Magkapatid (Part 2)

 

 

Magkapatid (Part 2)

 

Sobrang na touched ako sa pagke care sa akin ni Maynard, na miss ko tuloy na lagi kaming magkatabi sa pagtulog noong bata pa kami kaya hiniling ko na kung pwede  na tabihan ko uli siya sa pagtulog dahil ayaw ko munang matulog ng solo.  Umokay naman siya.  Nagusap pa kami ng matagal tagal.

"Pwede bang yumakap uli ako sa iyo tulad kanina?"  Hindi siya sumagot.  Naramdaman ko na lang na nasa bewang ko na ang isa niyang kamay at ang isang braso ay akin ng ginawang unan.  Humarap ako sa kanya, nagtama ang aming paningin, at hindi ko namalayan na yumakap na rin ako sa kanyang bewang.

Malamig ang panahon, pero mainit ang aking pakiramdam.  Mainit din ang dama ko sa braso ni Maynard.  Isiniksik ko na ang isa kong braso sa kanyang likoran.  Nagkatitigan kami, malagkit, parang may pagsusumamo.

Masuyo niyang hinaplos ang aking mukha, sinuklay suklay pa ng kanyang daliri ang aking buhok.  Ang aking kamay naman ay humahagod na rin sa kanyan likod.  Unti unti ay nakita ko na umangat ang kanyang mukha at dahan dahan na lumalapit sa akin, titig na titig pa rin kami sa isa't isa. Nagdikit na ang aming ilong, ramdam ko ang kanyang hininga na tumapa sa aking pisngi. Nakalimot na kami pareho na kami'y magkapatid at tuluyang naglapat ang aming mga labi.

Mainit ang kanyang halik, nakakapaso kaya ako ay nadarang.  Sinipsip ko na ang kanyang dila ng pasukin nito ang loob ng aking bibig.  Matagal tagal din na naglapat ang aming mga labi bago ako parang natauhan.

"Anong ginagawa natin, magkapatid tayo." bulong ko sa kanya.

"Matagal ko nang pinangarap na mangyari ito sa atin." sagot ni Maynard.

"Bakit hindi mo sinabi noon pa?" wika ko.  Hinalikan ko siya uli, mas madamdamin, mas mainit.  Ang aming mga kamay ay namasyal na sa aming katawan, ang dila ay nagsayaw na ng cha cha, isang sundot, dalawang sipsip.

"Alam kong may pagtingin ka kay Me-Anne at ayaw kong maging hadlang sa iyong kaligayahan."

Hinalikan ko uli siya, mas matagal mas mainit.  Dahil sa halik na iyon ay alam kong malaki ang mababago sa aming dalawa.  Ngayon ko nabatid na mas kailangan ko siya higit kanino man.

-----o0o-----

Nagising ako na iba ang pakiramdam, para bang may nakaharang sa aking likoran.  Tumingin ako sa likoran ko at nakita ko si Maynard na natutulog.  Naalala ko na tumabi ako sa kanya sa pagtulog at maging ang nangyari sa amin kagabi.  Naghalikan kami, hindi basta halik kapatid kundi halik na may kakaibang pagmamahal, halik na parang magkasintahan, pero mas masarap kesa sa halikan namin ni Me-Anne.

Parang nagising ako sa mahabang pagkakahimbing.  "Shet, hindi dapat nangyari iyon." sabi ko sa sarili.  Mabilis akong nagtungo ng banyo para mag mumog, naghilamos ng matagal na parang gusto kong mabura ano mang naganap sa amin kagabi, nag sipilyo rin ako ng ilang beses, gusto kong makatiyak na walang anomang bakas na maiiwan sa kalokohang nangyari sa amin kagabi.

Habang tinutuyo ko ang aking mukha ay nasa may pintuan na pala ng banyo si Maynard, nagkatinginan kami, pero kaagad kong iniwas ang aking tingin at lumabas na at nagbalik sa silid.  Kasunod ko rin pala siya at hinawakan ako sa magkabilang balikat.  Lumayo ako na hindi tumitingin sa kanya.  Nagi-guilty ako sa nangyari.

"May problema ka na naman ba?" tanong ni Maynard."

"Wala!  Bakit mo naman natanong?"

"Tungkol ba sa nangyari kagabi?  Akala ko ba ay okay lang sa iyo."

