Magkapatid (Part 1)

 

Magkapatid (Part 1)

Ako si Bernard, 18 years old at first year college na sa pasukan.  Dalawa kaming magkapatid na parehong lalaki, at ako ang bunso.  Si Maynard, ang panganay kong kapatid, ay mag na-nineteen na, wala pang isang taon ang agwat namin kaya hindi ako nasanay na tawaging kuya siya.  Namatay ang aking ina noong akoy ipanganak kaya lumaki ako na si Tatay at si Maynard ang palagi kong kasama.

Sabay kaming nag grade one ni Maynard, magkaklase hanggang sa magtapos kami ng senior high schoool, kaya ang turing ko sa kanya ay hindi lang kapatid kundi isang barkada at best friend.  Sa aming paglaki ay kami palagi ang magkasama, tagapagtangol ang bawat isa kaya kapag napa away ang isa ay asahan nang hindi kami magiisa, tuloy ay wala ng ibig na umaway sa amin.  Pala-kaibigan naman kami, at hindi pala away, huwag lang kaming kakantiin at sigurado na wala kaming uurungan.  

Habang lumalaki ay lalo kaming naging malapit sa isa't isa na para bang hindi kayang paghiwalayin, magkarugtong na yata ang aming bituka.  Ni minsan ay hindi kami nag-away.

Maswerte rin kami at nagkaroon kami ng Tatay na minahal kami ng walang kondisyon, kaya mahal na mahal din namin si Tatay.  Bata pa naman siya at pwede pa sanang mag-asawa, pero nangako raw siya kay Nanay, na hindi ko naman nakilala o nakita, na hindi mag-aasawa hanggat hindi pa kami nakatatapos sa pag-aaral.  Okay lang naman sa amin na mag-asawa siya, pero wala na raw siyang balak pang mag-asawa

Sa kasalukuyan ay mayroon akong girlfriend, si Meanne, kapitbahay namin siya.  Noong bata ay kalarolaro namin siya ni Meynard, lumaki siyang napakaganda, kaya hindi lang ako ang nagkagusto sa kanya, maging ang kapatid kong si Meynard.  Kaya lang, nang malaman niyang may gusto rin ako ay nagparaya na lang siya sa akin.  Nilagawan ko at sinagot naman ako.

Magkausap kami ngayon ni Meanne, at dahil malapit na ang curfew sa bahay namin, tama, kelangang nasa bahay na kami ng alas diyes ng gabi, curfew sa amin ni Tatay, ay pinauuwi na ako.

"Magkita uli tayo bukas."

"Bahala na, sige na, pasok na." taboy niya sa akin

"Wala bang kiss?"

Pinagbigyan naman ako, isang kiss sa cheek.  "Goodnight.  Love you." paalam ko.  "See you tomorrow." Kaway lang ang sinagot niya. pag pasok ko sa aming bahay ay nadatnan ko na nanonood ng TV sina Tatay at Meynard.  Diretso na ako sa aming kwarto na nasa second floor para kumuha ng twalya at mag-shower muna bago matulog.

-----o0o-----

Isang tanghali ay nagmamadali akong nagbihis, male-lete na kasi ako sa eskwela, galing kasi ako sa bahay ni Meanne at nalibang sa pag-uusap nang tawagin ako ni Meynard.

"Bakit ba!  Nagmamadali na ako at male-late na ako." sagot ko.  Pumasok siya ng silid na balisa at tila may problema.

"Anong problema?" tanong ko.

"Brad, hindi ko alam kung paano ko sasabihin ito sa iyo, pero sana ay huwag kang mabibigla." kabadong wika ni Maynard.  "Ayokong masaktan ka pero dapat mong malaman kung ano ang aking nasaksihan tungkol kay Meanne."

"Ano ka ba Meynard, bakit hindi mo na sabihin kaagad!  Natatakot na ako at naiinis na.  Ano ba ang tungkol kay Meanne?"

"Brad!" Bumuntung hininga muna at humarap sa akin at hinawakan ako sa magkabilang balikat.  "Meanne is cheating on you, pinagtataksilan ka niya."

Hindi ako Kumibo, hindi ako nagpakita ng anomang emosyon.  Inisip siguro na hindi ko siya narinig o di kaya ay na blanko ang aking isipan kaya inulit pa niya ang kasinungalingan niyang sinabi.

"Narinig mo ba ako Bernard?  Pinagtataksilan ka ng iyong kasintahan!"

Tinabig ko ang kanyang kamay at lumayo sa kanya ng bahagya.  Tinignan ko siya ng masama.  Hindi na ako nakapagpigil at nasapak ko siya sa sikmura.

Namilipit siya sa sakit hawak ang kanyang sikmura at napalugmok sa sahig.  Hindi lang iyon, sinundan ko pa ng tadyak at sipa.  Halos hindi siya makahinga, at nagpagulong gulong sa sakit, tulo ang luha.  Kita kong nasaktan siya at nagkanda ubo na, pero tila wala na akong pakiramdam, wala ako ni katiting na awa sa kanya, puro galit ang nasa aking puso.

"Anong gusto mong mangyari, mag-away kami dahil sa kasinungalingan mo. hayup ka.  Kapatid ba kita?" Nagpupuyos sa galit kong wika.  Ang akala mo ba ay basta na lang ako maniniwala sa sinasabi mo para hiwalayan ko siya?  Tapos ano, papasukan mo dahil alam kong magpasa hanggang ngayon ay may gusto ka pa rin sa kanya.  Malas mo at ako ang nagustuhan niya at hindi ikaw.  Napakasinungaling mo Meynard."

Tiningnan niya ako na pulang pula ang mata dahil sa pag-iyak, may gusto pang sabihin pero hindi ko na hinayaan pang sabihin.

"Huwag mo akong daanin sa paiyak iyak mong iyan, nagdrama ka pa.  Akala ko ba ay kapatid kita, kaibigan at ka buddy buddy, pero ano at sinisiraan mo ang GF ko sa akin?  Nagkakamali ka, mahal na mahal ako ni Meanne at naging tapat siya sa akin.  Huwag na huwag mo nang sisiraan pa siya sa akin dahil kalilimutan kong kapatid kita.  Ngayon pa lang ay wala na akong kapatid." pasigaw kong turan sabay talikod.

-----o0o-----

Sa school ay wala ako sa sarili.  Hindi ako makapag-concentrate sa pakikinig kaya hindi ko na pinasukan ang iba ko pang subject.  Naisipan ko na lang magpunta sa isang bar at uminom ng ilang boteng beer na mag-isa.  Sa aking pag-inom ay kung ano anong pumasok sa aking isipan.

Hindi ako makapaniwalang gagawin sa akin ni Maynard ang ganon.  Napakalapit namin sa isa't isa, para na nga kaming kambal, ang dami dami na naming pinagsamahan, ni minsan ay wala kaming pinag-awayan, hindi kami nagsinungaling sa isa't isa kahit kelan, ngayon lang at tungkol pa sa aking GF.

Ano bang motibo niya, ang agawin sa akin si Meanne.  Kung ganun din lang ay bakit nagparaya pa sa akin.  Sana ay naglaban na lang kami sa pagmamahal ni Meanne at kahit na siya pa ang piliin ay okay lang sa akin.

"Mahal ko siya, walang duda, dahil magkapatid kami.  Pero sa ganitong pagkakataon ay walang kapakapatid dahil kaligayahan ko ang nakasalalay.  Hindi ba niya alam na sobra sobra ang pagmamahal ko kay Meanne, hindi ba siya liligaya kung saan ako maligaya?

Matapos na maubos ko ang pang-apat na beer ay nagpasya na akong umuwi.  Kaagad akong pumasok ng silid, mabuti at wala pa siya.  Maya maya ay pumasok siya na paika ika, napuruhan ko siguro ang kanyang tuhod sa pagtadyak ko kanina.

"Bernard, alam kong nagalit ka sa akin, alam ko rin kung gaano mo kamahal si Meanne, pero dahil mahal kita bilang nakababatang kapatid ay minarapat kong sabihin sa iyo ang aking nasaksihan.  Nakita ko ...."

"Shut up Maynard, tumigil ka na at hindi ako maniniwala sa kasinungalingn mo." bulyaw ko sa kanya.  Hindi ako sumasagot ng pabalang sa kanya, ngayon lang talaga.

Alam kong sumama ang loob niya.  Pero hindi ba niya alam na masama rin ang loob ko sa kanya dahil sa kalokohang sinasabi niya?  Sobra ang closeness namin, pero hindi na ngayon.  Tapos na, tinatapos ko na.  Mahal na mahal ko si Meanne, siya ang buhay ko ngayon at hindi kami kayang paghiwalayin ng dahil lang sa tsismis na kapatid ko pa ang nagdala.

Iniwan na niya akong mag-isa sa kwarto at siya naman ay nagprepara ng aming hapunan.  Dati rati ay tulong kami, ngayon ay hinayaan ko siyang mag-isa.  Hanggang sa pagiimis ng aming pinagkainan ay hinayaan ko na lang siyang magsolo, hindi ko talaga siya tinulungan.  Alam kong nagtaka si Tatay kaya sinabi ko na pupunta lang ako sa aking kaklase at may hihiramin.  Sa bahay nina Meanne ako nagtungo.

Nanood lang kami ng TV.  Palaging nagsosolo roon si Meanne dahil seaman ang kanyang tatay at ang nanay naman niya ay sa call center nagtatrabaho at sa gabi ang kanyang shift.

Magkatabi kami sa upuan ni Meanne at nakaakbay ako sa kanya.  Nakahilig naman siya sa akin at nakapatong ang isang kamay sa aking tuhod at panay ang haplos doon.  Alam niya kasing may kiliti ako roon at napapa-padyak dahil sa ligawgaw.  Tuwang tuwa siya kapag nagtatatarang na ako.

Sa hita ko na lang ipinatong ang kanyang kamay dahil talagang hindi ko matiis na hindi makiliti sa aking tuhod. Hinaplos niya ang aking hita, pataas sa aking singit.  Hindi niya dati ginagawa ang ganon, may pagtataka sa aking isipan.  Hindi pa ako nakaranas na makipag sex, kung sakali at ito ang una.

Dahil wala pa akong kaalam alam sa mga moves ng babae kung sex ang paguusapan ay hindi ko pinagukulan ng pansin iyon, pero tila nanging seryoso siya, nagiging mapilit siya na makapa ang aking sandata.

Napahinga ako ng malalim ng kanyang pisilin ang aking sandata saka hinimas ng hinimas kaya tumigas iyon kapagdaka.  Nagawa na niyang maipasok ang kaliwang kamay sa loob ng aking short at nadama ko ang mainit niyang palad na nagsimulang himasin at laruin ang matigas kong batuta.  Para akong nanginig, hiningal.

Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maging reaksyon, naguguluhan ako.  Napaatras na lang ako at tiningnan siya ng may pagkalito.  Nagtaka siya sa aking ginawi.  Marahil ay iniisip niya kung tama ang kanyang ginawa.

Batid ko naman kung bakit ako napaatras at natigagal.  Sa likod ng aking isipan ay naalala ko ang sinabi ni Maynard.  Alam ko na hindi siya nagsasabi ng totoo.

Kilala ko si Meaane, sa tagal na naming magkakilala ay batid kong hindi niya ako lolokohin.  Napakaganda niya, at napaka romantika at sino man lalaki ay kaya niyang paibigin lalo na sa ganitong sitwasyon na siya pa ang naunang magbigay ng motibo para sa isang mainitang pagtatalik.  Pero iyon din ang hindi ko kinaya dahil naisip ko na kung kaya niyang magpahiwatig sa akin ng pangangailangang sekswal ay makakaya rin niya akong lokohin.

