Ang Yummy Kong Stepbrother – Chapter 27 – Katapusan ng Kabaliwan

 

Ang Yummy Kong Stepbrother – Chapter 27 – Katapusan ng Kabaliwan

 

Hindi malimot-limotan ni Andrew ang gabing iyon.  Lagi niyang tinitignan ang picture na iyon para maalala kung paano siya naging asal baboy.  Galit siya sa sarili sa pangyayaring iyon.

---------------o0o---------------

Matuling lumipas ang mga araw at buwan.  Magpapasko na at dahil mahaba ang bakasyon at maka bagong taon na ang balik sa opisina ay minabuti niyang umuwi ng Cebu at doon na magpasko at bagong taon.  Naisip niya kung umuwi rin si Melvin.

Early morning ang flight na nakuha ni Andrew kaya alas nwebe pa lang nang lumapag na siya sa airport ng Cebu.  Tuwang tuwa si Claude pagkakita sa ama, agad na yumakap sa ama.

“Umuwi rin ba si Melvin Tita?”

“May pasok pa sila ngayong araw na ito.  Mamayang hapon pa ang uwian nila.” Sagot ni Marta.

“Anong ibig ninyong sabihin, mamayang hapon na uwian.  Hindi ko kayo naintindihan.”

“Mamayang hapon pa galing ng opisina.  Dito na siya nagtatrabaho, hindi mo ba alam?”

Hindi na sumagot si Andrew.  Ngayon lang niya napagtanto na hindi lumipat ng tirahan ang kinakapatid kundi sa probinsya na ito nagtrabaho.  Nanlumo siya, alam niyang siya ang dahilan.  “Mahal talaga ako ni Melvin at siguro ay hindi niya talaga kaya ang aking pinag-gagagawa.  Napakatanga ko talaga.” Wika ni Andrew sa sarili.

 ---------------o0o---------------

Hapon, pagbukas ng pintuan ay nabungaran kaagad ni Melvin si Andrew na kalaro ang anak.

“Tito Melvin, narito si Daddy.” Tuwng tuwang balita ni Claude sabay yakap at kiss sa pisngi.

“Anong pasalubong ng Daddy mo sa iyo?”

“Mga pagkain po saka yung nakabalot ay hindi ko pa po alam.  Sa pasko ko pa raw pwedeng buksan.”

“Oo naman.  Hello kuya, kumusta.”

“Melvin, may kasalanan ka sa amin lalo na kay Andrew.  Akala ko ba ay nagpaalam ka sa kanya ng maayos.” Galit na wika ni Marta sa anak.

“Nagpaalam naman ako ah.  Sinabi ko rin na alam na ninyo.”

“Pero hindi mo sinabing dito ka sa Cebu lilipat.”

“Kelangan pa ba yun?”

“Okay lang po yun tita, huwag na kayo magalit.  Naunawaan ko naman po si Melvin.”

“Hmm, mali pa rin yun.”

“Vin, inom tayo mamaya ha.  Gusto rin kitang makausap ng tayo lang.”

“Tungkol saan Kuya.”

“Basta, mamaya mo na lang malalaman.”

---------------o0o---------------

Pagdating ni Gener ay agad na naghanda ng hapunan si Marta at sabay sabay na silang kumain.  Nagpahinga lang sandali ang magkinakapatid at inaya na ni Andrew mag-shot sina Melvin at ang Papa Gener niya.  Nagpaunlak naman si Gener.  Maaga rin nilang pinatulog si Claude.  Hindi naman tumagal sa kwentuhan at inuman si Gener at nagpaalam na magpapahinga na.  Naiwan na lang ang dalawa nina Andrew at Melvin.

“Ano ba ang gusto mong pagusapan natin, yun bang tungkol sa paguwi ko dito ng Cebu na hindi ko pinaalam sa iyo.  Wala naman akong ikinuwento sa kanila na ikapapahamak mo.”  - Si Melvin.

“Alam ko naman iyon.  Tara, sa labas tayo uminom para siguradong walang makakarinig sa paguusapan natin.” Hindi pa sumasang-ayon si Melvin ay agad na umakyat at tinungo ang kwarto ng kanyang Papa.  “Pa, pwede po bang mahiram ang kotse ninyo.  Maglilibot libot lang kami ni Melvin sa syudad.”

Bumukas ang pintuan at inabot ni Gener ang susi sa kanyng anak.  “Huwag masyado pagagabi ha?” paalala sa anak.

---------------o0o---------------

Sa isang tahimik at medyo tagong lugar siya dinala ni Andrew.  Nang makakuha ng bakanteng mesa ay agad na umorder ng apat na beer si Andrew.  Tahimik lang si Melvin.

Bakit ba bigla ka na lang nagpalipat dito sa Cebu, ano ang iyong dahilan.  Magtapatan na tayo, ako ba ang dahilan?”

