Hinipuan

 

Hinipuan

 

Kumusta sa lahat ng mambabasa dito sa blog na ito. May karanasan akong gusto kong i-share sa inyo. Nangyari lang ito nitong nakaraang bakasyon, buwan nang Abril.

Ako nga pala si Jiro, 15 taong gulang at grade 9 na sa ngayon. May katangkaran ako, bagamat medyo payat ako ay maganda naman ang porma ng katawan ko. Marami ring nagsasabi na cute daw ako.

Mabarkada ako, mga kapwa ko teenager. Dahil bakasyon ay madalas na nakatambay lang kami. Paborito naming tambayan ay ang bakuran ng aming kapitbahay. Marami kasi silang puno ng indian mango, kaya maginhawa sa lugar na iyon, hindi masyaong mainit. Ang kagandahan pa ay may mauupuan dahil sa may mahabang bench doon at may maliit pang mesa na gawa sa kawayan.

Mabait naman ang kapitbahay naming iyon, isang matandang binata na sa edad na 45 ay wala pang asawa. Hinahayaan lang kami na tumambay doon, basta daw huwag magkakalat. Kahit gabi ay nakakatambay pa rin kami roon, may iniiwan kasing ilaw na bukas si Mang Erning doon sa may upuan. Wala lang naman kaming ginagawa, kwentuhan lang at kung minsan ay parang nagpi-picnic kapag may dalang makakain ang isa sa mga barkada. Minsan nga ay si Mang Erning pa ang nagbibigay sa amin ng makakain. Minsan ay nilagang saging na ani niya sa kanyang bakuran, minsan ay pansit.

Nagsosolo lang doon si Mang Erning dahil ang mga kapatid ay pawang may mga sariling pamilya na at mayroon na ring sariling bahay.

Madalas, napapansin ko na palagi siyang lumalabas ng bahay kapag nakatambay kami sa bakuran niya. Nakikipagkwentuhan lang naman, marahil ay naiinip dahil solo nga lang siya at walang makausap, kaya kami na ang pinagtitiyagaang makausap.

Mahilig siyang umakbay at pipisil-pisilin pa ang balikat na tila ba minamasahe. Kapag nakaupo naman ay pinipisil-pisil ang hita ng katabi. Hindi naman namin pinapansin, may tao din naman kasing ganon.

Isang hapon, mga alas-kwatro na noon, nagbaka-sakali akong may mga tambay na sa bakuran ni Mang Erning, pero pagdating ko ay wala pa, pero naroon si Mang Erning, nakaupo lang at nagpapahangin lang siguro.

“Mang Erning, wala pa po bang nagagawing mga tambay dito?”

“Wala pa, ikaw pa lang.”

Nag-stay muna ako roon, nakakahiya namang basta na lang ako tatalikod. Nakipag-kwentuhan muna ako. Napadako ang aking tingin sa puno ng bayabas niya. May mangilan-ngilan pang bunga at tila manibalang na. Kaya lang ay masyadong mataas, wala naman siyang panungkit.

“May hagdan ako diyan, gusto mo bang mamitas. Sayang kasi kapag hindi pa napitas yan ay ibon lang ang makikinabang. Hayun o, kunin mo at gamitin mo para maakyat mo,” sabi ni Mang Erning na itinuro kung nasaan ang movable ladder.

Kinuha ko naman. Okay naman ang hagdan, yung aluminum foldable ladder at parang pang heavy duty kaya matibay. Kaso yung lupa naman ang hindi pantay, kaya umuuga kapag inapakan na. Hahawakan na lang daw ni Mang Erning para hindi matumba.

Umakyat na ako, nasa-harapan naman siya at naka-agapay sa hagdan. Sige lang ako ng pamimitas. “May malalaki pa rito Jiro o, mukhang pwede na, malaki na ito,” sabi niya sabay hipo sa aking harapan.

“Hahaha, mang Erning hahaha, bayabas ko po iyan, huwag po, baka magalit eh mandura hahaha.”

“Malaki na ba ito? Manibalang na ba?” sabi ni mang Erning na talagang hinipo na ang aking bayag, sa labas lang naman. Alam kong nagbibiro lang siya. Hindi ko iyon binigyan ng kahulugan, ganon din kasi ang lolo ko dati, palaging hinihipo ang titi ko kapag nakita akong hubo noong bata pa ako at sinasabing, “Aba malaki na pala ito ah, manang-mana sa lolo.”

“Malaki na po iyan mang Erning hehehe.”

