Caregiver (Part 6)

 

Caregiver (Part 6)

 

Sherwin

Napaka-gago talaga ng Eman na iyon. Naisahan ako. Pero kung alam lang niya kung gaano ko kagusto ang halikan siya. Matagal ko na siyang minahal. Minsan nga ay hindi ko na maitago ang selos.

Ano ba itong ginawa mo sa akin Eman. Bakit hindi ako mapakali sa sandaling halik lang na hindi pa sinasadya. Sira ka kasi. Ano ngayon ang gagawin ko. Lalo mo lang pinasidhi ang pagkakagusto ko sa iyo.

Ayokong makipaglaro sa iyo dahil sa alam kong matatalo ako. Babae ang gusto mo alam ko. Babae rin naman ang gusto ko, hindi rin naman ako bakla, at least yun ang alam ko, pero bakit ako nagkaganito pagdating sa iyo.

Hindi ko na kaya pa ito, pupuntahan ko siya sa kanyang silid, bahala na si batman kung ano man ang mangyari.

-----o0o-----

Eman

“Hmmmmm uhmmmmmmm! Huh! Se..se..sherwin! Anong ginagawa mo?” ang aking nasambit nang makita kong nakadagan sa akin si Sherwin at hinahalikan ang dibdib ko. Kaya pala parang may kung anong nakakakiliti sa akin.

“Hindi ko na kayang pigilin pa Eman. Matagal ko nang gustong gawin ito sa iyo, kaya lang ay nag-aalala akong baka hindi mo magustuhan at masira ang pagkakaibigan natin. Mahal kita. Natutuhan na kitang mahalin habang inaalagaan mo ako. Huwag mong isipin na bakla ako dahil sa ginawa kong ito. Ikaw lang ang kaisa-isahang lalaki na minahal at ginawan ng ganito. Patawarin mo ako pero wala nang makakapigil pa sa akin,” wika ni Sherwin.

“Pero sherwin, mali ito. Pareho tayong lalaki,” sabi ko.

“Mali na kung mali. Sabihin mo nga sa akin, mali bang magmahal? Maaring hindi normal, pero kailangan bang babae lang ang aking mahalin?”

Wala akong maisagot dahil may punto naman siya roon. At ako man ay may itinatago ring kakaibang damdamin sa kanya. Mahal ko rin siya. Wala lang akong lakas ng loob na ipagtapat sa kanya dahil sa alam kong sa simula pa lamang ay hindi na dapat.

Bigla na lang niya akong hinalikan sa aking labi. Hindi ako nakakilos, hindi nakaiwas at hindi rin nakatanggi. Nanlaki lang ang aking mga mata sa ginawa niya, pero wala akong ginawa para pigilan siya. Hinayaan ko lang siya.

Matagal niya akong hinalikan. Nakaramdam ako ng unti-unting pag-iinit ng pakiramdam. Hindi ko halos namalayan na tinutugon ko na ang kanyang mga halik. Napahawak pa ako sa batok niya para mas mariin ang aming paghahalikan at ang isa kong kamay ay humahagod na sa kanyang likuran. Bumitiw lang kami para sumanghap ng hangit at muli ay naglapat ang aming mga labi.

Subalit pangsamantala lang ang aking pagkalimot dahil sa natauhan agad ako. Naitulak ko siya dahilan para maalis ang pagkakadagan sa akin at tuluyang maghiwalay ang aming bibig.

“Sherwin… tama na! Mali ito. Pareho tayong lalaki. Ano na lang ang iisipin ng iyong mama kapag nalaman ito. Saka pareho tayong may nobya. Hindi ba pagtataksil din ang gagawin natin kapag itunuloy natin ang nais mong mangyari..

“Makikipag-hiwalay ako at ganon din ang gagawin mo. Alam kong mahal mo rin ako, nararamdaman ko yon. Tumingin ka sa akin. Sabihin mo sa akin ang nararamdaman mo, ang totoo mong nararamdaman sa akin.” – si Sherwin.

“Tama ka… mahal din kita, pero hindi sapat na mahal natin ang isa’t-isa para gawin ang bawal.”

“Eman, maawa ka sa akin, kung kaya mong sikilin ang damdamin mo, ako ay hindi. Nahihirapan ako. Alam mo bang sobrang sakit ang naramdaman ko ng makita ko kayong magka-holding hands ng Mylene na iyon, lalo na ng ipakilala mo pa na Girl friend mo siya. Gusto kong saktan ang babaeng iyon.

