Doon Po Sa Amin (Part 4)

 

Doon Po Sa Amin (Part 4)

 

Kinabukasan ay nag-imbistiga ako.  Nagpunta ako sa aming lumang bahay at sumilip kung saan ko nabanaagan ang kung anong gumalaw.  Mula sa labas ay kita nga ang nasa loob kahit konting liwanag lang ang pumapasok mula sa araw.  Nagisip ako kung sino at ano ang motibo sakaling totoo na may nakasaksi sa aming kahalayang ginawa.  Pero gabing gabi na at wala kami o akong nadinig kahit na konting kaluskos man lang.

Naisip ko si Tito Ramon, pero nag-alangan pa rin ako dahil kung siya iyon ay bakit hindi niya kami sinita, lalo na at naroon din ang kanyang anak.

Ipinagwalang bahala ko na lang ang aking nakita at inisip na isa lang itong imahinasyon,  Ganun pa man ay naging maingat ako.  Sa tuwing aayain ako ni kuya Olan at nang kanyang barkada ay tumatangi ako kung doon namin gagawin sa lumang bahay ang aming kalibugan.  Naghahanap na lang kami ng ibang lugar na alam naming ligtas sa mata ng ibang tao.  Hindi na ako makaiwas sa tawag ng laman.

Naging madalang ang pakikipaglampungan ko sa barkada ni Kuya Olan.  Madalas ay sa aking mga kababata ako nagpaparaos ng kati ng katawan at doon namin palagi ginagawa sa bahay nina Kyle.  Oo, nagkaroon ako ng parausan sa katauhan ng mga lalaking uhaw sa kamunduhan.  Minsan ay naiisip ko rin na ako ang ginawa nilang parausan.  Kung sabagay ay pareho lang namang totoo.

Isang gabi, ay maaga kaming natulog ni Kuya Olan.  Wala kasing barkada niya ang tumambay sa tindahan ni Lola.  Agad din naman akong nakatulog.  Nasa kasarapan na ako sa pagtulog ng magising ako dahil sa tila may tumutulak sa akin.  Nang magmulat ako ng mata ay si Kuya Olan pala at panay ang kayog sa aking likuran.  Hindi na ako nagpakipot pa, agad akong humarap sa kanya at nakipaghalikan na tila wala nang bukas.  Ang halikang iyon ay nauwi sa matinding kantutan.

Kahit gusto kong umungol ay hindi ko magawa dahil sa baka kami madinig nina Tito dahil malapit lang ang kanilang higaan sa kwarto namin ni Kuya.  Nakaluhod ako habang kinakasta ni Kuya, doggie style baga ng mapansin ko na may konting liwanag na pumasok sa kwarto buhat sa labas.  Tinignan kong mabuti, hindi ko inalis sa pagkakatitig.  Madilim sa loob ng silid dahil hindi kami nagiiwan ng ilaw kapag natutulog.  Mayamaya lang nawala pero muling liliwanag.  Kinabahan talaga ako dahil naisip ko na may nanunubok sa amin.  Hindi ko naman masabihan si Kuya Olan dahil mabilis na ang kanyang bayo at marahil ay nalalapit na ang pagpapaputok.  Ako man ay ganun din at ayaw kong mabitin kaya hindi ko na muna inintindi ang aking napansin.  Nanglabasan kami pareho ay saka ako nakaramdam ng matinding pagaalala.

-----o0o-----

Kinabukasan habang nasa bukid si Tito at nasa ibaba naman pareho sina
Tita at lola ay nag inspeksyon ako sa silid.  Naghanap ako ng maaring maliit na butas na pwedeng sumilip.  May isang maliit na butas akong nakita bandang itaas ng dinding.  Sinubukan kong sumilip, pero wala akong nakita sa kabilang parte.  Lumabas ako ng silid at hinanap ang butas na katapat ng butas sa loob.  Wala naman akong makita.  May ilang kwadro ng larawan ang nakasabit sa dinding.  Inangat ko iyon isa isa, at hindi ako nagkamali dahil may napakaliit na butas akong nakita at ng sumilip ako ay sakto sa kama naming tinutulugan ang makikita.

