On The Job Training

 

On The Job Training

 

Graduating na ako, at requirement para makapag-martsa ako sa stage ay ang maka-kompleto ng required hour na training sa isang kompanya o yung tinatawag na “On The Job Training”. Nagpasalamat lang ako at hindi na ako nahirapan pang maghanap nang mapapasukan dahil sa tulong ng isang kaibigan ng Papa ko na siyang nagrekomenda sa akin. Swerte ko talaga dahil isang sikat na hotel ang napasukan ko na bukod sa cash allowance ay libre pa ang meal.

Umaga ang aking klase kaya sa hapon ang report ko sa aking pag-o-ojt-han.

Unang araw ko, kelangan ko munang magreport sa HR ng hotel para mabigyan ako ng kaukulang dokumento para maging legit ang aking pagwo-work doon at para ma-introduce sa  departamento kung saan ako maa-assign.

Napaka-swerte ko, accountancy ang course ko at sa accounting department ako napunta. Ipinakilala ako sa buong staff ng department na iyon, saka ako iniwan na. Ang manager ay in-assign naman ako sa isang supervisor na siyang magbibigay sa aking ng trabaho, sa kanya ako bale magre-report at siya naman ang mag-a-assess sa akin kung mayroon akong natutunan.

Wala pa noon ang nasabing supervisor dahil sa nagpunta raw ito sa opisina ng BIR kaninang umaga at hindi pa nakararating, kaya pinagbasa muna ako ng accounting mannual ng kompanya. Bandang 2pm na dumating ang nasabing supervisor.

“Siya si Arthur, siya ang supervisor dito,” sabi ng isang staff na itinuturo ang isang matangkad na lalaki na kaagad namang pumasok sa opisina ng manager kaya hindi ko na masyadong nakita ang itsura ng mukha nito.

Hindi naman nagtagal at lumabas na rin ito at tinungo ang isang cubicle kung saan naroon ang kanyang mesa. Maya-maya lang ay pinatawag na ako.

“Good afternoon po,” bati ko pagpasok ko sa cubicle. Nakayuko pa siya noon dahil sa binabasa pa yata ang aking papers, nanatili naman akong nakatayo.

“Hi! Ikaw si Jonathan, maupo ka.”

Halos hindi ko nadinig ang sinabi niya dahil sa para akong na-starstruck dahil isa yatang artista ang nasa harapan ko. Para kong nakita ng personal si Brad Pitt. Ang gwapo niya. Gusto kong kiligin, mabuti na lang at nakapagtimpi pa ako.

Nagkatitigan pa kami. Nang paupuin uli niya ako ay saka lang ako nakakilos. Medyo napahiya pa ako. “Sorry po Sir, hindi ko po kasi kayo narinig.”

Marami siyang tanong, maraming sinabing bawal gawin kapag nasa opisina ako. Tinanong ako kung marunong ako sa computer. Marunong naman ako ng Word, Excel, pero hindi naman magaling pa.

Unang assgnment ko ay ang tumulong sa isang clerk na nagsosort ng mga dokumento para i-file. Madali lang naman, inaayos lang namin alphabetically tapos by date, para i-file. Tatlong araw na ay hindi pa natatapos, araw-araw kasi ay may bagong dumarating, parang wala talagang katapusan.

Sa araw-araw kong pagpasok ay inililibre naman ako ni Obet, yung in-charge sa document sortings. Isang lingo rin akong puro ganon lang ang ginagawa.

Sumunod na lingo ay pinapunta naman ako ni Sir Albert sa cost control. Mas gusto ko ang naging trabaho ko roon dahil i-encode ko lang ang mga supplies na dumating sa computer. May ginagamit naman silang inventory systems doon. Mabagal pa lang talaga akong mag-type kaya madalas ay nakakapag-overtime ako. Kinakailangan kasing palaging updated sa araw-araw ang posting ng mga iyon sa computer lalo na sa food items dahil ginagamit iyon sa costing ng mga pagkaing niluluto.

