Ang Modelo (Part 1)
Hindi na ako nakapag-patuloy ng pag-aaral dahil
sa hindi na kaya ng aking mga magulang ang gastusin para papag-aralin ako sa
kolehiyo. Hindi naman ako katalinuhan para makakuha ng scholarship. Wala naman
din akong masyadong talent para maging puhunan para kumita tulad ng pagsasayaw,
pag-awit o pag-arte kahit na ang sabi ng iba ay artistahin ako.
Hindi sa pagmamayabng, gwapo talaga ako, maganda
ang pangangatwan, slim pero well-defined na ang mga muscle, yung hindi pang
body builder, may katangkaran ng konti dahil 5’11” na ang height ko, hindi
kaputian, sakto lang pero makinis naman ang balat, buo ang mga ngipin kaya
mabango ang aking hininga. Isa pang asset ko ay ang aking mga mata na brown ang
kulay at tila ngumingiti rin kapag ako ay nakangiti, tsinito kasi.
Marami sa mga barkada at kaibigan ko ang
nagbubuyo sa akin na sumali raw ako sa mga male beauty pageant, pero hindi iyon
ang gusto ko. Ano ang ipakikita kong talent? Hindi naman pwede ang talent ko sa
kama ang aking ipakita hehehe.
Nakakapanood naman ako ng mga fashion show sa mga
lalake at sa tingin ko ay pwede ako sa ganon. Sa taglay kong kisig at height at
slim na katawan ay masasabi kong bagay na bagay sa akin ang maging modelo.
Kaunting pagsasanay lang at pag-aaral kung paano maglakad, magpose, mag project
ay kayang kaya ko nang maging model sa Bench o kahit pa sa Calvin Klein
underwear. Baka sa pagmomodelo ang aking swerte.
Nag-apply ako at swerte naman na napasok ako
kaagad. Wala nang training, sabak kaagad. Ang kaso nakaupo lang ako,
nakakangawit nga eh dahil isang pose lang ang ginawa ko sa buong session na
iyon. Doon ako na-assign sa isang art course at painting lesson. Nagmodelo ako
sa mga estudyante at madalas na wala akong suot na damit. Hubo at hubad ako,
ika nga ay “for art’s sake”.
Maliit lang ang kita, pero pwede na rin, sapat
naman sa aking pangangailangan sa loob ng ilang araw, pagkain at pamasahe.
Masaya naman, lalo na kapag mga babae ang estudyante, sinasadya kong patigasin
bahagya ang aking ari, tuwang tuwa naman sila at tumitili pa kapag wala ang
instructor. May malalakas ang loob na babae na hahaplusin ang dibdib ko maging
ang aking ari, game naman ako.
May isang bading na nag-alok sa akin na
mag-modelo ako sa kanya in private at babayaran daw ako ng malaki. Tinanong ko
kung magkano at kung pagmomodelo lang talaga ang pakay. Inamin naman niya ana
type daw niya ako at gusto akong matikman. Sabi ko naman ay pwede naman ako if
the price is right. Tinanong ako kung magkano ang gusto ko, ang sagot ko ay
20K. Ininsulto pa ako ng sabihin ko ang presyo.
“Grabe ka naman, hindi ka naman artista, sino ka
ba eh nude model ka lang,” sabi ng bading.
Sabi ko naman eh: “Kung artista ako eh di dapat
maghanda ka ng daang libong pambayad. Eh sino ka rin ba? Kung mayaman ka eh di
hindi ka dito nag-aral kundi sa ibang bansa. Saka hindi ka naman magaling
magpinta, wala kang alam ipinta kundi burat!”
Namula siya sa sinabi kong iyon. Pahiya, Hindi
naman ako magpapakababa sa kanya. Tinalikuran ko na siya. May nakadinig palang
ibang estudyante, nagpalakpakan pa sa tuwa, kaya si bading, napatakbo papalayo
hehehe.
