Hilot – Part 4 (Finale)

 

Hilot – Part 4 (Finale)

 

Mandy’s POV

May natuklasan si Cedric sa aming lihim ng kanyang Kuya Karlo.  Gustong masiguro ni Kuya Karlo na manatili munang lihim iyon kaya pinababantayan niya sa akin ang kanyang kapatid.  Kung maari daw ay suyuin ko sa pamamgitan ng pagsuhol ng pagkain, chocolate o kahit na ano pa para hindi dumaldal.  Pumayag naman ako.  Kaya lang ay nagkaproblema kaagad, hindi ko pa man nasisimulan ang panunuyo.

Naglalakad ako habang nagbabasa ng text ng masagi ko si Cedric.  Magsosorry sana ako pero naunahan ako sa pagdada at kung ano anong sinabi.  May sinabi pa siyang ibubulgar na masamang ginawa ko.  Natigilan ako pero dahil nagalit na rin ako sa sobrang inis sa pagiging madada ay hinamon ko pa na ibulgar kung ano mang iyon.

Agad kong tinawagan ang kapatid niya para ma-update sa nangyari.  Nabahala rin siya at sinabing gawin ko ang plano.

Inabangan ko siya sa kanto at nang magdaan na nga ay hinawakan ko ang braso niya at sinabing “Mag-usap nga muna tayo.  Magkaliwanagan na nga tayo.”

Parang natakot siya.  Mahigpit kasi ang pagkakahawak ko sa kamay niya.  Alerto naman ako dahil baka biglang manuntok.  Mag-sing tangkad lang kami at maaring talunin niya ako.

“Namumuro ka na Mandy, kanina ka pa nangaasar.  Ano bang paguusapan natin.  Bitiwan mo nga ako, para kang sanggano.”

Iba talaga ang lalaking ito.  Pero yun ang gusto ko sa mamahalin ko, marunong lumaban.  Pinilit kong magpakalumanay.  “Gusto ko lang kasi na magkalinawan tayo.  Gusto ko malaman ang ipinagpuputok mo ng butse at nagalit ka sa akin.  Basta ka na lang hindi kumibo at hindi ako kinausap.  Iniiwasan mo pa ako.  Ano ba talaga.  Nahihirapan na ako alam mo ba?

“Aba! At bakit ka naman nagpapakahirap, kung iniiwasan ka eh di huwag kang magpakita.  Problema ba yun.  Saka ayaw kong makigulo, ayaw kong madawit kung ano mang ang meron sa inyo.  Umiiwas na nga ako eh ikaw itong parang walang alam.  Ikaw naman ang nakakaalam kung ano yun di ba.”

“Yun na nga.  Makikiusap nga ako sa iyo.  Kung ano man ang nalalaman mo ay sana manahimik ka muna.  Wala pa lang sa tamang panahon.  Aaminin din naman namin pareho eh.  Ayaw kasi naming mabigla si Lolo, please naman Cedric.”

“Ano ako hanggang please lang ay okay na.”

“Ano bang gusto mo.  Sige basta kaya ko ay ibibigay ko sa iyo.  Gawin mo akong alipin, kahit ano ay gagawin ko.”

“Talaga! Kahit ano!  Tumalon ka doon sa tulay.”

“Wala namang ganun.  Baka nga gawin ko yun ay umiyak ka diyan”

“Ano kamo!”

“Wala.  Sabi ko walang ganun, yung talon talon sa tulay.”

“Sige na, sige na.  Tatahimik na ako.  Pwede na ba akong umuwi?”

“Sige, sabay na tayo.”  Medyo gumaan ng konti ang aking pakiramdam

---------------oo00oo---------------

Cedric’s POV

Grrrrrrrrrrrr.  Ngitngit na ngitngit talaga ako.  Umamin din.  Mga walanghiya.  Ano na ba ang nangyari kay Kuya.  Anong mangyayari kay Nanay kapag nalaman ang katotohanan na bakla ang anak niyang panganay.  Bakit ba kasi natuklasan ko pa eh.

Tumahimik nga ako.  Yun din naman ang gusto ni kuya kaya sinunod ko ang gusto niya.  Nagtataka naman ako dito sa kupal na Mandy na ito.  Parang nanliligaw.  Aba! May pabigay bigay pa ng chocolate at idinadaan pa kay Jenny.  Tuloy ay naghihinala ang tao na nililigawan ako.  Pero paborito ko talaga ang chocolate.  Kahit nga choc-nut lang ang ibigay sa akin eh happy na ako.

---------------oo00oo---------------

Sabado ng umaga ay inutusan ako ni Nanay na pumunta ng palengeke para bumili ng manok, baboy at gulay na pangsahog sa sinigang.  Paborito kasi ni Kuya ng sinigang na liempo.

