirhan ninyo kaya nagkakasabay kayo?” tanong ni Gerald habang kumakain.

“Hindi… dinadaanan lang namin si Dennis, mas malayo ang bahay namin sa kanya. Mamaya sabay kang umuwi sa amin. Naglalakad ka lang ba o may susundo sa iyo.” Sabi ni Trish.

“Kahapon ay hinatid ako at sundo, hindi ko pa kasi alam ang pag-uwi. Malapit lang naman pala dahil isang diretso lang ang sa amin. Kanina naglakad na lang ako at mamaya rin maglalakad na lang ako pauwi. Sabay ako sa inyo ha,” sabi ni Gerald.

“Sandali, kuha lang ako ng tubig, gusto mo ba ng tubig Gerald? Yung dalawa ay may dala na rin kasing tubig.”

“Thanks Dennis, pero may dala rin akong tubig, naiwan ko lang sa room. Doon na lang ako iinom,” Sagot ni Gerald.

Habang nakuha siya ng tubig ay dumating din si Vincent para kumuha ng tubig.

“Mukhang nagkakamabutihan na kayo nung kupal na yun ah,” sabi ni Vincent na nasa likuran lang ni Dennis. Gulat pa ni Dennis nang magsalita ito. Tiningnan lang niya ang binatilyo saka tumalikod na hindi din ito kinausap. Napatanga na lang si Vincent.

-----o0o-----

Sumabay nga sa paglalakad sa magkakaibigan si Gerald. “Naninibago ka ba rito Gerald? Hindi ka siguro sanay sa ganitong lugar ano, probinsya kasi ito. Developed na naman, may mall na rin naman sa kapitolyo na pwedeng pasyalan. Ganito talaga dito, simple living hehehe,” sabi ni Dennis habang naglalakad papauwi.

“Okay nga dito, tahimik, sariwa ang hangin, malapit pa sa beach hehehe. Gusto ko talaga ang ganitong lugar,” tugon naman ni Gerald.

Tila nabilisan pa si Dennis sa paglalakad gayong para na nga silang namamasyal, malapit na kasi siya sa bahay nila.

“Dito lang ang amin Gerald. Mauna ako sa inyo na darating. Saan ba ang sa inyo?” tanong ni Dennis.

“Dito ka lang ba, doon lang ako sa pangatlong bahay, magkapitbahay lang pala tayo.” Sagot ni Gerald.

“Kayo ba yung bagong lipat sa malaking bahay hahaha. Kayo pala yun. Sige, ingat kayo. Trish, Aimee, Gerald… ingat.” Paalam ni Dennis.

Umakyat kaagad sa kanyang silid si Dennis. Nagpalit na siya ng pambahay at napasalampak ng higa sa kama.

“Haayyy. Malapit lang pala sila,” wika sa sarili ni Dennis na nakangiti. “Sana talagang mabait itong si Gerald at hindi pakitang tao lang. Sana hindi siya kagaya ni Vincent na manloloko.

Nasa ganong pagmumuni-muni si Dennis ng tawagin siya ng kanyang nanay. “Anak… Dennis, may naghahanap sa iyo, si Vincent daw.”

“Hala… anong nakain ng taong iyon at bigla na lang pupunta rito. Wala naman kaming assignment ah,” bulong ni Dennis sa sarili. “Bababa na ako Nay.”

Nasa may pintuan lang si Vincent, hindi na pumasok dahil sa sandali lang daw. Doon na lang sila nagusap sa labas.

“Vincent, wala naman tayong assignment ah, anong sadya?” sarkastikong bati ni Dennis.

“Ikaw naman, gusto lang kitang kausapin.”

“Tungkol saan.”

Naglakad sa bandang gilid ng bahay si Vincent kasunod si Dennis. “Sorry nga pala at hindi na ako nakakasabay ng paglalakad sa inyo at pati na rin sa pagkain. Alam mo na, nagtatampo na ang iba kong tropa.”

“Okay lang yun, wala ka namang obligasyon na sabayan kami. Saka syempre, sino ba kami kumpara kina Roy at Roxanne. Kayo na ba?”

“Hala… bakit ganyan kang magtanong? Wala kami nun, kaibigan ko lang yun.”

“Ay ako, ano mo ako?” tanong ni Dennis.

Hindi makasagot si Vincent, alanganin. “Tayo hindi ba?”

“Anong tayo?

“Couple.”

“Nagpapatawa ka ba? Hindi mo nga ako kayang kausapin sa school eh couple pa. Couple ka dyan.”

