PARI (Part 11)

 

PARI (Part 11)

 

 “Ang galing mo palang makipagtalik Samuel. Matagal mo na bang ginawa ang ganito?” tanong in Alfonso.

“Oo, marami na ring beses, sa seminaryo pa, sa aking ka roommate at sa ibang kaibigan ko. Dalawa lang naman silang nakatalik ko,” pag-amin ko. “Dito, nang pari na ako ay oo rin, sa isang estudyante, pero isang beses lang. Doon din sa kumpisalan at hindi na naulit dahil na konsensya ako.”

“Wow! Sa kumpisalan? Bakit hindi mo ginawa sa akin?”

Hindi na ako sumagot pa, nagbihis na si Alfonso. “Hindi ka ba mag-stay muna dito. Mamaya ka na lang umalis,” wika ko.

“Hahaha. Alam mo ba na hindi ko naman ginawa ang pinagagawa mo sa akin, na magrosaryo at magdasal,” wika ni Alfonso.

Natigilan ako, nagtatanong ako gamit ang akimg mga mata.

“Tama ang narinig mo. Hindi na ako magtatagal. May naghihintay sa akin, ang pang 89 kong lalaki, ikaw ang aking pang 88. Ang aking goal ay maka 100 lalaki bago ako mag-graduate hehehe.”

Isang malakas na dagok ang aking naramdaman. Niloko ako ng isang bata. “Bakit mo ginawa ito sa akin?”

“Sorry Father Samuel, hindi ko akalain na makakaya kitang akitin. Katulad ka rin pala ng iba, madaling akitin. Bye Father,” paalam ni  Alfonso.

Bago pa man siya tuluyang makalabas ay may sinabi pa siya. “Father, maghanap ka ng sakristan, bata at hot ang kuhanin mo.”

Nanlumo ako. Nagkasala ako at napaloko sa isang bata. Hindi ko napag-aralang mabuti ang kanyang saloobin. Totoong napamahal na siya sa akin, pero hindi naman ang tulad niya ang magpapa-iyak sa akin.

Nangako ako na hindi na ako muling makikipagtalik sa lalaki. Humingi na rin ako ng tawad sa maykapal.

-----o0o-----

Matagal-tagal din ako bago naka-recover. Nagawa ko nang patawarin si Alfonso na hindi ko na nakita matapos akong matukso sa kanya. Minsan ay nasasabik pa rin ako sa kanya, na makita man lamang, yung walang sex na involve. Siguro ay minahal ko talaga siya.

Naisip kong igawa rin iyon ng kwento. Siguro kapag nabasa ito ng ibang pare ay magsilbing babala sakaling iibig sila sa isang lalaki lalo na at bata.

-----o0o-----

Nagpaka-busy ako sa eskwelahan, naging aktibo sa mga gathering ng comuunity at kung ano- ano pa para lang maiwaksi sa aking isipan ang mga nagawa kong kasalanan. Lahat naman iyon ay dahil sa sex.

Araw ng kumpisal, seryoso akong nakinig sa mga kasalanang sinasabi ng mga nagkukumpisal. Masasabi kong boring ang oras na ganito, kasi wala naman akong naririnig na talagang grabe ang ginawang kasalanan, tsismis, mura, at kung ano-ano na normal na lang yatang nangyayari sa araw-araw na pamumuhay ng tao.

Wala naman masyadong nagkumpisal. Hinintay ko lang ang oras na matapos ang schedule ng kumpisal. Medyo antok pa ako sa loob ng may maaninag akong pumasok sa kabilang partisyon, isang lalaking hindi gaanong katandaan, marahil ay ilang taon lang ang agwat ng aming edad. Ang lalaki ay medyo matangkad, payat, gwapo.

"Bless me Father, sapagkat ako po ay nagkasala,” ang paunang inuusal ng mga nagkukumpisal na sa aking palagay ay wala naman nang katuturan, paulit-ulit lang.

“Ano naman ang nagawa mong kasalanan anak at bakit?” tanong ko. Nakagawian ko nang tawaging ‘anak’ ang kahit na sinong parokyano na nakakausap ko kahit na doble o higit pa ang agwat ng aming edad. Nararapat lang naman siguro dahil ‘Father’ naman ang tawag nila sa akin. Lahat sila ay aking anak dahil sa simbahan.

“Para lang po sa iyong kaalaman Father, isa rin akong pari, na-ordenan ako bilang paring katoliko kaya lang….” hindi na naituloy pa ng lalaki ang sasabihin dahil naputol ko.

“Wala ka bang confessor sa iyong simbahan, Father?” pag interrupt ko.

“Wala na po akong simbahan, Padre. Nagbitiw na ako sa pagka-pare ilang buwan na ang nakalipas, at simula noon ay hindi na muli akong nakinig ng misa,” tugon ng lalaki na dating pare.

“Kung iyan ang iyong ikukumpisal ay hindi ko naman masasabing kasalanan ang pagtalikod sa pagiging pari. Kung naramdaman mong hindi para sa iyo ang maging pari at maglingkod sa simbahan, masasabi kong tama ang iyong ginawa. Marahil naman ay kaya mong paglingkuran ang Diyos at sangkatauhan sa ibang kapasidad," wika ko.

“Tama ka Padre, sumapi ako sa isang  organisasyon bilang isang social Worker. Pakiusap lang Padre, pakinggan mo muna ako, umalis ako sa pagpapari dahil sa isa akong bakla,” pagtatapat ng dating pari.

“Magkagayon man, bakla ka man, kung hindi mo sinasaway ang iyong sinumpaang panata, kung wala ka namang ginagawang imoral kanino man, anong kasalanan doon?” ang wika ko.

Hindi pinansin ng lalaki ang aking sinabi at nagpatuloy lang sa pagku-kwento.

“May isang volunteer sa aking simbahan dati, head siya ng prison ministry, at madalas na ako ang kasama niya sa isang lokal na bilangguan para magdaos ng misa sa loob para sa mga bilanggo. Naging malapit kaming magkaibigan, naging very close kami, ang hindi ko naiwasan na magkaroon ng pagtatangi sa kanya, pinagnanasahan ko siya, at sobra ang pagnanais kong makasiping siya. Bukod sa napakabait, maalalahanin ay napaka-gwapo pa niya, matangkad at maganda ang pangangatawan, Bagay na bagay nga sa kanya ang suot niya palaging barong at slacks. Siya palagi ang aking napagmamasdan sa tuwing magkikita kami.

Dahil sa kwentong iyon, nakuha na ng dating pare ang aking atensyon, pakinig na pakinig na ako. “Magpatuloy ka,” ang nasabi ko na lang.

“Minsan na akong nagkagusto sa isang sakristan, natukso at nakagawa ng hindi maganda, pero matagal na iyon. Matagal ko nang naihingi ng tawad. At ayaw ko nang maulit pa dito naman sa lalaking ito. Nadarama ko na baka hindi ko makayang kontrolin ang aking sarili at makagawa na naman ako ng maaring maglagay sa eskandalo sa aking simbahan dahil sa akin, kaya nagpasya na lang akong iwan ang simbahan at ang pagiging pari.”

“Kung wala ka namang ginawa, at pinili mo na lang magbitiw sa pagiging pari para lang makaiwas na magkasala, hindi ba tama naman ang ginawa mo, anong masasabing kasalanan mo?” muli kong pag-interrupt.

