Aswang Sa Bayan Ni Juan – Part 1

 

Aswang Sa Bayan Ni Juan – Part 1

 

Ako si Juan, 23 taong gulang at isang binata.  Ulilang lubos na ako at nagiisang namumuhay.  Hanggang high school lang ang naabot ko dahil maagang nawala ang aking mga magulang.

Sa ngayon ay pagsasaka ang aking ikinabubuhay, pagtatanim ng kung ano anong pananim tulad ng kamoteng kahoy, saging, at sari saring gulay.  Mayroon din akong tanim na dalandan, indian mango, kalamansi, tsiko, rambutan na aking naibenta kapag panahon ng tag-ani.  Malawak din kasi ang naiwang lupa sa akin ng aking mga magulang.  May alaga din akong manok na tagalog.

Dito nga pala ako nakatira sa isang bayan sa Laguna kaya lang ay medyo malayo ito sa kabayanan.  Mataas ang aking lugar malapit sa bundok, tipikal na lugar sa isang baryo na malalayo ang kapitbahay, na halos hindi kayo nagpapangita.  Kapag nagdadala ako ng paninda ay sakay ako ng aking kabayo dahil malayo sa sakayan ang aking tirahan at mabigat kung aking bibitbitin pababa ng bayan.

Minsan sa isang linggo kung ako ay bumaba ng bayan, iyon ay kung araw ng Miyerkules, araw ng tyangge.  Maraming tao sa palengke kapag tiyangge dahil maraming mabibili.  Palagi naman ubos ang aking paninda at pagbalik ko ay ibinibili ko naman ng aking pangangailangan sa bahay, tulad ng bigas, ilang de lata, sabon na pangligo at panglaba, noodles, yung kayang abutin ng aking napagbentahan, at kung may natira ay aking iniipon.

Hapon na ang aking balik, palubog na ang araw.  Marami sa aking kababaryo ang ayaw paabot ng dilim pabalik ng kanikanilang tahanan.  May isang lugar kasing kinatatakutan na daraaanan kapag pauwi na sa aming baryo.  Wala naman ibang daraanan kundi ang kalyeng iyon.

Pagliko kasi papasok ng aming baryo ay may isang malaking puno ng balete sa gilid ng daan at isang matandang puno ng sampalok na ubod din ng laki at mayabong sa kabilang gilid at pinaniniwalaan sa aming lugar na tirahan ng kung ano anong maligno tulad ng kapre, tikbalang, manananggal at aswang.  Marami na raw nakasaksi sa pagpapakita ng mga malignong nasabi.

Hindi naman sa nagtatapang tapangan ako, pero hindi talaga ako naniniwala sa mga maligno.  Matagal na akong nakatira sa aming baryo at ilang metro lang ang layo ng nasabing puno subalit ni minsan ay hindi ako nakakita kahit na ano mang kababalaghan doon.

Bago tumuloy sa aking tirahan ay dumaan muna ako sa aking kaibigan na si Simon.  Nagpabili siya kasi sa akin ng isang litrong empe at may darating daw bisita sa darating na Lingo para may mapainom naman.  Nagpabili rin ng de latang corned beef na rodeo.  May tindahan namn sa lugar namin, ang problema naman ay palaging wala ang aming hinahanap. 

Mauunang sasapitin ang landas paakyat sa aking tirahan, Pakanan ito samantalang diretso pa ang kina Simon.  Bago sumapit sa bahay nina Simon ay madaraanan ko rin ang bahay ng aking napupusuan na si Nena para makasilay man lang. Matagal ko na siyang gusto kaya lang ay hindi ako makapanligaw dahil ss nahihiya ako.  Torpe kasi ako pagdating sa babae.

“Simon!  Eto na ang pinagbilin mo sa akin.  Baba ka muna dito at abutin mo na lang.” Malakas kong hiyaw kay Simon habang nakasakay pa rin sa aking kabayo.  Dumungaw muna siya ng bintana.

“Ayaw mo ba munang dumaan dine at makapagkwentuhan muna.  Dito ka na rin maghapunan.”

“Ano bang ipauulam mo sa akin?”

“Aba ay di itlog na pula na giniyatan ng sibuyas at kamatis.”

