Lumang Bahay
Napilitang
magsara ang kompanyang aking pinapasukan kaya isa ako sa minalas na mawalang ng
trabaho. Hindi naman sa pagmamayabang pero hindi ako masyadong kinabahan dahil
sa may pinag-aralan naman ako at mayroon ng experience sa linya ng aking
tinapos na kurso. Alam kong madali akong makakakuha nang panibagong trabaho.
Isa
pang dahilan kung bakit hindi ako kinakabahan na mawalan ng trabaho ay dahil sa
may konti naman akong ipon mula sa aking pagsisikap at regular na dumarating sa
akin ang remittance ng aking mga magulang. Isang caregiver ang aking ina sa
Italy at si Papa naman ay isang seaman at ako ay ang nagiisa nilang anak. Hindi
ko nga malaman kung bakit pa sila nagtrabaho sa ibang bansa ganong iisa naman
ang kinakargo nilang anak. Gusto lang daw nilang makaipon para pagbalik nila sa
Pilipinas ay magtatayo na lang ng negosyo.
Kung
tutuusin ay hindi ko na kailangan pang magtrabaho dahil sa buwan buwan kong
tinatanggap na mas malaking di hamak sa buwanan kong sweldo. Pero hindi naman
ako waldas, dahil kung waldas ako ay hindi na ako nagtrabaho pa. Ang totoo ay
ipon na ipon sa bangko ang lahat ng padala nila, kumikita rin naman kasi ako.
Well, minsan ay kinakapos din dahil sa luho, kaya nakakabawas ako kahit papano,
pero konti lang.
Ngayon
na wala pa akong trabaho ay ang ipon ko muna ang aking aasahang panggastos.
Sinabi ko naman sa parents ko na wala akong trabaho ngayon dahil nga sa
nagsara.
Kung
tutuusin ay masarap din pala ang buhay ng walang trabaho. Hindi mo kelangan na
gumising ng maaga para lang pumasok sa trabaho. Pero sa umpisa lang pala.
Boring na pag-tagal tagal na. Nakakainip dito sa bahay na nagsosolo, walang
magawa kundi matulog, kumain at manood ng TV o Porn Video hehehe. Naisip ko na
magpasarap muna ng konti.habang wala pang bagong trabaho. Simula kasi nang magraduate ako ng college ay
nagtrabaho na ako kaagad. Ngayon ay 26 na ako at kailangan ko namang maranasan
ng konting luho.
Gumising
ako ng maaga, hindi naman sobrang aga, tama lang na parang papasok sa trabaho.
Sanay pa rin naman akong gumising ng maaga. Nag-basta ako ng ilang damit at
ibang personal na bagay dahil balak kong magpunta sa kung saan ako dalhin ng
aking mga paa hehehe, bibiyahe ako ng malayo layo dito sa mausok na Manila.
Nagisip
ako nang mapupuntahan. Laguna ang unang pumasok sa aking isipan. Pero saan sa
Laguna? Bahala na. Naisip ko na may katrabaho ako na taga Sta. Cruz.
Sosorpresahin ko siya dahil kahapon lang ay naka-text ko siya at nasa Laguna
nga raw.
Nagbihis
na ako, maong pants itim na tshirt, rubber shoes at shades hehehe. Pero bago
ako umalis ay nag-research muna ako kung saan ako sasakay. Dahil dito lang ako
sa Marikina ay may sakayan daw na pa Siniloan sa may Robinson sa Cainta. From
there ay marami na akong masasakyan pa Sta. Cruz. So… Go na ako. Natunton ko
naman ang Siniloan at nagtanong naman ako ng sakayan pa Sta. Cruz, May itinuro
naman sa akin. Sakay na ako ng jeep na may sign board na Sta., hindi ko na
binasa ang kasunod na salita, sa isip ko ay ano pa ba ang kasunod eh di Cruz.
Hindi
naman ako kaagad nagbayad dahil sa hindi ko alam ang bababaan ko, basta ang
alam ko lang ay papunta itong Sta. Cruz, kaso ang driver ay naniningil na.
“Yung mga wala pa pong pasahe ay magbayad na, malapit na po tayo,” wika ng
driver.
“Eto
po ang sa akin, isa lang po!” wika ko sabay abot ng aking bayad.
“Saan
ito?” tanong ng driver.
“Nagtanong
pa ang driver ay Sta. Cruz lang naman ang pupuntahan. Saan pa ba patungo itong
jeep niya,” sabi ko sa aking isipan, namilosopo hehehe. “Sta. Cruz po, isa
lang!” sagot ko.