Nakaramdam ako ng panghihina, nangatog ang aking tuhod at tila may sakit na mawawalan ng malay na pumasok sa silid.  Nakaramdam ako ng matinding takot.  May nakakita sa ginawa namin kagabi at marahil ay noon din gabing may mangyari sa amin nina Kuya at Tony.

Buong maghapon ay tahimik ako.  Sa loob lang ng kwarto ako naglagi. Akala tuloy ni Lola ay mayroon akong dinaramdam.  Nagdahilan na lang ako na tinatamad na lumabas.

Kung ano anong pumapasok sa aking isipan.  Malaking eskandalo ito kapag totoo ang aking hinala.  Naisip ko tuloy na umuwi na sa amin.

-----o0o-----

Kumakain kami ng hapunan ng sabihin ni Tito Ramon na matulog daw ako ng maaga at isasama ako sa bukid.  Gusto raw niyang ipakita sa akin ang ginagawa niya sa bukid at nang maranasan ko rin ang hirap ng pagbubukid.  Umoo naman ako at medyo naexcite.  Matagal ko ng gustong pumunta ng bukid at tamang tama ang kanyang pag-aaya sa akin.

Sinabi kong isama si Kuya pero tumanggi ito at sawang sawa na raw siya sa bukid.

Maaga nga aking gumising.  Pagkatok ni Tito ay nakahanda na ako.  Nagkape muna kami at kumain nang tinapay na biscocho bago umalis ng bahay.  Sumakay kami sa likod ng kalabaw.  Para akong bata na tuwang tuwa dahil ngayon lang ako nakasakay ng kalabaw.  Hindi ako sanay na sumakay sa kalabaw kaya tinulungan pa ako ni Tito.  Nasa bandang unahan ako at sa likuran si Tito.

Habang naglalad ang kalabaw ay gumagalaw din ang aming katawan. Dumikit ng husto sa aking likuran ang harapan ni Tito.  May nararamdaman akong matigas na bagay na parang tumutusok sa aking likuran.  Hindi ko namn binigyan iyon ng malisya.  Ang totoo, kung hindi si Tito iyon ay tinigasan na ako at baka hindi na ako nakapagpigil at nahawakan at napisil ko na iyon.  Wala akong naramdaman ni katiting na libog, marahil ay dahil sa iginagalang ko siya sapagkat nakatatanda siya sa akin at asawa siya ng aking tiyahin,

Nakarating din kami.  Malayo layo rin ang nilakad ng kalabaw.  Siguro kung hindi kami sakay ng kalabaw ay sumuko na ako sa paglalakad, bukod kasi sa madamo at matinik ang dadaanan ay hindi pa patag na patag ang lupa.  May mataas, tapos ay may pababa.

Sa Kubo muna kami nagtuloy at mula doon ay itinuro niya ang kanyang sinasaka.  Palay ang kanyang tanim.  May nadaanan kaming konting gulayan at mga puno ng niyog.  Saglit muna niya akong iniwan, pagbalik ay may dala nang buko.  Agad siyang nagbukas ng isa at pinainom sa akin ang sabaw.  Ang tamis at malamig.  Iba talaga ang sabaw na buko. Isinalin muna niya ang ibang tubig ng buko sa isang pitsel na naroon at saka biniyak na ang buko, kinayod at inabot sa akin.  Ang lambot at ang tamis ng laman.

Ang bait pala talaga ni Tito Ramon, asikasong asikaso ako.  Maaga pa naman at hindi pa masyadong mainit.  Inikot muna niya ako sa buo niyang pananim.  Inaalalayan pa niya ako sa paglalakad sa pilapil at baka daw ako madulas.  Tuyo na naman ang lupa dahil pinahihinog na lang ang palay at maani na ito.

“Tito Ramon, bakit inaabot pa kayo dito ng maghapon gayong malapit na palang anihin ang palay at wala na masyado ginagawa?” tanong ko kay Tito habang patuloy kami sa paglalakad.