Pabalik na ako na makita ko si Mang Enteng na humahangos at may dalang gulok at sa tingin ko ay sa bahay namin ang tungo.  Tila galit dahil kasunod niya si Mandy at pigil pigil ang kanyang Lolo.

Nagmadali ako sa paglalakad at baka nga sa amin ang tungo.  Nauna silang nakarating at malakas ang sigaw ni Mang Enteng na tinawag ang aking Nanay.

"Sonia, Sonia.  Ilabas mo ang anak mo at magtutuos kami.” Galit na wika ni Mang Enteng.

“Lo naman.  Kalma lang kayo.  Napaguusapan naman yan ng maayos eh.  Konting hinahon.” Sansala ni Mandy sa kanyang Lolo.

Hindi na ako nakatiis at nagtanong na kay Mang Enteng.  “Mang Enteng, ano bang ikinagagalit ninyo.  Kung ano man po iyon ay konting hinahon lang.  Bitiwan nga ninyo ang gulok na iyan at baka makasugat kayo.  Kulungan ang aabutin ninyo niyan eh.  Pigilan mo nga yang Lolo mo Mandy.”

“Panong hindi ako mag-aamok eh yang kuya mo ay minolestiya ang apo ko.  Napakabata pa at hindi pa tapos magaral.  Karlo!  Lumabas ka diyan!!!” malakas na sigaw ni Mang Enteng.  Ang mga usi ay nangagdungawan na, ang iba pa ay talagang lumapit pa sa amin para makasagap ng tsismis.

Patay, nabisto na.  Napatingin ako kay Mandy.  Balisa ang kanyang itsura.  Siguradong mapapahiya ito.  Nakakaawa naman.  At si Kuya.

“Eh Mang Enteng.  Hinay hinay lang naman.  Ang mabuti pa ho ay bitawan ninyo muna ang gulok at tayo’y mag-usap ng mahinahon.  Hindi naman nagtatago sa inyo ang anak ko.  Natatakot lang lumabas dahil diyan sa gulok mo.  Ano naman ang gagawin niya eh kung lumaban sa inyo iyon at pareho kayong masaktan eh di laking problema lalo.”

“Lo, akina na muna yung gulok.  Kausapin na lang natin sila ng maayos.  Ayan o, pinagkakaguluhan na tayo.  Siguradong tsismis tayo sa buong bayan.”

Ibinaba naman ni Lolo ang gulok at minabuti ko namang kuhanin at itago.  Gusto kong gulatin ang mga usi kaya ang ginawa ko ay iwinasiwas ang gulok saka nagsisigaw ng. “Ano, sinong matapang diyan, sinong mga usi ang may gusto nito.  Lapit.” Sabay taga sa malapit na puno.  Bagsak ang sanga.  Napatakbo sa loob si Mang Enteng, nagulat at maging ang mga naguusyosong kapitbahay.  Ang lakas ng tawa ko.  Halakhakan pati na ang mga usi.  Isang batok naman ang dumapo sa akin mula kay Mandy.

“Sira ulo talaga nito.  Nagkakagulo na nga eh.”

“Ano ka ba!  Bakit ka nambabatok.  Nagbibiro lang ah.”

“Pumasok ka na nga.  Akina na nga yang gulok at baka sa iyo ko ito gamitin.” Inis na wika ni Mandy.

“Karlo, baba ka na dito at harapin mo itong si Mang Enteng.  Bakit kasi sobrang pupusok.”  Si Nanay.

Bumaba na si Kuya.  Ang loko at nagmano na.  Inabot naman ni Mang Enteng ang kanyang kamay. 

“Lolo, pinaalam ko na po kay nanay ang nangyari kaya nga mamaya ay pupunta kami sa inyo para mamanhikan na.  Pakakasalan ko naman ang apo ninyo at mahal na mahal ko siya.” wika ni kuya.

Nanlaki ang aking mata na napatingin pa kay Mandy.  Tila naman may pagtataka siya sa aking reaksyon. 

“Bakit ganyan ang reaksyon mo.  Ano naman ang masama sa sinabi ng Kuya mo.” – si Mandy.

“Wala!  Wala! Masama ba.”

“May gusto kang sabihin eh.  Parang hindi ka makapaniwala.  Bakit ayaw mo ba sa amin?”

Hindi ko na lang sinagot si Mandy.  Patuloy naman ang usapan nina Nanay ng dumating si Aling Selya at anak nito na si Lagring.  May hawak na panyo at panay ang pahid sa mata.  Umiiyak ito.  Agad nilapitan ni kuya si Lagring at niyakap.