Mabait naman ang naging tagapagturo ko, si Emil. Bata pa ito at sobrang cute. Slim lang siya at matangkad din kaya magandang magdala ng damit. Kayumangi ang kulay ng kanyang balat at semi-kalbo ang gupit ng buhok na lalong nagpatingkad ng kanyang appeal para sa akin, yun bang parang bad boy look. Pero mabait siya at madaling pakisamahan.

Sa araw-araw naming pagsasama ay naging parang close na kami ni Emil. Doon na lang ako permanenteng inassign ni Sir Albert dahil sa nagresign pala ang isang staff doon at wala pang nakukuhang kapalit.

Nakakabiruan ko na si Emil at ang ibang kasamahan niya roon. Magkatabi kasi ang aming mesa para daw makapagtatanong ko at masasagot kaagad dahil sa magkatabi lang kami.

Sa araw-araw ay inaabot kami ng hanggang 6 ng gabi. Dapat kasi ay hanggang five lang, pero okay lang naman daw dahil sa counted naman ang oras hindi araw. Bago niya ako pauwiin ay sinasamahan niya akong kumain, kasi ay pwede nang maghapunan ang mga staff pagsapit ng 6pm.

Masarap kausap si Emil, masiyahin kasi siya kaya komportable na ako sa company niya, hindi na ako nahihiya.

Minsan na lumabas siya para mag banyo, pagbalik niya ay napansin kong hindi niya naisara ang zipper ng kanyang pantalon, sinabi ko iyon sa kanya. “Emil, yang ibon mo, baka makalipad. Hala ka, maraming bading ang nakaabang diyan.”

“Uy! Hahaha.” Natawa siya. “Alam mo Nathan, ang dami kong nakasalubong habang naglalakad ako pabalik dito, wala ni isang nakapansin, ikaw lang. Talaga sigurong pinagmamasdan mo ang ano ko ano hehehe.”

“Gagi! Bakit, malaki ba iyan?”

“Nakow! Kung pwede ko lang ipakita sa iyo ito dito eh.” Sabi ni Emil na tila nagyayabang pa.

“Pwede naman. Tayo-tayo lang naman ang narito at puro pa tayo lalaki. Patunayan mo!” hamon ko na sinegundahan pa ng iba naming kasama.

“Bakit? Lalaki ka ba? Baka isa ka sa nag-aabang ano?” sarkastikong sagot niya. Ewan ko kung napikon sa biro ko, pero nawalan ako ng kibo, para kasi akong nainsulto, hindi na ako kumibo.

“Lagot ka Emil, nagtampo si Nathan.” sabi ng iba naming kasamahan.

Ewan ko ba, parang nainsulto kasi ako kaya hindi na ako nakipag-biruan, para kasing below the belt na. Hindi ko naman itinago ang tunay na ako dahil sa mahirap magkunwari. Isa pa, hindi naman ako umarte ng kabaklaan. Malamya lang akong kumilos kaya nahahalata ang pagiging bading ko, bukod doon eh hindi aakalaing bading ako.

Hindi na rin kumibo si Emil hanggang sa sumapit na ang 5pm. Naghanda na ako sa pag-uwi. “Sabay na lang ako sa inyo pag-labas,” sabi ko sa iba naming kasama.

“Tapos na ba ang ginagawa mo?” tanong niya

“Hindi ako sumagot, lumabas din ako. Hindi pa naman kami nakalalayo ay sinundan pala kami at kapagdaka ay hinawakan ako sa braso. “Halika nga! Magusap tayo.” Ang tila boss ko na utos niya sa akin. Mabuti na lang at walang ibang nakarinig sa kanya kundi yung kasamahan din namin. Wala naman akong nagawa, kesa sa mag-eskandalo pa ako ay sumama na lang ako ng mahinahon.

Balik kami sa aming opisina, isinara ang pinto ay saka ni-lock iyon.

