Kerido (Part 1)

 

Kerido (Part 1)

 

“Waaaahhh waaahhh.” Palahaw na iyak ng isang batang babae na nasa apat na taong gulang kalong ng isang tabaing babae.  Inaabot ang kamay ng isang batang lalaki na basang basa sa luha ang pisngi.

“Paalam, balang araw ay magkikita rin tayo.” Wika ng batang lalaki saka kumaripas ng takbo, walang lingon likod, tuloy ang tulo ng luha.

Biglang bangon sa higaan si Kristoff, nanaginip na naman ang binata.  Bumangon siya para uminom dahil nakaramdam ng panunuyo ng lalamunan.

Simula ng siya ay bata pa, mag-pasa hanggang ngayon ay palaging iyon ang kanyang napapanaginipan.

Muli siyang nahiga para ipagpatuloy ang naabalang pagtulog, subalit hindi na siya kaagad dalawin ng antok.  Naala ala niya ang tagpong iyon sa kanyang panaginip.

Flashback

Isang mabait at masuiring bata itong si Kristoff.  Bagamat may pagka malamya ay hindi naman naging issue sa mga magulang niya ang pagiging binabae nito, tuwa pa nga sila dahil sa nakakatulong ito sa gawaing bahay at pag-aalaga sa bunso nitong kapatid na si Ana na noo’y apat na taong gulang pa lamang.  Pitong taon naman si Kristoff at nasa ikalawang baytang na sa paaralan.

Isang tindera ng gulay sa palengke ang nanay ni Kritoff samantalang kargador naman sa palengke ring iyon ang kanyang tatay.  Mababait at masipag ang mga magulang nila at mahal na mahal sila ng kanilang mga magulang.

Kasakasama si Ana sa palengke ng kanyang Nanay at Tatay kapag may pasok sa eskwelahan si Kristoff at sa paguwi naman nito galing eskwelahan bandang tanghali ay dadaan ito sa palengke para kunin ang kapatid para siya naman ang magbantay.

Madaling araw pa ay gising na ang mag-asawa, nagluluto na ng almusal at ihinahanda na rin ang babaunin ni Kristoff sa pagpasok nito.  Natutulog pa ang kanilang panganay ay aalis na sila, kalong ang natutulog pa ring si Ana, papunta na ng palengke.

Sa hapon naman ay masaya silang magkakasama, tulong tulong sa gawaing bahay.  Oras din iyon para tulungan si Kristoff sa kanyang assignement, kung meron.  Sa gabi naman ay sama sama sa panonood sa isang maliit na TV ang pamilya.  Larawan ng isang masaya at kontentong pamilya ang mag-anak kahit na salat sa karangyaan.  Hindi man sila mayaman ay hindi naman sila hikahos dahil na rin sa kanilang kasipagan.

Subalit isang hindi inaasahang trahedya ang dumating sa pamilya.  Kasalukuyang nagkakarga ang ama ni Kristoff ng biniling panindang gulay sa padyak nito ng araruhin ng isang rumaragasang trak ang kanilang padyak kung saan nakasakay na rin ang kanilang ina.  Nawalan daw ng preno ang ng trak kaya hindi na rin nakayang kontrolin.  Hindi na nadala pa sa ospital ang mag-asawa dahil dineklara na silang dead on the spot.

Hindi malaman ni Kristoff kung ano ang gagawin ng makarating sa kanya ang balita. Iyak lang ito ng iyak habang karga ang nakababatang kapatid.  Ano nga naman ang kayang gawin ng isang musmos sa ganoong sitwasyon.

Maayos naman nailibing ang mag-asawa sa tulong na rin ng mga kapitbahay, ng barangay at ng pamahalaang bayan.  Ang problema naman ngayon ay kung paano sila mabubuhay na magkapatid.

Wala silang nakilalang kamag-anak dito sa Manila.  Ang alam lang ng batang si Kristoff ay galing sa malayong probinsya ang kanilang mga magulang at bukod doon ay wala na siyang ibang alam pa dahil wala naman naikukuwento sa kanya ang magulang.

