Ang Personal Assistant (Part 24)

 

Ang Personal Assistant (Part 24)

Nag-ring ang CP ni Gerry. Si Dave at tapos na raw siya. Nakapagbayad na raw at papunta na sa parking.

“Whew! Mabuti na lang at nakatapos na kami. Langhiya, nadale ako ng dalawang batang iyon. Pero iba rin pala talaga ang sarap sa ganong publik CR hahaha. Hindi sila mahusay sa tsupaaan, pero nakaka-excite naman.” Sabi sa sarili ni Gerry. Nagmadali na siyang nagpunta sa parking. Pagdating niya ay naroon na si Dave.

“Saan ka galing?” tanong ni Dave.

“Naghanap ako ng CR, umihi ako. Hatid na ba kita sa condo?” tanong ni Gerry.

“Maaga pa naman. 2:30 pa lang. Pwede bang ipasyal mo ako kahit sa mall lang?” Pakiusap ni Dave.

“Pwede siguro, nasa meeting ngayon si Edwin at hindi siya pwedeng kausapin kapag nasa meeting pa siya. Kung may kailangan man sa akin iyon ay tatawagan niya ako.

“Ano nga palang gusto mong puntahan sa Mall. May bibilhin ka ba? Kasi, kapag napapasyal ako ng mall ay yung may bibilhin lang ako,” sabi ni Gerry.

“Wala akong bibilhin. Siguro sa pasukan, baka may kailangan akong bilhin. Halimbawa ay books. Inom tayo kahit konti lang. May bar ba sa mall?” sabi ni Dave.

“Oo naman, anong gusto mo, yung open area o yung closed area?” tanong ni Gerry.

“Pag sinabi mong open, yun ba yung parang nasa bangketa lang o nasa tapat ng establishment?” tanong ni Dave.

“Mismo.”

“Dun na lang, malay mo, makabingwit tayo ng chicks,” wika ni Dave.

“Baka tayo ang mabingwit hahaha.” Biro ni Gerry.

“Uy ha, me ganon dito?” curious na tanong ni Dave.

“Kahit saan naman meron. Mas marami ang paminta na ganon, namimingwit. At kapag nakabingwit ay ayos na ang buto-buto ng nabingwit hehehe.” Sabi ni Gerry.

“Anong paminta?” kunot noong tanong ni Dave.

“Pa men. Nagpapanggap na men, pero sa totoo lang ay girl sila hehehehe, bading.” Wika ni Gerry na nagpa-park na ng kotse. Pinatay na niya ang makina at lumabas na sila.

“Dun na lang tayo, mukhang maganda ang place dun, maganda ang view saka maraming chicks na nagdaraan,” wika ni Dave. Umorder na siya ng beer.

Isang magandang lalaki ang nagdala ng kanilang order na dalawang boteng beer. May kasama ng dalawang baso at yelo na nasa tila maliit na timba. “Baka may iba pa kayong order Sir. Pulutan Sir?” alok ng waiter.

“Mamaya na lang, thank you,” wika ni Dave.

“Chicks ba ang inaabangan mo o cats. Walanghiya, titig na titig ka dun sa waiter ah, type mo ba?” biro ni Gerry.

“Gagi! Tinitigan ako, nakipagtitigan lang ako. Hindi mo ba nakita, nag-aalok pa ng pulutan. Gusto lang makita uli ako ng malapitan hehehe,” sagot ni Dave.

“Papatulan ka kaya nun?” biro uli ni Gerry.

“Wow ha! Lakas mong mag-asar. Dapat ang tanong mo ay kung papatulan ko,” wika naman ni Dave na inis ng konti.

“Galit ka yata hahaha,” pang-aasar pang lalo ni Gerry.

“Tama na! Inom na lang tayo,” sabi naman Dave para matigil na lang ang pang-aasar ni Gerry. Matanong ko lang ikaw Gerry, kelan pa naging kayo ni Kuya Edwin?”

“Higit na akong isang taon nakatira dito, pero mag-iisang taon pa lang na naging kami,” tugon ni Gerry.

“Niligawan mo?”

“Hindi. Ginapang ko.”

“Hahaha. Ginapang mo, naging kayo na?”

“Alam ko na may feelings na ako sa kanya. Ang bait kasi. Minsan na nakainom kami pareho, natukso ako, ginapang ko. Kaso nagising, bumigay. Yun pala ay may gusto na rin sa akin, hindi lang masabi. Naging kami na.”

“Wow ha! Walang kahirap-hirap.

“Ikaw naman ang magkwento, paano nangyari ang first time mo sa isang lalaki? Amerkano ba?” tanong ni Gerry.

“Ayoko, nahihiya ako,” sabi ni Dave.

“Asus, anong ikinahihiya m, tsupain kita diyan eh,” biro uli ni Gerry.

“Loko ka talaga, pachupa ko talaga sa iyo burat ko.”

“Sigi na!” Pamimilit ni Gerry na may pagkalabit pa sa tagiliran ni Dave. Nagitla siya at napalakas ang tili. Mabuti na lang at sila pa lang ang naroon. “Huwag ka nga, nangingiliti ka pa eh.”