“Wait lang Padre, patapusin mo muna ang kwento ko,” wika ng lalaki. Ramdam ko na medyo inis na siya. Kaya hinayaan ko na siyang magkwento muli. Kahit na gusto kong mag-interrupt uli kaya nagpasya na lang akong makinig muli.

“Nang magbitiw ako sa pagiging pari, ay ibinuhos ko na ang aking sarili sa gawain ko sa aming organisasyon. Pinagpatuloy ko ang pagsikil sa aking damdamin, nilabanan ko ang pagiging isang bakla. Ang problema ay naging close naman ako sa isa ring manggagawa, at nagapi ako ng tukso, naakit akong makipagtalik ng manggagawang iyon. Ang dali kong natukso. Naulit iyon ng naulit hanggang sa aminin niyang mahal daw niya ako at gusto na niyang magsama kami.”

Gustuhin ko mang magtanong para maliwanagan ang ibang pangyayari ay nanahimik na lang muna ako.

“Pakiramdam ko’y may pagtingin na rin ako sa lalaking ito o maaring isa lang itong matinding pagnanasa, libog lang. Pero, parang hindi ko lubos maisip na ang dalawang lalaki ay magmahalan. Heto pa Padre, Sa isip ko ay parang napaka makasalanan ko na dahil sa nakipagtalik ako sa kapwa ko lalaki na kontra sa lahat ng pinaniwalaan ko, tuloy ay naisip ko na rin ang pag su-suicide. Natatakot ako Padre dahil sa alam kong mas malaking kasalanan ang pagpapatiwakal kaysa sa pagiging bakla.

Medyo nag-alala din ako. Baka hindi nga niya makayanan ang guilt feeling sa kanyang isipan ay magawa nga nitong magpatiwakal. “Huwag anak, hindi mo dapat isipin ang ganon, lalo na ang gawin. Hindi mo ba sinubukang kumunsulta sa isang Psychiatrist?” ang aking payo at suhestyon.

“Pumasok iyan sa isipan ko, pero mas gusto kong makipag-usap sa isang pari,” sagot ng lalaki.

“Kung gayon, magpi-prisinta akong tagapakinig at tagapayo mo, hindi iba sa akin ang nararamdaman mong emosyon.

“Hindi kita maunawaan Padre, anong alam mo sa nadarama ko?” ang tila nalilitong tanong ng lalaki.

“Malalaman mo rin kung papayag kang maging counselor mo at hindi lang confessor mo.”

“Anong gusto mong i-suggest?”

“Payag ka bang makipagkita sa akin dito sa aking tirahan ng isa o dalawang gabi sa bawat lingo? Pag-uusapan natin ang gumugulo sa iyong isipan. Magpapatuloy tayo hanggat hindi mo naiwawaksi ang ano mang pinoproblema mo na maarring maging dahilan ng pagkitil mo sa sariling buhay.” Wika ko.

Tumitig siya sa akin, tila nagtatanong.

“Maaring tumagal lang ang paguusap natin ng isang beses lang o mahigit pa, pero sinasabi ko sa iyo, pagtutulungan nating labanan ang guilt feelings na nararamdaman mo sa pagiging bakla at pakikipagtalik sa lalaki. Maari ring magtagal, hindi kita titigilan hanggang sa tuluyan nang mabura sa isipan mo ang ano mang bagay na nagpapagulo sa iyong isipan.

“Hindi ba abala sa iyo?”

“Walang problema, ano pa at naging pari ako kung hindi ko tutulungan ang nangangailangan.”

“Kailan tayo magsisimula?” tanong niya.

“Mamayang gabi kung pwede ka. Libre ako sa gabi ng ganitong araw at malalaman mo kung kelan ka pwedeng bumalik. Akin munang aalamin ang aking schedule. Kung okay sa iyo, balik ka ng 8PM.”

“Okay Padre, ngayon pa lang ay nagpapasalamat na ako sa iyo.”

“Ano nga pala ang pangalan mo?”

“Alfred, Alfred Mercado.”

“See you then, d’yan lang ang bahay ko, halos katabi ng simbahan.”

“See you.”

-----o0o-----

Dumating on time si Alfred, isang simpleng jeans at t-shirt lang ang suot. Ako naman, dahil nasa bahay ko naman ako ay short at sando lang ang suot, pero wala akong underwear. Ewan ko lang kung mapapansin iyon ni Alfred.

“Ganyan ka ba magdamit kapag nasa bahay ka Padre?” tanong ni Alfred.

“Samuel na lang o Sam. Kapag tayo lang ang magkausap ay pwede mo na lang akong tawagin sa aking pangalan, isipin mong hindi pare ang kausap mo, mas komportable ako ng ganun. And yes, matutulog na lang naman ako, hindi ko na kailangan pang maging formal,” wika ko.

“Ah Okay, Sam. Alam mo, ako noong pari pa ako, kahit matutulog na, ay formal pa rin, kundi jogger ang pantulog ko, eh pajama. Saka palagi akong may underwear, ikaw... halatang wala hahaha.”

“Pansin mo pala, nasanay na kasi ako. Anyways, naghanda ako ng konting miryenda lang, sandwich lang naman. Anong gusto mo, coffee, tea or juice?” offer ko kay Alfred. “Pwede na tayong mag-usap habang kumakain.”

“Coffee na lang, mukhang masarap kasi ang tinimpla mong kape, mabango eh.”

“Kapeng barako, masarap siya. Okay, simulan na natin. Kwento mo muna yung sinasabi mong co-worker sa inyong organisasyon.” Sinimulan ko na ang pag-uusap habang kumakain kami.

“Crispin ang pangalan niya, tubong Bicol, gwapo siya, parang artista, maganda ang katawan, mabango, matangkad, kaakit-akit.”

Natawa ako. “Sandali, sandali hahaha. Huwag mo nang i-describe kung anong itsura, sabihin mo na lang kung anong ugali at kung bakit nagustuhan mo siya.”

“Mabait siya, masipag, magalang. Lahat na yata ng magagandang ugali ay nasa kanya, isama pa ang looks, Sam, bading din siya.

“Ow, interesting. So, dahil ba sa magagandang katangian iyon kaya mo siya nagustuhan, o dahil sa kanyang itsura, artistahin, sabi mo.”

“Aaminin ko, tama ka, una akong na-attract sa kanyang kagwapuhan, pangalawa na lang ang kanyang ugali. Ikaw ba ay hindi na-attract sa magagandang babae at lalaki?” tanong in Alfred.

“Natural lang naman na humanga ka sa physical na ganda ng isang tao, babae man o lalaki, pero mas humahanga ako sa ganda ng kalooban,” tugon ko.

“Bakla ka rin ba Sam? May inakit ka na bang lalaki, halimbawang iyong mga sakristan, o ikaw ang inakit ng isa sa kanila?” diretsahang tanong in Alfred.

Hindi na naman ako nagulat pa sa tanong na iyon, alam kong magtatanong at magtatanng siya ng ganon. Nasabi ko kasing nakaka-relate ako sa nararanasan niya.