“Hala!  Ay pagkasarap nun ah.  Siya sige at diyan na ako maghapunan.  Magpaluto ka na rin nitong noodles para may sabaw tayo kahit papano.  Marami ka naman itlog diyan ah.  Ilan na ba ang inahin mo.”

“Marami na, hindi ko na bilang eh.  Itali mo muna ang kabayo mo diyan sa puno at pumasok ka na rito.” Anyaya ni Simon.  “Kumusta naman ang nilalakad mo kay Nena.  Ikaw ba’y nakaakyat na ng ligaw sa bahay nila?”

Napakamot ako sa ulo at hindi makatingin ng diretso sa aking kaibigan.  “Kinabahan kasi ako eh.  Ilang beses na akong sumubok, kaya lang kapag malapit na ako ay nanginginig na ang aking tuhod at hindi na tumutuloy.  Sayang nga ang dala kong bulaklak na santan at kalatsutsi.”

“Ay napakahina mo naman!  Sobra naman ang pagkatorpe mo.  Panay na nga ang back-up ko sa iyo kay Nena at sa tingin ko ay may gusto rin sa iyo eh.  Baka maunahan ka ng iba kapag pahinay hinay ka.  Kung binata lang ako ay baka…”

“Baka ano?” sabad ng asawa niyang si Soling na may hawak na kutsilyo.  “Baka putol ang kaligayahan mo.”

“Nakuh!  Ito namang honey ko.  Baka lang naman makalusot hehehe.”

“Turuan mo naman ako kung paano didiskartehan si Nena,  Natatakot din kasi ako sa Tatay niya eh.  Baka kasi hindi siya boto sa akin.”

“Ay naku Juan, ang hina mo talaga.  Hindi ba nagbubukid din yang tatay ni Nena at nakikita niya ang kasipagan mo kaya pihadong boto sa iyo yan.  Ganito ang gawin mo, ligawan mo muna ang magulang niya.”

“Hindi naman sila ang gusto ko eh bakit ko sila liligawan!”  Isang batok ang inabot ko mula kay Simon.

“Tanga naman neto.  Hindi iyon ang gusto kong sabihin na ligawan mo.  Palakas ka muna sa kanila lalo na sa tatay niya.  Dalhan mo ng sariwang gulay o prutas ang kanyang Nanay.  Sabihin mo na nag-ani ka at maraming naani.  Basta kahit ano at kapag ganitong napunta ka ng bayan ay ibili mo kahit anong tsokolate.  Flat tops na tsokolate o di kaya ay Goya ay pwede na, alam naman niyang hindi tayo mayaman.  Si misis nga ay napasagot ko sa chocnut lang eh.”

“Kuripot ka kasi.” Sabad uli ng asawa ni Simon na si Soling.  “Dumulog na kayo dine at makakain na tayo.   Pasensya ka na Juan at itlog na maalat lang ang ipauulam ko sa iyo.”

“Nakuh!  Ikaw talaga Soling, kahit ano naman ay kinakain ko.  Kung sa bahay ako kumain ay baka tuyo lang ang inulam ko.  Paborito ko nga ang itlog na maalat eh.”

“Juan, ninong ka nitong baby ko ha, kukunin ko rin ninang si Nena para partner kayo.  Malapit na kasi akong manganak.” Wika ni Soling.  “Hayaan mo, Ilalakad kita kay Nena, akong bahala sa iyo basta ba umakyat ka ng ligaw para naman hindi isipin na kami ang lumiligaw para sa iyo, sigurado ko naman may gusto rin sa iyo yun eh.  Wala namang gwapo pa dito sa ating lugar kundi ikaw.”

“At ako, pangit!” Protesta ni Simon.

“Dinaan mo lang kaya ako sa dahas.  Pipikutin ko na sana itong si Juan noon eh kaya lang ay… naku!  Ayaw ko nang alalahanin pa.” wika ni Soling.  Alam kong biro lang naman niya iyon.  Matagal din silang naging magkasuyo bago nagpakasal.