Hala,
nagtinginan sa akin lahat ng pasahero, aba’y bakit kaya. Nagsalita na ang
driver. “Aba’y pa Sta. Maria ito amang, hindi Sta. Cruz, mali ka ng nasakyan,”
wika ng driver.
Nagtawanan
pa ang ibang pasahero, pakiwari ko ay napakatanga ko. “Dito po ako itinuro,
nabasa ko naman ang Sta., kaso hindi ko na nabasa pa ang kasunod na salita,
akala ko kasi ay wala nang ibang Sta. dito, kundi Sta. Cruz. Paano po iyan,
babalik na lang ako.”
“Ay
siya, Nasa Santa Maria na tayo, bumaba ka na lang dito at mag-abang ng pabalik
na jeep, basahin mo ha, Siniloan,” Wika ng driver, heto ang sukli mo, hindi
komo’t naligaw kay ay wala nang bayad, lugi naman ako.
Bumaba
na nga ako, alam ko na pinagtatawanan na ako ng mga pasahero. Sama naman ng
isip ko, baka nga naawa sila sa akin dahil sa naligaw ako. Ano ba naman itong
nababaan ko, walang kabahay bahay, puro puno, wala pang signal para matawagan
ko ang kaibigan ko. Bigla pang kumidlat. Ay naku, ka malas ko naman at uulan pa
yata ng malakas, wala pa naman akong masisilungan.
Mabilis
akong naglakad para maghanap ng masisilungan man lang sakaling umulan nga ng
malakas. Wala pa namang dumadaan na jeep. Heto at umaambon na nga. Patay.
Palakas na ng palakas, tumakbo na ako ng mabilis nang wala naman talagang
paroonan. May nakita akong isang maliit na kalye, at may natanaw akong bahay.
Mabato ang daan at hindi sementado, takbo na ako ng mabilis, pero naabutan pa
rin ako pagdating sa gate ng bahay. Malaki ang bahay at malayo sa gate kaya
siguradong hindi ako maririnig kapag kinatok ko ang bakal o sumigaw. Bukas
naman ang gate kaya sumugod na ako. Basang basa ako nang marating ko ang
pintuan.
“Tao
po!!! Tao Poooo!!” malakas kong sigaw at katok sa pinto. “Ang laki naman ng
bahay na ito at lumang luma na, nakakatakot!” Bulong ko sa sarili.
Walang
nagbubukas ng pinto, kaya kumatok uli ako at sumigaw ng “Tao Po” nang ubod
lakas. May narinig na akong yabag na papalapit. Hindi pa nabubuksan ang pintuan
ay naririnig ko na ang bulong, tila galit. Siguro ay nainis sa aking pagsigaw.
“Ano
ba ang kailangan mo at kung maka-sigaw ka ay daig pa ang kulog. Sino ka ba?”
Wika ng isang may-edad ng lalaki.
“Suplado
naman nito,” bulong ko.
“Anong
sabi mo?”
“Sabi
ko po ay makikisilong lang po, basang basa na po kasi ako sa lakas ng ulan at
giniginaw na ako,” pakiusap ko.
“Sino
ka ba? Hindi ka taga rito ano? Taga saan ka ba?” tanong ng lalaki na tiningnan
pa ako mula ulo hanggang paa.
“Eh
baka po pwedeng patuluyin muna ninyo ako at ginaw na ginaw na talaga ako rito.
Hindi po ako masamang tao, naligaw lang po ako. Taga Marikina po ako,” wika ko.
Saka pa lang ako pinatuloy ng matanda. May tinawag siya at nagpapakuha ng
twalya at pamalit kong damit dahil sa basa na talaga ang aking damit pati na
ang pantalon.
“Huwag
na po, may dala po ako, saan po ba pwedeng magpalit?” tanong ko. Mabait naman
pala.
Itinuro
niya ang banyo at nagpalit na ako ng tuyo. Hindi naman mababasa ang damit ko sa
bag dahil sa plastic iyon na tila water proof. Sa may likoran pansamantalang
ipinasampay ang basa kong damit.
Pagbalik
ko ay nakaupo na ang matanda sa hapag kainan at may tasa at thermos na doon.
“Halika, magkape ka muna ng mainitan ang katawan mo.”
Nagtanong
siya kung bakit ako napadpad sa lugar nila, ikinuwento ko naman ang buong
pangyari.