“Sorry na. Nagbibiruan lang naman tayo ah.”

“Ibang biro iyon, nakasasakit na ng damdamin. Kailangan pa bang ipangalandakan ang pagiging bading ko, wala naman akong kalandian ginawa ah.”

“Eh totoo namang bading ka ah, ikinahihiya mo ba iyon.”

“Yun ng nga eh, alam mo nang bading ako at hindi ko iyon ikinahihiya. Ang ikinainis ko ay iniinsulto mo ang pagiging bading ko. Nasasaktan din ako..”

“Sorry na nga, patawarin mo na ako, hindi na ako uulit.”

“Nagso-sorry ka lang, kasi walang magtutuloy ng ginagawa mo. Doon na ako sa kanila hihingi ng trabaho.”

“Sa akin ka itinalaga ni Boss. Bahala ka, bibigyan kita ng failing grade.”

“Okay lang. wala akong magagawa kung gusto mong diyan mo gustong gumanti. Bukas, makikiusap ako kay Sir Arthur na ilipat na lang ako sa iba, kahit dun sa taga file ng dokumento.”

“Ang arte mo naman, nagso-sorry na nga eh, hahalikan na kita diyan.”

Napatingin ako sa kanya, masamang tingin na animo ay makapananakit. Kung meron mang nasusugatan sa tingin lang eh baka dumanak na ang dugo buhat sa kanya.

“Subukan mo. Lalaki pa rin ako at kaya kitang labanan.”

“Hinahamon mo ba ako? Inis na ako. Nagpapakumbaba na nga eh. Akala ko nung una, wala kang arte. Masyado ka palang maarte.” Sabi niya saka niya ako nilapitan. Mabilis niyang hinawakan ko sa aking magkabilang pulsuhan saka ako hinalikan sa labi, mariin, pilit pang ibinubuka ang aking bibig. Ibinuka ko naman kaya malaya niyang naipasok sa bibig ko ang mahaba niyang dila.

Nanlamig ang katawan ko, hindi ko akalain na tototohanin niya ang bantang iyon. Hindi ako nakakilos, para bang naging isa akong bato sa pagkakatayo ko.

Ang lokoloko, inulit pa, pero ibang halik na, napakabanayad at para bang humahalik sa kanyang nobya dahil nakapikit pa siya at para talagang ninanamnam ang aking labi.

Sa totoo lang naman, masarap ang halik niya, nanindig nga ang balahibo ko. Ang kaninang panlalamig ko, ngayon naman ay parang umiinit ang aking katawan.Namalayan ko na lang na iginagalaw ko na rin ang aking labi, tinutugon ko na ang kanyang halik.

Para akong napahiya ng matauhan akong bigla, kumalas ako sa aming halikan at napaupo sa isang silya roon. Pero yumuko naman siya at muling pinagdikit ang aming mga labi.

Masarap talaga kaya tumugon uli ako. Ang labis kong ikinagulat ay ng sandali siyang kumalas at pabulong na sinabing, “I love you Nathan. Mahal kita.”

Gusto kong sumigaw sa tuwa dahil sa una ko pa lang kita sa kanya ay nagkaroon na ako kaagad ng feeling sa kanya, pero syempre, mahirap paniwalaan ang sinabi niya. Para kasing hindi bagay sa image niyang bad boy. Naisip kong sinabi lang iyon para mapatawad ko na siya at muling magtrabaho para sa kanya.

“Maniwala ka, natutuhan na kitang mahalin, hindi ko lang ipinahahalata sa mga kasamahan natin dahil sa ayaw kong matutukso ka nila. Mahal mo rin ba ako?”

Ewan ko ba kung bakit ako tumango. Totoo naman na mahal ko siya, at kung nanloloko lang siya nang sabihing mahal niya ako ay bahala siya, basta ako mahal ko siya.

“Kaya mo bang patunayan sa akin iyan?”

“Paano?”

“Sumama ka sa akin, may pupuntahan tayo.”

