Ang Yummy Kong Stepbrother – Chapter 20 – Huli sa Akto

 

Ang Yummy Kong Stepbrother – Chapter 20 – Huli sa Akto

 

Dahil sa napipintong promotion ni Melvin ay kinailangang mag-attend siya ng seminar.  Sa isang hotel lang sa Makati ang venue ng tatlong araw na seminar na magsisimula na sa susunod na araw, Wednesday.  Gusto niyang maaga sa venue kaya maaga rin siyang umaalis dala ang hiniram na sasakyan ni Andrew.  Gabi na rin siya nakakabalik at natutulog na kaagad.  Hindi naman na siya inaabala ni Andew at naunawaan naman niya ang kinakaptid.

Friday ang last day ng seminar, pero may trip pa sila sa Subic at overnight sila doon kaya hindi na siya uuwi ng Friday.  Hindi na niya dinala ang sasakyan at nagpahatid na lang kay Andrew.

Noong byernes na iyon ay maaga pa ring umuwi si Andrew.  Gusto kasi niyang panoorin ang championship game sa basketball.  Maaga na niyang kinain ang biniling ulam at kanin sa karinderya.

Prente na siyang nanonood ng laro nang tumunog ang doorbell.  Wala naman siyang ineexpect na bisita kaya ng buksan niya ang gate ay medyo nasorpresa pa siya ng si Gilbert ang mapagbuksan.  Hindi naman niya agad pinapasok ang bisita at sinabing “wala dito si Melvin.  Nasa Subic.  Hindi mo ba alam?”

“Alam ko, kaya nga ako nagpunta dito dahil alam kong wala siya.  Hindi mo ba ako papapasukin muna?”  Saka pa lang pinapasok ni Andrew ang bisitang si Gilbert.

“Anong sadya mo?”

“Ikaw ang sadya ko.  Hindi ka kasi nagre-reply sa text ko, hindi mo rin sinasagot ang tawag ko.  Miss na kita Andrew.”

“Miss mo ako?  Hindi ba dapat ay si Melvin ang ma miss mo at hindi ako?”

“Hindi ko na itutuloy ang panliligaw ko kay Melvin, ikaw na yata ang gusto ko.”

“Pwes, huwag mo na ring ituloy ang pagkakagusto mo sa akin dahil wala kang aasahan.  Yung nangyari sa atin ay purong libog lang at walang halong ano pa man.  Umuwi ka na at manonood pa ako ng basketball.”

“Ganun ba yun.  Matapos na may mangyari sa atin, ganun na lang basta, bale wala.  Paano naman ako.”

“Hindi ba si Melvin ang gusto mo?  Kaya nga nagpalipat ka rito ay dahil kay Melvin, tapos sa isang tsupa lang nagbago agad ang damdamin mo.”

“Alam kong wala akong aasahan kay Melvin, ramdam ko iyon.  Kaibigan lang ang turing niya sa akin.”

“Kaibigan din ang turing ko sa iyo at hindi na hihigit pa doon.  Umuwi ka na.”

“May dala akong alak.  Inumin muna natin ito bago ako umuwi, please.” Pakiusap ni Gilbert.  Medyo naawa naman si Andrew at pinagbigyan na ang binata.  Nangangalahati pa lang sa bote ay tinamaan na agad si Gilbert, naging makulit at panay na ang dikit kay Andrew.  Panay iwas naman nito.

Sadyang mapilit itong si Gilbert, hindi agad sumuko sa pagiwas ni Andrew.  Lumuhod pa ito sa may paanan nito at hinalikan at dinilaan ang mga paa.  Napukaw naman bahagya ang kiliti nito, sadyang marupok itong si Andrew pagdating sa ganong bagay lalo na at parang gustong paalipin ang nanunukso sa kanya.

Nahinto sa pagiwas si Andrew at hinayaan na si Gilbert sa ginagawa. Umakyat na sa kanyang binti ang labi ng huli.  May kuryente nang dumaloy sa kanyang laman, nagsisimulang uminit ang kanyang dugo.  Pansin ni Gilbert ang pagbabago sa paghinga ng sinusuyo.  Mas lalo niyang pinagbuti ang ginagawa para tuluyan ng matukso sa kanyang kagustuhan.