“At papano sila, si Bea, si Mylene kapag nagka-relasyon tayo. Ano ngayon ang magiging papel nila sa atin. Maipapakita mo ba sa mga tao na nagmamahalan tayo? Maamin mo ba sa mama mo na tayo na?”

Napaisip si Sherwin. Tila nasukol sa aking sinabi. Walang maitugon.

“Ganito na lang, ililihim natin ang ating relasyon. Ipagpatuloy natin ang pakikipag-relasyon sa ating mga nobya, pero kapag tayo lang, kapag walang mapang-husgang mata ang makakakita ay tayo naman. Fair na siguro iyon. Please Eman, mahal na mahal na kita, hindi ko na kayang mawala ka sa akin, ikamamatay ko na kung sakali..”

Naawa na ako kay Sherwin, nabigo na siya minsan at hindi ko alam kung anong kaya niyang gawin sakaling magmatigas ako. Nayakap ko na lang siya. Napaiyak na rin ako dahil maging ako naman ay nahihirapan din. Dahil sa totoong mahal ko na rin siya ay nahalikan ko siya sa kanyang labi. Mabilis ang reaksyon niya at kaagad na tinugon ang aking halik.

Dahil sa halik na iyon ay nawala na ako sa aking sarili. Napakasarap kasi niyang humalik, nanunuot sa buo kong kalamnan. Ang lambot na kanyang labi at ang bango pa ng kanyang hininga. Pareho na kaming nakalimot at nangyari ang hindi dapat na mangyari.

Nagulat ako sa pagtunog ng aking CP. Tumunog na ang alam clock.  “Huh!  Lintik!! Akala ko ay totoo na. Panaginip lang pala. Akala ko talaga ay totoo,” bulong ko sa aking sarili

Bumangon na ako, Hinatak ko ang aking twalya na naka-hanger at nagtuloy na ng banyo. Ugali ko nang maligo muna bago mag-almusal. Nag hubad na ako. Nang hubarin ko ang aking brief ay nagulat ako dahil basa ang pundilyo. Naihi pa ba ako? Inamoy ko. Tangina! Amoy tamod. Nilabasan yata talaga ako sa aking panaginip. Langhiya Sherwin, kahit sa panaginip ay kaya mo akong irating sa orgasmo.

Iniisip ko ang napanaginipan ko kagabi na parang totoong-totoo, tuloy ay nagawa ko pa uling magbati sa aking paliligo.

Bago mag-alas syete ay nakasakay na ako ng jeep. Duamting ako ng opisina nang 7:30 AM.

Sherwin

Nagising ako na yakap ko ang aking unan. Ang sarap na aking panaginip. Ayaw ko pang bumangon, tinatamad ako. Gusto kong alalahanin ng buo ang aking panaginip. Magkayakap daw kami ni Eman at magkalapat ang aming mga labi. Ang sarap sa aking pakiramdam sa mga halik na iyon. Para akong ipinaghehele sa bawat dampi ng palad sa aking likoran at sa paghaplos sa aking buhok. Nakalimot kami pareho at may nangyari sa amin.

Nanghihinayang ako at kaagad akong nagising. Kill joy talaga. Oh Eman, hanggang sa aking pagtulog ay kung bakit ikaw pa rin ang laman sa aking panaginip.

Bumangon na ako. Pagbaba ko ng hagdanan ay siya namang pagsulpot ni Eman, bihis na at papasok na sa trabaho. Nagkatitigan kami. Ang gwapo talaga niya, fresh na fresh at ang bango. Napatingin ako sa gitnang parte ng kanyang katawan, Shet ano itong nasa isipan ko. Bakit yung panaginip ko kaagad ang pumasok sa aking isipan. Natikman ko na kasi sa aking panaginip ang bukol niya sa harapan.

“Good morning Sherwin. Ang ganda yata ng gising mo ah. Siguro ay napanaginipan mo si Bea ano hehehe. Paalis na ako. Mauna na ako ha!” paalam niya sa akin.

“Hindi ako nakasagot. Hindi na naman niya hinintay pa ang aking reply dahil diretso na siya sa pintuan. Nakalabas na siya at muli nang sumara ang pintuan ay nakatayo pa rin ako sa paanan ng hagdanan. Nasapo ko ang aking harapan, tumigas kasi ang junjun ko haaayyyyy. Baliw na yata ako.