“Secret nga eh, Hindi ba nagkasundo tayo na secret lang ang realsyon natin?”

“Kung sayo ay may relasyon tayo, sa akin ay wala, kaibigan lang tayo hindi ba. Hindi ko pa nga masabing close friend eh, kasi bigla ka na lang nagbago. Bakit ba. Dahil ba kay Roxanne. Pinagbabawalan ka ba niyang makipagkaibigan sa amin?”

“Bakit naman ba niya ako pagbabawalan?”

“Malay! Kung sa tingin mo ay nagkarelasyon tayo siguro ay tapusin na natin. Hindi ko naman inisip o tinanggap na magiging tayo. Kahit kina Trish ay hindi ko inamin. Dun ka na lang kay Roxanne. Sige na, pasok na ako.”

Tumalikod na si Dennis at tinungo ang pintuan saka isinara. Naiwan nakatanga si Vincent.

 

 

 

Itutuloy……………………

 

Blackmail (Part 3) Ending

 

Blackmail (Part 3) Ending

 

Maisasakatuparan na ni Mart ang planong paghihiganti sa mortal niyang kalaban na si Calvin sa tulong ng porn model na si James aka Mathew. Planado na ang lahat. Naghihintay na lang siya ng tawag mula kay James.

-----oOo-----

Makalipas ang isang lingo ay isang tawag ang natanggap ni Mart mula kay James. Sinabi lang sa kanya na mamayang gabi na magaganap ang kanyang gusto at pinapupunta siya roon ng maaga. Dumating naman siya sa nasabing oras.

“Dito ka lang sa silid na ito, huwag ka munang lalabas ha. Magtiyaga ka munang manood ng TV. Wala pa si Calvin. Ako at ang aming ka-threesome na si Jaycee ang makakasama niya sa eksena. Walang alam rito si Jaycee,” wika ni James.

“Okay! Thanks.”

“May monitor yang TV na nakakabit sa CCTV, makikita mo ang kaganapam mamaya bago kita tawagan. Hintayin mo ang senyas mo. Pindutin mo lang ito para malipat sa CCTV. Okay?”

Nag thumbs up lang si Mart. Umalis na rin si James.

-----oOo-----

Matagal-tagal ding naghintay si Mart. Pero bale wala lang sa kanya iyon. Ang mahalaga sa kanya ay matuloy ang plano. Dumating na rin sa wakas si Calvin.

Nag pop up ang isang message buhat kay James. “Open the CCTV monitor. Malapit nang magsimula ang filming.” Sabi sa message.

Nang buksan na ni mart ang monitor ay naroon na nga si Calvin. Nakasuot ng mataas na heels, manipis at seksing kamison at fishnet stockings at syempre panty na sa gilid ay mga lace. May make-up din siya at naka-lipstick. Nag-mukha talaga siyang malaking babae.

Nakapa ni Mart ang harapan, tinigasan siya sa pagkakita pa lang sa kasuotan ni Calvin.

Nakita na ni Mart na sumenyas si James, pero wala pang piring sa mata si Calvin.  Nagtaka siya, hindi lang makapagtanong. Tutok na ang mga mata niya sa screen ng TV.

Tila model na naglakad si Calvin, nagpaikot ikot sa loob ng isang silid. Isang lalaki ang pumasok, bata pa ito, hindi pa kalakihan ang katawan pero gwapo at ang burat ay sadyang maipagyayabang. Patakbong sinalubong ni Calvin ang lalaki saka mahigpit na niyakap. Halos umangat ang paa sa sahig dahil nabuhat na ito ni Calvin saka naghalikan.

“Hi Jaycee baby, I miss you hmmmmmm tsuppppppppp.” Mariing halik ang salubong ni Calvin sa lalaki. Ito pala ang sinasabing lka threesome nila na si Jaycee.

“Ang ganda ganda mo ngayon Tita, wala pa ba si Daddy?” tanong ni Jaycee. May konting drama pala ang kanilang gagawin.

“Bakit ba ang asawa ko ang tinatanong mo, ako muna ang asikasuhin mo.” Sagot ni Calvin.

“Shet, nalilibugan na ako, tigas titi na ako kaagad,” sabi sa sarili ni Mart na nanonood ng kaganapan sa isang kwarto.

Sinimulang romansahin ni Jaycee si Calvin, mistula talagang babae kung kumilos ang huli at napakalandi. Matapos romansahin ni Jaycee ay dumating na si James.

