Sa Tabing Dagat……. (Part 7)

 

Sa Tabing Dagat……. (Part 7)

 

Isang gabi na medyo umaambon-ambon ay muntik nang maaksidente si Marlon. Patawid na siya ng biglang may nag-cut sa kanyang sasakyan at muntik na silang magkabanggaan. Nasagi tuloy ang side mirror niya at nabasag. Mabuti na lang at iyon lang.

Huminto naman ang sasakyan na nakasagian niya. Bumaba pa ito at tila galit pa gayong ito naman ang may kasalanan. Lumapit ito sa kotse ni Marlon. Kinatok nito ang bintana ng kotse ni Marlon. Binaba naman ni Marlon ang salamin na bintana.

“May problema ba pare?” tanong ni Marlon.

“Marlon?” ang tila hindi makapaniwalang nabigkas ng lalaki.”

“Warren? Ikaw ba ‘yan?” gulat na wika ni Marlon.

“Marlon? Ikaw nga hahaha” tuwang tuwang wika ni Warren.

Bumaba na nang sasakyan si Marlon sabay abot nang kamay, bahagyang yakap at tapik sa balikat. “Kumusta, ang tagal mong walang paramdam ah,” sabi ni Marlon.

Nawala na sila sa sarili na hindi alam na nakakaabala sila sa trapiko, nagbusinahan na ang mga kasunod nila.

“Mag-usap tayo sa ibang lugar, sumunod ka sa akin,” wika ni Warren na tumalikod na at sumakay na sa kanyang kotse at pinaandar iyon sabay busina kay Marlon at sumenyas pa.

Sa isang mall sa ‘di kalayuan nagtungo ang sasakyan ni Warren kasunod ang sasakyan ni Marlon. Swerte at may magkalapit na bakanteng parking slot kaya doon na sila nag-park. Sa isang medyo sosyal na bar sila pumasok. Kaagad na nag-order ng beer si Warren.

Warren:    Kumusta ka na! Ang tagal na hindi tayo nagkita ah. Siguro ay may anim na buwan na. Ano nang balita sa iyo.

Marlon:    (Nagsasaling ng beer sa baso) Eto, medyo busy. Nagpa-practice na ako. Diyan ako sa isang sikat na audit firm, sa law division ako. Kumusta ka na rin. Wala kang paramdam ah. Paminsan-minsan ay nagte-text ako sa iyo, pero walang reply.

Warren:    Sorry nga pala. Ang totoo ay nawala ang aking CP. Na-snatch ba hehehe. Tanga eh kaya hayun, natangay. Hindi ko naman tanda ang number mo kaya hindi kita matawagan. Medyo busy rin naman ako.

Marlon:    Totoo ba ‘yan. Pwede mo naman akong puntahan sa bahay.

Warren:    Hindi ko alam ang bahay n’yo. Ikaw nga eh, alam mo naman kung saan ang condo ko.

Marlon:    Naku, hindi ko ugali ang basta na lang pupunta ng walang pasabi. O heto, ikaw na ang maglagay ng nunber mo.

Warren:    Misscall mo ako para ma-save ko ang number mo.

Marlon:    Kumusta kayo ni Leila? Wala pa ba kayong balak na magpakasal? O baka kasal na kayo, hindi mo lang ako inimbitahan.

Warren:    Wala na kame.

Marlon:    Hah! Bakit?

Warren:    Mahabang kwento. Sama ka sa akin, sa condo, ikuwento ko sa iyo ng buo. Saka ayaw kong magkwento rito.

Marlon:    Hindi pwede eh. Siguro sa ibang araw na, marami talaga akong kelangang i-research, basahin na kaso, para naman my reference ako sa hawak kong case.

Warren:    May girlfriend ka na ba?

Marlon:    Wala pa akong panahon para diyan.

Warren:    Boyfriend?

Marlon:    Mas lalong wala. Ano ka ba? May ipinalit ka na ba kay Leila?

Warren:    May napupusuan na ako. Hindi pala, mahal ko na, kaya lang ay hindi pa niya alam. Natatakot kasi akong sabihin dahil sa baka hindi ako tanggapin.

Marlon:    Hala, ikaw pa. Sa gandang lalaki mong iyan, mayaman, may mga negosyo. Walang karapatan kung sino mang iyon na tanggihan ka. Sila ang mawawalan hahaha.

Warren:    Sobra ka naman. Baka maniwala ako sa iyo. Sana lang yung taong yun ay ganon din ang isipan. (umorder pa ng beer”

Marlon:    Last na yan ha, kelangan ko na kasing magpahinga muna. Ikaw kasi, pina-snatch mo ang phone mo.

