Barkadang Mamamakla (Part 1) – Si Ivan

Barkadang Mamamakla (Part 1) – Si Ivan

 

Paunawa:

Ang kwentong ito ay may temeng pag SPG at hindi angkop sa mga mambabasa na wala pan sapat na gulang.  Kathang isip lang ang mababasa rito at walang kaugnayan sa totoong buhay.

-----o0o-----

Malayo pa ko na naglalakad pauwi ng aking tahanan galing trabaho ay natatanaw ko na ang ilang kabataan na naguumpukan sa kalyeng aking daraanan.  Magulo sila habang nagbibiruan at malakas na nagtatawanan.  Binati ko naman sila paglapit ko dahil kilala ko naman sila at kami ay parepareho lang na nakatira sa iisang baranggay,

“Ano bang ganap at parang masayang masaya kayo.  Baka pwedeng makiraan muna hehehe.” Wika ko na may halong pagbibiro dahil nahaharangan na nila ang daanan.

“Ay sorry po kuya Ben.  Hoy!  Ano ba kayo!  Tabi tabi naman ng konti.” Nahihiya pang wika ni Jomar, isa sa barkada.

“Salamat.  Sige, ituloy nyo uli ang harutan.”

Tuwang tuwa ako sa barkadang iyon dahil sa masasaya sila palagi at tila walang inaalala sa buhay.  Basta nagkasama sama ay siguradong magkakaingay dahil sa mga biruan.  Wala naman akong alam na masamang balita sa kanila, walang bisyo, hindi nagsisigarilyo pero umiinom na yata ng alak, hindi rin basagulero at lalong hindi gumagamit ng pinagbabawal na gamot,  Yun ang pagkaalam ko.

Iisa lang ang naririnig ko mula sa iba na bisyo ng kabataang ito at iyon ay hilig daw nilang mamakla.  Hindi ko naman alam kung may katotohanan ang tsismis na iyon.

Lima silang magbabarkada na kinabibilangan nina Jomar, ang sa aking paningin ay ang pinakagwapo sa kanila at sina Orly, Makoy, Ivan at Ronron, edad 16 hanggang 18.  Lahat naman sila ay may itsura kaya tinatawag din silang mga gwapings, at sa kanila sesentro ang aking istorya.

Ako nga pala si Ben, 24 years old at nagtatrabaho sa munisipyo dito sa aming bayan.  Isa akong bading, disenteng beding naman, hindi malandi, hindi nagme-make-up at lipstick at lalong hindi nagdadamit ng sa babae.  Masasabi kong kagalang galang pa rin dahil lalaki pa rin ang aking kilos.  Kung hindi nga ako maririnig na magsalita ay aakalaing isa akong tunay na lalaki.  Ewan ko kung bakit kaiba akong magsalita, hindi ko naman inaarte, natural na may lambot at lambing kung ako ay magsalita na parang isang babae.

Ang aking tirahan ay nasa tabing ilog lang at kadikit na ng kagagawa pa lang na river control.  Tinumbok kasi ang aking bahay ng ginagawang river control noon, at wala naman akong magagawa ng tapyasan ito kaya medyo nakausli na ang terrace sa second floor nang bahay na nakaharap sa ilog.  Napakaganda kasing pagmasdan ang malinaw na tubig ilog, maraming mga bata at matanda man ang naliligo rito.   Mabuti na lang at hindi giniba ang haligi at hinayaan na lang na hindi sirain ang itaas dahil hindi naman iyon makasasagabal sa mga daraan. May maganda rin namang dulot ang hindi pagkakagiba ng bahagi ng aking second floor dahil sa nagsilbi itong silungan kapag mainit at umuulan.

Nasa gilid din ng kalye (Hindi ito yung main street, ito yung maliit na daanan patungong ilog at ng mga nakatira sa bandang likoran ng mga kabahayan) ang aking tirahan. 

Mataas ang pinaka tuktok ng river control na pwede ring lakaran.  Mayroon ding hagdanan na pagbaba sa ilog dahil bangka ang gamit na pantawid papunta naman sa ibayo, ng mga residente roon.  Tatlong piso ang pamasahe sa pagtawid sakay ng bangka.