Hinarap ko siya at tinignan, mata sa mata.  Brad, alam ko kung anong ginawa natin kagabi, at aaminin ko na nagustuhan ko, ginusto ko, pero...."

"Pero ano?" - si Maynard, na yumakap sa akin mula sa aking likoran at malambing na ipinatong ang baba sa aking balikat.  Nakaramdam ako ng panginginig ng aking kalamnan, ramdam ko na ang yakap na iyon ay may pagmamahal, tunay na pagmamahal.  Gusto ko na siyang halikan pero kapag naiisip ko na tunay kaming magkapatid ay nanlalamig ako, natatakot, nagi-guilty dahil alam kong masama, bawal kahit sa ano mang anggulo. Lumayo ako sa kanya.

Alam kong nadismaya siya sa inasal ko, dahil lumaylay ang kanyang balikat.  "Brad, mahal kita, yun na yun.  Mali, alam mo yan.  Hindi dapat ang nangyari.  Kapatid kita, iisa ang dugo na dumadaloy sa ating ugat, intindihin mo naman ako, huwag mo akong pahirapan.  Ano na lang ang sasabihin ni Tatay kapag nalaman ang ginawa natin, ng ibang tao.  Hindi pwede, dapat nating iwaksi ano mang damdamin meron tayo sa isa't isa.  Kapatid kita, nagiisa kong kapatid.

Napaupo sa kama si Maynard, sapo ang mukha ng kanyang palad, tahimik na umiiyak.  Awang awa ako sa kanya, nadudurog din ang aking puso.  Tumabi ako sa kanya at yumakap para aluin siya.  Alam kong nahihirapan siya sa kanyang nadarama at gayon din naman ako.

"Pasensya ka na Bernard, sira ulo ng kapatid mo eh.  Hindi ko naman ginusto talaga na mahalin ka, pero yun talaga ang nararamdaman ko eh.  Ang mali ko pa ay parang sinamantala ko ang kalagayan mo dahil sa pagkabisto mo sa pagtataksil ang iyong GF, kung kelan mahina ka at kailangan mo ng kalinga.  Matagal ko nang itinago ang damdamin ko sa iyo, ilan taon din akong nagtiis.  Tama ka, nauunawaan kita, kelangan kalimutan ko ano mang pagtatangi ko sa iyo.  Kaya ko ito Bernard, pero bigyan mo ako ng konting panahon, mahirap na kalimutan ang pagmamahal ko sa iyo na itinago ko ng napakatagal na panahon."

Niyakap ko siya muli, pinatatahan dahil hanggang ngayon ay patuloy pa rin ang kanyang pagtangis, pero anong magagawa ko, kapatid ko siya at hindi ako ready na makipagrelasyon sa isang bakla, lalo na at kapatid ko pa,  Babae ang gusto ko.

-----o0o-----

Hindi muna ako nagpakita kay Me-Anne ng ilang araw.  Ayaw ko pa siyang kausapin.  Pero isang hapon, pagkagaling ko sa eskwelahan ay nakita ko siya sa tapat ng kanilang bahay.

"Hey Babe, inabangan talaga kita.  I missed you.  Ilang araw na hindi ka nagpapakita sa akin. Daan ka muna." wika ni Me-Anne.

Nilapitan ko siya at hahalikan sana niya ako pero umiwas ako.

"Ano namang drama yan?" may pagkainis niyang wika dahil para siyang napahiya.

"Drama!  Na miss mo ba talaga ako?  Parang hindi naman. Hindi ba at kaluluhod mo lang habang kinakantot ka ng sino mang nakasalubong mo sa daan? Ayaw ko naman kayong abalahin, nakakahiya eh.  Mahirap naman makisali pa ako, masikip sa lugar ninyo eh."  Nabigla ako at nasabi ko iyon.  Pero ako ang nagulat dahil ang akala ko ay magugulat siya at mapapahiya at maiiyak, pero hindi nangyari eh.

"Ah, mabuti naman pala at alam mo na,  para akong nabunutan ng tinik at hindi na kailangang magkunwari." Wika niya na tila nagmamalaki pa.

"Naku ha!  Hindi ka na nahiya sa akin,  Proud na proud ka pa." may pangungutya kong wika.