Habang dinidilaan niya ang hita ay dinaklot na rin niya ang harapan nito.  Matigas na.  Ipinasok na niya ang isang kamay sa may laylayan ng short nito at malaya na niyang nakapa ang lalo pang tumigas na alaga nito sa loob ng brief.  Nang sa tingin niya na hindi na makakatangi pa ang lalaki ay hinatak na niya ang short kasama na ang brief.  Hindi na naman umarte pa si Andrew at inangat pa bahagya ang pwetan para mas madali siyang mahubaran.  Ito na rin ang naghubad ng sariling sando at tumambad na sa mga mata ni Gilbert ang inaasam na katawan.

Mula sa pagkakaluhod ay umangat ng konti si Gilbert at inabot ng dila ang dibdib ni Andrew.  Ginawa niyang lahat ang alam niyang nakakapagpataas ng pagnanasa sa katalik.  Ginapi na naman ng libog itong si Andrew at wala na ni katiting na pagtanggi. 

Nagpaikot ikot sa kanyang utong ang dila ni Gilbert saka sisipsipin. Dila at sipsip at kung minsan ay may bahagyang kagat pa sa utong habang ang kabila naman ay panay ang pisil at haplos na lalong nagpaulol sa pagnanasa ni Gilbert.  Panay na ang ungol at halinghing.  Matagal ang naging sagupaang iyon.  Nagpakasawa si Gilbert sa katawan ng sinasambang lalaki.  Nagparaya naman ang libog na libog na ring si Andrew.

“Papasukin na kita, wawaratin ko na ang butas mo.  Hindi ba gusto mo ang ganon.  Sige, maghubad ka na.”

Mabilis na nakapaghubad ng kanyang kasuotan si Gilbert at agad na tumuwad.  Wala namang kapasapasabi itong si Andrew at agad na umulos ng todo.  Napasigaw tuloy si Andrew sa sobrang sakit.

“Ginusto mo yan kaya magtiis ka.  Ano, tuloy ko pa ba?

“Sige lang, ituloy mo lang, ahhhhhhhh sige ahhhhhhh.”  Mga daing ni Gilbert, hindi mailarawan ang mukha sa sakit na naramdaman.  Marahas ang bawat labas pasok ng burat sa kanyang lagusan, walang patumangga kung makabayo. 

“Ano kaya pa?  Hindi ba yan ang gusto mo?  Kaya magtiis ka.” Pagalit na wika ni Andrew.  Sinasadya niyang saktan ang binata para iwasan na ang kabaliwan.  Gusto na niya kasing umiwas sa tukso at si Melvin na lang ang permanenteng maging katalik, kaya lang ay sadya siyang marupok, madaling akitin.

“Ahhhhhhhhhhhhh sige pa Andrew, gusto ko ng ganyan ahhhhhhhhh sige pa, saktan mo pa ako ahhhhhh ang sarap pala ng ganito ahhhhhhhhh.”

Hindi na nagtagal pa at nilabasan na sila pareho.  Nasa loob pa ng butas ni Gilbert ang burat ni Andrew ng bumukas ang pinto at iniluwa nito si Melvin.

“Ano ito!  Anong kababuyan ang ginagawa ninyo.  Hindi man lang kayo sa kwarto gumawa ng kahayupan at dito pa sa sala.” Halos mabingi ang dalawa sa malakas na sigaw ni Melvin na padabog na umakyat at tinungo ang kanyang silid.  Pasalpak din ang pagsara niya ng pinto at saka nag-iiyak.

“Hindi ka na talaga magbabago pa kuya.  Suko na talaga ako sa iyo.  Ang kaibigan ko pa ang tinuhog mo na akala ko ay ako ang gusto.”  Patuloy sa pag-iyak si Melvin.

Sa ibaba ay agad namang nakapagbihis si Gilbert at agad na nagpaalam kay Andrew.  Umiiyak din at tulirong lumabas ng bahay.

Hindi naman mapalagay si Andrew.  Hindi malaman kung anong idadahilan.  Huli na naman siya sa akto.  “Napakamalas ko naman talaga.  Ang akala ko ay nasa Subic na sila, bakit bigla ang pagdating niya.  Patay na naman ako.  Kung kelan pa kami nagkaayos na.” hinagpis ni Andrew.