Nanlaki na naman ang aking mga mata at napatingin na naman kay Mandy.

“Oy! Bakit ganyang na naman ang mukha mo.  Ano at para kang natulala.” Si Mandy na wala na yatang pinagmasdan kundi ako.

Nagusap na ang matatanda.  Napag-alaman na buntis itong si Lagring at si Kuya ang nakabuntis.  Nalaman ito ng kanyang ina dahil sa pregnancy test kit na nakita sa silid ng anak.  Kinumpronta ito ng ina at hindi na nakatangi.  Galit na galit ang ina dahil ayaw sabihin kung sino ang nakabuntis sa kanya, tuloy ay nasampal ang dalaga.  Nagtatakbo naman itong si Lagring sa bahay ng kanyang Lolo at doon ay sinabi ang lahat.

Naghinala si Mang Enteng na si Kuya ang nakabuntis dahil lagi daw naguusap ang dalawa sa kanilang kubo kasama si Mandy.  Hindi siya naghinala na may relasyon na ang dalawa dahil naroon din si Mandy.  May tiwala naman daw si Mang Enteng kay kuya.

Alam na rin pala ni Kuya ang kalagayan ni Lagring at sinabi kaagad sa aming Nanay.  Kaya pala nagpabili ng manok at baboy at gulay ay para lutuin at dadalhin sa bahay nina Lagring para mamanhikan na.  Dahil nagkapaliwanagan na ay nagkasundo sundo na rin ang lahat.  Napagkasunduan na itutuloy ang pamamanhikan mamayang gabi para formal na pag-usapan ang kasal.

Umalis na rin sila matapos na magkasundo.  Ihinatid pa ni Kuya si Lagring sa kanilang bahay.  Papasok na ako ng silid ng pigilan ako ni Mandy.

“Oy oy oy oy!  May kailangan kang ipaliwanag.  Kahinahinala kasi ang reaksyon mo kanina at patingin tingin ka pa sa akin.  Ano ba ang nasa isipan mo kanina ha?”

“Wala!  Bakit ba!  Sa ganun ang reaksyon ko eh.”

“May malisya eh.  Ano ba talaga ang akala mo?”

“May gagawin pa ako sa kusina.”

“Sige ka, umarte arte ka ng ganyan at sasapakin talaga kita.”

“Nay!  Si Mandy o!  Sasapakin daw ako.”

“Naku bahala na nga kayong magsapakan.  Sige lang, wala lang iyakan.” Sagot ni Nanay.

“Belat, pahiya.”

“Halika at doon tayo sa kubo magusap.” Halos kaladkarin ako ni Mandy sa labas patungo sa kanilang kubo.

“Tamang tama at tayo lang dalawa dito.  Walang makakakita sakaling magpambuno tayo.  Paniguradong mamaya pa uuwi si Lolo dito.” Wika ni Mandy.

Kinabahan din ako kahit konti.  Alam ko naman na hindi ako kayang saktan ng kupal na ito dahil kaibigan ko pa rin naman siya.  Napahiya lang talaga ako sa inisip ko sa kanila ni Kuya.

“Ano ba talaga ang ikinagagalit mo sa akin?  May kaugnayan ba ito sa amin ng kuya mo?” tanong ni Mandy.

Gusto ko rin namang magkaayos na kami, lalo na at malinaw na sa akin ang lahat. Nahihiya lang talaga ako umamin sa kanya.  Pero para matapos na lang ay sinabi ko ang lahat.

“Akala ko kasi ay may relasyon kayo ni Kuya.  Kasi naman ay nakita ko kayo na naghahalikan noong gabi na naginom tayo matapos ang parangal.”

“Naghalikan?  Bakit kami maghahalikan.  Siguro kung ikaw yun ay hahalikan kita.  Ahhhh! Alam ko na.  Siguro ay ang nakita mo ay nang hipan ni Kuya Karlo ang mata ko dahil napuwing ako.  Huwag ko raw kusutin at hihipan niya.  Bakit mo naman naisip na naghalikan kami.  Nakita mo ba na naglapat ang labi namin.”

“Hindi.  Likod lang ni kuya pero tingin ko kasi ay hinalikan ka ni kuya eh.  Nakahawak sa pisngi mo tapos nilapit ang mukha sa iyo.  Ano bang iisipin mo doon.”

“Ahhhhhhh kaya pala simula noon ay hindi mo na ako pinansin.  Bakit nagseselos ka ba?

“Manigas ka!  Bakit naman ako magseselos.  Ano ba kita?”

“Hindi lang iyon ang dahilan kung bakit hindi mo na talaga ako kinibo.  Sige, tapatan na tayo.”

