Si Bilas, Si Bayaw at Si Biyenan (Part 4)

 

Si Bilas, Si Bayaw at Si Biyenan (Part 4)

 

 

Dahil sa kalasingan ay natukso akong makipagtalik sa aking biyenan, isa pang discreet na bading ang aking biyenan. At dahil na din sa kalasingan ay pinatulan ko siya. Naganap ang hindi dapat maganap hanggang sa makatulog na kami.

Medyo tinanghali na kami ng gising. Maging ang kainuman namin ni Dad ay tanghali na rin daw nagising at ang iba pa ay tulog pa rin magpahanggang sa oras na ito.

Matapos makapananghalian ay nag-aya nang umuwi si Dad.

Nagda-drive ako ay ang nangyari sa amin ni Daddy ang nasa isipan ko. Hindi talaga mawala sa aking isipan. Ewan ko ba. Iba kasi siya, parang naakit din ako sa kanya, yung akit na hindi ako napilitan lang.

Dumaan uli kami ng Lucena para kumain ng miryenda. Bumili rin kami ng pangpasalubong sa mga nasa bahay. Pagbalik namin ay may nakita akong isang motel, ewan ko kung bakit iniliko ko ang sasakyan patungo roon.

“Saan ang punta mo, bakit mo iniliko?” tanong ni Dad.

“Inaantok ako Dad, gusto kong magpahinga sandali, Mag-checkin tayo kahit na dalawang oras lang, gusto kong matulog,” Sabi ko. Wala na naman siyang nagawa.

Pagpasok namin ng silid ay kaagad akong naghubad na aking kasuotan. Libog ako at gusto kong maulit ang ginawa namin ng aking biyenan.

Niyakap ko ang nawalan ng kibong si Daddy. Hinalikan ko siya sa labi, halik na tila wala nang bukas, kinain ko na ang kanyang labi, kinain ko ang kanyang dila, hinigop ko ang kanyang laway. Shetttttttttt. Ano na ang nangyari sa akin, gusto ko ang ginawa namin ni Dad.

Gumanti naman kaagad ng halik si Dad, halik na maka-ubos laway, halik na makapudpod labi, halik na makahugot dila ahhhhhhh ang sarappppppp.

 -----o0o-----

Itinulak ko si Dad pahiga sa kama, hinila ko pababa ang sout niyang cargo shorts. Kaagad namang nalaman ni Dad ang gusto kong mangyari, naghubad na siya ng suot niyang polo shirt. Brief na lang ang natira sa kanya. Halos pumutok ang kanyang brief sa tigas ng alagang nakakulong sa kanyang brief.

Ako man ay naghubad na rin ng aking pantalon at tshirt. Naka puting bikini brief na lang din ako. Halatang-halata na ang itinatago kong bukol sa harapan.

Dinaganan ko na siya at muling hinalikan sa labi. Iba ang aking pakiramdam sa ginagawa kong ito, may pananabik, matindi ang pagnanasa na gawin sa kanya ang ginawa niya sa akin.

Matagal kaming naghalikan, ninamnam namin ang sarap ng labi ng isa’t isa, ang tamis nang aming laway. Grabe, ngayon lang ako nakipaghalikan ng matagal, sa isang lalaki pa na mas may edad sa akin. Halos mapugto ang aking hininga.

Inumpisahan ko na siyang dilaan sa kanyang dibdib, sinuso, kinagat-kagat ang magkabilang utong. Umuungol da si Dad, naging malikot na ang mga kamay, isinuot iyon sa gilid ng garter ng aking brief na balak yata ay tuluyan ng hubuin.

Pero sa kadahilanang nakapaibabaw ako sa kanya ay hindi niya magawa, sinalat, nilapirot, hinimas na lang niya ang aking burat sa loob ng aking brief.

Napapaungol din ako sa kakaibang sensasyon na dulot ng pagsalsal niya sa aking matigas na titi, lalo na kapag mahigpit ang hawak na tila pinipisil na at ang paglalaro ng isang daliri sa hiwa ng aking burat. Lalo lamang tumitindi ang aking libog at lalong ginaganahan sa aking ginagawa.

Mula sa Dibdib ng aking biyenan, bumaba pa ang aking halik papunta sa kanyang tiyan, sa kanyang pusod. Sinungkal ng aking dila ang kanyang pusod. Kiliting-kiliti si Dad sa ginagawa kong pagdila sa kanyang tiyan at pusod. Nabitiwan na ni Dad ang aking burat dahil sa pagbaba ko sa bandang hita niya,

Habang patuloy kong binobrotsa ang kanyang katawan, ang isa ko namang kamay ay tinungo ang kanyang harapan, dinukot ko na palabas ang kanyang pagkalalake mula sa loob ng kanyang brief, pinisil ko iyon, sinalsal, kaya naman humahalinghing ng sa sarap ang aking biyenan.

Bumaba pa ang aking labi at dila, tinungo ang puson, sumayad na ang aking labi sa buhok sa paligid ng puno ng titi ni Dad, nalanghap ko na ang amoy ng kanyang pagkalalaki, amoy ng isang tunay na lalaki.

Inilabas ko ang aking dila at pinaikot-ikot ko ito sa ulo ng kanyang burat saka pinagapang sa mahaba at matabang katawan ng kanyang ari. Napansin kong pinapanood niya ang aking ginagawa, ang pag-ikot-ikot ng aking dila sa paligid at kahabahan ng kanhyang ari, napapakagat labi siya, impit na umuungol.

Lalo ko namang pinagbuti ang pagdila at paghimod sa kanyang titi, nakatingin ako sa kanya na para bang tinatakaw ko siya sa masarap at malamig na sorbetes na aking kinakain. Natatakam siya, napapa-lunok ng laway, nasasabik, ibig na niyang isubo ko ang kanyang titi.

“Isubo mo na Daryl, pleaseeee!” paki-usap ni Daddy.

Iyon lang ang hinihintay ko sa kanya, ang magmakaawas. Sinunod ko naman ang gusto niya, dahan-dahan kong isinubo ang kanyang titi. Ang kabuuan ng mahaba niyang titi ay nagkasya sa aking bibig, naabot ang aking lalamunan. Hindi ko maintindihan kung bakit nakaya kong gawin iyon gayong unang beses ko pa lang namang tsumupa ng burat ng lalake.

Ang lakas ng ungol ni Dad, pabiling-biling ang ulo, hindi na malaman kung saan ipapaling ang ulo. “Aaaahhhhhhhh ooooohhhhhhh ahhhhmm, tangina Daryl ahhhhhhhhhhhhhh ang sarappppppppppppp, ang galing mo palang tsumupa ooohhhhhhhhh shettttttttttttt, sige pa, huwag kang titigil uhhhmmmmmmmmm.

Sa mga ikinilos ni Dad, sa kanyang mga ungol, sa labis na kasiyahang nadarama dulot ng aking pagtsupa, ay hindi ko maipaliwanag kung bakit parang mas nasiyahan pa ako, para bang isang malamyos na musika sa aking pandinig ang kanyang ungol. Ang mga mura ay nagsilbing papuri sa aking ginagawa.

May napatunayan ako sa aking ginawa, hiindi naman pala sa lasa, haba at taba ng burat, o sa pagkiskis ng labi sa titi ang masarap sa tsumutsupa, kundi ang mga ungol, ang halinghing, ang pagmumura, ang mga kilos na siyang siya, na sobrang nasasarapan sa nararamdaman ng tsinutsupa, sa reaksyon nitong hindi maitago at nakikita sa kilos. Para bang nakakagaan ng pakiramdam na napaligaya ko ang aking katalik lalo na at halos tumirik ang mga mata, na halos mawawalan ng ulirat, na halos mabaliw sa hindi maipaliwanag na ligaya.

Ganon ang aking naramdaman, mas nasisiyahan ako sa aking nakitang reaksyon ng aking biyenan na lalo lang nagpatigas sa aking pagkalalaki

“Ang galing mo Daryl, hindi ko na aalamin pa kung paano ka natutong tsumupa, hindi ko rin tatanungin kung ano ka talaga, basta nasisiyahan ako sa ginawa mo at pinagbigyan mo ako na makatalik ka. Pero hindi ko pa gustong labasan, gusto ko pang lasapin ang sarap ng pakikipagtalik sa iyo, kaya ako naman. Ikaw naman ang mahiga at hindi pa ako nagsasawa sa katawan mo,” ang libog na libog na wika ni Dad.