Isang bulong ang tila narinig ko.  "Bakit magsisinungaling si Maynard, kapatid mo siya."

"May gumugulo pa sa isip mo Bernard?  Hindi mo ba gusto ang aking ginagawa?  Akala ko ay gusto mo, at nahihiya ka lang sa aking magsabi kaya ako na ang gumawa ng hakbang.  Hindi ka ba nalilibugan sa akin?" Sunod sunod na tanong ni Meanne.

"Pasensya ka na, Meanne.  Hindi sa ganon, me iniisip lang akog ibang bagay." dahilan ko. "Gusto ko ang ginagawa mo, tinigasan nga ako kaagad eh, kaya lang ay mahirap ipaliwanag, maunawaan mo sana ako."

Sa sinabi kong iyon ay tila naunawaan naman ako ni Meanne, ang kaninang kunot niyang noo ay napalita na ng ngiti.

"Naunawaan kita Bernard.  Siguro ay first time mo ano.  Huwag kang mahiya, dahil first time ko rin hahaha.  Sino bang mag-aakala na wala ka pang karanasan hihihi.  Maaring hindi ka pa ready, gayun din naman ako kaya ipagpaliban muna natin."

"Thank you Meanne, I love you very much."

"I love you more." sagot niya and we kissed.

-----o0o-----

Habang naglalakad ako pauwi ay naisip ko kung bakit inisip ni Maynard na siya ay kaagad kong paniniwalaan.  May tiwala ako sa kanya, higit na malaki sa tiwala ko kay Maynard, may motibo siya para siraan sa akin ang babaeng minahal ko. 

Nadatnan kong nanonood uli sina Tatay at Maynard ng TV.  Walang kamalay malay si Tatay sa namumuong tensyon sa aming magkapatid.  Nag-shower na ako, nagsepilyo para sa pagtulog.  Nagkabungguan pa kami ni Maynard paglabas ko ng banyo.  Hindi ko iyon sinadya, nagkataon lang.  Wala naman siyang sinabi, ni hindi niya ako tiningnan.

Matapos magbihis ay nahiga na ako at pinatay ko na ang ilaw.  Nasa side ng aking kama kasi ang switch ng ilaw.  Sinadya kong patayin na ang ilaw dahil gusto ko na mahirapan siyang maglakad papasok.  At yun nga, nadinig ko na lang ang lagutok ng kung anong nasipang bagay ni Maynard ng pumasok siya, ang lakas ng kayang pagdaing, alam kong nasaktan siya.

"Uhhhh putangina!!! Ang sakit huhhhhhhhhhh." daing niya.

Medyo naawa naman ako sa kanya, alam ko kung gaano kasakit ang kanyang narandaman dahil naranasan ko rin iyon.  Pero mas masakit pa rin sa akin ang dulot ng ginawa niyang siraan ang aking GF.  Binuksan ko ang ilaw at bumangon para alamin kung anong nasaktan sa kanya.  Kapatid ko pa rin naman siya.

"Anong nangyari?  Nasaktan ka ba?" usisa ko.

"Ang paa ko, natalisod kasi ako. Naputol yata ang kuko ko sa kalingkingan."

"Nagsugat ba?  Lagyan mo na kaagad ng gamot."

"Nagdugo eh, pero wala lang ito, sadya lang talagang masakit sa una, lalo na at itong kalingkingan sa paa ang napuruhan."

"I'm sorry Bernard."

"Sorry din, hindi ko lang maintindihan kung bakit mo sinisiraan si Meanne sa akin.  Alam ko naman na dati ka ring nagka gusto sa kanya.  Iyon ba ang dahilan kung bakit mo ginawa ang ganon, nang sa gayon ay maghiwalay kami at ikaw naman ang siyang eentra."

"Bernard, alam ko kung gaano mo kamahal si Meanne, pero nadinig kong may kausap siya, nagtatawanan at naghaharutan.  Noong una ay akala ko ay ikaw ang kaharutan niya pero napag-alaman kong hindi ikaw iyon dahil iba ang kanyang boses." paliwanag ni Maynard.

Ayoko nang paniwalaan ang ano mang paliwanang niya, ganun pa man ay hinayaan ko pa ring siyang magpatuloy sa pagkukuwento.  "Ano ba ang nadinig mo?"

"Ito ang sinabi niya, tandaan mo, uulitin ko lang ang pagkasabi niya."

"Napaka galing mo talagang mangingibig, mas magaling ka pa sa aking BF.  Ewan ko ba doon, tila bakla at hindi man lang mag 'move' na tulad ng ginawa mo."  

"Sabi niya iyon ha, wala akong idinagdag kahit na isang salita.  Sigurado na ako na hindi ikaw iyon, kaya ng makita kita na nasa kwarto ay nasiguro ko na niloloko ka niya.  Maniwala ka.  Kapatid kita at hindi ko gusto na may manloloko sa iyo.  Hindi bat ganon naman tayo simula bata, hindi tayo napapaapi kahit kanino?

Maraming bagay na naglalaro sa aking isipan tungkol kay Meanne.  Napakalambing niya, maunawain kaya hindi ko paniwalaan si Maynard.  Totoo naman talaga na hindi pa siya nagsinungaling sa akin at totoo naman na hindi kami papayag na may manakit sa amin na kahit sino.  Hindi na lang ako kumibo, pinatay ko na ang ilaw at nahiga na.

"Maniwala ka sa aking Bernard, nagsasabi ako ng totoo."

"Hindi ko na alam ang paniniwalaan Maynard, ang alam ko lang ay mahal na mahal ko si Meanne.  Siguro, kung may pakikita kang ebidensya ay paniniwalaan na kita.

"Paniwalaan mo naman ako Bernard.  Kelan ba ako nagsinungaling sa iyo?"

Galit na ako, sasabog na naman ako kaya sinigawan ko na siya.  "Tumigil ka na Maynard.  Ayoko nang marinig ano mang sasabihin mo tungkol sa GF ko.  Matulog ka na lang!!"

Alam ko na nasaktan siya lalo dahil nadinig kong suminghot siya.  Umiyak na naman siya.

Simula noon  ay halos hindi na kami nag-uusap ni Maynard, iniiwasan ko na magsalubong kami.  Sa pagtulog ay kung hindi ako ang unang matutulog ay hinintay kong siya muna ang pumasok ng kwarto at kapag sigurado ako na tulog na siya ay saka pa lang ako papasok ng kwarto.  Nakakahalata na rin ang aming Tatay, bagamat hindi naman siya nagtatanong.

Ang relasyon ko naman kay Meanne ay lalong tumitibay.  Napakamaunawain talaga niya, naiintindihan ko naman siya sa tuwinang umiiwas ako na may mangyari sa amin sa hindi tamang panahon.

Magdadalawang lingo na simula ng magkaroon kami ng tensyon ni Maynard ay hindi pa rin kami nagkakaunawaan.  Isang hapon habang nagbabasa ako ng libro para sa aming assignment ay humahangos na naman itong si Maynard pagpasok ng kwarto.

"Bernard, sumama ka sa akin!" wika ni Maynard na kaagad hinatak ang aking kamay.

Tinabig ko ang kanyang kamay.  "Tangina naman Maynard, bitiwan mo nga ako! Layuan mo nga ako!  I hate you." sigaw ko sa kanya.

"Hindi kita bibitiwan hanggat hindi ka sumasama sa akin.  Hindi ba gusto mo ng ebidensya, pwes narito ang ebidensya." sigaw din niya, ayaw talaga akong bitiwan at patuloy akong hinahatak.

Ayaw ko man ay nagpahatak na rin ako at dinala ako sa tapat ng bahay nina Meanne.

"Huwag kang maingay, tumahimik ka muna at huwag gagawa kahit konting ingay." wika niya.  Itinuro pa ang bintana.  "Sumilip ka doon para masaksihan ng dalawa mong mata na totoo ang aking sinasabi." dugtong pa niya.

Tiningnan ko muna ng masama si Maynard bago ako sumilip sa bintana.  Hindi ako makapaniwala sa aking nakita, si Meaane, nakaluhod at kinakantot ng isang lalaki.  Akala ko nang una ay ginagahasa siya,  Uminit ang aking mukha, inalo ako ni Maynard sa pamamagitan ng marahang pag dampi ng kanyang palad sa aking balikat.  Nang lingunin ko ay may luha sa kanyang mga mata.

Muli akong sumilip, baka kako nama malikmata lang ako, pero hindi nagkamali ang aking mata, malinaw na malinaw ang aking nakita, siyang siya at may pag-ungol pa habang patuloy ang kanilang kantutan.  Gusto ko sanang sugurin pero pinigilan ako ni Maynard.  Nagkaroon ng konting ingay kaya alam kong kahit papano ay naalerto sila.  Lumayo na lang ako patungong bahay namin, kasunod ko si Maynard na alam kong nag-aalala.

Diretso ako sa silid at pabagsak na nahiga padapa at doon ko itinago ang aking pag-iyak, naramdaman kong may humahagod sa aking likoran.

"I'm sorry Bernard, ayaw ko na sanang sabihin sa iyo, kaya lang ay ayaw kong masaktan ka pag dating ng araw, mabuti na hanggat maaga ay malaman mo na, dahil kung hindi ay patuloy ka lang niyang lolokohin.

Naupo ako sa gilid ng kama at nakita ko si Maynard na umiiyak.  "Bakit ka umiiyak?"

"Nasasaktan ako para sa iyo, kapatid kita at mahal kita, alam mo yun."

Naramdaman ko ang katapatan niya.  Niloloko ako ni Meanne matagal na, pero sino ang aking sinaktan, ang taong nagmamalasakit lang sa akin, ang taong laging nasa aking tabi sa tuwing kailangan ko.

Si Meanne, ang babaeng una kong minahal, pero bakit nagawa niya sa aking ang ganito.  Hindi ko na napigilan ang aking sarili at napahagulgol na ako. Nasuntok ko ang dingding ng paulit ulit hanggang sa dumuko na ang aking kamao hanggang sa may pumigil na sa akin  at niyakap ako ng mahigpit, pilit niya akong pinakakalma, pinatong na niya ang aking mukha sa kanyang balikat.

Hiyang hiya ako sa aking kapatid, ang kapatid na hindi ko pinaniwalaan bagkos ay sinaktan ko, physically at emotionally, pero nasan siya, heto at nasa tabi ko, yakap ako at ipinadama ang kanyang pagmamahal sa akin.

Napayakap na rin ako sa kanya ng mahigpit habang patuloy na humahagulgol, nanumbalik ang dati kong pagmamahal sa kanya, minahal namin ang isa't isa dahil sa ang magkapatid ay nagmamahalan.

Bahagyang lumayo si Maynard, kumalas siya sa pagkakayakap sa akin at pinunasan ang aking luha gamit ang kanyang hinlalaki.  Muli ko siyang niyakap at nadikit ang aking mukha sa kanyang leeg.

Walang salitang lumalabas sa aming bibig, pero nagkakaunawaan kami.  Minabuti naming magluto ng aming hapunan.  Wala pa si Tatay dahil nagpaalam na gagabihin siya.  Nauna na kaming kumain at matapos na mahugasan ang aming kinanan ay magkatabi kaming nanood ng TV.  Yumakap ako sa kanya, yumupyop sa kanyang dibdib na parang batang paslit na nangangailangan ng kalinga ng kanyang ina.    Panay naman ang hagod ng kanyang palad sa aking buhok habang ang isang kamay ay tinatapik ang aking likod.  Sa nangyari sa amin ni Meanne ay lalo naman kaming nagkalapit ni Maynard.