"Alam mong nagparamdam na ako sa iyo, na gusto ko nang gawin natin ang ginagawa ng magkasintahan, pero anong ginawa mo.  Hindi ko alam kung takot ka lang na makabuntis o bakla ka,  Hindi naman ako pwedeng maghintay na lang ng matagal para magpakantot sa iyo. Nagsisiguro lang ako."

"Hahaha, ibang klase ka nga pala talaga,  Kakaiba ang pamantayan mo sa buhay.  Alam mong iginagalang ko lang ang iyong pagkababae..  Baka nga hindi ko lang alam ay matagal ka nang nagpapakantot sa iba at hindi ka pwede sa isa lang, gusto mo ay marami hahaha.  Mabuti na lang at iniwasan kong kantutin ka, dahil ang gusto ko ay virgin, yung ako ang nauna dahil mapapatunayan ko na ako lang talaga ang minahal.  Kung nagkataon pala ay iiwan din kita dahil maluwang ka na, bitch."

"Alam mo Bernard, alam ko naman na hindi mo talaga ako mahal eh, wala ka kasing bayag, hindi mo kayang magpaligaya ng babae hahaha.  Well, magkabitpahay lang tayo, pero alam kong hindi na tayo magkikita."

"Anong problema Babe?" wika nang lalaking bagong sulpot.

"Ah, siya ba ang bago mo hahaha.  Brod, unsolicited advice lang ha, ingat ka, baka seryoso ka sa babaeng iyan, hindi siya pwede na iisa lang ang lalaki.  Biruin mo, kami pa nga ay nagpatira na sa iyo.  Mabuti sana kung virgin pa siya nang makuha mo, okay lang. hahaha.  Basta ingat lang ha, kung nagawa sa akin, bakit naman hindi sa iyo hehehe.  Ingat.  Good luck.

Tinalikuran ko na lang sila,  Gustong gusto ko na sanang suntukin ang lalaking umipot sa akin, nagtitimpi lang talaga ako.  Siguro naman ay matatauhan din siya sa mga sinabi ko.

Papasok na sana ako sa loob ng bahay ng may tumawag sa akin. 

"Hey Brad!  Nakita ko si Me-Anne na umalis.  Kausap mo ba siya kaya parang may sama ka ng loob?

"Wala iyon Brad."

Pinagmasdan muna niya akong mabuti bago siya umakyat sa itaas.  Iniisip ko rin ang sinabi sa aking ni Me-Anne, oo ngat nakapagsalita ako sa kanya ng hindi maganda pero, mas nasaktan ako sa kanyang sinabi, na depress ako, nalungkot.

Masama ba akong boyfriend na hindi ko maibigay ang gusto niyang mangyari sa amin?  Bakit palagi ko siyang tinatanggihan sa tuwinang magpaparamdam siya.  Walang lalaki ang tatangi sa alok ng isang babae na magtalik sila pero ako ay palaging tumatanggi.  Baka nga bakla talaga ako at hindi ko siya kayang paligayahin.  Baka nga bakla ako at nagawa kong makipaghalikan sa sarili kong kapatid.  Wala akong silbi, walang kwentang boyfriend.

Nakaramdam ako ng matinding uhaw. Nagtungo ako sa kusina para uminom. Kukuha sana ako ng baso na makita ko ang isang kutsilyo.  Kinuha ko iyon at tiningnan kung matalim.  Matalas ito, bago sigurong hasa.  Pagkainom ko ng tubig ay bumalik ako sa sala at doon naupo dala ang matalas na kutsilyo.  Pumikit ako at mayamaya lang ay wala na akong alam sa nangyari.

Maynard

Nagpapahinga ako sandali, katatapos ko lang kasing mag workout.  Nakita ko si Bernard na balisa at malungkot. Alam kong dahil iyon kay Me-Anne.   Pinagmasdan ko pa siya bago ako umakyat at tinungo ang aming silid. Gusto ko man niyang tulungan ay wala akong magawa. 

Naisip ko ang nangyari sa amin kamakailan lang.  Akala ko ay tuloy tuloy na ang aking kaligayahan pero, nagkamali ako.  Mahal ko siya at inamin niya na mahal din niya ako dahil kapatid niya ako.  Nag-assume kasi ako na mamahalin din niya ako tulad ng pagmamahal ko sa kanya.  Nagisip ako kung paano ko siya matutulungang makalimot.  Sinisi ko tuloy si Me-Anne, kung hindi lang siya nagtaksil ay maligaya sana ang aking kapatid.

