Uhog at Grasa
By: ronnie_v2001
Taon 1962. Anim na
taon lamang ako noon pero natatandaan ko pa at nararamdaman hanggang ngayon sa
aking katawan ang init at hangin ng bawat tanghali noon sa piling ni Roy.
Natatandaan ko pa rin kung ano ang amoy ng maruming tshirt na suot niya na may
magkahalong langis ng kotse at lupa dahil sa paghiga niya sa ilalim ng sasakyan
kapag may ginagawa o may hinihigpitan siyang turnilyo doon.
Twenty years old pa
lang si Roy noon. Pero sa edad kong anim, ang tingin ko sa kanya, ay isa nang
mama. Kapit-bahay namin siya, anak ng teacher sa public high school na si Mrs
Abad.
Mabait siya sa
akin. Lagi siyang nakangiti at kinukuwentuhan ako minsan kahit abala siya sa
sira niyang sasakyan. Ako ang taga-abot niya ng mga iba-ibang sukat ng wrenches
at iba pang tools na gamit niya. Bawat abot ko sa kanya ng gagamitin niya ay
tumitingin siya sa mata ko at sinusuklian niya ako ng ngiti.
Guwapo si Roy.
Pinapanood ko ang mukha niya pati ang buo niyang katawan habang nagme-mekaniko
siya. Kaya nakatala na sa isip ko kung paano gumalaw ang kanyang kamay, kung
paano niya isinasampa sa bumper ng kotse ang isa niyang paa habang ginagawa
niya ang makina. Kung paano niya pahirin ng langisan niyang kamay ang pawis niya
sa noo.
Minsan ay hindi ko
napapansin na tinatawag na niya ako ng dalawang beses para ipaabot ang
kailangan niyang wrench dahil nakatitig ako sa pantalon niya. Kinukuwentuhan ko
siya ng kung anu-anong kuwento para bumagal ang gawa niya dahil gusto kong
magkasama pa kami ng mas matagal ng mga tanghaling iyon. Pinapangakuan naman
niya ako ng ice cream kung mag-i-stay ako at tutulungan siya sa pag-aabot ng
anumang kailangan niya tulad ng lumang diyaryo na hihigaan niya pag papailalim
na siya sa kotse. Itinuturo niya sa akin ang iba-ibang tawag sa engine parts,
pati nga pangalan ng mga gamit niya sa pagme-mekaniko, ay alam ko nang lahat.
May dahilan kung
bakit lagi akong nasa tabi niya pag nagme-mekaniko siya. Dahil pagkakatapos nun,
ay naliligo siya at isinasama niya ako sa banyo at nagpapatuloy kami doon ng
pagkukuwentuhan habang pinapanood ko siya habang naliligo.
Dahil solo siyang
anak at sa gabi ang pasok niya, sa araw na nagtuturo sa eskuwela ang mommy niya
ay siya lang mag-isa ang nasa bahay maghapon. Puwera na lamang kung iistambayan
siya ng girlfriend niya at ng mga kaibigan nitong babae.
Nagluluto sila doon
ng meryenda at bumibili ng softdrinks si Roy para pagsaluhan naming lahat. Pero
malimit ay kami lamang dalawa. Nang tanghaling iyon ay pawis na pawis siya
talaga at ang dumi-dumi niya. Itinanong niya sa akin kung hindi ba ako
hinahanap sa bahay namin dahil lagi ako sa kanila. Sabi ko, alam naman sa amin
na sa kanya ako pupunta. At sabi ko rin na natutuwa nga sila pag nalaman na sa
kanya ako pupunta dahil mabait naman siya at maganda nga raw na idolohin ko
siya.
Nang pumasok na kami
sa bahay nila, napansin ko ang fatigue na naka-hanger sa dinding. Itinanong ko
kung ano iyon. Sabi niya, uniform niya iyon. Binuksan niya ang ref at binigyan
niya ako ng malamig na juice. Naubos ko agad ang isang baso at tawa siya nang
tawa dahil uhaw na uhaw daw pala ako ay hindi ako nagsasabi.