Tama naman si Soling, kung sa pagwapohan naman ay may ibubuga ako, maganda ang tindig dahil may katangkaran ako.  5”8’ ang aking taas, may maliit pero matulis na ilong, mapungay ang aking mga mata at maganda ang aking katawan.  Batak kasi ako sa mabibigat na trabaho.  Yun nga lang, medyo sunog ang aking balat at makapal ang aking palad.  May isa pa akong dapat ipagmalaki, ang aking, hehehe.  Siguradong masisiyahan ang mga babaeng maikakama ko.

Matapos ang pagkain at kwentuhan ay nagpaalam na ako. 

---------------o0o---------------

Araw araw ay dinidiligan ko ang aking mga tanim na gulay.  Hindi nawawalan ng bunga ang aking mga sili.  Mabili ito sa palengke.  Mag-aani na rin ako ng talong, ganun din ang pechay at mustasa. 

Boring sa iba ang pang-araw araw kong gawain, pero sa akin ay hindi, lalo na kapag nagsisimula nang magbunga ang aking itinanim, higit ang saya ko kapag anihan na at marami akong maititindang sariwang gulay. 

Halos lingo lingo ay nagaani ako ng saging saba at la tundan.  Ang kalamansi ko ay unlimited kung mamunga kaya kapag natyempo na mahal ang kalamansi ay nakaka dyakpat ako.  Umabot kasi ng piso isang piraso ang kalamansi kapag tagmahal, ang kamatis ay tatlong piso ang isa.

Kontento na ako sa aking buhay.  Hindi naman ako maluhong tao.  Hindi nga ako nagse cell phone kahit kaya ko nang bumili.  Mahina rin naman ang signal sa aming lugar.  Isa na lang siguro ang kulang sa akin at iyon ay ang asawa.  Haayyy buhay, bakit ba naman isinilang akong torpe sa babae.

---------------o0o---------------

Tyangge na naman, maaga akong lumakad.  Naibasta ko na naman kagabi pa ang aking ititinda.  Saging, kalamansi, sitaw, petsay, mustasa, ampalaya at kamatis.  Malaki rin ang aking kikitain kapag naubos ko ang aking paninda.

Dumaan muna ako sa bahay nina Nena para ibigay ang konting gulay.  Nakita ko ang Nanay ni Nena na si Aling Nelia na nagwawalis sa kanilang bakuran.

“Aling Nelia, magandang umaga po.  Baka magsisigang kayo, marami akong naaning gulay, ito po o para sa inyo.”  Inabot ko ang isang bungkos ng sari saring gulay.

“Para sa amin ba ito,  Salamat Juan, tamang tama at magsisigang nga kami.”

“Tuloy na po ako at marami akong ititinda ngayon.” Paalam ko kay Aling Nelia.

Pagdating ko sa palengke ay marami ng tao.  Pagkaayos ko ng aking paninda sa dati kong pwesto ay naglapitan na ang mamimili.  Marami na akong suki.  Sariwa kasi at organik pa ang aking paninda. 

Maaga akong nakaubos ngayon.  Bago mananghalian ay nabenta na lahat ang aking tinda.  Kumain muna ako sa karinderya at pagkatapos ay ako naman ang namili ng aking mga kailangan, tulad ng mantika, toyo, patis, suka at kung ano ano pa.  Hindi ko rin nalimutan na bumili ng isang balot na flat tops tulad ng sabi ng kaibigang kong si Simon.

Excited akong umuwi.  Paakyat na ako patungo sa amin ng may tumawag sa akin.  Si Simon pala, nagbibisikleta.

“Kumusta ang benta.  Mukhang maaga kang nakaubos ah.”

“Oo, malaki laki rin ang aking kinita, nabili ko na ang mga kailangan ko eh may maisusubi pa akong konti.”

“Ano, sinunod mo ba ang aking payo sa iyo.”

“OO, kaninang umaga ay inabot ko ang isang balot na sari saring gulay kay Aling Nelia at bumili rin ako ng flat tops para kay Nena ngayon.” Masigla kong sagot kwento kay Simon.

Malayo layo pa ng konti ay natanaw ko si Nena na naglalakad patungo sa kinatatayuan namin.  Binati siya ni Simon pagtapat sa amin.

“Nena!  Saan ga ang lakad mo?” Bating tanong ni Simon.