Pagdating ni Tatay ay inaya ko na siyang matulog na dahil may pasok pa kami pareho bukas. "Goodnight Brad."

"Goodnight."

Pinatay ko na ang ilaw.  Naalala ko na naman si Meanne at na miss ko ring katabi ko lagi sa pagtulog si Maynard, maiiyak na naman ako.  Alam kong mahihirapan na naman akong matulog nito. 

"Gising ka pa ba Brad?" wika ko kay Maynard."

"Gising na ngayon, bakit?"

"Anong gagawin ko ngayon."

"Tungkol saan, sa inyo ni Meanne?"

"Oo."

"Ano bang balak mo?  Gusto mo na bang makipag-break sa kanya,"

"Hindi ba ay dapat lang?  Pero paano ko sasabihin sa kanya, anong idadahilan ko. Hindi ba pangit na sabihin ko ang totoo na nakita ko siya na nakikipagkantutan sa kung sinong lalaki?"

"Para sa akin ay dapat lang.  Siguro ay dapat niyang malaman kung paano ka nasaktan sa ginawa niya.  Sabihin mo kung anong nasa iyong kalooban."

"Papano kung humingi siya ng second chance.  Alam kong mahal niya ako talaga.  Masasabi kong may kasalanan din ako, kasi eh ilang beses siyang nagparamdam sa akin na gusto na  niyang may mangyari sa amin, ako lang ang tumatanggi, kaya siguro sa iba siya naghanap."

Mas dapat lang na hiwalayan mo siya, hindi ba siya nagpasalamat na iginalang mo ang pagkababae niya?"

"Tama ka, bukas na bukas din ay kakausapin ko na siya."

"Good luck Brad.  Sana ay maging matatag ka."

"Pwede bang tumabi muna ako sa iyo sa pagtulog brad?"

"Sure naman.  Bakit?"

"Ayaw ko munang matulog ng walang katabi, isa pa ay miss ko na na tabi palagi tayong natutulog."

"Halika na, miss ko na rin ang dati." pagsang-ayon ni Maynard.

Nahiga na ko sa tabi niya at nagsalo sa iisang kumot.  Malamig kasi ng gabing iyon.  Tumagilid siya paharap sa akin.

"Pasensya na talaga Brad."

"Huwag kang mag-alala, kaya ko ito, saka wala ka namang kasalanan para ihingi ng tawad sa akin.  Ako nga ang dapat na mag-sorry sa iyo, ang laki ng kasalanan ko sa iyo, nasaktan pa kita."

"Wala iyon, tulog na tayo."

"Pwede bang yumakap uli ako sa iyo tulad kanina?"  Hindi siya sumagot.  Naramdaman ko na lang na nasa bewang ko na ang isa niyang kamay at ang isang braso ay akin ng ginawang unan.  Humarap ako sa kanya, nagtama ang aming paningin, at hindi ko namalayan na yumakap na rin ako sa kanyang bewang.

Malamig ang panahon, pero mainit ang aking pakiramdam.  Mainit din ang dama ko sa braso ni Maynard.  Isiniksik ko na ang isa kong braso sa kanyang likoran.  Nagkatitigan kami, malagkit, parang may pagsusumamo.

Masuyo niyang hinaplos ang aking mukha, sinuklay suklay pa ng kanyang daliri ang aking buhok.  Ang aking kamay naman ay humahagod na rin sa kanyan likod.  Unti unti ay nakita ko na umangat ang kanyang mukha at dahan dahan na lumalapit sa akin, titig na titig pa rin kami sa isa't isa. Nagdikit na ang aming ilong, ramdam ko ang kanyang hininga na tumapat sa aking pisngi. Nakalimot na kami pareho na kami'y magkapatid at tuluyang naglapat ang aming mga labi.

Mainit ang kanyang halik, nakakapaso kaya ako ay nadarang.  Sinipsip ko na ang kanyang dila ng pasukin nito ang loob ng aking bibig.  Matagal tagal din na naglapat ang aming mga labi bago ako parang natauhan.

"Anong ginagawa natin, magkapatid tayo." bulong ko sa kanya.

"Matagal ko nang pinangarap na mangyari ito sa atin." sagot ni Maynard.

"Bakit hindi mo sinabi noon pa?" wika ko.  Hinalikan ko siya uli, mas madamdamin, mas mainit.  Ang aming mga kamay ay namasyal na sa aming katawan, ang dila ay nagsayaw na ng cha cha, isang sundot, dalawang sipsip.

"Alam kong may pagtingin ka kay Meanne at ayaw kong maging hadlang sa iyong kaligayahan."

Hinalikan ko uli siya, mas matagal mas mainit.  Dahil sa halik na iyon ay alam kong malaki ang mababago sa aming dalawa.  Ngayon ko nabatid na mas kailangan ko siya higit kanino man.

Itutuloy....

Cheater - Chapter 5

 Cheater - Chapter 5

Bobby

Hindi ko alam kung anong nangyari sa akin kagabi.  Nakipagkita lang ako kay Randell dahil naiinip ako sa bahay, bandang huli ay nasa condo ko na kami and making love.  Ang nakaka-inis pa ay kaagad ko siyang minahal,  Hindi pwede ito, may karelasyon pa ako at wala siyang kasalanan sa akia.  Ako ang may sala, hindi isa lang, dalawang beses pa.

Nagkasala ako, pero hindi ko pinagsisisihan.  Mahal ko na naman noon pa si Randell, ang kaso ay straight siya, hindi siya bakla, pero bakit nagbago yatang bigla, nagawa niyang makipagtalik sa akin na isang bakla.

Ako naman na palaging top ay nagawang magpabottom ng walang kaabog abog.  Namomroblema ako dahil gusto ni Randel na hiwalayan ko na si Jojo.  Sinabi kong hindi ko pa kaya sa ngayon.  Pero nangako ako na gagawa ng paraan para magalit siya sa akin at hiwalayan ako.

Masama ang loob ni Randell na nilisan ang aking condo.  Hindi raw niya ako kakausapin hanggat kami pa rin ni Jojo.

-----o0o-----

Isang linggo na ang lumipas, hindi talaga ako kinausap ni Randell, walang text at walang call man lang.  Hindi naman niya sinasagot at tawag ko, wala ring reply sa aking text.

"Randell please, puntahan mo ako dito o ako ang pupunta sa iyo, itext mo ang address mo.  I want to make love to you now."

Naghintay ako sa kanyang sagot pero 15 minutes na ang nakalipas ay wala siyang reply.  Dinayal ko ang kanyang number, nag ring pero hindi sinasagot.

Nag text uli ako,  "Kapag hindi mo ako pinuntahan ay ako ang pupunta kina Jojo at makikipagkantutan ako ng magdamagan sa kanya."

Walang isang minuto ay nagreply siya.  "Hintayin mo ako, sandali lang."

Dumating siya wala pang isang oras ng sagutin ang aking text, humahangos.  Takusa rin pala eh.  Akala mo kung sinong matapang hehehe.

Pagdating na pagdating niya ay sabik na sabik akong niyakap, pinaghahalikan at panay ang pakiusap na huwag na huwag siyang tatakutin ng ganun dahil matagal na siyang takot.  Napatunayan ko na gusto talaga niya akong masarili, gusto talaga niya ako.  Maghapon at magdamag kaming nagkantutan.  

Sa huli ay ako naman ang humiling.  "Randell, mahal, alam mong top ako, may gusto sana akong hilingin sa iyo."

"Ano naman iyon, kinakabahan ako kapag ganyan ka nang magsalita eh."

"Ako naman ang top, please." pakiusap ko.

Ayaw niyang pumayag, pero sa kapipilit ko ay napapayag ko rin basta raw makipaghiwalay na ako kay Jojo.  Umoo naman ako, kaya ayun, nakantot ko na rin siya.  Ang sarap, ako ang nauna sa kanya.

Masayang masaya ako noong gabing iyon.  

-----o0o-----

Madalas uriratin ni Randel ang pakikipaghiwalay ko kay Jojo, pero hindi ko talaga magawa.  Naawa ako sa kanya dahil sa talaga namang wala akong dahilan para hiwalayan siya.  Mahal na mahal niya ako at mahal ko pa rin naman siya.

Muli akong tinawagan ni Randell at binantaan na huling hirit na raw ang pakiusap niya na kapag hindi ako nakipaghiwalay ay pasensyahan na raw kami.

Natakot talaga ako, hindi ko na kayang mawalay sa kanya.  Ilang beses akong naglakas loob na kausapin si Jojo, pero sa bandang huli ay nagkakantutan lang kami, wala rin akong nasabi.

Hindi na rin tumatawag si Randel sa akin at hindi rin niya sinasagot ang mga tawag at text ko.  Kinabahan na talaga ako.

Randell

Tangina talaga, hindi niya kaya talaga na hiwalayan ang baklang iyon.  Pwes, ako ang gagawa ng paraan, maghihiwalay din kayo.

Lingid kay Bobby ay na set up ko na ang aking phone para ma i-video ang ano mang aming gawin noong huli kaming magkita.  Nagtagumpay naman ako na akitin siya at nagawang makipagtalik sa akin.   Nang aking i-review ang video ay hindi ito ganong kalinaw, pero hindi naman maipagkakailang kami ang nagse-sex. Malinaw naman ang audio.  Magagamit ko ang videong ito para papaghiwalayin na ng tuluyan ang dalawang iyon.

-----o0o-----

Matiyaga akong naghintay sa tapat ng building kung saan nagtatrabaho si Jojo.  Inabangan ko ang kanyang paglabas dahil alam kong dito ang daan niya para puntahan ang sasakyan niya sa parking area.  5:30 na ng hapon ay wala pa ni anino niya.  Naghintay pa rin ako at bago mag ala sais ay natanaw ko na siya.  Naglakad na ako para masalubong siya at kunwari ay nagkataon lang na makita ko siya.

"Jojo! Hindi ba ikaw si Jojo!" bati ko sa kanya na patuloy na umaarte.  Madyo kumunot pa ang kanyang noo at tila sinisino pa ako, hindi niya ako kaagad na nakilala. "Randell, nagkita na tayo sa isang KTV bar with Jeff and..."  Hindi ko na naituloy ang aking sasabihin dahil naalala na niya ako.

"Yes!  Randell, oo nagtandaan na kita.  Sorry ha at hindi kita kaagad nakilala."

"Wala yun.  Saan ang lakad."

"Pauwi na, kunin ko lang ang sasakyan ko diyan sa parking lot.  Ikaw, saan ka galing."

"May pinuntahan lang ako sa banda riyan. Hindi mo yata kasama ang partner mo, hindi ba magkatrabaho kayo."

"Nag resign na ako at dito ako nalipat, matagal tagal na rin.  Pauwi ka na rin ba?  May sasakyan kang dala?"

"Wala, nag commute lang ako."

"Baka pauwi ka na rin, sabay ka na sa akin, baka on the way naman ang uuwian mo. Pa Cubao ako."

"Talaga, tamang tama at madadaanan ang sakayan ko."

Habang daan ay naguusap pa kami.  "Cubao ka ba nauwi?"

"Hindit, sa Pasig ako, sa may Rosario.  Puputahan ko lang ang aking partner, magtagal tagal na kasi kaming hindi nagkikita eh.  Baka magtampo na sa akin."

"Ah, tagaroon ba si Bobby?'

"OO, may condo siya sa may Tuazon."

Mabubulilyaso pa yata ako, malas naman, masasayang ang lakad ko.

