Magkapatid (Part 5)

 

 

Magkapatid (Part 5)

 

Bernard

Nabisto na ni Tatay ang lihim namin ng kapatid kong si Maynard.  Hindi sinasadyang nadinig niya ang aming pagtatalo pagkatapos ng Libing ni Me-Anne.  Syempre na shock siya at tutol sa aming relasyon dahil sa tunay kaming magkapatid at magkadugo.

Hindi naman niya kami kinondena, bagkus ay inunawa kami, pero hindi naman daw ibig sabihin na kukunsintihin na niya ang aming gawain.  Nagdesisyon siyang paghiwalayin muna kami.  Ipadadala ang isa sa amin sa Mindanao para doon muna tumira sa isa kong tiyuhin na si Tito Carding na isang sundalo.

Noon una ay si Maynard ang napili niyang ipadala dahil siya daw ang panganay, subalit tumutol ako at iprinisinta ko na lang ang aking sarili dahil alam kong mahihirapan siya doon.  Mas malakas kasi ako sa kanya, pisikal man o sa emosyon.  Hindi na naman tumutol doon si Tatay.

“Paano, nagkasundo na tayo.  Iwan ko na kayo.  Goodnight.”

“Goodnight din po ‘Tay.  Sleep well.”  Bukal sa loob namin at may pagmamahal ang pagbati naming iyon.

“Okay ba sa iyo ang naging desisyon ni Tatay at ang desisyon ko ha Maynard.” 

“Syempre hindi.  Ayaw kong magkalayo tayo, pero wala naman na tayong magagawa pa.  Para sa kapakanan naman nating ang naging pasya ni Tatay.” Wika ko.

Inakbayan ko si Maaynard. Sumandal siya sa dibdib ko at wala sa loob na nilalaro na pala ang king dibdib at utong.

“Hmmm.  Ikaw ha, naughty hehehe.  Anong ginagawa mo.  Gusto mo ba hehehe.”  Biro ko

“Hah!  Sorry, hindi ko namalayan.  Pasensya na.”  May pagkapahiya niyang wika.

“Talaga lang ha!”  Bigla kong ipinasok ang isa kong kamay sa loob ng kanyang pants.  Napakembot siya at napa buntung hininga pa, “Hindi daw eh bakit tigas na.”  biro ko sa kanya.

“I will miss you Bernard hmmmppp umpp.” Wika niya na panay ang halik sa akin.  “Huwag mo akong kalilimutan dahil ikamamatay ko hmmppp ump ump.” Patuloy pa niya.  Ipinasok na niya muli ang kanyang kamay sa loob ng tshirt ko at nilapirot na naman ang aking utong, dahilan para mapa-ungol na ako. “Mahal na mahal kita Bernard, I love you.”

“Mami-miss din kita Maynard hmmppp ahhmmmm” tugon ko habang tinutugon ko rin ang kanyang mga halik.  Huwag mo rin akong kalilimutan, huwag mo akong ipagpapalit sa ibang lalaki Maynard dahil magwawala ako hmmpp ahmmmm umpp.”

“Let’s make love again Bernard.  Fuck me.  Gusto ko uling maramdaman ka sa loob ko ahmmmppppp.”

Hindi na ako nagpatumpik tumpik pa at sinabihan siyang maghubad na ng kanyang damit.  Parang kidlat kami sa bilis, parang magic na sa isang iglap ay nag tila bagong silang kaming sanggol.

Niyakap ko siya ng buong higpit, nagbungguan na ang matitigas naming burat at muling naglapat ang aming mga labi, punong puno ng pagmamahal, nanginginig sa pananabik.  Dama ko ang mainit na dampi ng kanyang palad sa aking likoran at sa aking bewang.  Napaungol na kami pareho.  Nawala ang alalahanin sa nalalapit naming paghihiwalay.  Buong magdamag kaming nagsalo sa bawal na pag-ibig.

-----o0o-----

Walang tigil ang aming iyakan ni Maynard habang papasakay na ako ng kotse para ihatid ni Tatay sa airport.  Hindi na siya sumama sa paghahatid dahil baka hindi raw mapigilan ang sarili at makagawa ng hindi maganda na ikapapahiya namin pareho.  Hinalikan ko siya sa huling pagkakataon sa harap mismo nang aming ama.

