Barkadang Mamamakla (Part 5) – Istorya ni Jomar

Jomar

 

Barkadang Mamamakla (Part 5) – Istorya ni Jomar

 

Habang gumagawa ako ng tulog ay kung ano ano ang aking naiisip matapos ang mainit na pagtatalik namin ni Ronron.  Parang naging mapagsamantala ako lalo na at nalaman ko ang kanyang kwento, ang pagpatol niya sa mga bakla at ang dahilan nito.  Para bang nagsisisi ako at napatangay sa kanyang panunukso.

Dalawang kwento na ang aking narinig, kwento na pakikipaglaban sa gutom dahil sa pandemyang ito.  Napakalaki talaga ng perhuwisyong dinulot ng pandemyang ito sa maraming tao.  Pasalamat lang at hindi pa kami dinadapuan at lalo ako na kumikita pa rin dahil tuloy ang aming trabaho.

Ibayong ingat naman ang aming ginagawa para maiwasan ang pagkakaroon ng nakahahawang virus na covid.

Medyo umiwas na muna ako sa barkada, lalo na kay Ronron.  Hindi ako nagpapakita sa kanila kahit na alam kong nasa tambayan sila at nadidinig ko ang kanilang pinaguusapan.  Wala naman akong naririnig na masamang tsismis sa akin mula sa kanila.

-----o0o-----

May dalawang linggo na rin na hindi nagpapakita sa akin si Ivan.  Hirap naman talaga ang magpiyon sa isang konstraksyon kaya siguro ay nagpapahinga na lang at hindi na tumatambay pa kasama ang barkada.  Na miss ko rin naman kahit na papaano ang mokong na ito.  Naging malapit na rin kami sa isa’t isa at maraming beses na rin naman kaming nagkasama sa kama.  Kung nagpatuloy sana ang madalas na pagkikita namin ay baka naging kami na kahit na alam kong wala namang patutunguhan ang relasyong lalaki sa lalaki.  Wala namang mawawala kung susubukan, hindi ba?

-----o0o-----

Isang araw ng linggo ay naisipan kong magsimba.  Pagkatapos nang misa ay dumaan muna ako sa bilihan ng mga prutas at mga kakanin malapit sa plaza.  Hindi sinasadyang magkasalubong kami ni Ivan, may kasama siyang isang magandang babae na halos sing idad din niya.  Nagkasalubong pa ang aming paningin , babatiin ko sana ng magkaharap na kami, subalit ibinaling niya ang paningin sa kasamang babae at tila hindi ako nakita at nilampasan lang.  Parang hindi ako kilala.  Nilingon ko pa siya ilang hakbang makalampas sila at nakita ko na inakbayan na niya ang kanyang kasamang babae na siguro ay kanyang nobya.

Hindi ko alam kung bakit niya ko ini-snob.  Wala naman akong pakialam kung sino man ang kanyang kasama, ke nobya, ke kaibigan lang ay wala akong paki. Wala naman kaming relasyon.  Ang ikinasama lang ng aking loob ay bakit siya gumawi ng ganoon.  Inunawa ko na lang na baka nahihiya o di kaya ay nag-aalala na baka may masabi akong hindi niya ibig madinig ng kasama niyang babae.  Nagkibit balikat na lang ako.  Keber ko sa kanya.

Nasa bahay na ako ay si Ivan pa rin ang aking iniisip.  Wala naman akong maisip na dahilan para hindi ako pansinin.  Nainis talaga ako, nawala sa mood, may galit ako sa kanya.  Naisip ko tuloy na para naman akong nagseselos pero wala naman ako dapat ikaselos.  Parang nakaramdam ako ng kirot sa aking dibdib.

Pilit kong iwinawaksi ang nangyari kanina pero hanggang sa aking pagtulog ay napanaginipan ko pa iyon. 

Gusto ko na tuloy siyang kausapin at alamin ang dahilan ng pag-iwas sa akin.  Naisip ko naman kung dapat ko bang gawin.  Nasaktan lang siguro ang aking pride, ang aking ego.  Pero sa sulok ng aking isipan ay parang nagseselos talaga ako.  Wala akong balak na makipagrelasyon dahil alam ko naman na sa bandang huli ay ako ang matatalo pero ano itong nangyayari sa akin.