“Honey, hindi naman ninyo ako hinintay. Ang anak ko na ba ang gusto mong kasiping?” ang tila nagseselos naman na wika ni James.

“Hindi honey, gusto ko kayo pareho, paligayahin na ninyo ako,” sabi ni Calvin.

Nag-agawan na sa paghalik sa labi ang dalawa. Sa kanilang drama ay mag-asawa si Calvin at James at anak ni James si Jaycee.

“Kantutin mo na ako honey habang kinakantot ko ang baby natin,” wika naman ni Calvin.

Napa-react naman si Mart sa panonood. “Ako na lang ang kantutin mo Calvin. Ang tagal kong pinangarap na pakantot sa iyo.”

Kinantot na nga ni Calvin si Jaycee. “Honey. May sorpresa ako sa iyon, pero kelangan na piringan ko muna ang mga mata mo ha. Sige lang kantot ka lang.

“Ano naman yun honey,” tanong ni Calvin.

“Surprise nga eh.”

Matapos piringan ay hinalikan pa muna si Calvin ni James sa bibig saka pumuwesto na sa likod nito. Kumadyut-kadyut na siya. “Ah ang sarap mo talagang kantutin honey, ang sikip mo pa rin.” Sabi ni James.

“Honey, ang sarap mong kumantot uhhhhhhhh ang sarappppppp.”

Sa isang silid ay naghihintay na ng senyas si Mart. Tumindi ang pagnanasa niya na may konting selos. Hindi pa rin talaga nawawala ang pagkakagusto sa dating kaibigan.

Heto na, sumenyas na si James. Mabilis na tinungo ni Mart ang isa pang silid. Naabutan niyang pasok pa ang titi ni James sa butas ni Calvin na pasok naman ang titi sa butas ni Jaycee.

Hinugot ni James ang kanyang titi. “Shet! Bakit mo hinugot, ibalik mohh shet naman honey.”

“Sandali lang, nangalay kasi ako eh, heto na uli.”

Si Mart na ngayon ang kumakantot kay Calvin. Kaagad na hinalikan niya ang binata.

Inangat ni Mart si Calvin saka ihiniga at pinatungan ito. Sinenyasan naman ni James si Jaycee na tumahimik.

Walang patumanggang hinalikan ni Mart si Calvin habang wala ring tigil sa pagkantot. Nang mahiwalay sa paghahalikan ay nagsalita na si Calvin. “Hindi ka ang honey ko. Sino ka?”

“Siya ang sorpresa ko sa iyo, ang iyong ex. Patay na patay pa rin sa iyo,” wika ni James.

“Sinong ex ko Honey, wala naman akong ex.” May sasabihin pa sana siya ng isubo naman sa kanya ni James ang titi nito.

“Malalaman mo rin, iyan muna ang kainin mo,”

Tumagal pa ng mahaba-habang sandali ang kanilang kantutan ng magsalita uli si James. Lalabasan na ako Honey, kainin mo ang tamod, ko ayan na ahhh shet ahhhhh.”

“I’m cumming too ohhhhhhhh ang sarapppppppppppp ohhhhhhhh shettttttt,” sigaw ni Calvin.

“Pupunuin ko ng tamod ang butas mo, eto na ako ahhhhhhhhhhhhh,” ang hindi na napigilan pang pagsasalita at pag-ungol ni Mart.

Tila naman nakilala ni Calvin ang boses ng katalik kaya inalis kaagad ang takip sa mata. “Mart, ikaw ba yan?” malakas na naitulak ni Calvin si Mart.

“Anong ibig sabihin nito James? Siya ba ang sinasabi mong sorpresa sa akin? Putanggina naman!!!!!” galit na wika ni Calvin. Sinugod niya si James at pinagsusuntok. Walang nagawa si James, hindi nakalaban sa kabiglaanan, putok ang nguso at duguan.

“At ikaw, ang akala mo ba ay panalo ka na.”

“Magbihis ka na, bilisan mo at mag-usap tayo,” wika ni Mart.

Walang paalam na umalis na ang dalawa. Sakay ng kotse ni Calvin ay pinaharurot na ni Mart ang sasakyan. Si Mart na ang nag drive at sa condo niya dinala si Calvin.

-----oOo-----

“Ganun na ba talaga ang galit mo sa akin. Ano talaga ang binabalak mo, sirain ako? Matagal nang sira ang buhay ko dahil sa iyo, dahil sa inyo ni Buddy. Ano pa ang alam mo tungkol sa akin?” wika ni Calvin.

