Isla

 

Isla

 

Malapit na naman ang Holy Week. Sa tuwing sasapit ang okasyon na ito, ay hindi ko pwedeng hindi maalala ang isang pangyayaring hinding-hindi ko na malilimutan. Heto po at inyong basahin nang malaman kung bakit.

Taong 2012, kasalukuyang kaming sakay ng isang maliit na barko, hindi ko alam kung anong tawag doon, hindi naman masasabing bangka, mga tao lang kasi ang sakay. Patungo kaming Marinduque para maki-celebrate ng Mahal na Araw. Isinama kami ng isang matalik na kaibigan dahil taga-roon siya. Gusto niya kasing ipagmalaki sa amin ang taunang pagtatanghal ng kanilang Moriones Festival sa Gasan kung saan kami patungo.

Tahimik naman ang dagat, walang kaalon-alon kaya panatag ako sa aming paglalakbay. Kaso, hindi ako komportable, tahimik lang ako at hindi masyadong nagsasalita, ang dahilan, kasama din namin kasi sa biyahe ang aking nemesis, ang aking karibal sa lahat ng bagay, si Dante. Opo, siya ang aking kaaway na mortal, ewan ko ba kung bakit kami naging kaibigan nitong si Ferdie gayong kontra pelo talaga kami ni Dante.

Ako nga pala si Dennis, magandang lalaki ma porma, matangkad, may okay na ring pangangatawan dahil sa palagi akog bumibisita sa gym para pagpaganda talaga ng katawan. Marami akong katangian na nagugustuhan ng marami tulad ng magaling akong kumanta, mahusay din kung sayawan ang pag-uusapan, bukod pa sa matalino dahil sa dean’s lister ako.

Kaso lang, ganon din si Dante, pogi, maangas, magandang katawan, matangkad, matalino dahil kapwa kami dean’s lister, mahusay sumayaw at umawit, kaya naman palagi kaming nagkakalaban kapag sumali kami sa contest sa aming paaralan, sa tuwing may ginaganap na events tulad ng foundation day.

Nasali na rin kami sa Mr. and Miss  contest kung saan kami nag-aaral pareho.

May lugar sa barko na pwedeng tumayo at tumanaw-tanaw sa dinaraanan habang tumatakbo ang barko. Para makaiwas sa pagmumukha ng Dante na iyon ay doon ako tumambay.

Kung ano-ano ang nasa isipan ko noon, first time ko kasing magbiyahe via water, tapos maliit pang barko, pero okay naman dahil hindi naman pala nakakatakot. Naisip ko rin kung paano kung lumubog ang barkong sinasakyan namin.

Kahit sa isipan lang, kinabahan din ako. May mga kalupaan pa rin naman akong natatanaw, malapit lang naman kasi ang Marinduque. Nasa ganon akong pag-i-imagine nang makadinig ako ng malakas na tila pagsabog.

"Booommmmm!”

Gulat ako syempre. Kalmado pa ako, pero nang tila nagkakagulo na sa loob at tila may nagpapanic na ay kinabahan na ako. Pumasok uli ako kung saan kami nakaupo, Hindi ko na nakita sina Ferdie at iba naming kasama. Alerto naman ako at kaagad nakadampot ng life jacket at isinuot ko iyon.

Me sumabog daw sa machine room na ewan ko kung saan iyon, nagtalunan na ang marami dahil sa umaapoy na sa loob ng barko. Pati ako ay napatalon na rin. Marunong naman akong lumangoy, pero sa ganito kalawak na dagat ay hindi ko alam kung tatagal ko.

Halos lahat siguro ng sakay ng barko ay tumalon na, ang hindi ko alam ay kung may nasaktan na o nalunod, kitang-kita ko pa ang unti-unting paglubog ng barko.

Marami din kaming nagpatianod na lang sa dagat, hindi ko na talaga nakita pa ang mga kasamahan ko, marami ang nagiiyakan na dahil sa wala pang nababanaag na bagre-rescue sa amin.

May ilang oras na rin kaming palutang-lutang lang sa dagat, nagkalayo-layo na rin kami. Mainit na pati at ako’y nakaramdam na nang gutom at uhaw. Sa tindi nang init ay nawalan na yata ako ng malay at hindi ko na alam pa ang nangyari.