“Saan?”

“Basta, akong bahala.”

Pinatay na namin ang mga ilaw ng aming opisina, inalis ang mga nakasaksak na computer at saka inilock na ang pintuan. Iniiwan naman namin ang susi doon sa guard at kukunin lang ng kahit na sino sa amin na siyang mauunang dumating.

Sumakay kami ng elevator, hindi ko na alam kung anong floor kami bumaba. Tapos ay may kinuha siyang susi sa wall na hindi aakalaing naglalaman pala ng susi ng silid na iyon.

“Anong room ito,” tanong ko.

“Guest room din ito, pero hindi na ginagamit. Ginawa na lang bodega ng aming office. Dito namin itinatago ang mga lumang files.”

“Anong gagawin natin dito?”

“Sabi mo ‘di ba? Patutunayan mo sa akin na mahal mo rin ako, mahal kasi kita, totoo yun, promise.”

Marami ngang tambak na mga kahon ang silid na iyon, maayos naman ang pagkasalansan. May banyo rin at may nakasabit pang towel. Nakakaligo din daw sila dito kung kinakailangn at hindi doon sa shower room ng pangkalahatang empleyado. Sila lang sa office na iyon ang nakakagamit ng banyo rito. Malinis naman ang inidoro dahil nililinis naman nila iyon. Sayang at wala nang kama iyon.

Kinalas niya ang pagkakasara ng kanyang sinturon, at inalis ang pagkakabutones at ibinaba ang zipper ng pants. Bumagsak na sa sahig ang kanyang patalon, brief na lang ang naiwan. Hinubad na rin niya ang kanyang polong uniform, yung may logo ng hotel.

Kitang-kita ko na ang pamumukol ng kanyang harapan, napatunayan ko tuloy na malaki talaga ang nakatago niyang alaga roon.

“Maghubad ka na rin,” utos niya sa akin.

Medyo alangan pa ako, kinakabahan kasi ako. “Baka may makakita sa atin at isumbong tayo,” takong kong wika.

“Wala nang aakyat pa rito, saka ang room na ito ay assign na para sa office namin. Nasa akin na pati ang susi, wala nang ibang makapapasok pa rito.”

Nang hindi pa rin ako kumikilos ay siya na mismo ang maghuhubad sana, pero sinabi kong ako na lang. Hinubad ko ang lahat ng aking suot pwera na lang din ang aking brief.

Hinalikan na niya ako uli, lumaban naman ako kaagad. Kung noong una ay maarte pa ako na akala mo ay mahinhing babae, ngayon naging agresibo na ako. Kaagad kong sinapo ang kanyang harapan, sobrang tigas na niyon, at tila mabubutas na ang pundya ng suot na brief sa sobrang katigasan.

Maya-maya ay itinutulak na niya pababa ang aking ulo, napaluhod naman ako, inamoy ko ang namumukol niyang harapan, Mamahalin pa ang kanyang brief na ang tatak ay calvin klein at orig iyon, hindi tulad ng suot kong bench na binili ko sa online na anim na piraso ay 146 lang hehehe, maganda naman a may konti namang      quality.

Ang bango niyon, animo ay kaliligo lang niya dahil amoy ko pa ang sabong safeguard na ginamit niya.

Ibinaba ko na ang kanyang brief at umalagwa na ang nakakulong niyang uten, kaagad kong isinubo ang tarugong iyon. Grabe, ang tigas-tigas niyon, ang taba at ang haba pero ang sarap-sarap. Iba talaga ang feeling sa bibig ng matabang burat, puong-puno kasi ang aking bibig, nagmumulwalan talaga ako.

“Ahhhhhhh ang sarap, ang galing mong tsumupa Nathan, ibang iba ka,” papuri niya sa akin.

Hindi naman talaga maitatatwa na sarap na sarap siya sa tsupa ko, halos kantutin na kasi niya ang bibig ko, nagpapatunay lang na sadyang mahilig siyang magpachupa. Natanong ko tuloy siya. “Madalas kang magpatsupa ano?”