Warren:    Matanong lang kita, ikaw ba ay nagkaroon na dati ng karelasyon?

Marlon:    Wala. Sabi ko naman sa iyo, iba ang priorities ko. Tama na yung pa-crush lang muna at one-night stand hahaha.

Warren:    Pang one-night stand mo lang pala ako.

Marlon:    Hindi naman. Ayaw ko lang talaga ng may seryosong relasyon. Saka hindi naman ako basta-basta sumasama. Namimili naman ako. Na-offend ka ba dahil sa sumama ko sa iyo at may nangyari kaagad sa atin? Tapos ay wala na. Hindi ba ganon din naman sa kaso mo? May GF ka pa nga nun eh. Pampalipas oras at libog mo lang ako!

Warren:    Galit ka?

Marlon:    Ubusin na lang natin ito. Ayokong gabihin masyado. Baka lumakas pa ang ulan.

Wala nang nagawa pa si Warren. Nagtaka siya sa biglang pagbabago ng mood ni Marlon.

-----o0o-----

Habang nagda-drive ay naiinis sa sarili si Marlon. “Shet talaga. Ano bang nangyari sa akin kanina? Bakit bigla na lang uminit ang ulo ko. Kasi ba naman ay nasabi ko na ayaw ko pa ng relasyon, pwede kung  one-night stand lang muna. Shet! Na offend ko siya. Baka isipin niya na malandi lang talaga ako,” wika sa sarili ni Marlon.

Nakarating na siya ay hindi pa rin mawala sa isipan ang pangyayari sa bar. Binalak niyang tawagan para manghingi ng sorry, pero hindi niya itinuloy. Naisip niyang baka lalong iba ang isipin.

 

-----o0o-----

Dahil sa dami ng dapat gawin ay nawala na isipan ni Marlon ang naganap ng huli silang magkita ni Warren. Maging ang mga message ni Raffy at Angelo ay hindi na rin niya nasasagot. Madalas ay ginagabi siya sa opisina dahil masusi niyang pinag-aaralan ang kasong nakaatang sa kanya ngayon.

Pagdating sa bahay nila ay kaagad sa kama ang bagsak dahil sa pagod, nakahiga lang naman siya, pero nag-iisip pa rin.  

Nag-ring ang kanyang CP. Ayaw sana niyang sagutin pero nag-aalala siyang baka importante ang tawag. Si Raffy ang tumawag. Sinagot na niya iyon.

Marlon:    Hello, Raffy. Napatawag ka. Anong atin?

Raffy:       Wala lang, mangungumusta lang. Ano, kumusta ka na. Hindi ka sumasagot sa mga message ko ah.

Marlon:    Heto, sobrang busy, kararating ko lang ng tumawag ka. First case ko itong aking pinag-aaralan at gusto kong ipanalo kaya heto, halos araw-araw ay gabi na ako nakakauwi. Pasensya na kung hindi ko nasasagot at tawag mo.

Raffy:       Alam ko naman iyon, Nag-aalala lang ako kasi ay baka masyado ka nang nagpapagod at baka nagkasakit ka na.

Marlon:    Nakakapagod talaga. Alam mo bang mas mahirap palang mapagod ang isip kesa sa pagod ng katawan. Itulog lang ay alis ang pagod ng katawan, pero itong isipan, kahit tulog ay nagtatrabaho hehehe.

Raffy:       Totoo yan. Kelan ang hearing mo?

Marlon:    Sa next Friday na eh.

Raffy:       Okay. Gusto kong mapanood kita. Baka makaluwas uli ako at ityempo kong sa araw ng hearing mo.Message mo ako ng oras at saan korte ha. Manonood talaga ako.

Marlon:    Sige.

Raffy:       Sige, hinde na kita abalahin. Magpahinga ka na. Huwag kalimutan ha!

Katatapos lang mag-usap ni Raffy at Marlon ng mag-ring uli ang CP ng huli. This time ay si Warren naman..

Marlon:    Hello!

Warren:    Galit ka pa ba?

Marlon:    Galit? Kanino? Bakit?

Warren:    Sa akin! Nag-aalala lang ako. Ayaw kong magagalit ka sa akin. Sorry ha kung ano man ang ikinagalit mo.

Marlon:    Ahhh, wala iyon. Ako nga ang dapat manghingi ng paumanhin eh kasi bigla na lang akong nag-tantrum. Sorry ha. Nakakahiya nga sa iyo eh, gusto ko sanang tawagan ka kaagad, kaya lang ay ewan ko, magulo pa kasi ang isip ko eh.