Hindi ko alam kung gaano ako katagal na nawalan ng malay, pagmulat ko kasi ng aking mga mata ay nasilaw ako sa liwanag. Hindi ko tuloy malaman kung patay na ako at papunta na sa langit dahil sa liwanag na iyon. Pero nakaramdam ako ng kirot sa may binti ko, napabangon ako, buhay pa ako at nang igala ko ang aking paningin ay nasa tabing dagat pala ako. Marahil ay natangay ako ng alon at dito ako napadpad.

May konting sugat ako sa may binti, pero hindi ko na ininda iyon, malayo sa bituka, ang mahalaga ay buhay pa ko. Nakaramdam na naman ako nang gutom at uhaw. Iginala ko uli ang aking mga mata at baka makakita ako ng kahit sino na mahihingan ng tulong kahit man lang tubig para makainom, subalit napakatahimik sa paligid, at tila walang taong napapadako dito,

Bumangon na ako, naisip ko na baka may iba pang nakaligtas at dito rin napadpad. Binaybay ko ang tabing dagat, pero wala akong nakita.

Matagal-tagal na akong naglalakad, nakaramdam na ako nang pagod, pero wala man lang signs na may ibang pasaherong napadpad dito.

Titigilan ko na sana ang paglalakad, aakyat na sana ako dahil sa kabilang side naman, bale sa likuran ng dagat  ay mga puno, maghahanap ako ng kahit anong makakain, gutom na gutom na talaga ako.

Paakyat na sana ako nang makarinig ako ng mahinang ungol, nabuhayan ako ng loob, mukhang may iba pang nakaligtas at dito napadpad. Hinanap ko ang pinanggalingan ng ungol, may taong nakadapa pala sa buhangin na hindi ko napansin at malapit lang sa akin.

Nilapitan ko ito, the fact na umungol, ibig sabihin ay buhay pa. Itinihaya ko ang lalaki para malaman kung humihinga pa, nang makita ko ang mukha niya ay sa halip na natuwa ay napakamot pa ako sa ulo.

“Anak naman ng pu… ang dami naman maanod dito ay bakit siya pa. Sino ba naman ang matutuwa, si  Dante, si Dante na kalaban kong mortal ang siyang nakita ko.

“Uhmm tulong, tulungan ninyo ako! Help!” sigaw niya na humihingi ng tulong.

“Umayos” ka, walang tutulong sa atin dito, walang ibang tao rito kundi tayo,” sabi ko.

Napabalikwas ng bangon si Dante. “Dennis?”

“Oo ako nga, wala nang iba.”

“Buti nakaligtas ka rin.”

Hmp. Of all the people, bakit siya pa ang nakasama ko rito.

“Wala ba tayong mahihngan ng tulong?” tanong niya.

“Hindi ko alam, wala pa akong nakikitang tao, kanina pa ako naglalakad dito. Tara, may mga puno doon, baka makakita tayo ng kahit na anong makakain, maghanap din tayo ng maiinom, kahit ano,” aya ko. Kahit na naman kalaban ko siya sa ganitong pagkakataon, isasantabi ko muna.

Lakad kami, lakad lang nang lakad, hindi namin alam kung saan patutungo, basta lakad lang kami ng lakad. Malayo-layo na rin ang nalalakad namin, subalit wala pa kaming nakikitang pwedeng kainin, maraming puno, pero walang namumunga.

“Gutom na gutom na ako Dante, uhaw na uhaw pa, baka dito tayo abutin ng pagkamatay. Kawawa naman tayo, uurin na lang tayo dito basta,” sabi ko.

“Grabe ka namang mag-isip. Malakas pa tayo, huwag kang mawalan ng pag-asa.”

“Nanghihina na ako!”

“Ako rin naman, pero tiyaga lang. Hayun, me puno ng papaya, may hinog na yatang bunga, tara na,” sabi ni Dante na itinuturo ang isang puno.

Swerte pa rin, marami palang puno roon may saging, papaya, bayabas at kung ano-ano pa na pwedeng kainin. At swerte talaga dahil sa hindi kalayuan ay may tila batis na ang linaw-linaw ng tubig. Para kaming tumama ng jackpot sa lotto pagkakita niyon. Nabusog kami at napuhaw ang aming pagkauhaw. Sa pagkakataong iyon ay hindi kami magkalaban, magkakampi kami.