Noon mga unang araw ay may nagbibigay pa sa kanila ng konting tulong pagkain pero sa pagdaang ng mga araw ay unti unti na rin sigurong nagsawa ang mga kapitbahay.  Nahinto sa pag-aaral si Kristoff at natutong maghanap ng ikabubuhay.  Nagpagala gala sa karsada, sa palengke, sa simbahan at kung saan saan pa para manghingi ng konting barya o pagkain karga ang kapatid na maliit.  Marami naman nagbibigay ng limos, marami rin namang kinkukutya pa dahil sa baka daw pakawala ng isang sindikato.

Mahirap man ay pilit niyang kinakaya.  Dinadaan na lang niya sa pag-iyak ang hirap na nararanasan.  Pagdating ng hapon ay pagod na pagod na siya sa kalalakad para manglimos lalo na at may karga pa siyang bata.

Awang awa siya sa kapatid na palaging umiiyak at hinahanap ang kanyang Nanay.  Paano ba niya ipapawanag sa isang paslit ang mga nangyari gayong maging siya ay hindi rin niya maunawaan kung bakit wala na ang mga magulang.

Hirap na hirap ang kanyang kalooban, wala naman siyang magawa, hindi malaman kung paano aaluin ang walang tigil sa pagiyak na kapatid.

Sa murang edad ay kung ano ano na ang naiisip ni Kristoff para sa kanilang magkapatid tulad ng kung saan ssila kukuha ng kakainin sa araw araw, kung saan kukuha ng gastusin sakaling sila ay magkasakit, kung paano ang kanilang pag-aaral, ang kinabukasan at kung ano ano pa.  Napahiga na lang siya na yakap ang tuhod at patuloy na umaagos ang luha.

-----o0o-----

Sa araw araw ay laman sila ng karsada, nagbabakasakali na may maawa at magbigay ng makakain, bilad sa init, sagap ang alikabok at maitim na usok buhat sa mga sasakyan.  Pagod na pagod na siya sa araw na iyon, gutom at uhaw na uhaw pa. Hindi naman siya makabili ng pagkain dahil hindi pa kakasya ang konting baryang kanilang napaglimosan.

Patawid na sila sa kabilang panig ng daan ng hindi niya mapansin ang isang paparating na sasakyan.  Huli na ng kanyang makita at siya ay natumba.

Mabilis namang nakababa ang driver ng kotse at ang pasahero nitong isang babae na may katabaan.  Mabuti na lang at hindi naman pala sila nabundol o nasagasaan dahil naging maagap sa pagpreno ang driver.  Nagulat lang si Kristoff kaya natumba.

“Nasaktan ka ba?  Baka may sugat ka at dadalhin ka namin sa pagamutan.” Ang sabi ng matabang babae.

“Wala po, hindi po naman kami nasaktan.  Pasensya na po sa inyo at bigla ang aking pagtawid.  Sorry po.” Ang nakatungong wika ni Kristoff habang hawak sa kamay ang umiiyak na namang kapatid na si Ana.

“Saan ba ang punta ninyo?” tanong naman ng driver na asawa ng matabang babae.

“Wala po kaming tiyak na patutunguhan, nanghihingi lang po kami ng limos.”

“Ang mga magulang mo, nasaan sila at bakit hinahayaan kayo dito sa karsada na mag-isa.” Tanong ng babae.

“Wala na po kaming magulang, namatay po, nasagasaan ng trak.” Rason ni Kristoff.

“Diyos ko!  Wala ba kayong kamag-anak para sila muna ang kumupkop sa inyo?”

“Wala po kaming nakilalang kamag-anak.  Dayo lang po daw dito sa Manila ang mga magulang namin.”

“Gusto ba ninyong sumama sa amin?  Doon muna kayo sa amin titira kung gusto ninyo.” Tanong ng babae.  Hindi pa nakasasagot si Kristoff ay tinawag naman ng asawa ang babae, may pinagusapan. 

Matagal tagal din silang nagusap muna at sa higing ni Kristoff ay nagtatalo ang mag-asawa kung sila ay isasama para ampunin.  Nadinig pa niya ang sinabi ng lalaki sa babae na kung isasama ay yung batang babae na lang daw at ayaw nito sa isang bakla.

“Ahh, ano ngang pangalan mo?” tanong ng babae.

“Kristoff po at ito naman po si Ana.  Ocampo po ang apelyido namain.” Tugon naman ni Kristoff.