Kumuha ako ng twalya at bumaba na para maligo.  Napatakbo ako ng mabilis nang makita ko si Bernard na nakahandusay sa sofa na tumutulo ang dugo mula sa kanyang kamay.

Nagsisigaw ako, humihingi ng saklolo.

-----o0o-----

Sa pinakamalapit na ospital namin dinala si Bernard, naglaslas siya ng pulso.  Magdamag kami ni Tatay na nagbantay sa kayang pag-gising dahil sa hanggang sa ngayon ay tulog pa rin siya.  Ligtas na naman siya at kelangang lang salinan ng dugo dahil marami rami ring nawalang dugo sa kanya.

Sa sobrang antok ay nakatulog ako na nakatungo sa higaan ni Bernard.  Hindi pa nagtatagal ang aking tulog ay naramdaman kong may humawak sa aking ulo.  Nang magmulat ako ng mata ay nakita kong gising na siya.

"Tatay!  gising na si Bernard." pasigaw kong tinawag si Tatay.  Patakbong lumapit si Tatay, may namuong luha sa mata.

"Anak!  Mabuti at gising ka na.  Kumusta ang pakiramdam mo." wika ni Tatay.

"Hindi ko alam.  Ano bang nangyari.  Nasaan ba ako." tanong ni Bernard na tila walang naalala sa nangyari.

Hinawakan ko ang kanyang kamay, nilingon niya ako.

"Maynard, umiyak ka na naman ba, bakit namumugto ang mata mo at mapulang mapula." wika niya.

"Nag-alala kasi ako.  Isinugod ka namin dito sa ospital.  hindi ko alam kung bakit mo ginawa ang ganon, gusto mo na ba kaming iwan ni Tatay?  Bakit ka naglaslas ng pulso mo." wika ko, hindi ko na napigilan na humagulgol muli.

"Naalala ko na ang nangyari.  Nilalaro ko lang ang kutsilyo, wala akong balak na magpakamatay.  Wala na akong alam kung bakit nagkaganon.  Maniwala kayo." wika niya.  Tinignan niya ako tapos ay si Tatay.

"'Tay, pwede ko bang kausapin ng sarilinan si Maynard, please.?"

"Sige, pero Maynard, sandali lang kayo ha, kelangan pa ng pahinga ng kapatid mo." turan ni Tatay.

Wala pa rin akong tigil sa kakaiyak, nabasa na ang palad ni Bernard na hawak ko, ng aking luha.  Hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi at hinalikan sa noo at hinagod ang kanyang buhok.

Nginitian naman niya ako at pinunasan ang aking luha. 

"Maynard, alam kong mahal na mahal mo ako,  mahal din kita pero kailangan kong sikilin ano man ang nararamdaman ko sa iyo.  Alam mo naman ang dahilan."

"Alam ko, kaya hindi ko na ipinilit ang aking sarili." Tugon ko. Pero, ano ang dahilan at tinangka niyang magpakamatay?  Kung kahit konti ay minahal din niya ako ng tulad ng pagmamahal ko sa kanya, dapat ay hindi siya masyadong masasaktan sa ginawang kataksilan ng kanyang nobya.  Ibig sabihin ay mahal na mahal niya si Me-Anne.

"Bernard, hindi na kita tatanungin kung bakit mo ito ginawa, alam ko naman ang dahilan at hindi na natin dapat pang pag-usapan.  Ang hindi ko alam ay kung anong kaya kong gawin kung...."

Hindi ko na naituloy pa ang ibig kong sabihin ng utusan ako ni Bernard na isara ang pinto.  Nagtaka man ako, ay sinunod ko pa rin siya.

"Mahiga ka sa tabi ko Maynard." wika niya

Wala ni konting pag-aalinlangan na nahiga ako sa tabi niya, masuyo kong hinaplos ang kanyang pisngi,

"Ang akala ko ay wala akong kwenta Brad, akala ko ay makabubuti para sa akin, para sa atin ang aking ginawa.  Ngayon ko napagtanto na maling mali pala ako.  Mas may higit na nagmamahal sa akin at alam kong mahal na mahal ko rin.  I Love you Maynard, mahal na mahal din kita.  Kiss me please." ang sabi ni Bernard.

