Short Stories From Other Blog # 105 - Yummy Crew (Part 1) By: Anonymous (From: Kwentong Libog)

 

Yummy Crew (Part 1)

By: Anonymous

(From: Kwentong Libog)

“Hindi ko po alam, subukan ko na lang po gawin yung ginagawa ng ibang crew. Pag natanggap na ‘ko, dun ko na lang po gagalingan. Matutunan ko naman po siguro lahat yun,” sagot ni Carlo habang aking ini-interview.

Hindi ko maiwasang mapatulala sa gwapo niyang mukha habang ini-interview ko siya nang mag-apply siya bilang service crew sa aming branch.

Ibang-iba ang mga sinasagot niya sa aking mga tanong, hindi tulad ng iba. Sa ganong attitude niya ay talagang hindi siya matatanggap kahit saan pa siya mag-apply. Bukod sa hindi niya alam kung no ang pinapasukan, ay parang hindi siya interesado sa makapasok.

Dahil sa kanyang appearance, sa kanyang angking kagwapohan, magandang pangangatawan at tamang-tamang height na 5’9” ay tinanggap ko siya. Sobrang subjective talaga ang naging decision ko bilang Manager ng branch ng fastfood na pinagtatrabahuhan ko. Kahit pa ang mga kasabayan niya sa paga-apply ay puro may mga experience na at may sense ang sinasabi at ang iba pa ay pure English ang sagot.

Gwapo talaga siya, sobrang pink ang labi niyang medyo makapal, sobrang kinis at maputi ang balat, medyo makapal ang kilay, matangos ang ilong, malinaw ang mata, sunod sa uso ang buhok at sobrang baby face. May pagkakawig siya kay Enzo Pineda sa ibang anggulo.  Ang katawan niya ay sobrang macho, fit na fit sa pink niyang polo shirt at skinny jeans, matipuno at lalaking-lalaki ang dating, sobrang yummy.

Hayst! Hindi ko nga alam kung bakit crew ang pinasukan niyang trabaho kasi pwede siyang maging artista o kaya maging commercial model.  Sobrang risky ang pag-hire ko sa kaniya dahil 23 na siya at malapit na siya sa age limit na 24. Bukod dun ay wala pa siyang experience at high school graduate lang siya.

Pero ganun pa man, ako ang manager at ako ang HR. Ngayon it is my decision whether to hire an applicant or not. Hindi ko sinunod ang mga panuntunan na sinet ng companya. This time kahit subjective ‘to, inisip ko na lang na marketing strategy ko ito to attract more customers. Sino ba naman ang taong ayaw makakita ng goodlooking na crew at ‘di ba mas appetizing kung kakain ka tapos ang makikita mo ay gwapong mga crew? Kaya bukod kay Carlo, ang iba pang mga crews and employees ay kung hindi pleasing personality ay sobrang good-looking.

Hindi na bale kung wala pang experience, may training naman at eventually matuto rin ang mga hina-hire ko, all I want now is a pleasing and lovely environment.

By the way, I’m Andrew, 24 years old, manager sa isang fastfood along Commonwealth Avenue. I was promoted some 2 years ago. For some, it’s an easy road for me, pero I started as a crew when I was 17 years old. I have to work to support my studies, para matapos ako nang college. Wala na akong parents at sa lola ko na lang ako nakatira na umaasa lang sa pension niya. I need to be independent and wise.

Nung grumaduate ako sa kurso kong Marketing ay nag-apply akong Managerial Trainee. Nag-train ako for a year at na-confirm as manager. Dati sa malaking mall ang branch ng fastfood namin pero dahil na rin sa expansion, kumuha sila ng mga manager na maghahandle ng new open stores and luckily I got the position. Ang store namin is my kingdom and premises ko ito. My rule should be followed and my strategies should be implemented.