-----o0o-----

Habang lumilipad ang eroplano ay maraming mga bagay ang pumapasok sa aking isipan.  Inaalala ko si Maynard, kung ano ang magiging kalalagayan niya sa kanyang pag-iisa.  Mahal na mahal talaga niya ako, walang duda at napatunayan ko rin sa aking sarili na mahal ko rin siya at handa kong isakripisyo ang sarili kong kaligayahan para sa kanya.

Pero naisip ko rin ang aming kinabukasan.  Bata pa kami ay palagi naming napaguusapan ang tungkol sa pagpapamilya.  Gusto raw niya ng maraming anak para masaya hindi gaya namin na dadalawa lang kami.  Gusto raw niyang yumaman kaya magsisikap daw siyang mag-aral para makahanap ng magandang trabaho.

Ako man ay ganon din.  Mag-aasawa ako sa tamang panahon na kaya ko nang magdala ng pamilya.  Naalala ko tuloy si Me-Anne.  Siguro kung hindi siya nagtaksil ay baka siya ang aking naging asawa sa hinaharap.  Minahal ko naman talaga siya, hindi ko pa alam noon na mahal ko rin si Maynard bilang kapartner.  Mahal ko siya noon bilang kapatid.

Naisip ko ang magiging buhay namin kung kami ang magsasama.  Hindi kami magkakaanak at higit sa lahat ay pupulaan kami ng mga tao dahil sa pareho na kaming lalaki ay magkapatid pa.  Incestous relation ang papasukin namin.

Nagising na lang ako sa reyalidad ng marinig ko ang announcement na pababa na ang aming eroplano

-----o0o-----

Sa bahay nina Tito Carding ay palaging maraming sundalong pumupunta kaya nang dumating ang pasukan ay pagsusundalo ang pinili kong pag-aralan. 

Palagi namang tumatawag sa akin si Tatay.  Bawal muna ang magkausap kami ni Maynard.  Miss ko na siya.  Mahirap kalimutan ang mahal mo lalo na at matagal din kaming nagkasama bilang magkapatid.  Maraming masasayang alaala naming dalawa ang aking binabalikan na nagbibigay naman sa aking ng lakas ng loob para ipagpatuloy na makipaglaban sa buhay.  Hindi ko na rin naiisip pa si Me-Anne.  Limot na limot ko na siya.

Sa aking isipan ay kinukumusta ko si Maynard.  Naniniwala akong maririnig niya ang aking dalangin para sa kanya.

Lumipas ang mga araw, buwan at taon.  Parang kaylan lang, sampung taon na pala ang lumipas.  Ngayon ang araw ng pag-uwi ko sa aming dating tirahan kung saan naroon si Maynard.

Matiyaga akog naghihintay sa aking Tatay na siyang susundo sa akin dito sa Airport.  Nakita ko na siya na humahangos papalapit sa akin.  Muling nag-balik sa aking alaala nang mahuli niya kami ni Maynard na may relasyon.  Kitang kita ko sa kanyang mukha ang pagka disapoint. 

Habang papalpait siya ay kinabahan ako bigla.  Para bang may humahalukay sa aking tiyan, para tuloy akong masusuka.

“Bernard, anak!  Welcome home.”  Bati niya sa akin.  Lumuluha niya akong niyakap, matagal bago bumitaw.  Tinitigan ko siya, pinagmasdan kong mabuti.  Nagtitigan kami, ama sa anak, anak sa ama.  Tumulo na rin ang aking luha.

Malaki ang ipinagbago ni Tatay.  Ito ang una naming pagkikita simula ng tumira ako kay Tito Carding sa Mindanao.  Malaki ang itinanda ng kaniyang itsura, medyo may tiyan na siya at tumaba pa.  Maputi na rin ang kanyang buhok pero, naron pa rin naman ang angking gandang lalaki kung saan namin namana ang aming itsura.

“Tayo na anak, nagihintay na ang kapatid mo sa bahay.”

Habang daan ay masaya kaming nagkukuwentuhan, wala siyang nababanggit tungkol kay Maynard.  Habang papalapi ng papalapit kami sa aming bahay ay nagiisip na ako kung paano haharapin si Maynard.  Alam ko na naman ang maraming bagay tungkol sa kanya.  Kinukwento sa akin ni Tatay kapag tumatawag sa akin o di kaya ay sa E-mail

Isang hindi ko kilalang babae ang nagbukas ng gate para makapasok ang kotse ni Tatay.  Malaki na rin ang ipinagbago ng aming bahay, lumaki na ito dahil nagkaroon ng extension. Iba na ang kulay ng pintura at malaki na rin ang ipinagbago sa loob.