Hindi ko alam kung anong naging reaksyon ko ng marinig ko ang kanyang sinabi.  Para akong inilipad ng hangin sa alapaap.  Maligayang maligaya ako dahil mahal din pala niya ako ng tulad ng aking pagmamahal.  Hinalikan ko siya ng buong pagmamahal, tinanggap ko ang kanyang dila sa loob ng aking bibig na tila may hinahanap na kung ano. 

Hinalikan din niya ang leeg ko, ang aking pisngi, ang aking tenga at ang kanyang kamay ay humagod na sa aking likoran.  Naginit na ang aking katawan at siguro ay maging siya rin.  Nasa kainitan na ang aming paghahalikan ng maalala ko si Tatay kaya bumitiw ako at bumaba ng kama.

"Brad. alam mong gustong gusto ko ang ating ginagawa pero si Tatay, baka biglang pumasok.  Mangako ka sa akin, gagawin natin ang gusto natin pareho kapag magaling ka na at doon sa ating tahanan.  Mangako ka." wika ko.

"I promise." pangako niya at hinalikan pa ako sa kamay habang nakatitig sa aking mata.

"Bernard, isa pa, please, huwag mo akog itataboy tulad noong isang umaga, baka hindi ko na talaga kayanin, hindi mo lang alam kung anong naramdaman ko noon.  Swear Brad, swear to me."

"I swear, Maynard. Hindi ko na muling gagawin ang itaboy ka."

-----o0o-----

Bernard

Tatlong araw akong nanatili sa ospital.  Na dis-charged na ako at binabayaran na lang ang aming bill.  Hindi na ako makapaghintay pa na makauwi, sabik na sabik na akong makapiling si Maynard.  Ewan ko kung paano nagsimula, pero ang alam ko ay sobra sobra ang pagmamahal ko kay Maynard, hindi mapapantayan ang pagmamahal na nadarama ko sa kanya, higit pa sa pagmamahal na inalay ko noon kay Me-Anne.

"We're going home Brad." wika ni Maynard ng pumasok ng silid.  Nginitian ko siya.

"Naghihintay na si Tatay sa sasakyan."

Lumapit siya sa akin at hiningan ko muna ng isang mainit na halik, kahit naroon pa ang isang nurse na siyang magtutulak ng aking wheelchair.  Napatingin sa amin ang  nurse, tinging na masaya, na pa "Yes!" pa sa katuwaan.

Mainit ang kanyang halik, matamis ang kanyang labi.  Nawala bigla ang aking pagka bagot dito sa ospital.  Gustong gusto ko nang makauwi para magkasarilinan na kami.

"Gusto ko nang maramdaman ka sa loob ko." bulong niya sa akin.

"Ano pang hinihintay natin.  Nurse pwede bang maglakad na lang kami?" wika ko sa nurse, pero tumanggi siya.  Policy daw nila iyon na ihatid sa isang wheelchair ang pasyente hanggang sa makalabas na ng ospital.

Isa pang halik ang iginawad niya sa akin.  Sukbit ang isang bag at ilang kagamitan ay naglakad na si Maynard habang tulak naman ng nurse ang wheelchair ko

-----o0o-----

Pagdating namin sa bahay ay kaagad tinungo ni Tatay ang kusina at naginit ng tubig.

“Mga anak, maglalaga ako ng paborito ninyong tsokolate, anong gusto ninyong palaman sa tinapay.” Wika ni Tatay.

“’Tay, alam na alam ninyo ang paborito ko ah.  Salamat po.  Kahit sawsaw lang ng tinapay sa tsokolate ay okay na sa amin, ‘di ba Maynard?” tugon ko.

Maya maya lang ay lumabas na si Tatay buhat sa kusina, dala ang isang tray na naglalaman ng dalawang tasang tsokolate at loaf bread.

“Tay!  Bakit dalawa lang ang tsokolate?  Kayo po?” wika ni Maynard.

“Hindi na ako, paalis na rin ako.  Ang paalam ko kasi sa opisina ay late lang ako dahil sa susunduin ko si Bernard sa ospital.  Maynard, ikaw na muna ang bahala kay Bernard ha.”

“Sige po ‘Tay, huwag na kayong mag-alala.”