I’m a discreet bi, sobrang pamintang buo. Hindi ko alam kung kalian ko na-realize na ganito ako. Noong bata kasi ako ay tinitira ako ng kapitbahay ko at tsinutsupa ko siya. Lumaki akong ganun pero hindi ko pa alam kung anu ang ginagawa namin hanggang nakalakihan ko yun at hinahanap-hanap ko na. Natigil lang nung medyo nag-binata na ako at nagkaisip. Sex pala yun! Hahaha!

Naging ganap akong malibog, nakaranas ng iba’t ibang putahe, minsan top pero madalas bottom. Maliit lang ako sa height na 5’6”, pero hindi rin papahuli sa kakyutan, kamukha ko raw si Martin Del Rosario. Pati ang pangangatawan ay tulad din sa kaniya.

“Sir Andrew, kain na po ako. Nagugutom na ako eh,” sabi ni Carlo habang chinecheck ko ang mga standing and sales report ng store namin.

“Huh!? Eh ‘di ba kapapasok mo pa lang?” sagot ko naman.

“Eh sir, wala pa naman pong masiyadong tao eh. Saka mamayang dinner time marami na pong tao baka hindi na po ako makakain, gutom na ako eh,” sabi niya habang hawak ang tyan na lalong nagpa-fit sa suot niya, habang naka-smile na para bang nagmamakaawa sa akin.

Shit! Ang gwapo niyang tingnan sa ganung ayos. Mula ulo ay pinasadahn ko siya ng tingin pababa hanggang napadako ang aking tingin sa kaniyang hinaharap na sobrang bumbukol sa fitted niyang slacks. Wala kasi siyang apron nang pumunta siya sa akin.

Damn! Ang laki nun, parang my face towel na nakabilot sa loob nun! Shit! Ang yummy talaga niya. Sabay napalunok ako ng laway. Natauhan na lang ako nang tawagin niya ang pangalan ko at ipasok ang kamay niya sa kaniyang bulsa.

“Sir Andrew, sige na pa-authorize na po ng meal,” untag niya sa aking kamalayan.

Hindi ko alam kung napansin niya ako o hindi, pero wala akong pake nasiyahan ako sa natanaw ko.

“Sige na nga punta ka kay Myla. Sabihin mo yang meal mo,” tinuro ko ang cashier na naka-duty nung mga oras na iyon.

“Salamat sir, kayo po ba hindi kayo nagugutom?” pahabol na tanong niya pa sa akin.

“Ah ako, hindi. May ginagawa pa ako eh,” sagot ko.

“Ah okay po, para po kasing natutulala kayo diyan eh,” sabi niya.

“Ah hindi, baka nauubusan lang siguro ako ng oxygen at saka marami lang akong iniisip,” ang pagmamaang-maangan ko sa kaniya. Nahalata pala ni gago.

“Sige po kain na ako, gutom na ako,” sabay ngiti at kindat sa akin at talikod.

Gago ‘to, sabi ko sa sarili ko. Pero sa loob-loob ko ay sobra akong nakikiliti at kinikilig.

Hayst. Marami naman akong mga hinire na good-looking pero si Carlo lang talga ang trip ko dahil sa bukod developed na ang katawan niya ay siya lang may lakas ng loob na biruin ako ng mga ganun. Hindi ko alam kung alam niya ang lihim ko pero gusto ko ang mga ginagawa niyang paglalandi sa akin. Yung ibang mga crew ko kasi ay parang mga totoy pa at wala pang alam sa buhay.

Okay naman si Carlo bilang isa sa mga crew sa branch namin, masipag, maaasahan, at mabilis kumilos. Hindi nga ako nagkamali sa pag-hire sa kaniya dahil sa madali nga siyang natuto at napapansin ko lagi kaming binabalikan ng mga customers namin lalo na yung mga batang beki at mga teenager na babae.

Ang galing talaga ng marketing strategy ko. Hahaha!

Okay talaga siya nung mga unang buwan niya sa store. Pero nung mga sumunod na buwan ay napapadalas na ang mga late niya, minsan 5 minutes, minsan naman ay 10 minutes hanggang 15minutes. Maluwag ako kung sa maluwag as long as nagagawa nila ang trabaho nila.

