Kerido - Part 4 (Finale)

 

Kerido - Part 4 (Finale)

 

Naginit ang pakiramdam ni Kiel ng makita ang asawa na bilad na bilad ang katawan sa manipis na pantulog. Bunga na rin ng kalasingan ay natukso siyang lapitan ang asawa at noon ay tinangka niyang makipagtalik.  Nagising si Ana at dahil sa ayaw niya na may mangyari sa kanila ay nanlaban ito hanggang sa siya ay saktan na ni Kiel.  Mabuti na lang at nagising si Junior dahil sa kalabugan at sigaw ng kanyang Mommy.

 “Mommy, Daddy!.  Nag-aaway ba kayo?  Bakit po ang ingay ingay ninyo at umiiyak si Mommy.” Wika ni Junior.

“Hah!  Hindi anak.  Nahulog kasi si Mommy sa kama at tinutulungan kong tumayo.  Sige na anak, balik ka na sa kwarto mo.”

“Tutulungan ko po kayo.” Alok ni Junior.

“Anak, dito ka muna ha. Samahan mo si Mommy.”

“Opo,”

-----o0o-----

“Ma’am Ana, bakit po may mga pasa kayo sa braso at mukha.” Nagtatakang tanong ng isang empleyada.

Hindi na siya sumagot, wala siyang maisip na idadahilan.  Siya namang pasok ni Kristoff.

“Ana, na review mo na ba ang payroll?” Usisa ni Kritoff.

“Sandali lang po Sir, dadalhin ko po sa mesa ninyo.” Sagot ni Ana na hindi tumitingin sa kausap, ayaw ipakita ang mga pasa na dulot ni Kiel.

”Bilisan mo na at pagagawan ko ng ng tseke para ideposit sa mga account nila.

“Sinaktan ka ni Sir Kiel.  Bakit hindi mo pa hiwalayan, tutal ay parang hindi ka naman asawa kung ituring. Mas pang binibgyan ng pansin ang baklang iyon. Wika ng empleyada ng walang kamalay malay na naririnig siya ni Kristoff.  Papasok sana ito muli nang magsalita si Ana.

“Nakikipaghiwalay na ako, pero hindi sila papayag na mapasa akin ang aking anak.  Gagamitin nila ang koneksyon at pera para sa kanila mapunta si Junior.  At itong pasang ito ay dahl sinaktan ako ni Sir Kiel, gusto niyang makipagtalik sa akin pero tumanggi ako.  Nanlaban ako at sinaktan na niya ako.” Tulo ang luhang nagkwento na si Ana.

“Isumbong mo kay Boss.”

“Hindi na.  Alam mo ba na wala naman talaga akong pagtingin diyan sa Sir mo.  Ni rape niya ako.  Sumama ako sa kanyang mag dinner dahil pasasalamat daw sa mga pag-assisst ko sa kanya, matapos kumain ay nakaramdam ako ng hilo.  Pagkagising ko ay wala na akong saplot sa katawan at katabi ko siya sa isang kwarto.”

“Hindi ka nagsuplong sa pulis?”

Dinig na dinig ni Kristoff ang buong kwento ni Ana.  Maging ang kahilingan na paksalan lang siya para bigyan ng pangalan ang bata at hindi lumaking bastardo at ipapa-annul din naman.

-----o0o-----

“Kiel.samahan mo ako, may pupuntahan tayo.” Wika ni Kristoff.

“Saan?”

“Sumama ka na lang.”

Hindi na nagusisa pa si Kiel at sumakay na lang sa kotse ni Kristoff.  Ang akala ng una ay sa isang kompanya lang sila pupunta subalit sa bahay ni Kirstoff sila nagtuloy.

“Ano talaga ang ginawa mo kay Ana, magtapat ka na sa akin, magsabi ka ng totoo.” Nanggagalaiting tanong ni Kristoff pagkapasok na pagkapasok sa kanyang bahay.

“Anong ginawa ang pinagsasabi mo. Oo nasaktan ko siya dahil gusto na naman niya akong akitin, gustong makipagtalik sa akin.  Sobrang kulit kaya nasaktan ko.”

“Sinungaling.  Yung totoo kung bakit siya nabuntis.”