Nagsimula ang koneksyon o relasyon ko sa magbabarkadang ito ng tamaan ng pandemya ang ating bansa.  Nahinto ang karamihan ng mga negosyo maging sa aming bayan, maraming nawalan ng trabaho, pansamantalang sinara ang paaralan at maging ang trabaho namin sa munisipyo ay apektado.  Hindi naman ako nawalan ng trabaho, katunayan ay mas dumami pa nga dahil aktibo ang pamahalaang bayan sa pagaasikaso ng mga tulong para sa apektadong mamamayan dahil sa lockdown.  Halos wala kang makikitang bata sa karsada, walang tambay sa mga tindahan dahil bawal at ang curfew ay nagsisimula ng maaga.  Sumusunod naman ang mga mamamayan sa mga pinaguutos ng pamahalaan.  Natatakot din naman na tamaan ng virus na posibleng ikamatay nila. Natahimik din ang barkada at hindi rin lumalabas ng bahay ng mga unang araw at buwan ng lockdown dahil sa takot din na mahawaan ng covid dahil may mga balita na nagkaroon ng covid sa ibang baranggay namin.

Naging maluwag naman ang lockdown paglipas ng ilang buwan bagamat hindi pa rin pinapayagang lumabas ang kabataan.  Kung lalabas man ay kailangang may facemask at faceshield.  Ang curfew ay nagsisimula rin ng alas otso sa gabi.

Dahil sa niluwagan na ng bahagya ang lockdown ay nadinig ko na naman ang masasayang kwentuhan ng magbabarkada at karaniwan nagkakasama sila sa tabing ilog, sa river control at mismong sa tapat ng aking bahay. 

Minsan, pagkagaling ko ng trabaho, ay naabutan ko silang nagkukuwentuhan sa tapat ng aking bahay.  Hindi ko naman sila nakikita dahil nasa itaas ako at sila ay nasa may bandang ilalim ng aking terrace.  Dinig ko naman ang kanilang kwentuhan.

“Tropa, magpameryenda ka naman!  Kumita ka naman kagabi eh hahaha.” Wika ni Makoy sa isa nilang barkada. Alam kong si Makoy iyon, 17 anyos at siyang palabiro sa barkada.  Palagi ring bida sa kwentuhn.  Kilala ko naman ang mga boses ng mga kabataang iyon dahil madalas ko rin naman silang nakakausap.

“Gago!  Ikaw nga diyan ang kumita eh.  Balita ko nga ay malaki ang ibinigay sa iyo.”  Si Ronron, disi-otso.  Marahil ay siya ang sinabihan o kausap ni Makoy.

Hindi ko naman iniintindi kung ano o paano sila kumita.  Wala naman na akong pakialam kung paano sila kumita.

“Mag-ambagan na lang kayong dalawa.  Pareho naman kayong kumita eh.  Pag kami naman ang kumita ay nanlilibre kami.  Soft drinks lang at pan-de-coco ay ayos na.”  Boses iyon ni Orly, 16, at siyang pinakabata.

Malalaking bulas ang magbabarkadang iyon.  Ang pinakamaliit sa kanila ay may taas nang 5”6’, payat pa nga lang dahil sa bata pa.  Pumasok na ako ng aking bahay para magluto na kaya hindi ko na narinig pa ang pinaguusapan pa nila.

Malapit na ang curfew ng lumabas uli ako ng terrace.  Kaswal na ang kanilang usapan, wala ng biruan at mema na lang, mema-pagusapan lang.  Nang tumunog ang hudyat dahil sa curfew na ay naguwian na sila isa isa.  May mga nagroronda kasing mga tanod ng baranggay kapag oras na ng curfew at sinusuyod nila ang paligid hanggang sa tabing ilog at sa river control.  Naging tambayan na kasi iyon ng hindi lang kabataan, at ng kahit sino lalo na ang mga mangingisda na sa gilid ng river control naka daong ang kanilang bangka.  Para na kasing pier ang gilid ng river control.

Araw araw ay nadidinig ko mula sa aking terrace na naroon sila at nagkukuwentuhan.  Minsan ay natatawa rin ako sa kanilang mga biroan at kwentuhan na aking naririnig.  Walang pikon sa kanila at kahit anong pagbibiro ay hindi nila ikinagagalit.  Bago naman mag curfew ay nangagsisiuwian na rin sila.