Nasa may Ortigas na sila ng mag-ring ang phone ni Jojo. inopen niya ang speaker phone. Nakinig ako sa usapan nila.

"Hello, malapit na ako." wika ni Jojo.

"Bob, yun nga, hindi ako makauwi ng maaga at isinama ako ng boss ko sa isang dinner meeting sa client.  Hindi ko alam kung anong oras kami matatapos.  Baka mainip ka sa paghihintay biglaan kasi kaya hindi ko nasabi sa iyo kaagad.  Sorry."

"Ah, it's okay, sige uwi na lang ako."

"Bukas na lang Bob."

"Bahala na, hindi ako sigurado." medyo disappointed ang pagkasabi niya

"Sige na Bob at hinihintay na ako, bye, love you."

"Pano yan, didiretso ka pa ba ng Cubao?"

"Malapit na naman tayo, ihatid na kita hanggang doon, doon ka ba sasakay."

Nasa may farmers na kami at naghanap na lang siya ng lugar para magbaba.   Inaya ko na lang siyang uminom. "Inom muna tayo, isa o dalawang beer lang para makapagkwentuhan tayo ng konti.  Alam mo ay nagiisa rin lang ako sa apartment at wala naman akong gagawin, tutal ay Linggo naman bukas."

"Mabuti pa nga siguro.  Saan tayo."

"May alam ka ba, yung medyo tahimik."

"Doon na lang sa may coleseum, marami doon at madali pa mag-park.

Maraming tao pero nakakuha naman kami kaagad ng mauupuan.  Umorder na ako kaagad ng apat na sanmig light.

"Lumipat ka na pala ng ibang kompanya, paano yan, eh 'di madalang na kayong magkita." usisa ko.

"Medyo.  Bago pa lang ako sa bagong company kaya pakitang gilas muna.  Isa pa ay binigyan kaagad ako ng maraming trabaho kaya madalang na kaming magkita, text at call na lang."

"Hindi mo ba siya nami-miss." - Ako.

"Miss ko na nga eh hehe.  Pagkakataon na nga ngayon, kaya lang ay siya naman ang hindi pwede.  Mahirap din pala ang ganito, madalas na hindi magtagpo ang aming oras.

"Apektado ang sex life hehehe."

"Hahaha, tama ka dyan hahaha." napalakas ang tawa niya at nag hi-five pa kami.

Marami pa kaming napag-usapan, tungkol sa personal life ko at sa kanya at ang pakikipag-relasyon sa kapwa lalaki.

"Jo, hindi ka ba nagkaroon ng girl friend?"

"Noong college pa ako, naka-rami din ako eh.  Marami rin akong naka one on one na babae hehehe.  Pero minsan ay natukso akong makipag sex sa isang silahis kong kaibigan, lasing eh kaya hayun.  Noon may nagbago sa aking pagkatao, sa aking pagkalalaki, mas gusto ko o sabihin na natin na mas nasarapan ako sa kapwa lalaki.  Humahanga rin naman talaga ako sa mga lalaki noon pa, lalo na sa gwapo at may magandang katawan, nakaka-inggit 'di ba?  Eh hindi ko akalain na lalaki rin pala ang magpapaligaya sa akin ng tunay."

"Ibig bang sabihin ay nakipag-relasyon ka na rin bago kay Bobby?

"HIndi, si Bobby ang una.  Magkasama kami sa isang departamento.  Kahit na pareho lang ang aming posisyon ay parang under pa rin niya ako dahil mas senior siya sa akin sa kompanya.  Palagi kaming magkasama, na develope ako at naging kami."

"Sino sa inyo ang top at sino ang bottom?"

"Pareho kamibg top, pero dahil mahal ko siya ay pumayag ako na ako na lang ang bottom, pero minsan, minsan lang naman ay top din ako hehehe.  Oy ha, nakakahalata na ako, bakit interesado ka yatang masyado.  Ikaw naman ang magkwento, puro ako na lang."

"Magtanong ka, ano bang gusto mong malaman sa akin?"  Sagot ko.  May nagdaang waiter kaya umorder muna ako ng apat pang beer at pulutan.

"Nasabi mo na dati na straight ka, pag ba straight, ibig sabihin ay hindi ka man lang pumatol sa katulad namin na silahista?" tanong ni Jojo.

"Walang nag ask eh hahaha.  Wala."

"Kung ayain kita papayag ka ba? hahahaha!!! Joke lang"

Shet, gumaganda ang usapan ah, umaayon yata sa gusto kong mangyari.  Gagatungan ko pa, mukhang may pag-asa at hindi ako mahihirapan.  "Curious din ako, baka, ewan ko, siguro hehehe.  Maiba lang." - Ako.

"Are you serisous?" parang excited siya sa pagtatanong, hindi ko na muna sinagot. at iba ang ni raise kong topic.

"I assume na bukod kay Bobby o bago si Bobby ay may naka one on one ka na ring ibang guy, nitong kayo na ni Bobby, have you ever do it with others?"

"Nah, never.  Nag promise kasi kami na magiging loyal sa isa't isa at tinupad ko iyon.  Mahal ko si Bobby, mahal na mahal.  Kung may kasal nga dito ay siguro pinakasalan ko na siya."

"Eh si Bobby, how sure na hindi siya, alam mo na, kumaliwa." banat kong tanong.  Hindi siya kaagad naka sagot.

"Aaminin ko ano, hindi ko alam, pero, nabuo na ang tiwala namin sa isat isa.  Siguro ay hindi, lalo na at magkasami kami palagi noon.  Ngayon na lang kami nagkahiwalay."

"Yun na nga eh, noon ay nababantayan ninyo ang isa't isa dahil iisa ang pinagtatrabahuhan ninyo, iba na syempre ngayon, may iba siyang nakakasama.  Ganun din naman ikaw, ang tukso ay nasa paligid lang."

"Ikaw ha, ginugulo mo ang isipan ko.  Tama na nga iyan.  Order pa tayo, napasarap ang kwentuhan eh."

"Hindi naman, yun eh pwedeng mangyari.  Pero wika mo nga ay may tiwala kayo sa isa't isa, siguro ay sapat na rin iyon.  Mabalik tayo sa ayain ako, final decision, sige, try ko sa iyo hahaha."

"Uy ha, biro lang iyon.  Ikaw talaga, dinedemonyo mo ako." 

Nakarami rin kami nang nainom at medyo may tama na kami, pero malinaw pa naman ang aking isip, may huwisyo pa naman ako.  Alam kong lasing na si Jojo at hindi na nito kayang mag-drive.  Nag-aya na akong umuwi.

"Let's call it a night Jojo.  Nice to see you again.  Nag-enjoy akong kausap ka at marami akong natutunan sa iyo." wika ko.

Tatayo sana siya pero nahilo na yata kaya napaupo na uli.  "Kaya mo pa ba?  Ihatid na lang kita sa inyo, ako na lang ang magdrive." suhestyon ko.

"Kaya ko ito, tara na." sagot niya na pabalbal, garalgal na.  Inalalayan ko na lang maglakad papunta sa parking. Kinuha ko sa kanya ang susi.  Minabuti kong sa passenger side na lang siya i-upo katabi ng driver.  Tulog siya kaagad,  Pinagmasdan ko muna siya, gwapo pala ang mokong, mas gwapo pa kay Bobby na hindi hamak, mas may sex appeal lang para sa akin si Bobby.

"Jo!  Jo, saan kita ihahatid." Niyugyug ko na siya para gumising.  Tulog na tulog na.  Minabuti ko na lang isama sa bahay.

"Jo, halika na, narito na tayo.  Sa apartment ko ito, hindi ka kasi magising kanina para ituro kung saan kita ihahatid.  Dito ka na lang muna."  Inalalayan ko uli papasok at pansamantalang inupo sa sofa sa sala.  Medyo nahimasmasan na naman, kaya lang ay talagang hindi pa kaya ang katawan.  Nagtimpla lang muna ako ng kape.

"Inumin mo muna itong kape Jojo, para mawala kahit papano ang pagkalango mo.  Bukas ka na lang umuwi at delikado kung mag drive ka pa." wika ko.

"Pasensya ka na Randell ha, hindi naman kadamihan ang ating ininom ah, bakit tinamaan ako kaagad?" wika niya na garalgal pa rin ang boses.

"Konti nga lang, tig lima lang tayo.  Marahil ay pagod ka kanina tapos ay hindi ka pa kumain ng hapunan.  Gusto mo bang kumain muna kahit na noodles lang.  Nagsalang na ako dahil gutom din ako eh.  Yun lang ang madaling lutuin."

"Sige.  Makiligo na rin ako mamaya.  Salamat talaga sa abala Randell."

 -----o0o-----

"Maligo ka na, eto ang twalya.  Kakasya na siguro itong short na ito saka itong brief, bago naman ito at hindi ko pa nasusuot.  Doon ang banyo, may toothbrush doon na bago, gamitin mo na.  Nasa kwarto lang ako sa taas, akyat ka na lang pagkatapos mo."

"Salamat talaga Randell ha, napakabait mo pala talaga."

"Naku ha!  Thanks for the compliment, pero hindi na kailangan yun.  I'm sure na gagawin mo rin kahit kanino kung kakailanganin nila ang tulong mo.  Sige na."

Makaraan ang may trenta minuto ay kumatok sa pintuan.  "Ikaw ba yan Jojo?  Pasok na, no need to knock." wika ko.  Topless na ako noon at naka boxer na lang dahil maliligo rin ako.  Sinadya ko talaga para makita ko kung anong magiging reaksyon niya pag nakita ang aking katawan.

Natigagal siya sa pagkakatayo sa may pintuan, na sa akin nakatutok ang paningin, nakatayo na ako at isinampay na sa balikat ko ang twalya ay hindi pa rin siya kumikilos.  Natauhan lang sa pansamantalang pagkawala sa sarili nang sabihin ko na "Huwag ka nang mahiya, tuloy ka na."

"Hah!  O-o-oo.."

"Bahala ka muna diyan ha at ako naman ang magsa-shower."  Iniwan ko na siya.  Nakangiti ako at natuwa.  Sigurado akong nagtagumpay sa aking unang step.

-----o0o-----

Nakatapis na lang ako pag-pasok ko ng kwarto, sinadya kong hindi tuyuin mabuti ang aking katawan.  Isang maliit na twalya lang ang ginamit ko para tuyuin ang aking buhok, tumutulo pa ng konti ang tubig sa aking dibdib at leeg.

Nakaupo sa gilid ng kama si Jojo, alam kong sinusundan niya ang aking kilos, hindi nagsasalita.  Kumuha ako ng boxer sa cabinet at humarap sa salamin at pinagmasdan ang repleksyon ni Jojo roon.  Pinagmamasdan niya ako.  Kitang kita sa kanyang mga mata at sa ekspresyon sa mukha ang paghanga.  Maganda naman talaga ang aking katawan, salamat sa regular kong pagpunta punta sa gym.

Patuloy kong tinutuyo ang aking katawan, lalo na kapag ang aking kilikili na ang pinupunasan, na eexpose ang aking muscle sa tuwing itataas ko ang aking braso.  Hindi ko alam kung anong nasa isipan ni Jojo dahil napapalunok pa siya ng laway.  Ang alam ko ay nagtatagumpay na ako sa aking pangalawang step, naakit na siya sa akin.