“Ano ka ba Kristoff, ang tagal tagal na noon nagseselos ka pa rin.  Halos sa iyo na nga ako umuuwi ah.  Inakit nga niya ako, lalaki ako at natukso.  Kagustuhan niya iyon.”

“Napakasinungaling mo Kiel, ginahasa mo si Ana, iyon ang totoo.  Pinagsamantalahan mo at gusto mo pang ulitin kagabi kaya puro pasa siya ng pumasok.  Siguro ay tapusin na rin nating ang ating relasyon.  Naging makasarili ako at hindi ko na isinaalang alang kung anong nararamdaman ni Ana. Kapag sinaktan mo pa siya muli ay mapipilitan akong isuplong ka.” Pasigaw na banta ni Kristoff.  “Makakaalis ka na at huwag ka ng pupunta pa rito.”

-----o0o----

”Hello Sir Reyes.” – ang kasambahay at yaya ni Junior.

“Ano’t napatawag ka.  May problema na naman ba?”

“Hello po sir, si Ma’am Ana po, naaksidente at dinala sa ospital, duguan po.“

Hangos kaagad si Mr. Reyes na tinungo ang ospital.  Naabutan niya ang anak na palakad lakad sa tapat ng emergency room, hindi mapalagay, kabadong kabado.”

“Anong nangyari kay Ana Kiel.  Ano na naman ang ginawa mo sa kanya.”

“Hindi ko sinasadya Papa, hindi ko sinasadya huhuhu.” Hawak nang magkabilang kamay ang buhok na tila sinasabunutan ang sarili.

“Anong hindi sinasadya ang sinasabi mo.  Sinaktan mo na naman siya?”

Hindi pa nakasasagot si Kiel ng lumbas ang docktor na tumingin kay Ana.

“Ano pong lagay ng asawa ko doktor.”

“Kailangan pa siyang maobserbahan, malaki ang natamong sugat sa ulo at marami pang test na isasagawa.  SA ngayon ay stable naman ang pasyente.” Sagot ng doktor.

“Pwede po ba siyang makita.” Si Mr. Reyes.

“Hindi na muna siguro.  Tulog pa rin siya at bawal pang pumasok sa loob.  Hintayin nyo na lang na mailipat siya sa recovery room.  Huwag po kayong mag-alala dahil may mga naurse na magbabantay sa kanya 24 oras.”

-----o0o-----

“Wala pa ba si Ana, hindi pa ba dumating?”

“Hindi pa po Sir Kristoff.  Ngayon lang po siya na late sa pagpasok.”

“Napaka iresponsableng babae, nagkamali yata ako sa pagkuha sa kanya.  Kahapon ko pa hinihingi ang payroll ay hindi pa rin niya naibibigay.” bulong ni Kristoff na lumabas ng opisina.  Nasalubong naman niya si Mr. Reyes.

“Hindi makapapasok si Ana Kristoff, naaksidente siya at nasa ospital.”

“Po, kailan pa.  Saan siya naaksidente.”

“Kagabi lang, nahulog sa hagdanan at nabagok ang ulo.”

Gulantang si Kristoff, naalala ang paguusap nila ni Kiel kagbi at naisip na baka inaway dahil sinita niya ito sa ginawa kay Ana at pagsisinungaling sa kanya sa tunay na dahilan ng pagbubuntis ng babae.

“Yung payroll nga pala, wala pa akong napipirmahang tseke.” Tanong ni Mr. Reyes.

“Sandali lang po at hahanapin ko sa mesa ni Ana, hindi po niya naibigay sa akin kahapon.”

Nagbalik si Kristoff sa accounting at tinungo ang mesa ni Ana.  “May alam ba kayo kung saan itinatago ang mga report na ginagawa ni Ana.”

“Wala po sir, confidential daw po iyon. Baka diyan po sa mesa o sa filing kabinet, kaya lang ay nakasusi pareho iyon eh.”