“Nagpapapilit ka pa kasi. Sige na!” pangungulit naman ni Gerry.

“Oo na! Oo na! Wala nang kilitian. Ikukwento ko na, pati halinghing at ungol. Grabe ito,” pagalit, pero nakangiting wika ni Dave

Heto ang kwento niya….

May kaibigan ako at kaklase, nasa 12^th year na kami noon na half amerian at half Korean siya, pero mas lamang ang pagka Koreano niya kung looks ang pagbabasihan. Kasi tsinito siya, makinis at ang style kung magbihis at ang buhok ay parang sa mga K-pop.  Ginagaya niya palagay ko. Malapit lang ang bahay namin sa kanila, ilang block lang ang pagitan.

May project kami sa school at kami ang magpartner. Siya palagi ang pinipili kong partner kapag may group project kami, kasi matalino siya hehehe. Eh malapit na ang submission, dalawang araw na lang yata. Yung part ko ay hindi ko pa nagagawa kaya sabi ko ay tulungan na lang niya ako. Puntahan ko raw siya sa Sabado at doon sa bahay na lang nila gagawin ang project. Kailangan daw na bantayan na niya ako para siguradong ginagawa ko na.

Usapan namin ay around 7PM ako pupunta roon at mag-stay over na lang. Marami daw silang ginagawa kapag araw ng Sabado kaya bandang gabi na lang daw namin gawin.

Eh wala naman akong magawa kapag Sabado kaya naisipan ko na lang na doon na lang ko tatambay. Syanga pala may kakambal ang kaklase ko, Ji-ho ang kaklase ko at Ju-won naman ang kakambal niya. Magkamukhang magkamuka sila, pinagkaiba lang ay may kuntil sa isang tenga si Ji-ho, yung kaklase ko. Kaya kapag magkasabay ang dalawa at parehong naka-uniform ay ang tenga ang aking pinagkakakilanlan. Hindi rin sila pinagsama sa isang klase.

So hayun, nagpunta na ako sa bahay nila, naglakad lang naman ako, malapit lang naman eh. Kumatok ako, walang nagbubukas ng pinto. Itinulak ko bahagya ang pinto, bumukas. Kilala na naman ako roon kaya pumasok na ako. Walang tao sa salas.

“Ji-ho, yuhoo!” tawag ko, pero wala pa ring sumasagot. Ilang beses akong tumawag. Hindi pwedeng walang tao, kasi ay bukas ang pinto. Umakyat na ako, alam ko naman ang silid niya eh. Pagsapit ko sa dulo ng hagdan ay may nadinig akong ungol na sa aking tingin ay nagmumula sa silid ni Ji-ho. “Hala, baka binabangungot si Ji-ho. Tinakbo ko na patungo sa silid niya at biglang binuksan ang pinto. Gulat na gulat ako sa aking nadatnan. Alam mo ba ang nadatnan ko, yung kambal, hubo’t hubad, nakabaliktaran. Hindi ako nakakilos sa kabiglaanan, hindi ko akalain na ganon ang madadatnan ko. Ang akala ko ay tulog at binabangungot.

“Come’on! Join us,” wika ng isa sa kanila. Nadinig ko iyon pero parang walang lakas ang aking mga binti at paa, gusto kong tumakbo pababa at umuwi na, pero hindi ko talaga mailakad ang paa ko.

Nakita ko na lang na bumangon ang isa at bumaba ng kama, naglakad papalapit sa akin. Si Ji-ho iyon dahil may kuntil sa tenga. Hinawakan ako sa kamay ko, inakay ako patungong kama, para akong robot na naglakad. Si Ju-won naman ay bumangon na rin at naupo sa gilid ng kama. Nang nakatayo na ako sa gilid ng kama ay hinubaran nila ako ng damit. Hindi ako tumutol, hinayaan ko lang sila, pero nanatili akong walang kibo, walang reklamo. Itinaas ko pa ang aking kamay para tuluyang mahubad ang aking kamiseta at itaas ang paa, para tuluyang mahubo ang aking short at brief.

Maya-maya ay naramdaman ko na lang ng may kumakain ng aking bibig, may pinasok pa sa loob ng bibig ko, dila pala iyon na naglumikot sa loob ng aking bibig. Hindi ko na matandaan kung sino sa kanila ang unang humalik sa akin. Tapos ay binitiwan ng isa ang bibig ko, yung isang kambal naman ang dumale ng halik sa labi ko. Kamukat-mukat ko ay dalawang labi na ang naguunahang angkinin ang aking labi, tatlo na kaming naghahalikan.

Wala pa rin akong kibo, hinayaan ko lang sila, pero ang aking titi ay kumibo, parang may sariling buhay na gumalaw-galaw, tumayo, tumirik. Anak ng putsa, iba rin pala talaga, pwede pala talagang buhayin ang patay.

