Huli ka (Part 12)

 

Huli ka (Part 12)

 

Naranasan ko na ang mahuli sa akto sa hindi kaaya-ayang sitwasyon. Alam ko na ang feeling lalo na at ang mother ko pa ang nakahuli sa akin. Sobrang nakakahiya at noong oras na iyon ay gustong-gusto ko nang maglahong parang bula.

Heto pa, nang mahuli ako ni Robert, doon mismo sa kanilang banyo na inaamoy ko ang hinubad niyang brief. Grabe ang kaba ko noon, kasi ay baka saktan ako at ipagsabi pa sa barkada niya at maging tampulan ako ng tukso at panglalait.

Pero, ano kaya ang feeling naman ngayon nina Ros at Ramir. Himalang gusto akong kausapain, nanlibre pa ng miryenda. Alam ko na naman ang pakay nila, kaya lang ay hindi pa sinabi sa akin kanina, tuloy ay hindi ako makakauwi kaagad.

Sa tingin ko naman ay wala lang sa kanila, Cool na cool pa nga eh. Pinagbigyan ko na lang na kausapin ako, baka maging kaibigan ko na rin sila. Nakakainggit naman itong si Ros, natikman na si Ramir. Sana patikimin din niya ako hehehe, para isarado ko ang aking bibig.

-----o0o-----

Uwian na. Gaya nang napag-usapan ay kina Ros at Ramir ako sumabay pag-labas namin ng university.

“Saan tayo?” usisa ko.

“Sa Condo ko na lang tayo mag-usap,” sabi ni Ros.”

“Ha! Baka malayo, hindi ba pwedeng dito na lang,” angal ko.

“Malapit lang. Huwag kang mag-alala, ito naman. Gusto ko lang na maging private ang ating usapan. Mag-taxi na tayo Ramir para mas mabilis.”

Habang tumatakbo ang taxi ay pamilyar naman sa akin ang dinaraanan, dito lang pala sa may Dapitan ang condo ni Ros.

Hindi naman high rise building ang tinitirhan ni Ros, six story condo ito at nasa fifth floor ang unit niya. May elevator naman kaya hindi naman kami nahirapan na umakyat. Maliit lang naman, parang studio type pero maganda. Tama lang talaga sa isa hanggang dalawa.

Kaagad na nagtimpla ng juice si Ros at naglabas ng biscuit. “Juice muna kayo,” alok ni Ros.

“Ano bang sasabihin ninyo sa akin, tanong ko habang nasa mesa kami at umiinom ng juice.

“Ikaw na Ramir,” wika ni Ros.

Huminga muna ng malalim si Ramir, bago nagsalita. “’Yung nakita mo sa CR kahapon,” paunang wika ni Ramir na kaagad ko namang pinutol.

“Ah iyun ba? Wala lang sa akin ‘yun.Marami nang gumagawa ng ganyan kaya hindi na ako nagulat pa. Ang ipinagtaka ko lang ay kung bakit doon pa ninyo ginawa. May condo ka naman pala Ros at nagsosolo, buti na lang at ako ang nakakita sa inyo. Baka kung iba ay iskandalo ang inabot ninyo. Wala iyun.” Mahaba kong wika.

“Iyun nga eh. Baka kasi iba ang iniisip mo.”

“Ano pa ba ang iisipin ko kundi nalibugan kayo, nagparaos. Bakla ka rin pala Ros,” wika ko.

“’Yun! Iyon ang pinupunto ko. Alam kong iisipin mo na bading ako. Hindi ako bading, tunay akong lalaki. Ang nakita mo sa amin ay resulta lang ng aming pustahan, natalo ako at iyon ang parusa. Hindi ako bakla,” paliwanag ni Ros.

“Ow.” Ang akin lang nasambit. Nagpalipat-lipat ang aking tingin sa dalawa, tila sinusukat kung nagsasabi ng totoo itong si Ros. Kung sabagay, hindi naman malikot ang mga mata niya kapag nakakakita ng gwapo, hindi tulad ko na lumalaki pa ang mata kapag nakakasalubong ng gwapong lalaki. Kasama silang dalawa na palihim ko ring pinagmamasdan.”Magsyota ba kayo?