“Maraming mga ibon na nanginginain. Kelangang bugawin.  Kung hahayaan lang sila ay baka ipa na lang ang maani.”

“Ah ganun po ba.  Eh hindi ka ba naiinip ditong mag-isa?”

“Naiinip din kapag wala nang ginagawa.  May mga nakakakwentuhan naman ko dito na kapwa ko magsasaka.  Kaya nga isinama kita dito ngayon eh para may makakwentuhan ako.  Lika na bumalik sa kubo at baka umitim ka pa.  Sayang ang kutis mo at ang kinis kinis pa naman.”

Uminom uli kami ng sabaw ng buko ng makabalik kami ng kubo.  Kahit papano ay napagod ako sa paglilibot kaya nauhaw din ako.

“Marunong ka bang magmasahe Henry.  Masakit kasi itong aking balikat hanggang sa may likoran ko.”

“Pasensya na po Tito at hindi ako marunong niyon.”

“Ganito lang Iyon Henry.  Gagawin ko muna sa iyo at gayahin mo na lang ha.”

“Sige po Tito.” Sangayon ko.

Pinisil pisil niya ang aking balikat saka hinagod ng may konting diin.  Napa “aahh” ako dahil masarap sa pakiramdam.  Hinagod din niya ang aking batok pababa sa balikat at sa aking likoran. Ipinakita muna niya sa akin kung paano ang posisyon ng kamay saka aktwal na inilapat sa aking likod.  Iniikot niya ang buong palad pero ang thumb o hinlalaki ay may diin. Pababa ang hagod hanggang sa may balakang.  Ang galing niya, para tuloy ako nakaramdam ng antok.

“Ikaw naman!” sabi ni Tito saka dumapa na sa papag.

Ginaya ko ang ginawa niya sa akin, nagugustuhan naman niya.  Napapaungol pa siya at pinupuri ang aking ginagawa.  Dahil mahaba siya at maliit pa ako ay inupuan ko na ang kanyang balakang.  Halos madikit ang aking dibdib sa tuwing hinahagod ko ang likod niya papuntang batok.

“Sandali Henry, pwede bang pati dibdib ko?  Ganun din ang style.” Hiling ni Tito.

“Sige po Tito.” Tugon ko.  Nahiga na siya ng mabuti at pinaupo na niya ako sa may puson niya, halos tapat ng kanyang kandungan.  Agad kong naramdaman ang matigas niyang ari na bumundol sa aking pwetan.

Sinimulan ko na siyang masahihin.  Malapad ang kanyang dibdib at malaman.  Ang ganda ng muscle at mayroon siyang abs, hindi pa nga lang talaga masyadong nakaporma.  Gwapo si Tito.  Kung hindi ko lang talaga siya Tito at aking iginagalang ay baka isa siya sa pinagparausan ko.  Kung sina Kuya Olan, Kyle, Tony at iba pang barkada at kaibigan ko ang ginawan ko ng ganito, marahil ay iba na ang eksena sa ngayon.  Salamat naman at hindi ako nalilibugan kay Tito.

Kung hindi ako nalilibugan kay Tito, ay iba naman ang epekto ng aking ginagawa sa kanya.  Nararamdaman ko na lalong tumigas ang bagay malapit sa aking pwet.  Umusod ako ng konti pataas sa may tiyan para hindi madikit masyado ang kanyang matigas na ari sa aking likoran, nang bigla naman akong hatakin ni Tito tangan ang dalawa kong braso kaya napadapa ako sa kanyang katawan.  Marahas akong hinalikan ni Tito.  Nagulat ako sa ginawa niyang iyon, hindi ako makapaniwala na gagawin niya iyon.  Nagpumiglas ako at pilit na kumakawala.  Malakas siya at wala akong magawa.  Malaki ang kanyang katawan at malalakas ang mga braso.  Para lang akong manipis na kawayan kumpara sa kanya.

“Tito!  Tito!  Anong ginagawa ninyo.  Huwag po, parang awa na ninyo.  Tito ko kayo.” Palahaw ko habang panay ang kuskus ng kanyang nguso sa aking leeg.  Kahit anong pagmamakaawa ko ay hindi niya pinakinggan.  Tuloy tuloy lang siya sa panghahalay sa akin.