Sandali lang niya akong hnalikan sa labi, sandali rin niyang pinasadahan ng dila at himod ang aking katawan hanggang sa aking pagkalalaki. Isinubo na niya ang aking titi.

Magaling siyang sumubo, deep throat-er ang aking biyenan. Isinubo niya ang aking pagkalalake ng buong-buo. Nagawa niyang likutin ang kanyang dila habang na sa loob pa ng kanyang bibig ang aking mataba at mahabang pagkalalaki. Napasinghap ako, napaungol sa labis na sensayon na nadarama. Nahawakan ko ang kanyang ulo at ipinagdiinan sa sa aking harapan. Halos mabulunan na si Dad.

Iluluwa niya ang aking titi saka muling isusubo at tila vacuum na hihigupin. Ang sarap, sobrang sarap ang ginagawa niyang iyon. Mukhang marami ng karanasan sa pakikipagtalik sa kapwa lalaki si Dad.

“Ahhhhhhhhhhhhh Dad, ang galing mong sumuso ahhhhhhhhhh tangina ka Dad, baka hanap-hanapin ko na ang tsupa mo ooohhhhhhh.

Naramdaman kong malapit na akong labasan. Gusto ko rin siyang masiyahan kaya naman pumaibabaw ako uli at muli kaming naglingkisan, naghalikan. Bumaliktad ako at sinimulang uling halikan sa labi pababa sa dibdib. Kung anong ginagawa ko ay ginagawa rin niya sa akin hanggang sa magtapat na ang aking harapan sa kanyang mukha at ang kanyang harapan sa aking mukha rin, naka 69 position na kami ngayon.

Isinubo ko na ang kanyang titi at gayon din si Dad sa aking titi. Nilalaro pa niya ang aking bayag habang tsinutsupa ako. Saglit niyang iniluwa ang aking titi at dinilaan naman ang aking bayag. Napaiktad ako, ibang kiliti na naman ang naramdaman ko. Kanya ring dinilaan ang aking singit kaya napasinghap na naman ako. Gusto kong magmura, kaya lang ay puno ng kanyang burat ang aking bibig.

Napapakadyut ako sa tuwing didilaan ang aking bayag kaya nabubulunan siya, tuloy ay napapakapit siya sa aking pwetan. Lalo namang sumidhi ang aking libog ng sumayad na ang kanyang dila sa aking butas. Halos mapugto ang aking hininga, wari ko baý nababaliw ako sa sobrang sarap na sa akin ay pinalalasap.

Muli niyang isinubo ang aking burat, nag-labas-masok na naman ang aking burat sa kanyang bibig. Nag-iba na ang aking pakiramdam, naramdaman ko nang sumusulak sa aking bayag ang aking tamod, lalabasan na ako.

Tila naman nakaramdaman si Dad kaya binilisan na niya ang pagtsupa sa akin. Ako man ay binilisan na rin ang pagsuso sa burat ng niya. Hindi ko na kinaya pang pigilan dahil sa sandaling tsupa lang ay nilabasan na ako. Hindi dapat na mahuli ng matagal si Dad dahil sa nawawalang ako ng gana kapag nauna akong labasan kaya habang sinususo ko ang kanyang titi ay sinasabayan ko pa ng pagsalsal. Halos magkasunod lang naman kaming nilabasan.

Sa unang pagkakataon ay nakatikim ako ng tamod, hindi ko naman mawari ang lasa, mapakla na maalat-alat na ewan. Hindi ko naman maidura dahil sa nakapasak pa rin ang titi niya sa bibig ko, nalunok ko na lang lahat.

Dahil sa pagod at puyat ay nakatulog kami pareho ni Dad na hubo at hubad.

-----o0o-----

Wala kaming imikan ni Dad habang binabaybay namin pauwi ng Manila. Gabi na ng kami’y dumating. Sinalubong kami ng aking asawa na kaagad na naghanap ng pasalubong.

-----o0o-----

Ilang araw na ang lumipas ay hindi pa rin kami nag-uusap ni Daddy, naiilang kasi ako. Hindi na ako sumasabay sa kanya sa pagwo-work out. Parang pareho lang kaming nagiiwasan.

Ilang araw din akong pinag-isip ng pangyayaring iyon sa pagitan ng aking biyenan. Hindi ko lubos maisip kung paano ko nagawang sumuso. Ilang beses na kaming nagtalik ng aking bayaw, at pilit din niyang pinasusubo ang kanyang burat sa akin. Tangging-tanggi ako, at nagdadahilan na hindi ko kaya. Pero kay Dad, ako pa ang nagkusa.

Hindi ko naman talaga maipagkakaila na nasarapan ako, nagustuhan ko. Katunayan ay gusto kong maulit ang nangyari, ilang beses ko ring pinagjakolan sa tuwinang maaalala ko ang nangyari.

-----o0o-----

Sa pagdaan ng mga araw ay may napansin ako kay Marvin. Hindi na niya ako pinapasok sa aking silid. Hindi naman kami nagkailangan dahil sa parang walang nangyari sa amin noon.

Minsan ay nagsama siya ng kaibigan sa bahay, ang dahilan ay may gagawin daw silang assignment at sila ang magkapartner. Syempre naniwala naman ako. Pero aksidenteng nakita ko sila na naghalikan bago umalis ng gabing iyon ang sinasabi niyang kaibigan at kaklase.

Siguro, isa sa dahilan nang pagkawala niya ng interest sa akin ay dahil sa nakatagpo na siya ng lalaking pupuno sa kanyang pangangailangan, isa pa ay baka mahal niya ang lalaking iyon at may relasyon na sila. Mabuti iyon para sa akin, hindi ko na siya poproblemahin.

-----o0o-----

Nanganak na si Luisa, ang asawa ng bilas kong si Mico. Isang malusog na batang lalaki daw ang naging supling nila. Pansamantala ay sa isa pinagkakatiwalaang tauhan muna ipinamahala ni Mico ang kanyang tubigan. Palagi kasi siyang nasa ospital para magbantay at mag-asikaso sa asawa habang nasa ospital.

May pinuntahan akong client malapit sa ospital kung saan nanganak si Luisa. Doon din sa ospital na iyon nagtatrabaho si Adele. Naisipan kong dumaan na doon para madalaw naman ang aking hipag. Inabutan kong naroon ang aking asawa at si bilas Mico. Nalaman kong lalabas na ng ospital ang asawa niya at sa bahay ng magulang niya muna tutuloy si Luisa dahil sa wala pa silang nakukuhang tagapag-alaga ng kanilang baby.

“Paano ang tubigan mo?” tanong ko.

“Sa umaga ay doon muna ako. Mag-uuwian muna ako para dalawa kami ni misis na mag-alaga sa gabi,” tugon ni Mico.

Hindi na naman ako nagtagal dahil sa may appointment pa akong kasunod. Nagpaalam na rin ako sa kanila at sa aking misis.

Madilim na ng makauwi ako. Naroon na si Misis at kaagad na naghanda ng aming hapunan.

Kinabukasan ay maaga rin akong nagising, Nakasabay ko pa sa almusal ang aking misis. Pagkaa-alis niya ay naisipan ko munang mag-exercise. Sumilip muna ako sa mini gym ni Dad para malaman ko kung naroon siya. Kung maari ay ayaw ko muna siyang makasabay na mag-workout. Swerte, walang si Dad. Marahil ay pumasok na sa kanyang trabaho.

May papalapit na yabag akong nadinig. Medyo kinabahan ako dahil baka si Dad iyon. Mabuti na lang at hindi, si Marvin pala at hinahanap si Daddy.

“Wala dito, baka nakaalis na. May kailangan ka ba?” tanong ko.

“Wala naman, magpapaalam lang ako na mag-overnight ako sa kaklase ko. May gagawin na naman kaming project at doon daw kami ngayon sa bahay ng kaklase ko.”

“Ah okay. Ako na lang ang magsasabi, pero tawagan mo rin siya.”

Nag warm-up muna ako ng 20 minutes bago ako nagsimula sa aking routine. Nagbubuhat na ako ng pumasok si Daddy sa gym. “Dad, nandyan pa pala kayo, hinahanap kayo ni Marvin. Ang akala ko ay naka-alis na kayo.” bati ko.