Maya-maya ay
hinubad na niya ang tshirt niya at ipinunas sa kanyang katawan. Nakiusap siya
sa akin kung puwede ko raw punasan ang likod niya. Kinuha ko ang tshirt at sabi
ko sa kanya bumaba siya dahil hindi ko siya abot kapag nakatayo siya. Ngumiti
siya at lumuhod siya nang patalikod sa harapan ko habang nakalingon siya sa
akin. Pinunasan ko ang likod niya, matagal, paulit-ulit, dahil nasasarapan ako
sa nararamdaman ko habang pinagsisilbihan ko siya nang ganoon.
“Baka butas na ang
likod ko,” biro niya.
Pagkatapos, tumayo
na siya. Kinuha niya sa akin ang tshirt at inihagis niya sa isang silya matapos
amuyin at lukutin ang ilong, kunyari ay nababahuan siya. Nagtawa ako. Guwapo
talaga siya. Sa edad ko noon ay alam ko na gusto ko siya. Gusto ko ang mata
niya. Gusto ko ang ilong niya na matangos. Gusto ko ang labi niya. Pati ang
kulay ng balat niya, ay gusto ko.
Nang pumasok na
siya sa banyo ay alam kong makikita ko na naman siya nang walang damit.
Nanatili akong nakaupo sa silya na pinag-iwanan niya sa akin. Pero alam kong
tatawagin niya ako pag hindi ko na madinig ang sinasabi niya.
Nang bumuhos na ang
malakas na pilansik ng tubig mula sa shower, hindi na kami magkarinigan. Sabi
niya, kakain kami ng ice cream sa ice cream parlor sa kanto pagkatapos niyang
maligo. Sabi ko, “ano?”
Sabi niya, “ano ang
gusto mong laruan, ibibili kita.”
Dahil sa lagaslas
ng tubig ay hindi kami magkarinigan. Tulad nang dati, binuksan niya ang pinto
ng banyo. Tinawag niya ako. Inulit niya ang sinabi niya tungkol sa ice cream at
sa laruan. Naglulundag ako sa tuwa.
“Talaga? Talaga?” sabi
ko habang naglululundag ako. Nang nagsasabon na siya ng katawan ay hindi na siya
nagsasalita pero, nanatili akong nakatayo sa pintuan at nakatingin sa hubad
niyang katawan. Hindi umaalis ang tingin ko sa katawan niya lalo na doon sa
tite niya na napapaligiran ng malagong bulbol na basang-basa ngayon.
“Ano'ng tinitingnan
mo?”
Kunwari ay sinisita
niya ako. Pero, ipinapakita niya sa akin na nagbibiro lang siya.
Sabi ko, “Yang titi
mi, ang laki kasi.”
Sabi niya, “siyempre,
binata na ako.”
Nagulat ako nang
bigla niya akong sambilatin at itapat sa dutsa. Nagsisisipa ako sa ere dahil
ang lamig-lamig ng tubig at alam niyang tamad akong maligo. Tawa siya nang tawa
habang ayaw niya akong bitiwan sa pag-uumalpas ko. Ibinaba niya uli ako sa tabi
ng pintuan at nagpatuloy sa pagsasabon. Bawal tingnan iyon, bawal, sabi niya.
Kunyari ay
kumukunot ang noo niya. Natawa ako. Sabi ko, “bawal… gusto mo ngang titingan ko
iyon, e.”
Ano? Anong sabi mo?”
sabi niya, at sabay asta na namang sasambilatin ako kunyari. Nagtatakbo ako
palayo para lang bumalik uli.
“Bastos!” biro
niya, “ang liit-liit pa, e.”
Sabi ko, “bakit? Malapit
na naman akong lumaki, a.”
Iniabot niya sa
akin ang sabon at sabunin ko raw ang likod niya tutal naman daw ay basa na ako.