Nang matuyo na ang aking katawan ay itinaas ko ang aking braso, na parang nag-inat, iniliit ko ang aking tiyan kaya lumuwag ang twalya, nakalas ang pagkaka ipit at dahan dahan itong nalaglag sa aking paanan,  Napakaseksi ng unti unitng pagbagsak sa sahig ng aking tapis na nakita ko sa salamin, natakpan bigla ni Jojo ang bibig ng kanyang palad, siguro ay para pigilan na mapa sigaw.

Hindi ko na dinampot ang twalya, hinayaan ko lang at nagsuklay ako ng buhok saka ko isinuot ang aking boxer short.  Matapos maisuot ang short ay saka ko pa lang dinampot ang twalya at isinampay sa hanger.

"Inaantok ka na ba, mahiga ka na." sabi ko kay Jojo na nakatulala pa rin.

"Ha, eh oo.  Mauna na ako sa iyong matulog." sagot niya at nahiga na, hinatak ang kumot at itinakip sa katawan hanggang sa bewang.

"Tutuyuin ko lang mabuti ang aking buhok, basa basa pa eh, mababasa ang unan hehehe." wika ko na may konting pagbibiro.  Sandali lang naman at nagpasya na akong mahiga na rin.  "Lights on or lights off?" wika ko pa bago mahiga.

"Dim light." sagot ni Jojo, kaya iniwan kong bukas ang lamp shade.  Nahiga na rin ako at ipinasok ang aking paa hanggang hita sa kumot.

"Pasensya ka na Jojo ha!  Sanay kasi akong naka boxer lang kapag natutulog."

Hindi ka ba nilalamig, lalo na at naka AC ka pa."

"Nilalamig din, may kumot naman.  Iba lang talaga ang pakiramdam ko kapag naka pajama o may ibang suot na damit, hindi ako komportable."

"Randell, bakit hindi ka pa nag-aasawa?  May GF ka ba ngayon?"

"Bata pa naman ako.  Saka ayaw ko muna, may sad experience kasi ako sa ex ko.  She cheated on me.  Single ako ngayon hehehe.  Kaya nga hanga ako sa inyo ni Bobby, ang tibay ninyo."

"Siguro, hindi ka lang talaga mahal ng ex mo.  Kami ni Bobby ay tunay na nagmamahalan."

"Siguro nga.  Kangina, hindi ba nagtanong ka na kung aayain mo ako ay papayag ba ako.  Alanganin ang sagot ko, pero hindi ako tumanggi.  Alam mo ba na iniisip ko pa rin iyon hanggang sa ngayon, parang gusto ko i-try hehehe."

Natawa ng malakas si Jojo.  "Hahahaha, joke lang iyon, ikaw talaga.  Hindi ko akalain na bibigyan mo iyon ng pansin."

"I'm serious." Wika ko at hinawakan ko ang pisngi niya at ihinarap sa akin,  Dahan dahan kong inilalapit ang aking labi sa kanyang labi, pero na malapit ng maglapat ay bigla siyang umiwas.

"No Randell, it's not right." wika niya.

"Pero see what you've done to me, feel it." turan ko sabay kuha ng kanyang palad at ipinatong ko sa matigas ko nang burat."

"Randell please!" pakiusap niya dahil pilit niyang inaalis ang kanyang kamay na nasa aking harapan habang hawak ko din ang kanyang kamay.

"Please!  Just this once, walang makaka-alam na iba, tayo lang dalawa." pakiusap ko rin. Muli kog ihinarap ang mukha niya sa akin gamit ang kanang kamay ko at masuyo ko siyang hinalikan.  Blangko ang tingin niya sa akin, parang lagpas lagpasan at hindi ako nakikita.  Hindi rin siya umiwas o pinigilan ang aking giniwa kaya nagpatuloy ako sa paghalik sa kanya.

Tumagilid na ako at isiningit ang kaliwa kong braso sa ilalim ng kanyang batok, hinawakan ko ang pisngi niya at muling hinalikan.  Napansin ko na hindi niya inalis ang kanyang kamay sa aking harapan, bagkus ay naramdaman ko pinisil pa niya ang aking kahabaan.

Banayad ang aking halik, parang tikim lang.  Nakapikit naman siya at tila ninanamnam ang lasa ng aking halik.  Sinubukan kong ipasok ang aking dila, bahagyang bumuka ang kanyang bibig tanda na pinapapasok na niya, tuluyan na nagkumustahan ang aming dila, nagbatian hanggang sa dalawin na rin ng kanyang dila ang loob ng aking bibig.

"Is it good?  Masarap ba?"  Tanong ko, gamit ang aking bedroom voice, ng sandali akong bumitiw sa paghalik.

"Yeahhhh. Sweet." tugon niya.  Tumagilid na rin siya paharap sa akin at, isiniksik na rin ang isang braso sa aking likuran at ang isang kamay naman ay sa aking ulo at naging mainitan na ang aming paghahalikan. Sabik na sabik kami pareho na nagkainan ng labi, nagsipsipan ng dila at nagtikiman ng laway.  Napakasarap din niyang humalik.  Damang dama ko ang pagnanasa.

Aaminin ko, kakaiba siya, kakaiba sa halik ni Bobby, tagos sa aking puson ang init ng kanyang halik kaya lalong tumigas ang aking alaga.  

Naging mapusok lalo ako.  Dumako na sa kanyang leeg ang aking halik.  Darang na darang na rin si Jojo, bawat dampi ng aking bibig, ng aking dila sa kanyang balat ay kasunod ang impit na pagungol at lalong paghigpit ng kanyang yakap.

Bumaba pa ang aking halik, naglaro na ang aking dila sa paligid ng kanyang utong, sinungkal sungkal bago pahigop na sisipsipin habang ang kabila ay aking nilalamas, kinamot kamot bago sinipit ng dalawang daliri.  Naisatinig na tuloy ang sensasyong nadarama.

"Ohhhhhhhh... Randelllllll...  Soo gooooooddd ohhhhhh please, don't stop ohhhh goshhh ang galing mooooo."

Lihim akong natuwa, nahuli ko na siya sa aking bitag.  Tatawa tawa ako na tila isang demonyo sa aking isipan.  Tagumpay ang aking plano.

Bumaba pa ang aking halik, pababa ng pababa hanggang sa umabot na sa kanyang puson malapit sa puno ng kanyang pagkalalaki.  Walang tigil ang kanyang pag-ungol, may panginginig pa ang binti.  Nang aking tingnan ang mukha ay nakapikit ito at panay ang ikot ng dila sa kanyang labi, siyang siya sa pagpapalang aking ginagawa.  Hindi maipagkakaila na tunay na siyang natangay ng libog, ng pagnanasa sa kamunduhan.

Napagmasdan ko ang kanyang pagkalalaki, tirik na tirik ito, naglabas na ng paunang katas.  Hindi ko alam kung bakit natakam ako ng aking mapagmasdan.  Pati ang kanyang pagkalalaki ay napakagwapo sa aking paningin.  Parang may naguudyok sa akin na tikman ang kanyang pre-cum na siya kong ginawa.

Inilabas ko ang aking dila at idinikit ang dulo sa dulo ng kanyang burat, sinungkit ko ang tumagas na katas at ninamnam.  Nasarapan ako, inulit ko pa, masarap talaga.  At dahil sa masarap ay nagawa kong isubo ang kabuuan ng kanyang burat.  Halos magwala si Jojo sa aking ginawa.  Nagmura ni siya kasabay ang malalakas na ungol.

"Ohhhhhhhhhhhhhhh... Putanginaaaaaaaaaaaaaaaaa... Ang sarap Randell ohhhhhhh ahhh ohhhhhhhhhhh ang sarappppppppppppp sige lang Randell ahhhhhhhhhh." mga ungol ni Jojo, naging malikot na ang katawan.  Minsan ay tatagilid, minsan ay mapapaupo, ipapadyak ang mga paa, naninigas ang mga daliri sa paa at ang kamay ay mahigpit na nalamukos ang kubre kama.

Si Jojo ang unang lalaking aking natsupa at totoong aking naibigan.

Matagal tagal ding naglabas masok sa aking bibig ang pagkalalaki ni Jojo bago ako tumaas muli at nakipaghalikan na naman.  

"Ako nama Randell, gusto ko ring matikman ang iyong katawan, totoong pinagnasahan na kita kanina pa.  Pinagmasdan na kita bago ka maligo at kaninang umakyat ka na nakatapis lang ay nawala na ako sa katinuan, gustong gusto ko nang lumuhod sa iyo, gusto ko nang sambahin ang pagkatao mo.

Nagdiwang ang aking kalooban sa inaming iyon ni Jojo, walang duda, nagtagumpay na ako ng tuluyan.

Hinalikan muna niya ako ng sobrang init, sa sobrang higpit ay baka mamaga na pareho ang aming mga labi.  Grabe din ang sensasyong aking naramdaman sa bawat halik, sa bawat himod, sa bawat pagkiskis ng kanyang katawan sa aking katawan.  Pigil na pigil ako na huwag labasan, gusto ko na sa butas niya ako magpalabas, kaya bago pa man ako labasan ay sinabi ko na....  "Papasukin na kita Jojo."

"Please, Randell, I want you inside me.  Buntisin mo ako, punuin mo ng tamod ang aking puke.  Ngayon na Randell pleaseeee."  wika ni Jojo na sa sobrang libog ay nakuha nang magmakaawa.

Hindi ko na siya pinahirapan pa dahil ako man ay hirap na ring pigilin ang napipintong pag-oorgasmo.  Itinaas ko na ang kanyang mga paa sa hangin, iginiya ko na ang aking burat sa naghihintay niyang butas saka mariing umulos.  Napamura siyang bigla, alam kong nasaktan siya base sa pagkakagusot ng kanyang mukha pero hindi siya nagreklamo, alam naman niyang masakit sa unang birada kahit dati nang napasok ang lagusang iyon.

Dinahan dahan ko naman ang sumunod na bayo, hindi pa rin nagbabago ang reaksyon sa kanyang mukha, nasasaktan pa rin.  Dahil wala namang reklamo ay dinirediretso ko na ang pagbayo, marahan na umpisa, hanggang sa pabilis na ng pabilis.  Ngayon ay umuungol na siya.

"Ang sarappp ahhh ahhh uhhh ang laki talaga ng titi mo Randell ang sarappp ahh ahh idiin mo pa uhhhh masarap kapag baon na baon uhhhh grabe ka uhhhhhh."

Habang labas masok ang aking alaga sa kanyang lungga ay wala ring tigil ang kanyang paghalinghing, nakakagana.  Hindi rin naman nagtagal dahil kanina ko pa gustong magpalabas kaya...  "Lalabasan na ako Jojo, saan mo gustong iputok ko."

"Ahhhhhh malapit na rin ako, iputok mo sa loob, gusto kong maramdaman ang init ng iyong tamod sa aking kalaliman uhhhhh...  Sige idiin mo na, ayan na ako uhhhhh ahhhh shettttttttttttt."  

Napakagat labi na si Jojo habang nilalabasan, ang dami niyang ipinutok, matagal na naipon.

Ilang sandali lang naman ang aming pagitan dahil pinakawalan ko na rin ang aking tamod, naka pito yata akong putok bago naging patak patak na lang.  Unti unti na ring nawawalan ng buhay ang aking burat hanggang sa kusa na itong lumabas sa pagkakabaon.

Dinaganan ko na siya at hinalikan bago nahiga patagilid na nakayakap pa rin.  "Happy?"

"Yes and no. Yes, dahil sobra sobrang kasiyahan ang ipinalasap mo sa akin.  No, dahil sa nagtaksil ako kay Bobby.  I'm a cheater.  Wika niya, may tumulo pang luha sa gilid ng kanyang mga mata.  Pinunasan ko naman ng aking daliri ang kanyang luha.