Ilang gabi din na nagbabakasakaling makita ko siya sa tambayan, pero wala siya.  Lumalaon naman ay unti unti na ring nawawala ang aking nararamdaman. 

Minsan, ang pagkakataon ay parang isang tukso.  Paliko na ako patungo sa aking bahay nang makita ko si Ivan na naglalakad, marusing, suot ang maduming maong na short at mukhang galing sa trabaho.  Kumabog bigla ang aking dibdib lalo na at nagsalubong ang aming paningin.  Binilisan ko ang aking lakad para makauwi kaagad sa aking bahay.  Hindi ko alam na sinundan pala niya ako at pagkasara ko ng aking gate ay siya namang pagdating niya at pilit na pinipigilan akong isara ang gate.

“Sandali lang kuya, gusto kitang kausapin.  Magpapaliwanag lang ako.”

“Tungkol saan?  Wala naman akong alam na dahilan para magpaliwanag ka.”  Wika ko matapos mai-kandato ang gate.

“Kuya please.” Pagsusumamo niya.  Hindi ako  natinag at tinalikuran na siya.

Pagpasok ko ng bahay ay napaupo ako kaagad na para bang pagod na pagod at nanlambot ang tuhod.  Mangiyak ngiyak ako na walang kadahilanan.  Noon ay gusto kong kausapin siya, pero nitong may pagkakataon na ay kung bakit tinalikuran ko pa siya tapos ay mag-iiiyak ako.  Tangnang buhay ito. 

Makaraan kumalma ang aking pakiramdam ay naisipan kong magshower muna. Para namang guminhawa ang aking pakiramdam dahil sa lamig ng tubig na pinaligo ko.  Makapagbihis ay magluluto na sana ako pero bigla ring tinamad.  Naalala ko si Jomar.  Nag text ako sa kanya at nagtanong kung may natira pa silang ulam.

“Naku swerte mo kuya, may natira pang isang order ng chopsuey at kaldereta.  Ihatid ko na ba sa inyo.” Text niya.

“Kunin ko na lang sa inyo at baka pwede na samahan na rin ng kanin, tamad na kasi akong magsaing.” Text back ko.

“Ihatid ko na lang kuya. Wala na naman tinda at wala na rin akong gagawin para makapagkwentuhan muna sa iyo kahit sandali lang.  Okay ba sa iyo.”

“Ikaw bahala.” Tugon ko. Hindi ko na sinagot ang huling text niya na papunta na siya.  Tinungo ko ang gate dahil nakandaduhan ko ito kanina para hindi makapasok si Ivan.  Ilang sandali lang naman at dumating na si Jomar dala ang inorder kong kanin at ulam.

“Tuloy ka.  Pasensya ka na lang at marumi pa.  Tuwing lingo lang kasi ako nakapaglilinis ng bahay.  Magkano charge ko.”

“Ito naman, di hamak na mas malinis naman ang bahay mo kumpara sa amin.  Mura lang kuya, 130 pati na kanin.”

Kumuha ako ng pera at inabot sa kanya ang 150 pesos.  “Huwag mo na akong suklian, shipping fee na yung sukli hehehe.”

“Kuya talaga, ikaw bahala, lapit lapit nito eh.” May konting hiya niyang tugon.

Inilagay ko sa plato ang binili kong pagkain.  “Uy!  Mainit na mainit pa ang kanin.  Kumain kaya muna ako, sayang ang kanin at lalamig pa.  Saluhan mo ako.”

“Tapos na ako kuya,  panoorin na lang kitang kumain.”

Sa madaling salita ay natapos akong kumain.  At dahil sa hindi na ako nagluto ay konti lang ang aking ligpitin. Mainam pa nga pala ang nabili na lang ng luto lalo na at ganito kasarap ang luto, lutong bahay talaga na pansarili ang timpla at hindi pambenta.

“May dalawang boteng beer pa ako dito Jomar, gusto mo?  Tig-isa tayo.”

“Sige kuya hehehe, pampatulog din.”

“Malapit lang ang tindahan, bili pa tayo at baka mabitin ka.”

“Hindi na kuya, tama na ito.”

Kung ano ano lang ang aming napagkwentuhan, tungkol sa buhay buhay, sa pandemya at kung ano ano pa.  Seryoso ang aming pinagusapan hanggang sa nasorpresa ako sa huling tinanong niya sa akin.