Hindi agad nakaakyat si Andrew.  Nagiisip kung ano na naman ang idadahilan na paniniwalaan ni Melvin.  Wala naman siyang maisip.  Kahit totoo namang tinukso lang siya ni Gilbert ay hindi na naman siya paniniwalaan pa ng kinakapatid.  Sinaktan niyang lalo ang kanyang mahal, ngayon pa na opisyal na sila na.

Umakyat na siya at kinatok ang pintuan.  Alam niyang sa dating silid ito papasok at hindi sa kanilang silid.  Hinanda na niya ang sarili sa masasakit na salita.

Kumatok uli siya dahil walang sumasagot.  Sa pagkakataong iyon ay sumagot na si Melvin.  “Bukas yan kuya, tuloy ka.”  Mahinahon ang sagot ni Melvin na siya namang lalong ikinatakot ni Andrew.

“Vin, magpapaliwanag ako.  Sana lang ay paniwalaan mo ako.” Ang agad nasabi ni Andrew pagkapasok na pagkapasok ng silid.  Naupo naman sa gilid ng kama si Melvin.

“Kuya.  Hindi mo naman kailangan na magpaliwanag eh.  Natukso ka lang, tao lang.  Okay na yun.  Maniniwala naman ako sa iyo eh.  Alam ko naman na madali kang matukso, nature mo na iyon eh.  Saka hindi ako nagagalit.  Okay lang sa akin kahit na anong gawin mo, katawan mo naman yan.  Isa lang ang hihilingin ko sa iyo kuya.  Magturingan na lang tayong magkapatid, yung tunay na magkapatid at wala nang iba pang relasyon.”

“Hindi ko kaya yun Vin.  Ayaw ko na kapatid lang, gusto ko magkasuyo.”

“Si Kuya naman, akala mo totoo kung magsalita.  Hindi mo rin namang kaya na sa isa lang eh.  Ako kasi gusto ko isa lang at sa magiging partner ko ay gusto ko na ako rin lang, walang iba.  Ang hirap kasi sa iyo ay gagawa ka rin lang ng kalokohan ay dito pa sa bahay, sana sa ibang lugar na lang.”

“Pinuntahan niya ako dito.  Nanonood lang ako ng championship game eh bigla na lang sumulpot.  Ang akala kasi ay hindi ka darating dahil ang alam niya ay nasa Subic kayo.”

“Maraming namamatay sa akala.  Sige na kuya, masakit ang aking ulo kaya hindi ako nakasama, sumakit pa ang aking tiyan kaya nagpunta pa ako ng ospital para pa check-up.” Paliwanag ni Melvin.  “Hindi na ako mag-iinarte kuya, na aalis o lalayas dito.  Basta magturingan na lang tayong tunay na magkapatid.  Magiging normal na lang uli ang pakisama ko iyo at sa mga barkada mo.  Kahit anong gawin mo, panoorin ko pa kayo eh kung gusto mo.

Wala nang nagawa pa si Andrew.  Batid niyang hindi na mababago ang pasya ng kinakapatid.

---------------o0o---------------

Melvin’s Narrative

Hindi na ako nakasama pa ng Subic.  Sumakit ang aking ulo at pati na ang aking tiyan.  Hindi ko na kayang tiisin kaya nagpadala ako sa malapit na ospital.  Binigyan naman ako ng gamot at kinunan ng dugo at kung ano anong mga test ang ginawa sa akin.  Naghinala kasi na baka daw sa appendix ko, pero sa resulta ng test ay hindi.  Malamang na kabag lang daw kaya makaraan ang ilang oras ay pinauwi na rin ako.  Hindi na rin masakit.  Nanghihinayang tuloy ako at hindi nakasama ng Subic.

Bukas ang gate sa labas nang dumating ako, kaya dirediretso na ako sa loob. Bubuksan ko na sana ang pinto ng may marinig akong parang nagtatalo.  Si Kuya at parang boses ni Gilbert ang kausap.  Nakinig muna ako.  Gulat ako sa sinabi ni Gilbert.  Miss na raw niya si Kuya at hindi na ako ang gusto.

Nagisip ako kung bakit nasabi ni Gilbert na miss na niya si Kuya.  Naghinala tuloy ako na may nangyari na sa kanila.

Naghanap ako ng pwede kong pagtaguan na makikita ko sila.  Doon ako sa may garahe at nagtago sa gilid ng kotse.  Tanaw ko dito ang loob ng sala at nakita ko na nga sila.  Hindi ko lang marinig masyado ang pinaguusapan.