“Yeah, I am gay Alfred. Pero, simula nang ma-ordain ako, nanumpa, ay pinraktis ko na ang ating vow of Celibacy. And yes, aaminin ko sa iyo na ako ay natukoso rin ng isang binata, hindi siya sakristan, at nasa legal age na rin dahil 18 na siya noon. Gusto raw niya ko at naniwala naman ako. May nangyari sa amin, pero pagkatapos non ay pinagtawanan lang ako dahil may nadagdag na naman daw na naloko sa kanya dahil sa kanyang kakisigan. Pang 89 na ako at gusto niyang maka 100 bago siya mag-graduate sa senior high. Hindi ko na ikukwento ang detalye pa.” pag-amin ko.

Bumuntung hininga muna ako bago nagpatuloy. “Nagpasalamat pa rin ako dahil sa hindi ako nalulong at nahulog ng husto sa lalaking iyon, nagbigay aral ang karanasan kong iyon. Simula noon ay sumumpa akong hindi na mauulit. Hanggang ngayon ay hindi na muli pa akong  napatukso, nanatili ako na tumupad sa aking panata,” wika ko pa.

“May hinala na talaga ako na kagaya din kita, kasi nauunawaan mo ang mga kinumpisal ko sa iyo. Pero nung nasa seminaryo ka pa, may naging karanasan ka rin ba?” tanong na naman in Alfred.

“Yes, una ay sa isang seminarista na una kong naging kaibigan doon. Nangyari iyon ng unang taon ko sa seminaryo at huling taon naman niya dahil matatapos na niya nang training. Ang pangalawa ay sa roommate ko, isang gabi bago kami ma-ordain. Una at huli iyon sa roommate ko at hindi na kami muli pang nagkita o nagkausap man lang.”

Natapos na kaming kumain, doon na sa sala namin ipinagpatuloy ang pag-uusap.

“No more questions ha. Napapansin ko na parang tungkol sa akin ang ating napag-uusapan. Hindi ba’t ikaw ang dapat kong tanungin hahaha.” Nagkatawanan lang kami ni Alfred. “Pero bago iyon, gusto ko lang sabihin sa iyo na napakatapang mo dahil pinili mong iwan ang pagiging pare sa halip na suwayin ang sinumpaan nating panata, hindi tulad ko na naging marupok. Ngayong isa ka na ring ordinaryong tao at pwede mo nang gawin ang makipag-sex sa taong gusto mo, dahil nakalaya ka na sa sinumpaan natin bilang pari, Pero bakit nagi-guilty ka pa rin. Dahil ba sa labag iyon sa paniniwala mo sa iyong relihiyon?”

“Tama ka, isa iyon sa dahilan. Hindi ba bawal ang makipagtalik ang isang lalaki sa kapwa lalaki, totoo iyan sa batas ng Diyos. At maging ang society ay hindi pa rin tanggap ang pagsasama ng may parehong kasarian. Maraming kukutya. Maraming magsasalita laban sa iyo pagtalikod mo,” sagot ni Alfred.

“Para sa iyo, ano ba ang kaibahan ng lust at sa love?” tanong ko kay Alfred.

“Lust... Pagnanasa, sa madaling salita, libog. Ang love ay pagmamahal, pag-ibig,” tugon ni Alfred.

“Nang magsiping kayo ni Crispin, anong iyong naramdaman, was it lust or love?” makahulugan kong tanong.

Hindi kaagad makasagot si Alfred, nag-isip siyang mabuti. Marahil ay inaarok niya ang sarili kung ano nga ba ang kanyang naramdaman noon. “Nasiyahan ako, satisfied, kasi nairaos ko ang makamundo kong pangangailangan, pero hindi ko sigurado kung ano ang talagang naramdaman ko, ewan ko. Mahal daw niya ako, pero may pagdududa pa rin ako sa aking sarili kung may pagmamahal din ako. Ang sigurado ako ay nalibugan ako.”

“Isa pang tanong Alfred, mali ba o tama ang magmahal?”

“Iba-iba naman ang kahulugan ng pagmamahal. Kung ang sinasabi mo ay pagmamahal sa isang tao na gusto mong makasama sa habang buhay, yung karamay mo sa lahat, sa ligaya, sa ginhawa, sa hirap, yung kung babae ay pakakasalan... ay walang mali doon, pero mali kung ang nagmamahalan ay kapwa lalaki o babae. Iyon ang paniniwala ko. Ang lalaki ay ginawa para sa babae at hindi para sa kapwa lalaki.”

“Kung mali ang magmahal sa parehong kasarian, bakit ba tayo binigyan nang damdamin na mag-mahal? Bakit may bakla o tomboy na ginawa?” tanong ko.

“Hindi ko alam. Sam, maganda kang lalake, marahil ay maraming humahanga sa iyo, nagkakagusto, babae man o lalake. Ako man ay masasabi kong gwapo rin, kaakit-akit at hindi sa pagmamayabang, maraming nagkagusto sa aking babae, pero hindi ko sila nagustuhan dahil sa lalaki ako nagkakagusto. Halimbawa lang, kung ayain kitang makipag-sex sa akin, papayag ka ba?”

“Hindi, dahil may sinumpaan pa ako, I’m still under oath at ikaw ay hindi na, malaya ka na kaya pwede ka na, tulad ng nasabi ko na.”

“Ipagpalagay natin na pumayag ka at nakipag-sex ka sa akin, hindi ka ba magi-guilty?”

“Magi-guilty ako dahil sa lumabag ako sa sinumpaang panata, pero hindi, kung minahal kita.Ang ibig kong sabihin kung sa English ay “I make love to you and not do sex with you. Have you ever make love with Crispin?”

“Nalilito ako Sam. Kung nagawa kong makipagtalik kay Crisin ay dahil sa mahal ko siya.”

“Yun pala eh, bakit ka nagi-guilty?”

“Kinukunsinti mo ba ang pakikipagtalik ko kay Crispin?”

“Parang ganun na nga. Minsan naman, bakit hindi mo ayain na mag-date si Crispin, manood kayo ng sine, kumain sa labas. Hindi ba romantik iyon? Tapos sa gabi, magsiping kayo, sabihin mong mahal mo siya. Make love to him, nat just sex. Feel the warmth of love, ibahin mo ang pakikipagtalik, lagyan mo ng pagmamahal, hindi pagnanasa, hindi libog lang. Try mo tapos ay bumalik ka rito at magkwento ka.”

“Bago ako umuwi, pwede bang magtanong pa ng isa. Nung sabihin mo na nagsex kayo ng roommate mo bago kayo ordinahan, iba ang kislap ng iyong mga mata, Dahil ba sa mahal mo siya? Dahil ba sa nagmamahalan kayo?”

“Yes. Mahal namin ang isa’t isa. Noon gusto na niyang huwag na naming ituloy ang ordination, magsama na raw kami at magpakalayo-layo. Pero hindi ako pumayag, ang nasa isip ko ay calling ko ito, ang maglingkod sa Diyos.”

“Magkaiba tayo, umalis ako sa pagpapari dahil sa natakot talaga akong suwayin ang ating panata.”

“Na siya namang tama. Hindi mo siya inakay na magkasala, umiwas ka rin na makagawa ng kasalanan, patungo kayo sa tama at walang hanggang pagmamahalan.

“Subukan ko ang payo mo.”

“Balik ka rito sa susunod mong pagkumpisal.”

 

 

Itutuloy…..