“Magandang hapon Ka Simon, Juan.  Diyan lang po sa tindahan at bibili ng suka.  Naubusan kasi kami.  Wala kasing tindahan malapit eh.” Tugon ni Nena.

Ako naman ay walang masabi at nakayuko lang.  Bigla ang aking pangangatog ng tuhod.  Nakayuko lang ako at hindi na nagsalita.  Nahalata yata ni Simon ang aking pangangatog dahil sa kaba.

“Tamo itong taong ito, parang walang mukha ay poging pogi naman.” Wika ni Simon.  “Siyanga pala Nena, medyo nahihiyang magsabi nitong kaibigan ko eh, kung pwede raw umakayat ng ligaw sa iyo sa Sabado.  Pwede ba.” 

Nagulat ako sa sinabing iyon ni Simon.  Para tuloy gusto kong pasibatin ng takbo ang aking kabayo.  Hindi ko alam kung namutla ba ako o namula.  Nanatili ako sa pagkakayuko.

“Nasa kanya iyon.  Wala naman kaming itinataboy sa gustong umakyat ng ligaw sa akin eh.  Ang problema ay parang ikaw lang ang may sabi at hindi naman yata gusto talaga nitong si Juan.” Tugon ni Nena.  “Tingnan mo at yukong yuko ang ulo.”

Medyo parang napahiya ako kaya napilitan akong magsalita.  Garalgal nga lang at halatang may nerbyos.  “Hindi Nena, matagal ko nang gustong umakyat ng ligaw sa iyo, kaya lang ay natatakot akong isnabin lang.  Nahihiya lang talaga akong magsabi.” Pagaralgal at mabagal kong sagot.

Napangiti si Nena sa aking tinuran.  Alam kong kinilig siya kahit papano sa aking sinabi.  Totoo siguro ang sinasabi nina Simon at Soling na may pag-asa ako kay Nena.

“Sige ha Nena, hintayin mo sa Sabado itong manok ko.”

Nagtuloy na si Nena sa tindahan.  Naiwan kami ni simon.  Ihinatid na lang siya ng tanaw.

“Salamat Simon ha, at sinabi mo kay Nena,  Kinakabahan talaga ako. Pwede bang samahan mo ako sa pagdalaw kay Nena sa Sabado, please.”

“Ano ka ba naman Juan, nasabi ko na.  Saka hindi maganda na samahan kita.  Baka akalain na ako ang nanliligaw sa kanya.”  Pag-ayaw ni Simon.  Hindi na ako nagpumilit pa.  Tama naman siya.

---------------o0o---------------

Araw ng Sabado.  Hindi ako mapakali pagdating ng hapon.  Maaga akong naligo.  Naghilod talaga ako ng husto at baka sakaling pumuti puti ako ng konti. Ihinanda ko ang aking susuuting damit.  Nilimpyo ko rin ang aking sapatos.  Nang makapagbihis ay tiningnan ko ang aking sarili sa salamin.  Para pala akong dadalo sa sayawan, pero nagiba ang tingin ko sa aking sarili.  Minsan ko lang kasing makita ang sarili ko na nakabihis ng disenteng damit. 

Hindi naman kalayuan ang bahay nina Nena sa bahay namin.  Mahirap lang talaga dahil sa nasa itaas kami at sila ay sa bandang patag.  Isa pa ay wala namang karsada sa aking lugar.  Mga kinse minutong lakad lang naman ang pagbaba.

Malapit na ako, nagsimula na naman akong nerbyosin, nangangatog na naman ang aking tuhod.  Malayo layo pa ay natanaw ko sa may bintana si Nena, may kausap na isang lalaki na pusturang pustura din.  Hindi ko kilala ang lalaki, marahil ay taga bayan ito.  Nagdadalawang isip ako kung tutuloy pa.  Minabuti kong maghintay hintay ng konti.  Hihintayin ko na lang na umalis muna ang kanyang bisita.

Nilalamok na ako sa aking pinagkukublihan ay hindi pa rin umaalis ang bisita ni Nena.  Minabuti kong umuwi na lang dahil nahihiya na akong tumuloy dahil sa gabi na rin at baka matutulog na sila.  Maaga kasing magsitulog ang mga tao sa aming baryo.  Lulugo-lugo akong naglakad pauwi sa amin.

