Sa Babuyan at Manukan (Part 13)

 

Sa Babuyan at Manukan (Part 13)

 

Kuya Zaldy’s POV

Hindi ako dalawin ng antok, naisip ko si Mikel. Ngayon lang parang luminaw ang aking isipan. Nakadama ako ng pagsisisi, ng awa sa kapatid ko. Hindi ko siya dapat sinaktan, dapat ay inunawa ko ito.

Sa nangyari sa amin ni Vincent ay naunawaan ko ang kalagayan ni Mikel. Nagawa kong pagbiyan ang gusto ni Vincent. Hindi ko naman akalain na mahuhulog ang loob niya sa akin. Nang aking suriin din naman ang aking sarili, nagawa kong hindi tumanggi dahil gusto ko rin, parang may konti na rin kasi akong pagtatangi sa aking bestfriend na iyon.

Ilan na bang bading ang nagpaparamdam sa akin. Sa aking sarili, huwag lang nila akong babastusin dahil mananakit ako. Pero heto, binastos ako ng bestfriend ko pa, pero ano itong ginawa ko, pinagbigyan ko pa, hindi ako tumanggi at gusto ko pang maulit ang pangyayaring iyon. Tumulo na lang ang luha ko ng hindi ko namalayan.

“Mikel, umuwi ka na, hindi na ako galit. Promise hindi na kita pagagalitan, nauunawaan ko na ikaw.”

Nakatulugan ko na lang na si Mikel at ang aking pagkakamali ang nasa isipan.

-----o0o-----

Mikel’s POV

Mabilis akong naglalakad, baka kasi ma-late ako sa aming first subject, math pa naman iyon. Halos masagi ko pa si Sir Pineda na hindi ko napansin na naglalakad din at may kasama pang isang lalaki.

“Hoy, Mikel, dahan-dahan lang, nakasagi ka na,” Puna ni Sir.

“Pasensya na po Sir Pineda, baka po kasi ma-late ako, math pa naman ang first subject ko.”

“Okay sige, bilisan mo na at paparating na ang guro ninyo.” – si Sir Pineda.

Tumatakbo na ako, ayokong ma-late kahit isang minuto, dahil sa hindi nale-late ang teacher namin sa Math. At kapag late ka kahit isang minuto sa relo niya, may parusa.

Habol ang hininga ko pagsapit ko sa pinto, laking tuwa ko dahil wala pa si Sir. Nakapagtataka dahil ngayon lang siya male-late yata. Segundo na lang at time na, wala pa rin siya. Policy sa amin na kapag wala pa ang guro at late na ng 15 minutes, ibig sabihin ay absent na ito. Nagkakatuwaan na sa silid, dahil isang minuto na lang ay hindi pa dumarating si Sir Reyes.

Nagka-countdown na ang mga kaklase ko sa pangunguna ni Gerald. 5 seconds na lang nang dumating si Sir Reyes.

“Good morning class. Pahiya kayo ano. Akala ninyo wala ako ano hehehe. Pero huwag mag-alala, me good news ako sa inyo, siguradong matutuwa kayo,” wika ni Sir Reyes.

Hindi naman sinabi kaagad ni Sir kung ano ang good news na iyon, sinuspense pa talaga kami.

Nagtungo muna siya sa may pintuan, tila may tinawag. Pagbalik sa kanyang pwesto ay may kasama na siya. “Class meet your new class adviser at your math teacher, Mr. Mario Rosales.”

Natahimik kami, walang umimik, na-sorpresa talaga kami.

“Good morning sa inyong lahat. Batiin naman ninyo ang inyong Sir Reyes, dahil lilipad na siya papuntang Canada at doon na magtuturo. Tinanggap siya na magturo sa isang pinaka kilalang university doon at ito na ang huling araw niya. Pinakilala na ako sa inyo, pwede ninyo akong tawagin sa aking pangalan lang, simpleng “Mario” ay okay lang sa akin dahil gusto ko na maging kaibigan ko kayo lahat.