Mga Eksena sa Sinehan # 12 - Cinema Rama By: Pocholo (From: Kwentong Malibog)

 

Cinema Rama

By: Pocholo

(From: Kwentong Malibog)

 

Hi KM followers! Kagaya ng marami, matagal na akong tagasubaybay ng site na ito. Madami na din akong naging favorites, love stories, incest, wild sexperience at kung ano-ano pa. Ako nga pala si Pocholo, syempre, hindi ko tunay na pangalan ito, hehehe. I’m on my late 30’s now at kahit papano nasa maayos ang kalagayan sa buhay. Ako yung tipong hindi takaw atensyon sa kagwapuhan pero, hindi din naman pangit. Kung baga, I’m one of the crowd. Ang Isi-share ko sa inyo eh base sa tunay kong karanasang sexual noong college pa ako. Marami rami na din akong naging karanasan pero, ang kwentong ito ang una kong naging karanasan sa isang sinehan sa Cubao. Pagpasensyahan n’yo na kung hindi kasing libog itong sexperience ko pero, ako nung panahong iyon ay sobrang tindi ang libog.

First year college ako nuon na nag aaral sa isang College sa bandang Sta. Mesa. Sabado that time at PE lang ang klase ko. Kaya around 2pm pa lang pauwi na ako ng bahay. Since sabi ko maaga pa naman, at Cubao naman ang direksyon ko pauwi, napag interesan ko munang manuod ng sine. Double X-Rated films sa halagang bente pesos. Maliit lang ang Act Theater. Purong orchestra lang, madilim, iisa lang ang aircon at maamoy ang paligid. No wonder kaya sobrang mura.

Pagpasok ko pa lang, pumuwesto muna ako sa bandang likod para makapag adjust ang mga mata ko sa dilim. Nuod muna ako ng nakatayo, mga 10 minutes siguro akong nakatayo. Nung medyo nakakaaninag na ako ng maayos, tsaka ko nakita kung gano kadami ang tao sa loob. Siguro sa seating capacity na 300 hindi pa aabot sa 20 ang tao sa loob. At dahil nga baguhan pa ako sa ganitong set up, nag obserba muna ako. Dito ko na unang napansin yun mga palakad lakad na mga kalalakihan. Meron palipat lipat ng upuan at iba-iba ang tinatabihan. Meron din naman madalas ang pagpunta ng CR.

Napatanong tuloy ako kung sira ba ang pantog nila at panay ang CR. Naging curious ako bigla sa ganung mga kilos kaya lalo pa akong nag obserba hanggang sa hindi ko na namamalayan na ganun na din ang naging kilos ko. Sa isang oras na pananatili ko sa loob ng sinehan, panay na din ang galaw ko. Lipat sa harap, gitna at balik sa likod, uupo, tatayo at palakad-lakad. Dito ako naka tiyempo ng kalibugan sa lalaki. Dati pa man mas libog ako sa guys. Dahil siguro sa incest na naranasan ko nung kabataan ko (pro ibang kwento na yun. Share ko din pag may pagkakataon. Hehehe).

So ayun na nga. Sa di kalayuan na upuan, mga 3 upuan ang pagitan, may naaninagan akong naghihipuan na mga kalalakihan. Tantiya ko eh mga college students din sila kasi halata sa built at kilos nila. Nung una eh hipuan lang ang ginagawa nila habang nakatingin sa palabas. Mga ilang minuto pa nakalabas na ang burat nila at jinajakol nila ang isa’t isa. Dun ako tinamaan ng libog at napansin ko na lang na hindi na ako sa sine nakatutok kundi sa kanila na. Nung time na iyon, hawak-hawak ko na din ang burat ko, unti-unti bumubukol na sa pantalon ko.

Ilang sandali pa, nag-usap ng bahagya ang dalawa. Hindi ko man nadidinig ang pinag uusapan nila, pakiwari ko ay nagtatanungan na sila kung sino ang susubo. Gustong-gusto kong mag-volunteer, pero nakuntento muna ako sa panunuod sa kanila. Tsaka may konting kaba din kasi dahil baka biglang may guard or raid na mangyari. Hindi pa naman ako prepared sa kung ano gagawin ko kung sakali. So bumigay na yung isa. Unti-unti nakikita kong bumababa na ulo ng isa sa dibdib nung kasama. Dinidede na ang utong at pansin kong nalibugan na nang husto ang lalaking kasama.

Napagpasyahan kong lumipat ng upuan doon sa malapit sa dalawang lalagi, isang upuan na lang ang pagitan ko sa kanila. Dun ko napansin na cute yung niroromansa. Hawig niya si Niko ng Pinoy Boy Band (kung nanunuod kayo nun sa Channel 2). Sa pag-lipat ko ng upuan, nakasubsub na ang ulo nung isa at inuumpisahan na ang pag BJ sa isa pa. Pilit ko inaaninag ang burat ni Niko (yun na lang ang itatawag ko sa cute na lalake) at di naman ako nabigo. Para sa akin, hindi ganun kalaki ang burat ni Niko, tamang Pinoy size lang,  pero nakalilibog pa din. Matigas na matigas na iyon..

Magaling chumupa si kuya. Feeling ko kung ako yun bini-bj eh parang hinihigop ang kaluluwa ko. Kaya hindi ako nagulat na napapanganga sa sarap si Niko. Dun na ako kumuha ng tiyempo. Unti unti nilapit ko yun kamay ko papunta sa utong ni Niko. Hindi naman ako nabigo at nahimas ko ang maliit na utong niya na tayung tayo. Yun na din ang naging signal ko para lubusan na akong tumabi sa kanya. Lumingon-lingon muna ako at baka meron pang ibang nanunuod, pero mabuti na lang abala din sila sa kung ano man ginagawa nila.

Nilislis ko pa pataas ang shirt in niko hanggang sa tuluyan ko nang makita ang kanina ko na hinihipo. Hindi ko na talaga napigilan ang sarili ko. HindDi ko na din alintana kung mahuhuli ako or baka may makakilala sa akin. Mas nangibabaw nun panahon na yun ang libog ko. Isa pa, sabi ko sa sarili ko, bakit hinahayaan ng sinehan na ito ang mga ganitong pangyayari.

So, nilapit ko na ang labi ko sa utong nya at dinilaan ito ng bahagya. Pinaikot ikot ko ang dila ko sa utong niya hanggang sa parang ice cream ko na ito kung dilaan. May mga mahihinang “Ahhh..” na akong naririnig sa kanya. Marahil dahil sa pagdila ko at pag-chupa sa kanya in kuya.

Maya-maya pa ay may umupo sa bandang likod namin, para manood siguro.. Nagulat kami sa biglaang pagkilos sa likod namin kaya umayos kaming tatlo sa pagkakaupo at inayos ang suot. Ilang minuto pa tumayo si Niko at umalis. Sinundan ko siya ng tingin at sa CR siya dumiretso. Agad sumunod yung kaninang chumupa sa kanya sa CR. Ako naman ay nag isip muna kung susunod din or hindi. Hanggang sa napag-pasyahan ko na mag CR na din.

Pag dating sa CR, hindi naman ako nabigo at nadatnan ko nga sila doon. Pareho silang nasa standing urinal habang may isa pang nasa salamin at nagbabasa ng buhok. Tumayo din ako sa harap ng salamin habang pasimple ko sila pinagmamasdan sa salamin. Hindi naglaon ay umalis din yun mama na nagsasalamin. Sa puntong ito ay hindi na kami nag aksaya pa ng panahon. Humarap si Niko at pinakita ang tigas na tigas nyang burat. Siguro nasa 5 inches yun, bilugan ang ulo, ‘di ganun kataba pero maugat. Agad na lumuhod si kuya at pinagpatuloy ang kanina pa niya ginagawang pagsubo.