---------------o0o---------------

Hindi muna ako nagpakita kay Simon makalipas ang araw na iyon.  Nahihiya kasi ako.  Ipinangako ko sa aking sarili na magpapaaga ako sa susunod na Sabado.

Nang sumunod na tyangge ay nakita ko uli si Aling Nelia.  Inabot ko naman ang isang piling na saging la tundan.  Piling pili ito at talagang magaganda at malalaki.  Nagpasalamat naman uli ito.

Sabado na naman.  Naghanda ako sa pagdalaw kay Nena.  Nagpaaga na ako, subalit pagdating ko ay may bisita na naman siya.  Iba naman ngayon at hindi ko rin kilala.  May itsura din at wala akong panama sa suot pa lang.  Hindi na ako nag-aksaya ng oras na maghintay.  Umuwi na rin ako kaagad.  Masamang masama ang loob.  Mabigat sa dibdib.

Isang linggo na naman ang aking pinalipas.  Desidido na talaga ako na ligawan si Nena.  Kaya lumakad ako muli para dumalaw kina Nena.  Subalit dismayado na naman ako dahil sa nadatnan ko na may bisita na naman si Nena at dalawa sila ngayon, magkasabay pa ang dalawang manliligaw niya.  Natakot ako.  Hindi ko gustong mapasa-iba ang aking si Nena.  Dehado ako sa dalawang ito, magagandang lalaki, mapuputi at mukhang may sinasabi sa buhay base sa kanilang mga kasuotan.  Tila nga may sakit sa atay dahil naninilaw sila sa dami ng alahas sa katawan.

Umuwi na rin ako kaagad.  Nag-isip ako ng hakbang na dapat kong gawin.  Habang nakahiga ay nag-iisip ako ng paraan para tumigil sila sa panliligaw.  May naisip naman ako at pinlano ko ang aking gagawin.

---------------o0o---------------

Pinag-isipan kong mabuti ang aking hakbang na gagawin.  Nakabuo naman ako ng plano.  Pinlano ko talagang mabuti para walang bulilyaso.  Prinepara ko ang mga kakailanganing gamit.  Isang linggo rin bago ko nakompleto lahat ng aking gagamitin.

Ngayon naman ay kung kailan ko isasakatuparan ang aking balak.  Kailangan ay magandang timing at sana ay swertehin.

Dalawang linggo ang lumipas at handa na ako,  Sabado na naman at araw ng dalaw.  Dalangin ko lang ay hindi ako mabulilyaso at sana ay hindi magsabay ang dalawang kulugong manliligaw ni Nena

Para makasiguro ay nagmanman muna ako.  Alas syete pa lang ay palihim kong tinungo ang bahay nina Nena para malaman kung sino ngayon ang aakayat ng ligaw.  Wala pa, kaya bumalik muna ako sa may kanto paakyat sa bahay ko.  Inabangan ko ang pagdaan ng lalaking iyon.  Wala naman siyang ibang dadaanan kundi itong daan na ito.

Walang kinse minuto ay nakita ko ang isang lalaki na naglalakad, pusturang pustura.  Namukhaan ko na isa siya sa umakyat ng ligaw kay Nena.  Sinundan ko siya para makasiguro.  Pagdating sa Tapat ng bahay nina Nena ay kumatok ito at nakita ko pang pumasok na ito.  Tumalikod na ako pabalik at naghanda na para sa aking gagawin.

Matiyaga akong naghintay sa isang madilim na sulok.  Wala naman masyadong nagagawi sa aming baryo kapag ganitong gabi na.  Maging ang kababaryo ko ay nananatili na lang ng bahay kaysa lumabas dahil sa kahit papano ay may takot sa nababalitang maligno sa daraanan.

Matiyaga akong naghintay, nagtiis sa kagat ng maraming lamok.  Natanaw ko na ang lalaki pagkaraan ng mahigit isang oras.  Naghanda na ako para gawin ang aking plano.