Nang minsan na ma-late siya ng 30 minutes ay kinausap ko na siya. Pinagsabihan ko na hindi na tama ang nangyayari at ayoko na siyang male-late pa dahil kung hindi ay baka i-suspend ko siya o mapilitan akong i-terminate siya agad. Kahit hindi bukal sa loob ko iyon ay sinabi ko yun para matakot na rin siya. Buti na lang at naintindihan niya yun at sumang-ayon naman.

Hindi pa ako handang pakawalan siya lalo pa’t hindi ko pa siya natitikman. Tikman talaga? Well, sa sobrang busy ko sa store namin ay wala na akong time para magkaroon ng lovelife o sex life man lang. Last time na nakipag-sex ako ay nung hindi pa ako promoted. Sa kapwa kong tranee iyon na bi rin. Hindi ko na siya nakikita at wala na rin akong balita dahil hindi na siya na-confirm as manager.

Hindi na na-late si Carlo nang isang lingo, gaya ng pangako niya at sa pinirmahan niya sa memo. Pero pagkatapos nung linggong iyon ay na-late siya ng isa’t kalahating oras.

Okay lang sana ma-late pa ng ilang minutes pero isa’t kalahating oras at knowing na may nag-sign na siya na memo ay hindi na maganda yun.  Sinabihan ko siya na kakausapin ko siya sa office ko mamaya.

Maliit lang ang office ko dahil hindi naman ito pang-opisina talaga. Ginagamit lang yun sa pagbibilang ng pera at pag may ginagawa akong report at kailangan ko mapag-isa. Parang kasing size niya ang CR na maliit lang at siguradong pag naging dalawang tao ay medyo magkakasiksikan. Meron isang table at merong isang lababo malapit sa pinto. Sa makatuwid para siyang isang CR kaysa sa isang opisina.

Gumagawa ako ng sales report ko nang kumatok si Carlo sa pintuan ng office ko.

“Sir, pnatawag nyo raw ako,” tanong niya.

“Oo, break mo na ba?” sagot at tanong ko.

“Opo, sir,” sagot niya sabay sandal ng kamay sa may lababo na malapit sa aking likod base sa peripheral vision ko.

Sinave ko muna ang gingawa ko at baka mawala pa ang ginawa kong report, ayokong malintikan, at saka na ako humarap ako sa kaniya.

Putang ina! Bakit bukol niya ang tumambad sa akin? Hindi ako handa. Wala na siyang apron at nakasandal ang isang kamay sa lababo na medyo elevated at kitang kita talaga ang namamagang tarugo niya na nasa loob ng kaniyang slacks.

Shit! Ang sarap! Pinasadahan ko ang kaniyang gwapong mukha, ang matipuno niyang katawan at bumalik sa kaniyang umbok. Medyo nakalihis yun pakaliwa, napakalinis at nakakatakam. Bigla akong napalunok, natigilan ako ng pagtulala nung basagin niya ang paghubad ng mata ko sa kaniyang katawan.

“Sir, ayos lang po kayo?” Tanong niya sa akin habang nakangisi sa akin.

“Ah okay, ehem.” Napaubo ako. “Anong nangyari, Carlo? Bakit late ka na naman? Akala ko ba nagkaintindihan na tayo?” Sunod-sunod kong sabi sa kaniya.

“Sorry po sir, masiyado po kasing traffic saka na-late na po akong nagising eh, my party po kasi sa kapitbahay namin eh,” sabi niya sa mababang tono at payuko sa akin, na tyansa ko naman upang tingnan siya ulet.

“Alam mo naman na lagi namang trapik eh, bakit hindi ka umalis nang maaga, at alam mong my pasok ka, naki-party ka pa?“ pagalit ko sa kaniya.

“Hindi naman po ako nakipag-party, sir. Maingay lang kaya hindi ako nakatulog,” alibi niya.

“Talaga lang ah, eh anong gagawin natin ngayon? Hindi na naman kumpleto hours ng pasok mo ngayon? Ganun na lang ba yun? Pano yung staffing hours natin? Closing ka na nga, nale-late ka pa,” panggigiit ko sa kaniya.”