Nagpaalam muna si Sir Reyes, babalik daw pagkatapos ng klase, naiwan na si Sir Rosales.

“Nida, ang gwapo hihihi,” bulong ko sa aking kaibigan.

“Sshhh, lumandi ka na naman,” sawata sa akin ni Nida.

Pinagmasdan kong mabuti si Sir Mario, halos hindi kumukurap ang aking mga mata, titig na titig ako sa kanya. Hindi tuloy ako masyadong makapakinig sa sinasabi niya. Hindi pa naman iyon lesson. May mga gusto lang siyang panuntuan na gustong ipatupad sa kanyang klase, sa klase lang naman niya. Tapos ay nag check na ng attendance para makilala daw niya isa-isa kaming mga estudyante.

Nang tawagin ang pangalan ko ay hindi ako kumikibo, para wala ako sa room at naglalakbay sa kawalan.

“Absent ba si Michael?”

“Hoy! Ano ka ba? Kanina ka pa tinatawag, baka ma-absenan ka na niyan.”

Siniko na ako ni Nida dahil hindi ako kumikibo. “Sir… hindi po, present po ako.” malakas kong wika sa kabiglaanan, napagtawanan tuloy ako.

“Malalim yata ang iniisip mo, share mo naman sa mga kaklase mo.”

“Sir sorry po. Wala po iyon.”

Binuklat-buklat pa ni Sir Rosales ang class record. “Hmmm, mahusay ka pala sa math ah, nangunguna ka sa klaseng ito. Tingnan natin kung ma-maintain mo ang mataas mong grade.”

Natakot ako sa sinabi niyang iyon, baka pag-initan ako. Baka mas terror pa kay Sir Reyes ah. Napatingin ako kay Nida, nahulaan niya na natakot ako.

-----o0o-----

Pauwi na kami, hindi ako mapakali sa sinabi kanina ni Sir Rosales. “Nida, ano kayang ibig sabihin ni Sir rosales sa akin kanina. Galit ba siya?”

“Wala akong ideya Mikel,” ani Nida.

“Mukhang galit sa iyo Mikel, Hindi mo ba siya kilala?” sabad ni Gerald.

“Ngayon ko lang siya nakita, Mukhang mas terror pa siya kay Sir Reyes ang Sir Rosales na ito ah.”

-----o0o-----

Hanggang sa aking pagtulog ay si Sir Rosales pa rin ang nasa aking isipan. Pero hindi ang kasungitan niya ang nasa isipan ko kungi ang maganda niyang mukha, napaka-amo at hindi bagay ang mag-sungit.

Matangkad si Sir, matipuno ang katawan, kayumanggi ang balat at kanina, ewan ko kung napansin niya ako, dahil sa bukol niya sa harapan ako nakatingin, titig na titig ako na tila sinusukat ang alaga niyang nakakulong doon. Sa pagkakatitig ko, parang gumalaw pa iyon. Inisip ko pang mapanaginipan ko sana siya, yung panaginip na gustong-gusto kong mangyari, ang makatalik siya.

-----o0o-----

Kinabukasan, nagmamadali na naman ako sa paglalakad papasok sa aming room, maaga pa naman, pero ewan ko ba, kinakabahan ako. Bakit ba naging first subject namin ang math.

“Oh Mikel, bakit parang hapong-hapo ka na naman, tumakbo ka na naman ba? Maaga pa naman ah,” puna ni Nida.

“Ewan ko ba Nida kung bakit ako kinakabahan dito kay Sir Rosales na ito. Hindi ko naramdaman ang ganito kay Sir Reyes eh kahit alam natin ang pagka-sungit nito. Pero itong si Sir Rosales, mas masungit pa yata. Feeling ko ay galit sa bakla eh, ako agad ang nakita kahapon eh.”

“Ano ka ba naman Mikel, kung ano-ano ang iniisip mo. Huwag ka ngang sobrang advance kung mag-isip. Tahimik na, andyan na siya.”

Tumayo lang naman sa harapan si Sir Rosales, inilibot ang tingin sa buong room, marahil ay inaalam ang absent ewan ko lang kung kabisado na niya ang mga pangalan namin.