Dahil maliwanag sa CR, dun ko napagmasdan maigi kung gaano ka gwapo si Niko at libog na libog na sya. Mas malakas na ng bahagya ang kanyng pag-ungol. Lumapit na din ako sa kanila at sinunggaban ko agad ang kanyang nipple. May pagka pinkish din ito at ang sarap lapirot-lapirutin. Hinalikan ko din sya sa leeg papunta sa kanyang tenga. Nung nasa tenga na niya ako ay inilabas ko na din ang burat ko at unti unting jinakol. Gumawa din ako ng mahihinang ungol para lalo siyang malibugan. Ito din ang naging paraan ko para mahalikan si Niko sa labi.

Hindi nman ako nabigo, kasi game din naman siyang nakipaglaplapan. Fuck! Ang sarap pala ng ganung eksena. Dun ko din napansin na jinajakol na ako nung chumuchupa kay Niko. Mga 3minutes na ganun ang ganap sa amin ng biglang nagsabi si Niko na gusto niya daw kumantot. Pumayag nman yung nag BJ sa kanya at dali daling nagbaba ng pantalon. Sabi ko sa kanila, baka may biglang pumasok at nag suggest na dun pumuwesto sa pinto para maharangan kung sino man ang gustong pumasok.

Wala na kaming inaksaya pang panahon at agad na kami pumuwesto sa likod ng pinto. Bahagya lang ang pagkakababa ng mga pantalon namin para mabilis lang din kami makakikilos kung sakali man. Binasa na ni Niko ng laway ang burat niya tsaka dinuran yung butas ng kanyang babarurutin. Akala ko magco-condom pa sya pero diniretso na niya itong tinutok sa butas ng pwet. Para lalo pa syang malibugan sinipsip ko muli ang utong niya at nakipaglaplapan muli habang inuumpisahan na nyang umindayog. Dun ako actual na nakarinig ng tunog ng nagbabanggaang balat. Parang musika na nakalilibog sa aking pandinig. Dahil dun ay pumwesto ako sa bunganga ni bottom at nagpa chupa. Tangina! Kaya pala pigil ang ungol ni Niko kasi ang galing chumupa ni mokong. Literal na parang lollipop ang burat ko. At ‘di nga ako nagkamali, parang may hinihigop sa kaloob-looban ko. Andun din yun sabay niyang isusubo yung bayag ko habang jinajakol niya ako. Wala na akong magawa kundi bigkasin ang “Aahhhhh”.

Sabay na din kami napapaungol ni Niko at sarap na sarap din naman ako napagmasdan siya. Hindi man macho ang pangangatawan niya, pero satisfied ako na pagmasdan ang malamang katawan niya habang unti-unti pinagpapawisan sa pagkantot. Ilang minuto pa, nagsabi na siya na malapit na siyang labasan. Sinabi ko na lang na sabay na kami magpalabas. Hinugot ko ang burat ko sa pagkakasubo ni bottom at pumuwesto sa tabi in Niko. Nagjakol ako sa tabi niya at sabay sipsip sa kanyang utong. Alam na alam kong malapit na siya dahil palakas na ng palakas ang ungol. Binilisan ko na din ang pagjakol para masabayan siya sa pagpapalabas.

Ilang ulos pa niya eh sumabog na ang tamod niya sa loob ng pwet in Kuya at ako naman ay nagpaputok sa pisngi ng pwet ni bottom. Habol hininga kami pareho ni Niko at sumimple akong humalik sa labi niya. Gumanti din nman siya ng bahagya. Agad kaming nag ayos at naghugas ng burat namin sa lababo. Ngunit mas mabilis ang kilos ni Niko dahil konting banlaw lang eh agad na din siyang umalis sa CR. Gusto ko sana siyang habulin para kunin yun number niya para kung sakali eh pwede ko siyang makita at ako naman makatikim sa kanya pero bigo akong mahabol sya. Hindi ko na din tinapos pa ang palabas at umuwi na din ako tutal solb na naman ako sa mga nangyari.

Ito na din ang kumiliti sa isipan ko na malaya kong mailalabas ang libog ko sa mga ganitong klaseng sinehan sa Cubao. Gaya ng nasabi ko, ikwento ko pa sa inyo ang mas matitindi ko pang karanasan sexual sa mga sinehan sa Cubao. Meron pa nga naging part ng lovelife ko pero sa ngayun ito muna ang pwede ko I-share. Please leave your comments kung nagustuhan ito para ma-engganyo akong sundan pa ito. Salamat sa pagbabasa.

 

 

-----Tapos-----

Mini Series From Other Blog # 9 - Idol Ko Si Sir (Part 4) By: Mikejuha (From: Pinoy Gay Love Story)

 

Idol Ko Si Sir (Part 4)

By: Mikejuha

(From: Pinoy Gay Love Story)

 

“Oh, come on, Carl. Huwag kang magkunwari ‘tol, in love ka ano? Sino? Sino ang tangnang swerteng babaeng iyan, ha?”

“’Yan na nga ang problema tol eh...”

“Putsa, kala ko ba hindi ka namomroblema sa babae. Sa gandang lalaki mong yan? Matalino, mayaman, campus idol, kilabot ng mga chicks, ng mga koleheyala, ng mga guro, ng mga madre, ng mga kung anu-ano pa? Anong pinoprob----“

“Lalaki siya ‘tol.” ang casual kong pagkasabi pag cut sa kaniya. Parang malaglag si Ricky sa inuupuan sa reaksyon niya.

-----o0o-----

 “Hah! Tama ba ang narinig ko, ‘tol na na-inlove ka sa lalake, as in capital L-A-L-A-K-E... yung may lawit ng katulad ng sa akin at sa i--”

“Oo. At oo pa!”

Sinampal-sampal ni Ricky ang mukha niya. “Lasing na ba ako, o nakatulog na sa kalasingan? ‘Tol naman... wag mong sabihing sa akin ka na-in love. Kahit ganiyan ka kagandang lalaki... sige papatulan na kita,” sabay tawa. “’Tol, naman, huwag kang magbiro ng ganiyan, please lang.”

“Seryoso nga ako, ‘tol.”

“Shiiiiittttt! Tangina. Seryoso talaga. Ok, fine. Pero bigyan mo naman ako ng panahong mag-isip plis bago kita sagutin... naman o?”

“Tarantado! Hindi sa iyo,” sabi kong sabay batok sa kaniya.

“Raykupo! E, kanino? At bakit? Huhuhuhu! ano ba tong nangyari sa iyo, tangna ka. Sa kadami-dami ng babae diyan na nagkandarapa sa iyo. Pa’nu ka ba nagkaganiyan, punyeta ka. Huhuhuhuhu!”

“Bago ko sagutin yan, promise ka muna. Una, wag kang mabigla. Pangalawa, atin-atin lang ito. Mai-promise mo ba iyan sa akin?

“E nabigla na nga ako, e hinayupak ka, ganiyan ka pala wala akong kaalam-alam, uhuhuhuhu! Buti ‘di mo ako pinagtripan, leche na iyan, pa’nu gamutin yan? Huhuhuhu!”