Isang malakas na alulong ang bumasag sa katahimikan ng gabi.  Nahinto sa paglalakad ang lalaki, halatang kabado.  Isa uling alulong ang umalingawngaw, kasunod ang kung ano anong ingay na nakakatakot.  Natakot na ang lalaki kumaripas ng takbo ng isang lumulutang na puting puting bagay ang humarang sa kanyang harapan.  Sa sobrang takot ay nahimatay ito at tuluyang nawalan ng malay.

Nataranta din ako sa aking pananakot.  Mabilis kong nilapitan ang lalaki at tiningnan ang kalagayan nito at baka inatake na sa puso.  Okay naman siya sa aking palagay.  Binuhat ko siya at dinala sa isang tagong lugar para doon iwanan.

Hindi ko alam kung anong gamit niyang pabango dahil humahalimuyak ang kanyang bango.  Nang maibaba ko siya at maihiga sa isang madamong lugar ay napagmasdan ko siyang mabuti, napakaputi niya at makinis ang balat.  Sa madaling salita ay magandang lalaki na kahit sinong babae ay malalaglag ang oo kapag niligawan.

Isang maitim na balak ang nabuo sa aking isipan.  Itinali ko ang dalawang kamay nito at piniringan.  Nang magbalik na ang kanyang ulirat ay nagbalik din ang takot na nararamdaman.

“Napakasarap siguro ng puso mo at atay, yum yum yum hahaha.”  Wika ko.  Iniba ko ang aking boses para magmukhang nakakatakot.

“Huwag po!  Huwag po!  Huwag po ninyo akong kakainin parang awa na ninyo.”  Umiiyak na pagmamakaawa ng lalaki, nanginginig sa sobrang takot.

“At bakit naman kita hindi kakainin?  Masustansya siguro ang mga lamang loob mo dahil masarap ang kinakain mo, makinis ang balat at siguro ay malambot pa dahil bata ka pa hahahahaha.”  Wika ko.  Natatawa ako sa aking sarili dahil para akong baliw.

“Pag-usapan na lang po natin ito mamang aswang,  Ibibigay ko po ang ano mang magustuhan mo, sige na po, huwag lang ninyo akong kainin.”

“Bwahahahaha Bwahahaha.  At ano naman ang paguusapan natin?”

Wala siyang maisagot kaagad. Matagal pa bago nakaisip ng sasabihin.  “Bibigyan ko kayo ng maraming pera.  Marami kaming pera.  Sige na po.

Tumawa uli ako na parang luko luko.  “Makakain ko ba ang pera mo?  Gusto ko ng atay at puso ng tao kaya ikaw ang kakainin ko.”

Nilapitan ko siya at hinawakan sa kanyang dibdib.  Nagsisigaw sa takot ang lalaki kaya agad kong tinakpan ng aking palad ang kanyang bunganga.

“Tumahimik ka at baka hindi lang lamang loob ang kainin ko sa iyo.  Iba ang gusto kong kapalit para hindi kita kainin.” Wika ko.

“Ano po iyon.  Sige po, kahit ano ay gagawin ko, huwag lang ninyo akong patayin.”

“Kahit ano!”

“Kahit ano po, sabihin nyo lang.”

“Tsupain mo ako!”

“Hah!” ang nasabi lang niya at natahimik.  “Hindi ako bakla.” Ang sabi niya matapos ang ilang minutong pagkamangha.

“Sinabi ko bang bakla ka?  Ang sabi ko ay Tsupain mo ako, yun lang.  Kung hindi mo kaya ay wala na akong magagawa.”

Marahil ay nagtataka ang lalaki sa aking ibig ipagawa sa kanya.  Matagal siyang hindi nagsalita.  Siguro ay naghihinala na hindi ako tunay na aswang at nanakot lang, kaya ang ginawa ko ay hinawakan ko ang kanyang pisngi, tinusok tusok ko ito ng aking kukong matulis.  Ikinabit ko ang fake na kuko sa aking daliri para magmukha itong matalas at mahaba.

Nagulantang ang lalaki at nagiiyak na naman, nanginginig sa pagkakahiga, namaluktot ang katawan na para bang pinoprotektahan ang sarili.

“Ano, gagawin mo ba o hindi.  Sagot!”

“Opo!  Opo!  Gagawin ko na po.”