Siguro ay nagsasawa rin sila sa araw araw na pagkikita kita dahil dumating ang araw na hindi na sila nakukumpleto.  Dalawa o tatlo na lang sila na palit palit na tumatambay roon.  Madalas ay si Orly at Makoy na lang ang nabobosesan ko.

Minsan ay natyempuhan ko na ang dalawa lang ang tahimik na naguusap, mahina lang pero nadidinig ko pa rin dahil tahimik na sa paligid.  Konti lang naman ang mga kapitbahay ko sa may gilid ng river control at layo layo pa ang aming mga bahay.

“Wala na naman ang ating mga katropa Orly.  Mukhang may booking na naman.” Sabi ni Makoy.

“Ewan ko sa kanila.  Dinaanan ko sa bahay nila si Jomar.  May ginagawa raw at tumutulong sa paghahanda ng lulutuin nila bukas.  Mabuti pa nga sila at kahit papano ay may kinikita.  Kami ngayon ay umaasa na lang muna sa ayuda at sa mga tulong ng kamag-anak.” Sagot ni Orly.

“Oo nga eh.  Kelan kaya uli babalik sa dati ang pamumuhay natin ano.  Sana matapos na ang covid na iyan para makapagrtrabaho uli sina kuya at tatay.”

“Tama na nga yan.  Huwag na nating pagusapan iyan nakaka stress lang kung iisipin ng iisipin ang problema ng dahil sa covid na iyan.  Nasaan na naman kaya sina Ivan at Ronron.” – si Orly

“Baka nga may booking.  Alam mo naman na ang taong gipit sa bakla kumakapit hahaha.” – si Makoy.

Dinig ko ang lahat ang pinaguusapan ng dalawa at natawa ako sa huling tinuran ni Makoy.  Gusto ko na tuloy na maniwala na namamakla na lang sila para hindi na humingi pa ng pera sa magulang.

Nadinig ko ang sigaw ng isang babae at isinisigaw ang pangalan ni Orly.  Mukhang ang kanyang nanay ang tumatawag kaya nakita ko na naglalakad na ang dalawa mula sa ibabaw ng river control.  Malapit na rin naman mag-curfew.

Hindi ako dalawin ng antok ng gabing iyon dahil maalinsangan kaya naisipan kong doon muna magtambay sa aking terrace, mabuti roon at mahangin at medyo malamig, kaya lang ay maraming insekto at lamok dahil sa maraming tanim na halaman sa mga bakanteng lote tulad ng saging, bayabas, balimbing.  May mga gumagapang na gulay din tulad ng patola at ampalaya.  Nagsindi ako ng insenso na nabili ko sa shopee.  Mula sa di kalayuan ay natanaw ko sina Ivan at Ronron na naglalakad patungo sa kanilang tambayan.  Nakita nila ako at binati ni Ivan.

“Magandang gabi kuya, mukhang hindi kayo makatulog ah.” Bati ni Ivan.

“Tama ka, maalinsangan kasi eh, mabuti rito may hangin kahit papano.  Curfew na ah, baka kayo mahuli at magmulta pa.” paalala ko sa kanila.

“Wala nang nagroronda kapag ganitong oras na kuya.”

“Para siguradong walang huli ay dito na lang kayo magkwentuhan para may makausap naman ako.” Aya ko sa dalawa. 

“Okay lang ba Kuya.  Baka naman nakakahiya sa inyo.” Si Ronron.

“Okay lang.  Wala naman akong pasok bukas kaya pwedeng magpuyat ng konti.  Kapag inantok na naman ako ay pauwiin ko na rin kayo.  Sige na, buksan ko lang ang gate sa gilid.  Baba na kayo diyan.”

Pumayag naman ang dalawa at pagdating ko ng gate ay naroon na ang dalawa.  Sa terrace din naman kami nagusap.

“Saan ba kayo galing at hinihintay kayo nina Orly at Makoy.  Pansin ko rin na hindi na kayo nakukumpleto sa pagtambay diyan sa ibaba nitong mga huling araw.” – ako.

“Alam nyo Kuya? Nakikita mo ba kami? Akala kasi namin eh walang tao kasi ay madilim na sa bahay mo.” – si Ivan.