"Huwag ka nang malungkot, wala namang mawawala sa iyo.  Wala naman makakaalam sa nangyari sa atin.  In fact, ay may kasalanan din naman siya, hindi siya sumipot sa usapan ninyo." pag-alo ko sa kanya

"Pero ngayon lang siya hindi nakasipot, ako palagi ang may dahilan para hindi kami magkita."

"Well, ako naman talaga ang may kasalanan, sorry." - ako.

"No, wala kang kasalanan."

"Kalimutan na natin, matulog na tayo, bukas ay wala na iyan."

Tinanghali na kaming gumising kinaumagahan.  Nagmamadali nang naligo si Jojo na sinabayan ko na rin.  Gusto ko pa sanang makipagtalik sa kanya subalit tumanggi na siya.  Hindi na naman ako nagpumilit pa.

-----o0o-----

Napasalampak ako ng upo sa sofa ng makaalis na si Jojo.  Inisip ko ang nangyari kagabi.  Pinanood ko ang nakuha kong video namin sa aking CP.  Kagaya rin ng ginawa ko kay Bobby ay lihim ko ring iniwang nagrerecord ang aking CP.

Plano ko na i-edit pareho ang aming video nina Jojo at Bobby para hindi makita ang aking mukha.  Balak kong gamitin alin man sa dalawang video at ipakita kanino man sa dalawa para isiping nagtaksil ang isa sa kanila.  Ang nasa isip ko noong una ay ang video namin ni Jojo ang ipakita kay Bobby, kasi ay mas may pagtatangi ako kay Bobby noon. Pero parang naakit na rin ako kay Jojo.

Gusto ko silang pag-awayin para maghiwalay sila, pero ang gusto ko na ngayon ay pareho silang maging akin, akin lang at hindi pwedeng may kasosyo.  Hindi na dapat magsiping pa ang dalawa.  Gusto kong gumawa ng paraan, pero paano.  Ahhhhhhh sumasakit na ang aking ulo.

-----o0o-----

Ilang araw na akong nagiisip ng plano kung paano hihiwalay ang isa sa isa.  Mahirap ding gamitin ang videong nakuha ko dahil baka makilala nila kung sinong lalaki ang kasiping.  Erase na muna ang planong iyon.  Isip, isip ng biglang tumunog ang aking CP.

"Jojo!  Napatawag ka.  May problema ba?"

"Meron eh, pwede bang magusap tayo?  Puntahan kita sa apartment mo, pwede ba?"

"Sure!  Anytime!  Kelan ba."

"Ngayon na."

"Okay, hintayin kita."

Itutuloy......

Ang Groom at Kanyang Bestman (Part 4) Finale

 

Ang Groom at Kanyang Bestman (Part 4) Finale

 

Bagaman at nahihirapan ay sinunod ni Keno ang payo ng kanyang ama.  Pinilit nitong kalimutan ang binata.  Noon ay halos araw araw na may message ito sa binata gamit ang FB messenger. Hindi na rin nito sinasagot ang messages ni Bryan.  Hindi na rin ito nagpa-follow up tungkol sa trabahong inaaplayan sa Japan.

Alalang alala naman itong si Bryan.  Hinala niya ay nagalit ito ng malamang naging bisita niya ang kaibigan nitong si Emong.  Bagaman at talagang nagtapat ito ng pagkakagusto sa kanya ay ni reject naman niya ang binata at sinabing may mahal na itong iba at hindi lalaki.  Maayos naman tinanggap ni Emong ang pagkabigo.

Sa kapatid na lang niyang si Ellaine siya nakikibalita patungkol kay Keno.

Matuling lumipas ang mga araw ay hindi na nga nagparamdam sa kanya si Keno.  Patuloy pa rin naman niyang ihinahanap ng mapapasukan trabaho doon ang kanyang bayaw.  Swerte naman na isang Hapones na kaibigan niya ang tumulong sa kanya at nakakuha ng oras para siya ay interbyuhin on-line. 

Agad siyang tumawag kay Keno.  Matagal na nagri-ring ang phone sa kabila pero walang sumasagot.  Nakailang beses siyang tumawag hanggang sa saguting na rin ito sa kabila.

“Hello.”

“Hello Keno, magandang balita.  May mag-iinterview sa iyo on-line sa ganitong oras at araw, kaya abangan mo at dapat ay lagi kang on-line.”

“Bryan, parang ayaw ko na, hindi na ako interesado.”

“Ha! Aba ay bakit.  Napakalaking kompanya ito dito sa Japan, sayang naman ang opportunity.  Saka huwag mo naman akong ipahiya.  Hindi pa naman siguradong matatanggap ka kaya subukan mo muna.  May problema ba tayo?”

“Wala, wala.  Medyo parang nagbago lang ang aking isipan.  Sige, hihintayin ko ang tawag.  Susubukan kong magpa-interview”

“Galingan mo ha.  Naiinip na ako.  Love you.”

Pinutol na nito ang linya at hindi na sinagot ang huling sinabi ng bayaw.

-----o0o-----

Pagkababa nito ng phone ay para itong nahapo.  Hindi nito akalaing na malaki pa rin ang epekto sa kanya ng bayaw.  Akala nito ay tuluyan na nitong nakalimutan ang binata kaya sinagot na nito ang tawag niya sa pag-aakalang hindi na ito maaapektuhan pa.  Sadya kasi nitong iniiwasan na makausap o maka chat man lang ang bayaw.  Nagkamali siya, boses pa lang ay muling nanumbalik ang pananabik nito na makita, mayakap at mahalikan ang binata.

-----o0o-----

Nagbabasa ito ng mga messages sa CP nito ng may mag-pop-up na message mula kay Bryan.  Binasa niya ang message.

“Tanggap ka na Keno.  Pinaprocess na ang working Visa mo.  Hintayin mo na lang diyan at ipadadala sa iyong address pati na ang plane ticket.  Malapit na tayong magkita uli.”  Message ni Bryan.

“Na imagine ni Keno ang kasiyahan ng binata sa pag message pa lang niya,  Dama nito ang excitement ng bayaw.  

May konting pagtataka pa si Keno kung bakit ito tinanggap ng kompnyang iyon.  Hindi na nito inaasahan na tatanggapin pa ito dahil sinadya nitong hindi galingan ang mga sagot sa interview.  Hindi nito alam kung matutuwa o malulungkot.  Ayaw na sana niyang malapit pa sa bayaw.  Ayaw niyang pareho silang magkasala.

Tinawagan nito ang asawa at ibinalita ang maganda sanang balitang natanggap.

“Bakit parang hindi ka excited.  Hindi ba matagal mo nang gusto na magtrabaho sa bansang iyon?” – si Ellaine na nasa kabilang linya.

“Ewan ko ba.  Kapag naiisip ko kasi na maiiwan ka ritong magisa ay parang ayaw ko nang tumuloy pa.  Ano ba sa palagay mo.  Tumuloy pa ako?”

“Sayang namang ang opportunity Keno.  Ayaw ko rin sanang umalis ka pa, kaya lang ay may mga pangarap ka para sa atin, at ayaw kong ako ang maging dahilan sa hindi mo pagtuloy.  Pero nasa sa iyon naman iyan eh.”

“Sige.  Siguro ay tutuloy na lang ako.  Nahihiya rin ako kay bayaw dahil pursigido rin siyang maikuha ako ng trabaho.  Sige na hon.  Ingat ka ha.  Love you.”

“Love you too.”

-----o0o-----

“Ma! Pa!  Tinanggap daw ako ng kompanyang pinagaplayan ko.  Hintayin ko na lang daw ang visa at plane ticket na ipapadala dito.” Balita ni Keno sa mga magulang.

Natuwa naman ang mga magulang nito.  Halata naman ng papa nito ang agam agam sa anak.  Muling nagusap ang dalawa.

“Handa ka na bang harapin ang bayaw mo?”

“Hindi ko pa po sigurado kung anong magiging damdamin ko pa.  Noong huling magusap kami, akala ko ay wala na akong nadarama, pero nagkamali ako pa.  Kinabahan pa rin ako.  Pero Pa, kaya ko na, kaya ko nang iwasan kung ano mang damdamin narito sa puso ko.  Ayaw ko rin na may mangyaring gulo.  Susundin ko ang payo mo.”

“Mabuti naman anak.  Tama naman ang naging desisyon mo.  Pasasaan ba at malilimutan mo rin ano mang feelings na mayroon ka sa bayaw mo.”

-----o0o-----

Sinalubong niya ang bayaw sa airport.  Hindi maitago ang sayang nadarama niya pagkakita sa kanyang bayaw.  Pilit namang itinatago ni Keno ang kaligayahang nadama na sa wakas ay nagkita na rin sila pagkaraan ng mahaba haba ring panahon.  Hindi ito nagpahalata na sabik na sabik nitong mayakap at mahalikan ang minahal na niyang totohanan na bayaw.

Pansamantala ay sa apartment muna niya tumuloy ang bayaw.   Balak niyang kumuha ng malakilaking unit na kwarto o Condo para sa kanilang dalawa.  Masikip kasi ang kanyang kwarto para sa dalawa.  Hihintayin na muna niyang makapag-adjust ito sa bagong environment.

Wala pa namang pasok itong si Keno.  Lunes pa siya magrereport sa trabaho kaya iginala muna niya ito sa kapaligiran.  Itinuro kung saan siya sasakay, isinama sa malapit na mall at kung saan saan pa para maging pamilyar na ito sa lugar.  Maging sa mga murang kainan ay itinuro din niya sa bayaw.

Sa buong maghapon ay puro gala muna sila.  Walang masyadong ipinakikitang excitement ito.  Napansin naman iyon ni Bryan kaya pagdating nila ng apartment ay hindi na niya natiis na hindi magtanong.

“Keno, parang naninibago ako sa iyo.  Kahapon ko pa napapansin na tahimik ka, na hindi ka masyadong nagkikikibo.  Hindi ikaw yung Keno na makulit, na sa unang pagkikita pa lang natin ay puro kaangasan na ang ipinakita sa akin.  Hindi ka ba masaya?.”

“Naninibago pa lang ako.  Hindi pa kasi ako sanay na mawalay sa magulang ko at kay Ellaine.  Huwag mo akong pansinin.”

“Hanggang ngayon ba ay galit ka pa rin sa akin dahil dito tumuloy si Emong noon pumasyal siya dito sa Japan.”

“Ano namang ang ikagagalit ko.  Wala naman akong karapatan.”

“Kasi simula noon ay nagbago ka eh.  Hindi ka sumasagot sa aking tawag, maging sa chat ay nag si-seen ka lang at hindi nagrereply.  Nagtatampo ka pa ba hanggang ngayon.”

Nagkatitigan sila ng bayaw, hinihintay ang sagot nito.  Hindi naman nakatagal sa pakikipagtitigan ito at agad na nagbaba ng tingin.

“Matagal na iyon.  Wala na sa akin yun.  Pahinga na muna tayo, napagod ako sa pag-gala natin.” Ang nasabi na lang ni Keno para makaiwas sa komprontasyon.  Inilatag na nito ang kutson at nahiga na.  Nakakain na naman sila ng hapunan bago sila umuwi.

-----o0o-----

Nakapagreport na sa trabaho si Keno.  Naging maayos naman ang pagtanggap sa kanya ng mga katrabaho.  May ilang Filipino rin palang nagtatrabaho doon, sa iba nga lang departamento.  Dahil computer science ang kanyang kurso ay sa systems development ito napabilang.