Bukas ang filing cabinet, subalit wala roon ang hinahanap.  Sinubukan niyang gamitin ang ang kahit anong susi at nabuksan naman naman ang drawer.  Nakita na niya ang hinahanap, binuklat at pirmado na ni Ana, ibig sabihin ay narieveiw na iyon. Isasara na niya ang drawer na may mapansin siyang isang larawan, isang batang babae na kalong ng may katabaang babae.  Bigla na lang siyang kinabahan pagkakita sa larawan.  Hindi siya nagkakamali, hindi niya makakalimutan ang babaeng nasa larawan at sigurado siya na ang bata ay si Ana na kapatid niya.  Para makasigurado na ang bata at si Ana ay iisa ay nagtanong pa siya sa mga empleyado.

“Nakita na ba ninyo ang larawang ito, may nasabi ba sa inyo si Ana kung sino ang nasa litrato?” kabadong tanong sa mga empleyado.

Tiningnan naman ng isa ang larawan.  “Ay Sir Kristoff, si Ana po iyan noong bata pa at yung babae ay ang nakilala niyang mother.  Ampon lang pala si Ana at dinala daw niya ang larawang iyan at baka sakaling makita ang kanyang kuya.  Nasabi raw ng kanyang mother na may kapatid pa siya sa Manila.”

Nangalog ang tuhod ni Kristoff, bigla ang panghihina at parang nauupos na kandila na napaupo sa silya.

“Sir!  Sir!  Ano pong nangyari, nahilo po ba kayo.  Pakikuha naman ng tubig at baka nahilo si Sir” tarantang wika ng isang naroon na nilapitan ang kanilang manager.

“Ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh malakas na palahaw ni Kristoff, hindi ko alam, wala akong alam ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh patawarin mo ako Ana ahhhhhhh ahhhhhhhhhhhh.” Naging histerical na si Kristoff at humahagulgol na.  Hingi ng hingi ng tawad kay Ana.

“Patawarin mo ako ahhhhhhhhhhhhhhhhhhh huhuhu patawarin mo ako. Hindi ko talaga alam.”

Hindi na kayang aluin ng empleyada ang kanilang boss kaya napilitan nang ipaalam kay Mr Reyes na kaagad namang pinuntahan ang lalaki.

“Anong nangyari Kristoff, bakit ko naglulupasay diyan.”

“Ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh patawarin mo ako, ang laking kasalanan ko sa kanya, Anaaaaaaaa,” Palahaw ng panangis si Kristoff na animo ay namatayan.  Minabuti ni Sir Reyes na ipasok muna sa kanyang opisina at ihiga sa sofang naroon.  Pinakalma naman ang pagiging histerikal ng lalaki at nang kumalma na ay nagkwento na sa kanyang Boss

“Sir, kapatid ko po si Ana, siya po ang sinasabi ko sa inyong kapatid ko na ipinamigay ko sa iba Anaaaaaaaaaaaaaaaaa huhuhu.  Sir, gusto ko pong makita si Ana, gusto ko pong magpunta ng ospital, sige na po huhuhu.”  Walang tigil na paghingi ng tawad ni Kristoff habang wala ring tigil sa paghagulgul kahit na hindi naman naririnig ni Ana

“Diyos ko, ang tagal tagal na ni Ana rito, nagkaasawa at nagkaanak na ay narito lang pala ang hinahanap mong kapatid.  Hindi ba dapat ay matuwa ka at hindi umiyak.”

“Malaki po ang kasalanan ko sa kanya.” Ikinuwento na ni Kristoff ang mga kasungitang ginawa niya kay Ana.”

-----o0o-----

Hindi mapigil ang panginginig ng katawan ni Kristoff habang papalapit na sa emergency room kung saan naroon pa si Ana.  Inaalalayan siya ni Mr. Reyes.  Nakita  kaagad niya si Kiel na nakaupo sa isang silya roon.  Kaagad naman siyang nilapitan ng lalaki.   Bakit ka nagpunta rito?  Bakit nanginginig ka at umiiyak?” sunod sunod na tanong ni Kiel.

“Kumusta si Ana Kiel, nasaan siya, anong nangyari, sinaktan mo na naman ba siya ha.” Tanong ni Kristoff habang pinagpapapalo ang dibdib nito.

“Huminahon ka Kristoff, kumusta si Ana Kiel.” – si Mr. Reyes.

“Nasa loob pa po ang doctor, lalabas na po siya.  Anong nangyari sa iyo Kristoff, bakit ka nagkakaganyan.”