“Huwag ka nang magpakipot pa.  Alam ko naman ang pinaggagagawa mong kahalayan.  Nakita ko kayo, hindi lang isang beses kundi maraming beses Henry kaya huwag ka nang magmalinis.  Kung napakinabangan ka ng iba ay bakit hindi rin ako.  Kapag naginarte ka pa ay malalaman sa buong barangay ang kababuyang ginagawa ninyo ng barkada ni Olan at nang mga kaibigan mo.  Maging si Olan na pinsan mo ay hindi mo pinatawad.”

Natigilan ako sa isiniwalat ni Tito Ramon.  Tama ang aking hinala na may nakakita sa amin nina Tony noong gabing naka threesome namin siya ni Olan at maaring siya rin ang sumilip sa maliit na butas sa silid nimin ni olan.  Wala naman akong kaideideya kung nakita rin niya kami ng aking barkada.

Pilit pa rin akong nagmamakaawa kay Tito na itigil na niya ang kanyang ginagawa dahil mali.

“Eh yung ginawa ninyo ng anak ko at nang mga barkada niya at kaibigan mo, tama? Ganun ba?”

Wala akong maisagot.  Totoo namang walang tama sa aking ginawa.  Ang diprensya lang ay tiyo ko siya at wala akong relasyon sa iba.

Nagiiyak na lang ko habang patuloy si Tito sa pangmomolestya sa akin,  Nakita ko na inilabas na niya ang kanyang burat, napakatigas na nito at gusto ipatsupa sa akin.  Naihiga na niya ako at naupo sa may dibdib ko.  Pilit niyang isinusubo ang kanyang matigas na burat sa aking bibig.  Nakatikom naman ang bibig ko at ayaw kong ibuka.  Parang nandidiri ako, hindi tulad sa iba na takaw na takaw ako.

Galit na galit na si Tito sa aking inasal.  Pinisil niya ang aking pisngi kaya napabuka ang aking bibig at agad niyang isinungalngal ang kanyang burat sa bibig ko at inutusang tsupain ko na.  Tinatakot pa akong sasaktan kaya napilitan akong tsupain na rin iyon.  Wala talaga akong ganang gawin iyon.  Kung naiba lang siguro ang may ari ng napakasarap na burat na nasa aking bibig ay hindi ako magaatubili.  Ni hindi ako tinigasan sa pinagagawa niya sa akin.

Nagsawa na siguro kaya ang sunod niyang ginawa ay hubarin ang suot kong short at mabilis akong pinadapa saka pilit na isinisiksik sa butas ko ang kanyang burat.  Marami nang nakapasok sa aking butas, pero ito ang pinakamasakit na aking naramdaman.  Wala akong sarap na nadama, pagkamuhi at galit ang natanim sa aking isipan.

Nang labasan na siya ay napahiga siya sa pagod.  Pagkakataon ko na para makaalis,  Tumakbo na ako pero hinabol niya ako at madaling naabutan.

“Ihahatid kita bago magtanghalian.  Sabay na lang tayong umuwi.” Wika niya.  Bago kami umuwi ay napagsamantalahan niya ako muli.  Habang papauwi ay tinatakot pa ako na huwag daw magsusumbong dahil isisiwalat daw niya lahat ng baho ko saka wala daw maniniwala sa akin dahil maraming nakagamit na sa akin.

Pagdating namin sa bahay ay agad akong nagtungo sa aking silid.  Hindi na ako nakakain at nagdahilan na mamaya na lang dahil napagod ako.  Galit na galit ako sa aking Tito Ramon pero mas lalo akong galit sa aking sarili. Ilang araw din akong hindi nakitambay sa mga barkada ni Kuya Olan at gumala kasama ng aking mga kaibigan.

Ilang beses pang naulit ang pangmomolestiya sa akin ni Tito Ramon at naganap iyon sa bukid.  Libre kasi niyang nagagawa ang gusto niya dahil walang makakakita sa amin. 