Isang batang lalaki na hawak hawak ang laruang kotse ang lumapit sa akin at tila kinikilala kung sino ang kanilang bisitang dumating.  Hindi ako makapaniwala, parang nakita ko ang batang si Maynard na kalaro ko noon, carbon copy siya ni Maynard.  Nasabi na naman sa akin ni Tatay na nag-asawa na si Maynard.

Isang magandang babae ang lumapit sa likuran ng bata at hinimas ang buhok nito.

“Ikaw siguro si Bernard.  Ako si Hana, asawa ako ni Maynard at siya naman si Bernie, anak namin.  Pasensya ka na at naabutan mo akong ganito ang ayos.  Nagluluto kasi ako dahil alam naming parating ka.  Sandali lang ha at ikuha kita na maiinom.”  Wika ni Hana.

“Hey Bernie, meet your uncle Maynard.” Wika ni Tatay na kapapasok lang dahil nag-park pa ng sasakyan.  Tumakbo naman si Bernie papalapit sa kanyang Lolo.

“Lolo, anong pasalubong ninyo sa akin.”

“Kunin mo sa uncle mo, siya ang may pasalubong sa iyo.”

“Uncle, pasalubong ko po.”

“Sandali lang ha at kukunin ko sa kotse.”

“Naibaba ko na ang mga gamit mo Maynard.”

Isang kahon ang aking inabot kay Bernie, tuwang tuwa na nagtatakbo sa kusina at ipinagmamalaki ang ibinigay ko sa kanya at gusto na raw buksan.

“Nasaan si Maynard Tatay.”

“Wala akong ideya kung nasaan siya ngayon.” Sagot ni Tatay.  Wala nga naman siyang alam dahil siya ang sumundo sa akin.  Siya namang paglabas ni Hana, bitbit ang isayng tray na na pinaglalagyan ng miryenda at juice.

“Nagpunta lang ng grocery at may ipinabili ako.  Parating na siguro iyon.” Wika ni Hana.  “Kumain ka muna, at inumin ang juice,  ‘Tay, kayo rin.”

“Salamat Hana.”  Naupo muna kami ni Tatay sa sofa.  Bago na ito, hindi ito ang dati naming sofa.

Matapos namin kainin ang ihinandang miryenda ni Hana ay nagpasya muna akong magpahinga habang hinihintay si Maynard.  “’Tay, saan ba ako pwedeng magpahinga?”

“Ah!  Syanga pala, pinagpagawa kita ng bagong silid.  Pansin mo ba na nagkaroon ng extension itong bahay, doon ko inilagay ang magiging silid mo para hindi ka na mahirapan sa pag-akyat.  Ituro ko sa iyo, tara.”

-----o0o-----

Nahiga muna ako sa kama.  Naisip ko si Maynard.  Simula ng umalis ako ay hindi na kami nagkausap kahit minsan.  Kay Tatay na lang ako nakakakuha ng balita tungkol sa kanya.  Nang ibalita sa akin ni Tatay na nag-asawa na si Maynard ay para akong sinaksak ng pauli-ulit.  Gusto ko nang mamatay noon, tulad ng dati kong ginawa ng mag-break kami ni Me-Anne.  Ayaw ko nang mabuhay pa noon.  Tinanong ko si Tatay kung bakit siya nag-asawa.  May sumpaan kasi kami at alam kong tunay ang pagmamahal niya sa akin.

“Hindi ko alam na mag-aasawa na siya Bernard.  Buntis na pala noon si Hana.  Nakatakda na ang kasal nila bago sinabi sa akin.  Hindi siya naging masaya sa pagsasama nila ni Hana, kahit na ng ipanganak si Bernie.  Alam ko at nindi ko na ikinuwento sa iyo iyon dahil alam kong hindi mo ikatutuwa iyon.  Maniwala ka Bernard, hindi siya maligaya, ni minsan ay hindi ko nakita sa kanyang mga mata ang tingin ng kaligayahan na tulad ng sa inyo.  Mahal na mahal ka niya. Nagsisisi na ako kung bakit ko kayo pinaghiwalay pa.” ang eksaktong sagot ni Tatay noon.