Pagpasok ko nang banyo ay kaagad akong tumapat sa shower. Hindi ako gumamit ng heater dahil sa gusto kong mapawi ang nararamdaman kong pag-iinit ng aking katawan. Pero kahit yata lagyan pa ng yelo ang tubig kong pinapaligo ay hindi kayang palamigin ang init ng aking katawan.

Naalala ko ang ginawa namin ni Eman sa aking panaginip. Sobrang intense kasi ng aming halikan. Parang totoo na kanyang hinalikan ang buo kong katawan. Malinaw na malinaw sa aking alaala ang buong pangyayari. Nagumpisa sa aming mainit na halikan, lips to lips, tounge to tounge hanggang sa paliguan na niya ng halik ang buo kong katawan.

Sarap na sarap ako lalo na ng kanyang kagat-kagatin ang aking utong tapos ay sinipsip saka hinatak ng labi ang dulo. Iba ang sensasyon kong naramdaman, bago ko lang naexperience na may humalik, humimod at sumipsip sa aking dibdib at utong. Libog na libog ako.

Lalabasan na sana ako ng may pumatak sa aking pisngi, nasampal ko pa ang pisngi ko dahil sa may gumapang na malamig. Nang magmulat ako ng mata ay butiki pala na nahulog buhat sa kisame. Laking galit ko sa butiking iyon. Bakit may butiki sa aking silid.

Dahil sa ala-alang iyon ay nagawa ko tuloy ang magsariling sikap. “Ahhhhhhhh shet Eman, ang sarapppppppp moooooohhh,” ang aking nasambit ng ako ay labasan. Binilisan ko na ang paliligo nang makaraos ako.

-----o0o-----

Naglalakad ako patungo sa aking opisina ng matanaw ko si Eman at si Ana na halos magkadikit na ang mukha. Ewan ko kung anong pinag-uusapan nila sa ganito kaagang sandali. Nasira tuloy ang maganda kong mood. Hndi ko alam sa sarili na naisalpak ko pala ang pinruan ng aking silid.

“Emma… pakitawag mo nga si Ana at kakausapin ko sandali.” Utos ko sa aking sekretarya sa intercom.

“Tawag raw po ninyo ako.” Bungad ni Ana pag-pasok sa aking opisina.

“Yes. Ano na ba ang status sa ating inventory system. Marami pa rin bang descripancy sa actual at sa computer records? Matagal pa ba yan bago ma-perfect or at lease minimal na lang ang mga may diprensya.?”

Ewan ko kung bakit napag-initan ko si Ana. Alam kong ginagawa naman niya ang lahat at may mga suggestions naman na siyang naibigay sa akin pati ng ng internal audit. Hindi naman siya nag-follow up kung ano ang aking desisyon. Hindi naman talaga ako dapat na magalit, kasi naman nabungaran kong magkausap sila ni Emman at sa malayo ay animo naghahalikan na. Nagseselos talga ako.”

“Sige na Ana, makakalabas ka na. Papasukin mo si Emma.”

“Mamaya ay magpapatawag ka ng meeting. Kailangan ko ng representative ng accounting, audit at warehouse. Ang agenda ay tungkol sa inventory. 10AM sa conference room. Gawan mo kaagad ng memo at ipa-receive sa kinauukulan,” utos ko sa aking sekretarya. “Sinadya kong 10AM para naroon pa si Eman.

-----o0o-----

Present sa aming meeting ang warehouse supervisor kasama ang staff niyang si Eman, ang accountant kasama niya si Ana at representative ng internal audit. Sa aming meeting ay tinanong ko ang status nang aming project sa inventory. Gusto ko sanang ma perfect ang aming inventory control, yung ang record na galing sa computer ng accounting department at ang record ng warehouse at actual inventory stock ay balanse at walang discrepancy. Tinanong ko ang warehouse at accounting. May mga problema silang sinasabi na ewan ko kung bakit ngayon lang nasabi sa akin gayong ilang beses na kaming nagmeeting tungkol doon.

Nasigawan ko pa si Eman dahil sa kanilang record natuturo ang sisi, ngayon. Alam kong nagulat siya dahil harap-harapan ang paninisi ko sa kanya. Lahat tuloy ng present sa meeting ay napatingin sa kanya. Pinamulahan siya ng mukha, hindi siguro akalain na magagawa ko siyang pagalitan, sigawan sa harap ng kasamahan.