Siniringan ko siya pero inabot ko ang sabon at pumasok ako sa banyo sa tabi
niya. Pinatalikod ko siya at lumuhod siya uli sa harapan ko para masabon ko
siya. Sabi niya sa akin, kunyari ay nanay niya ako at baby ko siya. Kunyari daw
ay pinapaliguan ko siya.
“Sige, sige,” sabi
ko. “Laro tayo ng paligu-paliguan.”
Tumayo siya at
sinabon ko na pati ang tiyan niya. Dahil maiksi pa ang kamay ko ay kailangang lumapit
siya sa aking mabuti para maabot ko pati ang may dibdib niya. Lumulundag-lundag
pa ako para tuluyan kong maabot ang itaas ng katawan niya at hinahawakan naman
niya ako para daw huwag akong madulas. Sa paghawak niya sa akin at
paglundag-lundag ko, ay nararamdaman kong humahaplos-haplos sa dibdib ko ang
tite niya.
Nararamdaman ko
iyon, kaya tinatagalan ko ang pagsasabon sa dibdib niya at hindi naman niya ako
pinalilipat sa ibang bahagi ng katawan niya. Hanggang maramdaman ko na lang na
matigas na matigas na ang uten niya at hawak na lang niya ako nang nakapirmi
padiin sa titi niya habang nakabaluktot ang mga binti niya para tumapat nang
tapat na tapat sa dibdib ko ang kabuuan ng matigas na matigas niyang uten na
inihahaplos niya pababa sa tiyan ko pataas sa didbdib, pabalik-balik.
Hinihimas niya ang
likod ko habang idinidiin ang katawan ko sa harapan niya. Binitiwan ko ang
sabon at yumakap ako sa balakang niya, pati sa puwet niya. Itinanong niya sa
akin kung gusto kong sabunin din ang uten niya. Pinulot ko uli ang sabon at sinabon
ko ang harap niya. Hindi ako halos makahinga dahil sa magkahalong kaba at tuwa.
Noon lang ako
nakahawak ng titi ng isang lalaki, nang isang guwapong mama. Ang laki-laki
talaga ng titi niya dahil hindi halos magpang-abot ang mga daliri ko kapag
ikinuyom ko ang palad ko sa kabilugan ng mahaba niyang uten. At ang tigas-tigas
talaga.
Pinapanood pala
niya ako habang pinapanood ko ang titi niya. Ang kahabaan at kabilugan, ang
kulay-rosas na ulo at ang maliit na butas ng titi niya. Isinusuklay ko rin ang
maliliit kong daliri sa napakalago niyang bulbol. Inihihimas ko rin ang palad
ko sa puson niya. At nilalaru-laro ko ang pusod niya.
Inaamoy ko rin ang
balat niya. Pati balakang niya ay hinimas-himas ko na parang humihimas ako ng isang
estatwa o manikin na lagi kong ginagawa pag may nakikita akong estatwa o pag
nakikita ko ang maniking lalaki ng tiyahin kong mananahi.
Nang muli kong
kuyumin sa palad ko ang napakatigas at mahaba niyang titi, ay ayaw ko na halos
bitiwan iyon. Tumagal siguro nang isang minuto ang pagkakahawak ko. Napuna niya
iyon at itinanong niya sa akin kung ano ang nararamdaman ko sa pagkakahawak sa
titi niya.
Sabi ko, “masarap.”
Sabi niya, “bakit
masarap?”
Sabi ko, “ewan ko, basta
masarap.
Sabi niya, “kailan
mo gustong hawakan iyan, pag malambot o kung matigas?
Sabi ko, “kung
matigas.”
Sabi niya, “bakit?”
Sabi ko, “ewan ko.”
Ibinulong niya sa
akin na huwag na huwag ko raw sasabihin kahit kanino na pinahahawakan niya sa
akin ang titi niya.
Sabi ko, “bakit?”