“Nagka BF ka na ba Kuya o baka naman mayroon kang BF ngayon.  Nabanggit kasi nina Makoy na may nadinig silang kausap mo sa terrace at tila alam mo na hehehe.”

Natigagal talaga ako sa kanyang tanong, hindi ko alam kung magkakaila pa ako o aaminin sa kanya na totoo ang sinabi sa kanya ni Makoy.  Nakaramdam ako bigla ng hiya, nanliit ang tingin ko sa sarili.

“Sa tingin mo ba Jomar, may magseseryoso sa katulad ko, ng kagaya naming bakla?”

“Bakit naman wala.  Marami na akong nabasa nagmahalan na pareho ang kasarian at nagpakasal pa nga dito sa atin sa Pilipinas at sa ibang bansa.  At kung kagaya mo, sa tingin ko ay napakaswerte ng lalaking mamahalin mo, maniwala ka sa akin.

“Parang ayaw ko kasing maniwala eh, kasi yung sinasabi mong kausap ko dito noon ay parang hindi na ako kilala eh.  Nakasalubong ko siya minsan sa may plaza, may kasamang babae.  Alam mo ba na nang magkatapat na kami, nagkatitigan pa nga, ay tila hindi niya ako kilala, snob baga, wala lang, nilagpasan lang ako.  Kung sabagay ay wala naman kaming formal na usapan, basta ganon lang.  Akala ko ay kami na.  Masyado lang pala akong assuming.  Parausan lang pala ako.  Masakit din eh.” Madrama kong kwento.

“Hindi naman lahat ng lalaki ay kagaya ng sinasabi mo, makakatagpo ka rin ng para sa iyo, maghintay ka lang at darating din iyon.  Sino ba ang lalaking iyon nang mapagsabihan ko.”

“Naku huwag na.  Tanggap ko na naman na wala kaming puwang sa pagmamahalan.  Ikaw naman, kumusta ang lovelife mo.  Ilan na ba ang naging nobya mo.  Natuwa nga ako sa iyo at ikaw lang yata sa barkada ang alam mo na rin kung anong ibig kong sabihin.  Sila rin naman ang nagkukuwento. Naunawaan ko naman sila kung bakit nila nagawa ang ganoon, kung totoo man, o baka biruan lang.  Wika ng matatanda ay “Ang taong nagigipit, kahit sa patalim kumakapit”.  Pero nabago na yata ang kasabihang iyon dahil para sa kanila ay ganito na “Ang taong nagigipit, kahit sa bakla ay kumakapit”.   Hahahaha, corny”

“Huwag mo akong hangaan, lahat naman tayo ay may sikreto na pilit nating inililihim o di kaya ay gusto ng kalimutan kaya lang ay mahirap kalimutan ang nakaraan dahil doon ka tumatag hindi ba.  Sa bawat pagkakamali ay may kapalit na tatag ng loob.  Hindi ako ang taong dapat mong hangaan, maniwala ka.” Wika niya na tila lumamlam ang mga mata, bakas ang lungkot sa mapungay na matang iyon.  Sa akin tignin  ay lalo lang gumuwapo at masarap mahalin.

“Nahihiwagaan naman ako sa sinasabi mo Jomar.  Kung tungkol sa problema na wala kang mapagsabihan, narito ako, mahusay naman akong makinig at lalong hindi madada.  Mapagkakatiwalaan mo ako ano mang sikreto.  Kaibigan na rin ang turing ko sa inyo.”

“Masasabi ko na hindi ako kasing linis ng inaakala mo.  Tulad ng iba kong barkada ay nagipit din kami.  Baka nga mas higit pa kaming kawawa kesa sa iba sa kanila.  Alam mo naman na na stoke si tatay at hindi makapagtrabaho, naubos lahat ng saving nang aking mga magulang.  Minsan nga ay halos wala na kaming pambili ng makakain dahil napunta na sa pambili ng gamot ni tatay.  Wala pang covid noon.  Wala akong alam na trabaho dahil akala ko ay hindi darating ang panahon na maghihirap kami.  Alam mo ba ang aking ginawa para lang may pambili ng pagkain?”  Kwento ni Jomar, walang ekspresyon sa mukha, blangko ang kanyang tingin.

Parang alam ko na ang susunod niyang sasabihin.  At tama nga dahil inamin na niya sa akin mismo.