“Kapatid ko siya Kiel, ang kawawa kong kapatid na kinawawa ko pa ng husto huhuhu.  Gusto ko siyang makita, gusto kong makahingi sa kanya ng tawad.  Anong nangyari sa kapatid ko Kiel.” Humihikbi pa rin si Kristoff sa balikat ni Kiel.

“Hindi ko alam Kiel, hindi ko alam na siya ang kapatid ko na nawalay sa akin mahigit 20 taon na huhuhu.  Kung nalaman ko lang sana kaagad ay hinayaan ko na lang ang inyong pagsasama. Pero ano itong ginawa ko.  Naging kabit pa ako ng asawa ng kapatid ko, naging kerido pa ako ng asawa ng sarili kong kapatid.  Napakalaki ng kasalanan ko sa kanya. Matapos ko siyang ipamigay ay ganito pa ang aking ginawa. Ahhhnnnnnnnggggggg huhuhu ahnnnnnggggg huhuhu.”

“Wala kang kasalanan, hindi mo naman alam.  Ako naman talaga ang may kasalanan.  Ako ang dapat sisihin.” – si Kiel.  “Nag away kami dahil ipinagkalat niya ang nakaraan at sa iyo pa.  Totoong sasaktan ko siya kaya tumakbo at sa pagmamadali ay nadulas sa hagdanan.  Nagisisi na naman ako, hindi ko dapat ginawa iyon.  Mabigla kasi ako kaya ako ang sisihin mo at hindi ikaw.”

“Saka na nating pagusapan iyan, doon na lang sa bahay at may mga ibang tao rito.  Ayan na pala ang doctor.”

“Okay na siya, ililipat na namin sa regular room.  Wala naman nakitang damage sa utak.  Wala na kayong dapat ipag-alala.  Mga ilang araw lang ay makakalabas na siya, pahinga lang ng konti.  Sige at maground pa ako sa ibang pasyente.” Paalam ng doctor.

“Dok, sandali lang po.  Pwede na po ba siyang kausapin.”

“Pwede na, huwag lang masyadong matgal.”

Maya maya ay may inilalabas na isang trolley bed at nakahiga roon si Ana.  “Sunod na lang po kayo sa amin.” Wika ng aide.

Sa isang private room na kinuha ni Kiel dinala si Ana.  Malaki ang room at kumpleto ang gamit, ref, tv extrang kama sa magbabantay.  Inilipat na rin si ana sa mas malaking hospital bed.

“Kumusta pakiramdam Ana.” – si Kristoff.

“Mabuti na namaan po Sir Kristoff.  Bakit po kayo naiyak?”

“Wala, wala ito, magpagaling ka ha at may paguusapan tayong mahalagang bagay.  Importante ito para sa ating dalawa.”

“Sir, hindi po ako maghahabol, kung tungkol kay Sir Kiel.  Handa po akong makipaghiwalay na sa kanya.  Matagal ko na pong sinabi ang tungkol doon sa kanya, hindi ba Sir.”

“Hindi tungkol doon ang paguusapan natin.  Basta magpagaling ka muna.  Saka kung ano man ang naging pagkukulang ko sa iyo ay mapatawad mo sana ako.”

“Naku Sir, wala po, ako nga po ang may pagkukulang eh.  Syanga pala, yung payroll po ay nakalimutan kong dalhin sa mesa ninyo kahapon.  Nasa loob po ng aking drawer.”

“Nakita ko na, ako na ang bahala.”

“Si Junior, sinong naiwan kay Junior Kiel.”

“Kasama niya ang kanyang yaya.  Hindi siya pababaayaan ng yaya niya at mahal na rin niya ang bata.”

“Gusto ko munang matulog Sir.  Parang inaantok ako.”

“Sige lang, matulog ka na.  Babalik din muna ako sa office. Mamaya ay dito ako matutulog, babantayan kita..”

“Naku Sir, maabala ko pa po kayo.  May mga nurse naman pong mag-aasikaso sa akin.”

“Basta. Kiel bahala ka muna kay Ana.”

Laking ginhawa sa dibdib ni Kristoff nf malamng ligtas na si Ana.  Gusto niyang paghandaan ang paglabas niya ng Ospital.