“Kristoff, alam mo na gusto namin kayong isama pareho, kaya lang ay baka kami mahirapan kung dalawa kayo na titira sa bahay.  Kung papayag ka ay si Ana na lang ang aming isasama, yan eh kung gusto mo lang.

Nakatitig lang si Kristoff sa babae, gayon din sa asawa nito.  Tinitimbang mabuti ang nais na mangyari ng babae.  Nadinig naman niya ang tunay na dahilan kung bakit ang kapatid lang niya ang ibig na isama, dahil sa isa siyang bading.

“Huwag kang mag-alala Kristoff, aalagaan naming mabuti ang kapatid mo, ibibili namin siya ng mga laruan, damit at kung ano ano pa.  Papag-aaralin din namin siya.  Kung kaya lang namin talaga na magdagdag ng dalawa sa aming pamilya ay sana pati ikaw na para magkasama pa rin kayo. Ibigay mo sa akin kung saan ka nauwi, at kung makaluwag na kami ay pupuntahan ka namin para kunin ka na rin at makasama mo na ang kapatid mo.”

Hindi pa rin makapag pasya si Kristoff.  Naisip na malaking kaginhawahan para sa kanya kung solo na lang siyang maghahanap buhay, wala na siyang iintindihin pa kundi sarili na lang niya, mapapabuti pa ang kalagayan ng kapatid at baka makapagpatuloy din siya sa pag-aaral.  Nagpasya na siya.

“Pumapayag na po ako, basta ipangako ninyo na hindi ninyo siya pababayaan.” Ang humihikbing wika ni Kristoff.  Inabot na niya ang kapatid sa babae.  Ayaw sumama ni Ana at pumalahaw ng iyak,  Pilit na kumakawala sa pagkaka-kalong ng babae.

“Sa kanila ka na muna Ana, pangako, dadalawin kita at kukunin din kapag kaya ko nang buhayin ka.  Maging mabait ka rin sana sa kanila Ana, tulad kay Nanay.  Huwag ka nang umiyak pa huhuhuhu.” Pagpapaalam ni Kristoff na ewan lang kung naiintidihan at matatandaan ang bilin na iyon ng nagiisang kapatid.

Walang tigil sa pag-iyak si Ana.  Dumukot naman ng pera sa kanyang wallet ang babae at iniaabot kay Kristoff.

“Para saan po yang perang iya?”

“Para may pansamantala kang pang-gastos.”

“Hindi na po, may natitira pa po akong pera, gamitin na lang po ninyo para sa kapatid ko.”  Pagkasabi niyon ay tumakbo na papalayo si Kristoff, hindi man lang naitanong ang pangalan ng babae at hindi na rin niya naibigay ang address ng tinitirhan niya.  Pagdating sa isang kanto ay huminto siya at pasilip silip sa sasakyan ng babae.  Naiiyak siya dahil parang binibili ng babae ang kanyang kapatid.  Hindi niya tinanggap ang pera sa kadahilanang umaasa pa rin siya na magkikita pa silang magkapatid balang araw.

Naawa man ang babae ay wala siyang nagawa, ayaw ng kanyang asawa sa isang binabae at kailangan niyang sundin iyon.  Sumakay na sila sa kanilang kotse at umalis na rin.

Paglagpas ng sasakyang ng babae ay sumigaw pa si Kristoff.  “Paalam Ana, mahal na mahal ka ng kuya, pakatandaan mo iyan.  Magkikita pa rin tayo, hahanapin kita pag laki ko Ana huhuhuhu.”  Napaupo na siya sa bangketa, pinagtinginan tuloy siya ng mga nagdaraang tao.

Minabuti niyang umuwi na muna, parang pagod na pagod siya at hindi na kaya ang sarili para mamalimos pa.

Simula iyon ng madalas na niyang mapanaginipan ang paghihiwalay nila ng magkapatid.

-----o0o-----

Present time

“Sir Ocampo, pinatatawag po kayo ni Sir Reyes.” Wika ng sekretarya ni Mr. Reyes sa kanyang telepono. 

Sa isang garment factory nagtatrabaho si Kristoff, bilang isang manager, bale assistant na siya ng presedent na si Mr. Reyes.

Nagmamadaling tinungo ni Kristoff ang opisina ng kanilang boss.  Kumatok muna siya bago tuluyang pumasok.

