Lumang Bahay

 

Lumang Bahay

 

Napilitang magsara ang kompanyang aking pinapasukan kaya isa ako sa minalas na mawalang ng trabaho. Hindi naman sa pagmamayabang pero hindi ako masyadong kinabahan dahil sa may pinag-aralan naman ako at mayroon ng experience sa linya ng aking tinapos na kurso. Alam kong madali akong makakakuha nang panibagong trabaho.

Isa pang dahilan kung bakit hindi ako kinakabahan na mawalan ng trabaho ay dahil sa may konti naman akong ipon mula sa aking pagsisikap at regular na dumarating sa akin ang remittance ng aking mga magulang. Isang caregiver ang aking ina sa Italy at si Papa naman ay isang seaman at ako ay ang nagiisa nilang anak. Hindi ko nga malaman kung bakit pa sila nagtrabaho sa ibang bansa ganong iisa naman ang kinakargo nilang anak. Gusto lang daw nilang makaipon para pagbalik nila sa Pilipinas ay magtatayo na lang ng negosyo.

Kung tutuusin ay hindi ko na kailangan pang magtrabaho dahil sa buwan buwan kong tinatanggap na mas malaking di hamak sa buwanan kong sweldo. Pero hindi naman ako waldas, dahil kung waldas ako ay hindi na ako nagtrabaho pa. Ang totoo ay ipon na ipon sa bangko ang lahat ng padala nila, kumikita rin naman kasi ako. Well, minsan ay kinakapos din dahil sa luho, kaya nakakabawas ako kahit papano, pero konti lang.

Ngayon na wala pa akong trabaho ay ang ipon ko muna ang aking aasahang panggastos. Sinabi ko naman sa parents ko na wala akong trabaho ngayon dahil nga sa nagsara.

Kung tutuusin ay masarap din pala ang buhay ng walang trabaho. Hindi mo kelangan na gumising ng maaga para lang pumasok sa trabaho. Pero sa umpisa lang pala. Boring na pag-tagal tagal na. Nakakainip dito sa bahay na nagsosolo, walang magawa kundi matulog, kumain at manood ng TV o Porn Video hehehe. Naisip ko na magpasarap muna ng konti.habang wala pang bagong trabaho.  Simula kasi nang magraduate ako ng college ay nagtrabaho na ako kaagad. Ngayon ay 26 na ako at kailangan ko namang maranasan ng konting luho.

Gumising ako ng maaga, hindi naman sobrang aga, tama lang na parang papasok sa trabaho. Sanay pa rin naman akong gumising ng maaga. Nag-basta ako ng ilang damit at ibang personal na bagay dahil balak kong magpunta sa kung saan ako dalhin ng aking mga paa hehehe, bibiyahe ako ng malayo layo dito sa mausok na Manila.

Nagisip ako nang mapupuntahan. Laguna ang unang pumasok sa aking isipan. Pero saan sa Laguna? Bahala na. Naisip ko na may katrabaho ako na taga Sta. Cruz. Sosorpresahin ko siya dahil kahapon lang ay naka-text ko siya at nasa Laguna nga raw.

Nagbihis na ako, maong pants itim na tshirt, rubber shoes at shades hehehe. Pero bago ako umalis ay nag-research muna ako kung saan ako sasakay. Dahil dito lang ako sa Marikina ay may sakayan daw na pa Siniloan sa may Robinson sa Cainta. From there ay marami na akong masasakyan pa Sta. Cruz. So… Go na ako. Natunton ko naman ang Siniloan at nagtanong naman ako ng sakayan pa Sta. Cruz, May itinuro naman sa akin. Sakay na ako ng jeep na may sign board na Sta., hindi ko na binasa ang kasunod na salita, sa isip ko ay ano pa ba ang kasunod eh di Cruz.

Hindi naman ako kaagad nagbayad dahil sa hindi ko alam ang bababaan ko, basta ang alam ko lang ay papunta itong Sta. Cruz, kaso ang driver ay naniningil na. “Yung mga wala pa pong pasahe ay magbayad na, malapit na po tayo,” wika ng driver.

“Eto po ang sa akin, isa lang po!” wika ko sabay abot ng aking bayad.

“Saan ito?” tanong ng driver.

“Nagtanong pa ang driver ay Sta. Cruz lang naman ang pupuntahan. Saan pa ba patungo itong jeep niya,” sabi ko sa aking isipan, namilosopo hehehe. “Sta. Cruz po, isa lang!” sagot ko.