“Sobra ka namang magbintang, anong akala mo sa akin… Manyak? Ikaw kaya, mukhang madami ka nang natsupa, ang galing mo ah.”

“Ano ka? Oo may natsupa na ako, pero matagal na iyon, high school pa ako nun.”

“Okay, saka na tayo magtalo, baka mag-away na naman tayo eh, tsupain mo na at malapit na ako.”

“Eh paano naman ako?”

“Mamaya, jajakulin na lang kita, hindi kasi ako sumusubo ng titi.”

Hindi na nga nagtagal, nilabasan na siya. Ang sarap ng katas niya, lahat iyon ay aking nilunok, wala ni gapatak na naaksaya.

Nang wala nang ilabas ay hinalikan niya ako sa labi kahit na kapapalabas lang niya ng tamod doon. Jinakol niya ako habang hinahalikan hanggang sa labasan na rin ako. Tumapon iyon sa kanyang kamay.

Naghugas siya ng kamay sa loob ng banyo, nag-ayos na kami ng aming sarili at bumaba na. Umuwi na rin kami.

-----o0o-----

Kinabukasan ay magkabati na uli kami. Mas lalo pa nga kaming naging malapit sa isa at isa. Tinutukso na nga kami ng mga kasamahan niya na baka daw kami na, pero tangging-tanggi kami pareho.

Hindi lang tsupa ang nangyari sa amin, napapayag niya akong makantot sa aking likuran. Napatunayan naman niyang wala pa akong karansan na makantot at siya ang una.

Nasundan pa iyon ng isang beses bago matapos ang aking OJT. Sa ngayon ay nagtatawagan na lang muna kami. Kinausap ako ng manager kung gusto ko raw na mag-apply sa kanila. Sinabi ko namang “oo” pero pagkatapos na ako ay makapag-review para sa board exam.

Paminsan-minsan ay nagkikita kami ni Emil, pinupuntahan niya ako sa review school namin, sa gabi kasi ang session na kinuha ko.

Nalalapit na ang aming board exam, toto suporta naman sa akin si Emil at sabi niya ay mag-apply ako kaagad sa kompanya nila dahil siguradong tanggap kaagad ako.

Sana lang ay hindi ako ma mental block sa aktwal na exam, at sana ay makapasa rin ako. Nakakasama naman ako sa top 20 sa aming pre-board exam. Sana ay makapasa rin ako para sulit ang aking pagod. Salamat Emil sa suporta, I love you. Sana ay mabasa mo ito hehehe.”

 

 

-----WAKAS-----

Mga Gabi ng Kalibugan (Part 1) - Silip

 

Mga Gabi ng Kalibugan (Part 1)

Silip

 

Summer na naman, bakasyon sa paaralan, uso na naman ang pagpunta sa magagandang beach dito sa Pilipinas at ngayong buwan ng Mayo ay uso rin ang Santacruzan, ang basketball tournament, and amateur singing and dancing contest sa iba’t-ibang lugar, kasama na ang bayan nina Joel sa probinsya ng Quezon.

Mayo ang fiesta sa kinalakihang bayan ni Joel sa bayan ng Quezon. At kapag ganitong fiesta ay umuuwi siya, pati na ang ibang pinsan at mga tiyuhin at tiyahin na nakatira na sa ibang Lugar. Dahil bakasyon ang karamihan sa kanila ay tumatagal ang iba, lalo na ang mga kabataan ng halos isang buwan doon at sa ancesral house ng pamilya ng ama ni Joel sila tumutuloy.

Si Mang Pablo ang siya na lang nakatira sa malaking ancestral house na iyon na nasa halos gitna ng malaki ring bakuran. Si Mang pablo ang panganay sa anim na magkakapatid, kabilang na ang ama ni Joel na si Mateo na siyang bunso sa magkakapatid. Si Mang Pablo ang siya ngayong namamahala at nag-aalaga ng nasabing bahay na ginawa pa yata noong panahon ng Kastila para ma-maintain at hindi masira sa pagdaan ng panahon.