Inabot sa akin ni Maynard ang isang tasa ng tsokolate at sabay naming ininom ang masarap na tsokolate.  Magkatabi kami sa upuan habang nanonood ng TV. Ito ang unang pagkakataon na magkatabi kaming nanonood at nainom ng tsokolate, hindi bilang magkapatid lang, kundi bilang magkasintahan.  Ginagap niya ang aking kamay, pinagsalikop ang aming mga daliri at pinisil ng mariin.  Naramdaman ko na nag-init ang aking katawan.  Nilagay ko ang dalawang kamay ko sa kanyang bewang saka humilig sa kanyang balikat, naamoy ko ang mabango niyang hininga.

Umakbay naman sa akin si Maynard, hinagod ang aking balikat at braso ng kanyang kanang kamay.  Inabot naman ng kaliwang kamay ang aking buhok at sinuklay suklay iyon gamit ang mga daliri.

Nakangiti ako, ang sarap ng feeling na may nagmamahal sa iyo.  Isang halik ang dumampi sa aking pisngi.  Bahagya ko siyang nilingon, nakatitig pala siya sa akin at nagtama ang aming paningin na tila nagkaintindihan at nagdikit ang aming mga labi.

Bumitiw siya sa paghalik at bumulong.  “I love you Bernard, ang tagal kong hinintay ang ganitong pangyayari.”

“I love you too Maynard.  Sana lang ay sinabi mo na noon pa.  Akala ko ba ay gusto mo akong maramdaman sa kalooblooban mo, gusto mo pa ba?” excited kong tanong nang maalala ko ang sinabi niya sa ospital.

“Yes my dearest brother, gustong gusto ko matagal na.  Angkinin mo na ang inilaan ko talaga sa iyo.” Masiglang tugon ni Maynard.

Hinila na niya ako paakyat sa aming kwarto.  Nagunahan pa kami sa paghuhubad ng aming suot na damit.  Dinig ko ang paghinga ng malalim ni Maynard ng makita ang hubad kong katawan.  Niyakap niya ako ng mahigpit, nagdikit ang pareho naming hubad na katawan, nadama ko ang init ng kanyang katawan habang panay ang haplos sa aking likuran.

Hinalikan ko siya sa labi, maiinit na halik ang iginawad ko sa kanya.  Naglaban ang aming mga dila, nagsipsipan. Patuloy ang paglalakbay ng kanyang kamay sa aking katawan hanggang sa matagpuan ang aking pagkalalaki.  Napaungol na ako ng malakas, dinaklot na ang bukol ko sa harapan at pinisil pisil.  Lalong sumidhi ang aking pagnanasa sa ginawa niyang iyon.

Naupo ako sa gilid ng aking kama habang patuloy pa rin kaming naghahalikan.  “Halika na Maynard.  Batid kong sabik na sabik ka na sa mataba kong alaga.  Alam kong gustong gusto mo nang matikman ang aking katawan.  Gawin mo na ang gusto mo, sa iyo na ito.” Wika ko habang dahan dahan akong nahiga

“Oh Bernard, kung alam mo lang kung paano ko pagnasahan ang katawan mo habang natutulog ka.  Kung alam mo lang na gusto kong sambahin ang bukol na iyan sa iyong harapan, kung alam mo lang.” sagot ni Maynard.  “Paliligayahin kita mahal kong kapatid, ipalalasap ko sa iyo kung paano ako magmahal, Titigasan ka nang ubod tigas na  hindi mo pa kaylan man nararanasan.”

“Huli ka na, hindi mo ba naramdaman sa iyong paghaplos kanina?  Ga bakal na ang tigas ng sabihin mong pwede ko nang angkinin ang pinakaiingatan mo para sa akin.”

“Kung gayon ay kunin mo na, angkinin mo na Bernard.”

Hinawakan ko ang kanyang batok at muling hinalikan ang malambot niyang labi.  Bumaba pa ang isang kamay ko patungo sa kanyang tiyan,  Ramdam ko ang pag-galaw nito na tila umaalon sa dampi pa lang nang aking palad.  Ang kamay naman niya ay malayang naabot ang aking titi, at nang mahawakan ay ikiniskis pa sa ilalim ng kanyang bayag.

“Sigurado ka ba talaga sa gusto mong mangyari. Dahil kapag nagsimula na ako ay siguradong wala nang atrasan pa kahit na bawiin mo pa ang iyong sinabi” paalala ko sa kanya.

 

 

Itutuloy.....