Ang Saradong Mall (Part
8)
By Eric.Hotfun
(Sina Kuya Guard at si Kuya)
Pumayag na
makipagkita kay Gibson ang chief of security sa harapan ng saradong mall. Kahit
biglaan ang pagtawag at pagdating niya, at kahit ganitong oras ng gabi, hindi
naman ito nagtaka o nagtanong pa.
Hindi siya
naghintay ng matagal. Niluwa ng madilim na lobby ang lalaki na dati ay sa
telepono lang niya nakausap. Nakipagkamayan at nagpakilala ito. “Ako si Mando
Alonzo.”
Alonzo, A. — ang
nakaburda sa lukot na puting uniporme nito. Malapad ang balikat, pati ang
dibdib, kung kaya hindi na mapapansin ang konting laki ng tiyan na natural
lamang sa edad nito, nasa late 30s or early 40s ang tantiya ni Gibson.
Tulad ng ibang
guwardiya na madalas niyang nakikita, hapit ang asul na unipormeng pantalon
nito.
Parehong maumbok
ang harapan at likuran, pagpuna ni Gibson, bago siya natigilan at nailang sa
sarili. Bago niya nasaksihan ang nakapaninibagong pangyayari noong isang gabi
nung nakaraang linggo, hindi naman niya dati pinapansin ang mga ganitong
detalye, lalo na tungkol sa kapwa lalaki.
Magalang at matatag
na pag-uugali ang pakitungo ng pinuno ng mga guwardiya. Natiyak ni Gibson na
hindi siya nagkamali na ilapit dito ang kanyang maselan na suliranin.
“Mabuti pa na doon
tayo mag-usap sa loob ng restaurant namin,” pag-aya ng matipunong tsinito na
manager at anak ng may-ari ng nagsarang Chen’s Dimsum House. “Tahimik doon,
Hindi ako komportable na dito sa labas natin pag-usapan ito.”
Natanto ni Gibson
na malapit na mag-alas-11 ng gabi. Habang tinatahak ang sidewalk sa labas ng
mall papunta sa front entrance ng naturang restaurant, nangibabaw sa isipan ang
bilin ng kausap niya kaninang hapon, “Sa labas ka dumaan, sa harapang pintuan,
para hindi ka makita sa loob ng pang-gabi na guwardiya.”
Nanumbalik ang
pagkabog ng dibdib niya habang palapit siya sa pintuan, at tahimik na binuksan
ito. Tulad ng inaasahan niya, madilim ang espayo ng nagsarang restaurant. Bukas
ang pintuan papunta sa kusina, malamlam ang liwang na nanggagaling doon.
Naalala niya ang
usapan na naganap kaninang hapon lang. Nainis siya, ilang beses nag missed-call
bago tinanggap ang tawag. Nagpakilala siya ng maayos, pero tahimik lang ang
kausap niya.
“Hello.” ulit niya.
“Si Bogart ba ito?”
“Oo, Gibson, ako
mismo,” madiin ang pagbigkas nito ng pangalan niya.
“Ah, ah… pumupunta
pa ba diyan sa mall ang kapatid ko?” halos pabulong ang tanong niya. Nanlamig
ang kalooban niya, na tila takot na marinig ang magiging sagot ng maangas na
guwardiya.
Tumahimik ito ng
ilang saglit, bago siya sinagot ng pabalang. “Bakit? Gusto mo bang pabalikin
siya dito?”
May pangungutya ang
tono ng boses nito. “Sasali ka na? O manonood ka lang?”
“Bogart. Pare, ah eh,”
nautal siya, at hindi alam ang isasagot dito.
“Mamayang gabi, alas-11
ng gabi, punta ka.” Kumabog ang dibdib ni Gibson sa sagot ni Bogart.
“Hehehehe, asahan
ka namin.” Nanunukso ang boses ng barakong guwardiya. “Humanda ka sa bakbakan, hehehe.”
Parang binuhusan
siya ng malamig na tubig sa paglahad ni Bogart. Ngunit, hindi niya maikaila na
tinigasan siya nang marinig ito.