“Ano at ginawa mo iyon?” tanong ni Mart.

“Wala kang pakialam, buhay ko ito.”

“Ano bang problema mo? Bakit ka nagkakaganyan?” tanong ni Mart.

“Bakit… concern ka? Tapatin mo nga ako Mart! Anong binabalak mo, ang sirain ako? Ang ipahiya ako. Sige lang. Ano pa ba ang mawawala sa akin. Wala na namang kwenta ang buhay ko. Hindi na ako takot lalo na at alam mo na ang tunay kong pagkatao. Nanalo ka na. Suko na ako sa iyo,” wika ni Calvin.

“Tangina ka… gusto lang kitang makatalik kahit minsan lang dahil mahal kita kaya binalak kong i-blackmail kita. Gusto ko ring saktan ka dahil sa pinagsasabi mong masasakit na salita sa akin, gago ka. Pero ano, bakit ganon, bakit hindi ko kayang gawin sa iyo na saktan ka huhuhu,” umiiyak na wika ni Mart.

“Mahal, mahal mo ang kagaya ko? Karapat-dapat mo ba akong mahalin. Saka bakit ka umiiyak? Dapat ay nagsasaya ka na.

“Tangina ka! Wala ka bang damdamin? Bato na ba ang puso mo huhuhu. Mahal kita kahit na ano ka pa.”

“Bakit ba dito mo ako dinala? Ano ba talaga ang kailangan mo sa akin. Sabihin mo na ang gusto mong sabihin dahil gusto ko nang umalis dito. Gusto mo ba akong kantutin? Iyon ba ang gusto mo? Okay, binibigyan kita ng pahintulot,” wika ni Calvin.

“Tanina ka! Tanginaka Calvin Hayup ka!” Nagmumurang nilapitan ni Mart ang binata saka niyakap ito at hinalikan sa labi. Mainit na halik na punong-puno ng pagmamahal at hindi ang pagkamuhi. Tumutulo pa rin ang luha ni Mart.

Nararamdaman naman ni Calvin na tunay ang nararamdaman sa kanya ng kaibigan. Kahit na naman anong gawin niyang pagsupil sa sariling damdamin ay hindi na niya kaya pang pigilan. Mahal niya si Mart, hindi nawala ang pagmamahal na iyon sa binata.

Gumalaw na ang kamay niya at humapit sa likoran ni Mart, may pananabik na tinugon ng na mainit din halik ang halik ni Mart, lumaban na siya ng laplapan, tumulo na rin ang luha.

Mahigpit na siyang yumakap sa binata. “Hmmpppp uhmmpppp tsup tsup tsup slurrrrrrpppppppp slurrrrrrpppppppp. Mahal na mahal din kita noon pa Mart, hmppp ahmpppppp”.

Dumagundong ang paligid sa pakiwari ni Mart, dinig niya ang bulong ni Calvin, mahina pero tila isang hiyaw para sa kanya. Lumukso ang kanyang puso. “Mahal ako ni Calvin, mahal din ako ng pinakamamahal kong si Calvin!” wika ng isipan ni Mart, lalong pinagbuti ang ginagawang paghalik.

Nagsimula nang romansahin ni Mart si Calvin. Hindi lang labi ang hinalikan. Matagal niyang ninais na makatalik ang kaibigan at iparamdam ang pagmamahal rito kaya ibinuhos na niya lahat-lahat ng nalalaman niya para paligayahin ang sinisintang si Calvin. Tuluyan na niyang hinubaran ang kaibigan, walang itinira kundi ang panty na suod kanina. Seksing seksi sa kanyang paningin ang kaibigan

Naglaro ang kanyang labi at dila sa matambok at malapad na dibdib ni Calvin, sinulasol ng dila ang paligid ng utong saka sinipsip saka inipit ng labi at hinatak. Ungol na malakas ang namutawi sa bibig ni Cavin.

“Ohhhhhhhhhhhhhhh ohmmmmmmmmmmmmm uhhhhhhmmmmmmmm.” Ungol ni Calvin.

Siyang siya naman si Mart sa reaksyon nito, walang pagsidlan ang kanyang kaligyahan at natupad na sa wakas ang kanyang matagal nang minimithi. Ginalingan niya ang pagpapaligaya rito. Himod, dila, sipsip, himas ay kanyang ginawa sa kaibigan. Mas ang nararamdaman kaligayahan habang ginagawa iyon. Gagawin niya lahat basta masiyahan lang ito.