“Hanggang kelan kaya tayo mare-rescue,” sabi ko.

“Basta, huwag tayong mawawalan ng pag-asa. Tarang maligo sa batis, ang dumi-dumi ko na at ang alat siguro ng balat ko, nangangati na ako,” sabi ni Dante.

“Ako rin eh, pero wala tayong isusuot na pamalit, “ tugon ko naman.

“Eh di itong dati, kaya lang patuyuin muna natin. Pareho lang naman tayong lalaki, okay lang kung hubo tayo, tara na, ang sarap ng tubig,” ang tila masaya pang wika ni Dante.

Mabilis na naghubad si Dante pagsapit namin sa batuhang batis, nakigaya na rin ako, para kaming mga bata na nagtampisaw sa malamig na agos ng tubig.

“Para tayong dalawang Adan sa paraiso hahaha,” biro pa ni Dante.

Natawa ako nang makita ko ang kanyang ari. “O bakit ka tumatawa, ako pa ang pinagtatawanan mo?” tanong ni Dante.

“Oo, kasi naman,.. Dante mag-iingat ka kapag nakabalik na tayo ng Maynila. Teka, Pilipinas pa rin ba ito o sa ibang bansa na?”

“Malay ko. Ano yung ibig mong sabihin na magiingat ako?”

“Yang kasing burat mo, kapag nalaman ng mga bading na ganyan yan kataba at kahaba, lagot ka, mare-rape ka nila hehehe.”

“Asowsssss! Wala ito sa burat mo. Ikaw ang mag-ingat. Tingnan mo nga ang burat mo o, parang sawa. Saka bakit matigas iyan ha, nililibugan ka ba sa akin?”

“Hala, tigasin kasi ako, hindi tulad ng sa iyo, duwag hehehe.”

“Duwag ba ha, sandali, tingnan natin kung sino ang duwag.”

Grabe itong si Dante, hinabol ba naman ako at ewan ko kung anong gustong gawin. Napatakbo tuloy ako ng mabilis. Para kaming mga batang naghaharutan. Nahinto na lang kami ng kapwa kami napagdod at humihingal, napaupo na kami sa malalaking bato roon.

Sa totoo lang, humanga talaga ako sa katawan niya, kumpara kasi sa akin, mas may katawan siya, maskulado talaga, malapad ang balikat, ang pwet tila ang sarap na pisil-pisilin, tumayo na naman tuloy ang burat ko, buti na lang at medyo natatabingan ako ng bato at hindi niya makikita.

Papadilim na, nakaramdam na naman ako ng kaba, saan kami matutulog? “Dante, pagabi na, saan tayo matutulog?”

“Oo nga eh, naisip ko rin iyan. Mabuti pa ay mamulot tayo ng mga dahon para gawin nating higaan,” tugon ni Dante

“Malamok dito, baka magkasakit tayo ng dengue,” sabi ko.

“Huwag naman sana. Balik muna tayo sa tabing dagat, baka may makita tayong mangingisda at makahingi ng tulong,” sabi ni Dante.

Namulot kami ng mga tuyong sanga ng kahoy at dahon, baka makapagpasindi kami ng apoy. Me naalala akong ginawa namin noong boy scout kami sa pamamagitan lang nang pagkiskis ng dalawang kahoy, baka swertehing at makapag-paapoy kami.

Marami naman kaming napulot at inipon malapit sa dalampasigan. Nakagawa rin kami nang pinagsapin-sapin na tuyong dahon ng saging at iba pa, kahit maliliit na dahon, kapag naipon ay pwede na rin nahigaan.

Tuluyan ng dumilim, mabuti na lang ay nakapagpadingas kami. Bago iyon, nagsulat kami ng malaking “HELP” sa buhangin, baka makita sa itaas ng rescuer.

-----o0o-----

“Nilalamig ako Dante, para akong lalagnatin,” sabi ko.

Hinawakan niya ang noo ko. “Mainit nga, halika rito, yakap ka sa akin.”

Medyo nahiya pa ako, pero wala nang choice, giniginaw talaga ako, yumakap na ako sa kanya, niyakap din niya ako. Pagtagal-tagal ay medyo nakakadama na ako ng init at nawawala na ang panglalamig ko, ang kaso, nakakaramdam din ako ng kakaiba sa tagiliran ko, parang ano, parang burat ni Dante, tumitigas.