Tulad kanina,
nanlalamig muli ang balat ni Gibson, ngunit tinitigasan siya. Hapit ang khahi
na slacks na suot niya, at bumabakat na ang sandata niya, kahit pilit niya
iwaksi ang mga nakakabagabag na imahe na sumisiksik sa isipan niya.
Kailangan niya
pagtuunan ang pakay niya, na dapat ipakita sa pinuno ng mga guwardiya ang
mismong katibayan. At pagsampa niya ng reklamo, umaasa si Gibson na mabibigyan
nito ng lunas bago maging iskandalo ang karumaldumal na eksenang
kinasasangkutan ng bunsong kapatid na si Benson.
Biyernes ng gabi, nag-umpisa
ang paghihinala ni Gibson. Dalawang araw ang nakaraan nang mabilis niyang
nilisan ang isang pangyayari na hindi niya ninais kailanman na masaksihan.
“Benson!” galit na
pagtawag niya sa bunsong kapatid, pagpasok nito sa bahay. “Gabing-gabi na!
Bakit ngayon ka lang?”
“Basketball
practice,” ang matipid na sagot ng kapatid niya, at mabilis na pumasok sa
sariling kuwarto. Nanlalagkit ang sando at jersey shorts nito sa pawisang
katawan.
Sabado ng gabi, mas
lalong ginabi ang dating ni Benson. Pinagsabihin niya muli ito, ngunit hindi
siya sinagot ng kapatid. Hinubad lang ang basang sando at mabilis na
tinalikuran siya. Ngunit napansin niya na namumula ang dibdib nito, at may
ilang latay sa maukit na likuran nito. Hindi na niya ma-usisa pa dahil hindi na
lumabas ng kwarto ang kapatid.
Lunes ng gabi,
sadyang inabangan niya ang ginabing pagdating ni Benson.
“Basketball practice
na naman ba yan? Ha?” Tumaas ang boses ni Gibson sa galit. “Eh, parang
wrestling match ang pinanggalingan mo sa ganyang ayos mo!”
“Ulol!” pikon na
bulalas ni Benson, bago nagdabog papasok sa kuwarto nito.
Uminit man ang ulo
ni Gibson, ngunit kinabahan siya at nabalisa ng husto. Tila hapong-hapo si
Benson nung dumating. Guni-guni lang ba niya na parang hindi makalakad ng tuwid,
hindi naman lasing, hindi naman amoy alok. Ang babaero niyang kapatid, matikas
na binata na kinababaliwan ng mga babae sa school nito, ay amoy chlorox!
Yan ang amoy ng
kapatid niya nitong nakaraang mga gabi pag-uwi, amoy chlorox. Putang-ina!
Martes ng hapon,
mainit ang ulo niya dahil naka-ilang beses ang pagtawag niya sa cellphone bago
siya sinagot ng taong tinatawagan niya.
Martes ng gabi.
11:02 PM.
Maingat ang
pakiusap at pagdala ni Gibson kay Mando dito para sakto sa timing. Umiral ang
galit niya. Gusto niyang iwasto itong pagkakamali, ngunit kinakabahan din siya.
Umiikot ang sikmura niya, habang nakatuon ang pansin niya sa pinagmumulan ng
mahinang ilaw sa madilim na kusina, ang naka-awang na pinto ng maliit na
opisina sa dulo.
Tulad ng dati,
puwesto sa madilim na sulok ng kusina si Gibson, at pati si Mando na halos
nakadikit lang sa tabi niya. Pareho silang napako sa kinatatayuan, lingid sa
kaalaman ng mga lalaki sa loob ng kuwarto, at pinapanood ang nagaganap.
Nilingon ni Gibson
si Mando, tinatantiya ang maging reaksiyon nito.
Diretso lang ang
titig ng supervisor ng mga guwardiya, kalmado ito at tila hindi apektado sa
kahalayan na ginagawa ng tatlong lalaki sa isa’t-isa.
Walang masisilay na
reaksyon sa mukha nito.
-----o0o-----
Pinilit ni Mando na
maging kalmado, na walang masisilay na reaksyon sa mukha niya.
Natanto ni Mando na
pinagmamasdan ni Gibson kung ano ang kasunod na gagawin niya matapos nitong
iniharap sa kanya ang malaswang paglaro ng tatlong hubo’t-hubad na lalaki, ang
dalawang guwardiya niya, at ang binata, na bunsong kapatid nitong matikas na
lalaki sa tabi niya.