Si Mang Pablo ay balo, pero may apat na anak na puro may mga asawa na maliban kay Paul na 16 years old pa lamang at kaedaran ni Joel. 47 years old na si Mang Pablo, pero matikas pa rin ang pangangatawan dahil sa trabaho nitong pagsasaka. Malaki ang sakahan niya na tinataniman ng palay. Sa edad nitong 47 ay bakas pa rin ang kakisigan. May lahi kasi silang kastila na nakuha sa kalolo-lolohan pa yata nina Joel at Paul.

Araw nf fiesta, kumpleto ang magkakapatid maliban sa solong babae na si Mary na sa America na nakatira. Parang nagkaroon tuloy ng reunion. Present si Juan na siyang pangalawa sa magkakapatid at ang asawa nito at dalawang anak na lalaki na sina John at Juantio, edad 22 at 20 ayon sa pakakasunod.

Naroon din ang pangatlo sa magkakapatid na si Pedro at anak nitong si Pete at isang kapatid na babae, ang pang-apat na si Mary ay wala dahil nasa America, ang pang-lima ay si Tiago at kambal na anak na lalaki na sina James at Jaime at syempre si Mateo na siyang tatay naman ni Joel, ang main character natin.

Halas dalawang taon lang ang pagitan ng mgkakapatid, ang panganay ay edad 47at ang bunso ay edad 37.

Dahil palaging maraming bisita si Mang Pablo kapag Fiesta ay kailangan na maraming handa, kaya umupa pa ito ng taga-luto, isang malaking baboy kasi ang kinatay, at may 20 ulo ng manok na galing sa manukan at babuyan nito.

Kumuha na rin ito ng mag-aasikaso sa pagpapakain sa mga bisita at sa pag-iimis ng kinainan para wala na itong iintindihin at para mas makapag-bonding ng walang abala sa mga kapatid at pamangkin.

Sa fiestahan ay hindi mawawala ang inuman, kaya kahong-kahong beer at alak ang inihanda ni Mang Pablo. Dahil nga fiesta ay may basbas ang mga batang lalaking anak nila ang uminom, huwag lang daw makulit.at sosobra sa inom.

Isang grupo ang magpipinsan, na ang edad ay naglalaro lang sa pinakabatang 15 anyos at si Joel iyon, at ang pinakamatanda ay si John na edad 22. Hindi nakauwi noon ang dalawa pang anak ni Mang Pablo.

Isang grupo naman ang magkakapatid at ibang bisita na kaibigan at kumpare na karaniwang nakikipamista sa kanila. Ang mga babaeng asa-asawa naman ay nainom din habang nagkukuwentuhan na puro tsismis naman ang topic.

Ang haba na yata ng pagpapakilala, simulan na natin ang kwento.ang unang kwento ay papamagatan kong “SILIP”.

Noong bata pa si Joel, mga lima o anim na taon noon ay doon pa sila nakatira sa lumang bahay, kalaro-laro niya ang bata pa ring si Paul.

Madalas ay larong taguan ang laro nila. Kahit dalawa lang sila at sa loob lang nang bakuran sila hinahayaang maglaro, ay masaya pa rin sila. Kung minsan ay larong bahay-bahayan ang kanilang nilalaro. Meron talaga silang playhouse na sadyang pinagawa noon pa mang mga bata pa ang ibang anak ni Mang pablo.

Kahit nagsosolo ay doon pa rin sa bahay-bahayang iyon naglalaro si Joel, pumapasok na kasi noon sa eskwelahan si Paul, kaya siya na lang palagi ang naiiwan sa tuwing may pasok sa eskwelahan sina Paul at iba nitong kapatid.