“Lumuhod ka”

Tumapat ako sa kanyang harapan, inilabas ang aking burat na ewan ko kung bakit tigas na tigas na sa sandaling iyon at isiniksik sa bibig ng lalaki.  Nakatikom ito at ayaw ibuka ang bibig kaya tinakot ko uli.

“Ibuka mo na ang bibig ko at kainin na parang lollipop ang burat ko.  Naiinis na ako sa kaartehan mo.  Ginugutom na ako.  Bilisan mo na para makahanap ako ng ibang mabibiktama.  Kung ayaw mo ay ikaw na lang.”

Dahil doon ay mabilis niyang isinubo ang aking burat.  Hindi siya marunong at nasasagi ng ngipin ang aking burat.

“Pagbutihan mo at huwag mong sasagiin ng iyong ngipin,  Isagad mo!” Utos ko sa kanya.

Sinunod naman niya ang aking sinabi.  Sumasarap na at gumagaling na sa pagtsupa.  Dahil nasasarapan na ako at talagang libog na libog na ay napapakadyut ako, dahilan na maubo siya at mailuwa ang aking burat, masuka suka sa aking ginawa.

Pinatayo ko na siya at sinabihang romansahin ako.  Pinagagawa ko ang ginagawa niya sa babae o nobya niya.  At dahil nahihirapan siyang kumilos dahil sa nakatali ang kanyang mga kamay ay minabuti kong kalagan na ito,  Binalaan ko naman siya na huwag gagawa ng ikapapahamak niya.  Alam kong hindi siya gagawa ng ano mang bagay dahil sa takot.

“Opo!  Opo!  Gagawin ko po!”  Kinapa niya kung nasaan ako, hindi kasi niya ako nakikita dahil nakapiring ang kanyang mga mata.  Nakapa niya ang aking mukha at labi, hinawakan niya ang magkabila kong pisngi at mabilis niyang nagawa akong halikan sa aking bibig.  Ako naman ang nabigla at hindi kaagad nakakilos.  Naglumikot ang kanyang dila sa loob ng aking bibig.  Nakaramdam ako ng kakaibang sarap.  Hindi naman ito ang una kong halik dahil nakahalik na naman ako dati.  Namalayan ko na lang na gumaganti na ako ng halik at torrid kaagad.

Nasarapan ako sa kanyang halik, lalo nang sipsipin niya ang aking dila at higupin ang aking laway.  Masarap din ang ginawa niyang pagkagat kagat sa aking labi.  Matagal kaming naghalikan bago siya bumitaw para halikan naman ang aking leeg.  Napaungol ako ng mahina.

Naramdaman ko na bumaba ang kanyang kamay at nakahawak sa laylayan ng aking tshirt.  Gusto pala niyang hubarin ang aking suot na tshirt.

“Maghubad ka na po.” Wika ng lalaki.

Naghubad naman ako.  Kinapa kaagad ang aking dibdib na may makapal kapal ding balahibo.  Para siyang nakuryente at kaagad nahatak ang kanyang kamay.

“Ano at tumigil ka.”

“Marami kayong balahibo, anong klaseng aswang kayo?  Anong klaseng hayop ang ginaya ninyo.  (May paniniwala sa aming baryo na kayang magpalit ng anyo ang isang aswang.  Pwedeng maging aso, baboy at kung ano anong hayop ang isang aswang.)

“Ano ka ba!  Anyong tao pa rin ako!  May balahibo lang ang dibdib ko.  Ituloy mo na.”

Itinuloy niya ang pagromansa sa akin.  Dinilaan niya at marahang hinahaplos ang aking katawan.  Nang madako sa aking utong ay agad niyang isinubo iyon at sinupsop.  Nakikiliti ako at sarap na sarap at hindi na napigilang umungol.  Umuungol din ang lalaki habang patuloy akong niroromansa.

“Ang sarap palang halikan ang dibdib na may balahibo, ump ump ump humm ang sarap ump ump ump.” Papuri at ungol ng lalaki.  Tuluyan na yatang bumigay.