“Alam
mo Axel, may bagyo ngayon, hindi mo ba alam at malamang na wala ka nang
masasakyan pabalik, dumito ka na lang muna at magpabukas kapag umigi na ang
panahon.”
“Naku…
hindi po ba nakakahiya?”
“Eh
kung nahihiya ka ay sige, sumugod ka sa ulan at salubungin mo ang bagyo.”
Ngek!
Suplado pala talaga hehehe. Pero mabait naman talaga dahil pinapagpapahinga pa
ako sa isang kwarto. Ang daming kwarto, pero wala pa akong nakikitang tao kundi
yung matandang iyon at isang lalaki na bata pa na siyang nag-init ng tubig.
Siguro ay katulong dito dahil sa lumang luma na ang suot na damit.
Madilim
sa silid dahil sa nag-brown out na. Nang tingnan ko ang oras sa aking relo ay
3:15 pa lang ng hapon. Nagiginaw talaga ako kahit na sarado na ang bintana.
Papalakas na nang papalakas ang hangin, malapit na ang bagyo.
Nakakatulog
na ako nang sa pakiramdam ko ay may tumabi sa aking higaan, wala naman akong
nakita. Pero nagkaroon ng kandila sa mesa. Marahil ay nilagayan ni Mang Carpo,
yung matandang nagbukas sa akin ng pinto. Nagkumot ako dahil sa nagiginaw
talaga ako.
Nakaramdam
na ako ng init kaya ipinikit ko na ang aking mga mata. Ngayon naman ay parang
may nakayakap sa akin, mas naging komportable naman ako dahil sa nawala na ang
aking ginaw. Nakakatulog na ako ng maramdaman ko na may mainit sa aking
harapan, parang nahahatak pero masarap.
Nagmulat
ako ng mata at nakita ko ang isang lalaki na tsinutsupa na ako. “Sino ka? Anong
ginagawa mo sa akin? Tumigil ka?” galit kong wika, pero wala naman akong ginawa
para tumigil nga siya, nanatili lang akong nakahiga.
Nagtaas
lang ng ulo ang lalaki at nakita kong bata pa, teenager pa siguro at gwapo.
Nginitian lang ako at nagpatuloy sa kanyang ginagawa.
Nakaramdam
na ako ng sarap, napapaungol na ako. Hindi na ako mapirmi sa higaan, malikot na
ang aking katawan dahil sa nasasarapan na talaga ako sa ginagawa niyang pagsuso
sa aking burat. Kakaiba na ang hagod sa aking burat at sumusulak na ang dugo ko
pataas.
“Uhhhhhhhhhh
ahhhhhhhhhhh oooohhhhhhhhhhhhhhh.”
“Axel!
Axel! Gumising ka! Binabangungot ka yata!” ang nadinig ko habang niyuyugyog
ako. Napabalikwas ako ng bangon.
“Mang
Carpo!”
“Umuungol
ka kaya akala ko ay binabangungot ka, kaya ginising na kita. Nananaginip ka
ba?”
Hindi
ako makasagot kaagad, inangat ko ang kumot at tiningnan ang aking harapan. Wala
naman nabago sa aking suot na short, suot ko pa rin. Pero kanina ay nakababa
iyon habang…… Ahh… opo, pero wala po iyon, huwag po kayong mag-alala.
“Bumangon
ka na at maghapunan na tayo.”
“Po!
Anong oras na po ba?” Tiningnan ko ang aking relo, pasado alas syete na.
Matagal pala akong nakatulog? Pakiramdam ko kasi ay katutulog ko pa lang.”
“Masarap
lang siguro ang tulog mo, halika na.”
Brownout
pa rin kaya dala namin ang kandila.May mga nakaupo na sa hapag kainan, Tatlong
nag-guguwapuhang lalaki at yung batang gusgusin pero pogi rin naman. Pinaupo na
niya ako sa tabi niya. Pinakilala muna niya ang mga batang lalaki.
“Axel…
sila si Alden, si Jeric, si Ruru at si Miguel,” pagpapakilala ni Mang Carpo. Sa
aking paglagay ay pinakabata si Miguel na kung mabibihisan lang ay mas may
appeal sa akin hehehe. Si Ruru ay maganda ang katawan, gwapo at pamatay ang
dimples at siguro ay masarap na kayakap. Si Alden naman ay parang may
kahinhinan at romantico, ang sarap jowain, at si Jeric, ngiti pa lang ay
luluhod na ang sang kabadingan.
Masarap
ang ulam, paborito ko pareho, adobong buto-buto at dinuguan, kaya napasarap ako
ng kain.