Sa pagtulog ay magkatabi sa isang kama sina Paul at Joel, kasama nila sa kwarto ang isa pang kapatid ni Paul na si Jack. Maraming silid sa lumang bahay, at pwede silang mag-tig-iisang silid, kaya lang ay takot pang magsolo sa silid ang dalawang bata.

“Paul, wala pa si Kuya Jack, natatakot ako,” wika ni Joel.

“Narito naman ako ah, napakaduwag mo talaga,” sabi naman ni Paul.

“Eh takot ako sa labas, tingnan mo naman, baka may aswang at tikbalang diyan sa mga puno. Isara natin ang mga bintana,” wika ni Joel.

“Ang init kaya, pagpapawisan tayo.” – si Paul.

Wala nang nagawa pa si Joel, hindi tuloy siya makatulog.

Maya-maya ay nadinig na ni Joel ang pagbukas ng gate nila sa harapan. Kaya lang, kanina pa niya nadinig ang kalampag ng gate ay hindi pa rin pumapasok sa silid nila si Jack.

Dahil sa naiinip ay nilakasan ni Joel ang loob na tanawin sa may bintana kung nakapasok na nga si Jack, pero wala siyang nakita. May napansin siyang tila liwanag sa kanilang playhouse. “Paul, tingnan mo, may liwanag sa bahay-bahayan, parang may tao, baka aswang iyon ah,” may takot na wika ni Joel.

Tumingin naman siya, may kukurap-kurap ngang liwanag. “Alitaptap lang iyon, matulog ka na nga.”

“Paul, parang si Kuya Jack iyon, may kasama, baka magiinom ng beer, halika, hulihin natin tapos isumbong natin kay Tito Pablo,” wika ni Joel.

“Sige, magkakapera tayo nito hehehe, siguradong bibigyan nito tayo ng pera,” wika ni Paul kay Joel.

Dahan-dahan silang bumaba, paglabas nila ng bahay ay nawala na ang liwanag, kita pa rin naman ang bahay-bahayan dahil sa liwanag ng buwan.

“Huwag kang maingay ha, huwag kang gagawa kahit na anong kaluskos, baka madinig ang paglapit natin ay maitago kaagad ang alak, wala tayong dilihensya,” paalala ni Paul.

Walang kilatis silang nakarating ng bahay-bahayan, naunang sumilip si Paul , hindi naman makasingit si Joel dahil nag-iisa lang kasi ang pwede nilang pagsilipan.

“Anong nakita mo, ako naman,” bulong ni Joel.

“Sandali lang, hindi ko pa masyadong makita kung anong ginagawa nila.” Sabi ni Paul.

Dahil ayaw pagbigyan ni Paul na makasilip si Joel ay naghanap pa ng ibang pwedeng pagsilipan ang huli, nakakita naman siya sa hindi kalayuan. Halos nasa tapat lang ng mukha ni Joel ang dalawa, nakatayo si Kuya Jack niya habang may nakaluhod sa harapan nito.

Kinawayan niya si Paul na kaagad namang lumapit. “May kumakain sa ano ni Kuya Jack. Silipin mo,” mahinang wika ni Joel.

Medyo umusod siya ng konti para si Paul naman ang makasilip. “Oo nga, kinakain nung lalaki ang titi ni Kuya Jack,” pag-konpirma ni Paul.

Dahil sa mga bata pa ang magpinsan at inosente pa sa ganong bagay ay hindi nila maunwaan ang nangyayari,

“Paul, bakit tumitigas ang titi ko?”

“Ako rin Joel eh,”

Patuloy ang paninilip ng dalawang bata, nagtataka sa nararamdaman. Ating isalarawan ang kaganapan sa loob ng bahay-bahayan.

“Ahhhhhh ahhhhh sige pa pare, sarapan mo para makaulit ka,” sabi ni Jack.

“Putsa pare, iba talaga ang lahi ninyo, puro kayo daks, ang taba rin at ang haba ng burat mo,” sabi ng kasama ni Jack na tatawagin na lang nating Arnel.