Nakahanap naman si Bryan ng bago nilang lilipatan.  Isang condo unit ito na tamang tama para sa dalawa.  Isa lang ang kwarto pero may kalakihan at may mga kagamitan na rin.  Isa lang kama na double ang size.  Kasya naman ang dalawang kama pero minabuti na lang nilang sa sahig na lang maglagay ng isa pang kutson, si keno ang sa kama at si Bryan ang sa lapag.  Nagkasundo naman silang hati sa lahat ng gastusin at tulong sa mga gawain sa bahay.  Si Bryan ang magluluto dahil mas marunong siyang magluto habang si keno naman ang naglilinis ng bahay.  Siya rin ang nagliligpit ng kinainan kung sabay silang kumain.

Kanya kanya silang laba at plantsa.  Sa paglalaba ay madalas na isinasama na lang ni Bryan ang mga labahin ni Keno.  Washing machine lang naman ang gamit niya.  Sa plantsa ay kanya kanya sila.

Magdadalawang buwan na sila ay wala pa ring nabago sa kanilang samahan.  Nagkailangan na sa isat isa, naguusap lang kapag may itinatanong sa bawat isa.  Bihira na silang magkwentuhan na tulad ng dati.  Para silang hindi magkakilala.  Sa pagkain ay hindi sila nagsasabay, sa pamamasyal ay ganun din.  Tuluyan ng nagkahiyaan.

Sa sitwasyon ganoon ay pareho naman silang nahihirapan. Gustong gusto niyang mabalik ang dati, yung parang magkaibigan lang at magturingan na hindi iba sa isa’t isa, tutal naman ay magbayaw sila, pero hindi naman niya malaman kung paano gagawin o sisimulan.  Hindi naman siya ang nagsimulang magbago.  Masayang masaya pa nga siya ng dumating na roon ang bayaw, kaya lang ay napansin niya kaagad na iba na ang kilos ng bayaw, yung para bang umiiwas na ito sa kanya.

Hirap na hirap din itong si Keno.  Gusto man nitong kausapin ang kanyang kuya para sabihin kung bakit ito nagkaganoon ay hindi nito magawa.  Ayaw kasi nitong masaktan ang bayaw ng dahil sa kanya. 

Minsang ginabi siya ng uwi dahil nagkaayaang mag-happy happy ang kanyang mga kasamahan.  Lasing siya ng umuwi pero hindi lango.  Marunong pa rin naman itong magkontrol sa paginom.  Nadatnan pa niya ang kanyang bayaw na gising pa at nanonood ng video.  Hindi na nakatiis na punahin nito ang kuya Bryan nito.

“Ginabi ka yata at lasing na lasing ka pa yata.” Wika ni Keno na inalalayan ang susuray suray na bayaw.  Naisipang niyang maglasing lasingan pata kausapin at sabihin ang sama ng loob niya dito.

“Hindi naman, nakainom lang.  Kaya ko ito, huwag mo na akong alalahanin, tutal naman ay wala ka namang ng pakialam sa akin.  Kaya ko ito at hindi ako lasing.” Garalgal na sabi niya at itinaboy palayo ito.  Para tuloy napahiya ito at binitiwan na siya.  Nagkunwari namang babagsak siya at maagap namang nasalo siya nito.

“Huwag ka ngang maarte!  Kahit kelan talaga ay maarte ka.  Kapit ka na at ihatid na kita sa silid.”  Maangas na wika ni Keno.  Sa ginawi nito ay parang may nanumbalik sa kanyang isipan.  Ito yung ugaling gusto, nagustuhan niya sa kanyang bayaw, na sa unang pagkikita pa lang nila ay pinakitaan na siya nito ng kakaibang paguugali.  Nagpatuloy siya sa pag-arte.

“Ano bang problema mo.  Huwag mo nga akong pakialaman.” Nagpumiglas pa siya,  Magaling ang kanyang pag-arte.

“Umayos ka!  Baka bigwasan kita riyan.  Kapit.”  May diin ang pagkakasabi nito.

“Tapang mo ah.  Ano ba kita ha.  Asawa ka lang ng kapatid ko kaya huwag mo akong sisigaw sigawan.  Ano bang problema mo?  Tumabi ka na diyan!”

Sa inis ni Keno ay naitulak siya nito.  Nagulat siya sa ginawang iyon ng bayaw.  Pero mas ikinagulat niya ang daganan siyang bigla at sibasibin ng halik, maririing halik na para bagang dudurugin ng husto ang kanyang mga labi.  Hindi siya nagakalaw sa pagkabigla at hindi rin nakaganti ng halik bagamat biglang bumilis ang tibok ng kanyang puso. Nakatulala lang siya, dilat ang mata, parang hinapo.

Bumitiw na sa paghalik si Keno.  “Ikaw!  Ikaw ang problema ko.  Matagal ko nang gustong gawin sa iyo ito, ang tagal kong tinikis ang sarili ko huwag lang tayong magkasala sa asawa ko na kapatid mo.  Hindi ko na kaya pa.  Mahal kita Bryan, siguro mas higit pa kesa sa kapatid mo.  Hirap na hirap an akong iwasan ka.  Sadya akong nanahimik para lang hindi ako matukso.”

Pumatak na ang luha sa mga mata ni Bryan.  Naawa ito sa bayaw.  Ramdam niya ang paghihirap nito.  Siguro ay nadarama din nito ang paghihirap niya. Dahil pareho lang sila.  Naawa din siya kay Ellaine na walang kamalay malay sa kataksilang nagawa nila bago pa man sila ikasal.

Niyakap niya ang bayaw, mahigpit, pero walang halong kamunduhan.  Gusto lang nitong aluuin ang mahal din naman niyang bayaw dahil umiiyak na rin ito.

“Tama na Keno.  Tama naman ang ginawa mong pag-iwas.  Alam ko naman na iyon ang dahilan kung bakit ka nagbago.  Sana lang ay kinausap mo ko, nagusap tayo para tulong tayo na makalimot.”

Matagal silang nagusap nang masinsinan, heart to heart at nagkasundo silang kumilos na lang ng normal, ng parang walang namagitan sa kanila, na wala silang nadaramang pagmamahal ng higit pa bilang mag bayaw.

“Magturingan tayo bilang magkaibigan, magbayaw.  Magusap tayo ng wala lang.  Basta kung may problema ka ay pagusapan natin, magtulungan tayo na malutas ang bawat problemang makakaharap natin.” Wika ni Bryan.

“Kung may napupusuan ka naman ay hindi naman na kita hahadlangan.  Kung mahal mo na si Emong ay sige lang.  Sinabi niya noon pa na tinamaan daw siya sa iyo at gusto niyang ligawan ka.  Noon ay todo selos ako pero nitong mapagtanto ko na wala akong karapatan ay nagsimula na akong umiwas sa iyo.  Hindi ko na sana gustong ituloy pa ang pagaaplay at tinanong ko pa nga si Ellaine tungkol doon.  Sabi niya ay sayang daw ang opportunity at nakakahiya din sa iyo.”

Nagkaunawaan naman sila at nagkasundo na.  Masaya naman sila dahil malinis ang kanilang konsensya.  Magkakatuwaan na sila at madalas ng magbiruan.  Tanggap na nila ang katotohanan.

Naging libangan nila ang makipag-video chat kay Ellaine at sa kanilang mga magulang.  Kahit papano ay nawawala ang pagka home sick nila.

-----o0o-----

Halos mag-iisang taon na si Keno sa Japan.  Regular naman silang naguusap ng kanyang asawa through Fb messenger.  Malapit na rin itong magbakasyon at nasabi na nito iyon sa asawa

-----o0o-----

Dumating ang araw ng uwi ni Keno.  Masaya at excited ito dahil hindi lamang sa dahilang magkikita na uli silang mag-asawa.  Gusto rin naman  niyang makipagbonding sa kanyang magulang at kapatid at sa mga barkada  nito.  Pinipilit pa nitong umuwi rin si Bryan pero tumanggi ito dahil hindi raw siya papayagan ng kanyang boss.  Hindi pa kasi niya bakasyon nang time na iyon

Sa Airport ay mga magulang lang ni Keno ang sumalubong dito.  Hindi nila kasama ang asawang si Ellaine.  Agad naman nitong inusisa kung nasaan ang asawa at bakit hindi kasama sa pagsaluboong.  Nagdahilan naman sila na masama ang pakiramdam.

Doon sa bahay nina Ellaine ito ihinatid ng magulang.  Naghihintay naman ang mga magulang ni Ellaine sa pagdating nito.  Masaya naman ang pagsalubong nila sa kanilang manugang.

“Mama, nasa kwarto pa ba si Ellaine?” Tanong ni Keno.  “Masama raw ang pakiramdam.” Sagot naman ng kanang  Mama.”

“Iho, tayo muna ang magusap, bago mo puntahan si Ellaine, may gusto lang kaming sabihin sa iyo at ipaliwanag.”

“Mama, naguguluhan po ako.  Ano pong paguusapan natin?  Ano pong ibig nyong sabihin na pagpapaliwanag.  May nangyari po ba kay Ellaine,  May problema po ba?”  Nagtatakang sunod sunod na tanong ni Keno.  Nakamasid lang sa kanila ang kanyang mga magulang.

Hinarap niya ang mga magulang at nagtanong din sa kanila.  :”Ma! Pa!  Alam ba ninyo ang paguusapan namin?  Kasi nagtataka ako at kayo ang sumundo sa akin.  May masama po bang nangyari.”

“Huminahon ka anak.  Iyon nga ang dahilan.  May konting problema at iyon nga ang gusto naming pagusapan natin at ng mga magulang mo.  Nauna na kaming nagusap at nagkaunawaan na naman kami.

“Ano nga po ba iyon.  Huwag na kayong magpaligoy ligoy pa.  Pagod po ako sa byahe at gusto ko ring magpahinga muna.  Ano ba yung problemang tinitukoy ninyo?”

Minabuti na ng ama ni Ellaine na sabihin ang totoo.  “Buntis si Ellaine at hindi ikaw ang ama.”

“Ano po!  Buntis?  Ayaw po muna niyang mabuntis dahil hindi pa raw kami handa dahil wala pa kaming ipon, kaya nga nagpumilit akong makapagtrabaho sa ibang bansa.”  Nanlulumong nasapo ng palad nito ang kanyang mukha.  Hindi nito sukat akalaing na magagawa siyang pagtaksilan ng asawa.

Bumuntong hininga muna ang biyenan bago nagtuloy sa pagkukwento.  “Hindi ka niya sinadyang pinagtaksilan.   Ipinagtapat niya sa amin ang pangyayari, sa amin ng mga magulang mo.  Hindi naman niya sinasadya ang nangyari.  Minsan daw ay sumama siya out of town sa mga kaibigan.  Overnight iyon.  Nagpaalam naman siya sa Mama niya at pinayagan dahil kilala naman niya ang mga kasama.  Nagkatuwaan syempre at nagkainuman at nalasing.  Nang malasing ay nagpunta na raw siya ng kwarto para matulog na dahil nahihilo na raw siya habang ang ibang kasamahan ay patuloy pang nagkakatuwaan.  Hindi niya namalayan na pumasok ang isa nilang kasama na dating manililigaw niya.  Nagising daw siya na nakadagan na sa kanya ang lalaki at pareho na sila walang saplot.  Hindi daw niya nagawang sumigaw o manglaban dahil nanghihina siya.  Kaya lang ay unti unti raw siyang nadadarang sa ginagawa sa kanya ng lalaki.  Babae lang daw siya at may kahinaan din.” Kwento ng Byenan nito.