Naglabas ng alak si Gilbert.  Marahil ay dala niya iyon at inayang uminom si kuya.  Pinagbigyan naman siya ni kuya.  Nagtiyaga talaga ako na lamukin dahil may isang oras din sila na nagiinuman lang at hindi ko naman maintindihan ang pinaguusapan dahil hindi ko masyado madinig.

Parang lasing na si Gibert at tinabihan na si kuya.  Umusod naman palayo si kuya at parang umiiwas.  Nakita kong lumuhod si Gilbert sa harapan ni kuya.  Hindi ko na nakita ang ulo ni Gilbert, ewan ko kung anong ginagawa.  Pilit kong tinatanaw pero hindi ko talaga makita kung ano na ang ginagawa.

Nagiba ang ekspresyon sa mukha ni Kuya.  Alam ko ang ganong ekspresyon niya, nasasarapan siya lalo na at napapapikit pa ang mata at napapatingala.  Iba ang tumakbo sa aking isipan.  Pero hindi ko naman nakikita si Gilbert.  Kung tsinututsupa na niya si kuya ay dapat hubo na ito.  Nakasuot pa rin ang short nito.

Tatayo na sana ako para pumasok na ng bahay at hulihin sila sa akto ng matanaw ko na nagangat na nang ulo si Gilbert at tumaas ang paa ni kuya.  Hinihimod ni Gilbert ang talampakan ni Kuya.  Marahil ay ganon ang ginagawa niya kanina, nakaluhod at dinidilaan ng mga paa kaya hindi ko nakita.

Uminit ang aking pakiramdam, tila dumaloy ang aking dugo mula paa hanggang ulo.  Inabangan ko ang sumunod na ginawa ni Gilbert. Nagtila parang suso itong si gilbert na gumapang ang nguso at dila sa binti ni Kuya, dahan dahan nilalasahan ang mabalahibo nitong binti.

Hindi ko na namalayan na matigas na pala ang aking titi, tinatablan ako sa ginagawa ni Gilbert na paghimod sa paa pataas.

Pinanood ko ang kabuuan ng kanilang ginagawa at talagang nalibugan ako.  Hinihintay ko na isubo rin ni kuya ang burat ni Gilbert pero hindi nangyari.  Parang gusto kong mapanood si kuya na tsumutsupa.

Sunod kong nakita ay nagkakantutan na ang dalawa.  Wild si kuya at alam kong nasasaktan si Gilbert dahil dinig ko ang kanyang daing.  Nang masiguro ko na nakaraos na sila pareho ay nagmamadali kong tinungo ang pintuan.  Mabuti na lang at hindi nakalock.

Pagpasok ko ay kunwari na nagulat ako at nagsalita ng hindi maganda. Gulat na gulat ang dalawa na tila naging estatwa at hindi na nakakilos.  Nanatiling nakabaon pa ang burat ni kuya sa lagusan ni gilbert.  Diretso ako sa itaas at pabalabag na isinara ang pinto.

Ang hindi ko maintindihan sa aking sarili ay kung bakit parang gusto ko uling makita na may katalik na iba si kuya.  Nalilibugan ako sa isiping iyon.  Mas gusto ko na may kumakantot kay kuya kesa sa siya ang kumakantot.  Sa pagsasalsal nauwi ang isipin kong iyon.

---------------o0o---------------

Hindi pumasok si Gilbert kina-Lunesan.  Si Melvin naman ay abala sa kanyang mga ginagawa.  Bago mag-uwian ay nakatanggap siya ng text mula kay Gilbert.  Gusto nitong makipagkita sa kaibigan.  Hindi naman nireplayan ang text na iyon.  Mayamaya ay nag-ring naman ang phone niya.  Si Gilbert ang caller.  Kinausap na niya at pumayag na makipagkita.  Sa isang hindi masyadong mataong restaurant siya dinala ni Gilbert.

“Gusto ko sanang magsorry” paunang sabi ni Gilbert.

“Hindi na kailangan.  Wala ka namang ginawang kasalanan sa akin.  Nabastusan lang talaga ako.  Bakit ba nangyari iyon?”