Kahit madilim,
nasisilayan ni Mando ang butil ng pawis sa guwapong mukha ng katabi niya.
Matangos ang ilong, singkit ang mata, tulad ng kapatid. Nakakunot na ang kilay
at kinakagat ang mapula at manipis na labi. Bumibilis ang pagtaas-baba ng
bilugang dibdib at suminghap ng may pagkabigo.
Ano pa ba ang
inaasahan ni Gibson na gagawin niya? Alam naman ni Mando ang tungkol dito.
Hindi man niya inaasahan, ngunit natuklasan na rin niya itong sikreto nila.
Sabado, 7.50 PM,
pagkatapos maghapunan, nagpaalam sina Arnel at Oca na papasok na sa duty nila.
Hindi nagtagal pagkatapos umakyat ang pang-gabi na guwardiya, bumaba naman ang
pang-araw na pangkat, sina Willie at Bogart, matapos ang dose oras sa pang-araw
na shift.
Pagkakain ng
hapunan, naligo at gumayak para matulog. Gigising ulit ang mga ito ng alas-7 ng
umaga.
Nang pumasok si
Mando sa sariling silid sa tabi lang ng barracks, dinig pa niya ang kuwentuhan
ng dalawa, hanggang sa nakaidlip na siya.
Naalimpungatan si
Mando. Mainit sa loob ng kuwarto. Kahit manipis na brief lang ang suot niya sa
pagtulog, pawisan pa rin siya. At higit pa roon, lumiliyab na rin ang libog
niya. ‘Tangina, ang hirap talaga, ilang buwan na hindi pa maka-off sa
assignment na ito.’
Bumangon si Mando, inabot
ang hinubad na tshirt at pinunasan ang pawis sa malapad na dibdib. Nakiliti ang
sarili sa pagdaplis ng tela sa maitim na utong niya. Nakadungaw ang ulo ng
tarugo niya sa garter ng brief. Alam niya na may lunas dito, si Willie.
Mula noong palihim
na unang tagpo nila, habang nilalaro nila ang hubad na manekin, at mula noong
‘nagtulungan’ sila na maibsan ang matagal nang naipon na libog nila, naging
madalas ang lihim na laro.
Bihasa na ang
may-edad na hepe ng guwardiya sa larangan ng pagpapaligaya ng laman, naipatikim
niya kay Willie, na bagong kasal lang ngunit tigang na, kung gaano kasarap ang
magalugad ang maselan na lagusan nito.
Masarap laplapin
ang butas ni Willie, guwapong lalaki, makinis, bata pa ngunit katawang maton,
matikas at may bulto. Walang kabahid-bahid at wala pang karanasan sa kapwa
lalaki. Natuklasan nito ang galing ni Mando sa paghimod. Hindi nakaligtas kay
Mando ang butas, ang bayag, at pati ang mahabang tarugo nito. Ilang beses siya
inusisa ni Willie tungkol sa dating karanasan sa kapwa lalaki, dahil malayo sa
barakong anyo na kaya niyang gumawa nito, ngunit hindi niya ito sinagot.
May asawa na buntis
itong si Willie, ngunit hindi na ito nag-alangan na tumuwad para sa kanya. Ito
ang pinakamasarap, lalaking birhen sa puwet, na nagpabiyak, tuluyan niyang kinakantot.
Ito ang hinahanap ng katawan niya ngayon.
Kaya, mahinahon na
tinahak ni Mando ang barracks, upang gisingin at sunduin si Willie.
Pagdating niya sa
tulugan ng mga guwardiya, walang tao. Wala sa higaan si Willie, at pati si
Bogart, na dapat natutulog na, ay wala rin.
Nagsuot si Mando ng
shorts, manipis na sando at tsinelas. Umakyat siya sa madilim na mall. Tahimik
na inikot niya ang ground floor, hanggang sa nadatnan niya ang dalawang
guwardiya ng night shift na katatapos lang mag-ronda.
“Kumusta?” matipid
na usisa niya.