Isang araw ay hindi ako napilit ni Tito Ramon na sumama sa kanya.  Akala kasi nina Lola ay gustong gusto ko na sumama kay Tito.  Kung alam lang nila.

Wala na yatang makakapigil sa kalibugan ni Tito dahil isang gabi ay pinasok niya ang aming silid at pilit akong ibinabangon at isinasama sa ibaba.  Lasing noon si Kuya Olan kaya hindi man lang nagising.

Isinama niya ako sa aming lumang bahay at doon isinagawa ang kanyang kabuktutan.  Nasa aktong kinakantot na niya ako ng may liwanag na tumama sa amin mula sa flashlight.  Doon na nagsimula ang pageeskandalo ni Tita Gloria.  Nabulabog ang kabahayan.  Mga murang hindi kayang sikmurain ang ibinato sa akin bukod pa sa sampal, at tadyak.  Galit sila sa akin at ako ang sinisisi sa nangyari.  Hindi nila ako pinapagpaliwanag at ako pa ang idiniin ni Tito Ramon sa nangyari.  Inakit ko raw siya at maging ang pagpatol ko sa barkada ni Kuya Olan ay inungkat din niya.  Nakatanga lang si Kuya Olan at hindi ako maipagtanggol.  Alam niya ang totoo dahil sinabi ko iyon sa kanya pero inilihim lang namin.

Ang isa sa pinakamasakit sa akin ay nang ihagis ni Lola ang aking mga damit at pinalalayas na ako.  Hindi ko sukat akalain na magagawa iyon sa akin ni Lola,  alam kong mahal na mahal niya ako.  Kahit na naman nagawa niya iyon ay hindi ko pa rin magawang magalit kay Lola.  Mahal ko siya at kelan man ay hindi ko magagawang mamuhi sa kanya.  Pero ang aking galit kay Tita Gloria ay ganon na lang.  Mas higit ang aking galit kay Tito Ramon, suko hanggang langit at nabuo sa aking isipan na gaganti ako sa kanya.

Hatinggai na, pero marami pa ring naguusyoso sa kaguluhang iyon.  Malalayo na ang mga kapit bahay pero sa tsismis ay walang mala-malayo o madaling araw man.  Alam kong magiging tampulan ako ng tsismis.

Lumuluha kong nilisan ang bahay na iyon na hindi alam ang aking patutunguhan.  Wala pang masasakyan ng oras na iyon at talaga namang kokonti ang byahe kahit pa sa araw.  Lakad lang ako ng lakad sa madilim na karsada.  May isang oras na yata akong naglalakad at hindi ko na alam kung nasaan na ako ng mga oras na iyon.  Lakad pa rin ako at gulong gulo ang aking isipan, tuloy din ang pagpatak ng aking luha nang sa aking paglalakad ay makatuntong ako ng isang bato at gumulong iyon, dahilan na mawalan ako ng panimbang at tuluyang nagpagulong gulong at narmdaman kong may tumama sa aking ulo na kagyat na nagdiim ang aking paningin.  Hindi ko na alam ang sumunod na pangyayari. 

-----o0o-----

Nang magmulat ako ng mga mata ay maliwanag na at nasa isang kwarto ako at nakahiga sa malambot na kama.  Nakaramdam ako ng kirot sa aking noo at nang kapain ko ay may benda ito.  Pilit kung inalala ang mga pangyayari.  “Tama, nadulas ako at gumulong at tumama ang aking ulo sa matigas na bagay.” Sabi ng aking isipan.  Nasa ganon akong pagmumuni-muni ng may pumasok sa silid.

“Gising ka na pala.  Tamang tama at mag-almusal ka muna.” Sabi ng isang gwapong lalaki na may dalang tray na naglalaman ng pagkain.  Tinulungan pa akong maupo.

“Saan po ako naroon?” ang naitanong ko sa lalaki.

“Narito ka sa aming resort, nakita kang walang malay diyan sa malapit sa gate.  Mabuti at napansin ka ng gwardya.  Kumain ka muna at marami akong itatanong sa iyo para masabihan ang pamilya mo.  Marahil ay nagaalala na sila sa iyo.” Wika ng lalaki.  “Ako nga pala si Jerome.  Anong name mo?”