“Nakausap ko na. Nag-jogging lang ako, paikot-ikot dito sa ating lugar.  Kanina ka pa ba diyan?” wika ni Dad.

“May kalahating oras na. Hindi ba kayo papasok sa trabaho?” tanong ko.

“Mamaya na after lunch,” sagot niya. Lumapit siya sa kinaroroonan ko sabay luhod at dakma sa aking harapan. “Miss ko na ito. Ang tagal kong nanabik na matikman uli ito. Hindi na ako makatiis, talagang hindi ako pumasok para...”

“Gusto mo ba Daddy?” tanong ko. Pinutol ko na ang pagsasalita niya. Gusto ko rin siyang makatalik at pagkakataon na namin ito dahil sa kami lang ang tao sa bahay.

“Gustong-gusto,” sagot ni Daddy.

Kaagad niyang dinilaan ang aking dibdib na basa pa ng pawis. Tila gustong-gusto naman niya dahil sa halos matuyuan na ako ng pawis. Damang-dama ko ang pagkasabik niya sa akin, para bang asong gutom at hayok na hayok akong nilapa. Napaungol na ako sa sarap. Iba talaga si Daddy, magaling siya sa romansa.

Inilabas niya ang aking titi at kanya uling nilamon, deep-throater talaga si Dad, ang sarap niyang tsumupa, buong-buo niyang naisusubo sa kanyang bibig ang aking kahabaan. Grabeng sarap sa aking pakiramdam ang ginagawa niyang iyon.

May isang lumang sofa roon sa gym. Tumayo na ako, itinayo ko na rin siya sabay yakap ng mahigpit. Naghalikan na naman kami ng tila wala nang bukas pa. Matinding laplapan ang kasunod. Habang magkayakap kami at naghahalikan ay umaatras ako para maupo sa sofa. Pagkaupo ko ay muli siyang lumuhod. Hinatak na niya ng tuluyan ang aking shorts at brief, wala na naman akong pangtaas kaya hubo at hubad na ako. Itinaas ko ang aking dalawang paa at ipinatong sa patungan ng kamay, bukakang bukaka na ako.

Naghubad na rin si Daddy ng kanyang shorts at sando saka muling lumuhod. Dahil sa lantad na lantad sa kanyang mga mata ang aking butas ay madali na niyang nahimod iyon. Napahinga ako ng malalim, muli na namang nasayaran ng dila ang aking makipot na butas.

“Ahhhhh, putangina Dad. Gusto ko iyan ahhhh shettttttt ang sarappppp. Sige lang Dad, dilaan mo, pati singit at bayag ko ahhhhh.”

Hindi naman nagtagal si Dad sa pagdila at paghimod sa aking butas, singit at bayag. Kanya uling kinain ang aking burat. Matagal, mahigpit, halos labasan na ako sa pagtsupa niya. Basang basa ang aking titi, umaagos pa ang kanyang laway sa may bayag at singit ko. Maya-maya ay sumampa siya sa sofa at dahan-dahan niya akong inupoan. Nakaliyad siya paharap sa akin, muntik pa nga siyang nahulog, mabuti na lang at maagap ko siyang nahawakan.

Humawak na siya sa may sandalan, hinawakan ko naman siya sa kanyang bewang. Dahan-dahan uli siyang umupo, tantyado ang bawat galaw, ayaw niyang biglaing maipasok ang aking mataba at galit na galit na burat sa kanyang butas.

Hinalikan ko naman ang kanyang utong, habang gumagalaw siya sa aking ibabaw, dahan-dahan, hanggang sa maibaon na ng tuluyang ang aking burat sa kanyang lagusan. Mang maipasok na ang kabuuan ay dahan-dahan, tenatanya ang kanyang galawa, upang wag siyang mabigla hindi muna siya gumalaw, nakahawak na siya sa aking balikat dahil sa pinupupog ko ng halik ang kanyang mga utong.

“Awwww tanginamoka Daryl, ang haba talaga ng titi mo ahhhhhhhh.”

“Bakit Dad? Masakit pa rin ba?” tanong ko na nakatitig sa kanya.

“Uhmmm, oo anak, pero kaya ko ito, masarap din naman, halo ang sarap at kirot,” tugon niya na nakatitig din sa akin. Hinalikan niya ako sa labi, hinatak ang aking labi, ipinasok ang dila sa loob ng bibig ko na kaagad ko namang nasipsip. Napapikit na ako ng maramdaman ko ang marahang pagtaas at baba ng kanyang pwetan sa aking kahindigan.

Ang sikip pa rin talaga ng butas ni Daddy, sakal na sakal ang aking burat. Iba ang style niya sa pagkantot. Unti-unti siyang aangat, saka biglang sasalampak sa aking kandungan, swak na swak talaga ang aking ari. Napapaliyad siya sa kanyang ginagawa, pareho kaming naungol, pareha kaming nasasarapan.

“Ohhhhhhhh ooohhhhhhh ahhhhhhh shettttttt ahhhhhh ohhhhhh uhhhmmmmm hmmmmmmmmm ang sarap aahhhmmmmm. Tangina,” pareho naming ungol. Tirik na ang mga mata ni Dad, kagat labi pa siya.

Binilisan na niya ang pag-angat at pag-baba, buong-buo ang pagkatarak ng aking sandata sa kanyang lagusan, tumatagaktak na ana aming pawis. Mas binilisan pa niya ang pagbayo, ramdam ko’y malapit na siyang labasan.

Hahawakan ko sana ang kanyang titi para salsalin ng bigla na lang bumulwak ang kanyang tamod na tumalsik pa sa aking tiyan at umagos sa aking kamay.

Sinalubong ko naman ng kadyut ang bawat pagbaba niya, malapit na rin akong mag-orgasmo. “Huwag kang titigil Dad, sige pa, taas-baba pa, malapit na rin ako. Eto nahhhhhh, buntis ka ngayon Dadddddddddd ahhhhhh shettttttttttt ahhhhhhhhhhhh shetttttttttt ayan na.

Napayakap ko ng mahigpit kay Dad habang nilalabasan ako. Panay naman ang dila niya sa aking leeg. Nang wala na akong ilabas ay napasandal na ako ng lubusan sa sofa, hapong hapo, pero nakangiti, maligaya, satisfied.

Tumayo na si Dad, umagos pa ang tamod sa kanyang hita sa kanyang pagtayo, kinuha ang hinubad na short at nagbihis na.

“Dad, may gusto lang akong linawin, huwag sana kayong ma-ooffend,” panimula ko.

“Ano ba iyon? Sige lang, wala kang dapat ipag-alala.”

“Itong ginawa natin, itong nangyari sa atin. Ano talaga ang damdamin mo tungkol dito?” tanong ko.

“Anong ibig mong sabihin? Hindi kita maunawaan.”

“Alam mong asawa ko ang anak mo, biyenan kita, pero nagawa mo akong akitin. Nagawa kong makipagtalik sa iyo. Alam mo Dad, pinagbigyan lang kita, ayaw kong mapahiya ka sa akin, kasi ama ka ng asawa ko. Kung may naramdaman ka sa akin, sana lang ay hindi ka seryoso.”

“Ang totoo Daryl ay naakit talaga ako sa iyo. Nang dahil sa iyo, muling nabuhay ang matagal ko nang iwinaksing damdamin. ‘Di ba inamin ko na sa iyo na bading ako? Kaakit–akit ka. Wala sigurong bakla na hindi magkakagusto sa iyo, artistahin ang mukha mo, ang ganda pa ng katawan mo, bagay talaga kayo ng anak ko. Pero, kung inaakala mong nagkakagusto ako sa iyo ay nagkakamali ka. Sex lang talaga. Ayaw ko namang mag-wala at maghanap sa labas. Libog lang at wala akong ibang nararamdaman sa iyo. Iyon lang iyon.”

“Mabuti kung ganon Dad, dahil sa ayaw kong masira ang pagsasama naming mag-asawa.”

“Mahal kita Daryl na parang tunay na anak. Anak, alam mo namang wala akong sex sa matagal na panahon, puro pagjajakol lang, sariling sikap ang aking ginagawa. Saka hindi naman ako yung parang manyak na gustong palaging may ka sex. Anak, hiling lang, sana pagbigyan mo ako paminsan-minsan.”