“Nagpunta ako sa palengke, nilapitan ko ang isa naming kamag-anak, lalaki siya, malayo na naman silang kamag-anak, pero Tito kung aming tawagin para umutang ng kahit konting pangulam man lang, karne o isda at gulay. Nagtitinda kasi siya sa palengke. Hindi raw niya kami mapapautang dahil utang din daw ang kanilang puhunan, sa bumbay daw at malaki pa ang ganansya.  Nagpumilit ako, umiyak na ako para kahit isang pirasong maliit na bangus lang ay makautang kami.” Napahinto siya sa pagkukuwnto at pinahid ang namumuong luha sa kanyang mata.  Ramdam ko ang sakit ng kalooban niya habang nagkukuwento.

“Pauutangin daw niya ako, pero may kondisyon.  Alam mo ba kung anong kondisyong iyon?”  Sandali siyang huminto, hinihintay siguro kung anong isasagot ko.  Hindi naman ako sumagot kaya nagpatuloy na lang siya ng pagkukuwento.

“Sabi niya ay puntahan ko raw siya sa bahay nila at may ipagagawa daw siya sa aking para mapambayad sa inuutang kong pagkain.  Pumayag naman ako at nangako na yung gabing iyon ay pupuntahan ko siya.  Pinautang niya ako ng isang kilong baboy, at isang kilong bangus na nagkakahalaga ng 330 pesos.  Laking pasasalamat ko na dahil makakain na naman kami sa tamang oras.” Pause uli bago nagpatuloy.  “Pumunta ako sa kanila noong gabing iyon, alam mo ba kung anong pinagawa sa akin?”  Hindi uli ako sumagot, nakinig lang talaga ako, hinayaan ko na lang na ituloy niya ang kanyang kwento.

“Tinanong ko kung anong aking gagawin.  Ang sagot niya ay hihiga lang daw ako at hahayaan siya sa kanyang gagawin.  Sabi ko ay napakagaan naman pala ang kanyang ipapagawa, wala palang kahirap hirap kaya nahiga na ako. Inosente pa kasi ako noon at walang kamuwang muwang o ideya ng gustong gawin ni Tito. 16 years old pa lang ako noon.  Nabigla talaga ako ng ipasok niya ang kanyang kamay sa suot kong tshirt at hinimas ang aking dibdib.  Pumalag ako dahil kahit na wala pa akong karanasan sa pakikipagtalik ay alam ko naman ang gusto niyang mangyari.  Hindi ko alam na bakla pala si Tito.  Tinakot niya ako dahil ayaw kong pumayag sa gusto niyang gawin, pumalag talaga ako at sinabi pang kung hindi sa kanya ay hanggang ngayon ay nagugutom pa rin ako at baka daw mamatay na lang si Tatay na nakadilat ang mata kaya huwag na raw akong maginarte pa.” 

Tuluyan ng pumatak ang kanyang luha.  Sasabihin ko na sanang huwag nang ituloy ang kanyang kwento kung nahihirapan siya pero para daw lumuwag ang kanyang dibdib ay kelangan na may mapagsabihan siya ng kanyang sikreto.

“Wala na akong nagawa, hinayaan ko na lang siya na babuyin ang aking katawan at pagkatao.  Lamas, kurot, dila sa aking utong ang kanyang ginawa, hinubad na niya ng tuluyan ang aking tshirt.  Buong katawn ko ay kanyang hinimod.  Hinubuan na rin niya ako at ang aking sandata naman ang pinaghihimod.  Para akong isang masarap na pagkain na hindi niya pinagsasawaan.  Ayaw man ng aking isipan dahil nandidiri ako ay hindi naman sumangayon ng aking sandata.  Tirik na tirik ito habang masiba niya itong kinakain.  Matagal, nagpakasawa talaga siya sa akin hanggang sa pumutok na ang aking kanyon, sa loob mismo ng kanyang bibig.  Sinaid talaga niya ang aking tubo, linis na linis. Binitiwan lang niya ng wala na talagang masaid.”

“Nagbihis na ako muli at nagpaalam na sa aking Tito.  Bago ako umalis ay inabutan pa ako ng 200 pesos at sinabing bayad na raw ako sa aking inutang karne at isda.  Nagpasalamat pa ako kahit na alam kong wala akong dapat ipagpasalamat.  Tuwa pa rin ako dahil may pambili na kami ng kahit ilang kilong bigas.”