“Dante, ano yang tumutusok sa tagiliran ko?”

“Ah… wala iyun, huwag mong intindihin.”

Kinapa ko, burat nga niya. Napangiti ako, tinigasan. “Burat mo iyan eh, tinigasan ka?”

“Oo eh, ganyan talaga yan, hinawakan mo pa, lalo tuloy tumigas.”

“Hahaha, akala ko ako lang ang tigasin, ikaw din pala. Gusto mo?” tanong ko na nakatingin sa mata niya, nakaunan kasi ako sa braso niya.”

“Alin? Paano?”

Basta ko na lang sinunggaban ang labi niya, hinalikan ko na siya, torrid, sinipsip ko talaga ang labi niya, pati dila.

Nagulat siya sa ginawa ko, pero sandali lang, kaagad na tinugon ang aking halik. Nagsipsipan na kami ng labi, nagespadahan ng dila, laplapan kung laplapan. Ang sarap niyang kahalikan, ang lambot ng labi niya, at kahit na hindi pa kami nagsisipilyo, mabango pa rin ang aming hininga.

Pero hindi lang halik ang gusto ko sa kanya, kaya kumalas ako sa paghalik at medyo bumaba ng konti at dinilaan ko ang kanyang utong, saka sinipsip, May libog siguro doon kaya naman napaungol na. “Ahhhh ang sarap ahhhh.”

Hindi lang iyon, akin ding dinilaan ang kanyang tiyan, isa-isa kong hinimod ang mga tila pandesal sa tiyan niya, halos tumirik na ang mata ni Dante.

Inaabot niya ang aking ulo, nahagilap niya ang buhok ko at halos sabunutan na ako habang dahan-dahan na itinutulak lalo pababa. Nahulaan ko naman ang gusto niyang mangyari, kaya naman pinagbigyan ko na, gagawin ko naman talaga, mainipin lang, hindi makapag-hintay.

Isinubo ko na ang naglalaway niyang burat, nilaliman ko, nagawang masubo na walang sayad sa aking ngipin. Sobrang haba na titi niya kaya nahirapan kong i-deep throat, mataba pa. Naka ilang try ako bago ko nakayang masubo ng sagad, lumapat na ang nguso ko hanggang sa bulbol niya.

“Ahhhhhh ahhhhhhh ang sarap, ang galing mo palang chumupa Dennis ooohhhhhh sige pa, isagad mo pa uhhhhh ang sarap,” ungol niya, walang pakialam ilakas man, wala namang makakarinig sa amin.

Makailang ulit ko iyong na-deep thorat tapos ay didila-dilaan ang ulo ng burat niya, sasairin ang lumalabas na paunang katas.

Sige na ako sa pagchupa, taas-baba na ang aking ulo, halos kantutin na niya ang bibig ko dahil sinasalubong niya ng kadyut ang bawat pagbaba ng aking bibig.

“Ahhhh Dennis, ang sarap ng bungang mo, ang init at ang dulas, para na rin akong kumakantot,” wika niya nanginginig pa.

Ang sarap din chupain ni Dante, walang inhibition, walang kyeme, sige nang kadyut. Tanggap naman ako nang tanggap kahit na mabulunan pa.

Naramdaman kong lalabasan na siya, nanginginig na kasi ang binti niya at ang mga daliri sa paa ay nababaluktok, bigla kong iniluwa ang kanyang burat. Nagulat siya, naudlot tuloy ang pagoorgasmo.

“Bakit?” tanong niya.

“Ikaw naman,” sabi ko. Napakamot pa siya sa ulo.

Itinulak niya ako, ibinuka ang mga binti ko at hita at sa gitna ng hita ko pumuwesto. Isinubo na niya ang titi ko, taas-baba ang kanyang ulo, nagsimula na niya akog chupain. Napaungol na rin ako. Tila mas magaling pa siyang chumupa kesa sa akin, wala ring sayad at nakayang isagad ang pagkakasubo sa aking burat. Halos tumirik ang mata ko sa sarap. Kakaiba ang pakiramdam, nakakapanginig talaga ng laman.

“Ahhhhhh ahhhhhh ang sarap Dante, ang galing mo palang sumuso ooohhhhh,” ungol ko. Napakapit ako sa mga balikat niya, saka ako naman ang kumadyot, nabibilaukan man sia ay walang angal. Mahigpit ang pagsipsip, ramdam na ramdam ko ang gigil.