Sabi niya, “bawal
iyon. Masama iyon.”
Sabi ko, “bakit
masama e masarap naman.”
Napangiti siya at
tinanguan ako, ibig sabihin ay ipagpatuloy ko ang ginagawa kong paghawak sa titi
niya habang nananatili lang siyang nakatayo.
Napapakagat-labi
siya nang simulan kong sabunin pababa at pataas ang titi niya. Napa-ungol siya.
Bigla kong binitiwan ang titi niya dahil akala ko ay nasaktan ko siya.
Sabi ko, “bakit? Nasaktan
ka ba?
Sabi niya, “hindi.”
Kinuha niya ang
sabon sa kamay ko at ipinatong niya sa tabi. Ipagpatuloy ko raw ang ginagawa ko
kahit wala ang sabon.
Nagtaka ako. Pero,
nagustuhan ko ang sinabi niya. “Salsalin mo nang salsalin,” sabi niya.
“Salsal ba ang tawag
dito sa ginagawa ko? tanong ko.
Nakangiti siyang
tumango.
“Hindi lang wrench
ang hawak ko ngayon hehehe,” biro ko.
Natawa siya. “Wrench
din iyan, wrench ng katawan ko,” ganting biro niya.
Masarap hawakan ang
titi ni Roy dahil malaki at mahaba iyon, bilog na bilog ang kahabaan nito.
Sinisilip ko ang butas ng titi niya. Sabi ko, “parang bibig ng beybi na bagong
panganak.” Natawa siya.
Bilisan ko para raw
ang pagsalsal sa titi niya nang pababa at pataas, at hihigpitan ko raw
pagdating sa dulo. Ginawa ko iyon at napapikit siya. Pinapanood ko ang
kaguwapuhan niya na lalong tumingkad ngayong basa na ang mukha niya at
amoy-sabong mabango siya. Isinasalubong na niya ang balakang niya sa ginagawa
ng kamay ko habang nakahawak siya sa balikat ko. Pati katawan ko ay
isinasalubong niya sa titi niya.
Niyakap niya ako
nang mahigpit na mahigpit dahilan para mapabitaw ako sa titi niya na malagkit
na malagkit ngayon. Kumanyud-kanyod siya, padiin sa dibdib ko. Parang
ipinupunas niya ang titi niya sa dibdib ko, padiin, pabalik-balik. Iginigiling
niya ang balakang niya kaya parang naiipit ang titi niya na sumasayaw-sayaw sa
pagitan ng dibdib ko at puson niya. Nang mapa-ungol siya nang malakas at
nanginig ang hita niya. Bigla akong may naramdamang pumulandit na mainit mula
sa uten niya. Nagulat ako at napalayo pero niyakap niya ako uli pabalik,at
ipinagpatuloy niya ang pagkikiskis ng uten niya sa dibdib ko hanggang huminto
sa pagpulandit nang puting-puting likidong nanggaling sa butas ng titi niya.
Takang-taka ako.
Sabi ko, “ano iyon?”
“Tamod,” sabi niya.
Kapag nasasarapan ang lalaki sa ginagawa sa titi niya, nilalabasan siya ng
tamod. Nasarapan kasi ako sa ginawa natin.
Hindi ako
makapaniwala noon dahil noon lang ako nakakita at noon ko lang nalaman na hindi
lamang pala ihi ang lumalabas mula sa titi. Mas lalo akong hindi makapaniwala
nang sabihin niyang iyon ang nagiging bata.
Sabi ko, “ibig mong
sabihin, tamod din lang ako dati?”
Nakangiti siyang
tumango. Maganda siyang ngumiti dahil buong-buo ang kanyang mga ngipin, at may
malalim siyang biloy sa magkabilang pisngi.
Naupo siya sa gilid
ng bathtub. Muli akong yumakap sa kanya at niyakap din niya ako uli. Para
siyang pagod. Sabi niya, “nasarapan ka ba sa paghawak sa titi ko?”