Nabigyan din naman ako ng aming agency ng ibang
assignment. Nag-print model ako ng tshirt, pantalon, basta clothing. In demand
nga ako sa mga underwear dahil slim nga ako, maliit ang bewang at balakang at
walang tiyan. Flat na flat ang aking tiyan at maganda raw akong tingnan sa suot
na underwear. Isa pang gusto nila ay bagay daw ang bukol sa harapan ko na kahit
patay ay matambok. Ang iba raw na nagmodel ay kailangan pang patigasin ng konti
ang harapan para maganda ang rehistro sa litrato. Sabi nga ng isang
photographer ay isa raw akong “complete and delicious package” hehehe.
Isa sa pinakamagagaling na photographer na
nakatrabaho ko ay nagsabi sa aking hihilingin daw niya sa kanyang mga kliyente
na ako ang kuning modelo dahil napakadali ko raw katrabaho. Napaka-bata pa ng
photographer na ito pero sikat na siya. Sigu ay nasa 22 pa lang siya, matanda
lang sa akin ng limang taon dahil 17 na ako. Ang pangalan niya ay Percival
Mijares, pero kung tawagin namin ay Percy.
“Randell, may girlfriend ka na ba o nililigawan
pa lang?” tanong ni Percy sa akin habang inaayos niya ang kanyang mga gamit sa
pagtatapos ng isa naming shoot.”
“Wala pa. Hindi ko pa afford ang mag-girlfriend
hehehe. Magastos iyon. Gusto ko munang makaipon para balang-araw ay
maipagpatuloy ko ang aking pag-aaral. Bakit?”
“Iniisip ko kasing papuntahin ka sa aking studio
mamaya. May trabaho akong iaalok sa iyo, baka magustuhan mo.”
“Hala, trabaho iyan, hindi ko tatanggihan. Anong
klaseng trabaho?”
“Doon na lang sa studio, may ipakikita kasi ako
sa iyo.”
“Okay! Anong oras ba?”
“Pag-uwi ko ngayon, tinatapos ko lang itong mga
props ko.”
“Pwede bang sumabay na lang ako sa iyo para tipid
ako sa pasahe hehehe?”
“Mas mabuti. Tamang-tama, tapos na ako. Halika
na, padala naman ng isang bag na iyan at nasa parking ng aking sasakyan.”
-----o0o-----
Humanga ako sa kanyang studio. Komplete ito sa
lahat ng kakailanganin sa isang shoot. May sopa, kama, mesa, iba pang maliliit
at malalaking muwebles, iba-ibang klase ng ilaw na ngayon lang ako nakakita at
camera. Para siyang may tindahan ng camera na naka-display sa isang cabinet na
may salamin. Meron pang pole na ginagamit sa pagsasayaw ng pole dancing o kaya
ay gamit ng bombero.
Isinama ako ni Percy sa kanyang tirahan, sa
kabila lang ng studio. May daan papunta roon. May nadaanan kaming linya ng
naglalakihang larawan ng mga kabataang lalaki na hubo at hubad. May mga picture
na nakabuyangyang ang privste parts,
habang ang iba ay tila shadow lang ang nakita. Napaka erotiko ng pose nila pero
hindi bastos. Sabi nga ng ng mga artist ay “Artistic but erotic”.
Sobra akong humanga sa mga litratong iyon, ang
galing pala talaga ni Percy. Ninais kong mapabilang sa mga litratong iyon na
nakasabit sa kanyang dinding.
Naglalakbay na ang aking diwa ng may umakbay sa
akin at nagsalita. “Nagustuhan mo ba?”
“Kahanga-hanga, Incredible!” sagot ko.
“Gusto mo bang mapabilang diyan?”
“Nagbibiro ka ba? Wala ako sa kalingkingan ng mga
modelo mong iyan. Ang guguwapo na, ang gaganda pa ng katawan hahaha. Idagdag pa
ang kanilang pagkalalaki na pang-display talaga,” sagot ko.
“Hahahaha,” malakas na tawa ni Percy. “Mali ka.
