Huli ka (Part 11)

 

Huli ka (Part 11)

Nakipag-usap ako kay Simon para magpaliwanag sa nakita niyang nangyari sa amin ng kanyang Daddy. Wala lang daw sa kanya ang nakita at nagpapasalamat pa raw dahil sa napaligaya ko ang kanyang ama. Pero may revealation siyang nasabi sa akin dahil sa matagal na raw siyang may gusto sa akin kaya nainggit siya sa kanyang Daddy.

Inamin ko rin sa kanya na may iba pa akong nakatalik para ma disappoint siya sa akin pero hindi raw mahalaga sa kanya ang aking nakaraan.

Gusto ni Simon na maging kami, pero tinanggihan ko siya sa dahilang ayaw ko ng relasyong seryoso. Pero pumayag naman akong makipagtalik din sa kanya. Nang mairaos namin ang init ng aming katawan ay nagpaalam na akong uuwi na. Paalis na ako may sinabi pa siya na; “Sandali, pwede bang maging tayo na?”

-----o0o-----

Nginitian ko lang siya at sinabing: “Napag-usapan na natin ang tungkol diyan. Kung sa hinaharap ay talagang tayo ang naka-tadhana, wala na akong magagawa kundi ang sundin ang itinadhana. Sige na, Bye!”

-----o0o-----

Hindi ako pinalad na makapasa sa entrance exam sa UST, ang maganda ay pasado ako sa UE at FEU. Mas pinili kong mag-enroll sa UE sa kursong accountancy. Marami kasing nagsasabi na maganda raw ang turo sa UE sa accounting course.

Unang araw ng pasukan (SY 2004-2005),maaga akong pumasok, excited na kabado dahil sa wala pa akong kakilala. Block section ako at pang-hapon ang nakuha kong oras. Magsisimula ng 1PM hanggang 5PM, walang break, dire-diretso ang klase. Madali ko namang nahanap ang building at room assignment. Pag-dating ko ay may mas maaga pa pala sa akin. Hindi ko naman mabati dahil sa wala pa nga akong kakilala. Ganon din naman ang iba na busy sa cell phone pampalipas oras.

Habang papalapit na ang oras ng aming first subject ay padami rin ng padami ang dumadating na estudyante. Nakamasid lang ako, tinitingnan ang mga dumarating. May nakikipag-kuwentuhan na, sa katabi. Wala pang nauupo sa tabi ng aking inupuan. Nasa bandang huling row kasi ako. Ayoko sa unahan, baka kasi matawag ako palagi kapag recitation.

Ala una, dumating na ang aming professor. Wala namang ginawa, kinuha lang ang aming class card at ibinigay ang text book na gagamitin. Yun lang. Wala naman talagang ganap sa una at pangalawang araw ng klase. Wala pa rin akong masyadong kakilala sa aking mga kaklase.

Third day na naging regular ang klase, alphabetically arranged ang upuan para daw madaling tandaan ang pangalan. Tobias ang aking surname kaya sa likoran pa rin ako napa-pwesto.  Minalas naman ako sa katabi sa kaliwa at kanan ko, parehong suplado, hindi namamansin. Sayang gwapo pa namang pareho hehehe.

Sa araw-araw naming pagkikita tuwing may klase ay nagkakilanlan na rin kami. Halos lahat sa klase ay kilala ko na pero dalawa lang ang aking masasabing close, pareho pang babae, si Vina at si Nida. Sila ang madalas kong makasama sa pagla-library at kakwentuhan habang wala pa ang professor.

-----o0o-----

Sa isang apartment na kami nakatira dito sa may Sampaloc area. Kasama ko rito ang tatlo kong kuya, si Kuya Teody, ang pangalawang panganay, si Kuya Lester at si Kuya Arman, ang pangtatlo at pang-apat, ayon sa pagkakasunod-sunod. Ang pinaka-panganay ay nasa Dubai at doon na nagwo-work. Siya bale ang nagpapaaral sa akin.

Si Kuya Lester at Kuya Teody ay pareho na ring nagtatrabaho samantalang si Kuya Arman ay third year college pa lang at Engineering ang kurso. Si Kuya Lester bale ang sumasagot ng tuition ni Kuya Arman. Tulong ang dalawa nina Kuya Teody at Kuya Lester sa Renta pati na rin sa aming gastusin. Sinusuportahan pa rin naman kami nina Nanay sa aming pagkain. Tatlo ang silid nang apartment, Ako at si Kuya Teody sa isang room at si Kuya Lester at Kuya Arman sa isa. Ang isang silid ay pinaupahan nina Kuya sa dalawang estudyante para daw pandagdag sa buwanang renta. Mga estudyante sa UST ang dalawa nina Orly at Totie. Freshman din ang dalawang ito at pogi pareho. Type ko nga eh. Hindi ko naman pinahahalata dahil sa makakagalitan ako ni Kuya Teody. Palagi niya akong sinasabihan na huwag lumandi sa mga lalaki habang nag-aaral pa dahil sa masisira daw ang aking pag-aaral. Tama naman sila kaya naman talagang sinusunod ko sila.