“Sige po. Ang totoo Dad, masarap kayong katalik. Hindi naman ako santo para hindi maakit sa klase ng pakikipagtalik mo. Okay lang po, basta lihim lang natin, mag-iingat tayo palagi. Walang puso, purely sex.

Nagkaunawaan naman kami ni Dad. Noong una, ang akala ko kasi ay nagkakagusto ako sa kanya, hindi pala dahil lang din sa sex. Masarap siyang ka sex. Mahal ko ang aking asawa at masarap din katalik ang aking misis. Ang gusto ko talaga ay ang klase ng romansa ni Daddy na hindi kayang gawin ng aking asawa.

 

 

Itutuloy......

Mini Series From Other Blog # 10 - Idol Ko Si Sir – Book 2 (Part 7) Finale By: Mikejuha (From: Pinoy Gay Love Story)

 

Idol Ko Si Sir – Book 2 (Part 7) Finale

By: Mikejuha

(From: Pinoy Gay Love Story)

 

Isang liham ang nakita kong isiniksik sa bulsa ng aking knapsak, nang aking basahin ay para akong biglang nawalan ng lakas pagkatapos kong basahin ang sulat niya. At imbis na bumalik ulit sa higaan, dinampot ko ang knapsack, dali-daling tinungo ang cabinet, at kumuha ng mga malilinis na damit. Kinolekta ko na rin ang mga ala-alang itinatago at dali-daling naligo. Hindi ko na nagawang magpaalam sa mommy, at parang kidlat na dumeretso na ng terminal pabalik sa lugar nina Tatay Nando, umaasang magkita pa kami ni Sir James.

-----o0o-----

Mag-aalas onse na ng tanghali nung makarating ako sa lugar. Sumalubong kaagad sa akin si Anton at hindi magkamayaw sa kasisigaw “Carl! Carl! Wala na si Kuya, iniwanan na niya tayo!” Pakiwari ko’y huminto ang takbo ng mundo, natulala, hindi makakilos sa kinatatayuan. Nabitiwan ko bigla ang dala-dalang bag at animoy puputok ang dibdib sa sobrang sakit na naramdaman. Biglang nagblackout ang paningin. Inalalayan na lang ako ni Anton at tinapik-tapik ang likod, pinaupo at pinainom ng tubig.

Nung tiningnan ko na ang bangkay ni Sir James, hindi ko na napigilan ang humagulgol. Parang ako lang ang nag-iisang tao sa paligid, sumisigaw, niyayakap-yakap ang bangkay, at tila sinisisi. “James, ba’t di mo sinabi? Bakit di mo sinabi James? Wala naman akong nagawang kasalanan sa iyo ah? Bakitttttttt?!!!”

Nung mahimasmasan, kinausap ako ni Tatay Nando at nalaman kong mag-aalas 6 na ng umaga sa araw ding iyon nila nalamang patay na si Sir James. “Nagtaka nga kami dahil hindi na ito naghapunan kahapon lang, nung araw na umalis ka, at may mga inihahabilin na kay Anton na kung anu-ano. Akala namin, nagbibiro kaya hindi na namin binigyan pansin. Ngunit nung hindi na rin kumain ng agahan kanina, iyon na pala.”

Parang dinurog ang puso ko sa narining at hindi maiwasang sisihin ang sarili. “Marahil, kung hindi lang ako umalis, nagsama pa kami, at nanjan sana ako sa tabi niya hanggang sa kaniyang huling hininga. Sana, naipadama ko pa na mahal na mahal ko siya,” sabi ko sa sariling punong-puno ng panghihinayang. Naalaala ko ang mga luhang nakitang tumulo sa mga mata niya nung umalis na ako. At napagtanto ko na narinig niya nga ang mga binubulong ko sa kaniya, ngunit marahil ayaw niyang makita akong masaktan kapag dinamayan ko siya, pinabayaan na lang niya akong umalis.

“Bakit ’Tay, ’di n’yo po ba alam ang kalagayan niya?” ang tanong kong halatang may hinanakit.

“Napansin namin yung pananamlay niya, ang pagpayat, pamumutla at ang pag-atake ng pagkahilo at minsan, pagsusuka. May mga panahon din na bigla na lang ‘yan nawawalan ng malay o babagsak. Ngunit ang sabi naman niya kasi sa amin ay ‘wag mag-alala at ordinaryong hilo lang daw yun, at may mga gamot naman siya. Hindi naman namin akalain na malala na pala ang kalagayan niya.”

Maya-maya, dumating na rin si Maritess. Pinasundo pala siya ni Tatay Nando. Halos dalawang taon ding hindi kami nagkita ni Maritess. Simula kasi nung makapagtapos ng kursong Education, nakapagturo kaagad siya sa syudad. Malaki rin ang ipinagbago niya. marahil dahil sa klase na rin ng trabaho, kuminis ang balat, marunong nang magdala ng damit at at tumingkad ang ganda. Hindi pa halata ang dinadala niya sa sinapupunan, siguro nasa 3 to 4 months lang. Naka-shades at halatang nag-iiyak.

Sinalubong ko siya at niyakap. Nung hinahaplos-haplos ko ang likod niya, lalong humahagulgol na tila humugot ng lakas sa akin. Inaamo-amo ko at pinayuhan na buksan ang isipan at tanggapin ng maluwag ang mga pangyayari. Hinatid ko siya sa harap ng bangkay at iniwanang mapag-isa doon. Sa hapon din na iyon inilibing na namin si Sir James. May habilin daw kasi kay Anton na kung may mangyari man sa kaniya, ay kaagad siyang ilibing. Gusto ko mang magprotesta dahil sa marami din namang nagmamahal sa kaniyang mga estudyante, kapwa guro sa dating tinuturuan, mga sponsors ng project niya sa malaking syudad kasama na dito ang mommy, na sana ay gusto pa siyang makita. Ngunit wala na rin akong magawa kung yun ang habilin niya.

Kung gaano kabilis ang pagpanaw ni Sir James, halos ganun din kabilis ang paghatid sa kaniya sa huling himlayan. Nung inilagay na ang bangkay sa kabaong, napansin kong hindi nila dinamitan ng pang-itaas. Tinanong ko si Anton kung bakit.

“Isa ito sa mga nabanggit niya sa akin Carl nung huli ko siyang makausap sa kwarto niya, na kung sakaling ililibing daw siya, wag siyang bihisan ng pang-itaas. Akala ko nga biro lang e. Sundin nalang natin.” and paliwanag ni Anton.

Biglang pumasok sa isip ko ang mga katagang binitiwan niya nung maghiwalay kami ng isang buong taon na walang komuniklasyon at tinanong ko siya, “Paano mo ipaparamdam sa akin na mahal mo pa rin ako; na wala pa ring nagbago sa iyo sa sunod nating pagkikita?”

“Huhubarin ko ang pang-itaas kong damit!”

“Kahit sa gitna ng maraming tao?” pag-follow up ko. “Oo, kahit sa gitna ng maraming tao!”

“Promise?”

“Promise!”

Tinupad nga niya iyon nung magkita kami ulit sa harap pa ng klase niya. Akala ko nga, hindi niya na gagawin iyon dahil nagka-klase siya e. Ngunit sadyang pursigido siyang panindigan ang sinabi. Gusto niya kasing ipakita din ang marka sa dibdib niya gawa ng pagkudlit nun bago kami magdesisyong maghiwalay pansamantala ng isang taon. At nakuha ko na ang ibig niyang sabihin, kung bakit ayaw niyang damitan siya ng pang-itaas sa burol niya. Kaming dalawa lang ang nakakaalam.

Alas singko ng hapon sa araw ding iyon inihatid si Sir James sa huling hantungan niya. Halos buong baranggay ang di magkamayaw sa pagtulong sa lahat ng preparasyon sa burol. Kahit ang mga tao sa mga karatig baranggay ay nandun din, naki dalamhati. Pati na ang mga estudyante niya at ilang mga madre sa dating tinuturuan na nakaalam ay walang pag-aatubiling umakyat sa bulubundoking lugar, makiramay lang at makihatid. May mga nag-abuloy ng pera, kung anu-ano gaya ng mga alagang manok, baboy, pananim na gulay, prutas. Lahat ng tao sa baranggay ay nakiramay at nagluksa. Halos kulang na lang na gawan nila ng rebolto si Sir James.