Uminom muna ng tubig dahil parang natuyuan na ng laway ang matanda bago nagpatuloy.

“Simula ng umalis ka ay nalungkot daw siya. Tuwing gabi at nagiisa siya ay hinahanap hanap daw niya ang yakap mo.  Kaya nung gabing iyon ay madali siyang bumigay.  Hindi niya akalaing na sa isang gabing iyon ng kataksilan ay mabuntis siya.  Sana ay maunawaan mo siya anak.  Sana ay mapatawad mo siya.”

“Anak” Putol ng Papa nito.  “Kaharap kami ng ipagtapat niya ang nangyari at huli na raw ang lahat dahil nangyari na.  Hindi ka raw niya kayang harapin dahil napakabuti mo raw sa kanya.  Siya na rin ang nagpasya na hihiwalayan ka niya at hindi niya kayang ipaako sa iyo ang dinadala niya sa kanyang sinapupunan.  Kahit na raw hindi ka pumayag na makipaghiwalay ay hindi mo na raw siya mapipilit na pakisamahan ka.  Nagpasya na siya.  Ano ngayon ang iyong pasya.”

“Bakit hindi niya nasabi sa aking ang kanyang problema?  Bakit nagpasya siya ng hindi muna ako kinausap kung papayag ako.  Paano kung hindi ako pumayag na makipaghiwalay?”

“Ikaw ang bahalang magpasya.  Nasasa iyo na iyan anak.  Kung ayaw mo ay magkunsulta ka sa abogado dahil nag-file na muna siya ng legal separation at darating din ng araw na baka pag file na rin siya ng annulment.”

Marami pa silang pinagusapan.  Maraming paliwanagan, maraming kurokuro.  Medyo huminahon na si Keno.  Kalmado na siya habang nakikipagusap.

“May alam po ba si Bryan tungkol dito?”

“Wala.  Wala kaming sinasabi.”

“Mabuti naman po kung ganun.  Sana ay wala muna kayong sabihin sa kanya habang wala pa ako doon.  Alam kong magagalit siya dahil alam niya kung gaano ako naging tapat sa aking asawa.  Ako na ho ang bahalang magsabi sa kanya ng buong pangyayari.  Pwede po ba?”

“Ikaw ang bahala”

“Nasaan po si Ellaine?  Gusto ko rin po siyang makausap at makita.”

“Kaya mo na ba”  Kung pwede ay hinahon lang ha.  Sandali at tatawagin ko.”

Nakayukong lumapit ang asawa rito.  Mugto ang mata sa pag-iyak.  Halata na ng konti ang tiyan, hindi na nga maitatago pa.  Paglapit sa asawa ay lumuhod pa sa paanan nito at umiiyak na humihingi ng tawad.

“Alam mong mahal kita at magpahanggang ngayon ay ikaw pa rin ang aking mahal.  Pero hindi ko maaatim na panagutin ka sa aking kasalanan.  Binuhay ko ang bata dahil hindi ko kayang dagdagan pa ang aking kasalanan.” 

Patuloy  ang pag-iyak ni Ellaine.  Naawa naman si Keno at hinawakan siya sa balikat at pinatayo.  Yumakap naman sa kanya ang asawa.  Yumakap na rin ito.

“Naunawaan kita.  Maging ako man ay malungkot tuwing gabi.  Tiis tiis lang.  Siguro kung hindi ko kasama si Bryan, marahil ay nakagawa na rin ako ng kabulastugan.  Hindi naman kita masisisi.  Sino ang lalaking lumapastangan sa iyo.”

‘Sasabihin ko sa iyo, pero ipangako mo na wala kang gagawing hakbang na ikapapahamak mo at pagsisisihan balang araw.  Nangako naman siya na hindi niya ako pababayaan.  Hindi ko siya mahal, totoo iyon.  Nanligaw siya sa akin at binasted ko para sa iyo.  Hindi ko rin naman gustong walang amang makikilala ang anak ko.  Nagkaroon din ako ng agam agam na sakaling kilalanin mo siyang anak ay hindi mo rin maibibigay ang pagmamahal sa tunay na anak. Kaya pumayag akong pakisamahan siya.  Alam ko na alam mo na pinangalagaan ko ang aking pagkababae at pinatunayan ko iyan sa iyo.”

“Alam ko.  Alam ko.  Sino siya?”

“Si Jonas, office mate ko dati.  Syanga pala,  Pirma mo na lang ang kulang para sa ating legal separation.”  Isang envelope ang ibinigay niya rito.

Inilabas nito ang laman ng envelope.  Naroon ang dokumento ng kanilang hiwalayan at pirma na lang nito ang kulang, at isang passbook at withrawal slip at atm card.

“Ano ito.  Bakit mo ibinibigay sa akin.”

“Sa iyo naman iyan.  Lahat ng remittance mo ay inipon ko sa account natin.  May konti lang bawas.  Sa iyo lahat iyan dahil hindi na naman ako nakapagdagdag ng galing sa atin dahil nagamit na natin noong ikasal tayo.  Tanggapin mo at ikaw naman ang nagpakahirap na kitain iyan.”

“Nagsasama na  ba kayo ni Jonas?”

“Hindi pa, gusto na niya kaya lang ay hindi ako pumayag hanggat hindi pa tayo naguusap.  Ang totoo ay narito siya at personal na gustong humingi ng tawad sa iyo.  Sana lang ay maging mahinahon ka.”

Naging mahinahon naman si Keno.  Nagkaunawaan sila at ipinaubaya na niya ang asawa, dating asawa sa bago nitong asawa.  Binalaan pa nitong huwag sasaktan o paiiyakin ang dating asawa dahil mananagot siya rito.

Magaan ang pakiramdam nilang naghiwahiwalay, si Keno ay sa kanila na umuwi.  Iniwan naman nito ang uwing pasalubong sa kanila.

-----o0o-----

Hindi na tinapos pa ni Keno ang isang buwang bakasyon.  Sabik na sabik na ito kay Bryan kaya nagpasya na itong bumalik ng Japan.  Nakapag-bonding na naman ito sa kanyang pamilya lalo na sa bunso nitong kapatid.  Ilang beses din itong nakipagbonding sa dating kaopisina at barkada.

Hindi nito muna ipinaalam sa bayaw ang maagang pagbabalik nito kaya nasorpresa pa si Bryan nang makitang nakahiga sa kama ang kanyang bayaw at natutulog.  Nagtaka siya kung bakit.

“Ano kayang nakain nito ay kaagad bumalik.  Baka may problema sa pamilya o sa kanilang mag-asawa.” Ang sabi sa kanyang isipan.  Wala naman siyang maisip na dahilan para biglaang bumalik ito ng wala sa takdang panahon.

Pinagmasdan niya ang nakahigang lalaki at inalam kung tulog nga ito.  Nahirati siya sa pagtitig, hindi niya kaagad maalis ang paningin sa maganda nitong mukha.  Matagal tagal din niyang hindi nasilayan ang kagwapuhan ng bayaw.  Hindi maikakailang nasabik siya dahil gumaan ang kanyang pakiramdam at masayang masaya.

Wala sa sariling hinaplos ng palad ang pisngi ng bayaw at sinuklay suklay pa ang buhok. Hinalikan pa niya ang pisngi nito at hindi namalayan na naisatinig ang nasa isipan.  “Mahal na mahal kita Keno.  Sayang at huli na ng kita ay makilala.  Kung sana ay hindi kapatid ko ang napangasawa mo ay walang pagaatubiling papayag akong maging kabit mo.”

“Talaga lang ha!  Papayag kang maging kabit ko?”

Biglang tayo ni Bryan sa kabiglaanan.  Hindi niya namalayan na gising na ang bayaw na sa totoo lang ay kanina pa gising pagdating pa lang niya.  Lalo siyang nagulat ng hatakin siya nito bigla at napadagan rito.

“Gagawin na kitang kabit.  Hindi na ako makatiis pa.  Ang tagal kong nanabik sa iyo kaya pasensyahan na tayo at gagahasain na kita.”  Banta ni Keno.

Pinaghahalikan na siya ni Keno sa kung saan saang parte ng kanyang katawan, mahigpit ang yakap nito kaya kahit anong pagpupumiglas ay hindi siya makawala sa mahigpit na yakap na iyon.

“Huwag kuya, huwag po.” Palahaw ni Bryan.

“Gago!  Ikaw ang kuya ko no.  Gusto mo rin ano hehehe.” Si Keno, lumitaw na naman ang pagka maangas. Tuloy ang panghahalay nito sa bayaw.

“Ayyyy kuya, huwag diyan, may kiliti ako diyan ayyyyyy.”

“Tumigil ka nga ng kangangawngaw!  At hindi mo ako kuya ano!”

“Joke lang.  Sige payag na rin akong maging kabit mo.  Bahala na si kulafu kapag nagkabistuhan.” Wika ni Bryan.  Yumakap na rin siya sa bayaw at tinugon na ang halik ng bayaw, mas mainit mas may pananabik.  Nagpagulong gulong sila sa kama hanggang mahulog na sila sa sahig, walang puknatan ang halikan.  Ipinadama na nila ang pananabik sa isa at isa.

Isa isa na nilang hinubad ang kanilang kasuotan,  Nawala na ang pagtitimpi at ipinakita na ang pagkasabik na matagal nilang pinagkait sa sarili.  Sinuyod na ng labi ni Bryan ang mga muscle sa katawan ng bayaw, bawat madaanan namang ng kanyang dila ay ibayong kiliti at sarap ang dulot kay Keno.  Hindi tuloy matigil ang pagungol nito, para kasi siyang kinukuryente, init na init, libog na libog. Halos buong katawan nito ay nagawang halikan ni Bryan, walang nilagtawan, walang di nabasa ng laway.

Hindi naman nagpatalo si Keno.  Gusto rin kasi nitong ipalasap sa bayaw ang kagaya ng sarap na nadama nito buhat sa kanya.  Hindi mang gaano kaeksperto ay nakaya pa rin naman nitong mapaungol, mapaikot at mapatirik ang mga mata ng katalik hanggang sa humantong sila sa pagbabaliktaran.  Hindi kasi nito gustong siya lang ang lumigaya gaya noong una silang magtalik.  Kaya pala nitong gawin ang ganong kahalayan dahil mahal niya ang kaniig.  Makaraan ang mahaba haba ring salpukan ay kapwa na sila nilabasan at pareho rin nilang kainain ang kanilang inilabas na katas.

Pagod at hapong hapo ang dalawa na nahiga nang patagilid, magkaharap sa isat isa at nagtititigan.

“Bakit napaaga ang balik mo?” ang unang lumabas sa bibig ni Bryan.

Ikinuwento naman ni Keno ang lahat lahat.  Nalungkot siya sa pangyayari.  Gusto niyang magalit sa kapatid.  Bandang huli ay naunawaan naman niya at humanga pa ito sa kapatid dahil hindi nito nagawang ilihim ang pangyayari sa magulang nila at sa mga byenan.  Sa isang banda ay natuwa rin siya dahil wala na silang alalahanin, hindi na makakaramdam ng guilt kung gusto nilang magmahalan.

“Totoo bang mahal mo ako Keno.”

“Noon una ay totoong libog lang ako, pero nagiba nang malaman kong may interes sa iyo si Emong.  Hindi ko gusto iyon at hindi ako makapapayag na mapunta ka sa iba. Mahal na mahal na kita, walang biro.”

Muling naglapat ang kanilang mga labi, mas mainit, mas nagbabaga.

“Aangkinin na kita.” – si Keno.

“Ikaw ang bahala.  Iyong iyo na ako.”

 

 

Wakas