“Sorry po Sir. Ginagawa po naman namin ang lahat ng aming makakaya, kaya nga palagi kaming nakikipag-coordinate sa accounting. Hindi naman po siguro lahat ng sisi ay sa amin ibaling, pero tinatanggap ko po. Trabaho din kasi namin iyon. Pasensya na po,” mangiyak-ngiyak na depensa ni Eman. Ewan ko kung anong naramdaman ko ng oras na iyon, pero alam kong tama naman ako, boss ako kaya may karapatan akong pagalitn sila.

Natapos namin ang meeting bago mag-tanghalian. Marami na namang pangako, maraming gagawin pagbabago.

-----o0o-----

Alas dos ng tanghali, lumabas ako para mag-CR. Nakita ko si Eman na kausap ang accountant at si Ana. “Bakit narito pa si Eman? Hindi ba siya pumasok sa eskwelahan? Dinamdam ba niya ang aking ginawa?” tanong ko sa aking isipan. Nakita ko pang pumasok sila sa conference room.

Pagbalik ko ay tinanong ko ang aking sekretarya kung anong ginagwwa nila sa Conference room.

“Eh Sir, may paguusapan daw kasi sila tungkol sa napagmeetingan kanina,” sagot ni Emma.

“Sino daw ang nagpa-meeting?”

“Si Eman po raw kasama si Merto, ang supervisor niya. Nadinig ko nga na may exam daw ngayon si Eman pero hindi na pumasok. Bahala na raw. Babawi na lang daw sa susuonod.”

Tumalikod na ako. Nakaramdam ako ng guilt. Kasalanan ko ang hindi niya pagpasok.

-----o0o-----

Pag-uwi ko sa bahay ay nadatnan kong nag-uusap si Mama at si Eman.

“Nandiyan ka na pala Sherwin. Halika sandali at may sinasabi si Eman,” wika ni Mama

“Ano po iyon?” wika ko na nag-kiss muna sa pisngi ni Mama saka ako naupo sa tabi niya.

“Nagpapaalam itong si Eman na mag-drop muna sa eskwelahan. Nahihirapan daw siyang pagsabayin ang pagpasok sa school at sa trabaho. Hindi ba sabi ko sa iyo ay huwag mo namang bigyan ng mahirap na trabaho para may time namn sa pag-aaral.” Wika ni Mama.

“Naku Mam, hindi po ako nahihirapan sa trabaho, madali nga lang po, kaya lang ay medyo may konting problem sa aking trabaho. Hindi po ako nagrereklamo sa aking trabaho, sadya lang talagang hindi ako sanay na mag-aral at magtrabaho ng sabay,” dahilan ko.

“Mag-full time na siyang mag-aral muna saka na siya magtrabaho Ma. Kukuha na lang muna ako ng mag-substitute sa kanya sa agency.”

“Naku, hindi po pwede Sir Sherwin. Wala po akong ipapadalang pang-gastos kay Nanay,” pag-tutol ko.

“Pasusuwelduhin ka pa rin naman namin eh,” sagot ko.

“Naku! Lalo naman akong hindi makakapayag ng ganun, sobra sobra na nga ang pabor kong nakukuha sa inyo.”

“At ano naman ang mangyayari sa iyo, tatalikuran mo ang pangarap mo at nang magulang mo? Dahil ba sa nasigawan kita kanina? Wala ba akong karapatan na magalit sa aking empleyado. Tinatanong ko lang naman kayo sa status ng proyekto natin kung bakit natagalan ang ine-expect kong result.” Pasigaw ko nang wika. Galit ako dahil guilty ako at hindi ko iyon kayang aminin sa harap ng aking mama.

“Sherwin! Kalma ka lang. Nagpapaalam lang naman. Sa palagay mo ba ay papayagan ko siya. Bakit hindi mo alamin, baka kulang sila sa tao at kelangang ng karagdagang tauhan. O di kaya sa sa aking opisina na lang siya.”

“Ma naman, Kakausapin ko ang kanyang supervisor kung kailangan pa ng karagdagang tao.”

Sa pagkain ay wala kaming imikan. Matapos maghapunan ay kaagad siyang pumasok sa kanyang quarter.

Hindi ako mapalagay, gusto ko siyang kausapin at humingi ng paumanhin. Napahiya siguro kaya ganon ang naisip na gawin. Pinuntahan ko siya sa kanyang tulugan. Nakaawang ang pinto at nadinig kong may kausap sa kanyang phone.

Base sa nadinig kong sinasabi niya ay si Mylene ang kausap at tungkol naman sa kanilang pag-aaral iyon.