“Sorry po talaga, sir. Hindi na po mauulit. Hindi na ako male-late ulit,” pagmamakaawa niya.

“Sorry na lang lagi, Carlo, laging sorry na lang,? Carlo, last na ‘to. Pag na-late ka pa, mauuna pa ang suspension paper mo bago ka pa maka-bundy clock,“ takot ko kay Carlo habang nakangiti sa akin, sabay patong ng kaniyang kamay sa aking balikat.

“Sorry talga, sir, hindi na mauulit. Kahit ano gagawin ko para makabawi ako.”

Kinalibutan ako sa mga oras na iyon at hindi ko alam ang aking gagawin. Bahagya kong kinabig ang kaniyang kamay at inalis ito sa akin balikat.

“Sorry, sorry, siguruhin mong hindi na ito mauulit, sige mamaya mag-OT ka, punan mo yung oras na na-late ka ngayon,” sabi ko sa mahina kong boses.

Masiyado pang maaga para gumawa ng kasalanan.

“Okay po, sir,” sagot niya sabay alis na sa aking opisina.

Sobra akong pinagpawisan dun at kapag tumagal pa kami sa ganung sitwasyon ay hindi na ako makapagpigil at baka dakmain ko na lang ang pumuputok na burat niya sa kaniyang harap. Shit! Bida sa sarap!

Bumalik na ako sa ginagawa kong report at baka hindi ko na iyon matapos kapag iisipin ko pa siya. Sumapit na ang gabi at paubos na nang paubos ang customer namin. Magsasara kami ng alas diyes at nakapagsara kami ng 10:15 dahil sa babaeng naghintay pa sa boyfriend niya yata na hindi man lang umorder, ang ending wala naman dumating.

Banas ang ibang crew dahil gusto na nilang umuwi pero gaya ng iba, they need to stay a little longer dahil sa kailangan pa nila maglinis. Nang malinis na ang buong floor ay pinauwi ko na silang lahat. Isa-isa na silang dumaan sa office ko para magpaalam umuwi habang ako ay kinokumpleto ang sales tally ng araw na iyon. Ang huli ay si Carlo.

“Sir, alas onse na ho, uwi na rin po ako,” sabi niya na may halong pagkukupirma habang nakadungaw sa pintuan ng aking opisina.

“Ayos ka lang Carlo? Isa’t kalahating oras kang na-late ‘tas uwi ka na agad, samantala ako halos double shift na yata ako, hiyang hiya naman ako sa iyo,” sarkatisko kong sabi.

“Sabi ko nga sir, eh linisin ko na nga rin kitchen eh,” sabi niya sa akin at tumalikod na siya at nag-focus na ako uli ako sa aking ginagawa.

Madilim na ang store dahil patay na ang mga ilaw sa floor at ang liwanag na lang ay nangagaling sa may kitchen at sa aking opisina. Kaming dalawa na lang ang nasa loob at wala na rin mga tao sa mga katabing establisyemento at kung meron man ay ang guwardya na lang na malamang ay nagsisyesta na.

Wala akong ibang nasa isip nun kundi ang matapos ang aking report para makauwi na rin at makapagpahinga. Mga bandang 12:10AM nang  kumatok si Carlo. Hindi ko muna siya hinarap dahil pinatay ko muna ang laptop ko at humigop ng kape na lumamig na rin sa katagalan nito sa desk ko. Humigop pa rin ako ng kape at haharap na sana sa kaniya. Wala akong kamalay malay na nasa likod ko na pala siya. Dahil sa maliit lang ang aking office at naging malaki ang aking paggalaw ay bumangga ang tasa ng kape ko sa kaniyang tiyan at nagtuloy tuloy pababa sa kaniyang pantalon.

“Shit!” pareho naming nabulalas ni Carlo at pareho kaming nataranta.