Hindi pa tapos, ihiniga na nila ako sa kama at pinagtulungan nila akong romansahin. Kung ano-anong pinaggagawa nila sa akin, may paghimod at halik sa aking kilikili, sa magkabila kong utong sa aking puson hanggang sa naipit ng dalawang labi ang katawan ng aking burat.

May nadinig akong ungol, hinanap ko pa, ako pala iyon. Pinagsawaan nila talaga ang aking katawan mula ulo hanggang paa, nilaspag nila ako. Sobrang sarap naman ang nararamdaman ko kaya wala ring tigil ang aking paghalinghing. Hindi ko na nakayanan pa, pumutok na ang aking sandata, tila isang lusis na fountain na sumagitsit sa kung saan-saan, tila wala ng katapusan. Nagkagulo naman ang dalawa sa paghimod at pagdila sa aking katas na tumapon ang karamihan sa aking tiyan.

Akala ko ay tapos na, pero hindi pa rin nawawala ang libog sa kanilang mga mata, Naghalikan na naman ang dalawa, labas ang dila, sipsipan ng labi, eskrimahan ng dila. Grabe. Nang tingnan ko ang aking titi ay tirik na tirik pa rin, parang hindi man lang nanlambot, matikas na matikas pa rin.

“Tingnan mo ang burat niya Ji-ho,” wika ni Ju-won.

“Shet! Grabe, tigas na tigas pa rin. Anong nasa isipan mo ha Ju-won.”

“I-rim mo siya at sasakyan ko naman siya. Gusto kong pakantot sa kanya shet, nakakalibog ang kaibigan mo. Bakit ngayon mo lang siya pinapunta dito sa bahay natin?” utos at tanong ni Ju-won.

Nilapitan na nila ako. Nakangiti sa akin ssi Ju-won, tinunton ng isang daliri ang aking panga saka ako hinalikan muli. Habang nagkakainan kami ng labi ay naramdaman ko naman ang isang madulas na bagay na lumapat sa butas ng aking pwet. Binundol-budol iyon saka ko naramdaman na parang may humihigop sa butas nang aking pwet. Halinghing na naman ako

“Fuck me Dave,” bulong ni Ju-won. Hinaplos niya ang baby face kong mukha. “Gusto mo bang makatikim ng mas masikip na butas? Hindi yung puro kepyas na ga-planggana na yata hahahaha,” pang dirty talk ni Ju-won.

Kumibot ang aking titi, tumango-tango, lalong nanigas. “Yes, I want to fuck both of you!” ang naisagot ko lang.

“Good boy. Masarap ba na may dumidila at himihimod sa iyong tumbong?” – si Ju-won.

“Grabe, sobrang sarap. Shet Ji-ho, huwag mong titigilan aohhhhhhh.” Ungol ko.

“Halika rito Dave. Maupo ka, sumandal ka sa headboard,” mando ni Ju-won. Siya ang naguutos kong anong gagawin.

“Halikan mo muna si Dave Ji-ho, romansahin mo siya, dapat ay manatiling matigas ang kanyang burat. Kaagad namang kaming sumunod ni Ji-ho.

Habang niroromansa ako ni Ji-ho ay may ipinahid sa aking titi si Ju-won tapos ay inupuan na niya ang nakatayo kong burat. Isang lagapak lang, pasok kaagad ang kabuuan ng aking burat. Kita kong napapikit ang mga mata ni Ju-won, kagat labi at nakasimangot na parang nasasaktan.

“Shet, ang taba pala ng titi mo Dave, nabigla ako sa pag-upo, ang sakittttt,” reklamo ni Ju-won. Nasaktan siya pero hindi naman inalis ang pagkakabaon ng aking burat.

Nagtaas-baba na siya sa aking kandungan, habang patuloy naman ang pagromansa sa akin ni Ji-ho.

“Tsupain mo ako Ji-ho,” utos na naman ni Ju-won. Nilabasan ako sa pangalawang pagkakataon sa loob ng butas ni Ju-won. Si Ju-won naman ay sa loob ng bibig ng kakambal nagpalabas. Nagbate na lang si Ji-ho matapos kaming maunang labasan.

End ng kwento ni Dave

Umorder pa ng dalawang beer si Dave. Umorder din siya ng isang maliit na pizza. Ang waiter kanina, ang siya pa ring nag-serve sa kanila.

“So nagawa naman ninyo ang project?” tanong ni Gerry.

“Oo naman, magaling talaga si Ji-ho. Siya na ang gumawa lahat. Ang bilis ngang natapos eh. Hindi alam ng kanyang kakambal na nagpakantot din siya sa akin hehehe. First time ko yun, pero dalawang butas ang napasok ko at huwag ka, magkapatid hehehe.” Yabang ni Dave.

“Madalas nyo bang gawin?”

“Hindi naman. Paminsan-minsan lang. Saka sila lang naman ang experience ko sa kapwa lalaki.” Wika ni Dave.

“Hindi ka ba naman nakantot din nila?”

“Yun lang. Nung minsan na walang tao sa kanila at naginom kami ay may nangyaring hindi ko gusto. Kinantot nila ako. Hindi sabay ha, isa-isa. Alam mo nasarapan din ako.”