Bumaba pa ang kanyang paghalik at pagdila sa aking katawan at napaluhod na muli ng marating na ang aking burat.  Tsinupa niya sandali ang naglalaway ko nang burat bago dinilaan ang aking singit at bayag.  Napaigtad talaga ako sa sobrang sensasyon na ngayon ko lang naramdaman.  “Ahhhhhh puta ang sarap diyan ahmmmm sige pa.  Ituloy mo lang, ganyan ganyan.” Ang hindi ko na napigilang pagungol.

Maging ang lalaki ay hindi naiwasang magkomento.  “Ang sarap palang tsumupa ng aswang ahhh ang sarap mo aswang.”

Malapit na akong labasan, kaya sandali ko siyang pinahinto.  Pinababa ko ang kanyang pantalon.  May pagtataka man ay sinunod niya ang utos ko.  Inalalayan ko siya papalapit sa puno paharap na pinakapit doon.

Dumura ako sa aking kamay at ipinahid sa kanyang butas pati na rin sa aking burat.

“Tiisin mo ang sakit, pero huwag kang sisigaw, kung hindi ay malilintikan ka.  Kakantutin kita.”

Tumango lang siya.  Alam niya sigurong wala na siyang magagawa pa.  Wala namang pipigil sa akin.  Pinatuwad ko na siya at inumang ang aking burat sa bukana ng kanyang butas saka marahang umulos.  Impit ang daing ng lalaki.  Alam kong nasasaktan siya dahil sa galaw ng katawan.  Hindi naman siya nagrereklamo at tiniis ang aking pagpasok sa kanyang kweba.  Nakailang kadyut ako bago tuluyang napasok ang makipot niyang lungga.  Sarap na sarap ako.  Ito ang unang butas ng lalaki na aking napasok.  Kakaiba pala ang sarap at sobrang kipot.  Mas masikip pa sa nakantot kong pokpok.

Nagsimula na akong bumayo, nag-atras abante na ako sa kanyang likuran.  Siguro ay sadyang sobrang sakit ang mapasok sa likuran kaya hindi na siya nakatiis at “Ang sakit, tama na po, huwag nyo nang ituloy.  Mamatay ako sa sobrang sakit.  Ang laki laki ng burat ninyo.  Ano na ba kayo ngayon, tikbalang? Ang laki laki ang sakit.  Parang awa na ninyo.”

Hindi ko pinakinggan ang kanyang pagmamakaawa.  Alam kong masasaktan siya dahil may kalakihan talaga ang aking burat.  Wala naman siyang nagawa kundi magtiis.  Matagal tagal na rin ang aking pagbayo.  Napansin ko na natahimik siya at nag-alala na naman ako na baka nawalan na naman ng malay.  Nagkamali ako dahil sa umungol na siya, at iba na ang isinisigaw.

“Ahhh ang sarap, ay ang sarap sarap.  Sige pa ahhhh ang sarap na.  Ganito pala kasarap ang kantot uhhhhhh sige pa, bilisan na ninyo.”  Puro masarap na ang binabanggit at sinasalubong na ang bawat ulos ko.  Walang tigil sa kakasarap.

Ginanahan naman ako at lalo pang binilisan ang pagbayo.  Sarap na sarap na rin ako at ano mang sandali ay labasan na ako.

“Ahhh ang sarap talaga.  Sige pa po mamang aswang o tikbalang.  Isagad na ninyo ahhh ang sarap pala ng makantot ng malaking burat. Ahhhhhh lalabasan ako ahhhhhh lalabasan na ako.”

Nakita ko na mabilis niyang jinajakol ang kanyang burat kaya binilisan ko na ang pagbayo, ayaw kong pahuli sa kanya.  Binilsan ko na at ilang saglit pa ay pareho na kamig umatungal ng “Ayan na akohhhhh ayan nahhhhhhhhhh ahhhhhhhhhh ang sarapppp.”

Nanginginig-nginig pa ang aking mga binti at ganun din siya ng kami ay halos sabay na labasan.  Napasandal na ako sa kanyang likuran.  Nang makabawi ako ng konting lakas ay mabilis kong naitaas ang aking pantalon at nasuot ang aking tshirt at mabilis na nakalayo sa aming kinaroronan.  Umalis ako na lupaypay pa ang lalaki.

 

 

May Karugtong pa po…….