“Hahaha, lalo namang hindi,” sagot naman ni Ramir.

“Wala namang masama sa bakla. Tulad ko, bakla ako at wala namang nanlalait sa akin dito, kayo lang dalawa.”

“Hah! Bakit ka namin lalaitin?”

“Ewan ko sa inyo, baka nandidiri kayo sa akin dahil bakla ako. Baka ang iniisip ninyo sa akin ay may HIV na nakuha ko sa kalandian. SA maniwala kayo’t hindi, wala pa akong karanasan sa lalaki, virgin na virgin pa ako kaya malabong magkasakit ako ng HIV.”

“Iyan ba ang iniisip mo sa amin? Na nandidiri kami sa iyo? Ang totoo ay gusto ka nga naming maging kaibigan eh, lalo na at magkakatabi tayo. Kaya lang ay parang ang supla-suplado mo. Hindi man lang makangiti tapos hindi makatingin sa amin ng diretso. Crush pa naman kita, sa totoo lang. OO hindi ako bakla, pero bakla na ba kung magka-crush ako sa lalake,” – si Ramir.

“Ay ano ba iyan, lumalayo na ang usapan natin. Sige, kung hindi ka bakla Ros, bakit mo tsinupa si Ramir?”

“Natalo nga ako sa pustahan,” sagot ni Ros.

“Ano ba ang pinagpustahan ninyo?”

“Ikaw!” sabay pa silang dalawa na sumagot.

“Ako? Bakit ako? Anong kinalaman ko sa inyo at pinagpustahan ninyo ako. Totoo ba yan?” tanong ko na hindi makapaniwala.

“Kasi nga, gusto ka naming maging kaibigan, kaso aloof kang masyado sa amin, para bang hindi mo kami type na maging kaibigan kaya nagpustahan kami. Sabi ko ay hindi ka rin namin papansinin hanggang sa mainis ka. Ang pustahan namin ay hindi ka makatatagal na pagsupladuhan kami at kakausapin mo kami. Kapag kinausap mo ang sino man sa amin sa loob lang ng dalawang lingo ay panalo ako at kapag hindi, syempre talo ako at si Ramir ang panalo.” Paliwanag ni Ros.

“Iyun lang, itinaya ninyo ang karangalan ninyo. Grabe kayo. Kayo nga ang suplado tapos ako pa ang sasabihan ninyo ng ganon. Sobrang friendly ko nga eh.”

“Friend na tayo, kaausapin mo na kami, pakokopyahin mo kami sa assignment at sa exam? Hehehe.”

“Sige, friend na tayo, pero walang kopyahan sa exam. Ano kayo sinuswerte. Pwede pa sa assignment hehehe. Pero matanong ko nga kayo, nasarapan ba kayo pareho?” tanong ko.

“Masarap,” pag-amin ni Ramir.

“Ewan ko, okay lang, experience hehehe.” Wika naman ni Ros.

“Itinuloy pa ba ninyo ng umalis na ako?”

“Oo, mabibitin ako eh.” – si Ramir.

“Ang kulit kasi ni Ramir eh. Jinakol naman niya ako eh hehehe.”

“Dati na ba ninyong nagawa iyon?”

“Sobra naman, first taym, pero hindi naman first time na natsupa ako. Sa province namin ay natsupa ako ng kaklase ko.” Pag-amin na naman ni Ramir.

“Ako rin, natsupa na ako ng bading sa parlor sa amin ding probinsya.Ikaw ba, totoo bang virgin, ka pa. Baka naman virgin sa tenga at sa ilong hahaha,” wika ni Ros na may pagbibiro pa.

“Hehehe, tutal umamin na naman kayo, aamin na rin ako. Oo nakatsupa na ako. Tatlong beses na sa tatlong iba-ibang lalake.” Pag-amin ko.

“ So, hindi ka na pala virgin. Sinungaling nito talaga! Expert ka na pala eh. Gusto mo try sa amin?” - si Ramir.

“Tsupa lang, wala pang nakaka-sibak sa akin. Ayoko sa inyo, hindi ko kayo type. Tsutsupa lang ako sa type ko. Ulitin n’yo nga uli ang nakita ko sa CR. Sayang, umalis pa ako hehehe.” Biro ko.