Pinagmamasdan
ko ang apat na lalaki, napakatahimik nila habang kumakain, laging nakayuko.
Hindi ko na lang pinsin. Pagkakain ay parang mga robot ang apat na kanya kanya
nang kilos. Otomatic ang galawan, kanya kanya nang toka kung ano ang gagawin.
Doon muna kami ni Mang Carpo sa sala.
Malakas
pa rin ang ulan sa labas at ang hangin ay tila sumisipol pa. Malakas talaga ang
bagyo kung gayon, gayong wala naman akong nabalitaan sa TV man o sa radyo.
“Mang
Carpo, kaano-ano po ninyo yung mga binata?” usisa ko.
“Mga
pamangkin ko, sa akin na sila lumaki at ako na ang nagpaaral sa kanila.
Graduate na ang dalawa, sina Alden at Ruru. Si Jeric ay ngayong taon at si
Miguel naman ay gagraduate din sa senior high ngayong school year.”
“Hindi
ko nakita yung tatlo kanina, nasaan po sila kanina?”
“Nasa
kanilang silid, wala namang pasok di ba at wala namang gagawin. Hindi pa naman
nagtatrabaho ang dalawa nina Alden at Ruru.
“Pasok
na po kami sa aming silid,” wika ni Alden na tapos na siguro sa ginagawa sa
kusina.
“Dito
muna kayo, kwentuhan lang tayo,” aya ko sa kanila. Nagtinginan lang sila at
umalis na rin, nilingon pa ako ni Miguel na parang may ibig sabihin ang mga
mata.
“Mahiyain
ang mga iyan, hindi marunong makihalubilo sa tao,” wika ni Mang Carpo.
“Eh,
Mang Carpo, ano pong pinagkaka-abalahan ninyo dito. Saka ang laki-laki ng bahay
ninyo. Siguro mayaman ang pamilya ninyo.”
Isa
akong Doctor, at tama ka, may kaya ang pamilya namin at sa akin naipamana ang
bahay na ito. Yung mga magulang naman ng mga batang iyan ay sumakabilang-buhay
na. ako na lang ang natitirang buhay.
“Doctor
pala kayo.”
“Isa
akong surgeon, nag-oopera ako ng kung ano ano.”
“Kaya
pala nakaya nyong papag-aralin ang mga batang iyan ng sabay-sabay, malaki naman
pala ang kinikita mo sa panggagamot.”
“Hindi
naman. Kami rito’y sanay na matulog ng maaga, okay lang bang maiwan ko na ikaw
rito?” paalam ni Mang Carpo.
“Eh
wala rin lang tayong ibang mapaglilibangan dahil sa walang kuryente, mabuti pa
nga po ay matulog na tayo. Saan po ang room ninyo, ang dami kasing kwarto sa
bahay na ito.”
“Doon
ako sa may veranda, yung sa may sala sa itaas.”
-----o0o-----
Pumasok
na ako sa aking silid. Pag-upo ko sa kama ay may nakapa akong paa. Muntik na akong
mapasigaw dahil biglang kumilos ang nasa kama. Mabuti na lang at nagsalita ito.
“Kuya, pwede pong dito ako matulog sa tabi ninyo, kasi po ay takot ako sa
kidlat, hindi po ako makakatulog ng maayos.” Si Miguel pala.
“Ikaw
pala yang Miguel, sige lang. Wala ka bang kasama sa iyong silid?”
“Wala
po, tig-iisa kasi kami ng silid dito. Pwede po ba payakap, malamig po eh.”
Pinagbigyan
ko na at talaga namang malamig, saka bata pa naman at walang malisya. Pero
maya-maya lang ay humihigpit ang kaniyang yakap at hinahalikan na ako kung saan
saan. Tinangka kong itulak siya, pero sobrang higpit ng pagkakayakap niya sa
akin, at parang napaka-lakas niya. Nakikiliti na ko, nasasarapan hanggang sa
hinayaan ko na lang siya. Napapikit na ako dahil sa nabuhay na ang aking libog.
Pagtagal-tagal
pa ay parang marami nang kumakapa sa aking katawan, maraming kamay na ang aking
nararamdaman at kung saan-saan parte ng aking katawan na may labing humahagod.
Napamura ako dahil naroon na sina Alden, Ruru at Jeric at pinagsasamantalahan
na ako habang nakamasid lang si Mang Carpo.