Warren:    Kung hindi ka galit, magkita tayo bukas, after office hours mo.

Marlon:    Busy pa talaga ako ngayon Warren. Baka Next-next week. Next Friday kasi ay may hearing ako at pinaghahandaan ko talaga iyon. Syempre, unang hinawakan kong kaso ay dapat na ipanalo ko.

Warren:    Ah okay. Good luck. Hindi ka talaga galit ha. Sige na, salamat.”

-----o0o-----

 

Maayos na naidepensa ni Marlon ang kaso. “Malaki ang tsansang maipanalo mo ang kaso Attorney,” wika ng kasamahan ni Marlon na siyang tumayong suporta sakaling kakailanganin niya ng assistance.

“Talaga po. Okay po ba ang performance ko?”

“Okay na okay. Sige hindi na ako sasabay sa iyo at may hearing ako sa kabilang korte good Job.”

Masayang masaya si Marlon. Feeling niya ay nasa cloud 9 siya ay hindi pa naman naipapanalo ang kaso.

Samantala ay nanood nga si Raffy, lalapitan na sana niya si Marlon ng may lumapit pa rito. Kinamayan at saka inakbayan. “Siguro naman ay hindi mo na ako tatanggihan ngayon, let’s celebrate,” wika ni Warren na halos hatakin na si Marlon palabas ng korte. Wala na siyang nagawa pa.

“Pero kelangan ko pang bumalik ng office, kelangan na magreport muna ako,” wika ni Marlon.

“No problemo. Mag convoy tayo, mauna ka at kasunod mo ako. Hintayin kita sa parking ng office ninyo.”

Patungo na sila ng main road ng mapansin niya ang isang lalaki na naglalakad, pamilyar kasi sa kanya  at tingin niya ay si Raffy. Naalala niyang manonood daw, pero hindi niya na nakita sa loob. Gusto sana niyang lapitan pero nasa kabilang side siya. Kung ano-ano tuloy ang naglaro sa kanyang isipan. Maraming tanong sa sarili. Bakit kaya hindi ako nilapitan, siya kaya talaga iyon? Bakit umalis kaagad at hindi nagpakita sa akin? Wala na siyang nagawa, hindi naman masasagot ang kanyang mga tanon.

-----o0o-----

“Sa condo tayo ha!” wika ni Warren.

“Bakit doon pa, sa dati na lang.”

“Paano tayo makakapag-usap ng maayos eh maingay doon saka gusto ko na sarilinan. Hindi ako makapagkukwento na alam kong may makakarinig na iba.

“Pero sandali lang ha, Hanggat hindi pa kasi tapos ang kaso ay hindi pa rin ako makaka-relax.”

“Okay, sinabi mo eh.”

-----o0o-----

Naglabas kaagad ng beer si Warren, palagi siyang may stock ng beer dahil bago matulog ay umiinom muna siya ng isang bote, pampaantok daw sa kanya iyon.

Napag-usapan nila ang nangyari sa daan. “Nagmamadali ka ba kanina at kinat mo ako, nauna naman ako ah, saka tingin ko sa iyo kanina ay ikaw pa ang galit hehehe,” sita ni Marlon.

“Hahaha, medyo, hindi ako pinagbigyang makalusot eh hahaha. Pero ang totoo ay mainit talaga ang ulo ko,” tugon ni Warren.

“Dahil ba yun kay Leila. Linawin mo nga ang ibig mong sabihin kanina. Joke lang ba na hiwalay na kayo?” – si Marlon.

Isa munang buntong hininga ang pinakawalan ni Warren bago sumagot. “Isa lang yun sa marami kong problema, pero totoo, hiwalay na kami. Alam mo kung anong dahilan?” – si Warren.

“Ano?” tanong ni Marlon.

“Habang nagse-sex kami ay may nabanggit akong pangalan, ang may ari ng pangalan na iyon ang nasa aking isipan habang mainit kaming nagtatalik. Ang matindi pa, pangalan ng lalaki iyon. Galit na galit siya at pinipilit ako kung may karelasyon daw akong lalaki, kung bading daw ako. Sinabi ko na hindi ako bakla at wala akong ibang idine-date. Kung ano-anong alibay ang aking nirason, pero hindi siya naniwala. Kung ano-ano pang itinatanong na sinasagot ko naman, Ayaw naman paniwalaan, hanggang sa umabot kami sa hiwalayan.” kwento ni Warren.