“Gagi ka rin ano.Ikaw na lang kaya.”

“Naku, tigil na nga iyan. Uuwi na ako at baka makagalitan na ako ng mga kuya ko.”

“Basta ha Lenard ha, secret lang, walang makakaalam.” Bilin ng dalawa.

“Oo na, Sige na.”

“Saan ba sa inyo?”

“Malapit lang dito. Sasakay lang ako ng tricycle.

“Ingat ka ha,”

“Maiwan ka pa ba Ramir.”

“Maglalakad lang naman ako eh. Una ka na.” – si Ramir.

-----o0o-----

Tingnan mo nga naman. Pinag-isip tuloy nila ako. Pero tama nga sila, hindi ko rin sila kinakausap. Nahiya kasi ako noong una at natuluyan ko nang iwasan at hindi kausapin ang dalawa hehehe. Minsan nga pala ay nagtanong sila sa akin tungkol sa isa naming lesson, eh parang nawala ako sa sarili noon eh. Type ko kasi talaga si Ramir. At kung totoong hindi bakla si Ros ay pwedeng pwede rin siya. Sayang, hindi ako pumatol sa biro nila. Baka nga totohanin eh hehehe.

Ewan ko, parang ang saya ko, parang ang gaan-gaan ng pakiramdam ko. Parang malaking problema ang nalutas ko. Kung hindi ko pa sila na “huli ka” ay hindi pa kami magkaka-ayos.

Habang nasa tricycle ako ay naisipan kong tingnan ang aking CP. Medyo maganda na ang aking CP Sony Ericsson na may video at camera na at may player pa. Pero maiksi lang ang video, two minutes lang ang kaya at ang konti lang ang pwedeng ma save na picture, magdedelete na agad o i-save sa iba.

May mga message mula kina Nida at Vina, nakiki-tsismis. Sinagot ko naman na pumasok ng maaga bukas hehehe.

-----o0o-----

Ang mga marites, maaga ngang pumasok. Kaagad ang salubong sa akin. Ikinuwento ko naman ang pinag-usapan namin. Aba! Ang mga tsismosa at disappointed pa. Wala daw naman kwenta..

“Ano ba ang in-expect ninyo, gusto lang makipag-kaibigan, pati sa inyo, ayaw ba ninyo?” wika ko.

“Hindi naman ayaw, gusto nga namin dahil crush namin sila, kaya lang, iyun lang pala eh may pa suspense ka pa. Sigurado ka ba na wala na kayong iban napag-usapan? Baka naman naglilihim ka lang sa amin,” wika ni Nida.

“Haay naku, ewan ko sa inyo. Hayan na pala sila eh. Hi Ros! Hi Ramir,” bati ko sa dalawa. Bigla namang natameme ang dalawang babaeng ito. “Ano’t natahimik kayong bigla?” sita ko sa dalawang babae.

Ngiting-ngiti naman itong si Ramir at Ros, lalo namang gumuwapo. Binati rin nila ako, pati na rin sina Nida at Vina. “Oy Lenard, ang aga mo ah. Kumusta Vina, Nida.”

Hala, ang kikiri ng dalawang ito, kinilig bigla. “Mabuti naman kami haaayy kinikilig ako, binati rin ako ng crush ko sa wakas. Friends na tayo ha. Pangako, ise-share kita lagi ng cornik hehehe,” may kalandiang tugon ni Vina.

Naging close na rin kami nina Ros at Ramir. May maganda namang dulot ang pagka huli ko sa kanila. Sumasali na sila sa umpukan namin at maging sa group study. Hanggang labasan ay sama-sama kami, nagkakaniwalay lang sa pagsakay.

-----o0o-----

Habang tumatagal ako rito sa Maynila ay marami na ring naman akong natutuhan sa pamumuhay dito. Kelangan dito ay palaging alisto kahit na sa sakayan. Habulan sa jeep kapag maraming sumasakay. Kailangan ay palaging nag-iingat, baka mabiktima ng mandurukot. May nababalitaan pa nga akong holdapan para lang kuhanin ang CP, kaya ako ay hindi gumagamit ng CP kapag nasa Jeep at naglalakad sa karsada. Kahit papano ay nasasanay na ako. Dito sa Maynila, bawat labas mo eh kailangan ng pera, pamasahe, pagkain. Ingat talaga ako sa paglalakad sa bangketa at baka makasagi ako ng nagtitinda ng mane ay wala akong ipambabayad. Mabuti na lang at magmula ng madukutan ako sa palengke ng Quiapo ay hindi na naulit.