Ako, si Anton, Dodong, at ilang mga matatalik na kaibigan ang naka-assign na bumuhat sa kabaong. Handa na ang lahat na buhatin ang kabaong nung hinubad ko ang t-shirt at isinaksak ang dulo nito sa likurang bulsa ng jeans at hinayaang nakalaylay iyon. Nagtaka ang iba pa naming mga pallbearers. Tila naintindihan ni Anton ang dahilan ng paghubad ko ng damit at hinubad na rin niya ang t-shirt niya. At sumunod na rin si Dodong, at lahat na ng mga pallbearers.

Nung makita ng iba pang mga kalalakihan ang ginawa namin at sa maaring pagintindi nila sa kaugnayan nun sa hubad na pang-itaas ni James, nagsihubaran na rin sila ng mga t-shirts. Habang buhat-buhat namin ang kabaong niya at naglalakad patungong sementeryo, patuloy naman ang pag-agos ng luha ko. Halos hindi pa rin matanggap ng isipan na wala na siya; na buhat-buhat ko pa ang kabaong niya. Nung sa wakas ay inilatag na ang kabaong sa hukay, hindi na nakayanan ng katawan ko ang sobrang tension, lungkot, pagod, at kakulangan ng tulog. Nawalan na ako ng malay. Inagapan kaagad ako nina Anton, Tatay Nando at Dodong.

Gabi na nung makauwi kami ng bahay. Mabigat pa rin ang kalooban at tila disoriented sa panibagong set-up na biglang naglaho ang mahal sa buhay. Dumeretso ako sa kwarto ni James. Nahiga sa banig at unan na huli niyang ginamit at kung saan nakita kong dumaloy ang mga luha niya nung huli ko siyang iniwan. Tila nawalan ng kulay ang mundo. Ang dating kwarto na kung saan ilang ulit naming ipinadama sa isa’t-isa ang wagas ng pag-iibigan ay mistulang nagluluksa din. Hinagod ng mga kamay ko ang papag sa paligid ng hinigaan ko. Hinanap-hanap ng mga paa ko ang init ng mga paang dati ay nakahanda lang sa mga dantay ko. Ngunit wala na ang mga ito. Walang humpay ang pagtagos ng aking luha...

Nasa ganung ayos ako nung biglang pumasok si Anton. “Carl, may ipapakita ako sa iyo!”

“Ano yun, Anton?” Ang tanong ko.

“Halika, samahan mo ako.” Kinuha muna ni Anton ang flashlight at dinala niya na ako sa may harapan ng bahay, may mga 60 metro ang layo galing sa bungad nito.

“Heto, kagabi itinanim ni Kuya James tong mangga at ang sabi niya, ipakita ko daw sa iyo. Tinulungan ko nga siyang maghukay jan dahil groggy na siya nun e, halos hindi na makayanan ang sarili. Sinabihan ko nga na magpahinga na lang muna dahil naduduwal, at nagsusuka pa nga. Kaso, ayaw paawat. Dapat daw niyang magawa muna ito saka na siya magpahinga. Kaya, tinulungan ko na para matapos kaagad. Awang-awa nga ako sa kaniya, e. Pagkatapos naming maghukay, may inilagay siyang box at saka itinanim na yang mangga. Ipakita ko lang daw sa iyo to at alam mo na ang gagawin.”

“Salamat Anton, salamat at kahit papanu, nanjan ka, umalalay kay Kuya James mo.”

Pinakawalan ni Anton sa akin ang isang titig na animoy nagpapahiwatig ng pagdamay, ng pang-unawa. “Mahal na mahal ka ni Kuya James Carl. Hanggang sa huling sandali ng kaniyang buhay, ikaw pa rin ang nasa isip niya.”

Sinuklian ko lang siya ng tango at pilit na ngiti. Nung makaalis na si Anton, dali-dali akong naghanap ng karton kung saan ko inilagay ang mga alaala namin ni Sir James, kasama na ang white gold bracelet na kahawig na kahawig ng ibinigay ko sa kaniya at yung wristwatch. Inilagay ko rin ang damit at pantalon na sinuot ko nung gabing nagkudlit kami ng aming mga balat. Bago ko isinara ang box, gumawa ako ng sulat.

Dear James,

Pangako ko sa iyo, susundin ko ang mga bilin at mga inihahabilin mo sa akin. Habang may buhay pa ako, aalagaan ko ang pagmamahalan natin. Susundin ko ang lahat ng mga payo mo. At dito sa itinanim mong puno, dito ako huhugot ng lakas, dito kita hahanap-hanapin sa mga oras na kailangan ko ng masasandalan, o kaya kung kailangan kong i-share ang mga tagumapay. Dito, ipagpatuloy ko ang pagmamahal sa iyo. Salamat sa pagdating mo sa buhay ko. Salamat sa mga masasayang ala-ala. Pinaghiwalay man tayo ngayon ng tadhana, saksi ang punong itinanim mo sa nararamdaman ko para sa iyo: mahal na mahal kita. Habang pumipintig pa itong puso, ikaw palagi ang hahanap-hanapin nito.

Hintayin mo ako, James. Sa kabilang buhay, hindi na tayo paghihiwalayin pa.

 

Carl

Idinampi ko ang sulat sa mga labi ko bago ito inilagay na sa box. Binalikan ko ang punong itinanim ni James at hinukay ulit iyon. Pinatay ko ang flashlight na bigay ni Anton at hinayaang ang sinag na galing ng bahay ang siyang magsilbing ilaw. Gamit-gamit ang pala, hinukay ko ng marahan ang puno ng seedling ng mangga at inilipat pansamantala. Pagkatapos, hinukay ko naman ang box na siyang ibinaon ni Sir James. Nung makapa na ng mga kamay, hinugot ko iyon. Umupo ako sa gilid ng pinaghukayan, inilagay sa kandungan ang box, pinagmasdan, niyakap-yakap at idinadampi-dampi sa mga labi. May ilang minuto din ako sa ganung ayos. Bago ko ibinalik muli ang box, sinulatan ko ang labas nito, “James Loves Carl”. Tapos, kinuha ko ang box ko at sinulatan ko din, “Carl Loves James”.

Hinubad ko ang t-shirt, kinuha ang swiss knife sa bulsa at kinudlitan ang upper part ng chest kung saan nandun ang marka nung dati naming pagkudlit. Ipinapatak ang dugong dumadaloy sa dalawang boxes. Masakit, mahapdi, ngunit tiniis ko. Pagkatapos, pinagdikit ko na ang dalawang boxes gamit ang masking tape bago ibinalik muli sa hukay, tinakpan ng lupa at sa ibabaw nun ibinalik na rin sa pagtanim ang mangga. Sa buong gabi na iyon, sa dating kwarto namin ni James ako nagmu-mukmok. Pakiwari ko‎ napakabagal ng oras, napakalamig ng gabi.

Kung ang dating ingay ng mga nocturnal na mga hayop at ang mga nagkikiskisang dahon gawa ng pagbugso ng hangin ay naririning ko, sa gabing iyon tila nakakabingi ang katahimikan, nakakabagot, di malaman ang gagawin, at ang larawang nasa isip ay ang maamong mukha ni Sir James, tila nanjan lang siya, abot-kamay, napakalapit. Ngunit, sa loob lang ng isipan ko.

Maya-maya at marahil ay bunga na rin ng sobrang lungkot sa di matanggap-tanggap na bilis ng pangyayari, bigla na lang akong bumangon at tinungo ang sementeryo, di alintana ang nakakapanindig-balahibong lamig ng simoy ng hangin at ang nakakapangilabot na ungol ng mga aso. Naupo ako sa gilid ng puntod niya, parang baliw na nakikipag-usap, ibinubuhos ang lahat ng hinagpis at sama ng loob. Hanggang sa doon na rin ako nakatulog.

Sa panaginip ko nagpakita si Sir James. Animoy napakasaya niya, napakapayapa at tila nababalot ang buong katawan ng kaaya-ayang liwanag. Inakbayan niya ako at pinayuhan na ’wag nang malungkot dahil ang paglisan niya ay may dahilan. Pagkatapos ay itinuro niya sa akin ang dalawang batang lalaking masayang naglalaro sa ilalim ng puno ng mangga; ang isa ay kahawig na kahawig niya at ang isa naman ay kahawig na kahawig ko. “Sila ay tayong dalawa, Carl. Masaya ako, dapat ay ganun ka rin.”