“Hindi ko kayo makikita kapag nasa bandang ilalim kayo nitong terrace ko at hindi rin naman ninyo ako makikita, pero nadidinig ko ang pinaguusapan ninyo.  Madalas ako rito magpahangin.  Natutuwa nga ako at natatawa minsan sa mga biruan ninyo eh.” – ako

“Ganon ba kuya.  Baka naman nabubulahaw namin kayo.  Sana ay sabihan mo kami kung masyado na kaming maingay.” – si Ronron na nakayuko pa habang nagsasalita.

“Malakas lang kapag nasa terrace ako, pero kapag nasa loob na ako ng bahay ay hindi ko na kayo masyadong nadidinig.  Mabuti nga na diyan nyo naibigan na tumambay eh, baka kasi may walang magawang mga adik eh akyatin ang bahay ko.  Kaya na kasing maakyat dahil diyan sa river control.”

Marami akong tanong sa kanila.  Napag-alaman ko na sina Jomar at Makoy ay grade 12 na, samantalang sina Ivan at Ronron ay nag-graduate na sa Grade 12 at college na sana kung nakapasok.  Si orly ay graduarte ng grade `10.  Sa ngayon ay pinili na lang muna nilang hindi mag-aral dahil ayaw nila ng online schooling o sa bahay gamit ang mga module.

“Gusto nyong magkape?” Alok ko sa kanila.

“Sige kuya, pwede ba?  Hindi na kami mahihiya sa iyo.” – si Ivan.

“Kayo naman, parang others.  Sandali lang at kukunin ko ang thermos at tasang gagamitin natin.” Wika ko.  Pagbalik ko ay bitbit ko na ang tatlong tasa at thermos at tatlong 3 in 1 na kape at dalawang balot na biskotso.

Habang iniinom namin ang mainit na kape ay nagkaroon ako ng pagkakataon na magtanong tungkol sa nadinig kong kwentuhan nila na pamamakla.

“Balita ko Ronron, Ivan ay mahilig daw kayong mamakla.  Totoo ba iyon?” tanong ko sa dalawa.

“Naku kuya, huwag kayong maniwala doon.  Hindi totoo iyon.  Biruan lang din namin iyon ng barkada.  Pero kung ikaw ay papatulan ko hehehe.  Joke lang.” Si Ivan na nakuha pang magbiro.

“Gago!  Ito talagang si Ivan.  Baka hindi sanay sa biruan si Kuya.  Ito talaga parang walang isip.” – si Ronron na mahina pang binatukan si Ivan.

“Joke lang naman, ito naman.  Sorry Kuya ha, joke lang iyon.” Bawi ni Ivan.

“Wala iyon, alam ko namang biro lang iyon.  Balik tayo sa tanong ko ha,  Kung hindi totoo ang balita ko ay di mabuti.  Sakali mang totoo ay ingat ingat lang kung may taym ha!.  Baka na covid na kayo, nagka-aids pa.  Mahirap na hehehe.” – ako.

“Hindi talaga kuya.” – si Ronron.

Mahaba haba pa ang aming kwentuhan, pero hindi na sa pamamakla ang topic.  Kung ano ano lang at tungkol sa covid at epekto nito sa buhay buhay, lalo na sa kanilang pamumuhay.

“Kuya, magpaalam na ako, inaantok na rin ako eh.  Salamat sa miryenda kuya.  Ikaw Ivan, hindi ka pa ba uuwi?” – Si Ronron.

“Matulog ka na ba kuya, okay lang ba na magstay pa ako dito.  Nalulungkot po ako sa bahay kapag naroon ako eh.  Naawa kasi ako sa mga kapatid kong maliit at kina mama at papa.” – pakiusap ni Ivan.

“Hindi pa naman, sanay kaya ako sa puyatan, sige lang, kung gusto mo ay dito ka na matulog, kung hindi ka hahanapin sa inyo.” – Ako.

“Sanay na po silang hindi ako sa amin natutulog kung minsan.  Minsan ay kina Ronron din ako nakikitulog at iba pa naming barkada.  Sige Ron, mauna ka na, dito na muna ako kahit konting oras pa.”