Hala, nagtinginan sa akin lahat ng pasahero, aba’y bakit kaya. Nagsalita na ang driver. “Aba’y pa Sta. Maria ito amang, hindi Sta. Cruz, mali ka ng nasakyan,” wika ng driver.

Nagtawanan pa ang ibang pasahero, pakiwari ko ay napakatanga ko. “Dito po ako itinuro, nabasa ko naman ang Sta., kaso hindi ko na nabasa pa ang kasunod na salita, akala ko kasi ay wala nang ibang Sta. dito, kundi Sta. Cruz. Paano po iyan, babalik na lang ako.”

“Ay siya, Nasa Santa Maria na tayo, bumaba ka na lang dito at mag-abang ng pabalik na jeep, basahin mo ha, Siniloan,” Wika ng driver, heto ang sukli mo, hindi komo’t naligaw kay ay wala nang bayad, lugi naman ako.

Bumaba na nga ako, alam ko na pinagtatawanan na ako ng mga pasahero. Sama naman ng isip ko, baka nga naawa sila sa akin dahil sa naligaw ako. Ano ba naman itong nababaan ko, walang kabahay bahay, puro puno, wala pang signal para matawagan ko ang kaibigan ko. Bigla pang kumidlat. Ay naku, ka malas ko naman at uulan pa yata ng malakas, wala pa naman akong masisilungan.

Mabilis akong naglakad para maghanap ng masisilungan man lang sakaling umulan nga ng malakas. Wala pa namang dumadaan na jeep. Heto at umaambon na nga. Patay. Palakas na ng palakas, tumakbo na ako ng mabilis nang wala naman talagang paroonan. May nakita akong isang maliit na kalye, at may natanaw akong bahay. Mabato ang daan at hindi sementado, takbo na ako ng mabilis, pero naabutan pa rin ako pagdating sa gate ng bahay. Malaki ang bahay at malayo sa gate kaya siguradong hindi ako maririnig kapag kinatok ko ang bakal o sumigaw. Bukas naman ang gate kaya sumugod na ako. Basang basa ako nang marating ko ang pintuan.

“Tao po!!! Tao Poooo!!” malakas kong sigaw at katok sa pinto. “Ang laki naman ng bahay na ito at lumang luma na, nakakatakot!” Bulong ko sa sarili.

Walang nagbubukas ng pinto, kaya kumatok uli ako at sumigaw ng “Tao Po” nang ubod lakas. May narinig na akong yabag na papalapit. Hindi pa nabubuksan ang pintuan ay naririnig ko na ang bulong, tila galit. Siguro ay nainis sa aking pagsigaw.

“Ano ba ang kailangan mo at kung maka-sigaw ka ay daig pa ang kulog. Sino ka ba?” Wika ng isang may-edad ng lalaki.

“Suplado naman nito,” bulong ko.

“Anong sabi mo?”

“Sabi ko po ay makikisilong lang po, basang basa na po kasi ako sa lakas ng ulan at giniginaw na ako,” pakiusap ko.

“Sino ka ba? Hindi ka taga rito ano? Taga saan ka ba?” tanong ng lalaki na tiningnan pa ako mula ulo hanggang paa.

“Eh baka po pwedeng patuluyin muna ninyo ako at ginaw na ginaw na talaga ako rito. Hindi po ako masamang tao, naligaw lang po ako. Taga Marikina po ako,” wika ko. Saka pa lang ako pinatuloy ng matanda. May tinawag siya at nagpapakuha ng twalya at pamalit kong damit dahil sa basa na talaga ang aking damit pati na ang pantalon.

“Huwag na po, may dala po ako, saan po ba pwedeng magpalit?” tanong ko. Mabait naman pala.

Itinuro niya ang banyo at nagpalit na ako ng tuyo. Hindi naman mababasa ang damit ko sa bag dahil sa plastic iyon na tila water proof. Sa may likoran pansamantalang ipinasampay ang basa kong damit.

Pagbalik ko ay nakaupo na ang matanda sa hapag kainan at may tasa at thermos na doon. “Halika, magkape ka muna ng mainitan ang katawan mo.”

Nagtanong siya kung bakit ako napadpad sa lugar nila, ikinuwento ko naman ang buong pangyari.