Iniluwa niya ang burat ko at sinabing, “69” tayo.

Mabilis akong bumaliktad at nasubo ang kanyang titi, sabayan na kami sa pagtsupa. Sabayan na ang pagkadyut namin habang nasa bibig namin ang titi ng bawat isa, walang humpay ang paglalabas-masok nang mahahaba naming burat sa mga bibig namin. Hindi naman nagtagal at napaungol na kami pareho.

“Uhhhhuuuuunnnnnggggggggggggggg uhhhuuuuunggggg,”

Sumabog na ang tamod ko sa loob ng bibig niya, ganon din ang tamod niya sa loob ng bibig ko. Walang natapon sa mga tamod namin, lahat ay nasalo ng aming bibig.

“Ang sarap pala ng tamod Dante,” sabi ko.

“Oo nga Dennis, ulitin natin ha.”

“Oo ba, kahit araw-araw,” sagot ko

Naghalikan pa kami pagkatapos.

-----o0o-----

“Hoy Dennis, malapit na tayo, baka mahulog ka diyan pagdaong natin,” ang nadinig kong sinabi sa akin. Paglingon ko ay si Dante pala. Napangiti ako, matamis na ngiti.

“Bakit ngunguso-nguso ka na parang may hinahalikan, nananaginip ka ba? Nakatulog ka ba? Kaya lang mulat ang mga mata mo eh,” wika pa ni Dante.

“Hah, wala… wala. May naisip lang ako, Sandali, kukunin ko lang ang gamit ko.”

Tangina, nasira ang imagination ko, pero okay na rin, si Dante naman ang gumising sa akin sa paglalakbay ng aking diwa.

Opo, magkaribal kami, kaya lang gusto ko siya, Ewan ko kung bakit nagkagayon.

-----o0o-----

Masaya naman kaming winelcome sa bahay nina Ferdie.

Tama si Ferdie, masaya ang celebration ng mahal na araw sa bayan nila. Ipinasyal pa kami sa mga pasyalan doon. Sa aming pamamasyal, palaging nakaakbay sa akin si Dante, minsan tuloy ay nasasagi ko ang kanyang ari. Hindi naman siya kumikibo, parang gusto pa nga.

Hindi naman pala mayabang si Dante, mabait pala siya at masarap kasama. Nagkailangan lang talaga kami dahil palagi kaming nagkakalaban sa mga competition.

Bandang gabi ay nag-inuman pa kami, palaging nakadikit sa akin si Dante, at sa pagtulog ay magkatabi pa kami. Mukhang magkakatotoo ang imagination ko kanina hehehe.

Sa isang silid lang kami lahat, anim lang naman kami kasama na si Ferdie. Magkatabi kami sa isang kama ni Dante, gusto iniyang magkatabi kami kahit na masikip, isang double deck lang naman ang kama. Isa ang nasa itaas, kami ni Dante sa ilalim at ang tatlo ay sa sahig na lang, mayroon namang latag na foam.

“Hoy, kayong dalawa, baka kung ano na ang gawin ninyo ha. Kanina pa kayo naglalandian,” biro ni Ferdie.

“Hayaan mo na tol, ngayon lang naman sila hindi magkalaban eh,” wika ng isa naming kasama.

“Eh mamaya, maglalaban din iyan, hinihintay lang tayong makatulog, puro lasing tayo eh, sila lang ang hindi,” wika uli ni Ferdie.

Hindi na kami sumasagot, basta ang mga kamay namin ay magkahawak, magkahawak sa aming ano hehehe.

-----o0o-----

Pagbalik namin sa Manila, kami na ni Dante. Hindi na kami nagkakalaban sa competion, kapag kasali siya ay hindi na ako sumasali, ganon din naman siya kapag ako ay kasali.

Nag-graduate na kami pareho, nagtrabaho at sa iisang apartment lang kami nakatira. Hanggang ngayon ay kami pa rin.

Holy week na naman, sigurado, mapag-uusapan na naman namin ni Dante ang nangyari sa amin sa Marinduque. Ikinuwento ko rin kasi sa kanya ang iniimagine ko noon na napadpad kami sa isang isla hehehe.

 

 

>>>>>Wakas<<<<<