Hinubaran
na nila ako, gusto ko talagang makawala, pero wala akong lakas, parang kahit
gusto kong magpumiglas ay hindi ko kinaya. May humahalik sa aking labi, may
dumidila sa aking dibdib, sa aking bayag at sa aking singit. Hindi naman ako
magkakaila, sarap na sarap ako at libog na libog na. Nagpalit palitan sila sa
paghalik sa aking buong katawan, hindi nawalan ng kadikit na labi ang aking
labi. Palaging may sumisipsip sa aking labi at dila.
“Ok
ka lang ba Axel?” tanong ni Mang Carpo.
“Tulungan
po ninyo ako. Hindi po ako makawala sa kanila, pakiusap po Mang Carpo,”
“Ganyan
talaga ang mga batang iyan kapag may naliligaw ditong tao, lalo na at bata pa
na gaya mo. Mapa babae o lalaki ay ginagawan nila ng kahalayan hahahah.
Nasasarapan ka naman di ba? Hahahaha!”
Para
naman akong kinilabutan sa tawang iyon ni Mang Carpo, parang sa horror movie.
Totoo naman ang sinabi niya, nasasarapan ako, sarap na sarap, nakababaliw na
sarap, kaya inenjoy ko na lang.
Sinubukan
kong mahawakan ang mga burat nila dahil parang ang sarap paglaruan. Dahil mas
type ko si Miguel ay siya ang aking inuna. Nasapo ko ang kanyang titi, sobrang
tigas at sa murang edad ay ka kabayo na yata ang burat. Isinubo ko iyon kaya
agad siyang napa-ungol, kakaiba ang kanyang ungol, parang nangagaling sa banga.
Ang sarap palang tsupain ang mataba at mahabing burat.
Sasandali
ko pa lang natitikman an titi ni Miguel ay may humatak sa kanya at isingit sa
bibig ko ang kanyang burat na ubod din ng tigas at taba. Nahirapan talaga ako
pero kinaya ko pa rin. Si Ruru pala ang may ari ng burat na iyon. Gigil na
gigil akong tsinupa iyon, ang sarap din dahil madulas na sa aking bibig sa
pinaghalong laway at precum.
Tuloy
pa rin naman sila sa ginagawa nilang pagromansa sa akin, Hindi ko na makita
kung sino ang tsumutsupa naman sa akin at kung sino ang nasa aking singit at
butas.
Akala
ko ay lalabasan na si Ruru dahil iba na ang kanyang ungol at parang matatae na,
pero bigla ring may humatak sa kanya. Si Jeric naman na kaagad na napaupo sa
aking dibdib at inangat pa ang aking ulo saka isinalaksak ang kanyang titi sa
aking bibig. Grabe pala siya, wild dahil sa pinagdidiinan pa ang aking ulo
habang sinasalubong ng bayo ang aking bibig. Hirap na hirap ako sa kanya.
Mabuti
na lang at itong si Alden ay pinalitan na siya. Ngunit bago ko pa man masubo
ang kanyang titi ay napa sigaw ako sa sakit. “Awwwwwwwww masakit, sino iyon
awwwwwwwwww.” Tangina si Ruru at pinasok na ang aking lagusan. Masakit na
masarap. Magsasalita pa sana ako pero napasok na ni Alden ang kanyang batuta sa
aking bibig. Sabay na nila akong kinantot, sa aking butas at sa aking bibig.
Tangina,
grabeng sarap ang aking nararamdaman, kakaibang sensasyon dahil itong si Miguel
ay tsinutsupa na ako. Nakaya ko namang mahawakan ang titi nila ni Jeric at akin na itong sinalsal.
Hindi
nagtagal ay isa isa na silang nagsi-ungulan dahil sa nilabasan na sila. Si
Alden ay sa bibig ko nilabasan at si Ruru naman sa aking butas. Ang dalawa ay
sa aking katawan iwinasiwas ang kanilang burat kaya, napuno ng malapot na tamod
ang aking katawan.
Akala
ko ay tapos na dahil sa nilabasan na sila lahat, hindi pa pala dahil sa
pinaluhod naman ako ni Jeric at siya naman ang dumale sa aking butas.
Napabuntong hininga na lang ako. Masarap naman talaga pero malalaspag naman ako
ng husto. Hindi ko Gusto ang ganito.
Bigla
ang kadyut ni Jeric, pwersahan ang ginawa niyang pagpasok, sinagad pa ng todo
at pinagdiinan sa aking kweba ang kanyang pagkalalaki. Gusto kong magmura dahil
sa ginawa niyang pagkantot, kaya lang ay may nakasalpak na namang titi sa aking
bibig, si Miguel na naman. Wala yata silang kapaguran, walang kasawaan.