“Alam mo Axel, may bagyo ngayon, hindi mo ba alam at malamang na wala ka nang masasakyan pabalik, dumito ka na lang muna at magpabukas kapag umigi na ang panahon.”

“Naku… hindi po ba nakakahiya?”

“Eh kung nahihiya ka ay sige, sumugod ka sa ulan at salubungin mo ang bagyo.”

Ngek! Suplado pala talaga hehehe. Pero mabait naman talaga dahil pinapagpapahinga pa ako sa isang kwarto. Ang daming kwarto, pero wala pa akong nakikitang tao kundi yung matandang iyon at isang lalaki na bata pa na siyang nag-init ng tubig. Siguro ay katulong dito dahil sa lumang luma na ang suot na damit.

Madilim sa silid dahil sa nag-brown out na. Nang tingnan ko ang oras sa aking relo ay 3:15 pa lang ng hapon. Nagiginaw talaga ako kahit na sarado na ang bintana. Papalakas na nang papalakas ang hangin, malapit na ang bagyo.

Nakakatulog na ako nang sa pakiramdam ko ay may tumabi sa aking higaan, wala naman akong nakita. Pero nagkaroon ng kandila sa mesa. Marahil ay nilagayan ni Mang Carpo, yung matandang nagbukas sa akin ng pinto. Nagkumot ako dahil sa nagiginaw talaga ako.

Nakaramdam na ako ng init kaya ipinikit ko na ang aking mga mata. Ngayon naman ay parang may nakayakap sa akin, mas naging komportable naman ako dahil sa nawala na ang aking ginaw. Nakakatulog na ako ng maramdaman ko na may mainit sa aking harapan, parang nahahatak pero masarap.

Nagmulat ako ng mata at nakita ko ang isang lalaki na tsinutsupa na ako. “Sino ka? Anong ginagawa mo sa akin? Tumigil ka?” galit kong wika, pero wala naman akong ginawa para tumigil nga siya, nanatili lang akong nakahiga.

Nagtaas lang ng ulo ang lalaki at nakita kong bata pa, teenager pa siguro at gwapo. Nginitian lang ako at nagpatuloy sa kanyang ginagawa.

Nakaramdam na ako ng sarap, napapaungol na ako. Hindi na ako mapirmi sa higaan, malikot na ang aking katawan dahil sa nasasarapan na talaga ako sa ginagawa niyang pagsuso sa aking burat. Kakaiba na ang hagod sa aking burat at sumusulak na ang dugo ko pataas.

“Uhhhhhhhhhh ahhhhhhhhhhh oooohhhhhhhhhhhhhhh.”

“Axel! Axel! Gumising ka! Binabangungot ka yata!” ang nadinig ko habang niyuyugyog ako. Napabalikwas ako ng bangon.

“Mang Carpo!”

“Umuungol ka kaya akala ko ay binabangungot ka, kaya ginising na kita. Nananaginip ka ba?”

Hindi ako makasagot kaagad, inangat ko ang kumot at tiningnan ang aking harapan. Wala naman nabago sa aking suot na short, suot ko pa rin. Pero kanina ay nakababa iyon habang…… Ahh… opo, pero wala po iyon, huwag po kayong mag-alala.

“Bumangon ka na at maghapunan na tayo.”

“Po! Anong oras na po ba?” Tiningnan ko ang aking relo, pasado alas syete na. Matagal pala akong nakatulog? Pakiramdam ko kasi ay katutulog ko pa lang.”

“Masarap lang siguro ang tulog mo, halika na.”

Brownout pa rin kaya dala namin ang kandila.May mga nakaupo na sa hapag kainan, Tatlong nag-guguwapuhang lalaki at yung batang gusgusin pero pogi rin naman. Pinaupo na niya ako sa tabi niya. Pinakilala muna niya ang mga batang lalaki.

“Axel… sila si Alden, si Jeric, si Ruru at si Miguel,” pagpapakilala ni Mang Carpo. Sa aking paglagay ay pinakabata si Miguel na kung mabibihisan lang ay mas may appeal sa akin hehehe. Si Ruru ay maganda ang katawan, gwapo at pamatay ang dimples at siguro ay masarap na kayakap. Si Alden naman ay parang may kahinhinan at romantico, ang sarap jowain, at si Jeric, ngiti pa lang ay luluhod na ang sang kabadingan.

Masarap ang ulam, paborito ko pareho, adobong buto-buto at dinuguan, kaya napasarap ako ng kain.