Hindi na talaga niya binitiwan, pinisil-pisil pa. Ako naman ay tila nasasarapan, kaya tinatagalan ko ang pamimitas, kunwari ay hindi ko maabot kaya tumitingkayad pa ako, medyo napapadikit pa sa mukha ni Mang Erning ang harapan ko.

“Aba, mukha ngang malaki na ah, hala, at nagagalit na yata.”

“Eh Mang Erning, hinihimas mo po eh, magagalit talaga iyan.”

Matapos kong makuha ang mga manibalang na bayabas ay bumaba na ako. Ibinalik ko na ang hagdan sa pinagkuhanan ko. Naupo na muna ako sa bench at nanginain ng bayabas. Masarap ang bayabas, matamis.

Maya-maya lang ay isa-isa nang nagsidatingan ang mga barkada. Kaagad napansin ang bayabas na nasa papag.

“Sinong namitas,” sabi ni Ramil.

“Ako,” sagot ko.

“Naabot mo, ang taas nun ah,” nagtatakang winika ni Migo.

“May hagdan naman eh, hayun nasa gilid,” sabi ko

“Marami pa ah. Mang Erning, pwede po ba naming pitasin na?” paghingi ng pahintulot ni Ramil.

“Sige lang, kunin mo ang hagdan. Alalayan lang ninyo dahil sa hindi pantay ang lupa, baka matumba” sabi ni Mang Erning.

Si mang Erning na rin ang umagapay, si Migo naman ang namimitas. “Malaki na rin ba itong bayabas mo Migo, yung kay Jiro ay malaki na eh,” Nakangiting sabi ni Mang Erning sabay himas sa harapan ni Migo.

“Mang Erning, para kang lolo ni Jiro, nanghahawak ng bayag hehehe. Malaki na iyan, pwede nang kainin hehehe,” sagot ni Migo na nakipag-biruan na sa matanda.

Dumating pa sina Wency at Lenon at sila naman ang namayabas.

“Mang Erning, yung mga bayabas nang dalawang iyan ay malapit nang mabulok hehehe.”

Nahipuan kaming lahat ni Mang Erning, wala naman malisya para sa amin. Ganun naman talaga ang ibang matatanda sa amin, isa na roon ang lolo ko.

Habang kinakain namin ang napitas na bayabas ay panay ang biro ni Mang Erning. “Sino sa inyo ang may pinaka-malaking bayabas?” tanong ni Mang Erning. Lahat naman sila ay ako ang itinuro.

“Hindi lang po bayabas, Mang Erning, pati po longganisa hehehe,” sabi ni Ramil.

“Grabe naman kayo, Ikaw nga Ramil eh hindi longganisa, sardinas,” biro ko. Tawanan naman kami.

“Alam n’yo, may nababalitaan ako sa inyo, kayo daw ay namamakla na, totoo ba iyon?”

“Saan mo naman po nabalitan, Mang Erning, wala po sa amin ang ganon. Ewan ko lang po, baka si Lenon pumayag sa one fifty hahaha.”

Tawanan lang kami sa aming biruan. Sa pagka-alam ko ay wala naman talaga sa amin ang namamakla, yung ibang barkadahan ay may nababalitaan din naman kami, minsan ay pang load lang daw sa CP para maka-connect sa internet.

Masaya ang aming barkada, lilima pa lang kami ngayon, pero maingay na. Kapag nagkasama-sama lahat ng grupo ay mas maingay pa kami, bale sampu kasi kami at bihira kami na makumpleto.

Dahil palubog na ang araw ay nagsiuwian muna kami, hahanapin na kasi kami sa bahay dahil kakain na nang hapunan. Dahil sa kapitbahay ko lang si Mang Erning ay naiwan na ako.

“Mang Erning, ano pong ulam mo ngayon? May sabaw po ba?”

“Ah, nagsigang ako ng baboy. Sa amin ka na maghapunan, Kaya lang ay kokonti na ang kanin ko at malamig pa. Kung gusto mo, baka may sinaing na sa inyo, kumuha ka na lang. Iinitin ko na ang sinigang.”

“Sige po, paborito ko ang sinigang, sa amin kasi ay tilapya na naman, nakaka-umay na. Sandali lang po at siguradong may sinaing na sa bahay.”

-----o0o-----

Magkatabi kaming kumakain. Masarap ang sinigang ni Mang Erning, tamang-tama para sa akin ang asim at alat. Paborito ko pa ang gulay na okra at kangkong na may gabi pa. Nabusog talaga ako.

Matapos kumain ay ako na ang nagprisinta na maghugas ng aming kinainan. Habang naghuhugas ako ay siya naman ang nagpupunas ng mesa.