“Mai-promise mo ba ang tanong ko! Wag ka ngang mag inarte d’yan? Mas ikaw pa ang mukhang bakla eh.”

“Ngekkk! At ako pa ngayon? Disgrasiya na!”

“Ano mai-promise mo ba? O babatukan kita?”

“Oo na! Sige na, atin-atin lang, promise. Tangina na yan! Uhuhuhuhuhu!”

“Bakit ka ba umiiyak d’yan, tarantado ka. Sige ka, pag nawalan ako ng gana, hindi ko na sasabihin ‘to sa iyo, at iiwanan na kita dito, ikaw pa ang magbayad ng lahat ng inorder nating yan,” ang pasigaw kong sabi. Parang binuhusan ng malamig na tubig si Ricky.

“E, sorry tol... ‘di ko kasi alam kung nagbibiro ka lang ba, o talagang seryoso e. ‘Di ko alam kung paniwalaan ang mga sinasabi mo o ano. ‘Di ka naman lasing, ‘di ka naman siguro naka-bato. Seryoso ka ba talaga?” ulit niya.

“Seryoso nga, ano ka ba! E, kung ikaw nga nalilito sa sinabi ko, ako pa kaya? Nahirapan na ako ‘tol, sobra!” sabi kong sabay hampas sa dibdib.

“Hindi mo ba kayang kontrolin iyan? O kaya, ibaling mo na lang sa akin, hehehe, jokes lang pare, pinapatawa lang kita.”

“Kung pwedi nga lang e, bakit hindi. E, kaso... Ewan ko ba, mababaliw na yata ako neto!”

“E, di sabihin mo sa kaniya?”

“Ganiyan lang ba ka-simple?”

“Alam mo, ‘tol... sa akin lang ha? Pag may gusto akong isang tao o bagay at dumating ang opportunity na pweding i-grab yun, I’d grab that opportunity talaga. Kasi, pag nawala na, o lumampas na ang pagkakataon na yan at hindi ka man lang nag try, buong buhay mong sisisihin ang sarili kung sana sinunggaban mo ang opportunity at ano ang nangyari. Kung ngayon na at susunggaban mo ang chance at sasabihin mo sa tao na mahal mo siya at sasagutin ka niya na ayaw niya o ayaw niya sa iyo, at least, nag-try ka. There’s no harm in trying sabi nga nila. At sabi ko naman sa iyo ngayon na kung mag-exert ka ng effort to try, you have already won 50% of your battle. The other 50% ay yun na yung kung ano man ang maaaring isasagot niya sa iyo.” Ang buong seryosong tugon ni Ricky sa tanong ko.

“You mean OK lang sa iyo na heto, lalaki ako at lalaki rin yung liligawan ko?”

“What’s wrong with that? As long as masaya ka, masaya siya, at wala kayong inaagrabyado o sinasaktang tao... It doesn’t matter. Pero syempre, there is a price to pay, sabi nga nila, lalo na sa pag-ibig. Are you willing to give up something? Halimbawa, can you stand it kung biglang may mga magagalit sa iyo o mag-iba ang tingin sa iyo ng mga tao o kapwa mo estudyante? Or can you accept it if you get suspended or kicked out from the very school which you have learned to love? Can you take it if your mom gets furious with what you have decided to do with your life?”

“Mukhang may punto nga si Ricky,” ang sabi ko sa sarili. “Thanks tol, kahit papano, meron akong insight galing sa yo.” ‘

“All the time, ‘tol. At kahit ano pa man ang gagawin mo, ‘di mawawala ang respeto ko at saludo pa rin ako sa iyo. Maninindigan ka lang, d’yan lang ako, susuporta sa iyo,” ang sabi niya sabay extend ng kamay sa fraternal handshake namin at bigay ng hug. “Sandali nga pala... Sino naman yang tangnang lalaking yan? Bubugbugin ko na yan e! Pag nalaman ko kung sino yan ha, heto, dila lang ang walang latay ng taong yan! Sino ba ang lecheng lalaking yan?”

“Si Sir James!”

Natulala si Ricky nung masabi ko ang pangalan ni Sir James. “O, ano, bubugbugin mo na ba?” hamon ko.

“Hah? Hindi ah! Ala akong sinasabing ganiyan. Ano ka... gusto mong ma-kick out ako sa school? At pareng Carl, ano ka ba naman... Maghanap ka lang ng lalaki siya pa? Kadami-daming lalaki d’yan sa campus, iba na lang, plis. Kung gusto mo yung sekyu sa main gate, may hitsura yun at sa palagay ko, may crush sa iyo ang tangina dahil kapag pumapasok ka na ng campus, ang lagkit ng tingin sa iyo, e! Kung yun na lang ang pag-tripan mo kaya, makikisimpatiya pa ako, akin yung night shift guard, ehehehehe!”

“Gago ka, kahit kailan puro ka katarantaduhan! At akala ko ba sabi mong susunggaban ko pag may opportunity? May pa percent-percent ka pa jan. Ngayon, bubuwelta kana! Atsaka, hindi ako naghahanap ng lalaki, isaksak mo iyan sa kokote mo. Para hindi mo ako kilala e!”

“Ok, ok, biro lang po! Pero yung opportunity na sinasabi ko, hindi suicide yun! Magpapakamatay ka na yata eh! At saka, nanahimik na yung tao, hindi ka na pinag-iinitan nun. Huwag mo nang buhayin ang nakaraan. Teka...” napahinto sandali si Ricky sabay bitiw ng pilyong ngiti “Di ba nanggagalaiti ka sa galit sa kaniya? Uyyyyyy, aminin! Tangna, mukhang kikiligin na ako sa estorya neto ah, ‘the more you hate the more you love’? Yun ba yun? Syeeeeeeeeeeeet!”

“Yun na nga eh. Nagsimula lang naman to nung na-realize ko ang pagkakamali ko at nakita kung paano niya ibinuhos ang oras at attention para lang ako mapatino at kung gaano niya ako binigyang halaga. Nung makita ko ang tatag, ang paninindigan sa kabila ng kung anong hirap ang pinagdaanan niya sa buhay, naaapreciate ko na lahat ng bagay sa kaniya. Tangina. Hindi ko na maintindihan ang sarili ko eh! Naaawa, humahanga… at gusto kong nandiyan siya palagi sa tabi ko; makita, makausap. Hinahanap-hanap ko na siya, bro!”

“Grabe ka rin ano? Kung makapagsalita ka’y parang babae yang object-of-desire mo, tangina na yan. Hindi kaya ang hinahanap mo lang ay yung sinasabi nilang father-figure? Paslit ka pa kasi nung mamatay ang dad mo, di ba? O kaya’y naghahanap ka ng kapatid, dahil nag-iisa ka lang sa family, o di kaya’y sadyang bakla ka na talaga nung iniluwal ka ng mommy mo, ehehehehehe!”

“Babatukan na kaya kitang tado ka. Ewan, hindi ko alam.” Nahinto nalang ako bigla, dala ng tinamaan sa sinabi ni Ricky. “Baka nga siguro... naghahanap lang ako ng father-figure. Simula nung paslit pa lang ako, hinahanap-hanap ko na ang pagmamahal ng isang dad, tinatanong sa sarili kung ano ang feeling kapag ang isang pamilya ay buo at may dad na kalaro, kasama sa pamamasiyal, nag-aalaga, nagpo-protekta, nagtuturo ng kung anu-anong bagay, nagbibigay ng advice at guidance sa mga problema...”