“Naulit pa ang nangyari sa amin.  Nakautang ako muli ng pagkain at muli ay ginawa na naman niya ang ginawa niya noon sa akin at nadagdagan pa.  Pasukin ko raw siya at bibigyan pa ako ng halangang limang daang piso.  Nagahaman ako, malaki laki ring halaga iyon at maibibili ko pa ng gamot si Tatay, kaya pumayag ako.  Marami pang beses naulit ang gayong eksena sa pagitan namin ni Tito kapalit ang konting halaga at pagkain.  Ang nakakainis ay nagugustuhan ko na ang ginagawang iyon ni Tito kaya kung minsan ay ako pa ang nagkukusa nang puntahan siya hindi lang dahil sa pera kundi dahil sa pagkasabik ko rin.”

Magtatanong na sana ako pero hindi ko na naituloy dahil sa nagpatuloy na siya sa pagkukuwento.

“Kelangan na ng check-up ni Tatay at wala na rin siyang gamot.  Ang problema ay wala kaming hawak na pera kahit na pisong duling.  Umiiyak na sa akin si Nanay, panganay kasi ako at wala namang ibang tutulong sa amin dahil maliliit pa ang iba kong kapatid.  Nangako naman ako na gagawa ng paraan.  Yung gabing iyon ay nagtungo ako ke Tito at humihiram kahit na dalawang libo.  Hindi niya raw ako mapapahiram ng ganong kalaki, isang libo lang daw ang kaya dahil marami siyang babayaran.  At hindi na raw utang bigay na lang daw kung”  hindi niya kaagad naituloy ang ibig sabihin.  Tila nag-aalangan siya kung itutuloy o hindi.  Bandang huli ay itinuloy din niya.

“Tulong na lang daw kung ako naman ang tsutsupa sa kanya.” Isang mahabang buntong hininga ang pinakawalan niya. “Wala na akong choice kundi sundin ang kagustuhan niya.  Tapos niyang makaraos ay sinabihan pa niya ako na baka raw kumita ako ng mas malaki kung sasama raw ako sa isa niyang kaibigan.  Yun daw ang nagdadala ng kanilang paninda sa palengkeng iyon at mayaman daw.  Sakaling magustuhan ako ay baka wala na akong problemahin pa.  Tinawagan niya si Tito Aniceto o Tito Ceto at inoffer niya ang aking serbisyo.  Kung ano anong pambobola ang sinabi niya bago siya pumayag na pumunta sa kanila.”

“Doon na nagsimula ang masama kong gawain.  Nagpalipat lipat ako sa iba’t ibang mga bakla.  Naging matalino ako at hindi ako pumapayag sa presyong gusto nila.  Ako ang nagpepresyo at hindi sila.  Maging si Tito ay kelangan ng magbayad ng malaki na kadalasan ay hindi na niya kaya kaya wala na siyang nagawa pa.  Ginamit ko talaga ang sabi nilang kakisigan ko at galing sa kama, dagdag pa ang mahaba at mataba kong burat.”

“Nagipon ako at higit lang isang taon ay nakapagimpok na ako nang malaki laki.  Nakapagtayo kami ng karinderya dahil sadyang nasa pagluluto ang talent ni Nanay.  Katukatulong kami sa umpisa at nang lumakas na ay kumuha na rin siya ng makakatulong.  Unti unti nang gumagaling si Tatay dahil natutustusan na ang kanyang pagpapagamot maging ang pambili ng gamot niya.” 

“Nitong magpandemya ay tumumal ang aming negosyo, lockdown kasi at bihira ang kumakain sa karinderya, maging sa malalaking resaurant.  Ang mga tao ay bihirang lumabas para kumain lalo na sa may kalayuang lugar.  Halos ma zero kami sa benta dahil nga walang kumakain.  Hindi pupuwede ito.  Nagisip ako ng ibang strategy,  Ang pagluluto lang ang alam naming pagkakitaan.  Naisipan namin na mag online selling.  Nagluto kami ng tigkokonting ulam at miryendahin at short order na pansit at naglagay sa facebook at in-offer ang aming paninda.  Kumagat naman ang marami na nakaalam at dahil libre ng pagdeliver kung malapit at additional 10 peso lang kung malayo ay unti unting dumarami ang aming customer.”