“Hiyang hiya talaga ako sa iyo.  Naglakas loob lang ako na makausap ka.  Balak ko na talagang mag-resign, mag AWOL at hindi na lang pakita sa iyo, kaya lang ay mas lalo akong hindi matatahimik.” Wika ni Gilbert, saglit na tumahimik. “Paano nangyari?  Nagsimula lang iyon noong birthday niya at natatandaan mo ba ang dare na ginawa namin?’

Tumango lang si Melvin at nagpatuloy muli si Gilbert.  “Yung halik na iyon, yung pagpasok ng dila ni Andrew sa bibig ko, yung init na naramdaman ko sa mga halik na iyon ay hindi na maalis sa aking isipan.  Gusto ko uling maramdaman kaya sinamantala ko na wala ka at basta basta na lang pumunta sa bahay ninyo.  Swerte naman at naroon si Andrew.  Ako ang nagpumilit, ako ang may kasalanan.” Paliwanag pa ni Gilbert

“May gusto ka ba kay kuya?”

“Noon una ay wala akong nararamdaman na ano man sa kanya.  Ikaw ang gusto ko, alam mo yan.  Pero habang lumilipas ang mga araw ay lagi ko siyang naiisip.  Napapanaginipan ko pa, nasasabik na makita ko uli.  Parang nagkagusto na ako sa kanya.”

“Sa akin.”

“Yun na nga.  Unti unti ay nababaling kay Andew ang pagtingin ko.  Naisip ko na baka sa kanya ay may chance ako lalo na at nahalikan ko na siya.  Alam ko naman na malabo ako sa iyo, nararamdaman ko iyon.”

“Alam mo Gilbert, tama ka.  Pinipilit ko rin na gustohin ka, kaya lang ay kaibigan lang talaga ang turing ko sa iyo eh.  Kaya magturingan na lang tayong magkaibigan.  Kung gusto mo si Kuya ay walang problema sa akin.  Ligawan mo at sabihin mo na binasted na kita.”

“Hindi ka galit.”

“Nainis noong una.  Ikaw ba naman na makita mo ang kaibigan sa ganong ayos, matutuwa ka ba?

“Hiyang hiya nga ako eh.  Sana lang ay walang ibang makaalam ng nangyari lalo na sa ating office.”

“My mouth is sealed.” At inarte pa na parang nagsara ng zipper sa pagkakasabi.  “Huwag kang magreresign.  Wala ka namang dapat ikahiya.  Wala namang ibang nakakaalam.  Friends pa rin naman tayo.”

---------------o0o---------------

Masayang masaya si Gilbert ng maghiwalay sila ni Melvin.  Maluwag din namn ang kalooban ni Melvin.

Pagdating niya ng bahay ay sinalubong agad siya ni Andrew.

“Vin, nagluto ako.  Hinintay talaga kita eh.  Halika na kain na tayo.” – si Andrew, muling nanunuyo.

“Kumain na ako kuya, nilibre ako ni Gilbert kanina.  Magkasama kami kanina.”

Nawalan ng kibo si Andew.  Kinabahan.  Pagkaakyat na pagkaakyat ay tinawagan niya si Gilbert.

“Anong pinagusapan ninyo ni Melvin?”

“Nag-sorry lang ako sa nasaksihan niya.  Nagkaayos naman kami.”

“May nasabi ka bang iba?  Yung nangyaring una sa atin, kinuwento mo ba?”

“Hindi ‘no!  Kung sinabi ko iyon eh di lalong lalaki ang usapin namin.”

“Sigurado ka ha!”

Nang masigurong wala nang ibang nakwento si Gilbert ay napanatag na rin si Andrew.

-----o0o-----

Naging parang hindi magkakilala ang dalawa ni Melvin at Andrew.  Oo nga at sa iisang bubong sila nakatira, sabay kumakain lalo na kapag walang pasok, tulong sa mga gawain sa bahay, pero tila mga pipi at hindi naguusap. 

Ilang araw na silang walang kibuan, sadyang umiiwas na si Melvin.  Gustong gusto na niyang umalis muli ng bahay na iyon, danga’t nahihiya siya sa kanyang Tito Gener.

Makailang beses na sinubukan ni Andrew na makipaglinawan sa kinakapatid subalit ayaw talagang makipagusap ni Melvin.  Sadyang iniiwasan nitong mapagusapan pa ang mga bagay bagay na may kaugnayan sa nangyari.