Maling-mali ka Randell. Parang hindi mo kilala ang sarili mo. Napaka-gwapo mo,
kagwapuhang hindi nakakasawang pagmasdan, kahalihalina. Hindi mo lang alam na
nalilibugan ako every time na nagpo-pose ka sa akin. At tingin ko, mas may
ipagmamalaki ka kumpara sa kanila,” wika ni Percy na puro papuri sa aking
itsura.
“Maraming salamat kung ganon ang tingin mo sa
akin. Sana lang ay hindi ka nagbibiro hehehe.”
“Bakit naman kita bibiruin eh totoo ang aking
nakikita sa iyo at sinasabi ko lang sa iyo kung ano ang aking nakikita. Tingnan
mong mabuti ang mga larawan, hindi mo ba napapansin na medyo matigas na ang
burat ng mga modelo? Syempre, sa ganitong uri ng photography ay hindi bagay ang
matigas na matigas ang ari, okay lang kung ganyan lang katigas.”
“Hindi ko yata kaya ang tumagal na semi-erect
lang ang titi, once kasi na tumigas na ang aking ari ay hindi ko na mapigilan
pa na tumigas ng todo na parang sing-tigas ng kahoy. Madali kasi akong
malibugan hahaha.”
“Hindi mo pa nga alam ang kakayahan ko Randell,
kahit isang oras tayong mag-kuhanan ng larawan ay masisiguro kong semi-hard ka
pa rin. Try me hehehe.”
“Percy, gusto ko ng ganyang photos para sa aking
modelling portfolio. Baka sakaling makuha ako ng sikat na modelling agency.
Baka mabigyan pa ako ng kontrata. Kaya lang syempre, malaki ang gastos eh wala
naman akong malaking kita sa pagmomodel ko. Barya lang ang aking kinikita
rito.”
“Pwede, pero syempre may kapalit.”
Napaisip ako kung ano ang ibig niyang sabihin.
Kung ang hihilingin niyang kapalit ng aking katawan ay papayag ako. Hindi naman
ako lugi sa kanya, maganda din siyang lalaki at bata pa. Kung ang kapalit naman
ay maging successful ako sa carreer na ito ay walang problema. “Ano naman ang
kapalit Percy?” tanong ko.
“Hindi naman mahirap para sa iyo ang aking
hihilinging kapalit. Sabi mo nga ay nakapag-pose ka na ng nude sa mga
estudyante para ipinta ka, halos katulad din naman nun ang ipagagawa ko sa iyo.
Mag pose ka sa mga estudyante ko sa photography. Dalawang session lang, ang
kapalit, katulad nong shoot na nakita mo kanina at iba pa for free.
Maipagmamalaki mo iyan dahil syempre, ang print ay may pangalan ko, parang
certification ko na iyun na kuha ko ang larawang iyon.” Sabi ni Percy.
“Kung seryoso ka talaga, you have a deal!”
Kinamayan ko pa si Percy para talagang pormal ang aming kasunduan
Walang pagsidlan ang aking tuwa. Malaking
opportunity na ito para sa akin. Pagkakataon ko na at dapat kong samantalahin.
Muli kong pinagmasdan ang mga modelo. Kilala ko ang iba. Ngayon ay sikat na
silang artista sa TV at pelikula. Ang iba ay tila sikat na artista sa ibang
bansa, parang Korean at Thailander.
Pumasok na kami sa loob ng kanyang tirahan.
Pinaupo niya ako sa napakalambot na sopa na sobrang comportableng upuan. Naisip
ko nang oras na iyon na magkakaroon din ako ng ganito balang araw hehehe.
Pinag-usapan namin ang magiging papel ko sa
sinasabi niyang session.
“Minsan isang buwan ay nagtuturo ako ng
potograpiya dito sa aking studio. Anim hanggang walo lang naman ang mga
nag-aaral at lahat sila ay gay, may mga edad na siguro nasa 30 na o higit pa,
mga dating college varsitarian ang iba na nagladlad na hehehe. Ang iba ay
dating politiko na yumaman na. Huwag kang mag-alala dahil sa hindi sila savage
hehehe at limpak-limpak ang kanilang salapi,” kwento ni Percy.