Alam kaya ni Hana ang nakaraan namin ni Maynard?  Ipinagtapat ba niya lahat lahat iyon sa kanya?  Hindi ko naman nakitaan si Hana ng pagka-ilang sa akin.  Marahil ay hindi.

Naisip ko na lumipat na lang ng tirahan.  Wala na akong babalikang Maynard dito.  Nag-asawa na siya at may napaka gwapong anak.  Maswerte pa rin siya dahil tingin ko ay mabait, maalalahanin at mapagmahal na asawa si Hana Uncle na ako at Lolo na si Tatay.  Isa pa ay ang aking kalagayan ngayon.  Masasabi kong isa na rin akong inutil.  Gusto kong umiyak ng malakas pero pinigilan ko.  Naisipan ko na lang maligo muna.

Nagbibihis na ako ng may nagsalita sa aking likuran.

“Kapatid ka po ba ni Daddy?” wika ng boses batang nagsalita.

Shet, Maynard na Maynard talaga ang batang ito, pati ang mata ay kuhang kuha. Nilapitan ko siya at ginulo ang buhok.  “Oo, kapatid ko ang Daddy mo kaya Uncle mo ako.”

“Bakit ganyan ang paa mo?”

“Hahaha.  Napaka-mausisang bata. Kasi hindi na ito tunay na paa,  Peke na ito, artipisyal na lang hehehe.  Pilantod na kasi si Uncle.”

“Bakit po?”

“Hahaha, mahabang kwento.  Ilang taon ka na ba?

“Seven po.  Dito ka na ba titira?”

“Hmmm. Pag-iisipan ko pa.”

“Sabi ni Mommy, mag thank you daw ako sa iyo dahil sa laruan na pasalubong mo sa akin.  Thank you uncle.”

“Welcome.  Napaka bibong bata hehehe.”

First time kong nakausap ang batang si Bernie.  Unang pamangkin ko siya at naalala ko talaga sa kanya si Maynard noong maliliit pa kami.  Parang nagbabalik lang sa lumang panahon.  May nagbukas ng pinto at napatakbo bigla si Bernie.

“Daddy!  Look who’s here.” Wika ng bata. 

Bigla ang pagdagundong ng aking dibdib. Hindi ko alam kung paano ko siya sasalubungin.  Nalimutan ko na hindi ko pa suot ang aking artipisyal na paa ng bigla akong tumayo para salubungin siya, ang kais-isahang lalaki maliban sa aming tatay na minahal ko ng lubos.  Natumba ako at bumagsak sa sahig.

Naghihintay ako ng tulong mula sa kanya, pero nanatili lang siyang nakatayo, walang emosyon.  Hindi ko tuloy masabi kung natutuwa siya na nakita ako o nasusuklam dahil umuwi pa ako.  Nagpumilit akong makaupo uli sa kama at isinuot ko na ang aking artipisyal na paa.

Wala pa rin siyang ipinagbago, nagmature lang siya pero ganon pa rin sa aking tingin ang kanyang mukha, napakaganda pa rin ng kanyang katawan.  Hindi ko tuloy maiwasang isipin kung may ipinagbago rin ang kanyang alaga hehehe.

Pinangko niya si Bernie at mabilis na lumabas ng silid na hindi man lang nagsalita.  Galit siya sa akin at hindi lang siguro mahindian si Tatay na dumito muna ako.  Pero maya maya ay muling bumukas ang pinto, si Maynard, muling bumalik.

“Hey Brad!  Akala ko ay hindi mo na ako iwe-welcome.  Kumusta.  Wala ka pa ring ipinagbago makalipas ang sampung taon.” Bati ko sa kanya.

Katahimikan, walang tugon mula sa kanya.

“Na miss kita big bro.”

“Huwag mo akong matawag tawag na kapatid.  Wala akong kapatid!” sigaw niya.

“Anong sinabi mo!” gulat kong tugon.

“Fuck you!  Tangina ka!  Hindi na kita itinuring na kapatid matapos mo akong kalimutan.  Hindi ka sumagot kahit isang beses sa nga tawag at text ko.  Maging ang aking E-mail ay wala ring reply.  Anong gusto mong gawin ko, yakapin ka, i-welcome gayong kinalumutan mo na ako.” Wika niya na tumutulo ang luha.