Sabi ko, “oo.”
Sabi niya, “gusto mo
bang hahawakan ito araw-araw?”
Napatingin ako sa
kanya dahil hindi ako makapaniwala. Dati ay maong pants lang niya at galaw ng
hita niya ang pinapanood ko at name-mesmerize na ako. Ngayon, ay puwede ko na
ring hawakan at himasin nang himasin pati ang tite niya. Pero, bawal sasabihin
kahit kanino. Pag sinabi ko raw ay aalis siya at hindi na babalik kailanman.
Nalungkot agad ako at umiling ako nang sunud-sunod, sabay pangakong never ko
iyong sasabihin kahit kanino.
Nanatili kaming
nagkayakap. Halos makatulog ako sa dibdib niya. Sinabi niya sa aking
magbabanlaw na siya. Mula noon tuwing maliligo siya at nandoon ako, ay
ipinapasalsal niya sa akin ang uten niya. Minsan ay ipinasusubo niya pero
ayoko. Hindi dahil sa ayaw ko kundi dahil sa nahihiya ako. Pero hinahalikan ko
ang titi niya, pati ang puson niya at suso niya. Minsan ay hinalikan niya ako
sa labi. At lagi na kaming naghahalikan nang labi sa labi, ipinapasok pa niya
ang dila niya sa bibig ko kaya ginagawa ko rin iyon sa kanya dahil ginagaya ko
siya.
Tinupad ni Roy ang
pangako niya. Kumain kami ng ice cream. Isinasama din niya ako sa panonood ng
sine. Para sa akin, si Roy ay kasing-kahulugan ng mga tanghaling-tapat ng
kamusmusan ko. Ang init ng araw at hangin sa mga alas-dos nang tanghali ay si
Roy. Ang lagaslas ng tubig sa banyo ay si Roy din. At nang minsang ipinaabot
niya sa akin ang wrench, na-surprise ako nang makita kong ang kamay na ipinang-aabot
niya sa akin ay may hawak na isang plastic toy, si G.I. Joe.
Naitapon ko sa tuwa
ang wrench at naglululundag akong napayakap sa kanya. Halos maiyak ako sa tuwa
talaga. Kahit plastic lang ang laruan na iyon ay magandang-maganda na iyon para
sa isang six year-old na batang tulad ko. Bukod pa sa bigay iyon ng isang
lalaking espesyal na espesyal sa paningin ko. Kahit sa pagtulog ay katabi ko
iyon. Ipinapatong ko sa unan ko. Kahit sa pagpanood namin ng sine, ay nakalagay
si G.I. Joe sa bulsa ko, at lagi ko iyong kinakapa kahit sa pagkakaupo ko
kaharap ng higanteng movie screen.
Minsan ay hindi ko
siya makita. Hinanap ko kahit saan. Hindi ko talaga makita. Hanggang isang araw
sa ilalim ng mesa naming kainan ay nakita ko ang putol niyang paa na puro
gasgas at marka ng kagat.
Sa silong sa may
garahe, ay nakita ko doon ang putol na ulo ng palstic kong laruan. Pinagkakagat
pala ng alaga naming aso nang malimutan ko iyon sa sofa namin.Umiyak ako nang
umiyak, halos maghapon akong nag-iiyak. Pinagtatawanan na ako ng matatanda sa
amin dahil bakit daw ba mahal na mahal ko ang laruang iyon ay mumurahin lang
naman iyon at plastic pa. Ibinili nila ako ng bago pero mas mahal ko pa rin ang
bigay na G.I. Joe ni Roy. Ano ang sasabihin ko kay Roy kung hanapin niya ang
laruang bigay niya sa akin.
Nakaparada sa
garahe nila ang kotse ni Roy. Nagpunta ako doon at naupo sa tabi ng kotse. Wala
ang mga wrenches, malinis ang buong garahe. Tinanong ko ang nanay niya kung
nasaan si Roy. Umalis daw sabi ni Mrs. Abad. Pero, babalik din.