Oo nga pala, hindi na uli ako nagbalik at sinubukang manood sa lumang sinehan sa Quiapo na pinasukan ko noon. Pero natuklasan kong kahit pala sa mga sinehan sa mall ay may nangyayaring kababalaghan.

Minsan na na-bore ako sa bahay dahil nagiisa na naman ako. May trabaho sina kuya at si Kuya Arman ay may pasok din sa eskwelahan kahit na Sabado. Nagpasyal ako sa bandang Cubao, lakad lakad lang sa mga department store at mall. Maraming sinehan pala doon, noon ko lang nalaman. May nakita akong magandang palabas, sinehan ito sa may Edsa-Aurora. Pasok ako, pag-akyat ko, sa lobby pa lang ay marami ng tambay. Hindi ko naman sila tiningnan, yung bang parang suplado, diretso ang lakad at tingin.

Sa loob ng sinehan, matapos kong sanayin ang mata ko sa dilim ay marami namang lalaking nakatayo. Sa isip ko ay maraming nanonood, box office yata ang pelikula, pero ng maghanap na ako ng uupuan ay napakarami naman palang bakante. Ang pinili ko ay yung medyo sa kalagitnaan ng mga hilera, hindi malayo at hindi rin naman masyadong malapit sa screen o telon ng sinehan.

Maganda ang pelikula kaya focus ako sa panonood, kaya lang, kung minsan ay nawawala ako sa focus, kasi ba naman ay ang daming naglalakad, salasalabid sa mga aisle, minsan ay sa unahan pa talaga dadaan kaya may mga ulo akong nakikita. Kung minsan pa ay ang lakas ng yabag ng kanilang lakad.

Aking sinundan kung saan sila nagpupunta, nalaman kong sa CR pala. Natural lang naman na kapag maiihi o madudumi ay magpunt ng CR, ang hindi natural ay kung paulit-ulit, pabalik-balik. Ano kaya ang mga lalaking ito, may sakit sa prostate? Wala nang ginawa kundi umihi.

Nawala na ang atensyon ko sa panonood ng sine at ang mga tao na lang ito ang aking pinanood at pinagmasdan. Umandar na naman kasi ang utak detektib ko hehehe. Pansinin naman kasi, obvious na anong itatawag doon? Nangha-hunting? Sa ngayon ang tawag na yata ay cruising. Ganito rin kasi ang napansin ko sa lumang sinehan sa Quiapo.

May mga lalaking palakad-lakad, patanaw-tanaw tapos ay uupo, may tatabihan tapos tatayo na naman, lalakad na naman, nakakahilo. May mga lalaking palipat-lipat ng upuan, ewan ko lang kung sinusurot sila kaya ganon.

Walang masyadong pinagkaiba itong sinehan na ito sa nauna kong pinasukan sinehan sa Quiapo, maliban sa mas tila presentable ang nanonod dito dahil maayos ang mga suot, hindi tulad sa Quiapo na minsan ay sando at short lang ang suot. Dito ay talagang nakapang-lakad, naka sapatos at pantalon na maayos, presentable talaga.

Sinubukan kong magpunta rin ng CR para lang mapagbigyan ang curiousity ko. Pagpasok ko ay okupado ang mga urinal, ang kaso ay para namang hindi sila umiihi. Ano iyon, practice lang? Wala naman akong nakitang garapalan tulad sa Quiapo, pero napatunayan kong may milagro ding nagaganap dito. May lihim na itinatago sa madilim na sinehang ito. May mga baklang nagkukubli na ano mang sandali ay maninila at magnanakaw sa mga kalalakihan ng lakas, mga kalalakihang handang magparaya at ibigay ang kanilang lakas para sa sandaling ligaya.

Bumalik na ako sa upuan, hindi na ako umihi, kaya lang ay sa iba na ako naupo, doon sa bandang unahan, sa gitna ng isa sa hilera ng mga upuang dikit-dikit. Gusto ko kasing makakita ng milagro.