Nawalan ng kibo si Marlon. Hindi niya mawari ang naramdaman pagkadinig sa kwento ng kaibigan. Lalaki, ibig sabihin ay may iba pang lalaking nakatalik ito, liban sa kanya. Parang hindi niya matanggap iyon. “Kelan pa?”

“3 days ago lang.”

Napailing na lang si Marlon, ayaw magpahalata na naapektuhan siya kahit papano. Hindi na rin niya itinanong kung sino ang lalaking nabanggit, para ano pa. Napahawak pa siya sa kanyang ulo, tila nakaramdam ng pananakit ng ulo.

“Bakit Marlon, masakit ba ang ulo mo?” tanong ni Warren ng mapansin na kumunot ang ulo at hinaplos pa.

“Medyo, ganito ako palagi kapag stress. Stress ako kanina sa korte. Pwede bang ubusin na lang natin itong beer, gusto ko nang umuwi at makapag-pahinga ng maaga-aga. Marami pa kasi akong gagawin bukas,” dahilan ni Marlon.

Nagtaka man sa ginawi ng kaibigan, ay wala na ring nagawa pa si Warren. Ihinatid niya ito sa parking.

“Kaya mo bang mag-drive?” tanong ni Warren.

“Oo naman, konting kirot lang ito. Sige na, ayusin mo rin ang problema ma. Suyuin mo uli siya ha! Bye!”

“Ingat sa pag-drive.”

-----o0o-----

Mabilis na pinasibad ni Marlon ang kanyang sasakyan, gusto na niyang makarating kaagad, gusto na niyang magpahinga.

Diretso na siya sa ka kanyang silid, hindi na pinansin ang tanong ng katulong kung kakain na. Ibinagsak na lang ang katawan sa kama at ipinikit ang mga mata.

Nagtagal si Marlon sa ganong posisyon, walang kakilos-kilos. After 10 minutes ay bumangon na siya, humarap sa salamin at pinahid ang mukha. Hindi niya namalayan na may tumulo na palang luha sa mga mata. “Bakit ko ba siya iiyakan? Ano ko ba siya? Wala naman kaming relasyon.”

Hindi man aminin ni Marlon ay mas matimbang sa kanyang puso si Warren keysa kay Raffy at Angelo. Unang kita pa lang kasi niya sa lalaki ay humanga na siya, dangan at may kasintahan na ito. At kahit pilit na itinatanggi sa sarili ay naapektuhan siya sa dahilan ng paghihiwalay sa nobya. Doon siya nasaktan, ang malaman na may kinakatalik pa siyang ibang lalaki.

Naalala niya si Raffy. Kinuha niya ang kanyang CP at idinayal ang numero nito. Habang hinihintay niyang sagutin ang phone ay nagtanong pa siya sa sarili. “Si Raffy nga kaya ang nakita ko kanina? Nanood kaya siya ng hearing at hindi ko lang nakita? Kahit naman si Warren ay hindi niya napansin na nanood. Kung si Raffy nga ang nakita ko, bakit siya umalis kaagad at hindi ako kinausap?”

Sinagot din naman ni Marlon ang sarili sa mga katanungan iyon. “Siguro ay nakita niya kami ni Warren at nahiya na lang na lumapit. Kasi naman ay kaagad ako hinatak ng lalaking iyon. Ano kayang inisip niya, nagselos kaya? Haaay, sagutin mo ang phone please.”

“Hello!” wika sa kabilang linya.

“Raffy, nasaan ka?”

“Nagda-drive na ako pauwi ng Batangas, Pasensya na ha at medyo malabo ang dating mo dito,” sabi ni Raffy.

“Nagpunta ka ba ng korte kanina? Nanood ka ba ng hearing ko?”

“Ay sorry Marlon, hindi na ako nakarating, wala na kasing oras na makapunta pa ako e. Hello! Hello!. Nawala ka na, hindi na kita marinig Hello!” Pinutol na ni Raffy ang connection, ayaw na niya munang kausapin ang binata dahil sa naiiyak na siya. Nagsinungaling siya sa kaibigan. Naroon siya sa buong panahon ng hearing. Lalapitan na sana niya ito ng sumulpot bigla si Warren na alam naman niyang may pagtingin ito rito.

Samantala ay nakaramdam ng lungkot si Marlon. Sa tono ng boses kasi ni Raffy ay alam niyang nagsisinungaling ito. Siya nga ang nakita niya malapit sa korte. Kung si Warren ang dahilan kung bakit hindi ito nagpakita ay bakit?

 

 

Itutuloy…….