Naging matigas si Melvin, ayaw nang makinig sa mga paliwanag ni Andrew.  Batid na naman niya na walang kasalanan ito dahil sa sinabi na ni Gilbert ang totoo. Kaya lang ay nawawalan na talaga siya ng tiwala sa kinakapatid.  Alam niyang mahirap nang baguhin ang tila nakasanayan na nitong kalandian, mapanukso, mapang-akit, mapatunayan lang sa sarili na hindi siya kayang tanggihan ng kahit na sino, babae man o lalaki o binabae basta sa kamunduhan.

-----o0o-----

Samantala, ay gustong gusto naman na ni Andrew na muli silang magkaayos ni Melvin.  Sinisisi rin niya ang sarili kung bakit sobrang rupok niya lalo na at parang submissive ang lalaking gustong makipag talik sa kanya.  Hindi naman siya dating ganoon dahil kontrolado naman niya ang sarili.  Subalit nitong huli ay tila hindi na niya kaya pang pigilan ang udyok ng isipan na ipagyabang ang kagandahang lalaki at mala adonis na katawan para maakit ang sino mang inaakala niyang tunay na lalaki.

Ilang lalaki na ba ang nagnasa sa kanyang katawan, ilan na bang lalaki ang handang paalipin sa kanya matikman lang ang perpektong katawan na iyon.  Ang hindi niya maintindihan ay nasisiyahan siya sa ginagawa, lalo siyang nalilibugan at nagawa na rin niyang tsumupa at magpakantot.

Gulong gulo na ang kanyang isipan.  Kung tutuusin, sa dami na lokong loko sa kanyang mga machong lalaki, na handang pa domina sa kanya,  ay hindi na niya kailangan pa  si Melvin, ang problema lang ay mahal niya si Melvin at hindi niya kayang mawala sa kanya ang kinakapatid.  Ang kaso ay hirap na hirap din naman siyang umiwas sa mga tukso na lumalapit sa kanya kahit na gusto na niyang iwasan para lang kay Melvin.

-----o0o-----

Isang gabi ay umuwing nakainom si Andrew, agad agad na tinungo ang silid ni Melvin para makipagkasundo.  Kinatok niya ang pintuan ng silid nito.

“Vin, pwede bang magusap tayo?”

“Tungkol saan Kuya.”

“Pasok ako ha!”

“Okay lang Kuya, bukas naman iyan.”

Pagkakita ni Andrew kay Melvin ay kaagad niya itong niyakap at may pag-iyak pa.  “Vin!  Hirap na hirap na ako, ayoko ng ganito tayo, na parang hindi magkakilala.  Sorry na please, hindi ko naman kasalanan lahat, tinukso lang ako ni Gilbert.”  Wika niya na tuloy ang pag-iyak.

“Alam ko na kuya, sinabi sa akin lahat ni Gilbert ang nangyari, huwag ka nang umiyak pa, para ka namang bata, nagmumukha ka tuloy mahina niyan eh.”

“Wala na akong pakialam, basta ang gusto ko lang ay magbati na tayo.”

“Hindi naman tayo nag-aaway ah.  Inaway ba kita?”

“Hindi nga, pero hindi mo naman ako kinakausap.  Vin, please, hindi ko kayang kapatid lang kita ituturing, mahal na mahal kita, alam mo yun.  Ikaw ang gusto kong ipalit kay Chona, maniwala ka.”

“Kuya, mas mabuti na magturingan na lang tayo na tunay na magkapatid, mas makabubuti iyon sa atin, hindi tayo magkakasakitan ng loob.  Gawin mo ang gusto mong gawin, malaya ka na gawin ang nais mo.  Kung tayo, ay marami akong ipagbabawal, hindi mo pa nga nasasabi sa akin kung anong naging tunay mong kaugnayan kay Diego ay heto na naman, kaya mas mabuti na kapatid lang ang turingan natin, hanggang doon lang.”

“Ayoko, hindi ako makapapayag.  Hindi mo na ba ako mahal?”

“Hindi naman basta basta mawawala ang pagtingin ko sa iyo Kuya.  Kaya nga ako nagkakaganito eh, dahil sa mahal na mahal kita.  Ganun na lang Kuya.  Hayaan mo na maghiwalay tayo na mahal pa rin kita kesa sa maghiwalay tayo na kinamumuhian kita dahil sa alam mo na.  Hanggat hindi mo kayang patunayan sa akin na nagbago ka na talaga ay ganito muna tayo, magkapatid.”