Pinagmamasdan ko ang apat na lalaki, napakatahimik nila habang kumakain, laging nakayuko. Hindi ko na lang pinsin. Pagkakain ay parang mga robot ang apat na kanya kanya nang kilos. Otomatic ang galawan, kanya kanya nang toka kung ano ang gagawin. Doon muna kami ni Mang Carpo sa sala.

Malakas pa rin ang ulan sa labas at ang hangin ay tila sumisipol pa. Malakas talaga ang bagyo kung gayon, gayong wala naman akong nabalitaan sa TV man o sa radyo.

“Mang Carpo, kaano-ano po ninyo yung mga binata?” usisa ko.

“Mga pamangkin ko, sa akin na sila lumaki at ako na ang nagpaaral sa kanila. Graduate na ang dalawa, sina Alden at Ruru. Si Jeric ay ngayong taon at si Miguel naman ay gagraduate din sa senior high ngayong school year.”

“Hindi ko nakita yung tatlo kanina, nasaan po sila kanina?”

“Nasa kanilang silid, wala namang pasok di ba at wala namang gagawin. Hindi pa naman nagtatrabaho ang dalawa nina Alden at Ruru.

“Pasok na po kami sa aming silid,” wika ni Alden na tapos na siguro sa ginagawa sa kusina.

“Dito muna kayo, kwentuhan lang tayo,” aya ko sa kanila. Nagtinginan lang sila at umalis na rin, nilingon pa ako ni Miguel na parang may ibig sabihin ang mga mata.

“Mahiyain ang mga iyan, hindi marunong makihalubilo sa tao,” wika ni Mang Carpo.

“Eh, Mang Carpo, ano pong pinagkaka-abalahan ninyo dito. Saka ang laki-laki ng bahay ninyo. Siguro mayaman ang pamilya ninyo.”

Isa akong Doctor, at tama ka, may kaya ang pamilya namin at sa akin naipamana ang bahay na ito. Yung mga magulang naman ng mga batang iyan ay sumakabilang-buhay na. ako na lang ang natitirang buhay.

“Doctor pala kayo.”

“Isa akong surgeon, nag-oopera ako ng kung ano ano.”

“Kaya pala nakaya nyong papag-aralin ang mga batang iyan ng sabay-sabay, malaki naman pala ang kinikita mo sa panggagamot.”

“Hindi naman. Kami rito’y sanay na matulog ng maaga, okay lang bang maiwan ko na ikaw rito?” paalam ni Mang Carpo.

“Eh wala rin lang tayong ibang mapaglilibangan dahil sa walang kuryente, mabuti pa nga po ay matulog na tayo. Saan po ang room ninyo, ang dami kasing kwarto sa bahay na ito.”

“Doon ako sa may veranda, yung sa may sala sa itaas.”

-----o0o-----

Pumasok na ako sa aking silid. Pag-upo ko sa kama ay may nakapa akong paa. Muntik na akong mapasigaw dahil biglang kumilos ang nasa kama. Mabuti na lang at nagsalita ito. “Kuya, pwede pong dito ako matulog sa tabi ninyo, kasi po ay takot ako sa kidlat, hindi po ako makakatulog ng maayos.” Si Miguel pala.

“Ikaw pala yang Miguel, sige lang. Wala ka bang kasama sa iyong silid?”

“Wala po, tig-iisa kasi kami ng silid dito. Pwede po ba payakap, malamig po eh.”

Pinagbigyan ko na at talaga namang malamig, saka bata pa naman at walang malisya. Pero maya-maya lang ay humihigpit ang kaniyang yakap at hinahalikan na ako kung saan saan. Tinangka kong itulak siya, pero sobrang higpit ng pagkakayakap niya sa akin, at parang napaka-lakas niya. Nakikiliti na ko, nasasarapan hanggang sa hinayaan ko na lang siya. Napapikit na ako dahil sa  nabuhay na ang aking libog.

Pagtagal-tagal pa ay parang marami nang kumakapa sa aking katawan, maraming kamay na ang aking nararamdaman at kung saan-saan parte ng aking katawan na may labing humahagod. Napamura ako dahil naroon na sina Alden, Ruru at Jeric at pinagsasamantalahan na ako habang nakamasid lang si Mang Carpo.