“Sir, magandang umaga po, pinatawag nyo po raw ako.” Malumanay na wika ni Kirstoff.

“Halika, maupo ka.  Kumusta ang production natin, aabot ba tayo sa target date na mai-export natin ang order sa Canada?”

“Yes Sir. Actually po ay halos tapos na, may ilang lang ni reject ang QC at kailangang mapalitan iyon, hindi naman po masyadong marami.  Hinahanda na rin namin ang mga dokumento.”

“Ah good.  Ipadala mo sa akin ang buong report ha, kelangan ko munang ma review.”

“Yes Sir, baka po sa susunod na dalawang araw.  Hinihintay ko pa po rin ang report ng ating supervisor. Yun lang po ba Sir.”

“Kumusta nga pala si Kiel, may natutuhan ba diyan sa ating garment business.  Napaka iresponsable kasing bata iyan. Ayaw ng i-train ni Mr. Garcia sa ating real estate business.  Hindi ko na talaga alam kung anong gagawin ko sa batang iyan.  Siya lang naman ang mapagiiwanan ko ng mga negosyong itong naipundar ko.” Himutok ni Mr. Reyes.

Walang komento si Kristoff.  Ayaw niyang magsalita ng hindi maganda sa anak nito.  “Sir, kakausapin ko pong mabuti, baka po makuha sa pakiusap.” Ang nasabi na lang ni Kristoff.

“Dapat mo rin sigurong isipin ang magiging kalagayan mo balang araw sa lalaking iyon Kristoff.  Kahit naman anak ko siya ay hindi ko kukunsintihin kung sakaling saktan ka na niya,  Alam mo na namang itinuring na kitang tunay na anak at ayaw kong ang anak ko pa ang maging dahilan ng pagkakaroon mo ng problema.”  Paalala pa ni Mr. Reyes.

“Wala po namang nangyayari pang sakitan Sir.”

“Ewan ko ba kung bakit mo nagustuhan ang balasubas na batang iyon. Sige na yun lang.”

-----o0o-----

“Kiel, nagtatanong na ang papa mo sa progress mo dito sa opisina.  Wala akong maisagot, nahihiya na ako sa papa mo.  Umaasa pa naman siya na mapagbabago kita dahil sa ating relasyon.”  - si Kirstoff.

“Simple lang, sabihin mo ay kayang kaya ko na at wala na siyang ipag-aalala pa.” papilosopong tugon ni Kiel

“Ako naman ang malalagay sa alanganin nun.  Baka mawalan pa ako ng trabaho.  Kailan ka ba magseseryoso.  Baka kapag wala na ang papa mo ay kung ano nang mangyari sa negosyo ninyo.”

“Narito ka naman eh, alam mo na naman ang pasikot sikot sa negosyo ni Papa.”

“Kiel naman eh, ang dami mo talagang palusot.  Syanga pala, anong nabalitaan ko na nalululong ka sa casino, malaki na raw ang natatalo sa iyo.”

“Mapagpaniwala ka naman sa tsimis eh.  Hindi totoo yun.  Saan naman ako kukuha ng ipangka-casino.”

“Malay ko sa iyo.  Hindi naman ako ang nagbibigay ng allowance mo.  Baka naman ginagalaw mo na ang naiwan sa iyo ng iyong mama.  Ipakita mo sa akin ang passbook mo at nang mapag-aralan ko kung ano na ang nangyayari.”

“Oo na, oo na, bukas, ipakita ko sa iyo.  Halika na at ihatid na kita.  Puro ka na lang overtime.” Aya ni Kiel.

“Kain muna tayo.  Ayaw ko nang magluto, tinatamad na ako dahil nainis ako sa iyo.”

“Sige, mamaya ay mawawala ang inis mo sa akin.  Saan mo gustong kumain.”

“Kahit saan, ikaw na ang bahala.”

-----o0o-----

“Kiel, Kiel ahhhhhhh ohhhhhhh uhmmmm, yakapin mo ako ng mahigpit ahhhhhh.” Mga ungol ni Kristoff habang niroromansa ni Kiel. 

Sa kotse pa lang sa may garahe ay panay na ang halik ni Kiel sa binalaga.  Sa ganoong gawain ng binata ay kaagad namang bumibigay si Kristoff.  Mahal na mahal niya ang binata, ito lang kasi ang hindi nagdalawang isip na ihayag sa publiko ang kanilang relasyon bilang magkasintahan. 