Seryoso akong nakikinig sa kwento niya.
Nagpatuloy na siya.
“Gusto ng mga estudyante ko na kumuha ng larawan
ag isang modelo na syempre ay gwapo gaya mo, slim na malaman. Ayaw nila ng para
nang halimaw o incredible Hulk ang katawan kaya napili kita. Gusto nila ay
erotic poses, tulad ng ibang larawang nakita mo sa studio, pero hindi
nagmumukhang pornographic o bastos. Iyon ang itinuturo ko sa kanila,” patuloy
niyang kwento.”
“Hindi maiiwasan na minsan ay parang nagiging
bastos na sila. Minsan ay nangdadakma na sila kapag hindi nakapag-pigil. Sinabi
ko sa iyo ito para maging handa ka sakaling mangyari iyon, hindi ka pwedeng
manakit sa ganong insidente. Magbigay ka lang nang parang palugid kung hanggang
saan sila dapat na lumagay. Minsan ay may mag-aalok sa iyo ng, alam mo na.
Hindi kita pipigilan kung makipag-kontrata ka ng ganoon, nasa sa iyo iyon,”
babala pa ni Percy
“Malaki din ang ibinabayad nila sa akin. Doon ko
naman kinukuha ang aking mga gastusin at aking luho. Ang iba kong kinikita sa
mga kliyente ko ay akin namang iniipon para naman sa aking kinabukasan.”
“Tumatagal minsan ang session ng sigur kalahating
araw o higit pa, depende sa mood nila. Kapag ginaganahan sila sa iyo ay baka
maging maghapon pa at gusto ko iyon dahil per ora ang bayad sa akin. Malay mo,
ma-ambunan ka pa nila hehehe.”
“Eto naman ang kapalit. Isang shoot na gaya nga
ng nakita mo. Alam mo bang tumatagal ako ng isa hanggang dalawang araw para
lang sa isang picture na ganon ang kalalabasan? Hindi pa ako nag-iisa niyon, may katulong ako, ang mga estudyante
ko. Ang bayad sa akin? Siguro ay hindi mo na kailangan pang malaman. Para na
kasing investment nila iyon at halos lahat ng ginawan ko ng ganong shoot ay
sumikat na. Ang iba nga ay artistang sikat na ngayon at ang iba ay pang
international pa.”
“Ano sa tingin mo, gusto mo bang subukan?” tanong
ni Percy.
“Sino ba naman ang tatanggi sa offer na iyon?
Wala akong perang pambayad sa kanya para sa ganong shoot. Naniniwala naman ako
sa sinabi niya na hindi yabang iyon. Ebidensya na kasi ang ibang modelo na
nakikita ko na sa TV. “Tatanggi ba ako eh swerte ko na nga. Kahit anong pose
ang ipagawa sa akin, huwag lang nila talaga akong gagalawin ng todo-todo ay
gagawin ko para lang sumikat sa prepesyong ito Percy. Sinimulan ko na kaya
hindi na ako aatras pa,” Sagot ko.
“Hindi lang naman isang shoot talaga ang gagawin
ko Randell. Baka ang nasa isipan mo ay isa alang. Siguro mga Sampu. Yung erotic
pose lang talaga ang mahirap. Saka, mabibigyan kita ng kopya ng mga kuha nila
kapag maganda. Huwag kang umasa na maganda kaagad ha, baguhan lang sila,” – si
Percy uli.
“Okay! Kelan ang umpisa?”
“Friday, 8AM Sharp.”
“Seven pa lang, narito na ako. Hindi kita
paghihintayin.”
“Syanga pala, ang ikalawang free session ay
private. Para lang sa akin at hindi na tungkol pa sa iyong portfolio. Para
naman sa private collection ko ang susunod. Kung magaling ka ay baka sakaling
ipakikita ko sa iyo ang aking private collection. Malay mo. Okay pa rin ba sa
iyo iyon?”
“Kahit anong sabihin mo, kahit na anong ipagawa
mo, kakayanin ko basta yung pangako mo ha?”
Susundan…………………………….