Sa umaga ay halos kaming tatlo lang nina Orly at Totie ang naiiwan sa bahay. Ang dalawa kong kuya ay maagang umaalis papunta sa kanilang trabaho habang si Kuya Arman ay 9AM ang unang klase at umuuwi ng 3PM na. Ang hirap ng schedule niya sa klase dahil may vacant hour sila. Ang dalawang bale boarder ay alas 3 daw umaalis ng bahay. Gabi na sila kung umuwi.

Kasundo ko naman ang dalawa. Alam naman nilang gay ako pero wala lang sa kanila ang pagiging gay ko. Hindi ko naman sila pinagnanasahan. Focus kasi ako sa pag-aaral.

-----o0o-----

Wala naman akong naging problema sa pagdaan ng mga araw, sa bahay man o sa eskwelahan. Adopted na rin ako sa pamumuhay dito sa Maynila. Maging sa pakikitungo sa aking mga kaklase ay okay naman. Limitado nga lang ang aking nakikilala, hanggang sa loob lang ng klase. Kulang kasi sa budget hehehe, hindi ako pwedeng makipagsabayan sa mga kaklase ko sapagkat sapat lang ang ibinibigay na allowance sa akin at walang natitira pang extra curricular tulad ng pagsama sama sa gimikan o kahit panonood lang ng sine. Mabuti rin naman ang ganoon, focus talaga ako sa pag-aaral kaya maganda naman ang aking grades.

Sa kada araw na pagpasok ko sa first subject namin ay napapansin ko na palaging nakaupo sa aking upuan si Ramir at kausap si Ros. Sila ‘yung katabi ko sa aking kanan at kaliwa, napagitnaan nila ako. Iba ang aura nila kapag magkausap. Ewan ko lang ha, may naamoy akong malansa. Hindi nga ba’t malakas ang radar ng isang tulad ko sa katulad din niya. Syempre, hinala lang iyon, kaya lang ay hindi ko pa alam kung sino sa kanila.

Kapag nagkataong absent ang isa naming instructor ay asahan nang magkasama ang dalawa sa kung saan, madalas ay sa canteen at kumakain. Sa uwian ay magkasabay din sila at magkaakbay pa. Kadalasan ay si Ramir ang nakaakbay at minsan lang si Ros kaya ang una kong hinala ay si Ros ang aking kapatid sa pananampalataya hehehe.

Ewan ko kung bakit sila lagi ang aking napagtutuunan ng pansin. Hindi lang naman silang dalawa ang gwapo sa aming klase, marami, halos iilan nga lang ang hindi pasado sa aking panglasa hehehe. Marahil ay naiinis lang ako sa kanila dahil katabi ko nga sila pero parang hindi ako kilala, para bang hindi nila ako ka level, baka ang tingin sa akin ay mababang uri ng tao.

Maari ring naiinggit sila sa akin dahil sa mas marami akong kaibigan sa aming klase kasya sa kanila, kung sa talino, siguro ay parehas lang, sa gandang lalaki, ewan ko lang, bading na nga ako pero marami pa ring babaeng nagkakagusto sa akin. Sayang nga daw ang ganda kong lalaki. Gusto raw magpalahi sa akin ng close friends kong sina Nida at Vina.

Ayaw ko na sanang pansinin sila, kaya lang, parang… ewan ko ba. Siguro, gusto ko lang mapansin nila hehehe.

-----o0o-----

Marami na rin akong alam na puntahan dito sa Maynila. Naisasama kasi ako minsan nina Kuya sa pamamasyal sa ilang pasyalan dito, sa mga mall, madalas ay sa palengke hehehe. Ako na ang kanilang pinamamalengke tuwing Sabado. Madalas ay sa Quiapo ako namamalengke dahil mas mura roon, at isang sakay lang mula sa amin. Ang UE nga ay nilalakad ko lang. May malapit na palengke naman sa lugar namin kaya lang mas mahirap puntahan dahil walang sasakyan, mahal pag tricycle.