May sampung minuto na yata akong nagmamasid eh wala naman akong nakikita maliban sa mga walang kapagurang palakad-lakad na lalaki at palipat-lipat ng upuan. Pero makaraan ang ilang minuto pa ay may naupo na sa harapan na aking inuupuan, sa harap mismo kaya parang nasa likuran niya ako. Mukhang bata dahil sa medyo payat pa ang katawan, kaya lang ay hindi ko nakita ang itsura kung gwapo ba o hindi. Kung gwapo ay uunahan ko na ang iba dahil sa alam kong maraming tatabi rito. Joke lang hehehe.

Hindi nga ako nagkamali, dahil may papalapit nang isa ring lalaki, bata pa. Sa pagkakataong ito ay nakita ko ang kanyang mukha. May itsura naman sa tingin ko, ewan ko lang kung talagang pogi, minsan kasi ay iba kapag nasa maliwanag na talaga. Naupo na ito sa tabi ng naunang lalaki.

Heto na ang hinihintay ko,dahil sa hindi pa nagtatagal ay kumikilos na ang bagong dating, kita ko kasi sa konting siwang sa pagitan ng mga upuan ang paggalaw ng braso nito. Maya-maya pa ay buhok na lang ng naunang lalaki ang nakita ko, ibinaba na siguro ang katawan, yung parang nakaupo sa lazy boy.

Pa simple akong lumipat ng isang upuan, baka sakaling matanaw ko kung ano man ang ginagawa ng isa pang lalaki. Medyo idinukwang ko ng konti ang mukha ko, kita ko na ang kamay ng bagong dating na lalaki na tatawagin ko na lang si Dos at yung una ay si Uno.

Iyun na nga, nakapatong na ang kamay ni Dos sa ibabaw ng harapan ni Uno. Hindi ko naman matingnan ng matagal dahil sa baka mapansin na panonood ko sila at umalis. Medyo naiinip na ako, matatapos na lang ang palabas ay wala pang nangyayari sa dalawa.

Para naman akong nadinig dahil nawala na ang ulo ni Dos, nang aking tanawin ay nakasubsub na sa harapan ni Uno, tsinutsupa na nito si Uno. Gusto kong makita kung gaano kalaki ang hinaharap ni Uno kaya ng muling itaas ni Dos ang kanyang ulo ay dumukwan na talaga ako at shet! May ipagyayabang.

Napalingon pa siya sa akin, ang siste ay hindi man lang nagulat, parang nagyabang pa dahil hinawakan ang titi at iwinasiwas. Nakita ko na ang itsura niya, gwapo ang bata, tsinito.

Medyo napahiya ako kaya muli akong sumandal sa aking upuan. Pero walang kahiya-hiya naman ang dalawa na patuloy sa kalaswaang kanilang ginagawa. Muli ay nawala na naman ang ulo ni Dos, nakalingon naman sa banda ko si uno, ewan ko kung hinihintay niyang panoorin ko sila. Since hindi sila nahihiya ay naisip ko na bakit ako mahihiya ay hindi naman ako ang nagba-bastos. Dumukwang na ako at pinanood na ang pagtsupa ni Dos. Kagat labi pa si Uno, sarap na sarap sa serbisyong ginagawa sa kanya ni Dos.

Para tuloy akong nakaramdam ng inggit. Sa aking isip ay parang nakikipag-kompetensya ako kay dos dahil iniisip kong mas magaling ako at mas masarap tsumupa. Wala naman kasing ginagawa si Dos kundi ang isubo lang ang burat ni uno. Hindi man lang dilaan ang singit at bayag. Kung ako iyon ay mapapahiyas sigurado si Uno sa sarap.

Lumingon sa banda ko si Uno, hindi na ako nahiya kung malaman man na pinapanood ko sila, kasi naman ay nakangiti pa siya. Ang siste ay tumango pa siya, para bang inaanyayahan ako na makisali. Tinapik pa niya ang katabing upuan na parang sinasabing doon ako maupo. Panay ang labas ng dila at iniikot sa nanunuyo na niyang labi. Ngali-ngali ko nang halikan itong si Uno, ang pula kasi ng labi.