-----o0o-----

Gabi gabi na nagbantay si Kristoff kay Ana.  Wala pa rin kaideideya ang babae sa relasyon sa kanyang Boss.

Apat na araw ding nanatili sa ospital si Ana.  Pagdating sa bahay ay nasorpresa pa siya dahil sa may malaking tarpolin na nakasabit sa may pintuan ng bahay na may nakasulat na “Welcome Home Ana Marie Ocampo Castro Reyes.”

“Ano ito, bakit may ganito pa.” usisa ni Ana.

“Thanksgiving at get well party.  Si Sir Kristoff ang may pakana nito.” Wika ng isang empleyada na kasamahan ni Ana sa departamento.

“Eh nasaan siya, gusto kong magpasalamat sa kanya.  Alam ba ninyo na siya ang kasama ko sa gabi sa buong pag tigil ko sa ospital.  Nahihiya nga ako eh.  Akala ko eh tuluyan na niyang hindi ako kikibuin.”

“Nasa kusina yata at hinahanda ang ating pagkain hehehe.” Wika uli ng empleyada.

Lumabas na si Kriatoff at kalong pa ang batang si Junuior, kasunod din naman si Kiel na may bitbit na isang cake.  Nagkantahan naman ang mga bisita na pawang taga accounting department at ilan sa production ng “Happy Birthday.

“Hindi ko naman birthday.”

“Dahil ito ang second birthday mo dahil nakaligtas ka sa aksidente.” – si Kristoff “Blow mo na ang candle.”

Hihipan na niya ang kandila ng mapansin niya na may dalawang set ng litrato.  “Bakit nariyan ang litrato ko noong bata pa ako, at sino ang lalaking kasama ko sa isang litrato?” nagtatakang tanong ni Ana.  Natahimik ang lahat.  Nagsalita si Kristoff.

Ang salo salong ito ay para ipagpasamat ang mabilis na paggaling nang isa nating katrabaho na si Ana.  Dalawa na ngayon ang ipagdiriwang niyang kaarawan, una ang kanyang pagslilang at pangalawa ay ang pagibibigay pa ng pangalawang buhay dahil nakaligtas siya sa isang aksidente.

Napansin ninyo na may dalawang set ng litrato sa kanyang cake.  Ang isa ay nakuha ko sa kanyang drawer at ang isa ay ang nagiisang larawang naitago ko noong bata pa ako.

“Ana, ikaw ba ang batang babaeing ito?” tanong ni Kristoff na itinuro ang larawan ng batang babae na nakuha sa kanyang drawer.

“Sir ako po yan.  Apat na taon pa lang po ako niyan at Mommy ko ang may kalong sa akin.  Sir, hindi ko po nasabi sa inyo, ampon lang po ako nina Mommy.”

Tunango tango lang si Kritoff.  Nagtataka naman ang mga nakapalibot na officemate.  Itinuro naman niya isa pang larawan ng babae na katabi naman ang isa pang batang lalaki.  “Sa palagay mo ay sino ang batang ito.”

“Sir, wala po akong ideya kung sino po iyan, pero kamukhang kamukha ko po siya ng ako ay bata pa, hindi kaya kakambal ko siya.  Iyon ba ang sorpresa ninyo sa akin?”

“Wala ka bang natatandaan.  Hindi mo ba natatandaan ang lalaking ito.”

“Sir, wala po akong natatandaan.”

“Ana” bigkas ni Kritoff sa pangalan ni Ana na nangingilid na ang luha.  Ipakikilala ko sa iyo kung sino ang lalaking iyan.  Ang batang iyan ay siya ngayong nasa harapan mo.  Ako ang batang iyan at ngayon ay konpirmado na na ikaw nga ang aking kapatid.  Ana, patawarin mo ako.  Napilitan kitang ibigay sa babaeng matabang iyan dahil sa ating kahirapan.  Ulila na tayo at wala akong kakayhan na buhayin ka.”  Hindi na nakuha pang ipagpatuloy ni Kristoff ang kanyang sasabihin dahil nanginig na ang kanyang boses.

“Ikaw ang kapatid ko Sir?  Kayo po ang sinasabi ni Mommy na kapatid ko?” Tulo ang luha ni Ana na niyakap ang kapatid.

