My English Teacher and My Tutor (Part 1)

 

My English Teacher and My Tutor (Part 1)

Ako si Troy, 15 years old at third year bigh shool sa isang pampublikong paaralan dito sa aming bayan. Sa edad kong kinse ay parang mamang-mama na ako. May katangkaran kasi ako ta talgang mukhang matured na ang aking itsura. 5’10 na ang height ko at palagay ko ay tatangkad pa ako dahil sa bata pa naman ako. Brown ang kulay ng mata ko na minana ko sa aking ina at sabi ni nanay ay napaka-pogi ko raw. Mahal na mahal ako ni Nanay dahil sa kamukha ko raw ang aking tatay na sumakabilang buhay na noong bata pa ako. Hindi ko nga siya matandaan at sa piture ko lang siya nakita. Medyo hawig nga kami. Pogi nga siya, pero mas pogi ako hehehe.

Balbon din ako, kasi ay ipinaglihi daw ako sa balot at sisiw pa ang gustong-gustong kainin ni Nanay. Kaya heto, puro buhok ang katawan ko, mapa braso, binti lalo na sa aking private parts. Biniyayaan din ako ng maipagmamalaking pagkalalaki.

Nasa kalagitnaan na ang school year at hindi maganda ang aking grades sa English at sa Math, tamad kasi akong mag-aral lalo na sa English subject namin. Mahina talaga ako, hindi nga ako makapagsulat ng essay eh. Hindi ko maipakita kay Nanay ang aking report card, pasado nga ako, pero pasang awa at makakagalitan ako ni Nanay. Naiinggit kasi siya sa kapitbahay namin na palaging honor at kaklase ko pa.

“Anak, ano na naman ba itong grade mo, puro pasang awa. Hindi ka gumaya diyan kay Aris, palaging honor. Sayang lang yata ang ibinibigay kong baon sa iyo eh. Siguro ay puro lakwatsa lang ang inaatupag mo,” wika ni nanay pagkakita sa aking report card. Inasahan ko naman na makakagalitan ako. Mataas naman ang iba kong subject, ito nga lang dalawa na hirap na hirap ako.

“Nanay, ang hirap kasi ng Math at English. Bakit ba naman kailangan nating pag-aralan ang English ay Filipino naman tayo,” pa pilosopo kong sagot.

“Anak, kahit maka 80 ka man lang sa mga subject mo ay tuwang tuwa ako. Mag-aral ka namang mabuti. Hindi nga kita nakikitang mag-aral dito sa bahay eh.”

“Opo Nanay, pangako. 90 gusto mo?” biro ko.

“Haaay naku, kapag ganyan ka ng ganyan ay hindi na kita papag-aaralin sa kolehiyo.

“Nanay naman, mag-aabogado ako hehehe.”

“Abogago siguro. Paano ka magiging abogado eh kailangang mahuhusay sa English ang kumukuha ng abogasya.”

Lalambingin ko lang naman si Nanay ng konti ay ayos na. Pero nangako ako sa aking sarili ng pagbubutihan ko na.

-----o0o-----

Ewan ko ba, nag-aaral naman ako sa dalawang subject na ito pero mukhang babagsak pa yata ako. Papalapit pa naman ang pagsasara ng school year at ayaw kong babagsak ako. Gagawin ko ang lahat basta maipasa ko lang ang dalawang subject na ito na nanganganib na aking ibagsak.

Sa aking pag-iisip ay napagmasdan ko si Aris. Malamya lang ito, pero hindi naman nagpapakita ng kabaklaan. Bakit kaya hindi ako magpaturo sa kanya sa Math namin. Palagi kasi siyang top sa math test at quizes namin. Kaya lang, kahit kapitbahay namin siya ay hindi kami naging malapit gayong magkaibigan naman ang Nanay ko at Nanay niya. Bahala na, kakausapin ko siya sa uwian namin. Natapos na ang Math class at kasunod na ang English.

Hindi naman kami lumilipat pa ng room, ang aming teacher ang syang pumupunta sa assigned room ng aming section. Pinagmasdan ko ang aming teacher. Bata pa ito, siguro ay nasa 26 pa lang ito. Maiksi lang ang buhok nito, parang gupit ng isang sundalo. Maganda naman ang katawan niya at gwapo rin naman. Natanong ko ang aking sarili kung pwede akong humingi ng pointers sa kanya. Subok lang naman eh, bakit ang hindi.

Last subject namin ang English kaya binalak kong kausapin si Sir, kaya lang ay napurnada dahil tinawag siya sa principal’s office, next target ko ay si Aris.

“Aris, pauwi ka na ba?” tanong ko habang nagsisilid siya ng notebook sa kanyang bag.