“Ibig sabihin ay pwede ring kitang kantutin?” wika ni Gerry.

“Kung pakakantot ka rin sa akin. Walang problema iyon.”

“Grabe ka. Order ka pa, last na ito at baka mauna pa sa atin si Edwin.”

Ang gwapo pa ring waiter ang nag-serve sa kanila. “Anong pangalan mo?” tanong ni Dave sa waiter.

Itinuro naman ng waiter ang kanyang nameplate, pero sinabi pa rin niya ang kanyang pangalan. “Marcus!”

“Hanggang anong oras ang duty mo?” tanong muli ni Dave.

“Hanggang closing po. 10PM po nagsasara ang mall.” Tugon ni Marcus.

Marami pa silang pinag-usapan, pero iba na ang topic. Mostly ay sa buhay-buhay ni Dave na sa States at kung bakit mas gusto pang dito mag-aral sa Pilipinas.

“Buti ay marunong ka pa ring magtagalog?” tanong ni Gerry.

“Grabe ka naman. 10 years old na ako napunta ng states at sa bahay ay tagalog din ang usapan namin. Kalokohan lang yung nalilimutan magsalita ng tagalog kapag matagal ng natira sa ibang bansa. Siguro kung doon ka na ipinanganak.” Sabi ni Dave

“Maraming ganon?” sabi namin ni Gerry.

“Sandali madyi-jinggle ako. Ibig sabihin ay papasok ako sa loob ng bar. May sarili kaya silang CR?”

“Magtanong ka na lang sa loob?” tugon ni Gerry.

Pumasok ng bar si Dave. Nakita niya si Marcus. “May CR ba kayo dito o doon pa sa CR ng mall?”

“Mayroon po kaming sarili, doon po, right, then left,” turo ni Marcus.

Sa halip na maglakad mag-isa ay hinatak niya si Marcus. “Samahan mo ako,” wika ni Dave na hatak si Marcus hanggang sa loob ng CR. Walang tao kaya kaagad na nahalikan niya ito sa labi. Napasandal ito sa pinto ng CR sa kabiglaanan, pero sandali lang din. Gumanti na rin kasi ito ng halik, nakiapg french kiss na siya, torrid kiss, nawala na rin sa sarili, nasarapan. Natigil lang ng may nagbubukas na ng pinto, natutulak na kasi siya.

“Babalikan kita rito sa ibang araw ha. Araw-araw ka bang narito?” Tanong ni Dave.

“Day-off ko po ang Monday. Sorry po, may inaayos lang ako sa door knob kaya hindi maitulak. Sige po, pasok na kayo.” Paghingi ng paumanhin ni Marcus sa customer.

Lumabas na rin si Dave at bumalik sa upuan nila. “Ubusin na lang natin ito at kunin mo na ang bill. Uwi na tayo,” wika ni Gerry.

Nagbayad na si Dave. Bago sila lumabas ay palihim na inabutan pa ng tip ni Dave si Marcus.

-----o0o-----

“Saan pa kayo nagpunta?” tanong ni Edwin.

“Inaya pa ako ni Dave na uminom. Konti lang naman. Tatlong beer lang. Sa pasukan daw ay malamang na wala nang oras na mag-libang.”

“Asowssss, as if naman hehehe,” – si Edwin.

“Oo kuya. Pangako ko kina Mama na mag-aaral akong mabuti.” – si Dave.

“Mabuti naman kung ganon. Tinatamad akong magluto Gerry, magpa-deliver na lang tayo.” Wika ni Edwin.

“Ay, bili na alng ako sa karinderya. May binilhan si Berto dati na masarap ang luto eh. Magsaing na lang ako para mainit ang kanin.” Wika ni Gerry.

“Samahan kita Gerry. Gusto ko ring malaman kung saan pwedeng bumili ng makakain. Baka kasi sa araw ng pasukan ay magsolo ako rito at hindi ako marungong magluto,” sabi ni Dave.

Sa elvator ay may sinabi si Dave kay Gerry. “Type ko si Marcus, yung waiter na nags-erve sa atin kanina. Gusto ko siyang tikman hehehe.”

“Ang galing din naman ng taste mo ah hehehe. Ako ba ay hindi mo Type?” biro ni Gerry.

“Hindi kita type. Kapag may pagkakataon ay balikan natin siya ha.” Wika pa ni Dave.

“Kasama natin si Edwin.”

“Hindi! Tayong dalawa lang!”

“Palagi niya akong kasama, bitbit niya ako palagi, paano tayo makakatakas,”

“Basta, bahala na.”

-----o0o-----

Lunes, unang araw ng klase ni Dave. Pang umaga ang schedule niya. 9AM ang una niyang subject at 2PM ang awas. Malapit na ang uwian at gusto niyang makipagkita kay Marcus. Kaya lang ay gusto niyang kasama si Gerry. Alis-is na siya. Wala siyang maisip na dahilan para ayain si Gerry sa paglabas niya ng eskwelahan. Nang bigla siyang may naisip.