Kumuha ako ng pamunas kung saan. Sa muling pagharap ko kay Carlo ay tumambad sa akin ang kaniyang katawan na bahagya nang nahubaran dahil isa-isa niyang tinatanggal ang kaniyang butones. Bigla na naman akong napatulala habang tinatanggal niya ang butones ng polo niya. Wala pala siyang sando o anumang damit sa loob kaya kita ko ang macho niyang dibdib at ang kaniyang tyan na may umbok na mga abs.

Hindi man banat na banat, sobrang sarap naman tingnan. Ang macho at gwapo talaga ni Carlo, ang puti at napakalinis. Nagbalik na lang ang aking kamalayan ng kinuha niya ang basahan na sa aking kamay at pinunas sa tiyan niyang nabasa na kape. Sa sobrang taranta at konsensiya ko ay inagaw ko ang basahan sa kaniyang kamay at pinunas-punasan ang mga basang parte sa kaniyang katawan at lumuhod na ako upang mapunasan ang babang bahagi niya.

“Sorry, Carlo, hindi ko sinasasadya, sorry talaga,” habang wala pa rin akong kamali-malisiya na pinupunasan ko ang kaniyang harapan dahil nabasa rin ito.

“Okay lang sir,” sa kaniyang mababa at napaka-manly na tinig. Buti na lang at hindi na mainit ang aking kape kung hindi baka ay nalapnos ko na ang balat niya.

Patuloy pa rin ako sa pagpunas sa harapan niya at napasin ko na unti-unti nang lumalaki ang malaki niyang bukol, nahihimas ko na pala ang bahaging iyon.

Shit!! Ang nasabi ko sa sarili ko. Pinagpatuloy ko ang pagpunas at nagkunwari na wala pa rin malisiya ang aking ginagawa, habang siya’y wala pa ring reklamo. Bahagya kong diniinan ang aking pagpunas at imbes na kukos lang ang aking gawin ay nilamas ko na ang kaniyang harapan.

Shit! Para akong nakukuryente habang nararamdaman ko na ang unti unting paglaki ng kaniyang burat, di ko na alam ang gagawin ko at ayoko ng pigilan pa ito. Nahinto lang ako ng bigla siyang umehem.

“Sorry talaga Carlo,”ang nasabi ko na lang.

Tumingin ako sa kaniya, nakangisi siya. Nawala ako sa sarili ko. Patayo na sana ako nang bigla hinawakan ni Carlo ang aking kamay na tila pinapahinto at pinapag-stay ako sa aming posisyon.

“Okay lang talaga sir, ok lang,” ang tangi niyang sinabi.

Hindi na ako nagpakipot pa at tinanggal na ang basahan sa aking kamay at tuluyan nang hinimas ang kaniyang naninigas nang alaga. Taas-baba, taas-baba, taas-baba ang aking kamay.

Tinanggal na niya ang hook ng kaniyang pantalon at nagwika. “Pa’no, sir, ginalit mo na si Junjun?“

“Paaamuhin ko na lang uli mamaya,” at tuluyan ko nang binukasan ang kanynag pantalon. Slacks lang yun kaya mabilis ko lang ito naibaba at ang aking tanging pinuntirya ay ang puti niyang brief.

Naibaba ko na nang tuluyan ang kaniyang slacks at bumalik na ako sa kaniyang harapan.

Tang-ina, sobrang laki talaga ng kaniyang etits dahil kumakawala na ang ulo nito sa kaniyang brief. Bigla akong napalunok sa aking nakita. Matagal-tagal na rin ng huli akong makatikim ng masarap na jumbo hotdog.

Shit!! Inilapit ko na ang ang aking mukha sa kaniyang bukol at bahagyang hinalikan ang katawan ng kaniyang burat.

“Shit!” ang tangi kong narinig.

Bahagya ko nang binuksan ang aking bunganga at marahang kinagat ang katawan ng kaniyang pagkalalaki. Medyo matigas na talaga ito.

Halik, bahagyang kagat, halik, kagat.

“Shit tlaga, sir! Aaaahhh…”

 

 

Tatapusin.......