“Oo, gagawa pa ako ng assignment natin para bukas,” sagot naman niya.

“Yun bang assignment sa math ang sinasabi mo?”

“Oo yun na nga. Mabuti at isa lang ang assignment natin,” tugon ni Aris.

“Pwede bang sumabay sa pag-gawa mo ng assignment. Alam mo namang mahina ako sa math. Pwede ba? Sabay na ring tayong maglakad pauwi,” yaya ko sa kanya.

“Sige, yun lang pala eh, para naman tayong hindi magkapit-bahay kung hindi kita tuturuan. Halika na,” Yaya ni Aris.

Pagdating namin sa bahay ay nagsabi ako na magpapalit lang ng damit pambahay at lilipat kaagad sa kanila. Pumayag naman siya.

Kanina sa aming paglalakad ay may napansin ako kay Aris. Parang masaya siya na sinabayan ko sa pag-uwi. Mabait naman talaga si Aris. Katunayan ay kalaro ko siya noong bata pa kami at noong nasa Elementary kami. Sadyang magaling siya at palaging honor kaya nga si Nanay ay lagi akong pinagagaya sa kanya.

Nagpalit na ako ng damit at kaagad na lumipat sa bahay nina Aris. “Aris! Aris!” tawag ko sa kanya.

May dumungaw sa kanilang bintana, ang Nanay ni Aris,

“Bukas yang pinto Troy, pumasok ka na at nasa banyo lang si Aris. Hintayin mo na lang diyan,” wika ng Nanay ni Aris.

“Sige po,” sagot ko naman kaya pumasok na ako at naupo sa  sofa. Kauupo ko lang nang makarinig ko ng yabag na bumababa sa hagdanan, si Aris na iyon kasunod ang kanyang nanay.

“Magandang hapon po tita.” Tita ang naksanayan kong itawag sa Nanay ni Aris, ganon din naman si Aris sa Nanay ko.

“Ngayon ka lang uli napasok sa aming bahay ah. Ang akala ko nga ay magkagalit kayo ni Aris ko eh,” wika ng nanay ni Aris.

“Naku hindi po. Nahihiya na kasi ako dito kay Aris eh, kasi naman ay palaging nangunguna sa klase namin at nahihiya akong maglalapit, baka kasi sabihin ng aking mga kaklase na gusto ko lang mangopya sa kanya palagi ng assignment namin hehehe,” wika ko.

“Hindi naman kita talaga pakokopyahin. Tuturuan kita ng lesson natin, pero hindi kita pakokopyahin. Kopya nga hindi naman naiintindihan.” Sagot naman ni Aris.

“Tama. Kung nahihirapan ka ay magpaturo ka na lang kay Aris. Doon na kayo sa kwarto mo Aris ng walang abala, baka mahiya pa sa akin yang batang iyan kapag nakikita ako. Magluluto na kasi ako ng aming hapunan,” wika ni Tita Norma, ang nanay ni Aris.

Umakyat na kami sa itaas, May mesa naman pala doon si Aris dahil doon siya nag-aaral palagi. Kumuha lang siya ng isang bilog na monobloc dahil sa iisa ang silya doon.

Itinuro ni Aris ang proseso sa pag-solve ng math problem. Ipinaliwanag niyang mabuti sa akin pati na ang formula. Matindi talagang paliwanagan ang ginawa niya. Medyo naunawaan ko naman. Ako na ang pinag-solve niya ng ibang problem na aming assignment. Tiningnan naman niya kung tama. Hindi ko naman kaagad nasagutan lahat ng tama, yung iba ay mali, pero tama na rin ang iba. Kung minsan ay pumupunta siya sa likoran ko para matingnan ang aking ginagawa.

May salaming nakasabit sa dinding si Aris. Minsan na napalingon ako sa bandang iyon habang nasa likod ko siya ay napansin kong parang inaamoy niya ang aking buhok, para ngang hinahalikan na eh. Hindi ko naman pinansin iyon, baka kasi amoy pawis. Napansin ko rin na gusto niyang dumidikit ang kanyang katawan sa akin. Naisip ko tuloy na baka nga may pagka-bading itong si Aris.

Natapos na kami sa aming assignment. Nagpasalamat ako kay Aris at kay Tita Norma. Doon na nga ako pinakakain ng hapunan, pero tumanggi ako dahil sa nahihiya ako. Nagpaalam na ako.

-----o0o-----

Kinabukasan, sa Math subject namin ay pinag-solve ako ng aming teacher ng isa sa aming assignment. Hindi ko raw dapat kopyahin sa aking notebook ang solusyon. Nasa blackboard naman na ang equation. Gulat ang aming guro na ma-solve ko ng tama ang problem, kaya napuri niya ako.