Hindi ko naman sinasadya na mapatitig na naman sa may bandfang ibaba ng kanyang puson. Bakit ba iba ang tingin ko roon, wari ko ba’y palaging naka-umbok. Napatitig na naman ako ng matagal.

“Mr. Michael, solve problem 1 of your assignment on the blackboard. Faster!.”

Mabuti na lang at palagi akong ready. Nasagutan ko naman. Matapos kong ma-presinta ang solusyon ay pinapaliwanag pa sa akin kung paano ko sinolve.. Na very good naman ako.

Simula noon, palagi na akong nag-aaral sa math, advance pa nga ko sa lesson namin.

Ang hindi ko malaman ay kung bakit ako paborito na tawagin ni Sir at pag-solbin ng math problem. Bakit ako pinag-iinitan. Kaso, wala naman siyang butas na makita sa akin para ipahiya. Paalgi kong nakukuha ang tamang solusyon.

-----o0o-----

Malapit na ang periodical exam namin, puspusan ang pag-aaral ko lalo na sa math subject. Baka kasi sa exam makakita ng ikapapahiya ko si Sir Rosales. Wala naman akong problema sa ibang subjcet ko dahil sa kayang-kaya ko na iyon. Ito lang talagang math ang ikinababahala ko, hindi dahil sa takot akong bumaba ang grades kundi kung ano talaga ang binabalak ni Sir Rosales.

Kahit na naman ganon ang trato niya sa akin, hindi pa rin nawawala ang paghanga ko sa kanya, pinagnanasahan ko pa rin siya. Wala naman siyang pinapakitang kagaspangan sa akin, kasi ay nakasaagot naman ako sa mga tanong niya, Pero ramdam ko ang bagsik niya lalo na sa ibang estudyante, ilan na ba ang pinaiyak niya. Maging ang ibang mga kalalakihan ay napiyak na niya sa pamamagitan ng pagpapahiya.

Tuwa lang ni Daryl at Gerald, hindi sila masyadong natatawag para mag solve, matawag man ay tila nagkakataong napakadali at kayang-kaya kahit na nang pinaka-mahina sa aming klase. Tila ba may double standard talaga si Sir.

-----o0o-----

Katatapos lang nang periodical exam namin. Medyo maluwag-luwag na naman ang schdule namin.

Maaga kaming nakauwi, inaya ako n Gerald na maglaro muna ng computer games. Sumama ako pati na rin si Daryl para makapaglibang naman ng konti. Napasarap ang aming paglalaro, hindi ko namalayan na madilim na pala.

“Hala. Baka makagalitan na ako ni Nanay Sela, madilim na pala,” pag-aalala ko.

“Hindi naman siguro, mabait naman si Nanay Sela mo eh,” pag-alo ni Daryl.

“Yun na nga eh, baka isipin na sinasamantala ko ang kabaitan niya. Tara na, bilisan na natin.”

Nauna na si Gerald, iba kasi ang daan niya, saka magsasakay siya ng tricycle. Kami naman ni Daryl ay maglalakad. Magisa na nga lang ako dahil mas malapit ang kina Daryl.

Papasok na ako sa aming bakuran nang matanaw ko ang isang anino. Pamilyar sa akin iyon, sinipat kong mabuti, tama ako, ang isa kong kaklase na si Reno, isa sa gwapo sa aming klase at crush ko rin. Lumiko siya sa bandang dulo ng lote ni Nanay Sela na hindi pa nababakuran. Maraming puno roon ng saging. Nagtaka ako kung anong gagawin roon. Ang alam ko ay sa bandang dulo lang ang bahay nila, malapit sa lupa ni Nanay Sela.

Maya-maya ay isa pang anino ang nakita kong naglalakad, at lumiko kung saan lumiko si Reno. Kilala ko rin ang lalaki, si Mang Arnulfo. Ang alam ko ay isa siyang konsehal ng bayang ito.