“Ako nga ito Ana, ang walang kwenta mong kapatid.  Hindi ko naman pinagsisihan na ibigay ka sa kanila kahit na labis akong nasaktan dahil alam kong gaganda ang iyong buhay.  Pero ipinangako ko rin sa aking sarili na hahanapin kita, 20 taon na ang nakalipas at kahit papano ay bumiti rin ang aking kabuhayan sa sarili kong pagsusumikap.  Ikukywento ko sa iyo lahat ng aking pinagdaanan.  Ang gusto ko lang ay humingi sa iyo ng tawad sa mga pagsusungit ko sa iyo.  Hindi ko alam na ikaw ang hinahanap kong kapatid.”

“Kuya wala kang kasalanan, ganun pa man ay alam kong gusto mong marinig mula sa akin ang parawad kaya pinatatawad na kita kuya kahit wala kang kasalanan.”

Tuwang tuwang nagyakap ang dalawa.  Humirit din bigla si Kiel.

“Ana, maging ako ay gustong humingi rin sa iyo ng tawad, alam kong baka hindi mo ako kayang patawarin dahil malaki ang naging kasalanan ko sa iyo.  Gusto ko ring aminin sa iyo na nitong magkaanak na tayo ay unti unti na kitang natutuhang mahalin, kaso lang ay ikaw ang lumalayo sa akin.  Alam kong dahil iyon sa hindi mo ako mahal at nag-aalala ka rin dahil alam mong may relasyon kami ng hindi mo pa nakikilalang kuya noon.  Patawarin mo ako.  May gusto pa akong sabihin sa iyo pero in private na lang.”

Masaya ang lahat, mas higit sina Kristoff at Ana.  Nang matapos na ang party ay nagusap usap na sila kasama na si Mr. Reyes.

“Alam kong hindi mo ako kayang mahalin Ana kaya pumapayag na ako na ipawalang bisa ang ating kasal at sa iyo ko ibibigay ang karapatan sa bata.  Bukas na bukas din ay aasikasuhin ko na ang pagpapawalang bisa ng ating kasal.”

“Hindi ako sang-ayon sa sinabi mo Kiel.  Paano ang pamangkin ko, lalaki silang sira ang pamilya.  Sir, ano po ang opinyon ninyo.” Wika ni Kritoff.

“Ako may ay hindi pabor, anong gusto nyo, mawalan ako ng karapatan sa aking apo?” si Sir Reyes.

“Kuya, alam kong mahal mo si Kiel at hindi ko hahadlangan ang pagmamahalan ninyo.” Si Ana.

“Bakit Ana, wala man lang ba ikaw naramdaman kahit konting pagmamahal kay Kiel?  Huwag mo akong isipin, madali akong makakakuha ng kapalit niyan hehehe.”

“Hindi ko alam kung anong damdamin mayroon ako sa kanya sa ngayon kuya.  Gusto ko rin naman na lumaki si junior na may nag-aalagang ama at ina, kaso lang ay…”

“Liligawan kita, kahit huli na ay liligwan kita para lang matutuhan mo akong mahalin, Oo mahal ko pa rin ang kuya mo, pero mas mahal na yata kita eh hehehe.  Pwede naman ipagpatuloy ang pagiging kerido niya hindi ba.”

Tiningnan siya na masama nina Kristoff, Ana at ni Mr. Reyes.  “Gago talaga ito, seryosong usapan ay dadaanin sa lokohan. Umayos ka.” Si Kristoff.

“Subukan muna ninyong mahalin ang isat isa.  Basta wala munang pag-uusapang hiwalayan.”

Nagkaayos naman sila.  “Pwede bang dito muna ako matulog sa kwarto mo Ana.  Marami akong ikukuwento sa iyo.” –si Kristoff.

“Ako na rin, gusto kong marinig ang kwento ng buhay mo.” – si Kiel.

Hindi napigilan na maluha si Ana sa kwento ng buhay ng kanyang kapatid, maging si Kiel ay nadala na rin ng drama sa buhay ng dating kasintahan.

Naging happy naman ang ending ng magkapatid at maging ng mag-asawang Kiel at Ana.

 

 

 

 

Wakas………………