Patapos ko nang hugasan ang mga pinggan, konti lang naman iyon nang lumapit siya.

“Jiro, paki-banlawan na rin itong basahan ha, pahugas rin muna ng kamay,” sabi ni Mang Erning.

Umusod naman ako patagilid. Nang matapos siya at palayo na ay nasagi pa ang aking harapan.

“Hala Jiro, bakit matigas itong longganisa mo?” pansin ni Mang Erning tapos ay hinawakan na at pinisil-pisil pa. Lalo tuloy tumigas.

“Eh Mang Erning, ewan ko ba kung bakit tumigas iyan. Simula po ng hipuin mo kanina ay tumigas na iyan.”

“Naku Jiro, malibog ka rin pala. Gaano ka kadalas na magjakol?”

“Halos araw-araw na po mang Erning eh, minsan nga dalawang beses pa sa isang araw.” Sagot ko.

Hindi pa rin niya binibitiwan ang aking titi, sa labas lang naman ng suot kong short. Pati itlog ko ay kinakapa na rin niya. Hinahayaan ko lang naman, nasasarapan kasi ako. Naisip ko tuloy na baka isang bakla si Mang Erning kaya hindi na nag-asawa. Baka lalaki ang gusto.

“Talaga bang hindi ka namamakla. Kasi malibog ka sa tingin ko eh.”

“Hindi po talaga, Mang Erning.”

“Ibig sabihin, wala pang nakachupa sa iyo?”

“Naku wala po.”

“Gusto mo bang maransan?”

“Po!”

Iniharap niya ako sa kanya, nagtama ang aming paningin.

“Gusto mo bang ako ang magbinyag sa iyo? Alam mo Jiro, sa lahat sa inyong magbabarkada ay ikaw ang paborito ko. Ewan ko ba, matanda na ako eh kug bakit parang nagkakagusto ako sa iyo. Iba ka kasi sa kanila.”

Naintindihan ko naman ang binyag na sinaabi niya, madalas kong madinig iyan sa school namin. Yung una ay kung tuli na ang kahulugan, pero sa edad namin ay iba na, kung may karanasan na, sa babae man o sa bading.

Hindi ako sumasagot, sa loob-loob ko ay huwag na lang sanang magtanong at basta na lang gawin. Syempre nakakahiya din na sabihing gusto ko.

Tila narining ang saloobin ko, basta na lang siya lumuhod at hinatak ang short ko pababa, umikas na ang kanina pa tumigas kong burat dahil sa hindi na niya kasi tinigilang ang paghimas. Kanina pa ako nalilibugan, gusto ko na talagang pumasok ng kobeta para magparaos.

Nakatingala si Mang Erning, nakatingin sa akin na tila humihingi ng pahintulot,  tumango naman ako. Saka pa lang niya dinilaan ang dulo ng aking titi. Napapitlag ako, iba ang pakiramdam ko. May tila kung anong gumuguhit sa aking burat na hindi ko maipaliwanag, masarap kaya napa “ahhhh” ako kaagad.

Maya-maya ay pinagdidilaan na ni Mang Erning ang ulo ng burat ko, patungo sa katawan. Hinihimod talaga na nagdulot naman sa akin nang kakaibang pakiramdam, yung masarap na pakiramdam na buong katauhan ko na ang apektado. Kasi ay nanginginig ang tuhod ko, ang binti ko. Napapakagat pa ako sa labi.

Halos mapahiyaw na ako at namilipit na talaga ako nang hagurin niya ng dila ang aking singit hanggang sa ilalim ng aking bayag. Nahawakan ko na siya sa kanyang ulo at halos masabunutan ko ang kokonti niyang buhok.

“Ahhh Mang Erning, ang sarap po ng ginagawa ninyo. Ahhhh ang sarap ooohhhhh.”

“Masarap di ba? Ngayon lang ba may gumawa sa iyo ng ganyan?”

“Opo, ikaw lang po.”

“Alam mo, baka hanap-hanapin mo na ang ganyang sarap, sinasabi ko sa iyo Jiro, kapag gusto mo, tawagin mo lang ako, huwag kang kung kani-kaninong bading papatol ha. Mahirap na,”

“Opo ahhhh.”

Tumayo na si Mang Erning. Napaatras pa ako ng halikan niya ako sa aking labi.

“Tikman ko lang ang labi mo at saka gusto ko lang masipsip kahit sandali ang dila mo. Masarap daw iyon, subukan natin,” pag-kumbinsi sa akin ni Mang Erning. Nakumbinsi naman ako at pumayag na akong magpahalik.