“Nagkaroon ng bakante dito sa branch namin dito, pagkakataon ko na kaya inaplayan ko kaagad.”

“Bakit bigla yatang naiba ang ihip ng hangin?  Dati kasi ay mas gusto mo doon sa Manila.  Ano ba talaga ang dahilan.  Hindi mo na ba kayang pakisamahan ako?”

“Mapilit ka eh di sasabihin ko na ang totoo.  Ayaw ko naman kasing masaktan ang ego mo kaya nanahimik na ako pero makulit ka rin eh.” Ang medyo may inis na sagot ni Melvin.  Hindi sa hindi kita kayang pakisamahan, pero malaki na kasi ang ipinagbago mo.  Iba ka na sa Andrew na nakilala ko noon.  Hindi ko na kasi masikmura ang pinag-gagawa mo kaya kesa mag-away tayo ay umalis na lang ako.

“Nandidiri ka na ba sa akin?”

“Noong una ay inunawa kita.  Sabi ko ay dahil malungkot ka sa pagkawala ni Ate ng patulan mo si Roger at asawa nito, pero sa paglipas ng mga araw ay napagtanto ko na sinasadya mo na.  may gusto kang patunayan sa sarili mo.  Na dahil sa maganda kang lalaki at napakaganda pa ng pangangatawan ay inaakit mo na ang mga lalaking nakakasalamuha mo.”  Sandalig tumigil sa pagsasalita si Melvin dahil sa nilapitan sila ng waiter at dala ang inorder na pulutan.

“Noong una ay akala ko ay ako lang.  Totoong naakit mo ako sa simula pa lang, pero wala akong balak na akitin ka rin.  Kaya lang ikaw ang nagpasimula.  Natatandaan mo ba noong magsama ka ng dalawang lalaki na muntik ka nang maabuso, naghinala ako na inakit mo sila.”

“Pero sunod sunod na eh hanggang sa kung sino sino na lang ang inaakit mo at pag-naakit ay pinapatulan mo, mga kaibigan ko, kaibigan mo.  Ilan beses ba kitang naaktuhan, yung kay Diego, Dondi at sa dalawang kabataan sa gym ni Benny.  Naghinala rin ako na pati yung sinasabi mong Engineer na nabutan ko ay may ginawa rin kayong kahalayan.”

Lahat naman ng sinabi ni Melvin ay hindi pinasinungalingan ni Andrew.  “Tama ka, naging sobra ang bilib ko sa sarili na kahit na sinong lalaki ay mapapasunod ko basta pagbibigyan ko.  Nagawa ko naman.  Lahat ng sinabi ko ay napag-isip isip ko na rin at sumobra na talaga, nawalan na ako ng hiya maging sa taong mahal ko.  Hindi ko naman talaga pinagsisihan ang mga nagawa ko, ang iba kasi sa kanila ay nakatulong sa akin.  Pero may pangyayaring nagpagising sa akin at simula noon ay iniwasan ko na ang ganong gawain.”  Isang buntong hininga ang pinakawalan ni Andrew.

“Sa Maniwala ka man o hindi ay umiwas na ako.  May tukso pa rin, madali akong matukso pero dahil sa pangyayaring iyon ay nakaya kong umiwas.”

“Sabi mo ay may iba na nakatulong sa iyo.  Sa anong bagay at maari ko bang malaman kung sino o ano ang nakatulong sa iyo?” usisa ni Melvin.

“Nakakuha ako ng sideline at kumita ako ng malaki.”

“May kapalit ba?  Si Darwin ba ang sinasabi mo.”

Tumango lang si Andrew.  Sapat na ang sagot na iyon ni Andrew.  “Eh yun namang nagpagising sa iyo na may mali kang ginagawa”?

“Pwede bang sa akin na lang iyon?”

“Ikaw ang bahala.  So, ano ngayon, bakit mo sinasabi sa akin ang mga iyon.  Ano talaga ang nais mong iparating sa akin?”

“Tungkol sa atin, wala na ba talaga tayong pag-asa na magka-ayos pa.  Sadya bang hanggang langit na ang galit mo sa akin?”

“Wala akong galit sa iyo kuya, bagkos ay naawa ako sa iyo.  Nag-aalala kasi ako na baka isang araw ay magising ka na lang na lalaki na ang hinahanap mo at hindi ka na mag-asawa pang muli.  Natatakot din ako na baka paglaki ni Claude at malaman ang ibang ginawa mo ay mamuhi sa iyo ang anak mo.”

“Isa pang dahilan iyan kaya nagbago na ako.  Matanong kita, wala ka na bang nararamdamang pagmamahal sa akin.  Hindi ka ba nagselos man lang noong maaktuhan mo ako sa ibang lalaki?”