“Kuya Edwin, pwede ba akong magpasama kay Gerry. May bibilhin kasi akong mga books at ibang supply, kaso, hindi ko pa alam kung saan ang bookstore,” Kausap ni Dave si Edwin sa kabilang linya.

“Nasaan ka ba, tapos na ba ang klase mo ngayong araw?”

“Nasa school pa. Kaaawas lang namin.”

“Saan ko siya pag-hihintayin.”

“Daanan ko na lang sa office.”

“Mabuti pa nga,” tugon ni Edwin at tinapos na ang tawag. “Gerry, maghanda ka, susunduin ka raw ni Dave at nagpapasama sa pagbili ng gamit niya sa klase.”

 

 

Itutuloy……………………

Ang Waiter (Part 3)

 

Ang Waiter (Part 3)

 

Pagbalik namin buhat sa palengke, ay napansin kong maayos na ang sala, parang umaliwalas. Paglabas ay naabutan namin na naglalagay ng liquid soap sa washing machine itong si Ryan. “Nakapaglinis ka na ba sa sala?” tanong ko.

“Oo, nilinis ko na rin ang kwarto mo at pati na sa akin. Nilalabhan ko na ngayon ang mga damit mo. Pasensya ka na Rom, hindi ko nasama sa paglilinis ang guest room. Saka hindi ko alam kung ano ang damit mong lalabhan,” wika ni Ryan.

“Ay ako nang bahala don. Sabi ko naman kay Tyrone na ako na ngayon ang gagawa ng mga gawaing bahay. Sana hinintay mo na lang ako,” wika naman ni Rom. “Saan ba pwedeng maglinis nitong isda Tyrone? Saka itong karne. Dapat kasi ay nahugasan na bago i-freezer,” – si Rom.

“Diyan lang din sa isang side, yung malalim ang sink. Marunong ka bang maglinis ng isda?” tanong ko.

“Sipsip!,” mahinang sabi ni Ryan, halos bulong na hindi maririnig ni Rom, pero narinig ko.

May problema talaga itong si Ryan.

-----o0o-----

Naipasok ko rin si Rom bilang waiter sa aming kompanya. Matapos makumpleto ang requirement ay pinagsimula na rin siya kaagad. Simula noon ay halos araw-araw kaming magkasabay na pumapasok at umuuwi. Alas sais ang uwi niya at ako naman ay alas-singko. Minabuti ko nang hintayin siya para may kasabay ako sa pagda-drive. Minsan kasing nasiraan ako ay wala man lang umalalay sa akin.

Sa pagpasok mg opisina ay kasabay ko na rin si Rom kahit pa alas nuwebe ang duty niya at alas otso ako. Sabi niya ay mabuti na rin ang ganon dahil sa tipid sa pasahe at hindi pa siya male-late.

Sa dalas naming pagsasabay ay unti-unti kong nakikilala ang ugali ni Rom, mabait siya kung sa bait. Masipag siya, maalalahanin, masinop. Palangiti rin siya kaya naman madali siyang nakakagaanan ng loob ng kasamahan sa trabaho. Madalas ay nire-request pa raw siya ng mga diner na siya ang mag-asikaso sa kanila.

Marami ring pangarap sa buhay si Rom lalo na sa kanyang pamilya, tulad din ni Ryan. Gusto man niyang ipagpatuloy ang kanyang pag-aaral ay hindi na muna niya itinuloy. Inuna niya ang nakababatang kapatid na siyang magpatuloy ng pag-aaral. Dahilan niya ay mas matalino ang mga ito.

Dahil nga sa mas madalas na kami ang magkasama ni Rom ay parang nagkakaroon na rin ako ng damdamin sa kanya. Hindi ko naman iyon ipinahahalata sa kanya. Ayoko kasing magsamantala. Alam kong tinatanaw niya, na utang na loob ang pagpasok ko sa kanya sa trabaho at ang pagpapatira dito sa aking bahay.

Samantala, si Ryan ay malaki rin ang ipinagbabago. Kung noon ay madalas na gabing-gabi na nakakauwi, ngayon ay nasa tamang oras na ang uwi niya. At kapag linggo naman na wala siyang klase ay talagang madalas na siya ang nauunang gumising at nagluluto ng aming almusal. Palagi niyang inuunahan si Rom. Ewan ko parang nakikipag-paligsahan siya kay Rom.

-----o0o-----

“Sir Tyrone, pinatatawag ka ni Boss,” wika ng sekretarya ng aming boss.

“Ako? Bakit daw?” tanong ko. “Ngayon na ba?” tanong ko uli.

“Hindi ko alam Sir! Ngayon na po.” Tugon ng sekretarya.

“Hala, ano na naman bang mali ang nagawa ko? Ingat na ingat na nga ako sa mga ipinagagawa niya,” nag-aalalang tanong ko sa sarili. Sumunod na ako sa sekretarya.

Kumatok muna ako, bago ako pumasok. “Good morning po Sir James, pinatawag mo po daw ako,” bati ko sa aming boss.