“Nagbago na naman ako ah.  Napatunayan ko na naman sa iyo ah.  Umiwas na ako sa dati kong barkada, hindi ko na sila pinapapunta rito para lang mag-inom.”

“Pero natukso ka na naman.  Ang hirap sa iyo kuya ay nagpapahuli ka.  Matuto kang magtago.”

“Ibig mo bang sabihin ay okay lang sa iyo na magloko ako basta ba hindi mo alam?  Ganon ba?”

“Wala akong sinabing ganon.  Sinabi ko lang na maging maingat ka.”

“Pangako Vin, huli na ito, kapag naulit muli ay hindi na kita aabalahin, hahayaan na kita ano man ang maging pasya mo.”

“Nagpasya na ako Kuya, magturingan na lang tayo na magkapatid, yun naman ang dapat hindi ba?”

“Hindi, mahal kita, hindi ako papayag.” Wika ni Andrew saka mahigpit uling yumakap kay Melvin at pilit na hinahalikan sa labi.  Nabigla ang huli sa ginawi ng una kaya nasampal niya ito.  Hindi man lang ininda ni Andrew ang sampal na iyon at tuloy sa marahas na paghalik.  Sa higpit ng pagkakayakap ay hindi na makakilos pa si Melvin, unti unti siyang nanghina.

“Please kuya, huwag mong gawin ito sa akin.  Maawa ka naman sa akin Kuya.”

“Isumbong mo ako kay Tita, sa aking papa.  Ipakulong mo pa ako pero hindi ako titigil hanggat hindi ka nakikipagbati sa akin.” Matigas na wika ni Andrew.

“Lasing ka lang kuya, hindi mo alam ang ginagawa mo.”

“Hindi ako lasing, alam ko ang ginagawa ko.  Mahal kita kaya ko ginagawa ito.”

Sa isang sulok ng isipan ni Melvin ay natutuwa siya, kinikilig.  Masayang masaya siya sa sinasabi ng kanyang Kuya at dama naman niya ang katapatan noon.  May alinlangan lang siya kung kaya nitong pangatawanan ang sinasabing pagbabago.

Patuloy si Andrew sa mainitang paghalik sa leeg, sa batok sa tenga ni Melvin, panay iwas naman ang huli lalo na kapag ang labi na niya ang hahalikan ng una.  Panay din ang bulong.  “Mahal na mahal kita Vin, hindi ako papayag na layuan mo ako.”

Nagdulot na ng init sa katawan ni Melvin ang mga halik na iyon ng kanyang Kuya Andrew, hirap na hirap na siyang iwasan pa.  Matagal din naman siyang nasabik sa mga halik na iyon, sa init ng yakap nito.  Unti unti na siyang nadarang at hindi na talaga nakayanan, bimigay na rin.

Tinugon na niya ang mga halik ng kanyang kuya, iginapos na rin ang kanyang braso sa likoran nito, humagod, kumapa.  At naganap na naman ang madamdamin niang pagtatalik na punong puno ng pagmamahal sa isa’t isa. 

Sadyang mahal na ni Andrew ang nakababatang kapatid at dama naman iyon ni Melvin.  Isa lang naman ang hadlang sa kanilang pagmamahalan at iyon ay ang pagiging mapanukso ni Andrew, mahirap siyang solohin.  Iba naman si Melvin, makasarili kapag pagmamahal na ni Andrew ang pinaguusapan.  Ayaw niyang may kaagaw.

-----o0o-----

“Dito na muna tayo matulog ha!  Bukas ay doon na tayo uli sa kwarto ko matutulog.”  Malambing na wika ni Andrew habang yakap yakap si Melvin matapos ang mainit na pagtatalik.

“Kuya, sana ngayon ay ako na lang ang mahalin mo.”

“Ikaw lang naman talaga ang mahal ko, wala nang iba.”

“Ang ibig kong sabihin ay tigilan mo na ang masama mong bisyo.”

“Pangako.”

-----o0o-----

Naging maayos naman ang mga sumunod na araw ng dalawa.  Ipinadama ng bawa’t isa ang pagmamahal sa bawat araw.  Pareho silang masaya at matiwasay na nagsasama na parang tunay na mag-asawa.

 

 

 

Durugtungan …………………………