Hinubaran na nila ako, gusto ko talagang makawala, pero wala akong lakas, parang kahit gusto kong magpumiglas ay hindi ko kinaya. May humahalik sa aking labi, may dumidila sa aking dibdib, sa aking bayag at sa aking singit. Hindi naman ako magkakaila, sarap na sarap ako at libog na libog na. Nagpalit palitan sila sa paghalik sa aking buong katawan, hindi nawalan ng kadikit na labi ang aking labi. Palaging may sumisipsip sa aking labi at dila.

“Ok ka lang ba Axel?” tanong ni Mang Carpo.

“Tulungan po ninyo ako. Hindi po ako makawala sa kanila, pakiusap po Mang Carpo,”

“Ganyan talaga ang mga batang iyan kapag may naliligaw ditong tao, lalo na at bata pa na gaya mo. Mapa babae o lalaki ay ginagawan nila ng kahalayan hahahah. Nasasarapan ka naman di ba? Hahahaha!”

Para naman akong kinilabutan sa tawang iyon ni Mang Carpo, parang sa horror movie. Totoo naman ang sinabi niya, nasasarapan ako, sarap na sarap, nakababaliw na sarap, kaya inenjoy ko na lang.

Sinubukan kong mahawakan ang mga burat nila dahil parang ang sarap paglaruan. Dahil mas type ko si Miguel ay siya ang aking inuna. Nasapo ko ang kanyang titi, sobrang tigas at sa murang edad ay ka kabayo na yata ang burat. Isinubo ko iyon kaya agad siyang napa-ungol, kakaiba ang kanyang ungol, parang nangagaling sa banga. Ang sarap palang tsupain ang mataba at mahabing burat.

Sasandali ko pa lang natitikman an titi ni Miguel ay may humatak sa kanya at isingit sa bibig ko ang kanyang burat na ubod din ng tigas at taba. Nahirapan talaga ako pero kinaya ko pa rin. Si Ruru pala ang may ari ng burat na iyon. Gigil na gigil akong tsinupa iyon, ang sarap din dahil madulas na sa aking bibig sa pinaghalong laway at precum.

Tuloy pa rin naman sila sa ginagawa nilang pagromansa sa akin, Hindi ko na makita kung sino ang tsumutsupa naman sa akin at kung sino ang nasa aking singit at butas.

Akala ko ay lalabasan na si Ruru dahil iba na ang kanyang ungol at parang matatae na, pero bigla ring may humatak sa kanya. Si Jeric naman na kaagad na napaupo sa aking dibdib at inangat pa ang aking ulo saka isinalaksak ang kanyang titi sa aking bibig. Grabe pala siya, wild dahil sa pinagdidiinan pa ang aking ulo habang sinasalubong ng bayo ang aking bibig. Hirap na hirap ako sa kanya.

Mabuti na lang at itong si Alden ay pinalitan na siya. Ngunit bago ko pa man masubo ang kanyang titi ay napa sigaw ako sa sakit. “Awwwwwwwww masakit, sino iyon awwwwwwwwww.” Tangina si Ruru at pinasok na ang aking lagusan. Masakit na masarap. Magsasalita pa sana ako pero napasok na ni Alden ang kanyang batuta sa aking bibig. Sabay na nila akong kinantot, sa aking butas at sa aking bibig.

Tangina, grabeng sarap ang aking nararamdaman, kakaibang sensasyon dahil itong si Miguel ay tsinutsupa na ako. Nakaya ko namang mahawakan ang titi  nila ni Jeric at akin na itong sinalsal.

Hindi nagtagal ay isa isa na silang nagsi-ungulan dahil sa nilabasan na sila. Si Alden ay sa bibig ko nilabasan at si Ruru naman sa aking butas. Ang dalawa ay sa aking katawan iwinasiwas ang kanilang burat kaya, napuno ng malapot na tamod ang aking katawan.

Akala ko ay tapos na dahil sa nilabasan na sila lahat, hindi pa pala dahil sa pinaluhod naman ako ni Jeric at siya naman ang dumale sa aking butas. Napabuntong hininga na lang ako. Masarap naman talaga pero malalaspag naman ako ng husto. Hindi ko Gusto ang ganito.

Bigla ang kadyut ni Jeric, pwersahan ang ginawa niyang pagpasok, sinagad pa ng todo at pinagdiinan sa aking kweba ang kanyang pagkalalaki. Gusto kong magmura dahil sa ginawa niyang pagkantot, kaya lang ay may nakasalpak na namang titi sa aking bibig, si Miguel na naman. Wala yata silang kapaguran, walang kasawaan.