Batid niya sa sagot
ng mga ito, na parang hindi naman nakita ng dalawa ang nawawalang guwardiya.
Ngunit ayaw naman niya itanong nang lantaran.
May alam si Mando
na isang sulok na hindi masyadong tinatahak ng mga guwardiya sa pagroronda nila,
ang hagdanan paakyat sa rooftop. May kutob si Mando.
Hinala niya na may
kinalalaman si Bogart, ang maangas at mayabang na guwardiya na kahit mukhang
sanggano ang dating, ay maaasahan sa trabaho. May kapilyuhan ito,t astig, at
hindi malayo na magpapasimuno ng kalokohan kung may pagkakataon.
Sarado ang pinto na
nakakubli sa loob ng makitid na pasilyo, ngunit hindi naka-lock. Marahan na
pinihit ni Mando, pumasok siya. Naka-imbak ang kagamitan na hindi pa tinatapon.
Maingat ang pagtahak niya, hanggang sa narating niya ang isa pang pintong
sarado, hindi rin naka-lock ito. Sa likod nito ay ang rooftop. May bubong ang
kalahati nito at mataas ang pader na nakapaligid, halos open-air.
Mahina ang liwanag
na nakakarating dito mula sa mga ilaw sa kalsada at katabing gusali. Naaninag
ni Mando ang bulto at ang semikalbo na gupit ng maton. Nakasandal ang lalaki sa
pader, patalikod sa kanya. Pantulog na boxer shorts lang ang suot, hubad ang
pang-itaas, at naka-tsinelas din.
Tahimik pa rin ang
mga yapak ni Mando. Dapat niya iparamdam ang presensiya niya, ngunit ayaw
niyang gulatin ito.
Tinabihan niya ito,
at bumulong ng mahina. “Pare, ano meron?”
Hindi siya sinagot
ni Bogart. Ngumisi nang nakakaloko, at may tinuro ito sa harapan.
Sinanay ni Mando
ang mga mata sa dilim, natanto niya ang pinapanood nila, Si Willie, hubo’t-hubad
at umiindayog ang bilugang puwet, may kinakantot na taong nakatuwad sa harap
nito.
“Uuuuuuhhh. Uuuuhhh.
Uuuhhhh, aaaarrraayyy!” ungol ng di-kilalang boses. “Sige pa, dahan-daha lang
kuya para masarap. Aaaaah!”
Putang-ina! Lalaki
ang kinakantot ni Willie.
Iginiya siya ni
Bogart sa puwestong masisilayan niya ang nakalilibog na palabas.
Nakita ni Mando na
niyapos ni Willie ang kinakantot nito, isang binata, maskulado, batak ang
balingkinitang katawan, maputi, maumbok ang dibdib, may ukit ang abs. Malaki
ang kargada na sinasalsal ni Willie kasabay ng pag-indayog nito.
“Tangina mo,
aaaaaah, ang sarap mo, Benson!” daing ni Willie, na tinapatan ng mas masidhing
ungol mula sa kinakastang binata.
“Sino yan?” gulat
na tanong ni Mando kay Bogart.
“Laruan ko, hahaha,
isang binatang malibog, may syota, eh kaso…asa maling oras at maling lugar siya,”
dagdag ng barakong guwardiya. “Kaya ayan, nadali ko. At ako ang unang naka-virgin
diyan.”
“Tangina, mukhkang
sarap na sarap si Willie ah,” puna ni Mando.
Tinanong niya kung
saan o paano nila nakilala ang binata. Matipid ang paliwanag ni Bogart.
“Mahabang kwento.”
“Boss.” Tumungo si
Bogart, at ninguso ang harap niya, bakat na ang titi niya, at halos mapupunit
ang manipis na shorts at brief niya sa tigas at laki.
“Gusto mong
subukan, boss?” pag-alok ni Bogart. “Bata ko yan, ipahiram ko sa iyo.”
Hindi na rin
nailang si Mando dahil nakalabas na sa laylayan ng boxer shorts ni Bogart ang
tarugo ng barako. Ang laki, mahaba, malapad, mataba. Ang nakakagulat din ay
kasinglaki din nito ang sandata ng binatang kinakantot ni Willie.