At muling sumiksik sa isipan ko ang mga sandali na napapaiyak na lang dahil tinutukso sa school, o kaya’y nakikita ang ibang mga batang merong mga daddy na kasama sa pamamasiyal. At bumalot na naman ang matinding pangungulila, di namalayang tumulo na pala ang luha ko. Sa hiya, bigla kong tinalikuran si Ricky.

“Hey Bro! Anong nangyari? May nasabi ba akong hindi maganda? Hey! Sama ako, san ka pupunta?” “Magpapakamatay!” sagot kong pagmamaktol.

“A, ok... Sige, solohin mo nalang,” ang biglang pag-urong ni Ricky. Alam niya na pag ganung umaalis na lang akong bigla, gusto kong mapag-isa. Alam ko rin, naguguluhan si Ricky at ‘di makapaniwala sa nalaman niya.

Nagbukas ulit ang school year. Panghuling taon ko na iyun sa college at kagaya ng nakaraang taon, pinag-igihan ko ang pag-aaral at mga gawain sa school. Ibinoto pa rin akong student council president at ginalingan ko lalo ang pag-aaral dahil gusto kong makakuha ng honors sa graduation. Ngunit bumabagabag pa rin sa isipan ang hindi mamatay-matay na naramdaman ko para kay Sir. Habang tumatagal ito, lalong tumitindi. At kahit masakit, tiniis ko iyon; walang humpay na pagtitiis.

Second semester nung mapagdesisyonan kong gumawa na ng hakbang para dito. At nasumpungan ko ang payo ni Ricky na kapag dumating ang isang pagkakataon, i-grab iyon habang nandiyan pa. “Malapit na kaming maghiwalay ni Sir James. Bago pa man maging huli ang lahat, gagawin ko na ang bagay na to. Malay natin?” ang pag-encourage ko sa sarili.

Sa buong linggo na iyon, pinag-igihan kong maging mas malapit at maging mas sweet pa kay Sir James. Nandiyan yung sadyang sasabay talaga ako sa kaniya sa pag-uwi at pasakayin siya sa kotse, bibigyan ng kung anu-ano, gaya nalang ng polo shirt o pantalon, mga pocketbooks na paborito niya, souvenir items na binibili ko kung saan-saan, pagkain. At tinatanggap naman niya ang lahat ng ibinigay ko. Hanggang sa nung pinadalhan ko na siya ng mga bulaklak, kuniyari para sa office niya, kinausap na niya ako tungkol dito.

“Carl, first of all I really, really appreciate your effort and thoughtfulness. I am happy to have seen how you have changed and how you have become the person that everyone looks up to and emulate. As your mentor and friend, I am very proud of you; I mean it. I appreciate all the commendable things that you have done for the studentry and for the school. And there is no doubt that everyone is happy with your performance...”

“So...?” Pag interrupt ko habang nag-iisip siya sa sunod na sasabihin, tila nahirapang i-open ang issue.

“I have just observed that our closeness,” pag emphasize niya sa katagang ‘closeness’ “seems to be sending a wrong signal...”

“I don’t get it James, can you go direct to your point?” Ang pag cut ko sa sinabi niya, may halong protesta at pagkainis sa narinig na katagang “wrong signal”.

“Ok... I want to keep a distance,” ang diretsahan na niyang sabi.

“What!” ang nasambit ko sa pagkabigla sa binitiwan niyang salita. “Bakit? Anong nagawa ko?”

“Nothing. I just want it that way, Carl, and I hope you will respect that.”

“Sir naman...? Wala naman akong masamang intensyon sa pagbibigay sa iyo ng kung anu-ano ah...”

“Are you sure, Carl?” at tumalikod na patungong pintuan. Para akong sinuntok sa malaman at matalinghagang sagot na yun ni Sir. “Mukhang natunugan niya ang plano ko...” ang tanong ng utak kong naturete. “Sir, wag naman ganiyan. Ano ba ang ginawa kong masama...?” Pahabol kong sigaw habang binubuksan na niya ang pinto palabas ng office. Ngunit hindi na niya ako pinansin.

Simula noon, iniiwasan na ako ni Sir James. Hindi na siya sumasakay sa kotse ko kapag niyaya ko at kapag may ipinabibigay ako sa kaniya, ipinababalik niya. Kung pupunta naman ako sa office para i-refer ang mga proposals, iba na ang pakikitungo niya. Kumbaga, purely official business na lang. Hindi na siya nakikipag-usap tungkol sa mga personal na bagay. Sobrang nasaktan ako sa nakitang pagbabago. Kaya isang araw, naisipan ko na lang na gumawa ng sulat at inilagay iyon sa ibabaw ng tray niya.

-----o0o-----

“Dear Sir James,

 

I am so sorry if I may have bothered you with this letter. But I have no other recourse than to put my thoughts in writing. For the past days, I have observed that you have changed. You are not anymore the professor whom I used to know, the friend who was so accommodating, so thoughtful, and so open with everything, the friend who pays attention even to the senseless things that I say, laughs at my corny jokes, and takes a little of the food that I am about to put into my mouth. You have no idea how this abrupt change has affected me and turned me crazy.

Certainly, there must be a reason; a reason that I deserve to know and for which you owe me. Tonight, I will be coming over to your flat. I beg you to please allow me. I need to know what’s going on.

 

Carl Miller.”

-----o0o-----

Alas 8 ng gabi nung dumating ako sa lugar... Bagong paligo, nilinis at siniguradong mabango ang lahat ng parte ng katawan, at suot-suot ang bagong t-shirt at maong, nakatayo ako sa harap ng gate. Syempre, ibayong kaba ang naramdaman, hindi magkamayaw kung tatanggapin ba niya ang request kong makipag-usap o kusa na lang ba niya akong pagtaguan. Naalala ko ang una kong pag-punta doon. Halos walang ipinagbago ang kabuuang anyo ng flat ni Sir. Nandun pa rin ang mga matitingkad na pulang bougainvilleas na walang humpay sa pamumulaklak at nagsilbing arko at shade ng gate, ang kulay puting pintura ng mga metal grills, at ang sementong upuan sa gilid nun. “Deja vu?” ang nasambit ko sa sarili at malalim na buntong hininga ang binitiwan.

Hawak-hawak ng kabilang kamay ang isang supot na puno ng setserya at bote ng imported na alak, kumatok ako. Nakailang beses din. Akala ko hindi na ako ulit makakapasok pa sa kwarto na yun nung biglang bumukas ang pintuan. Si Sir James, naka shorts at t-shirt, at halatang bagong paligo. Parang lumundag sa tuwa ang puso ko sa ‘di akalain na paghintay niya sa akin at sa nakitang anyo. Bakat na bakat sa suot niya ang matipunong katawan at ganda ng ipinamalas na ngiti. Ang nasambit ko na lang ay, “Hi James!”

“Hi Carl! Natanggap ko ang note mo so I expected na darating ka. What’s up?” ang sambit niya habang tuluyang binuksan ang pinto at pinapapasok ako.