Nasarapan din ako, lalo ng nang sipsipin niya ang dila ko, lalo lang akong nalibugan. Ang gusto pa niya ay yung may laway, kaya pinasipsip ko sa kanya ang aking laway.

Hindi ko talaga maipaliwanag ang kakaibang sensasyon na naramdaman ko. Nagsimula iyon ng hipuan niya ako kanina, Siya pa lang naman kasi ang ibang tao na humipo sa aking ari, una si Lolo ko, pero maliit pa ako noon.

Nang magsawa na sa labi ko ay ang aking dibdib naman ang kanyang nilamas at nilaro ang magkabila kong utong, tapos ay isa-isang sinipsip, Gusto ko nang magmura noon, ibang klase talagang sarap

Hindi ko na matandaan kung gaano katagal kaming nakatayo sa may lababo. Hanggang sa naramdaman kong lalabasan na ako. Sinabi ko iyon kay Mang Erning.

Mabilis siyang lumuhod uli at isinubo ang aking titi. Pagkasubo ay kaagad na akong nilabasan, hindi man lang nagtagal na masuso ang aking ari, nilabasan kasi ako kaagad.

Hindi pa karamihan ang inilabas ko, pero malapot na iyon at maputi. Akala ko ay idudura ni Mang Erning ang aking tamod, pero wala siyang idinura, ibig sabihin ay nilunok niya.

“Jiro, gusto ko ring labasan, pwede bang halikan mo lang ako habang nagsasalsal ako?”

Inilabas na ni Mang Erning ang burat niya at sinimulan ko nang jakulin. Dahil sa sobrang libog niya ay kaagad na rin siyang nilabasan.

Bago ako umuwi, isang bahay lang naman ang pagitan ng bahay niya sa bahay namin, ay kinausap pa niya ako.

“Jiro, pwede bang maging sikereto lang natin ito. Hiling ko lang kasi ay wala kang pagsasabihan kahit kanino sa mga barkada mo, sa magulang mo, kahit kanino. I-sikreto lang natin ito. Pwede ba?”

“Opo naman Mang Erning. Talagang wala akong pagkukuwentuhan, ayokong masabihan na mamamakla.”

“Magkano ba ang baon mo sa isang araw Jiro.”

“Isang daan lang po, kasi ay doon na ako nagtatanghalian sa school, bawal na pong lumabas sa tanghali, sa uwaian na po ang labas namin.”

May kinuha siya sa kanyang wallet, may inabot sa aking pera, kulay dilaw, 500 iyon.

“Jiro, ito o, ipunin mo para sa pasukan. Gastusin mo rin, pero huwag kang pahahalata na may pera ka. Regular ka pa ring humingi sa parents mo, baka magtaka at hidi ka nahingi. Baka maghinala na namamakla ka hehehe.

“Hindi ko po gagawin iyon Mang Erning. Salamat po. Dahil nga bakasyon ay bihira akong bigyan ni Mama ng pera.”

“Sa pasukan, basta may extra akong pera, bibigyan kita ng baon, pangako.”

Napangiti na lang ako. Hindi naman ako nanghihingi. Sa loob-loob ko ay tanggapin kung ibinibigay na kusa, hindi naman ako nanghihingi.

Umuwi na rin ako, tila ang gaan ng pakiramdam ko. Ewan ko baga, siguro ay dahil nasarapan ako. At sana, maulit pa.

-----o0o-----

Naulit nang naulit pa ang ginagawa namin ni Mang Erning. Ewan ko, nagugustuhan ko na rin. May iba kasi ako nararamdaman simula noon. Kapag nilalandi niya ang iba kong tropa at tila nanghihipo na naman ay para akong nagseselos. Minsan ay sinabihan ko siya na huwag naman ipakita sa akin kung lalandiin niya ang aking tropa.

Napangiti siya sa hiling ko. “Bakit, nagseselos ka ba?”

“Naku hindi po.”

“Huwag kang mag-alala, ikaw lang ang tsutsupain ko, dahil ikaw ang gusto ko.

Napangiti namana ko at napanatag. Minsan tuloy, natatanong ko ang aking sarili kung pwedeng magmahal ang isang bata sa isang matanda. Ayaw ko lang talagang aminin, iba na ang nararamdaman ko, parang mahal ko na si Mang Erning.

Hindi ko alam kung magpapatuloy ang ganito kong damdamin, marahil, wala pa lang akong babaeng napupusuan.

 

 

Wakas…..