“Ano kayang gagawin ng dalawang iyon? At bakit sa sagingan ni Nanay Sela pumasok?” mga tanong na naglalaro sa aking isipan.

Curious ako, masama na ang iniisip ko, bastos. Kaya tinungo ko kung saan sila nagtungo. Ewan ko kung bakit ako nae-excite. Gusto ko kasing makakita ng live show gaya nang nakita ko noon kina Sendong at Mang Kanor. Iyon din ang naglalaro sa isipan ko na gagawin nila. Ano pa ba ang maiisip ko sa ganitong oras at sa madilim na lugar pa at masukal.

Ingat na ingat ako sa paglalakad, iniiwasan kong makatuntong ng tuyong dahon na makakalikha ng ingay. Sa ganito katahimik na oras, kahit yata karayom na mahulog sa dayami ay maririnig ang tunog hehehe. Eksags naman hehehe.

Nakadinig na ako nang mahinang ungol. Puta, nasa malapit lang sila, at tama ang hinala ko. Sino kaya sa kanila ang bading. Malamang si mang Arnulfo. Pero matanda na ito, baka kasing edaran si Mang Kanor. Kung sabagay, pinatulan ito ni Sendong. Ang kaibahan lang, may kagandahang lalaki si Mang Kanor at itong si Mang Arnulfo ay ewan ko, hipon na hipon kasi ang itsura.

“Basta, yung hinihingi ko sa iyo ha, yung bagong CP, yung medyo modelo,” ang nadinig kong sinabi ni Reno.

“Oo, na order ko na, at baka ideliver na sa makalawa. Sabihin ko sa iyo pag dumating na,” sagot ni Konsi Arnulfo. “Susuhin mo na ako,” hiling ni Mang Arnulfo.

Dinig ko lang ang usapan nila, pero hindi ko pa nakikita kung nasaang lugar sila. Pinakinggan kong mabuti kung saan posibleng nagmumula ang usapan, alam kong malapit lang, hindi lang ako makakilos ng mabilis dahil baka makagawa ako ng ingay.

Puta, malapit lang pala ako sa kinapupuwestuhan nila, nasa kabilang dikit-dikit na puno lang pala sila ng saging kaya hindi ko makita. Humanap ako ng ibang pwesto sa may gilid lang, presto, kitang-kita ko na sila at dinig ko pa sila kahit nagbulungan lang.

“Ayoko, kapag nasa akin na ang CP saka kita sususuhin,” tugon ni Reno.

“Ang daya mo naman, para namang hindi ibibigay eh. Nangako na naman ako ah, sa makalawa lang, hindi mo pa ako mapag-bigyan.”

“Basta ayoko. Jakulin na lang kita mamaya. Himurin mo na lang ang butas ko. Gusto mo bang kantutin din kita?”

Hindi napilit si Reno sa susuhin si Mang Arnulfo, iba na lang ang gustong gawin.

“Oo, gusto kong makantot mo ako,” tugon ni Mang Arnulfo.

“Sige na, himurin mo muna ang pwet ko, saka susuhin mo ako para lalong tumigas ang titi ko,” sabi ni Reno.

Kaagad namang tumalima si Mang Arnulfo, Kaagad na lumuhod at hinatak pababa ang suot na short ni Reno. Puta, kitang-kita ko ang mahabang burat ni Reno. Madilim nga roon, pero maliwanag naman ang sikat ng buwan dahil full moon.

Isinubo muna ni Mang Arnulfo ang mahabang burat ni Reno, labas masok kaagad sa malapad nitong bibig. Tapos ay iniluwa at sininghot ang singit bago dinilaan at hinimod pababa sa may bayag hanggang sa pwetan ni Reno. Ungol kaagad ang namutawi sa bibig ng estudyante, sarap na sarap habang sinusungkal-sungkal ng dila nito ang kanyang butas.

“Ahhhh shetttttttt ka Mang Arnulfo. Masarap di ba? Sige magpakasawa ka na. mamaya ay babarurutin na kita.”