Nagpaiwan pa nga si Ivan kaya kami na lang dalawa ang nagkwentuhan.  Doon ay naihinga niya sa akin ang frustration dahil sa pandemya.  Pangarap daw niyang makapag-aral sa kolehiyo at kumuha ng kursong criminology para maging pulis, kaya lang ay nawalan ng trabaho ang kanyang tatay at panganay na kapatid dahil sa pandemya kaya malabo pa raw na matupad ang kanyang pangarap.  Sinabi ko na lang na huwag siyang mawalan ng pag-asa at matatapos din ang pandemyang ito.  Kelangan lang talagang mag-ingat na hindi magkasakit.

“Kuya, aaminin ko sa iyo, sa iyo lang kuya, totoo na pumatol ako sa bakla para lang kumita pambili ng aming kakainin.  Hindi kasi sapat ang ayudang nakukuha namin sa araw-araw na pangangailangan namin, huwag lang magutom ang aking maliit na kapatid.” Malungkot na pag-amin ni ivan.

Naunawaan ko naman siya at wala akong sinabi na ikakapahiya niya o ikapanliliit sa sarili.  Tumango tango lang ako.

“Huwag ka sanang mao-offend ha Ivan.  Madalas mo bang gawin iyon at magkano ang kinikita mo. Sa tuwing, alam mo na ang ibig kong sabihin.”

“Minsan lang naman kuya, kapag alam kong walang wala na sina Mama.  Minsan 200, minsan 150 at kung talagang wala, kahit 100 ay pumapayag na ako, kesa naman magutom, pambili ng noodles.”

Naawa ako sa tinurang iyon ni Ivan, naramdaman ko ang labis na paghihirap ng kanyang kalooban na wala naman siyang magawa.  Kaya ang naisip ko na lang tulong ay ibigay ang ilang natanggap kong ayuda mula sa baranggay at sa munisipyo.  Inaya ko siya sa ibaba para ibigay ang kahit anong sobra.  Limang kilong bigas, ilang pirasong noodles at delata.  Inilagay ko ito sa isang plastic at saka inabot sa kanya.

“Iyuwi mo na ito ha, hindi naman ito galing talaga sa akin, ayuda rin ito at hindi ko naman kayang maubos dahil sa nagiisa lang ako.”

Maluha luha si Ivan habang inaabot ang plastic bag.  Inabutan ko rin siya ng konting halaga.  Ayaw pa nga niyang tanggapin ang pera dahil sa nahihiya pero ipinagpilitan ko lang.

“Kuya, maraming maraming salamat, malaking tulong ito sa amin.  Paano kaya ako makagaganti sa iyo?”

“Ano ka ba Ivan, para yun lang.  Huwag mo nang isipin iyon, ang mahalaga ay makatulong ako kahit na papano.

Matagal na hindi kumibo at nagsalita si Ivan, tila may ibig sabihin na hindi niya masabi sabi sa akin.

“Kuya…………. Kuya hmmm.”

Nakatitig lang siya aa akin bumubuka ang bibig pero walang lumalabas na salita.

“Ano yun, anong gusto mong sabihin?”

“Kuya huwag ka sanang magagalit, pero wala akong alam na ipalit sa kabutihan mo, ito lang ang kaya kong ipagkaloob sa iyo.  Bukal po sa aking loob na ibigay ito sa iyo.  Ito man lang ay makabawas kahit na konting utang na loob ko sa iyo.”

Nabigla ako sa kanyang ginawa, hindi ako agad naka-react, hindi agad nakakilos at nakapagsalita. Kinuha kasi niya ang aking kamay at siya na ang naglapat nito sa kanyang harapan.  Ini-offer na niya sa akin ang kanyang sarili.  Wala akong intensyon na humingi ng kapalit dahil tunay at walang bahid ng panglalamang ang aking pagtulong.  Ang kaso ay binuhay niya ang aking berdeng dugo, sumulak sa aking dalawang ulo ang init ng pagnanasa lalo na at nasaling ko ang kanyang bukol sa pagitan ng kanyang hita.

Malinaw pa naman ang aking isipan, kaya mabilis kong nahatak ang aking kamay.