Hindi naman tumutol doon ang ama nito dahil karapatan daw iyon ng binata at hindi saklaw ang damdamin nito.

“Ang bango bango mo kasi babe ko, ang sarap sarap mong papakin.”

“Ahihihi, nakikilito ako diyan.  Alam mo namang may kiliti ako diyan eh ahihihi tama na.” malanding wika ni Kristoff.  “Pumasok na tayo sa loob.”

Pagpasok na pagkapsok sa loob ay kaagad naisandal ni Kiel ang kanyang babe sa pintuan habang pinipindot ang lock, at mahigpit na niyakap at pinaliguan ng halik ang leeg nito hanggang sa magtagpo ang kanilang mga labi.

“Ahummm ahmmm ahmmm tsuo tsup ahummm tsup, tsup ahmmmm ahhhhh tsup tsup.” Malakas nilang halikan, sipsipan ng dila at laway. 

Binuhat na siya ng binata at ihiniga sa isang cleoptra’s bed na nasa sala at agad na pinatungan.  Tuloy ang ginagawang paghalik ng binata sa sabik na sabik ding si Kristoff.

“Ang tagal mo akong sinabik Baby ko, ang dami mong rason palagi kaya dapat ay masulit natin ang gabing ito.” Wika ni Kiel habang binubuksan ang butones ng suot na long sleeve ng binalaga.  Hindi kaagad matanggal ang pagkakabutones kaya hiniklat na lang iyon kaya nagtalsikan na ang mga butones sa sahig.

“Kiel, dahan dahan naman, baka mapunit ang polo ko.”

“Ahh bwisit kasi, sobrang higpit.” Paasik na tugon ni Kiel.  Nang tuluyan ng mahubad ay isinunod na niyang hubarin ang pants nito tapos ay siya naman ang naghubad at muli ay pumaibabaw na naman siya sa kasiping at inulaol ng halik ang leeg nito saka inangkin ang mapula nitong labi.

“Ahummm ahmmm ahmmm tsup tsup ahummm tsup, tsup ahmmmm ahhhhh tsup tsup slurppp slurpppp.” Matunog nilang halikan. 

Bumaba na ang labi ni Kiel at humantong ito sa tumigas at tumayong utong ng katalik na impit namang napapaungol.  Gigil na sinupsop ang nipples nito at kinagat kagat pa na siya namang nagpalakas ng ungol ni Kristoff.

“Ahhhhhhhhhh ang sarap mo talaga Kiel, alam na alam mo na talaga ang kiliti ko, sige pa ahhhhhhhhhhh sige pa ang sarappppppppppp.” Ang naisatinig nang nararamdaman ni Kristoff.

Dumausdos pa siya ng bahagya at ang pusod naman nito ang tinusok tusok ng matulis niyang dila at ang isang kamay naman ay narating na ang matigas na bagay sa harapan nito, tinaas baba ang kamay, taas baba, taas baba.

“Ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh tama na muna Kiel, baka labasan ako kaagad.  Ako naman at sabik na sabik din akong matikman muli ang iyong magandang katawan.

Nahiga na si Kiel samantalang nakaluhod naman si Kristoff saka hinalikan ang labi ni kanyang kasintahan.  Sinalubong naman kaagad ng dila ng binata ang gutom na labi ng kanyang Babe.  Nageskrimahan na sila ng dila, nagispsipan na tila isang mahabang ice candy na pilit na sinasaid ang tamis.  Maiingay ang nalikhang tunog niyon kasabay ang malakas ding ungol.

Walang sawa si Kristoff sa pagkain sa malapot na laway ng binata.  Ang kamay naman ay naglumikot na sa dibdib nito at malumanay na hinahaplos ang dibdib at tiyan hanggang sa makaabot sa puson.  Bawat haplos naman sa katawan nito ay ibayong kiliti ang dulot sa pakiramdam nito, lalo tuloy tumayo ang kanina pang tayong tayong nitong burat.  Wala ring tigil sa mahihinang ungol ang maririnig sa dalawa.