“Ginawa ko lang naman iyon para sundin si Tatay at para na rin sa ating dalawa.”

“Kalokohan!.  Pinayagan na ako ni Tatay na tawagan ka.  Siya pa nga ang nagbigay sa akin ng number mo. Panay din ang E-mail ko sa iyo, pero ni isa ay wala akong natanggap mula sa iyo.  Ang sabihin mo ay gusto mo nang kumalas sa ating relasyon.  May pasumpa sumpa ka pang nalalaman.”

Katahimikan.

“Minsan ko nang sinabi ito sa iyo noon na mamatay ako kapag kinalimutan mo, pwes,  maaring heto nga ako at buhay na buhay, pero ang puso ko at kaluluwa ay matagal nang namatay.  Araw-araw, gabi-gabi ay lagi kitang naiisip, miss na miss kita.  Wala naman akong hinangad kundi ang makausap ka kahit sandali.  Nagmakaawa pa ako kay Tatay para ibigay sa akin ang number mo, pero ano, ni ha ni ho ay wala akong narinig mula sa iyo.  Niloko mo lang ako”

Katahimikan.

“Nagsawa na ako.  Hindi na rin kita tinawagan, hindi na rin kita tinext at ini-mail.  Kanasuklaman na kita ngayon.  At para patunayan sa iyo na hindi na kita mahal ay nanligaw ako at nakabuntis.  Hindi na kita kailangan sa buhay ko.  Pero bakit ganoon, bawat araw, bawat gabi na gusto kitang kalimutan ay palagi lang kitang naaalala.  Miss na miss pa rin kita.  Nasuklam ako sa aking sarili dahil nanloko rin ako.  Niloko ko ang aking sarili at maging si Hana at damay pa ang anak ko dahil mahal pa rin kita.  Inis na inis ako sa aking sarili alam mo ba!”

“Patawarin mo ko Maynard kung ginawa ko ang ganoon.  Pero iyon ang tama hindi ba?  Alam kong tama ako, ayaw mo lang tanggapin, ayaw mo lang paniwalaan.  Maganda naman ang nangyari, nagkaanak ka, na siya mong makakatuwang sa iyong pagtanda.  Ako, hindi na ako umaasa pa na makakakita ng magmamahal sa akin.  Sino bang babae ang maglalakas loob na pumatol sa isang pilantod na gaya ko.”

Patuloy ang pag-agos ng luha sa aming mga mata, nanlalabo na ang aking paningin sa dami ng luhang lumalabas sa aking mata.  Hindi ko naman inakala na mangyayari ang ganito.  Pinanghawakan ko ang sumpaan namin.  Gusto ko man siyang yakapin at halikan at sabihing mahal na mahal ko pa rin siya at hindi na muling magkakahiwalay ay huli na ang lahat, may asawa na siya at maliit na anak.

“Bernard, patawarin mo ako, pero siguro ay nararapat lang para din sa ating dalawa na humanap ka ng ibang matutuluyan.  Kung bakit kasi umuwi kapa.  Please, para na rin sa atin ito at sa aking pamilya.” Pakiusap ni Maynard.

Hindi na ako nagulat sa sinabi niya. Naunawaan ko naman siya.  Ako man ay nag-aalangan na tumira pa dito.  Hindi ko alam kung kakayanin ko sila ni Hana na magkasama sa isang kwarto.  Tama naman siya.  Lumabas na siya ng silid pagkasabi niya niyon.

-----o0o-----

Tahimik kaming kumain ng hapunan, halos walang imikan.  Pagkatapos kumain ay nagusap-usap kaming mag-aama.

“”Tay, pwede bang samahan ninyo ako na maghanap ng malilipatan, kahit na maliit na apartment lang.  Alam naman ninyo siguro ang sitwasyon ko dito.  Sana ay maunawaan mo ako.” Wika ko kay Tatay.

“Anak, mas gusto ko sanang sama sama tayo, isang pamilya, pero naunawaan din naman kita kaya kung iyan ang gusto mo ay susuportahan kita.  Maynard, matagal ko din naman hindi nakasama itong si Bernard kaya siguro ay hindi ka naman magdaramdam kung samahan ko siya saan man siya mag stay.  Mas higit niya akong kailangan, hindi naman lingid sa iyo ang kanyang kalagayan sa ngayon.” Wika ni Tatay.