“Henry po.  Marami pong salamat.” Ang nawika ko lang.  Iniwan muna niya ako sandali at babalik din daw agad.  Ubusin ko raw ang pagkaing dala niya.

Kanina pa ako nakaramdam ng gutom kaya mabilis kong kinain ang mainit na noodles, sandwich at nilagang itlog.  Nasaid ko ang dinalang pagkain ng muling bumalik si Jerome.

“Marami pong salamat talaga.  Nakakahiya po sa inyo at kayo pa talaga ang nag-asikaso sa akin.” Madrama kong wika.

“Masakit pa ba ang ulo mo.  Malaki rin kasi ang nalikhang sugat diyan sa noo mo.  Marahil ay tumama iyan sa isang batong matalas.” – si Jerome.

“Medyo po kumikirot, pero kaya ko pong tiisin.”

“Inumin mo itong mga tabletas ha.  Bilin iyan ng doctor na tumingin sa iyo.  Para sa kirot at anti-biotic.  Magpahinga at magpagaling ka muna at marami akong dapat malaman.  May aasikasuhin muna ako at maraming paparating na guest mamaya.  Iwan muna kita.

Ininom ko ang gamot pagkatapos kong kumain.  Ewan ko kung bakit ako inantok gayong kagigising ko lang.  Nagising lang ako ng makarinig ako nang kaluskos.

“Mabuti at gising na kayo.  Pinadala po ni bossing, kumain daw muna kayo.”  Sabi ng lalaking may dala ng tray ng pagkain.  Lumabas din siya kaagad dala ang tray kaninang umaga.

Nakakain naman ako.  Wala akong magawa.  Nakaupo lang ako sa gilid ng kama.  Gusto ko sanang lumabas pero parang nahihilo pa ako kapag kumikilos at sumasakit pa ang sugat ko sa noo.  Nilibang ko na lang ang sarili sa panonood sa TV.

Bandang alas tres ng hapon ng pumasok sa silid si Jerome.

“Kumusta ka na.” nakangiting bati sa akin ni Jerome.

“Okay naman na ako.”

“Ininom mo ba yung gamot na binigay ko sa iyo?”

“Opo.  Nakakahiya na po sa inyo kuya.  Wala po akong madaming pera para ibayad sa pagstay ko dito.”

“Huwag mo nang isipin iyon.  Ang isipin mo ay gumaling ka kaagad.  Okay lang ba sa iyo kung magusap na tayo.  Kaya mo bang sabihin sa akin ang lahat lahat ng pangyayari.  Kung may nagtangka sa iyo ng masama ay kelangan mapagbigay alam natin sa mga may kapangyarihan.  Kwento ka.  Makikinig ako.”  Malumanay na wika ni Jerome.

Nag-aalangan ako kung ipagtatapat ko ang buong pangyayari. May hiya akong nadarama, pero napakabait niya at alam kong nais niya lang akong tulungan.

“Siyanga pala.  Kelangang malaman ng mga magulang o sino mang kamag-anak o kapamilya mo kung anong nangyari sa iyo.  Anong pangalan ng parents mo at nang masabihan sila.  Baka alalang alala na sila sa iyo.” - si Jerome.

“Nasa Antipolo po ang parents ko, pero kung pwede lang po ay hindi muna nila malaman na naaksidente ako at narito ako sa resort ninyo.  Ayaw ko po silang mag-alala.” Pakiusap ko.

“Sige.  Ikaw ang bahala.  Ano bang nangyari.”

Nahihiya man ay kinuwento ko ang buong pangyayari, wala akong inilihim.  Gulat siya sa aking isiniwalat.

“Napakabata mo pa para masangkot sa ganitong iskandalo.  Ano ngayon ang binabalak mo?”