“Noon ay hindi na talaga selos ang aking nadarama, galit na, galit na galit at kung tumatalab lang ang sumpa ay isinumpa na kita.  Naramdaman ko na hindi mo pinahahalagahan ang pagmamahal ko sa iyo kahit na sinabi mo rin na mahal mo na ako.  Tuloy ay inakala kong nagbibiro ka lang.  At dahil sa sunod sunod na nakita ko ang kasinungalingan mo ay tumindi na ang galit ko sa iyo.  Alam mo bang iniyakan ko gabi gabi ang mga pananakit mo sa aking damdamin.”

“Alam kong nasasaktan kita, kaya lang ay mahina ako pagdating sa tukso.  Naghihintay ako na tulungan mo ako, pero lumayo ka lalo.”

“Paano akong hindi lalayo.  Kung makita mo ba akong nakikipagharutan sa kama kasama ng ibang lalaki, ano ba ang mararamdaman mo.  Hindi ba masasaktan ka rin? Kasi ang minamahal mo ay may kasiping iba.

“Bumalik ka na sa akin, pangako magbabago na ako.  Bigyan mo naman ako ng second chance.”

“Kahit siguro ilang chance pa ang ibigay sa iyo ay hindi mo rin naman kayang tuparin eh.  Mahirap ang mangako lalo na kung napapako.”

“Wala ka na ba talagang tiwala sa akin?”

“Wala na kuya, pagdating lang naman sa ganong bagay.  Nagbago ka na kasi talaga kuya.  Lumevel up na, upgrade pa.  Hindi mo ba itatanong kung bakit ko nasabi ang gayon?

“Bakit?”

“Natatandaan mo ba na humingi ako ng kopya ng picture na magkasama tayo.  Gusto kasing makita ni Claude ang mga picture natin, binura ko na kasi sa aking CP ang mga picture natin na magkasma.  Buti na lang at inisa isa ko munang tingnan bago ko ipinakita kay Claude,  Kung nagkataon ay baka hindi ka igalang ng anak mo.”

Nagulumihanan si Andrew sa sinabi ni Melvin.  “Bakit, picture lang naman ah at wala naman tayong picture na malaswa.”

“Nagdedelete ka ba ng message?  Reviewhin mo nga ang message mo sa akin?  Hanapin mo yung pinadala mong picture.”

Kinuha niya ang CP at isa isang tiningnan ang message kay Melvin.  “Eto, narito pa.”

“Sige, isaisahin mo ang mga picture na pinadala mo.”

Isa isang tiningnan ni Andrew ang mga larawan.  May karamihan din at sa bandang huli ay tumambad ang mga litrato na nakukulapulan ng tamod ang mukha niya, larawan na may subong burat, pati na picture habang may kumakantot sa kanya.  Hindi siya makapaniwala na nasama ang mga larawang iyon, hindi siya makatingin ng diretso sa kinakapatid.

“Kung sa tingin mo kuya ay maiinggit ako dahil sa ginawa mo ay nagkakamali ka kuya.  Naawa ako sa iyo at kay Claude.  Kasi naisip ko kung nakita iyan ni Claude ay baka nagwala iyon.  Bata pa man siya ay alam naman niya ang masama at bastos.  Kuya, marami ka nang ginagawa na hindi ko kayang gawin.  Iba ka na, sugapa nang matatawag iyon para sa akin.  Hindi ka ba natakot na baka ma-scandal ka?  Gumawa kaya ako ng ibang FB at ipost ang mga larawang iyon at makita ng mga kakilala mo, kaopisina mo at worst ng Mama ko at Papa mo?  Baka sa susunod ay video na ang gawin mo kasama ang iba-ibang lalaki mo.  Mas bakla ka pa sa akin kuya.”

Wala ni isang salita ang lumabas sa bibig ni Andrew.  Natulala siya.  Wala siyang intensyon na ipadala ang larawang iyon, hindi niya alam na napasama ang larawang iyon na nagpababa sa kanyang moral.  Agad na niyang inayang umuwi si Melvin, hindi na siya nagpaliwanag pa.

Naging malungkot ang pasko at bagong taon ni Andrew.  Hindi naman niya ipinahalata sa anak at mga magulang ang kanyang alalahanin.  Bumalik siya ng Manila na mabigat ang kalooban.  Hiyang hiya talaga siya sa kinakapatid.

“Bakla na siguro ako.  Ilang lalaki na ba ang nakakantot sa akin, ilang lalaki na ang natsupa ko.  Bakit ako nasisiyahan sa ganoong gawain?” mga tanong na naglalaro sa kanyang isipan.

Nangako siya na wawakasan na niya ang mga kabaliwang pinag-gagagawa niya. 

 

End of Book 1

Wait for Book 2 coming very soon.

Thanks for reading.