“Wala naman ganyanan, alam kong bakla ako at hindi naman lihim iyan.  Tulong yan at hindi ko binibili ang sandaling kaligayahan.  Sige, ganito na lang, kunin mo ang lahat ng iyan bilang tulong at wika mo ay tumatanggap ka ng bayad kapalit ang katawan mo, eto pa ang 200 para naman dito.” Tugon ko sabay dakma sa kanyang burat.  Aaminin ko na tinablan ako kaagad nang makapa ko ang kanyang itinatago.

“Pasensya ka na kuya kung na offend ko ikaw.  Ikaw ang bahala kung iyan ang gusto mo.

“Ano ba ang pwede kong gawin sa iyo.”

“Kahit ano huwag lang halik sa labi.”

Hindi ko alam kung anong kademonyohan ang pumasok sa aking isipan, basta ang alam ko lang ay nalibugan ako at gusto kong iraos ang aking nararamdaman dahil kung hindi ay paniguradong sasakit ang aking puson.  Swerte ko na ito at hindi ko na kailangan pa na maghanap ng lalaking pupuno sa aking pangangailangan.  Isa pa ay pinagnanasahan ko talaga ang barkadang ito, mga gwaping at sariwa pa.

Hindi ko na nakuhang ayain pa si Ivan sa aking kwarto, sa sala pa lang ay sinimulan ko nang iraos ang aking libog.  Mahigpit akong yumakap sa kanya at ikiniskis ko ang aking harapan sa kanyang harapan, halos magsingtangkad lang naman kami.  Kaagad namasyal ang aking mga palad sa kanyang likuran, naipasok ko ang aking mga kamay sa loob ng kanyang tshirt at banayad na humagod sa kanyang likod pababa sa pwetan habang sinisinghot ko ang kanyang leeg.

Masarap sa aking pakiramdam ang mga hagod na iyon lalo na kapag pinipisil pisil ko ang katambukan ng kanyang likoran.  Naipasok ko rin ang aking kamay sa de garter niyang short kaya malaya kong nagawang pisil pisilin iyon na may halong panggigigil.

Naramdaman ko rin na yumakap na rin siya sa akin at hinahagod na rin ang aking likod.  May mahihina rin akong halinghing na narinig.  Nagugustuhan niya ang aking ginagawa sa aking palagay.

Itinaas ko na ang suot niyang sando at tuluyan ko na itong hinubad saka ko mabilis naisubo ang kanyang utong at pinaglaro roon ang aking dila saka ko sinipsip.

“Aaahhhhhhh aahhhhhhhhhhh” pauna niyang ungol.  Ginanahan ako.  Sa aking isipan ay pinlano ko na dapat siyang masiyahan ng sa gayon ay balik balikan niya ako para makipag-talik sa akin.  Nagpalipat lipat ako sa magkabila niyang utong.  Dila, himod, sipsip ang walang sawa kong ginawa, nabasa na ng aking laway ang buong dibdib ni Ivan.  Napakasarap ng batang ito, hindi ko pagsasawaan.

Nagkakaporma na rin ang kanyang katawan, may katambukan na ang kanyang dibdib at may muscle na ang mga braso.

Tuloy ako sa pagdede, napasandal na siya sa dingding sa sensasyong dulot ng aking ginagawa.  Lalo pa siyang napaungol ng bumaba na ang aking dila at magpaikot ikot hanggang sa may pusod.  Napapamura na siya habang umuungol.

“Aahhhhhhhhh aaahhhhhhhh ang sarap mo pala kuya, ang galing galing mo shetttttttt aaahhhhhhhhh tang inang labi at dilang yan, ang likot, ang init, ang sarapppp uuhhhhh shettttttttttttt.”

Napapangiti ako sa kanyang reaksyon, halos hindi mapirmi ang katawan at nanginginig pa.  Kiliting kiliti, kinikilig, libog na libog.  Ang sarap talaga niya.

Bumaba pa ang aking labi at dila, binaybay niyon ang kanyang karug sa may pusod patungong puson, tanaw ko na ang kakaibang bukol niya sa harapan, nakadama ako ng matinding pananabik, gustong gusto ko nang makita at matikman ang pinakamimithi ko sa mga gwapong lalaki tulad ni Ivan.  Lumuhod na ako sa kanyang harapan at hindi ko na napigil pa ang sarili ko at ikiniskis ko sa aking mukha ang matigas na bukol na iyon at kinagat kagat habang nakapaloob sa kanyang brief at short.