“Ano, boss? Tikman
mo ang bata ko? Magaling, masarap at palaban pa!” ulit na alok ni Bogart.
“Ikaw muna,”
Hinihimas ni Mando ang tarugo niya na nakabakat.
“Naka-isa na ako
kanina. Eh, gusto ko pa kumantot.”
“Gusto mo pang
kumantot?” Napangisi na rin si Mando. “ Sige, subukan ko ang bata mo at
ipahiram ko rin ang pukeng kinakantot ko. Sige, palit tayo.”
“Sige, boss. Saan
na yung puwet na inaalok mo?”
“Ayan.” Tinuro ni
Mando si Willie.
“Yung brod natin, masarap
ang puwet niya. Alam mo ba na pakantot yan? Masikip pa rin, kahit naka-ilan na
ako sa kanya. Ako naman ang naka-una diyan,” pagmamayabang niya.
Napatawa si Bogart.
“Boss, sorry ha, nayari ko na ang bata mo. Naararo ko na yan, at tama ka, masikip
pa nga. At sarap na sarap yan, hindi ko akalain na pakantot, pero palaban nga.”
“Tangina mo! Ang
tinik mo!”
“Mas matinik ka, boss.
Napatumba mo ang isa sa amin.”
Pareho
nag-high-five ang dalawang barako.
Alam na ni Mando
ang nagaganap dito. At noong Sabado ng gabi, natuhog na rin niya ang guwapong
kapatid ni Gibson.
Kaya, walang
masisilay na reaksyon sa mukha niya.
“Aaaahhh, kainin mo
ang burat namin, tangina mo!” - si Bogart. Nakaluhod ang kapatid ni Gibson sa
harap nito, at sinubo ito, pagkatapos mailuwa ang titi ni Willie. Mahigpit ang
kapit ng mga kamay ng binata sa matambok na puwet ng dalawang guwardiya sa
harap nito, hayok sa mga titing dinduldol sa bibig nito.
Napansin ni Mando
ang pagkabalisa ng lalaki sa tabi niya.
“Gibson, pag-isipan
mo ng mabuti ang gagawin mo,” pa-alala ng hepe. “Alam mo naman siguro ang
tungkol sa video kasama ang syota ng kapatid mo.”
Umakbay si Mando sa
katabi niya, at mariin na bumulong sa tenga nito. “Ito’y iskandalo nga. Ngunit,
ang nilalaman ng video na iyon, krimen yon.”
“Pag-isipan mo at
huminahon ka.” Nag-iba ang tono ni Mando. “Hindi ito problema, itong sa kapatid
mo. Malibog lang yung binata. Naglalaro lang ng apoy. Walang nagbago, si Benson
pa rin yan, lalaki pa rin yan. Lumiyab lang ang libog. Walang mawawala sa
kanya. O sa iyo.”
“Aaaaaahhhh kuya…
ang sarap!” ungol ni Benson. Nakatuwad ito habang nakayapos sa dibdib ni
Willie, nakayuko si Bogart sa likuran, nilalaplap ang puwet.
“Sarap na sarap si
Benson na kinakain siya,” bulong ni Mando kay Gibson. Mahigpit ang pag-akbay ng
malaking braso ng guwardya sa malapad na balikat ng katabi. “At masarap din
naman ang butas niya, masikip at mainit. At matigas pa ang matambok na puwet ng
kapatid mo.”
“Awwwwww! Ang
sarap, Benson. Sige pa, dilaan mo,” si Willie naman ang umungol habang
dinidilaan ng binata ang utong niya.
Inabot ng nakaakbay
na braso ni Mando ang dibdib ni Gibson, at nilamas ito. Manipis ang polo shirt
na suot nito. Kinapa niya ang matulis na utong ng lalaki at nilapirot ito.
Naramdaman ni Mando
ang panininigas ng katawan ng katabi, ngunit hindi ito pumalag. Nakapako ang
atensyon nito sa kapatid, tuloy ang paglaplap ni Bogart sa puwet ng binata, at
tuloy din ang pagsupsop nito sa mga utong ni Willie. ‘Di nagtagal, tumayo at
nag-iba ng puwesto si Bogart
“Aaaaaahhhh putangina!”
malakas ang hiyaw ni Benson, nang sinalya ni Bogart ang malaking tarugo nito sa
lagusan ng binata. “Aaaaahhhh! Aaaaaaahhhhhhh… kuya!”