“Kung ganyan ka ba naman palagi Troy eh. Palakpakan naman natin si Troy,” wika ng aming guro. Para naman akong napahiya at may pa ganon pa hehehe.

Simula noon ay palagi na akong nagpapaturo kay Aris. Isa na lang ang aking problema, ang English subject namin. Nahihiya naman ako kay Aris na pati iyon ay magpa-tutor pa ako. Sabay na rin kaming umuuwi kung wala akong ibang pupuntahan.

Isang araw ay naiwala ko ang aking wallet. Wala naman maraming lamang pera iyon, pero naroon ang aking ibang ID at mga resibo kapag nagpapabayad sa akin ng bill si Nanay.

“Aris, babalik ako sa school natin. Mauna ka na ha at baka naiwan ko ang wallet ko. Makakagalitan ako ni Nanay kapag hihingi uli ako sa kanya ng allowance,” paalam ko kay Aris. Tumango naman siya. Malayo-layo na rin ang nalalakad ko, mabuti na lang at wala pang naglilinis na janitor sa aming room.

Hindi ko nakita iyon sa aming room kaya nagtingin-tingin din ako sa aking nilakaran kanina. May isang gurong nakapansin sa akin na tila may hinahanap. Tinanong na niya ako.

“May hinahanap ka ba Aris?” tanong ng guro.

“Opo, nawawala kasi ang aking wallet at baka hindi ko namalayang nalaglag. Wala rin kasi sa aming room,” wika ko.

“Wallet ba kamo. May isang estudyanteng nakapulot, baka iyon na ang hinahanap mo, ibinigay niya kay Mr. Santos. Naroon pa siya sa opisina ng mga guro, puntahan mo at baka iyon ang hinahanap mo.” sabi ng guro.

Nabuhayan ako ng loob. Si Mr. Santos ang guro namin sa English. Tamang-tama naman para makausap ko na siya. Nagmamadali akong pumunta sa teacers’ office at baka makauwi kaagad. Mabuti na lang at naroon pa siya.

Pagpasok ko sa kanyang mesa ay nakita ko kaagad ang aking wallet na nasa ibabaw ng kanyang mesa.

“Sir! Excuse me po, may nakapagsabi po kasi sa akin na sa inyo raw ibinigay ang napulot na wallet. Nawawala kasi ang aking wallet at baka iyon na iyon,” magalang kong wika.

“Ah, baka ito,” sabi ni Sir Santos at inabot sa akin ang wallet para tingnan.

“Ito na nga po. Maraming salamat po. Wala naman pong malaking halaga ang laman nito, kaya lang ay may mga papeles na kailangan si Nanay na narito.”

“Okay, be more careful next time ha. Mabuti at may nagsoli. Baka sa susunod ay hindi na isoli iyan,” sabi ni Sir.

“Opo. Sir, narito na rin lang po ako, baka po pwedeng makahingi ng tulong para tumaas ang aking grades. Nahihirapan po talaga ako sa English,” wika ko.

“Alam ko. Babagsak ka talaga sa subject ko kapag hindi ka nag-aral at pumasa sa aking mga test. Eto ha, basahin mo iyan. Basahin mong mabuti at base diyan ay may itatanong ako. Hindi naman pwede na sa klase natin ako magtanong kaya magpunta ka na lang sa bahay sa Sabado at doon kita tatanungin. May tatlong araw ka pa para mabasa iyan, intindihin mo. Isa pa, pagsusulatin kita ng essay. Ang title ay “Memories of My Childhood”. Sabihin mo lahat ang mga naaalala mo noong bata ka pa. English ha.”

Nagpaalam na rin ako. Pakamot-kamot ako sa aking ulo habang naglalakad papauwi. “Napasama pa, nagkaroon pa tuloy ako ng additional na assignment,” bulong ko sa aking sarili.

Nasa tapat na ako ng aming bahay ng tawagin ako ni Aris. Tinanong lang ako kung nakita ko ang wallet.

“Oo, may nakapulot daw at ibinigay kay Sir Santos. Kinuka ko nga sa kanya at tuloy ay nanghingi ako ng pointers sa kanya kung paano tataas ang aking grado sa subject niya. Binigyan ba naman ako ng babasahin at base doon ay magtatanong daw siya sa akin. Pinapagawa pa niya ako ng essay tungkol daw sa aking kabataan. Tulungan mo naman ako. Kung bakit kasi naisipan ko pang mahingi ng advice. Sana sa iyo na lang ako nagpatulong, nagkaroon pa tuloy ako ng assignment,” reklamo ko kay Aris.

“Patingin!”

Ibinigay ko sa kanya ang papel na ibinigay sa akin ni Sir, ilang page lang naman iyon, lima yata.