“Ang sarap sarap mo Ivan.  Salamat at pinatikim mo ako hmmmm tsup tsup tsup uuhhmmppp.  Pwede bang akin na lang ito ha Ivan.” Wika ko habang sinasalsal ko ang kanyang burat na nasa loob pa ng kanyang salawal.

“Ang sarap sarap mo rin kuya, ang galing galing mong magpalibog, baka hanaphanapin ko na ang ginagawa mo sa akin kuya ahhhhhhhhhh puta ahhhhhhhhh sige kuya, sa iyo muna iyan ahhhhhhhhh ang sarap.” Malibog na tugon ni Ivan.

Hindi ko na pinatagal pa ang aking pananabik, hinatak ko na ang kanyang short at brief pababa at laking gulat ko ng bumulaga sa akin ang kanyang kayamanan.  Hindi ko akalain na sa murang edad at sa kanyang payat na pangangatawan ay biyayaan siya nang halimaw na burat.  Mataba at mahaba pero medyo may konting kurba pakanan at may ugat.  Grabe, mahihirapan akong i-deepthroat ang ganong klaseng burat.  Hindi pa naman ako ganon kabihasa sa pagtsupa.  Konti pa lang naman ang aking karanasan.

Dinilaan ko muna ang ulo ng kanyang burat at sinundot ng pinatulis kong dila ang dulo niyon.  Sarap na sarap ako sa lasa ng pauna niyang katas, sinaid ka iyon at inikot ng akin dila ang kabuuan ng kanyang helmet bago ko sinubukang isubo.  Hanggang kalahati lang para sanayin muna ang aking bibig.  Ungol naman ang kanyang tugon, isang nakakaaliw na ungol na lalong nagpasidhi ng aking libog.  Wala nang atrasan ito, hindi ko na inintindi pa kung kasalanan ang aking ginawa na parang sinamantala ang gipit niyang kalagayan.

“Tsup tsup slurppp slurpp uhmmm uhmmmm slurppp” tunog ng aking tsupa.

“Ang sarap kuya, ikaw lang talaga ang nakapagpalibog sa akin ng ganito.  Parang ayaw kong labasan kaagad, gusto ko pang damahin ang naiibang sarap mula sa iyo kuya hmmmmmmm uhmmmm sige pa higpitan mo pa ang pagsipsip ohhhhhhh puta.” Ungol at papuri mula kay Ivan.

Sinubukan kong isagad hanggang sa pinaka puno ang pagtsupa, dumikit na sa ilong ko ang manipis pa niyang bulbol at pinagwagwagan ko pa ang aking ulo.  Doon na siya mabaliw baliw.

“Nakupu!  Nakupu kuya Ben!  Ang sarap sapap nyan ahhhhhhhhhh, sige pa isagad mong mabuti ohhhhhhhhhhh hayup kang puta ka sa pinaka hayup ahhhhhhhhhhh. Ikaw lang ang nakagawa sa akin ng ganyan kuya huhhhhhhhhhh shettt ahhhhhhhh shetttttttt.” Masarap niyang ungol.

Lumabas na pareho sa amin ang kabastusan, ang kababuyan.  Hindi pa ako tapos sa gagawin ko.  Bibitawan ko muna ang kanyang burat at ang magkabilang singit at dalawa niyang bola ang aking isinunod na laspagin.  Noon na tuluyang nawala ang kanyang paggalang sa akin, matinding mura na ang aking nadinig buhat sa kanyang bibig.

“Putang @@## ka, hayup kang bading ka, ang babuy mo talaga.  Sige, sulitin mo ang ibinayad sa akin baboy ka ahhhhhhhhh shettttttttt ang laswa mo, sige pa, himurin mo kupal ka.  Pakasawa ka hindot, leche ahhhhhhhhhhhhhh puta ang sarapppppp nakupoooooo baka labasan na ako uhhhhhhhhhh.”