Sabay sa pag-angkin
sa kapatid nito, sinakmal ni Mando ang bukol sa pantalon ni Gibson.
“Uuuuuugggghhhhh!”
kumawala ang mahinang ungol, ngunit hindi siya pinigilan nito. Kinalas ni Mando
ang sinturon, binaba ang zipper, at sinapo ang tarugo ni Gibson, na gabakal ang
tigas.
“Aaaaaaahhhhh,
aaaaahhhhhh!” Lalong lumakas ang halinghing ng bunsong kapatid.
“Pare, sarap na
sarap na ang kapatid mo.” Nilapit ni Mando ang bibig niya sa tenga ni Gibson,
hinipan at dinilaan, habang hinigpitan ang pagyapos. “Ang sarap kantutin ng
kapatid mo, palaban pa rin, ayaw isuko ang pagka-lalaki niya, pero sarap na
sarap naman.”
Natanto nila na
matagal na naglalaro ang tatlo bago sila dumating dahil naghahabol na ng hininga
ang mga ito. Bumibilis ang pag-atras-abante ni Bogart sa lagusan ni Benson, at
kantot-marino naman si Willie sa bibig habang nagpapaubaya lang sa panghahalay
sa kanya.
Napaigtad si Gibson
sa ginagawa ng kamay ni Mando sa utong at titi niya, at kahit napakagat ito sa
labi, hindi nito mapigilan ang mahinang daing. “Benson!”
“Ssssshhhh!”
Nakakasuya ang tono ng boses ni Mando. “Oo, ang galing ni Benson, gusto mo
siyang sagipin? O, gusto mo siyang kantutin din?”
Hinugot ni Bogart
ang tarugo niya at pinasirit ang katas sa puwet at likuran ng nakatuwad na
binata. Binaon ni Willie ang sarili sa bibig nito, at halatang sa lalamunan
nito nagpalabas dahil sa mabilis na paglunok nito, at tila nabilaukan pa.
“Aaaaaahhhhhh. Kuya,
kuya! Ayan na rin ako!” Nangisay si Benson, at halatang nilabasan na rin ito
dahil taas-baba ang kamay nito, nagsasalsal at nagpalabas ng katas sa sahig.
“Putangina!” mahinang
bulalas ni Gibson.
“Kuya Bogs, Kuya
Wil, mauna na ako.” Agad na nagmadali si Benson sa pagsuot ng jersey shorts,
sando at sapatos na tinabi nito sa sahig. “Putang-ina, mapapagalitan na naman
ako ni Kuya Gibson, ginabi na naman ako.”
“Sige, samahan na
kita sa labas,” alok ng isang guwardiya.
“Sige, mga kuya, salamat.
Sa uulitin.”
“Putangina!” Nataranta
si Gibson. Maabutan ito paglabas ng kapatid.
Mabilis ang kilos
ni Mando. Hinila niya ang lalaki pabalik sa bakanteng dining area, kumubli sa
likod ng isang poste sa may counter, habang tumungo sa kabila ang kapatid nito,
at lumabas sa pintuan sa likod.
“Putangina, putangina,
putangina!” Kabado ang lalaki, nakasandal sa pader, mabilis ang paghinga,
ngunit nakalabas pa rin sa bukas na pantalon ang naghuhumindig na titi.
Sinapo ito ni
Mando, dinuraan, at nagtaas-baba ang magaspang na palad sa pinadulas na
tangkay.
“Huwag! Ayoko,
ayoko!” Lumalaban ang isipan ni Gibson, ngunit sumuko na ang laman nito.
Hinimod ni Mando ang maumbok na dibdib nito, na balot sa tshirt na basa na sa
laway. Nangingig na tila nakukuryente ito sa bawat pagkagat ni Mando sa utong.
Nakatingala ito,
nakapikit ang mata. Tila umiiyak ang halinghing, lalong lumiyab ang gigil ni
Mando.
“Aaaaaaawwwwww! Putangina!
Huwag!” Sumigaw si Gibson, na parang kakalas.