“Halika, pasok ka. Maupo ka muna at tatapusin ko lang itong pinipirmahan ko,” wika naman ng aking boss. Medyo kalmado siya, kaya medyo lumuwag ang pakiramdam ko.

“Kumusta ang trabaho mo. May mga pending ka pa bang trabaho? Baka naman backlog ka na naman. Ikinuha na kita ng assistant mo,” bungad na tanong ni Boss James.

“Sir, hindi naman ako magsisinungaling, sadya hong madami lang transactions at ang dami pang mga report na kailangang gawin, sa government at sa mga regular na hinihingi mo po. Pero hindi ko naman po masabing backlog, kasi ay one week lang naman ang aming delay sa mga report. Updated naman kami sa government requirements,” sabi ko na medyo napayuko pa ang ulo. Alam kong sasabunin na naman ako.

“Paano ba iyan? Kasi ay balak kong ikaw ang ipadala sa special training at seminar sa Buguio next week. Tatagal siguro iyon ng isang buwan. Alam kong bago ka pa lang dito bilang accountant, pero ikaw ang nakita kong nababagay para sa training at seminar na ito,” wika ng aking boss.

“Tungkol po saan ang training?” ang naitanong ko lang.

Tungkol ito sa hotel and restaurant operation and accounting. Gusto kong ma-update tayo at hindi nahuhuli sa standard. Siguro ay tatagak iyon ng one week at maraming nagparigister na mag-papaticipate. Isang expert sa larangan ng hotel ang siyang speaker at from international company pa,” wika ng boss ko.

“One month po! Ang akala ko naman ay one week lang, mawawala pala ako ng matagal. Madami pa naman akong maiiwan na trabaho.” Wika ko.

“Isang topic lang iyon, meron pang iba. Yung tungkol sa computer program natin. Gusto kong i-adopt ang bagong computer system para sa mga hotel Ipapaliwanag niya ang mga kakailanganing i-prepara para pagpunta sa ating office ay ready na tayo,” sabi niya.

Tinawag niya ang kanyang sekretarya at nagpadala ng dalawang tasang kape, saka siya nagpatuloy. “Hindi lang iyon, may mga bagong international corporate laws para sa mga hotel at pati na rin sa ating local laws. Government reporting at taxes at iba-iba pa. Pinagsama-sama na para isang beses na lang daw.”

“Ang dami pala, ako lang po ba?” tanong ko.

“Related kasi lahat sa work mo ang seminar. Ikaw na ang bahalang mag-share sa mga tauhan mo dito.”

“Kelan po ba?”

“Monday ngayon ano, next Monday ang simula at kelangan, Sunday ay naroon ka na. Nakapag-book na ang sekretarya ko ng titirhan mong hotel. Syempre, lahat ng expense ay sagot ng company at may per diem ka pa para sa transpo, meal at iba mong kakailanganin. Pati laundry mo ay kwentado. Computed na iyon sa amount ng daily per diem mo. Kapag kinulang ay ikaw na ang sasagot, kapag sumobra naman ay hindi na kelangang mag-refund. Pero kelangan pa rin ang resibo dahil sa VAT. Okay?”

Para na naman akong mag-aaral sa school, kung pwede lang sanang tanggihan. Kung sabagay, para rin sa advancement ko iyon dito sa kompanya.

“Kelan mo balak na bumiyahe?” tanong ng boss ko.

“Pwede po bang hindi na ako pumasok ng Sabado para makapaghanda ng aking dadalhin. Baka kasi may bilhin pa ako na personal kong kailangan. Sunday na siguro po ako bibiyahe,”

“Okay, sige.”

“Yung per diem ko po, pwede pong i-deposit na lang sa account ko?” wika ko.

“Mas maganda naman iyon. Saka sa iyo naman manggagaling ang tseke. Ikaw naman.”

“Mabuti na pong alam mo hehehe.” Nagpaalam na ako.

Pagbalik ko ng aming opisina ay kaagad akong nagpa-meeting. Marami akong ibinilin tungkol sa mga regular na ginagawa lalo na ang filing ng VAT, SSS, at kung ano-ano pang government requirements at ang payment. Binilin kong huwag na huwag magpapa-late dahil may mga penalty na ang late remittance.

Nagbilin na rin ako sa aking assistant ng mga ginagawa kong regular, sa kanya ko muna inatas iyon.

Sa bahay ay kinausap ko rin sina Ryan at Rom. Wala naman akong masyadong ibinilin sa kanila kundi ang walang kalokohang gagawin habang wala ako.

“Syanga pala, yung mga bill ha. Itawag ninyo sa akin ang amount at ako na ang magbabayad. Sa on-line naman ako nagbabayad,” wika ko. “Ikaw Ryan ha, huwag masyadong magpapagabi. Bakit ba lagi kang ginagabi, may ihinahatid ka na ba?”

Napatingin si Ryan sa akin, napatingin din ako sa kanya. Alam kong nabigla siya sa tanong ko. Hindi naman ako nagpapahalata na may alam ako sa kanya.

“Wala Tyrone. Focus ako sa pag-aaral ko. Wala pa akong balak na manligaw,” tangging-tanggi ni Ryan.