Matagal-tagal ding sinuso ni Mang Arnulfo ang burat ni Reno. Sa ekspresyon ng mukha niya, masasabi kong sarap na sarap din naman siya sa ginagawang pagsuso ng matanda. Tingin ko ay magaling itong chumupa, sagad-sagaran kasi kung kumain ng titi kaya naman napapaungol ng malakas si Reno.

Maya-maya lang ay itinulak na ni Reno ang mukha ni Konsi Arnulfo, nahugot tuloy sa bibig nito ang burat niya. “Tuwad ka na, kakantutin na kita,” utos ni Reno.

Naghubo na si Mang Arnulfo, ibinaba na ang pantalon hanggang tuhod saka tumalikod at humawak sa isang malaki-laking puno ng saging. May inabot pang kung ano kay Reno, isang maliit na plastic bottle, marahil ay lubricant iyon.

Naglagay si Reno sa kamay at ipinahid na sa butas ng matanda, napasinghap naman kaagad ito. Kaya pala ay pinasok ni Reno ang isang daliri.

“Ahhhhh ang sarap Reno. Sige ang fingerin mo muna ako ooohhhhh ang sarapppppp ahhhhh!” ungol ng konsehal.

Lalo namang napaiknat ang puwetan ni Mang Arnulfo, tumuwad na nang husto. “Ahhhh tanginamo Reno, ang sarappp. Sige pa, tatluhin mo na uhhhhhh shet!”

“Pwede na ito, wala na sigurong aray ito hehehe,” sabi ni Reno.

Muling pinatakan ng langis ang butas ng matanda pati na ang sariling burat saka itinutok na sa naka-balandrang pwet ni Mang Arnulfo. Isang mariing lang bayo ay pasok ang mahabang burat ng aking kaklase.

“Putangina mo ahhhhhh shettttttttt shettttttt ohhhhhh ang sarap. Sige na, kantot na, idiin mo puta, ang sarapppppp. Ibaon mo ng husto ohhh ahhhh ahhhh ahhhh ahhhh,” sunod-sunod na ungol ni Mang Arnulfo, siguro at tumirik na ang mga mata dahil sa kakaibang ungol.

Nakaramdam ako ng konting inggit. Mamamakla pala itong si Reno, kaya lang ay materyoso., nanghihingi ng bayad.

May pag-giling-giling pa si Reno hangang kumakadyut, mahipit ang hawak sa balakang ni Mang Arnulfo, hinihikit pa saka babanatan na mariing kadyut, ungol naman ang namumutawi sa bibig nito, may pagmumura pa.

“Malapit na akong labasan Mang Arnulfo”

“Jakulin mo ang burat ko, pangako mo iyon,” hiling ni Mang Arnulfo.

Habang sige lang sa pagkantot si Reno, mahigpit din niyang hinawakan ang matigas ding titi ng matanda at mabilis na jinakol. Hindi naman nagtagal, at halos panabay pa silang napahiyaw. “Ahh shet ayan na ahhhhhhhhhhhhh shetttttttttttttt!”

Halos sabay na nagpakawala ng tamod ang dalawa, si Reno ay sa loob ng butas ng konsehal samangtalang ito ay tumalsik sa puno ng saging.”

Humihingal si Reno na kumalas, pinunasan ng panyong inabot ni Mang Arnulfo ang burat saka nag-ayos na ng sarili. Ako naman ay walang kilatis a lumabas na.

Pagdading sa daan ay nagtago muna ako, naunang nakita kong lumabas si Mang Arnulfo at walang lingon-lingon na naglakad na pabalik kung saan ko siya nakitang naglalakad kanina. Malapit nga lang pala ang tirahan nila kay Nanay Sela.

Maya-maya ay si Reno naman ang lumabas. Prenteng prente siyang naglakad. Pagtapat sa may pinagtaguan ko ay tinawag ko ang kanyang pangalan. “Reno, anong ginawa mo sa sagingang ni Nanay Sela. Nakita ko rin na lumabas diyan si Mang Arnulfo.”

 

 

Itutuloy-----