“Uhmm Babe ang galing mo talaga. Hinahanap hanap ko ang ganyang haplos mo. Tumitindig hindi lang ang balahibo ko, pati na rin si junior ko, tingnan mo man oh. Ahoyyy ahhhhh ang sarappppppppppp.

Nanatili sa pagkakaluhod si Kristoff, sa ganong posisyon ay malaya niyang naabot ang gusto niyang abutin.  Ngayon nga ay ang mga hita na ng binata ang nilalantakan ng himod at nang kagatin nito ang tuhod at himurin ay napa bangon bigla ang kasiping.  Malakas pala ang kiliti nito sa tuhod at hindi niya kayang pigilin ang nararamdaman kiliti.  Natawa tuloy siya sa reaksyon ng minamahal.

“Babe, isubo mo na, tsupain mo na at hindi ko na kayang magpigil ng matagal.” Pakiusap ni Kiel.  Tukso naman itong si Kristoff at sa halip na isubo ay hinimod muna ang ilalim ng bayag nito patungo sa makinis na singit.  Nahawakan tuloy nito ang ulo niya at napaupo pa saka mariing ipinagtulakan iyon sa kanyang singit kasunod na malalakas na ungol.

“Ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh ang sarapppppppppppppppppppp talaga ahhhhhhh sige pa himurin mo ng wagas ahhhhhhhhhhhhhhhhhh.”

Hindi na siguro talaga kaya ng binata at pilit na nitong ipinasusubo ang kanyang burat.  Isang malakas na bayo ang kaagad na ipinalasap niya sa bibig ng kasiping na muntik nang mabulunan dahil sa biglaang kadyut na iyon ni Kiel.  Walang dalawang minuto ay kaagad na siyang nilabasan.  Nalulon lahat ni Kristoff ang inilabas na katas ng binata, sarap na sarap at talagang sinaid ng husto, linis na linis.

“Kiss me Kiel, kiss me.” Hiling naman ni Kristoff.  Sa puntong iyon ay sinasalsal na niya ang sariling junior habang nakikipaglaplapan naman sa kanyang sinta.  Halos mangisay naman siya ng tuluyan ng pakawalan ang katas ng pagmamahalan.

Matapos humupa ang init ng kanilang katawan ay nagbihis na si Kiel.  Nagpaalam na ito para umuwi.

“Diretso na sa bahay ha.  Baka kung saan ka na naman maglakwatsa.” Paalala niya sa kasintahan.

“Oo na.  Sige na.  Kiss na.”

Isang mabilis na halik ak ipinabaon niya sa kasintahan.

-----o0o-----

“Tito, ihinatid ako ni Kiel sa bahay at pauwi na raw siya,  Nasa bahay na ba kayo?” wika ni Kristoff sa ama ni Kiel na nasa kabilang linya ng telepono

“Kanina pa.  Okay, aabangan ko at sasabihin ko sa iyo bukas kung kaagad nakauwi.  30 minutes lang naman dapat ang byahe niya hanggang dito sa bahay kahit na ma-traffic pa.”

Masayang masaya siya ng gabing iyon.  Nalasap na naman niya ang matagal na niyang kinasasasabikan buhat sa kanyang kasintahan.  Nakangiti at pakanta kanta pa siya  habang nagsa-shower.

Nagpasya na siyang matulog dahil kulang ang kanyang tulog nitong nakaraang gabi dahil sa kanyang panaginip.  Bubuksan na sana niya ang lamp shade na nasa giilid ng kanyang kama ng madako ang kanyang paningin sa isang larawan na naroon.  Larawan ng kanyang kapatid na si Ana, kaisaisahang larawan ng kapatid na kanyang naitago. Kinuha niya ang kwadro at pinagmasdan mabuti ang larawan saka ito inilapit sa dibdib.  Tumulo na naman ang kanyang luha.  Ibinalik na uli ang larawan bago binuksan ang lamp shade at pinatay na ang pinaka ilaw ng silid saka nahiga na sa malambot na kama.

Nagiisa lang siyang naninirahan sa bahay na iyon.  May tagalinis naman siya kapag Lingo at siya naman ang naglalaba ng kanyang damit gamit ang washing machine.

“Kailan kaya tayo muling magkikita kapatid ko.  Makikilala pa kaya kita.  Dalawang dekada na ang nakalipas simula ng magkahiwalay tayo.  Dalagang dalaga ka na siguro at may nobyo na siguro o baka may asawa na at may pamangkin na rin ako.  Ana, mapatawad mo pa ba ako?