“Gusto ko pong gumanti.  Opo, malaki ang aking pagkakamali. Pero hindi ko ginawang patulan ang aking tiyo.  Kung tutuusin ay ni-rape niya ako.  Hindi ko po kagustuhan ang nangyari at alam niya iyon maging ng kanyang anak dahil sinabi ko lahat ang nangyari sa pagitan namin..”

“Paano ka naman gaganti.  Idedemanda mo ba sila.  Maaring manalo ka dahil menor de edad ka pa.  Hindi kaya makabubuting kalimutan na lang lahat.  Kapag nakarating pa ito sa husgado ay malaking kahihiyan din ang sasapitin mo at ng inyong pamilya.”

“Hindi po.  Kahihiyan ang idinulot nila sa akin, tuloy ay pinalayas ako ng aking Lola.  Hindi ko sila mapapatawad, lalo na ang aking tiyo.  Gusto ko ring ipahiya siya, pero wala akong maisip na paraan kung paano.”

“Pakaisipin mong mabuti ang binalak mo.  Kung ano mang ang maging pasya mo ay sabihin mo lang sa akin.  Baka makatulong ako kahit papano.  Sige, iwam muna uli kita.  Pakaisipin mo ha, huwag padalos dalos.”

Naiwan muli akong mag-isa at naiiyak na naman sa aking kalagayan.  Naisip ko sina nanay at tatay.  Maaring alam na nila ang mga pangyayari at marahil ay isinumpa na nila ako dahil sa kasinungalingang maaring sinabi ng aking tiyo at tiya.  Alam kong walang sasabihin si Kuya dahil poprotektahan niya ang sarili.

Nanatili ako sa resort habang nagpapagaling.  Ilang araw din akong walang ginagawa at nasa silid lang.  Alam kong kaya ko na at gusto ko nang magpaalam.  Pinigilan naman ako ni Jerome dahil ayaw daw niya akong paalisin ng magulo pa ang isipan.  Para daw hindi ako masyado mainip at mahiya ay pinatulong na lang ako dito sa resort.  Pinili ko ang maghugas ng nga pinggan at maglinis dahil ayaw kong lumabas at baka may makakilala sa akin.  Narito lang kasi ang resort sa aming bayan at hindi ito kalayuan sa aming baranggay.

-----o0o-----

Gabi, magpapahinga na sana ako ng ipatawag ako ni Jerome at kakausapin daw ako.  Syanga pala, doon na ako sa staff quarter natutulog.  Ako naman ang may kagustuhan dahil sa nahihiya na ako at sayang pa rin ang kikitain ng isang kwarto kung mananatili ako na doon mag-stay.

Pagkatok ko sa kanyang silid ay agad niya akong pinapasok.

“May sasabihin ako sa iyo, huwag mo sanang ikalulungkot ang aming nalaman.  Lingid sa iyo ay nag-utos ako sa aking ilang tauhan para makibalita kung ano man ang kaganapan sa inyong baranggay at sa iyong mga kamag-anak doon.  Usap usapan pa rin daw ang pangyayaring kinasangkutan mo.  Dumating din daw ang mga magulang mo at hinahanap ka.  Nag-away daw ang magkapatid, nanay mo daw at tiya mo.  Maging ang Lola mo ay nakasamaan ng loob ng iyong ina dahil sa pagpapalayas sa iyo at ang hindi pakikinig sa paliwanag mo.” Kwento ni Jerome.

Tulo ang aking luha sa narinig.  Alam kong hindi ako kayang itakwil ng aking Nanay.  Siya, higit kanino man ang makakaunawa sa akin.

“Marahil ay hinahanap ka na ng iyong mga magulang.  Ano ngayon ang binabalak mo?”

Wala akong agad na maisagot.  Gulong gulo ang aking isipan.  Wala akong mukhang ihaharap sa aking mga magulang.

“Pag-iisipan ko po munang mabuti.  Sa ngayon ay buo ang aking pagnanais na makaganti sa aking tiyo.  Babalik lang ako sa amin kapag nagawa ko na ang gusto kong gawin.  Maraming salamat po.  Napakabuti ninyo sa akin.  Hindi ko po alam kung paano ako makababayad ng utang na loob.