Mula noon, pag
tanghali ay lagi akong nauupo sa tabi ng kotse ni Roy.
Tinatanong ako sa
amin kung bakit lagi akong nagpupunta kina Roy gayung wala naman doon si Roy.
Sabi ko hinihintay ko ang pagbabalik niya. Matagal pa daw babalik si Roy.
Naiinitan lang daw ako ng araw doon, tanghaling-tanghali daw ay nakaupo ako
doon at naalikabukan pa ng mga nagdadang sasakyan. Basta sabi ko, gusto ko
pagdating ni Roy, ako ang unang makakita sa kanya.
Paano ay naalaala
ko si Roy kapag ganoong oras at sira ang kotse niya, ako ang katulong niya sa
pagme-mekaniko niyon. Ako ang taga-abot niya niya ng wrenches at taga-kuha ng
lumang diyaryo na hihigan niya sa ilalim ng kotse. Naalaala ko rin ang mga
ngiti niya sa akin, ang mga pagbibiro niya, at ang mga ginagawa namin sa banyo
pag naliligo siya. Pag dumadaan kami ng mga nanay o ng ate ko sa ice cream
parlor sa kanto ay naalaala ko rin si Roy at kung saang silya siya laging
nakaupo.
Sabi ko bakit hindi
na nagbabalik si Roy. Wala naman akong sinasabihan ng ginagawa namin sa banyo
kahit na kanino. Gusto ko siyang makausap man lang para sabihin na wala ako
talagang sinasabihan niyon kahit na sino, kaya bakit siya hindi magbabalik?
Minsan ay naawa na
sa akin ang nanay niya pag Linggo o Sabado at nasa bahay siya at wala silang
turo. Inaabutan ako ng meryenda. Sabi niya, “magkaibigan kayo talaga ni Roy,
ano?”
Tatango ako, at
mapapaiyak na ako.
Lagi akong nakaupo
sa tabi ng kotse na malimit kong upuan kapag nagpapaabot ng wrenches si Roy. O
di kaya ay lumiligid ako sa kotse. Pupunasan ko ng kamay ko ang maalakabok na
salamin ng kotse at sisilipin sa nakasarang bintana niyon ang mga upuan sa
loob. Walang nababago. Matagal nang ganoon ang loob, walang gamit na nadagdag o
anumang gamit na naalis man lang. Sira daw kasi ang kotse kaya hindi na
nailalabas. Sabi ko bakit hindi gawin ni Roy.
Eight years old na ako
nang malaman ko na Korea pala ang pinuntahan ni Roy. Lumaban siya sa giyera. At
nang iuwi siya sa Pilipinas ay nakasilid na lang siya sa body bag na nakalagay
sa isang malaking kahon. Namatay si Roy sa giyera at hindi ko maintidihan iyon.
Akala ko noon ay sa G.I. Joe komiks lamang may giyera. Dahil akala ko noon
kapag mabuti ang tao ay hindi iyon namamatay. Dahil sa lahat ng cartoon na
napapanood ko, lahat ng bida ay laging buhay hanggang wakas. Dahil sa edad ko
noon ay wala pa akong nakikita na namamatay o inililibing man lang. Akala ko sa
sine lang may namamatay. Hindi ko alam na si Roy ang kauna-unahang taong magpapatunay
sa akin na may hangganan ang buhay mabuti ka man o masama, minamahal ka man o
hindi.
Naalaala ko si G.I.
Joe, ang laruang plastic na bigay ni Roy. Kung paano iyon nawala sa akin ay
ganoon din nawala si Roy, ang lalaking nagbigay sa akin ng ibang kahulugan ng
katanghalian at sirang sasakyan. At nananatiling espesyal si Roy sa alaala ko.
At wala siyang nakapantay sinuman sa mga lalaking minahal ko at umalis din sa
buhay ko.
WAKAS----