Dumilat ang mata sa
gulat, sa biglang pagsulpot ni Bogart sa tabi nito at sinunggaban naman ng
bagong dating ang kabilang utong, mas marahas ang pagngatngat dito. “Arrraaay!
Dahan-dahan lang! Aaaaaahhhhh!”
Nakaluhod si Willie
sa harap nito, sinubo ang malaking kargada.
Kung hindi lang
mahigpit ang yapos ni Mando at Bogart sa lalaki, tiyak na mangingisay na ito sa
sahig, halos hindi mapigilan ang tindi ng init, dahil mula noong unang tagpo,
nalibugan talaga ito kay Willie habang tsinutsupa ng guwapong guwardiya ang
bunsong kapatid.
Hubo’t-hubad pa rin
si Bogart, nagjajakol ito habang ningangatnat ang utong ni Gibson. Basang-basa
na ang tela dahil hindi na nila tinaas ang manipis at hapit na suot nito.
Nilabas ni Mando
ang tarugo niya at pinasalsal kay Willie habang tsinutsupa nito si Gibson.
“Tangina, tama na,
tama na,” pagpiglas ni Gibson. “Tama na, lalabasan ako, huwag, lalabasan ako.”
Niluwa ni Willie
ang nakasubong tarugo at sabay na jinakol si Mando at si Gibson.
Naunang nilabasan
si Gibson. Tinutok ni Willie ang tarugo nito pababa at sumirit ang masaganang
katas nito sa sahig, sa sapatos, at pati sa pantalon. Binitiwan ni Willie ito
at mabilis na jinakol naman ang sarili.
Tuloy ang pagsalsal
ng tatlong barakong guwardiya na nakapalibot kay Gibson. Nanatiling matigas ang
burat ni Gibson kahit nilabasan na , pinagmamasdan ang pagtaas-baba ng mga
kamay sa malalaking tarugo ng mga ito.
Sa harap ni Gibson
nagpalabas si Willie. Nakapako ang mata ni Gibson sa mahabang titi nito habang
dumudura ng puting likido, pinaliguan ang harapan niya ng mainit na katas.
“Aaaaahhh tangina
na!” Nagulat si Gibson nang magpalabas si Bogart, tumama ang tamod nito sa paa
niya. Sa dami, tumagos ang mainit na likido sa pantalon niya.
Hindi nagtagal, humiyaw
si Mando. “Aaaaaaahhhhhh!” Pinaputok sa nakalawit na titi ni Gibson, at binalot
ito ng maligkit na katas. Tumulo ang huling pagsirit sa pantalon at sapatos
nito.
-----o0o-----
Patay na ang ilaw
sa sala pagdating ni Gibson sa bahay.
“Ginabi ka yata,
Kuya,” bungad ni Benson, habang naglalakad palabas ng kuwarto nito. Halatang
bagong ligo, manipis na shorts ang suot, nakasampay ang tuwalya sa balikat
habang pinupunasan ang basang buhok. May mga butil ng tubig sa maumbok na
dibdib nito.
“Basketball
practice ba, Kuya?” makahulugan ang ngisi nito. “O baka wrestling?”
Napansin ni Benson
ang kasuotan niya, basa at malagkit. Namula ang mukha ni Gibson. Bago siya
makasagot, tumalikod at bumalik na sa kuwarto nito ang kapatid.
“Shit, shit, shit!”
Naghalo ang yamot at takot ni Gibson, kinukuskos ang malagkit na katawan sa
ilalim ng shower. Sadyang naligo siya sa malamig ng tubig, upang maibsan ang
init sa katawan na hindi pa humuhupa.
Hindi kayang
hugasan ng tubig ang dungis, ang kabastusan na ginawa niya, at ang ginawa sa
kanya. At lalo hindi matanggal sa isipan ang mga ginawa ng kapatid, at ang
ginawa nila sa kapatid.
Habang nagsasabon,
tumigas ulit ang titi niya, nagtaas-baba ang kamay niya.
Umalingawgaw muli
sa tenga niya ang hikbi ng kapatid kanina habang kinakasta ito ng barako, “Aaaaah!
Aaaaaaahhh kuya!”
————— ITUTULOY —————