Naghiwalay na kami pagkasabi niya ng kanyang nalaman.  Balik ako sa aking ginagawa. 

-----o0o-----

Hindi ako agad dalawin ng antok kahit na pagod din ako sa maghapong trabaho.  Ang mga kasamahan ko sa quarter ay pawang himbing na himbing na.  Iniisip ko ang kalagayan ng aking mga magulang.  Alam kong nag-aalala na sila sa hindi ko pagbalik.  Napaiyak na naman ako.  Pigil ang aking paghikbi dahil ayaw kong gumawa ng ingay na makakaabala sa kanilang pagtulog. 

Isang masamang panaginip ang gumising sa aking pagkakahimbing.  Nasa isang lugar daw ako at nakapalibot sa akin ang aking mga magulang, mga kamag-anak, ang Lola, mga kaibigan at kaklase at lahat sila ay nakatingin sa akin na may pangungutya.  Masasakit na salita ang ipinukol nila sa akin, mga salitang hindi ko akalaing masasambit nila lalo na nang aking mga magulang at kamag-anak.  Sa bandang huli ay pinagbabato nila ako kaya nagtatakbo ako, mabilis, pero hinabol pa rin nila ako hanggang sa tamaan ako ng isang malaking bato sa aking ulo na dahilan ng aking pagsigaw at tuluyang nagising na.

Nag-alala sa akin ang mga kasama ko sa pagtulog.  Pinainom nila ako ng tubig at inalo sa walang tigil kong pag-iyak.  Mabuti pa sila at naunawaan ako at kaya nilang dumamay sa akin.

-----o0o-----

Isang pagpupulong ang ginanap para sa mga kawani ng resort sa pangunguna ni Jerome.  Ipinabatid lang niya na nalalapit na ang pasukan at ang ilang mga temporary na manggagawa lalo na ang mga estudyante na piniling magtrabaho habang bakasyon ay matatapos na ang kontrata.  Syempre kahit papano ay may nalungkot lalo na at naging malapit na rin sila sa isa at isa kabilang na ako.

Marami pang napagusapan at pinaalalahanan din sila na pagbutihin pa ang pagtatrabaho at welcome daw sila uli sa susunod na bakasyon at priority sila kung may aalis o lilipat ng ibang trabaho.

Kinausap din ako ni Jerome nang sarilinan.  Kapag daw slack season o panahon na konti lang ang bakasyunista o turista ay tuwing Sabado at Lingo lang siya nauwi ng resort at tinatanong ko kung may plano na ako.

“Ano na ba ang naisip mo.  Hindi ka ba mag-aaral sa pasukan.  Kung nais mong manatili pa rito ay walang problema sa akin.  Hahayaan kitang manatili dito.” Wika ni Jerome.

“Hindi po muna ako mag-aaral.  Salamat po kung papayagan ninyo akong mag-stay pa dito.  Hindi naman po ako hihingi ng kabayaran dahil sa pagtira ko pa lang dito ay kulang pa ang aking kikitain sa pagtatrabaho ko dito.  Gusto ko lang talaga na gumanti at hindi ako magiging panatag hanggat hindi ko nagagawang pagbayarin ang aking tiyo.”

“Hindi kaya dapat ay kalimutan mo na lang lahat ang mga nangyari.  Sabi mo nga ay may kasalanan ka rin.  Simulan mo na ang pagbabagong buhay.  Ipagpatuloy mo ang iyong pag-aaral.  Napakabata mo pa at may magandang bukas pa na darating sa iyo.”

“Buo na po ang pasya ko.  Kung may litrato man lang sana o video nang kalaswaan si Tiyo na pwedeng ipangalandakan sa aking mga kabarangay ay siguro makakaganti na ako.  Isa itong ebidensya na hindi niya maitatangi.

Tumango tango lang si Jerome.  Alam kong may iniisip siya na pwedeng gawin.  Nakikita ko iyon sa ekspresyon ng kanyang mukha at sa kanyang mga mata.  Kung ano man iyon ay hindi na ako nagtanong pa at wala rin naman siyang sinabi sa akin.

 

Itutuloy……..