“Ah… susukatin siguro ni Sir ang reading comprehension mo. Sige basahin mo at pagkatapos mong basahin ay titingnan ko kung naintindihan mo at natandaan ang binasa mo. Kelan ka daw babalik sa kanya?”

“Sa Saturday daw sa bahay nila. Bukas na lang Aris ha. Turuan mo pati ako kung paano magsulat ng essay ha! Nagpaalam na ako, lulugo-lugo akong tumalikod na para bang nakapa-laking problema ang tangan ko.

-----o0o-----

Kinabukasan ay sumabay uli ako kay Aris sa pag-uwi. “Aris, game na ako. Nabasa ko na. I-test mo ako mamaya ha?” wika ko.

“Okay sige, pero unahin muna natin ang assignment natin ha.”

“Puntahan kita pagka-kain natin ng hapunan. Anong oras ba kayo natatapos kumain?” tanong ko kay Aris.

“Maaga kaming kumain, bago mag 7 ay nakakain na kami.”

“7:30 ako pupunta sa inyo ha.”

-----o0o-----

Pinuntahan ko na si Aris sa kanilang bahay. Nanonood ng TV ang Nanay niya na si Tita Norma.

“Umakyat ka na Troy, nasa silid na si Aris at hinihintay ka na niya,” wika ni Tita Norma.

Umakyat na ako at tinungo ang silid ni Aris. “Aris! Tutuloy na ako ha?” malakas kong wika.

“Sige lang, bukas iyan.”

Pagpasok ko ay naupo na ako kaagad sa may mesa. “Nagawa mo na ba ang homework natin?” tanong sa akin ni Aris na may hinahanap yata sa kanyang gamit.

“Oo. Madali lang naman iyon, kaya hindi na ako nagpaturo sa iyo,” sagot ko naman.

“Pahiram nung pinababasa sa iyo, babasahin ko sandali,” ani Aris.

Inabot ko sa kanya ang papel. “Ah, alam ko na ito, nabasa ko na ito noon. Sige simulan na natin. Nabasa mo na ba?”

“Oo naman, dalawang beses pa.”

“Mabuti naman. Question # 1. Sino-sino ang character sa story”

Natandaan ko ang dalawa, pero hindi ko na maalala pa ang dalawa pa. Marami pa siyang itinanong sa aking at bandang huli ay ano raw ang moral lesson na natutunan ko sa kwento.

Maraming tanong si Aris na hindi ko kaagad nasagot. Hindi ko kasi masyadong inintindi ang aking binabasa. Dapat pala ay aking iintindihin ang kwento. Kasi, ang akala ko, basta nabasa ay okay lang. Nangako akong babasahin ko uli at iintindihin na ang binabasa. Tama siya, ang kanta ay hindi inaawit lang, iniintindi ring ang ipinahihiwatig niyon.

May napansin lang ako kay Aris habang tinatanong ako, iba ang tingin niya sa akin, hindi ko maipaliwanag, pero alam ko may ibig sabihin ang mga titig na iyon, para bang ang lagkit-lagkit, nangungusap kasi ang titig niya sa akin, nakakatunaw sa aking pakiramdam.

Binigyan lang niya ako ng tip kung paano ako magsusulat ng aking essay. Pinasulat niya sa akin ang mga hindi ko malilimutang karanasan noong bata ako. Ang halimbawa ay ang aking birthday party na may handa, ang bakasyon sa ibang lugar at kung ano ano pa. Tapos, kapag nagsusulat daw ako ay ang aking iisipin na isusulat ay english at hindi tagalog. Mas mahirap daw mag-translate ng tagalog sa english. Nakakasulat naman talaga ako sa English kahit na papano, pero ang magsalita ay nabubulol ako hehehe.

-----o0o-----

Sabado na, gaya ng napagusapan namin ni Mr. Santos ay pinuntahan ko siya sa kanilang bahay bandang hapon. Pahinga daw niya iyon dahil sa marami siyang ginagawa sa umaga.

Nag-iisa pala si Sir sa inuupahang apartment, maliit lang pero maayos. Malinis at walang makikitang bagay na nakakalat. Lahat ay in order.

Naka-boxer shorts lang si Sir nang ako ay harapin. Doon kami sa may hapag kainan, para daw may mesa at may patungan ng aming gagamitin.

Hindi ako makatingin ng diretso kay Sir, naiilang ako sa kanya dahil sa bumubukol ang kanyang harapan, parang walang brief. Mabuti na lang at naupo na kami kaya natakpan na ang bandang ibaba ng katawan niya.

“Okay, simulan na natin. Unahin natin yung pinababasa ko sa iyo. Ready ka na ba?” tanong ni Sir.

“Ready na po.”

“Who wrote the story?” ang unang tanong ni Sir.

 

Susundan…….