“Ohhhhh Mart oohhhhhhhhhhhhhh.”

“Kantutin mo ako Calvin, pasukin mo ako,” hiling ni Mart.

“Only if you will do it first to me,” tugon naman ni Calvin.

“With pleasure mahal ko.”

Huhubarin na sana ni Calvin ang panting suot niya ng pigilan siya ni Mart. “Huwag, ako na ang maghuhubad sa iyo niyan. Let me do it.”

Tigas na tigas na ang titi ni Calvin, halos mabutas na ang manipis na telang tumatabing sa kanyang pagkalalaki. Dinilaan ni Mart ang dulo kung saan nakaturo ang titi nito. Binasa niya ng laway kaya tila titi na nito ang nadidilaan. Nanginig bigla si Calvin at napaungol na naman.

“Gaano mo ako kamahal Calvin?”

“Mahal na mahal, handa akong magsakripisyo para sa kaligayahan mo.” Sagot ni Calvin.

“Kung nararamdaman mo lang Calvin kung gaano ako kasaya sa narinig ko sa iyo. Mas mahal kita. Ang tagal kong inasam na mahalin mo rin ako.”

Ibinaba bahagya ni Mart ang garter ng panty ni Calvin, sapat na para lumitaw ang mapulang ulo ng titi ng huli. Dinilaan na niya ang dulo, sinaid ang paunang katas saka kinulong sa labi ang buong ulo at sinipsip.

“Ahhhhhhhhhhhhhhhh shetttttttttttt ang sarappppppppppppppp.”

Tuluyan nang hinubad ni Mart ang panty ni Calvin at mabilis na nawala ang titi nito at nakulong na sa loob ng bibig niya, sagad kung sagad, at ilang sandaling nagtagal iyon sa loob ng kanyang bibig. Makaraan ang ilan pang sandali ay naglabas-masok na ang kabuuan ng pagkalalaki ni Calvin sa bibig niya, taas baba ang ulo niya at ninamnam ng husto ang matabang burat nito.

Ungol ng ungol si Calvin, hindi malaman kung saan ipapaling ang ulo, ang mga paa ay napapapadyak pa, lalo na ng dilaan ang bayag at singit. Mas lalong lumakas ang ungol at pati ang mata ay namuti na yata.

“Pasukin mo na ako, baka hindi ko na kayaning pigilan pa, gusto kong labasan ako na kinakantot mo,” sabi ni Calvin. Itinaas na niya ang kanyang mga paa sa hangin. Tila may pang-akit naman kay Mart ang lagusan ng binata lalo na at nakita niyang bukas-sara iyon, tila hinihintay na ang kanyang burat na pasukin iyon. Humawak pa siya sa binti nito bago itinutok ang naguumigting din niyang titi.

Kanya munang dinuraan ang butas nito, sunod ay dumura sa kamay at ipinahid naman sa kanyang titi. Unang bayo ay tila napa igik si Calvin.

“Nasaktan ka ba?”

“Medyo. Pero huwag mo akong intindihin, kaya kong tiisin. Ang taba kasi ng burat mo.”

Kumadyut uli si Mart, maingat ang bawat pag-ulos niya, dahan-dahan, banayad. Hindi niya gustong masaktan ang kanyang mahal. Atras-abante, atras-abante, hindi niya binabaon ng todo, hindi rin niya gustong mahugot dahil alam niyang masasaktan pa rin si Calvin kapag muling ibaon ng panibago.

“Bilisan mo na Mart, kaya ko na, hindi na maskit, masarap na,” sabi ni Calvin.

Bahagyang binilisan ni Mart ang pagkantot, alalay pa rin sa umpisa hanggang sa pakiramdam niya’y nage-enjoy na si Calvin. Umuungol na kasi at kung minsan ay halinghing na kaya binilisan na rin niya. Siya man kasi ay sarap na sarap na sa pagkantot lalo na at nararamdaman niyang tila hinahatak ang kanyang titi. Magaling mag muscle control si Calvin at sarap na sarap din siya.

Pabilis na ng pabilis ang pagkantot ni Mart, sinabayan naman ni Calvin ng pagjajakol.

Hindi pa nagtatagal sa pagkantot si Mart ay bumulong na si Calvin. “Puputok na ako.”