“Heto, ok lang naman sana but I got some things to clear up...” hindi ko na itinuloy ang sinabi. “Heto pala may dala akong imported wine at pulutan,” sabay upo sa sofa. Tiningnan niya ako.

“Sorry but I don’t drink, Carl. Soda drink na lang ang sa akin. Ayokong mangyari ulit yung nangyari dati… Nangyari lang naman iyon dahil you trapped me into doing it, right? Alam mo yun.”

Medyo natigilan ako sa narining. “Ibig sabihin, naalala pa pala niya ang nangyari sa amin...” sabi ko sa sarili na may magkahalong kaba at kiliting naramdman sa pagbukas niya sa issue na yun.

“OK, fine... Kinorner kita nun para makainum. At, I’m sorry sa ginawa ko na iyon. I was mean. Pero, alam mo naman na talagang salbahe pa ako nun, diba?” ang pag-amin ko habang inilagay ang wine at mga pulutan sa mesa. “So, ako na lang ang iinum netong dala ko? Isn’t it a little impolite on the part of the host if his guest takes a drink and he’s not joining?” pagparamdam ko.

“Yeah, I think so.” ang mabilis niyang sagot. “But don’t forget that the host can also be polite by showing the door to his guest... Ano, you want me to do it the polite way or the impolite one?”

“Hahahahaha! Ang tindi mo talaga James. Ok, it seems I have no choice.” Napangiti siya at tumango, “So impolite it is!”

Kumuha siya ng isang baso, isang bucket na may ice at inilagay iyon sa mesa. Kumuha din siya ng isang soda drink sa refrigerator, binuksan at habang hawak-hawak, “OK, so ano ba ang napaka-importanteng pag-uusapan natin na kailangan mo pang maglasing?”

Binuksan ko ang bote, nilagyan ng ice ang baso, itinagay ang wine, at pinaikot-ikot ang laman nun saka tinungga. “Ahhhhh, sarap talagang uminom, James, di ka ba nainggit?” sabay lagay ulit ng wine sa baso at ulit, tinungga.

“Hey! Don’t beat around the bush, Carl. I don’t have a day!”

“Wait ka lang, James... sandali lang ha?” at ulit tumungga ako, at tumungga pa. Kitang-kita ko sa mukha ni James ang pagka-asar. Medyo naramdaman kong umiikot na ang paligid nang magsalita na ako. “Pwede ba, James umupu ka sa tabi ko, please?” Gusto kong matawa sa request ko sa kaniya. Lumakas ang kabog sa dibdib at parang nakikiliti sa naglalarong hindi maganda sa isipan. Kalmanteng umupo nga si Sir sa tabi ko, malapit pero may konting gap.

“Ok, para lang matapos to... Now, go ahead Carl.”

Nag-isip muna ako ng malalim. “Hindi ko alam kung panu sisimulan ngunit ako ay sobrang nasaktan sa pagbabago ng pakikitungo mo sa akin, James. Hindi ko alam kung ano ang nagawa kong mali na kailangan mo akong iwasan. It drives me crazy, James... believe me,” ang seryoso at malungkot kong sabi.

“Carl, una sa lahat, hindi kita iniiwasan. Gusto ko lang mag-set ng distance, a certain code, kumbaga. I feel that we have become too close for comfort. Para kasing nasasakal na tayo without even knowing it. ‘Di mo ba napapansin ang tingin ng ibang mga estudyante sa ginawa mong pagdidikit sa akin? Hindi lang ako teacher Carl, remember that; I am also an administrator. You should undestand that point. I have a code of ethics to follow, someting that prevents me from being inappropriately and dangerously close to any student,  not just you.”

“You mean that our closeness is “inappropriate” or “dangerous”? “Honestly?

“Yes. It has become inappropriate. Especially when you sent me those flowers? I felt like a – ugh! – shit.”

“Well then, if it’s the flowers, let go of the flowers. But please James, huwag mo akong iwasan. Ibalik natin yung dating closeness natin.”

“Carl, you don’t get me, do you? It’s not about the damn flowers, ok? It’s about sense of propriety and respectability. Don’t you still get it? People are talking about us!” ang pasigaw niyang sabi.

Nagulat ako sa laman ng sinabi niyang iyon. “So, natakot ka sa kung ano man ang sasabihin ng ibang tao kaysa kung ano ang naramdaman ko, ganun ba yun? ang sagot kong pasigaw din.

“Oh I see... I forgot about you. Ok... Bakit! Ano nga pala ang nararamdaman mo, Mr. Carl Miller? Bakit ba para kang mamamatay na sa maliit na bagay na hiniling ko? Sige nga, sabihin mo!”

Para akong sinampal sa tanong ni James na iyon. Sumisigaw ang isip kung sasabihin na hindi maliit na bagay ang hiniling niya at hindi maliit na bagay ang nararamdaman ko para sa kaniya. Ngunit nanaig pa rin sa akin ang matinding takot. At ako’y napayuko na lang at napahagulgol na parang bata. Marahil ay dala na rin ng matinding awa, nagulat na lang ako nung yakapin ako ni Sir James na parang may alam siya sa paghihirap ng kalooban ko. Hinaplos niya ang likod ko, ang buhok... Niyakap ko na rin siya, mahigpit na mahigpit... hanggang sa gumapang ang mga kamay ko sa mukha niya. Marahang hinaplos ng mga daliri ko iyon, tinitigan ko siya na ang mga mata ay animoy nakiusap at nagmamakaawa. Hanggang sa unti-unti kong inilalapit ang mga labi ko sa mga labi niya...

Mabilis ang mga pangyayari at namalayan ko na lang na naglapat na ang mga labi namin ni Sir. Hihilahin ko na sana siya pahiga sa sofa nung bigla na lang siyang kumalas sa pagkayakap ko at tumayo.

“Carl, I have to ask you to leave...” ang tugon niya, habol-habol ang paghinga.

“James, I don’t understand!” sagot kong biglang nanlaki ang mga mata sa pagkalito.

“Just leave Carl, OK?” diin niyang mejo tumaas ang boses. Parang nag-init ang tenga ko sa narinig at sa naunsiyaming halikan.

“No, James, unless you give me a really good reason why I should leave. Ano ba ang nangyari sa iyo? Palagi ka nalang ganiyang gumagawa ng hakbang na hindi ko maintindihan? Dahil ba sa halik ko? Bakit, di mo ba nagustuhan ang halik ko, ha?” ang pasigaw kong sabi sabay duro sa kaniya.

“Huwag mong pag-initin ang ulo ko, Carl. I said leave now at baka masaktan pa kita”

“Di saktan mo ako kung gusto mo! Magaling ka naman sa martial arts e, kayang-kaya mo ako!” ang paghamon ko sabay kuha sa bote ng alak at tinungga iyon, at tinungga ulit hanggang sa halos maubos na ang laman nito. Wala ng magawa pa si Sir kundi ang pagmasdan ako. At para mainis siya lalo, hinubad ko ang t-shirt ko at sumayaw-sayaw sa harap niya. Subalit sa sobrang hilo, naduwal ako na agad naman niyang naagapan at nasalo ang katawan. Pinaupo niya ako sa sofa. Hindi ko na nakayanang tumayo pa at sumuka na lang ako ng sumuka, nagkalat sa carpet at sa sofa. At pati pantalon ko’y nasukahan din. Yun na ang huli kong natandaan.

 

 

Itutuloy…..