’Yun ang eksenang tila buhay na buhay na naiwan sa aking isipan. Nagising ako nung tumama na sa mga mata ko ang sikat ng araw. “Umaga na pala. Akala ko ay totoo ang lahat.” bulong ko sa sarili nung matanto na panaginip lang pala ang tagpong iyon. “Marahil, yung puno ng mangga ay yun ang itinanim niya at lumaki na. Ngunit bakit naging bata ulit kami?”

Nabalot man ng matinding kalituhan ang isip sa di maintindihang kahulugan nun, tila nahimasmasan na rin ako na nakita siyang masaya at mapayapa. Nagpaalam ako sa kaniya; idinampi ang mga labi sa tuktok ng krus sa may uluhan ng kaniyang puntod at dumeretso na ng bahay kung saan ang buong pamilya nina Tatay Nando ay nasa harap na ng hapag kainan, maliban lang kay Anton na naghahanap sa akin. Bakas pa rin sa mukha nila ang tindi ng lungkot at hinagpis na nadarama.

Kung dati nakikita ko ang saya nila at ang pagbibiruan kapag nagkakasamasama sa hapag-kainan, sa umagang iyon, halos lahat ay tulala, hindi makapaniwalang wala na ang isa sa itinuturing nilang haligi ng kanilang pamilaya, ang tumatayong panganay at kuya, o halos pangalawang tatay na.

“Saan ka ba nagpunta, Carl? Hanap kami ng hanap sa iyo. Ayon si Anton, pinuntahan ang kubo niya sa may tabi ng ilog nagbabakasakali na nandun ka.”

“Pasensiya na po, ’Tay. Hindi ho ako makatulog kaya naisipan kong lumabas.”

“Saan ka naman nagpunta?”

“Sa puntod po ni Sir James. Doon na rin po ako nakatulog.”

“Susmaryosep!” Sambit ni Nanay Narsing. “Mabuti na lang at walang masamang naniyari sa iyo. Mag-ingat ka rito Carl baka mapahamak ka, magagalit ang Mommy mo sa amin. Atsaka... tibayan mo ang loob mo. Lahat tayo naapektuhan sa pagkawala ni James. Masakit ngunit wala na tayong magagawa pa. Sadyang ang nasa taas lang ang nakakaalam kung bakit niya kinuha si James ng ganiyan kaaga. Kagaya mo mahal na mahal din naming lahat ang batang iyon. Ngunit ipaubaya na lang natin ang lahat ng nasa taas.”

“Pasensiya na po, ‘Nay. ‘Di na po mauulit.” Namuo na naman ang mga luha ko at dumaloy sa pisngi. “Naisip ko lang kasing samahan si Sir James, parang ‘di ko kasi mapatawad ang sarili nung pumanaw siya na di ko man lang nadamayan hanggang sa huli niyang hininga. Nasa tabi niya na sana ako noon, ngunit umalis pa’t umuwi ng syudad. Kaya naisip ko na kahit sa paraang iyon, maipadama ko sa kaniya ang labis kong pagsisisi.”

Hindi na rin napigilan ng lahat ang tumulo ang mga luha nila, at pilit na pinigilan ang paghagulgol.

“O, e, nandito na pala si Anton. Anton! Halika na, nandito na si Carl!” ang pasigaw na tawag ni Tatay Nando, pagputol na rin sa napakalungkot na tagpo.

“A, nandito na nga si Carl!” sagot naman ni Anton “May nakakakita kasi sa kaniya na patungo na raw dito, kaya dumeretso na ako. Saan ka ba nanggaling Carl?” tanong ni Anton sa akin.

“Jan lang,” ang matamlay kong sagot.

Naupo si Anton sa hapag. Matamlay, halos ayaw nang maglagay ng pagkain sa plato. Tinikman ko lang ang tuyo at sumubo ng dalawang kutsarang kanin, nanatiling nakaupo, nakiramdam, at naghintay na matapos silang lahat sa halos hindi magalawgalaw rin nilang pagkain.

“Kumain ka ng marami, Carl para ka lumakas.” payo ni Tatay Nando.

“Tama na po iyon, Tay, wala pa po akong gana.” ang sagot ko naman

Tahimik ang lahat nung biglang sumingit si Dodong. “Paanu yan, Nay e di na matutuloy ang kasal nina Ate Maritess at Kuya James?”

Nagtinginan ang lahat kay Maritess. Nung tiningnan ko siya. Nakita ko sa mga mata ang sobrang paghihinagpis. “Magre-resign na lang po ako sa tinuturuan ko, ‘Nay, ‘Tay,” ang malungkot niyang sabi.

“Bakit naman?” ang tanong ni Nanay Narsing.

“Syempre...” hindi kaagad naituloy ni Maritess ang sasabihin, nasamid sa sobrang pagpigil sa pag-iyak. “Tatanggalin din naman nila ako dahil bawal ang mabuntisan.” At tuluyan na siyang humagulgol. “Atsaka, hindi ko na po kaya ang mga tsismis ng mga tao, ng mga kasamahan ko sa trabaho,” dagdag niya.

Parang tinusok ang puso ko sa nararamdamang paghihirap ng kalooban ni Maritess. Naalala ko bigla ang habilin ni Sir James sa akin. “...hihilingin ko sa iyo na kung sakaling matapos bigla na ang buhay ko, alagaan mo si Maritess at ang magiging anak namin. Sana, nanjan ka palagi sa tabi nila, aalalay sa kanilang mga pangangailangan...”

Hindi ko maintindihan ang sarili nung biglang pumasok iyon sa isip, at tila may nag-udyok sa akin na magsalita. “A, e. ‘Tay, ‘Nay, ituloy na lang po natin kaya ang kasal. Kung papayag po kayo at si Maritess, ako po ang tatayong groom ni Maritess,”

Nagtinginan silang lahat sa akin sa pagkabigla, nagtataka kung bakit nasabi ko ang ganun. Ako man ay halos di makapaniwalang lumabas sa mga bibig ko ang mga katagang iyon. Nilingon nina Tatay Nando at Nanay Narsing ang isa’t-isa, nag-salubong ang kanilang mga titig, bakas ang pagkalito ngunit tila nag-uusap, habang si Maritess ay biglang tumayo at tumakbo papuntang kwarto niya.

Hindi kaagad nakapagsalita nina Tatay Nando at Nanay Narsing. “A... e... Carl, sigurado ka ba jan sa sinasabi mo? Napakamaselang bagay ang sinabi mo at ang pagpapakasal ay hindi isang pagkaing pwedi mong isubo at iluwa pag inaayawan mo na. Isa pa, ang nagpapakasal ay dapat nagmahalan.” Sabi ni Tatay Nando at tumango-tango naman si Nanay Narsing.

“Tay, hindi lahat ng nagpapakasal ay nagsimula sa pag-iibigan. Marami ring mga kasong nagsimula sa pangangailangan, yung iba ay sa kaugalian o kultura. Yung iba ay sa paniniwala. Hindi mahirap mahalin si Maritess, ’Nay, ’Tay. Maganda, matalino, at higit sa lahat, napakabait. Napakarami na pong dumaang babae sa mga kamay ko nung estudyante pa lang sa syudad at nakita ko na ibang-iba si Maritess sa kanila. Alam ko yan dahil sinusubaybayan ko ang pagpapaaral ng mommy sa kaniya, sa mga natamong honors niya sa school, sa mga activities na ini-initiate niya. Hangang-hanga ako sa kaniya. Pati nga ang mommy ay hangang-hanga sa kasipagan at determinsayon niya e.”

“Kahit na buntis siya? Paano na lang ang mommy mo? Papayag kaya siya?”

“Hindi po kasalanan ni Maritess ang mabuntis, ‘Tay. At hindi po niya kasalanan ang mamatay ang taong nakabuntis sa kaniya. At tungkol sa mommy, kilalang-kilala ko siya. Lahat handang ibigay nun sa akin. Lalo na kung mag-aasawa na ako at kay Maritess pa. Biniro pa nga niya ako isang beses na ligawan daw si Maritess eh. Tsaka, gustong-gusto na nun ang magkaapo. Magtiwala po kayo.”