Memorable sa akin ang Quiapo, marami akong ala-alang mahirap kalimutan na naranasan ko dito sa Quiapo. Dito ako nakaranas na madukutan. Bago-bago pa lang naman ako na namamalengke at medyo bano pa talaga ako sa kalakaran dito. Syempre maraming tao, maraming namimili at isa na ako roon. Kaya lang ng magbabayad na ako ay wala na ang aking pitaka. Wala ako ngayong maibayad sa aking binili.

Humingi ako ng dispensa sa ale na binilhan ko dahil sa isinoli ko ang aking binili. Nasabi pa nitong baka yung dalawang bata na sumiksik sa akin kanina ang nandukot at pinagiingat ako sa susunod dahil marami raw talagang “Mando” roon na ang ibig palang sabihin ay mandurukot. Mabuti na lang at nakabili na ako ng ibang bibilhin at may natirang barya sa aking bulsa kaya nakauwi pa ako. Lesson iyon sa akin, kaya lang sadya yatang tanga ako, kasi eh naulit pa hehehe.

Minsan naman ay naka saksi ako ng habulan at saksakan, nakatatakot talaga na nanaisin mong sa iba na lang mamili, kaya lang kahit yata saan ay may “Mando” at away. Nakasanayan ko rin at natuto na lang talaga akong mag-doble ingat.

Isa pang nadiskubre ko rito sa Quiapo ay kalaswaan. Minsan kasi ay out-of town ang dalawa kong kuya na nagtatrabaho at yung sinundan ko naman ay sumama sa isang kaibigan sa probinsya nito para mamista, naiwan akong mag-isa sa bahay. Nakakainip kapag walang magawa. ‘Yung aming tenant naman ay palaging nasa kwarto at ewan kung anong ginagawa doon, minsan kasi ay naghahagikgikan, tapos ay tatahimik at mamya-mamya at magkukulitan at tawanan na naman. Kaya naisipan kong maglakad-lakad sa bangketa ng Quiapo at magtingin ng kahit anong paninda na naroon.

Sa kalalakad ko ay nakarating ako hanggang doon sa malapit sa underpass, patawid sa simbahan. Isang sinehan ang aking nadaanan. Luma na iyon at double picture ang palabas. Nagtingin-tingin ako ng mga larawan na naka-paskel sa harapan.

English ang palabas at tila maganda naman, pero para namang walang nanonood. Wala rin lang akong magawa at wala naman akong kasama sa bahay kung uuwi na ako ay nagpasya akong manood muna, maaga pa naman, siguro ay past 3PM pa lang.

Bili ako ng tiket. Pagkatanda ko ay 20 to 25 pesos lang. Hindi ako sure pero sa orchestra lang ako.

Pagpasok ko ay kakaiba ang amoy at masyadong madilim, napakainit pa sa loob dahil wala iyong aircon, blower lang at electric fan. Wala pa akong masyadong maaninag dahil sa hindi pa sanay ang mga mata ko sa dilim, galing kasi ako sa maliwanag. Tumayo lang muna ako sa isang gilid doon malapit din naman sa mga hilera ng upuan. Hindi pa ako nagtatagal ay may sumagi na sa akin, lalaki ito at hindi ko naman makita ang mukha dahil sa madilim pa. Hindi man lang nag-sorry. Medyo lumayo ako ng konti dahil sa baka nakakaharang ako.

Nang medyo malinaw na ang aking tingin ay naghanap na ako ng mauupuan, ang dami naman palang bakante, kaya lang ay parang, ewan ko, parang marumi ang mga silya. Mabuti na lang ay may dala akong supot na pinaglagyan ko ng binili kong sitsirya na kinakain ko habang naglalakad.

Nagtingin-tingin ako sa paligid. Nagtataka ako dahil sa maluwag naman at hindi namn karamihan ang nanonood ay kung bakit may mga lalaking paikot-ikot na parang namamasyal. Panay ang linga at lingon kapag may nakitang nakaupo at nakasalubong na naglalakdad din.

Hindi ko na halos naiintindihan ang aking pinapanood, hindi ako makapag-concentrate dahil nawawala ako sa focus sa mga nangyayari sa loob ng sinehan. May naririnig kasi akong nagbubulungan at tunog na pamilyar sa akin, yung tunog ng tsupaan. May uupo sa isang upuan saka agad ding tatayo at aalis. Hindi ko talaga alam kung no ang ginagawa nila, kung may hinahanap pa o ano.