“I love you! Bye.” Ang huli kong nadinig na sinabi niya. Nag-init ang punong tenga ko sa narinig. Nainis na naman ako kaya about face uli ako dahil sa inis. Baka kung ano na naman ang masabi ko kaya hindi ko na siya kinausap.

-----o0o-----

Eman

Nagulat ako nang sisihin ako ng harap-harapan doon mismo sa aming meeting kanina. Hindi naman masama ang loob ko dahil tungkol naman sa trabaho ko ang ikinagalit niya, pero sana naman ay tinanong ako sa aking side kung anong rason ko. Napahiya kasi ako. Pero bale wala lang naman sa akin yun. Ngayon pa ba ako magba-balat sibuyas?

Hindi na ako pumasok sa aking klase at inasikaso ko na lang ang aking trabaho. Naisip ko na mag-full time na lang muna sa aking trabaho saka ko na lang ipag-patuloy ang aking pag-aaral. Mas kailangan ko kasi ng trabaho kaysa sa pag-aaral. Mag-iipon na lang ako para sa susunod ay maipag-patuloy ko na ang aking pag-aaral.

Pag-uwi ko sa bahay at nagpasalamat ako at naroon na si Mam Susan. Sinabi ko ang aking pakay. Siya namang pagdating ni Sherwin at isinangguni rin ni Mam ang aking pakay sa kanyang anak, Laking galit ni Sherwin ng mabatid ang sinabi ko kay Mam. Napasigaw na siya, mabuti na lang at naroon si Mam at napakalma ito.

Hindi ko na ipinagpilitan ang aking gusto dahil lalo lang magkaakroon ng hindi pagkakaunawaan.

Nagpahinga na ako matapos kaming maghapunan. Maging sa hapag ay wala kaming imikan. Tinawagan ko na lang si Mylene at nagtanong kung anong ginawa at kumg may assignment. Wala daw naman at nagpasalamat naman ako at hindi rin natuloy ang pagbibigay ng quiz. Hindi ko na kinuwento ang nangyari sa aking trabaho kaya hindi ako nakapasok.

-----o0o-----

Ewan ko kung kasama pa rin sa aking duties ang magbigay ng suggestions kung anong mabuting gawin. Ako na ang pinagawa ng aking supervisor na magbigay ng suggestions at recommendations.

Pina-review ko kay sir Merto, ang aking supervisor, ang aking ginawa at mamaya raw ay makikipag-usap siya sa accounting at audit para idiscuss iyon.

Hindi ako maka-focus sa aking trabaho. Gusto ko pa ring kausapin si Sherwin para payagan akong mag drop na lang sa school. Tinawagan ko ang sekretarya niya at tinanong kung naroon si Sir. Kausap daw si Sir Merto at mga taga accounting at audit.

“Mamaya, sabay kang mag-lunch at ikukuwento ko ang nadinig kong pinag usapan nila,” wika ng sekretarya.

Lunch break na ay hindi pa nabalik ang king supervisor. Mag-isa akong kumain ng lunch dahil hindi pwedeng walang maiwan sa bodega. Wala tuloy akong nakuhang tsismis mula kay Emma.

-----o0o-----

Hindi pa rin nabalik ang ang aming supervisor gayong tapos na ang lunch break. Hindi uli ako pumasok sa school. Gusto kong malaman ang napag-usapan nila at makausap din si Sherwin.

Nagpaalam ako sa aking kasama na pupunta sa accounting. Nag-CR muna ako bago ako nagpunta dahil mas maganda ang CR doon dahil sa bago itong repair. Pagpasok ko ay naroon si Sir Merto, ang aming supervisor at si Sherwin.

“Anong ginagawa mo dito Eman. Wala ka bang pasok sa school ninyo?” tanong ni Sherwin.

“Gusto kasi kitang kausapin,” tugon ko.

“Kung ang sasabihin mo lang sa akin ay ang pag-tigil mo sa eskwelahan ay mag-resign ka na rin!” Malakas niyang wika saka ako tinalikuran. Napatanga na lang si Sir Merto sa pangyayri.

“Bakit? Anong sabing titigil sa sa eskwela?” tanong sa akin ni Sir Merto. Hindi kami sanay na may Sir kay Sir Merto. Ayaw niya. Gusto niya ay Merto lang

Hindi ako makasagot, nakatungo lang ako. Tumulo ang aking luha.

 

Itutuloy…………