Ang
aking pinagtataka ay hindi sumasali si Mang Carpo, nanonood lang siya sa isang
sulok, ngising-ngisi ang bibig. Nakakainis na ngisi.
Isa
isa nilang pinasok ang aking lungga, lupaypay na ako sa pagod pero sila ay
parang bale wala lang, wala talagang kapaguran.
Nang
mapasok na nila akong lahat ay tumigil na sila. Nagpasalamat na ako dahil sa
wakas ay natapos din sila.
“Okay
na ba kayong lahat?” ang narinig kong sinabi ni Mang Carpo. Sabay sabay naman
silang sumagot ng oo. “Eh di… ako naman,” wika pa niya.
Lumapit
na siya sa kama, lumayo naman na ang apat at tumayo sa may dinding, manonood pa
yata sa gagawin ni Mang Carpo.
Naghubad
na siya ng kanyang damit pang-taas at kasunod din ang short. Nanlaki ang aking
mata at hindi makapaniwala sa aking nakita. Halimaw pala itong si Mang Carpo
dahil sa ga braso na niya ang kanyang titi, wasak ang bibig ko at butas ko nito
at baka ikasawi ko pa. Hinimatay na ako ng tuluyan. Wala na akong alam sa
sumunod na pangyayari.
-----o0o-----
Nagising
ako dahil sa may tumatama ng liwanag sa aking mga mata, Umaga na at wala ng
ulan. Nag-iisa na ako sa silid. Magdamag nila akong pinagsamantalahan.
Nagmamadali
akong nagbihis at kinuha ang aking bag na dala. Tuyo na rin ang aking pantalon
at parang hindi naman nabasa. Nagtataka ako kung bakit parang wala naman akong
naramdamang masakit sa aking katawan. Akala ko ay hindi na ako makakagulapay pa
matapos nila akong gawan ng kahalayan. Kinapa ko rin ang aking butas, wala
namang nagbago, hindi masakit at parang hindi naman napasok.
Hindi
ko na hinanap pa sina Mang Carpo at ang mga pamangkin niya, nagmamadali akong
lumabas ng bahay. Parang hindi umulan dahil tuyong tuyo ang paligid. Mabilis
akong lumayo, lumingon pa ako at nakita kong parang magigiba na ang bahay dahil
sa bulok na ang mga kahoy. “Paano nangyari ang ganito?” ang naitanong ko na
lang sa sarili. Muli akong lumingon at nakita ko pa sila sa bintana na kumaway.
Mabilis
na akong tumakbo papalayo, walang lingon-likod. Pagdating ko sa main road ay
may nakakita sa aking dalawang may edad na ring lalaki.
“Ano’t
humahangos ka, saan ka ba galing amang?” tanong ng isang lalaki.
Hindi
ako makapagsalita kaagad dahil sa nahahapo pa ako. Inalalayan nila akong
maglakad sa tindahan sa tapat at may upuan doon. “Tekla, bigyan mo nga muna ng
tubig itong si amang at mukhang napaglaruan ito.”
Nang
mahimasmasan ako ng konti ay ikinuwento ko sa kanila ang nangyari, minus yung
sexual thing.
“Hindi
naman umulan kahapon ah at walang bagyo, ang init-init pa nga kahapon eh,”
sabad nung Tekla.
“Alam
mo amang, ay napaglaruan ka, wala nang nakatira sa bahay na iyon dahil sa
namatay na ang may ari. May minasaker sa bahay na iyan at lima ang natagpuang
patay. Ang pinaghihinalaan ay yung matanda ang pumatay tapos ay nagpakamatay
din. Si Mang Carpo. Simula noon ay pinabayaan na ng pamilya ang bahay na iyan
at kinatatakutan na talaga. Tingnan mo nga at mabubuwal na yata sa kabulukan,”
kwento ng matanda.
“Ay
siya, napaglaruan ka nga. Ilan na ba ang mga lalaking naligaw sa bahay na iyan.
Puro pa naman hindi taga rito sa atin ano ga?” – si Tekla
“Ay
hala, hayan na ang jeep at ikaw ay sumakay na, pa Siniloan yan. Ang sakyan mo
ay yung Sta. Cruz ang sign board ha!” bilin ng matanda.
Habang
daan ay pangiti-ngiti ako. “Babalik ako roon, babalikan ko kayo. Sa inyo ko
lang naranasan ang sobrang sarap sa pakikipagtalik hehehe.”
End………………