“Ikaw Rom, may nililigawan ka na ba sa kompanya natin?”

“Wala! Palagi kaya tayong sabay, paano ako makapanliligaw,” tugon ni Rom.

“Ah, gusto mong huwag nang sumabay sa akin?” nakangiti kong tanong. Biro lang naman iyon. Ang totoo ay natutuwa ako dahil hindi pa siya talaga nangliligaw. May nadidinig kasi akong maraming nagkaka-crush na babae sa kanya at marami ding bading. Marami kasing bading na waiter.

“Hindi ah, lalaki ang gastos ko sa pamasahe at mahirap kayang sumakay hehehe,” sagot ni Rom.

“Hindi ako papasok ng Sabado, gusto kong mamili ng pang-ulam ninyo at grocery. May gusto ba kayong ipabili sa akin?”

Walang sumagot. Alam ko na naman ang isasagot nila, “kahit ano”.

-----o0o-----

Sabado pa lang ng tanghali ay nakabasta na ang mga gamit kong dadalhin. Madaling araw ng Lingo ako bumiyahe. Nagpahatid na ko kay Ryan dahil sa marunong naman itong mag-drive. Sumama pa rin si Rom sa paghahatid sa akin.

“Yung kotse ha, i-start mo paminsan-minsan. Pwede rin ninyong gamitin, huwag lang sa kalokohan ha. Saka kayo ang magkarga ng gasolina,” bilin ko. Umalis na rin sila pagkasakay ko ng bus.

-----o0o-----

Rom…….

Nakapaninibago, unang araw na hindi kami magkasabay ni Tyrone. Miss ko na siya kaagad. Lalo ko siyang na-miss ng hindi ako kaagad makasakay ng jeep papunta sa trabaho. Haaayyy, mabuti na lang at nasanay ako na maagang pumapasok. Kung hindi ay siguradong late ako at masasabon ako ng aming supervisor.

Pagdating ko ay kaagad akong nagpunta ng locker room para magbihis ng aming uniporme at magreport sa aming supervisor para malaman ko kung saan ako ngayon ipupuwesto. Nagmamadali kong tinungo ang opisina ng aming supervisor.

“Mabuti at maaga ka Rom,” wika ni Ma’am Malou, ang aming supervisor.

“Ma’am naman, palagi naman akong maaga, ngayon lang ako medyo tinanghali, hindi pa rin naman ako late,” katwiran ko.

“Oo alam ko, wala ngayon ang jowa mo,” wika ni Ma’am Malou, ewan ko kung nagbibiro.

“Sinong jowa Ma’am?  Wala po akong jowa,” wika ko naman.

“Joke lang naman. Doon kita i-assign sa main dining. Palitan mo yung isang waiter dahil kagabi pa siya.”

“Ngayon na po?”

“Hindi, sa isang buwan pa,” sarkastikong wika ni Ma’am. “Oo, ngayon na, pagmamadaliin ba kita kung sa isang taon pa. Pagbutihin mo ha at canditate ka sa waiter of the month,” wika ni Ma’am Malou.

“Talaga po?”

“Oo na. Palagi ka namang candidate eh. Pag ikaw na naman ang napili, pangatlo mo na ito, in a row,” sabi ni Ma’am.

Masigla akong lumabas. Kasi naman ay talagang sinisipagan ko at pinagbubuti ang pagseserbisyo, malaki-laki rin naman ang tip na nakukuha ko sa aking pangalan. May code kasi kami at kung minsan ay isinasama na ng customer ang tip namin na naka charge sa credit card nila at nakukuha namin kinabukasan. May ibinibigay na stub sa amin kung magkano. Kung minsan ay nakaka sampung stub ako sa buong maghapon at malaki-laking halaga rin iyon. Malaki rin ang nase-share namin buwan-buwan sa serice charge.

Sa kamamadali ko ay hindi ko sinasadyang makasagi, dahilan para mahulog ang dalang parang diary ng nabungo ko.

“Sorry po! Hindi ko po sinasadya,” paghingi ko ng paumanhin habang pinupulot ko ang nalaglag na notebook. Hindi ko alam kung anong tawag doon, kasi maganda at parang leather ang cover.

Inibot ko iyon sa kanya. Nakasuot siya ng sports clothes at hoodie jacket na tumatakip sa kanyang mukha kaya hindi ko masyadong makita. Inalis niya ang hood at parang nakasimangot pa ng abutin sa akin ang notebook. Shet ang gwapo pala niya.

Matangkad ang lalaki, siguro ay nasa six feet na siya, maganda ang matipunong pangangatawan, parang brown ang unat na buhok na ewan ko kung kinulayan lang at may mapungay na mga mata. Ngumiti siya nang abutin ang notebook sa akin, lumitaw pa ang dimples niya sa magkabilang pisngi na lalong nagpatingkad ng kagandahan niyang lalaki.

“Sorry po talaga, hindi ko po talaga sinasadya,” paghingi ko uli ng pumanhin.