“Nakasalba kami sa gutom kahit papano at ngayon nga ay unti unti nang bumabalik ang dating sigla ng aming negosyo.  Nabuksan na muli ang aming karinderya, pero mas successful pa rin ang delivery. At iyan ang aking kasaysayan hehehe.  Ngayon mo ako husgahan.”

Panay papuri naman ang aking nasabi sa sakripisyong nagawa niya para sa kanilang pamilya.  Ano pa nga ba ang dapat kong sabihin.  Kahanga hanga, kapuri puri namang sadya ang kanyang ginawa at hindi kayang gawin ng marami ang ginawa niyang sakripisyong iyon para hindi magutom ang pamilya.

“May tanong lang ako.  Hindi ba alam ng magulang mo kung saan nanggagaling ang binibigay mong pera.” Tanong ko sa kanya.

“Sinabi ko kay Nanay paro hindi kay Tatay dahil alam kong hindi niya magugustuhan.  Mamabutihin pa niyang mamatay kami sa gutom kesa pasukin ang ganong trabaho.”

“May nag-alok pa sa iyo na makisama na lang sa isang naging, alam mo na, kapalit ng sustento sa iyong pamilya.

“Meron, mayaman talaga dahil may mga palaisdaan at bukirin.  Tinanggihan ko dahil nasa aking utak na sandali lang itong ganitong trabaho at titigil din ako kaagad matapos makaipon ng sapat na halaga.”

“Kaya mo ba akong mahalin?  Hahahaha!  Joke lang.”

“Ako, kaya mo rin bang mahalin matapos malaman ang pinagdaanan ko?” balik tanong ni Jomar

“Walang duda.  Baka nga kung wala akong karelasyon ay nag confess na ako sa iyo hahaha.  Kapag sigurado na ako sa aking nadarama, kapag limot ko na ang nakaraan ay sana lang ay hindi ako mabigo sakaling ligawan kita hehehe.”

“Bilisan mo lang dahil hindi ako sanay na naghihintay.”

Nagpaalam na siya at baka hinihintay na raw ng kanyang magulang.  Niyakap pa niya ako at hinalikan sa noo.  “Maraming salamat sa pakikinig.  Sikereto lang natin ito. May tiwala ako sa iyo.”

-----o0o-----

Para sa akin ay nakakainspire ang kwento ni Jomar.  Maaring hindi sa maganda nagsimula ang pag-asenso nila sa buhay, pero dahil sa maganda ang intensyon ay nagtagumpay pa rin siya.  Tumigil na rin naman siya sa ganoong gawain at nagbagong buhay na naman.  Ewan ko lang itong sina Ivan at Ronron.  Iisa ang kanilang kapalaran, sana lang ay makawala na sila sa sitwasyong ganoon.  Mawala na sana ang pandemya para umayos na ang kanilang buhay.

-----o0o-----

Lumipas na naman ang mga araw.  Hindi na kami muling nagkatagpo ni ivan.  Si Jomar ang madalas ngayong mag chat sa akin.  Karaniwan na nagtatanong lang kung may order.  May mga nagoorder din kasi ng pagkain na taga munisipyo at sa akin niya pinadadaan ang order para sa pananghalian nang mga empleyado.  Ang iba namn ay umoorder para iuwi sa kanilang bahay para doon kumain.  Iisang bayan lang naman kaming mga empleyado ng munisipyo.

Si Ronron ay sumasideline daw ngayon sa pagkukumpuni ng mga computer at cellphone sa isang shop sa may kapitolyo.  Nakapag-aral naman kasi siya ng computer and cellphone repair services sa tesda, kaya naging busy sa ngayon.  Inalis na kasi ang lockdown at balik na uli sa business ang mga negosyante.

Nagpapahangin ako sa may terrace isang hapon pagkarating ko ng bahay.  Naulinigan ko na may naguusap sa ibaba at nabosesan ko na sina Orly, Makoy at Jomar ang nasa ibaba.

“Kayo ba yan Jomar? Pasigaw kong tanong para makuha ang kanilang pansin.  Gusto ko kasing makita kahit sandali si Jomar.  Palagi na lang kasi sa chat kami nagkakausap.  Sumungaw ako para tanawin sila.