Tango lang ang isinagot ni Maynard.  Alam kong hindi naman siya tutol dahil gusto rin naman niyang lumayo ako.

“Tay, pwede bang samahan ninyo ako sa dati naming kwarto.  Alam kong doon kayo nagkukuwarto ngayon at nakipagpalit kay Maynard dahil mas malaki ang room ninyo.”  Wika ko.

“Ngayon na ba?”

“Opo.”

-----o0o-----

Iniwan muna akong mag-isa ni Tatay pagpasok namin ng silid.  Maraming alaala na nagbalik sa akin pagpasok na pagpasok ko pa lang ng silid.  Dito kami lumaki na Maynard.

Walang pinagbago ang ayos ng silid, ganong ganong pa rin simula ng umalis ako.  Dalawa pa rin ang kama.  Ngayon ko napagtanto na hindi siguro kinaya ni Maynard na manatili sa kwartong ito dahil sa mga alaala namin dito kaya nakipagpalit siya kay Tatay.  Napaka maunwain talaga ni Tatay.

Dito rin kami sa kwartong ito unang nag-away.  Ipinaalam ko kasi sa kanya ang kataksilan ng kanyang nobya na hindi kaagad niya pinaniwalaan.  Dito rin kamu unang nagkaunawan at nagniig at dito rin kami nabisto ni Tatay na may relasyon.  Napahinga ako ng malalim.

“Nanghihinayang ka ba na umalis ka dito.  Nagsisi ka ba na inabandona mo ako?  Marami tayong masasayang araw na na-experience sa kwartong ito.  Hindi ko nga malimutan kaya nakipagpalit ako ng kwarto kay Tatay.”  Gulat ako sa biglang nagsalita sa aking likoran.

Ngumiti ako.  Totoo naman na nanghinayang ako pero hindi ko na sinabi pa.  Naupo ako sa tabi kung saan siya umupo.  Ginagap niya ang aking kamay, first time na naglapat ang aming kamay marakaraan ang sampung taon.  Kinakabahan akong kinikilig na tumingin kay Maynard.  Nakita kong may tumulong luha sa kanyang pisngi.  Kinabig ko siya palapit sa akin mula sa bewang, nagdikit ang aming tagiliran.  Humagulgul na siya kaya marahan kong hinimas ang likuran niya dahil nanginginig na siya, pinakakalma.

Hinawakan ko siya sa magkabilang pisngi at pinunasan ang luha gamit ang king hinlalaki o Thumb saka ko hinalikan sa noo tulad ng ginagawa namin noon ng maraming beses.

“I’m….I’m…so…. sorry Bernard.”

“For what?  Mahal pa rin naman kita.”

Oh Bernard!  Pilit kitang kinamumuhian, pero bakit mas lalo pa kitang minahal.  Marami ka nang isinakripisyo sa akin.  I love you Bro.  Kiss me!  Kiss me please.  Now na.” hiling ni Maynard.

Sa isang iglap ay muling naglapat ang aming mga labi.  Sumulak ang kuryente sa aming laman, halos kainin na namin ang aming mga labi, halos mahatak na ang aming dila sa higpit ng pagsipsip, nagdingas hanggang sa umapoy sa tindi ng aming pagka-sabik sa isa’t isa, sa tindi ng aming pagmamahalan kahit na lumipas na ang mahabang panahon.

“Daddy!”

Shit! Tangina.  Si Bernie na nakatayo sa may pintuan at parang natulala.  Nasaksihan niya ang ginagawa naming paghahalikan ng kanyang ama na alam niyang kapatid ko rin.

“Bernie, lapit ka rito.” Wika ni Maynard, pero sa halip na lumapit ay nagtatakbo pababa.  Mabilis niyang hinabol ang anak.  Paika ika naman akong bumaba ng hagdanan.  Bukas ang pinto at nakita kong mabilis na tumatakbo ang bata sa labas papalayo.  Patuloy namang humahabol si Maynard.  Napakabilis tumakbo ng batang iyon, mana sa ama.

Napasigaw ako nang makita kong may sasakyan na mabilis na humaharurot kung saan naroon si Maynard.  “Maynard!!!! May sasakyang paparating.” Sigaw ko, pero huli na ang lahat dahil hindi kaagad nakita iyon ni Maynard dahil ang iniintindi niya ay ang kanyang anak.

 

…..Itutuloy…..