Ilang bate pa at nagpaputok na nga siya. Sunod-sunod ang paglabas ng masaganang tamod, tila walang katapusan. Sa lakas ng putok ay tumama pa sa kanyang mukha at buhok ang ilang putok. Kitang kita iyon ni Mart, hindi siya makapaniwala na aabot sa buhok ang pagsabog na iyon ni Calvin.

Tuloy pa rin sa pag-uurong-sulong si Mart, mas mabilis dahil sa namuo na at papalabas na rin ang kanyang katas. Hindi na niya pinatagal pa at kanya nang pinakawalan din ang kanyang katas. Matindi rin ang pagpapasabog niya, napuno niya ang lungga ni Calvin, tumatagas na sa butas ang kanyang katas.

Kanya na iyong hinugot. May lumabas pa rin, habang jinajakol at pinipiga niya ang kanyang titi, humalo na sa tamod ni Calvin ang kanyang tamod na nasa tiyan nito.

Nahiga na si Mart sa tabi ni Calvin. Natahimik ang dalawa matapos ang mainit na sandali sa pagitan nilang dalawa.

“Mag-shower lang ako sandali Mart at aalis na rin ako.”

“Dito ka na muna, huwag ka na munang umuwi, mag-usap pa tayo.”

“Ano pang pag-uusapan natin, nakukha mo na ang gusto mo.”

“Hindi pa, usapan natin na kakantutin mo pa ako, hindi mo pa ako nakakantot.”

“Okay lang, hindi na bale, tama na sa akin na mapagbigyan ka at pagbigyan ako.”

“Mahal kita at sinabi mo kanina na mahal mo rin ako.”

Natigilan si Calvin, nag-isip siya kung may sinabi siyang ganoon. “May sinabi ba akong mahal din kita? Baka nagkakamali ka, hindi kita mahal.”

“Hahaha, lier! Tumingin ka sa aking mata saka mo sabihin na hindi mo ako mahal.” Hinawakan pa ni Mart ang mukha ni Calvin at ihinarap sa kanya. Tumitig siya sa mga mata nito. “Sabihin mo, mahal mo ba ako o hindi.”

Naghintay siya sa isasagot ni Calvin. Hindi niya inaalis ang titig rito. Napaluha na si Calvin at ipinikit ang mga mata.

“Tama ka, mahal kita. Mahal na mahal kita simula pa noong mga bata pa tayo. Hindi ko alam kung paano, pero naramdaman ko na iba ang pagtingin ko sa iyo,” pag-amin ni Calvin.

“Bakit ka nagsinungaling sa akin?”

“Malaki ang utang na loob namin sa pamilya ni Buddy. Hiniling niya sa akin na layuan ka dahil mahal ka niya. At kung hindi ko siya pagbibigyan ay masisira ang samahan ng aming mga magulang at hihilingin daw niya na i-withraw ang investment ng kanyang ama sa negosyo ng aking papa. Ayaw kong mangyari iyon, nakakaawa si papa kapag nagkaganon.”

“Tanginang Buddy iyon, pinaglaruan pala tayo. Ginawa ko siyang fuck buddy dahil sa inis sa iyo. Siya pa ang nagbigay sa akin ng kopya ng video mo kaya ko nalaman ang ginagawa mo.”

Mahabang paliwanagan ang nangyari sa kanilang dalawa. Nagkaunawaan naman sila.

“Haharapin nating dalawa ano mang dumating problema sa atin. Simula ngayon ay hindi mo na pupuntahan ang James o Mahtew na iyon. Mananagot siya sa akin kapag kinulit ka niya. Sa akin ka lang at ayaw ko ng may kahati.” Wika ni Mart.

“Paano si Buddy? Hindi ba’t fuck buddy mo siya? Magagalit siya sa iyo.”

“Bugbugin ko pa siya. Nagawa kong pakantot sa kanya makuha ko lang ang videon iyan. Sa maniwala ka’t hindi, hindi ako nagpapakantot kanino man, kahit kay Buddy, sa iyo ko lang gustong magpakantot. Mag-promise ka na akin ka na lang simula ngayon. Lilipat din ako ng unibersidad ninyo sa susunod na semester para magkasama na tayo ng school. Pinapangako ko sa iyo na ikaw lang ang mamahalin ko, hindi tayo mag-aaway kaylan man.”

“Pangako, wala nang kagaguhan akong gagawin, sa iyo na lang ako magpapagago hehehe. I love you Mart.

“I love you too, more than you know. Kantutin mo na ako ngayon, now na hehehe.”

 

 

The end……..