Nakaramdam ako ng pag-ihi, nasa bandang unahan ang CR. Diretso lang ako ng lakad, hindi ako nagtititingin sa paligid pero pag-pasok ko, sa bungad pa lang ay nakita ko ang isang batang lalaki, teenager pa sa aking tingin, na tsinutsupa ng isang matandang lalaki, lolo na yata, sa may urinal. Hindi ko alam kung aalis na lang ako o manonood dahil hindi man lang sila nagulat sa pagpasok ko, diretso lang sa ginagawa.

May kung anong pang-akit sa akin na mag-stay, pero doon lang ako sa may lavatory at magkunwaring naghuhugas lang ng kamay at magsusuklay. Pinagmasdan ko ang batang lalaki. Cute siya, maputi, makinis ang balat, pero naka-tsinelas lang at pang basketball shorts. Hindi naman bold ang palabas, medyo horror nga kaya pwede pa ang bata kaya siguro pinayagan itong makapasok.

Yung matanda ay talagang matanda na, mas matanda pa sa lolo ko sa aking tingin. Ewan ko kung bakit pumayag siyang magpasuso sa matanda. Ano yun, trip lang?

Dahil sa wala naman silang hiya-hiya ay hindi na rin ako nahiya na panoorin sila. Nag-eenjoy naman ang teen-ager. Tingin ko rin ay hindi naman magaling tsumupa yung matanda, talo ko siya kung tsupaan lang ang pag-uusapan.

Nakita ko ang kabuuan ng titi ng teen-ager ng sandaling iluwa iyon ng matanda. Tigas na tigas at May katabaan din kaya lang ay medyo maiksi pa. Okay na rin sa edad niya dahil ang sa akin ay hindi pa naman kahabaan. Siguro ay magka-edad lang kami o mas matanda ako ng konti.

Hindi naman ako nalibugan sa panonood sa ginagawa nila dahil sa hindi ko nalilibugan sa masyadong matanda. Yung tatay ni Simon ay bata pa naman at siguro ay nasa 40 pa lang, pero itong matandang tsupaeng na ito ay baka higit 70 na hehehe, uugod-ugod na ay tsumutsupa pa.

Ang ikinadismaya ko pa ay pinatuwad nang bata ang matanda at pinababa ang pantalon saka dinuraan ang butas sa pwet. Kakantutin nito ang matanda at hindi ko na iyon kinayang panoorin pa. Lumabas na lang ako.

Lumabas na ako ng tuluyan at hindi na tinapos ang palabas. Nadiskubre kong may ganito palang nangyayari sa loob ng sinehan dito sa Maynila.

Sa isang  banda naman ng aking isipan ay parang natuwa ako, pwede naman pala akong lumandi hehehe.

-----o0o-----

Kinalimutan ko muna ang aking natuklasan, pasok na naman at gaya ng dati, magkausap na naman sina Ros at Ramir na umalis lang sa aking upuan nang makita ako at sa kabila naman naupo kaya napatalikod na sila sa akin. Hindi ko naman siya pinapaalis, hindi pa naman nagsisimula ang klase. Since umalis na, eh di naupo na rin ako. Suplado talaga hmmmppppp.

May ibinigay na assignment sa amin sa isa naming subject, kelangan naming mag-research sa library dahil sa history ito. Punta ako ng library, hanap ng libro. Sa madaling salita ay nagawa ko na ang assignment na isasubmit pa naman sa makalawa. Uuwi na ako. Bago umuwi ay nagpunta muna ako ng CR. Ang library ay nasa third floor at walang CR doon kaya umakyat pa ako ng fourth floor. Pero sarado na. Umakyat pa ako ng isa pang floor. Medyo madilim na dahil wala ng nagka-klase, alas syete na kasi ng gabi at patay na ang ibang ilaw sa hallway. Mabuti na lang at bukas pa ang CR doon. Halos walang yabag akong nakapasok at pumuwesto na sa isang urinal ng may marinig akong nag-salita sa loob ng isang cubicle. Sa isip ko ay baka nadumi.

Umihi na ako tapos ay naghugas ng kamay at lumabas na. Sinadya kong lakasan ang aking paglalakad,

“Nakalabas na yata, ituloy mo na,” sabi ng isang lalaki, lalaki dahil men’s room iyon. Mahina lang ang pagkasabi, pero dahil sa tahimik na at medyo nag e-echo pa sa loob ay nadinig ko pa rin kahit na nasa pintuan na ako. Pamilyar ang boses na iyon sa akin, umandar ang pagka-detektib ko hehehe, Pumasok uli ako, tahimik, walang kaluskos.