“Ibig mo bang sabihin, nachupa mo na rin si Kuya Drew?” tanong ni Jack.

“Maraming beses na hehehe. Ang laki rin ng burat ng Kuya mo, nahirapan ko ring isubo ng sagad.”

“Tangina, nadale mo na pala kaming magkaaptid ah. Sarapan mo at kapag hindi ako nasarapan ay hindi ka na mauulit pa,” sabi ni Jack.

Hinagod ng dila ni Arnel ang kahabaan ng burat ni Jack. Pati ang bayag nito ay hindi pinaligtas, dinila-dilaan iyon, napapatingkayad na sa sarap at sensasyon si Jack, umpit na umuungol.

“Uhmmm ang galing mo. Sige pa Arnel himurin mo pati singit at tumbong ko,” anas ni Jack. Napapangiti sa sarili si Arnel, natutuwa sa reaksyon ni Jack dahil sa isipan nito ay mauulit pa ang ginagawa nila, sarap na sarap na kasi ang kaibigan at umuungol na sa sarap.

Lalo namang napa-ungol itong si Jck ng bigla nitong isinubo ang ulo ng burat niya, napatingala siya at napapikit pa ang mga mata, halos manginig ang tuhod sa pagkakatayo.

Hindi pa gustong labasan ni Jack, gusto pa niyang namnamin ang sarap ng ginagawa ni Arnel sa kanya, Hinawakan niya ito sa may kilikili at itinayo saka sumandal sa may dinding.

“Dilaan mo ang suso ko, sipsipin mo,” utos ni Jack.

Tumalima naman kaagad si Arnel, buong husay at libog na ginawa ang ini-utos ni Jack, pinaglaro niya ang kanyang dila sa manipis pang dibdib ni Jack na noon ay 13 anyos pa lang, tapos ay pinaikot ang dila, ginalaw-galaw sa ga-butil na mungo nitong utong.

“Ughhhhhh ang sarappppppppp sige pa Arnel ang sarapppppp.”

Pinataas pa ni Arnel ang paghalik kay Jack, umakyat ang labi niya sa leeg nito at bigla na lang hinalikan ito sa labi, hindi na nakapalag pa si Jack, hinayaan na lang niya ang lalaki, nasasarapan din naman siya.

Muling bumaba ang labi ni Arnel hanggang sa marating muli ang naghuhumindig na burat ni Jack, sinakmal na agad iyon ng kanyang labi at mabilis na naglabas-masok.

Dala ng libog ay nasabunutan na ni Jack si Arnel at ipinagdiinan pa niya ang ulo nito sa kanyang harapan, wala namang reklamo ito, tuwang-tuwa pa kahit na nabubulunan. Maya-maya lang ay napatingala na naman si Jack, nakanganga pa kasabay ng mahina pero mahabang ungol at tila nanginisay na dahil sa panginginig ng binti at paa, nilabasan na si jack.

“Puta ang sarap ng tamod mo at ang tamis, kaya lang kokonti pa. Ang sarap mo rin Jack gaya ng kuya Drew mo. Si Paul kaya, pwede na?”

“Gago! Huwag na huwag mong magalaw-galaw ang kapatid ko, malilintikan ka sa akin,” banta pa ni Jack.

Kitang kita nina Paul at Joel ang ginawa ng dalawa sa loob ng playhouse, hindi naman nila maunwaan ang ginawa nila, lalo na ang tamod na sinabi ni Arnel. Maraming katanungan ang pumasok sa isipan ng dalawang bagets lalo na si Joel.

“Bilis ka na Joel, baka makita tayo ni Kuya ay lagot tayo,” wika ni Paul.

Mabilis na silang tumalilis at kaagad na nahiga sa kanilang kama at nagtaklubong.

“Walang magsasalita nang nakita natin ha. Paakyat na siya, magtulug-tulugan tayo,” bilin ni Paul.

 

 

>>>>>Itutuloy<<<<<