“Kami nga kuya, baba ka naman dito at kwentuhan tayo kahit sandali.” – si Jomar na sumilip pa patingala sa aking terrace.  Ang sarap ng ngiti niya, nakaka-in-love talaga.”

“Hintayin nyo ako at bababa ako.” Nagdala pa ako ng kutkuting maneng nilagang may balat na binili ko sa naglalako kanina at isang supot ng kropek.  Paborito ko itong snaks dahil malutong at gusto ko ang lasa lalo na kapag isinawsaw sa sukang maanghang.

Nasa ibabaw na sila ng river control at nakaupo na nakalaylay ang paa sa gilid.  Umakuyat na rin ako.  “Kumusta kayo Orly at Makoy.  Alam nyo, ang swerte swerte ninyong dalawa.  Parang wala kayong kaproble-problema.  Lagi kayong present sa tambayan.

“Nakakainip sa bahay kuya.  Wala kasi akong makausap sa bahay.  Ang tagal ko kayang nagtiis noong lockdown na kausap lang ang aking sarili.  Boring kasi sa bahay.” Paliwanag ni Makoy.

“Wala ka bang kasama sa bahay?”

“Wala kuya, ngayon ko lang naramdaman na mahirap palang maging solong anak.  Noon kasi ay ang saya saya ko dahil solo ko ang pagaaruga ng mga magulang ko.” Tugon ni Makoy.

“Kaya pala naging spoiled brat ka hehehe.”

“Hindi naman kuya, ang bait bait ko nga eh, di ba Orly?”

“Oo naman, kapag tulog.  Hahahaha.”  Biro ni Orly.

“Ikaw Orly, anong pinagkakabalahan mo ngayon bukod sa pamamakla.  Ke bata bata mo pa ah may kabastusan ka na hahahah.  Joke lang ha, baka mapikon ka”  Biro ko sabay bawi.

“Wala nga kuya eh, taga-alaga lang ako ng baby ni Ate kapag nasa eskwelahan siya.”

“Teacher nga pala ang kapatid mo.  Akala ko talaga ay hindi na sila napunta ng school dahil sa module na lang ang gamit sa pagtuturo.” 

“Oo nga kuya eh.  Ayaw ko ng ganoong klase ng pag-aaral kaya hindi na muna ako nag-enroll.  Kapag pwede na ang face to face saka ako babalik sa pag-aaral.  Palagay ko ay malapit na matapos ang covid na ito.”

Binaling ko ang atensyon kay Jomar.  “Buti pa itong si Jomar, napakasipag” sabay pulupot ng aking braso sa kanyang braso na may pagsinghot pa sabay hilig na kinikilig pa.”

“Si Kuya!  Ang landi landi.  Alam naman namin na crush mo si Jomar eh wala ka namang maasahan diyan at ayaw niya sa bading.  Sa akin ka na lang, ako na lang ang mahalin mo at landiin hehehe.” Si Makoy at nagsimula na naman akong asarin. 

Kahit na alam nila na hanap ko talaga ay kapwa ko lalaki at alam din nila na nakikipagsex din ako sa lalaki ay hindi naman nila ako talaga binabastos.  Biruan lang namin iyon kapag sila ang kaharap ko, pero kapag may iba na kaming kasama ay behave na naman sila.

“Inggit ka lang, kasi hindi ikaw ang type ko.

Inabot na kami ng curfew na puro asaran at kulitan ang ginawa.  Masayang masaya naman ako dahil sa nakakatsansing ako sa crush kong si Jomar.  Tumunog na naman ang sirena at ang ibig sabihin ay pumasok na kami ng sarisarili naming bahay at baka mapagmultahan pa.

Nagsitayuan na kami at kanya kanya nang uwi ng bahay.  Naunang bumaba ang dalawa at nahuli pa kami ni Jomar.  “Babalik ako kaagad ha.  Hintayin mo ako sa gate mo.” Bulong ni jomar.  Kinilig ako.  Ano kaya ang pakay niya.  Ngayon lang uli siya magagawi sa amin at magkakausap.  Nagisip ako ng dahilan kung bakit bigla na namang papasyal sa akin gayong wala naman akong order.  “Ise-seduce kita hehehe.” Biro ko na ako lang naman ang nakakarinig.

 

Itutuloy…………….