Masakit kung tutuusin ang binitiwan niyang salita, subalit iba ang dating niyon sa akin.  Ang sarap sa pandinig at parang nagyayabang pa ang aking pakiramdam dahil nagawa ko siyang mag enjoy ng husto.  Lalo ko pang ginalingan dahil sa walang habas kong paghimod, pagdila at pagsubo sa kanyang bayag ay patuloy pa rin ako sa paglalaro sa kanyang burat.  Gusto ko pa sanang himurin din ang kanyang butas pero pinigilan ko iyon.  Reserba ko na ang butas at ibang parte ng kanyang katawan sa susunod naming engkwentro.  Nakasisiguro ako na babalikan niya ako at baka malibre pa ako hehehe.

”Ahhhhhh kuya Ben, ang sarap ng ginagawa mo ohhhhhhhhhh hmmmmmm sige pa, ganyan nga.”

Naglulumikot na ng husto ang kanyang katawan.  Bakas sa kanyang mukha at halinghing ang sobrang kalibugan.  Pabiling biling pa ang ulo at kagat labi pa.

“Kuya, isubo mo na, baka hindi ko na mapigil at sumabog na ako.  Gusto kong kainin mo ang tamod ko kuya.  Please naman kuya oh sige na, tsupain mo na.” pakiusap ni Ivan, parang nagmamakaawa na.

Hindi ko na siya binigo at isinubo ko na ang tigas na tigas niyang burat.  Gigil na gigil na talaga si Ivan at hinawakan na ang aking ulo at ipinagduldulan na sa mahaba niyang burat.  Nagmumuwalan na talaga ako at nabubulunan dahil nasagad na sa aking lalamunan ang kanyang burat, walang tigil din ng halinghing at pagmumura.

“Tang @@## ka, gigil na gigil na ako sa iyo hayup kang bakla ka.  Lamunin mong tamod ko, malapit na ako. Aahhhhhhhh uhhhhhhhhhhhhh sagad mo pa puta sasabog na ako uhhhhhhhhhhhh ahhhhhhhhhhhhh.”

Todo kantot siya sa bibig ko, tulo na ang aking laway.  Pabilis ng pabilis ang kanyang pagkayog at saka isang malakas na ungol ang pinakawalan sabay pulandit ng malapot na katas sa aking bibig.  Ang dami niyang inilalabas habang patuloy pa ring bumabayo.

“Hahhhhhhhhhh hahhhhhhhhhhhhhh putang @@## ka, hayup ka, ang sarap noon uhhhh grabe grabehhhhhhhh sairin mo kainin mo, huwag kang magtitira, linisin mong mabuti”

Gusto kong labasan din kaya habang patuloy ang kanyang pagmumura at pagpapalabas ay hinihimas ko naman ang aking burat.  Sa matindi kong libog ay nilabasan kaagad ako sa loob ng aking brief.  Alam kong marami din ang aking inilabas dahil malagkit na ang aking pakiramdam.

Tumigil na rin siya sa pagkadyut, lumambot na rin ang kanyang burat at kusa na niyang hinugot sa aking bibig.  May konti pang tumagas sa aking bibig.  Binuka ko pa ang aking bibig para ipakita ang natirang tamod bago ko tuluyang nilunok.

Itinaas na niya ang kanyang salawal at isinuot na ang hinubad kong tshirt niya.  Humingi pa siya sa akin ng tubig bago tuluyang nagpaalam.

“Kuya  uwi na ako.”

“Akala ko ba ay dito ka na matutulog?”

“Hindi na kuya.  Maraming salamat ha.  Saka sorry nga pala kung napamura ako at nakapagsalita ng hindi maganda kanina.  Libog na libog lang talaga ako kuya.  Ang galing mo kasi.  Iba ka kuya tsampyon.”

“Sus!  Nambola ka pa.  Wala iyon, ang sarap mo rin kasi eh, salamat din at natikman ko ang king size mong hotdog hehehe.  Sige at hindi na kita pipigilan.”

Ihinatid ko pa siya sa may gate, wala namang tao na nakakita sa kanya na galing siya sa bahay ko.  Pagbalik ko sa loob ay kaagad kong nakita ang nakatiklop na perang papel sa ibabaw ng mesa na napapatungan ng basong ininuman niya kanina.  Hindi niya kinuha ang 200 na bayad ko sana sa kanya.  Kung ganon ay quits na kami at wala na siyang dapat na tanawin pang utang na loob.  Sana lang ay maulit pa ang nangyari sa amin.

Itutuloy…………….