Hindi ako kumikilos, nanatili lang akong nakatanghod. May pagkakataon pang hinawakan niya ang kamay ko na nakapatong sa sandalan ng upuan.

Hindi na yata nakatiis si Uno dahil nagsalita na siya at inaya ako. “Lipat ka dito, tsupain mo rin ako,” wika niya.

Nagtatalo ang aking isipan, gusto ng aking isipan na sundin siya pero tinatalo naman ng dibdib ko ng kaba. Maya-maya naman ay inilalapit na ang mukha sa akin at sinabing; “Kiss mo ako, halikan mo ako sa labi.” Inilabas pa niya ang kanyang dila na gustong ipasipsip sa akin. Hahalikan ko na sana ng biglang umilaw, akala ko ay may nakahuli na sa ginagawa nila, tapos na pala ang pelikula, sakto namang nilabasan na si Uno dahil para itong nagkonbusyon habang hawak sa ulo si Dos. Hindi makaalis si Dos sa pagkakadiin sa kanyang ulo.

Ako naman ay bigla nang tumayo at nagmamadaling lumabas na ng sinehan. Hindi ko pa napapanood ang umpisa pero hindi na bale. Hindi ko alam kung anong pakiramdam ko habang pinapanood ko ang tsupaan ng dalawa, Ang alam ko ay tinablan ako ng libog at tinigasan, ang hindi ko mawari ay gusto kong sumali dangat inabot ako ng hiya at takot. Takot akog mahuli uli at maeskandalo.

Umuwi na lang ako. Wala pa ring tao sa bahay kaya natulog na lang muna ako. Hindi naman ako dalawin ng antok, Naiisip ko pa rin ang ginawa nina Uno at Dos. Naimagine ko na ako si Dos at ako ang tsumutsupa sa mahabang burat ni Uno. Wala na akong pakiaalam kahit na may nanonood pa sa amin. Ibang klase kung halikan ko si Uno, labas dila, higop laway. Matindi ang halikan namin sa aking imahinasyon. Feeling ko ay ang sarap sa pakiramdam na makipag-sex sa publiko na may nanonood pa. Ganoon din kaya ang feeling ni Uno habang pinapanood ko sila? Dagdag libog ba sa kanya iyon dahil sa inaya pa akong sumali sa kanila?

Kung ano anong kalaswaan na ang pumasok sa aking isipan at hindi ko na natandaan kung paano ko nahubad ang aking pantalon. Hubo at hubad na akong nagjajakol hanggang sa tuluyan ko nang pakawalan ang aking katas. Ang sarap, ang dami kong inilabas. Naisip ko tuloy bigla si Robert at si Buboy.

Hindi iyon ang una at huli kong pagpunta sa sinehang iyon sa mall. Nagbabaka-sakali kasi akong makatagpo ko si Uno. Dalawang sunod na Linggo akong nagbalik doon at parehong bigo ako. Ayaw ko namang gayahin si Dos, hindi ako nangha-hunting doon. Ang gusto ko lang ay ang makatagpo ko talaga si Uno.

Malapit na ang aming final exam kaya busy ako sa pag-aaral. Mabuti na lang at bihirang magbigay ng assignment ang aming mga instructor. Hindi muna ako bumalik sa sinehang iyon.

Bago mag-final ay birthday muna ni Ramir. Nag-blow-out siya sa amin nina Nida at ilan pang barkada niya, doon lang naman sa jollibee. Pagkatapos ay uwian na. Pero hindi muna ako pinauwi ni Ramir. Mag party pa raw kami sa isang Bar. Ayaw ko sanang sumama, pero mapilit siya. Tinawagan pa si Kuya Teody para ipag-paalam ako. Pumayag naman si Kuya. Sa isang linggo pa naman ang aming final exam at may panahon pa rara makapag-aral. Para na rin daw despedida sa aming nalalapit na paghihiwahiwalay.

Sa Timog kami dinala ni Ramir. Mukhang kabisado na niya ang lugar kung saan kami pupunta. Siguro ay madalas siya roon. Apat lang naman kami, ako, si Ros, si Ramir syempre, ang birthday boy at isa nilang barkada na hindi namin kaklase na si Choy.

 

Sundan………….