Nakasara naman lahat ng cubile, pero alam ko kung saan nanggaling ang salita kanina. Sumilip ako sa ilalim dahil sa may puwang naman iyon gaya ng ibang CR sa sinehan at sa mall. May isang pares ng paa na nakatayo. Nag-isip ako kung saan naroon ang kasama niya. Naririnig ko pa ang ungol ng isa at tila nasasarapan.

Pumasok ako sa katabing cubicle ng wala ring ingay na ginawa, tumuntong ako sa bowl at dinukwang ang kabila at boom. “Huli kayo balbon!” sabi ko sa aking isipan. Kitang kita ko si Ros na nakatingkayad sa ibabaw ng bowl habang si Ramir ay nakatayo at labas ang burat na tsinutsupa naman ni Ros. Hindi sila nakakilos kaagad. Ako pa ang parang nahiya at nag-sorry.

“Sorry, sorry. Akala ko kasi ay may nangyayaring masama sa tao diyan, panay kasi ang ungol, baka kaso sinumpong ng epilepsi eh. Sige, ituloy na ninyo at sorry sa abala,” wika ko sabay labas ng tuluyan. Ewan ko kung itinuloy pa nga nila. Kung ako si Ramir ay ipatutuloy ko na lang dahil may nakakita na naman eh. Baka sumakit pa ang puson niya hehehe. Kung bakit ba naman doon pa ginawa.

“Ngayon kayo mag-suplado hehehe,” nakangiti kong wika sa sarili habang naglalakad  palabas ng eskwelahan para mag-abang ng jeep.

-----o0o-----

Kinabukasan pagpasok ko sa aming room ay wala pa ang dalawa. Napangiti ako. Naalala ko ang aking nakita. Natanong ko ang aking sarili kung paano nila ako haharapin hehehe. Excited talaga ako.

Bago dumating ang aming instructor sa first subject ay dumating na ang dalawa, diretso sa kanilang assigned na seat. Ewan ko kung nakita ako dahil sa hindi man lang tumingin sa akin. “Pake ko sa inyo,” sabi ko sa aking isipan.

3PM na, dalawang subject na ang natapos at hinihintay na lang namin ang pagdating ng pangatlong instructor. 15 minites na ang nakalipas ay hindi pa dumarating. Sa klase namin, kapag 15 minutes late na ang intructor, ang ibig sabihin ay absent na ito.

“Ros! Kain muna tayo, mahaba pa ang oras sa next subject natin,” nadinig kong sinabi ni Ramir kay Ros. “Lenard, sama ka, treat ko,” dugtong pa ni Ramir.

“Weh! Anong nakain mo at manglilibre ka,” wika ko na tila naka-ismid.

“Ito naman, ang tagal na nating magka-klase eh parang hindi mo naman kami pinapansin. Halika na, at minsan lang naman ito,” sabi ni Ramir.

“Hala! Ako pa ang hindi namamansin eh hindi nga n’yo ako mangitian eh, magkatabi ba ang upuan natin. May lagnat ka ba?”

Tumayo na ang dalawa at hinatak na ako ni Ramir, wala na akong nagawa pa. Nakakahiya naman na magpakipot pa ako.

Sa canteen lang naman kami kumain, siopao lang naman at soft-drinks. Halos wala naman kaming imikan, wala naman silang sinasabi sa akin. Hinihintay ko na mag-open sila ng conversation tungkol sa nangyari kagabi, pero wala, tikom ang kanilang bibig. Tumaas na lang ang dalawa ko balikat na tila sinabing, “Anong pake ko.”

Malapit na ang time ng next subject namin kaya bumalik na kami.

“Lenard, mamayang uwian, sabay na tayo ha. May gusto sana kaming sabihin sa iyo,” sabi ni Ramir, tahimik lang si Ros.

“Bakit hindi mo pa sinabi sa akin kanina. Sige pero sandali lang ha dahil sa hindi ako pwedeng gabihin.”

“Sandali lang naman talaga. Basta ha,” pagsisiguro pa ni Ramir na pumayag ako.

Diretso na sila sa silid habang ako ay dumaan muna ng CR. Pagbalik ko ay heto na ang dalawang tsismosa kong friend. Kaagad na nagtanong si Vina. “Anong sinabi sa iyo, bakit ka nila isinamang kumain?”

“Oo nga. Nakapagtataka. May kailangan ba sila sa iyo.”

“Malay! Kumain lang kami, wala namang sinabi, pero mamaya na lang daw kaya bukas na lang ninyo ako tanunging. Mamaya ay hindi ako sasabay sa inyo sa paglabas ha. Pasok na tayo.

 

 

Sundan………….