Nakatulugan na niya ang pagiisip sa kanyang kapatid.

-----o0o-----

Flashback

Matapos ibigay sa hindi na niya nakilalang babaeng mataba ay umuwi na si Kirstoff kaagad sa kanilang bahay.  Kinabukasan ay una niyang ginawa ang magpunta sa kanilang paaralan para kausapin ang kanyang guro.

Mabuti at naroon na ang kanyang guro bago magumpisa ang klase.  Nakusap siya na kung pwede pa niyang ipagpatuloy ang pagpasok kahit na halos dalawang buwan siyang lumiban.  Alam naman ng guro niya ang dahilan kung bakit at naunawaan naman ang kanyang dahilan.  Isinang-guni muna ng guro ang hiling niya.  Kasama pa siyang tinungo ang opisina ng kanilang prinsipal.

Dahil naawa at balido naman ang dahilan ay binigyan naman ng isa pang pagkakataon ang estudyanteng si Kristoff na nasa ikalawang baytang pa lang sa mababang paaralan na iyon. Pitong taong gulang pa lang ang batang Kristoff noon.

May kondisyong ibinigay ang principal at iyon ay ang ipasa ang isang mahabang pagsusulit para sa mga leksyon na hindi niya napasukan at kailangan din niyang ipasa ang kasalukuyang leksyon.  Binigyan naman siya ng parang isang module sa bawat subject  para mapag-aralan.  Dalawang lingo lang ang ibinigay sa kanya para mapag-aralan ang bawat leksyon.  Tuwang tuwa naman ang bata at nangakong ipapasa ang pagsusulit na iyon.  Tiwala naman ang kanyang guro na maipapasa ang pagsusulit na iyon dahil matalino naman si Kristoff at kasama dati siya sa top 10 sa kanilang klase.

Magisang namuhay ang batang Kristoff, sa umaga ay pumapasok siya at sa hapon ay nagtatrabaho siya para may makain at magastos sa pag-aaral.  Hanggang alas dose lang naman ang pasok niya sa school.  Sa dami ng estudyante ay dalawang session ang pagdadaos ng klase dahil kulang sa silid aralan.  Dalawang klase ang gagamit sa iisang room.

Nangangalakal siya para ibenta ang kung ano mang mapupulot na mapapakinabangan pa tulad ng plastic na bote, lata at kung ano ano pa na ibinebenta niya sa isang junk shop.  Marami naman siyang mga kapit bahay na ibinibigay na lang sa kanya ang ilang naipong mga basyo ng softdrinks at ibang plastic na bote.  Kapag wala masyadong mapulot na kalakal ay nagpapaupa naman siya sa paghahakot ng basura ng ilang mayayamang residente para dalhin sa ipunan ng basura para kunin naman ng basurero dahil hindi nakakapsok sa lugar nila ang trak ng basura.  Kung minsan ay sa palengke naman siya naghahanap ng bubuhatin kapalit ang konting barya.  Ayaw na niyang mamalimos at hindi raw magiging masaya ang mga magulang sa ganong gawain.  Kahit papano naman ay nakaraos din siya, may nakakain na kung minsan ay binibigay ng dating kasamahan ng magulang sa palengke.

Sa gabi ay doble kayod siya sa pag-aaral kaya inaantok siya palagi tuwing nagkaklase na.

Tuwang tuwa siya ng ibalita ng kanyang guro na naipasa niya lahat ng test na hindi niya nakuha dati, ang maganda nito ay napakataas ng kanyang grado at pwedeng pwede siyang masabitan ng medalya.  Kaya lang, dahil sa hindi magiging patas para sa ibang estudyante ay hindi na rin siya isinama sa may honor na sasabitan ng medalya sa pagtatapos ng klase.  Ganon pa may ay masayang masaya pa rin siya.

Nakatapos din siya sa grade 2 at grade 3 na siya sa susunod na pasukan.  Itong bakasyon ay todo siya sa trabaho para makaipon ng malaki laki para daw hindi siya masyadong magipit sa susunod na pasukan, lalo na kapag may mga project na kailangan bilihin.

 

Itutuloy………………