Ang aking pinagtataka ay hindi sumasali si Mang Carpo, nanonood lang siya sa isang sulok, ngising-ngisi ang bibig. Nakakainis na ngisi.

Isa isa nilang pinasok ang aking lungga, lupaypay na ako sa pagod pero sila ay parang bale wala lang, wala talagang kapaguran.

Nang mapasok na nila akong lahat ay tumigil na sila. Nagpasalamat na ako dahil sa wakas ay natapos din sila.

“Okay na ba kayong lahat?” ang narinig kong sinabi ni Mang Carpo. Sabay sabay naman silang sumagot ng oo. “Eh di… ako naman,” wika pa niya.

Lumapit na siya sa kama, lumayo naman na ang apat at tumayo sa may dinding, manonood pa yata sa gagawin ni Mang Carpo.

Naghubad na siya ng kanyang damit pang-taas at kasunod din ang short. Nanlaki ang aking mata at hindi makapaniwala sa aking nakita. Halimaw pala itong si Mang Carpo dahil sa ga braso na niya ang kanyang titi, wasak ang bibig ko at butas ko nito at baka ikasawi ko pa. Hinimatay na ako ng tuluyan. Wala na akong alam sa sumunod na pangyayari.

-----o0o-----

Nagising ako dahil sa may tumatama ng liwanag sa aking mga mata, Umaga na at wala ng ulan. Nag-iisa na ako sa silid. Magdamag nila akong pinagsamantalahan.

Nagmamadali akong nagbihis at kinuha ang aking bag na dala. Tuyo na rin ang aking pantalon at parang hindi naman nabasa. Nagtataka ako kung bakit parang wala naman akong naramdamang masakit sa aking katawan. Akala ko ay hindi na ako makakagulapay pa matapos nila akong gawan ng kahalayan. Kinapa ko rin ang aking butas, wala namang nagbago, hindi masakit at parang hindi naman napasok.

Hindi ko na hinanap pa sina Mang Carpo at ang mga pamangkin niya, nagmamadali akong lumabas ng bahay. Parang hindi umulan dahil tuyong tuyo ang paligid. Mabilis akong lumayo, lumingon pa ako at nakita kong parang magigiba na ang bahay dahil sa bulok na ang mga kahoy. “Paano nangyari ang ganito?” ang naitanong ko na lang sa sarili. Muli akong lumingon at nakita ko pa sila sa bintana na kumaway.

Mabilis na akong tumakbo papalayo, walang lingon-likod. Pagdating ko sa main road ay may nakakita sa aking dalawang may edad na ring lalaki.

“Ano’t humahangos ka, saan ka ba galing amang?” tanong ng isang lalaki.

Hindi ako makapagsalita kaagad dahil sa nahahapo pa ako. Inalalayan nila akong maglakad sa tindahan sa tapat at may upuan doon. “Tekla, bigyan mo nga muna ng tubig itong si amang at mukhang napaglaruan ito.”

Nang mahimasmasan ako ng konti ay ikinuwento ko sa kanila ang nangyari, minus yung sexual thing.

“Hindi naman umulan kahapon ah at walang bagyo, ang init-init pa nga kahapon eh,” sabad nung Tekla.

“Alam mo amang, ay napaglaruan ka, wala nang nakatira sa bahay na iyon dahil sa namatay na ang may ari. May minasaker sa bahay na iyan at lima ang natagpuang patay. Ang pinaghihinalaan ay yung matanda ang pumatay tapos ay nagpakamatay din. Si Mang Carpo. Simula noon ay pinabayaan na ng pamilya ang bahay na iyan at kinatatakutan na talaga. Tingnan mo nga at mabubuwal na yata sa kabulukan,” kwento ng matanda.

“Ay siya, napaglaruan ka nga. Ilan na ba ang mga lalaking naligaw sa bahay na iyan. Puro pa naman hindi taga rito sa atin ano ga?” – si Tekla

“Ay hala, hayan na ang jeep at ikaw ay sumakay na, pa Siniloan yan. Ang sakyan mo ay yung Sta. Cruz ang sign board ha!” bilin ng matanda.

Habang daan ay pangiti-ngiti ako. “Babalik ako roon, babalikan ko kayo. Sa inyo ko lang naranasan ang sobrang sarap sa pakikipagtalik hehehe.”

 

 

End………………