“Kung ganun, bakit di natin itanong kay Maritess?”

Sinundan ni Nanay Narsing si Maritess sa kwarto niya. Maya-maya, lumabas si Nanay. Umiiling-iling.

“Ano po ba ang sabi ni Maritess, ‘Nay?”

“Ayaw niya. Nahihiya, sobra-sobra na daw ang pagtulong mo sa amin, Carl.”

“Ok, ako na ang kakausap sa kaniya” Pinuntahan ko siya sa kwarto. Nung mag-usap na kami, pakiwari ko, bumabalik ang pagka-chickboy nung estudyante pa lang ako; nung pakawala pa sa buhay at kahit sinu-sino ang nililigawan, kahit na guro. Ngunit sa sitwasyon na iyon kay Maritess, animoy naging seryoso akong nanligaw, kumbaga, ang mga sinasabi ay galing sa puso, kinumbinse si Maritess sa kahalagahan ng pagsilang at pagpalaki niya ng baby nila ni James na may tatay na nakikita. Ginawa kong batayan ang sarili, sa paglaki kong walang ama dahil namatay din ito nung maliit pa ako, ang hirap na naranasan ko nung lumaki na walang amang gumagabay; ang sakit ng paghahanap ng pagmamahal ng isang ama, ang pag-iyak ko sa tuwing nakikita ang mga kalaro na sinusundo ng mga daddy nila, o kasama nila sa pamamasiyal.

“Kung ayaw mong magpakasal sa akin dahil hindi mo ako mahal, kahit para sa baby mo na lang, sa baby nyo ni James. Maawa ka sa kaniya,” ang sabi ko.

“Bakit mo ginawa ito, Carl? Para ba sa akin o para kay James?”

“Pareho, at para na rin sa bata. Bakit, hindi mo ba ako kayang mahalin?”

Hindi siya kumibo. “Hindi sa ganun, Carl. Lahat ng babae ay nangangarap na makapag-asawa ng lalaking kagaya mo. Nasa iyo na ang lahat, hitsura, yaman, talino, sipag, at higit sa lahat, kabaitan.”

“So...?”

“Hindi ko alam. Hindi ako bagay sa iyo. At... kamamatay lang ni James”

“Tess, Sabado ang gustong kasal ni James. At sigurado ako, na pag itinuloy natin iyon, matutuwa siya. I swear.”

“Sinabi ba niya yan sa iyo?”

Sinabi niya na alagaan ko kayo, na alalayan ko kayong mag-ina sa mga pangangailangan ninyo. At alam mo, kagabi, nanaginip ako kay Sir James. Masaya siya, mapayapa. At sinabi niyang may dahilan daw ang lahat. Ayaw niyang sa pagpanaw niya ay malungkot tayo, Tess.”

Hindi na siya kumibo, at tumulo na lang ang luha. Niyakap ko siya. Tuluyan na siyang humagulgol sa mga braso ko. Lumabas kaming dalawa ng kwarto. “Tay, Nay, tuloy po ang kasal sa Sabado!”

Tila nabuhayan ng loob ang lahat sa di inaasahang narinig. Ang napakalungkot na tagpo ay biglang tila nabigyang buhay at nakapagbigay ng ngiti sa mga labi ng bawat isa sa pamilya. Nagpalakpakan sa tuwa ang mgakakapatid na sina Anton, Dodong, Clara, at Letecia. Agad naming tinungo ni Maritess ang puntod ni James at ipinaalam ang desisyon.

Bumulong ako, “James, alam kong ikaw ang nagtulak na gawin ko ang desisyon na ito. Nandito kami upang hingiin ang iyong basbas. Sana, masaya ka sa desisyon naming ito ni Maritess. Bigyan mo kami ng palatandaang wala kang pagtutol sa gagawin namin.”

Pagkatapos na pagkatapos kong sabihin iyon, naramdaman kong animoy may malamig na hihip ng hanging marahang humampas sa kinatatayuan namin. “Naramdaman mo iyon?” tanong ko kay Maritess.

“Ang ano?” sagot niya.

“Malamig na hangin na tila biglang umihip!”

“Oo Carl, naramdaman ko!” Tila biglang tumalon-talon ang puso ko sa galak.

“Nararamdaman kong payag si James na magpakasal tayo Maritess! Payag siya!” ang masaya kong sigaw habang yakap-yakap na si Maritess.

Dumating ang araw ng kasal. Dahil sa hindi pa natapos ang 9 na araw na padasal para kay James, napagdesisyonan ang pamilya na gawing simple lang ang okasyon at sa kapilya ng baranggay na lang idaos pagbigay respeto kay Sir James. Walang mga espesiyal na taong imbitado, maliban na lang sa mga piling-pili kong kaibigan. Wala ring magagarang damit pangkasal, o mga groom’s men at bride’s maids. Casual lang ang lahat. Kumbaga, tila isang ordinaryong okasyon lang. Ang kapitan ng baranggay ang Ninong sampu ng mga kagawad. Ngunit dahil sa nalaman din ng buong baranggay, marami pa rin ang nag-attend. Marahil iyon ay dahil ang pagdiriwang ay may kinalaman sa akin, na anak ng main donor at siyang nagpapatayo ng school nila sa baranggay, at sa kagustuhan na rin nilang makibahagi sa importanteng bagong yugto na iyon sa buhay namin ni Maritess.

Sinadya kong hindi ipaalam kay mommy ang okasyon. Nais ko kasing sorpresahin siya at upang hindi na rin siya makaka-reklamo pa. Ang mommy kasi, kapag ganiyang may okasyon, gusto lahat naka-plano at perpekto. Ayaw niya yang mga last-minute o rush na activities. Ganiyan siya ka-organize. At ina-anticipate ko na hindi siya papayag sa ganung napaka-rush na kasalan. Kaya, nung pinasundo ko siya, pinasabihan ko na lang na may importanteng urgent na nangyari sa baranggay at sa school. Nasa loob na ang lahat ng kapilya at tinatanong na ng pari kong may hahadlang. Siya namang pagpasok ng mommy, na rugged na rugged ang dating, naka-faded maong, t-shirt at sneakers. At sa kalituhan sa nakitang tagpo, sumigaw “Hintay!” at tumakbo diretso sa harap ng altar at ng pari, hinawakan niya ako sa balikat at tila hindi pansin ang maraming taong nakatingin sa kaniya,

“Carl, ano ito? Huhuhuhu! Ano ba itong ginawa mo sa buhay mo, Carl! Ano itong ginawa mo sa akin? Huhuhuhu!”

“A... ehem! Mrs. Miller, ituloy pa po ba natin ang kasal?” pag interrupt ng pari.

“HINDI!!” ang mabagsik at umalingawngaw na bulyaw ng mommy, tila hindi pa rin pansin ang mga taong nakatingin.

Nag-react ang mga tao sa pagkabigla. Bulungan, at tila may commotion sa loob ng simbahan. Nung biglang mapansin na ng mommy ang ingay nga mga tao at ang mga mata nilang lahat na nakatutuk sa kaniya, tila bigla ding nahimasmasan at binuhusan ng malaming na tubig.

“HINDI! HINDI po ako hahadlang. Ituloy nyo na po padre! Paki-dalian nyo lang! Huhuhu!” ang sabing tila nahihiya, sabay talikod patungo sa upuang inireserba para sa kaniya.

Tawanan ang mga tao. At nung binigkas na namin ni Maritess ang salitang “Oo” sa isa’t-isa, palakpakan ang mga tao. Ngunit lalong lumakas ang tila pagrerebeldeng iyak ng mommy. “CARL! HUHUHUHUHU!!!”

Hanggang sa natapos ang kasal at binati na kaming dalawa ni Maritess ng mga tao. Binati din ako ni Ricky, ang best friend ko sa College na inimbitahan ko. “Bro, bakit ka ba nagbago?” ang pasimple niyang bulong.

“Anong bakit ako nagbago?” Bulong ko rin.

“Kasi... e... wala na akong kakampi ngayon.”

“Anong walang kakampi, di ko maintindihan?”

“Kasi... lalaki na ang hinahanap ko ngayon, tol!”