Dahil na sukol na ako ay sinabi ko na lahat lahat.  Ang paglabas labas nila ni Kuya kapag umuwi siya, ang palaging pagpunta sa kubo ni kuya para lang makipagkwentuhan at inuman at higit sa lahat ay ang nasaksihan ko noon.  Akala ko ay sila ni kuya ang naglalambingan.  Hindi pala, at si Lagring pala iyon.

Sinabi ko rin ang tungkol kay Mjay na nasa CP ni Kuya.  Ang akala ko ay Mandy Jacinto ang ibig sabihin ng Mjay.  MJ daw kung tawagin si Lagring ng mga kakalase nito dahil ang panagalan niya ay Milagros Jacinto.  Mjay lang na isinulat ni Kuya.

“Ngayon malinaw na ang lahat.  Bakit hindi mo ako kinakausap noon.  Ano ba kung maging kami ng Kuya mo.  Sapat na dahilan na ba iyon para isnabin mo ako?  Nagseselos ka ano.  Aminin na kasi.”

“Oo na, Oo na!  Seloso talaga ako kahit na sa kaibigan ko.  Gusto ko kasi ay importante ako sa aking mga kaibigan.  Eh napansin ko na kayo na palagi ni kuya ang naguusap.”

“Ilang araw lang naman.  Pwede nga tayo magusap maya’t maya kung hindi ka naginarte.  Mahal mo ba ako?”

“Uy ha.  Iba na yan.  Hindi ako bakla.  Bakit ako magmamahal ng lalaki.”

“Sinabi ko bang bakla ka.  Uulitin ko ha, mahal mo ba ako.”

“Hindi ko masasagot iyan.  Kaibigan kita at lahat ng kaibigan ko ay mahal ko.  Oo mahal kita.  Okay ka na ba?”

“Last na tanong na ito ha.  Mahal mo ba ako.  Oo o hindi lang.  Pag hindi ay ibabaling ko na sa iba ang pagmamahal ko.  Mapa babae o lalaki basta ba magugustuhan ako ay papatusin ko na.  Sagot?”

“Hindi ko alam.  Naguguluhan pa ako. Ang alam ko lang ay nagseselos ako kapag may ibang lumalapit sa iyo.”

“Huli na talaga.  Mahal mo ba ako?”

“Oo na, oo na. Mahal kita.” Halos pasigaw kong sagot.  Napangiti na naman na parang nakakaloko ang kupal na ito.  Nakakainis.  Pero ang ikanibigla ko ay nang lapitan niya ako saka niyakap ng mahigpit saka inilapit ang bibig sa aking tenga at pabulong na sinabing “I Love you more.”

Iiiiyyyyyyy, kung maririnig lang ng iba ang tibok ng puso ko at kung mararamdaman din ng iba ang kasiyahan ko pagkarinig ng mga katagang iyon, siguro pati sila ay kikiligin at mapapatalon sa tuwa.

Hindi na niya ako binitiwan kaya napayakap na rin ako sa kanya.  Ang tagal tagal kong inasam.  Oo at nalilito pa rin ako, pero alam ko na mahal ko talaga siya.  Nakita ko na papalapit ang kanyang mga labi sa akin kaya napapikit ako.  Ang inaasahan ko na maglalanding na labi sa aking labi ay hindi nangyari bagkus ay sa aking noo bumagsak.  Magkaganon pa man ay sapat na rin iyon sa akin.  Ayaw ko pa rin naman na magkaroon kami na sobrang intimacy.  Hinay hinay lang.

Alam kong marami pa kaming pagsubok na dadaanan.  Pinagusapan naman namin na paghahandaan namin lahat ng iyon para lalong tumibay ang aming samahan, ang aming pagmamahalan.

Bata pa naman kami.  Hindi naman namin alam kung anong bukas ang darating sa amin.  Ang mahalaga sa ngayon ay mahal namin ang isa’t isa at may mga pangarap pa kami sa aming sarili, sa aming pamilya at syempre sa amin.

Sa ngayon ay kami pa lang ang nakakaalam sa pagmamahalan namin.  Nagtitiwala naman kami sa isa’t isa.  Ihahanda namin ang mga mahal namin sa buhay na matanggap ang ganitong relasyon.  Alam ko naman na matatanggap kami dahil maging ang lipunan ay unti unti nang natatanggap na nageexist ang nasa third sex. 

Matuling lumipas ang mga buwan.  May anak na sina Kuya.  Naka higit ng isang taon ang kanilang pagsasama at masaya sila kasama ng kanilang baby.

Higit na ring isang taon ang aming pagmamahalan ni Mandy.  Pareho pa rin kaming nag-aaral, ako ay kumukuha ng business management at si Mandy ay Engineering ang kurso.

 

Wakas