“It’s alright. Sige,” ang tangi niyang sinabi.

“Marami pong salamat,” wika ko.

Isang matamis na ngiti ang tugon niya sa akin at tuluyan ng naglakad palayo. Halos patakbo naman akong tinungo ang main restaurant.

Maaga pa ay marami ng guest ang naroon, nagkakape ang karamihan. Mamaya pa naman kasi ang lunch time.

Nag-iimis pa ako ng mesa ng makita kong naglalakad papasok ng resto ang lalaking nabungo ko. Sinalubong kaagad siya ng head waiter at nadinig ko pa ang pagkausap nito.

“Table for one Sir?” tanong ng head waiter.

“No, actually may hinihintay akong kasama. Dalawa siguro sila,”

Ihinatid ng head waiter ang lalaki sa isang table na malapit sa glass wall at kita ang view ng hotel sa may garden na maraming namumulaklak na halaman.

May waiter nang lumapit sa lalaki, ako naman ay tinungo ang lagayan namin ng pinagkainan saka muling tumayo para maghintay ng iba pang guest na papasok.

Pinagmamasdan ko ang lalaki na may kausap pa sa kanyang cellphone. Ang gwapo talaga niya, ewan ko ba, nakakabakla kasi ang kagwapuhan niya. Napadako ang tingin niya sa banda ko at nagtama ang tingin namin. Ngumiti siya, siguro ay namukhaan ako, ngumit rin ako. Mabuti na lang at walang nakapansin na kasamahan ko sa aking pagngiti sa lalaking iyon.

Kinausap na niya ang waiter na nakatayo sa may mesa niya. Nag-usap sila. Nag-order na siguro dahil kaagad na tumalikod na ang kasamahan kong waiter. Nilapitan ako ng waiter.

“Rom! Ikaw ang gustong mag-serve dun sa gwapong lalaki,” sabi ng kasamahan ko.  “Sabi niya, “Please don’t be offended ha, pero, pwede bang yung lalaking iyon ang mag-serve sa akin”. Shet Rom ang galing mo talaga. Nakakainggit ka na.” sabi ni Mark ang waiter na naging kaibigan kong una dito.

“Anong sagot mo?” tanong ko.

“Ano pa eh di , "No a problem sir. He's an excellent waiter". English yun ha hehehe. Lapitan mo na,” wika ni Mark.

Lumapit na ako at tinanong ko na napakagalang ang gusto niya.

“Brewed coffe lang muna. May hinihintay pa kasi ako,” wika ng lalaki. “By the way, call me Jay. And you are…?” wika niya.

“Rom po. Wait a minute, I’ll get your coffee,” wika ko at saka tumalikod na. Hindi na ako nakipag-kamay sa kanya. Hindi ko kasi alam kung allowed kaming makipagkilala sa mga guest cusumer namin.

Dala ko na ang isang maliit na tray na may kape sa tasa, creamer at sugar, may nasa saschet at mayroon ding nasa cup, depende na lang sa kanya kung anong gusto. Meron kasing ayaw ng nasa cup na sugar at mas gusto yung maliliit na balot.

Tumalikod na ako pagka-serve ko ng coffee at inasikaso ang ibang customer.

Maya-maya ay may nakita kong may kausap na siya, isang lalaki at isang babae. Naupo na ang dalawang bagong dating.  Gaya ng inaasahan ko ay ako ang kinawayan kahit na may ibang lumapit ng waiter.

Pinagsilbihan ko naman sila nang maayos. Magalang ang pakikipag-usap ko kahit na sa kasamahan nila. Matagal-tagal din silang nag-stay. Siguro ay higit isang oras bago sila nag-bill out.

Inabot ko ang bill, tapos ay ibinalik niya sa akin, kasama na ang kanyang credit card at dinala sa kahera.

“Wow Rom, ang laki ng tip mo oh, 500 pesos. Ang swerte mo naman talaga. Quota ka na,” wika ng kahera saka ibinalik ang card at ibinigay din ang aking tip stub.

Pagbalik ko ay wala na ang kasama niya, siya na lang ang naiwan. “Umalis na ang kausap mo?” tanong ko kay Jay.

“Oo, may pupuntahan pa silang iba,” tugon niya.

“Pwede ko nang linisin ang table mo?”

“Okay.” Mahina niyang sagot.

“Naka-check-in ka ba rito?” tanong ko.

“No. Ano nga pala ang tapos ng duty mo dito?” sagot at tanong niya.

“Hanggang six ako,” tugon ko.

Tatalikod na ako dala ang kanilang kinanan ng pigilan niya pa ako.

“Wait,” Huminto ako, inabot niya sa akin ang isang calling card at may sinabi siya sa akin. “Mamaya, hintayin kita diyan sa gilid ng hotel ha. 6:30. Huwag mong kalilimutan. Hintayin kita. Tawagan mo ako diyan sa number na nasa card para maabangan kita. Huwag mo akong iindyanin,” wika niya sabay talikod. Hindi na ako nakapagsalita pa. Hindi na hinintay ang isasagot ko.

 

May karugotong……..