“’Wag kang magbibiro ng ganiyan, tado ka!”

“Totoo, tol. Nagkatuluyan kami nung sekyu ng skul. Heto nga o, may kissmark pa siyang pabaon sa akin,” at pasekretong itinuro niya ang kaniyang leeg.

“Gago ka pa rin talaga hanggang ngayon!” sabay batok sa kaniya.

Tawanan na lang kaming dalawa. Hindi pa rin kumibo ang mommy. Nung kainan na, bigla na lang siyang tumayo at nagsimulang magsalita. “Excuse me everyone! Nandito po ako ngayon sa inaakalang may problema dito sa baranggay at kailangan ang tulong ko. Ngunit ito pala ang nadatnan ko, ang ikasal ang kaisa-isa kong anak, at sigurado ako na pakana na naman niya ito. Simula nung maliit pa yan, palagi na lang akong nauutakan niyan. Palagi akong halos aatakehin sa puso, lalo na kapag ipinatatawag sa school dahil sa pambobugbog niyan ng kaklase, o paglalagay ng thumb tax o pandikit sa upuan ng teacher, o kung anu-ano pang mga kalokohan. Ngayong nagbago na, heto, muntik na naman akong mamatay sa atake. Hindi ako tutol sa kasal. Ang gusto ko lang sana ay... hindi man lang niya ako tinimbrehan para naman makapag-makeover ako! Huhuhu! Ni wala akong dalang extra na damit, amoy pawis ako, ni wala man lang make up o kahit na lipstick. Ni wala akong dalang videocam! Imagine kasal ng kaisa-isa kong anak at... hindi ako maganda! Huhuhu!”

Tawanan ang lahat. “Nung umuwi yan ng bahay, nagsuggest sa akin yan na mag-tour kami... Tapos, bigla na lang naglaho di man lang nagpaalam? At dito pala napunta at heto kasal na, ni ho, ni ha, wala? Palagi nalang akong naiisahan niyan.”

Tiningnan niya ako na may pagbabanta sa kaniyang mga mata. “Naka-book na ang tour natin sa Europe at ako ang dapat na masusunod ngayon. Itutuloy natin ang scheduled tour natin.”

Napakamot ako ng ulo. “Mommy naman, kakakasal ko lang, mag-honeymoon pa kami ni Maritess.”

“At bakit? Hindi ba pweding doon na kayo mag-honeymoon sa Europe?”

Tawanan, palakpakan ang lahat. Pagkatapos ng celebrasyon, nagpunta ulit kaming lahat sa puntod ni Sir James kasama ang mga bisita, at nagbaon ng kaunting pagkain, alay sa kaniya. Kung dati nababalot sa sobrang lungkot at pighati ang tagpo sa libingan niya, sa pagkakataong iyon ay tila tanggap na ng lahat ang pangyayari ng maluwag sa dibdib. Ikini-kwento ko rin sa mga tao ang panaginip ko kay Sir James; na nakita kong masaya siya, at na ayaw niyang makitang malungkot ang lahat. Maluha-luha pa rin yung iba, lalo na ang mommy na nanghinayang sa sobrang galing ni Sir James. Inilatag namin ang pagkain sa ibabaw ng puntod, at nag-alay na rin ng dasal. Naki-cooperate din ang panahon. Ang mainit na sinag ng araw ay bahagyang tinatakpan ng ulap, may pabugso-bugsong katamtamang hangin na siyang nagbigay ng preskong pakiramdam.

Napapansin ko na rin ang awit ng mga ibon, ang mga berdeng dahon ng puno at halaman na nakapaligid, tila nagpapahiwatig ng kasayahan nila sa tagpong iyon, at ang mga ngiti sa mga mukha ng bawat taong dumalo.

“James, salamat sa lahat. Alam kong masaya at mapayapa ka sa kinaroroonan mo ngayon.” ang bulong ko.

Nag honeymoon nga kaming mag-asawa sa Europe; ang pag-alaga ng itinanim ni Sir James na puno ay inihahabilin ko pansamantala kay Anton. Habang nasa honeymoon kami ni Maritess, hindi naman magkamayaw ang mommy sa pagsa-shopping ng kung anu-ano para sa magiging apo niya, at sa plano niyang pag-i-schedule uli ng kasal namin ni Maritess pagbalik ng Pilipinas; isang engrandeng kasal na base sa plano at pangarap ng mommy ko para sa akin. Natuloy din iyon, at sa pagkakataong iyon, natupad din ang gusto niya: na mapaghandaang maigi at makita siyang maganda sa kasal ko.

Sampung taon ang nakalipas at marami na ring nagbago. Kung ang baranggay nina Tatay Nando na dati ay napakahirap tahakin, walang koryente at tubig ay may sementadong kalsada na nagdugtung nito sa kabihasnan, at madali na siyang puntahan. may koryente na rin, tubig at naabot na ng signal ng mobile phones. Ang dating bahay nina Tatay Nando ay pinagawa ko; konkreto, may second floor, at ginawan ko pa ng extension para sa amin ni Maritess. Doon na rin kami nanirahan.

Sa pamilya nina Tatay Nando, si Anton ay isa nang negosiyante, nagkatuluyan din at napangasawa niya si Ester, ang unang naging kaibigan niyang babae at biniyayaan sila ng dalawang anak; si Dodong ay nakapagtrabaho sa abroad bilang isang engineer; si Clara ay nagtuturo na rin sa Baranggay School na dating pinamunuan ni Sir James, samantalang ang bunsong si Letecia ay magtatapos na sa kursong komersyo sa darating na graduation.

At dahil sa pagpapakasal namin ni Maritess, masayang-masaya sina Tatay Nando at Nanay Narsing. Nawalan man sila ng isang James sa pamilya, may kapalit naman ito, sa pagkatao ko. Dahil sa isang guro, si Maritess na ang namumuno sa eskwelahang sinimulan ni Sir James. Kung nuon ay nagsimula lang ito sa non-formal classes, naging isang private non-stock, non-profit elementary/high school na ito na sinusuportahan pa rin ng mga non-government organizations, na syempre kinabibilangan ng mommy ko.

Malaki na rin ang puno ng manggang itinanim ni Sir James. Namumunga na, at napakatamis ng mga bunga nito. At batay sa nais ni Sir James, ito ang nagsilbing pinaghuhugutan ko ng lakas, ang nilalapitan ko sa mga panahon ng kalituhan, kalungkutan at kagipitan. Kadalasan din, sa ilalim ng lilim nito ko dinadala ang pamilya ko at doon nagpi-piknik, nag-iihaw, o nakikipaglaro sa mga bata. Alam ko na habang may buhay pa ako, hinding-hindi ko na pweding malimutan pa si Sir James.

Hindi lang dahil sa puno ng mangga na itinanim niya para sa akin, kungdi dahil na rin sa dalawang supling namin ni Maritess na siyang nagbibigay kulay sa aming pagsasama at nagbuo ng buhay at pagkatao ko: ang 10 taong gulang na si James Miller na kahawig na kahawig at manang-mana kay Sir James; at ang 9 na taong bunso naming si Carl Miller, Jr. na syempre, kamukhang-kamukha ko at manang-mana naman sa akin. At itong dalawang supling din ang siyang dahilan sa lubos na kaligayahan at pagpapasalamat ng mommy ko dahil sa wakas, nabigyan ko rin siya sa matagal niya nang inaasam-asam at minimithi na hindi lang isa, kundi dalawang malalakas, makukulit, at makikisig na mga apo.

Sa dalawang batang iyan imiikot ang buhay naming lahat. Ngayon ko lang napagtanto ang kahulugan ng ipinahiwatig sa akin ni Sir James sa panaginip kung bakit dapat akong matuwa; dahil sa pamamagitan ng mga anak namin, natupad ang aming pinapangarap na magsama at hinding-hindi maghiwalay, hindi man bilang magkasintahan kungdi bilang magkapatid. Dahil dito, at kahit ano pa man ang mangyari, mananatiling buhay sa puso’t isip ko ang minamahal at nag-iisang – idol kong si Sir...

 

 

-----WAKAS -----

 

Ilang ulit kong binasa ang book 1 and 2. Ganda, lahat ng lines sapul,. Best regards nalang sa author at sana makagawa pa siya ng gay themed story nga, pero makabuluhan at kakapulutan ng aral.