Magkapatid (Part 4)

 

 

Magkapatid (Part 4)

 

Nag krus ang landas namin ni Me-Anne sa school canteen.  Nilapitan niya kami para lang mang-inis.

“Hello Bernard!  Miss mo na ba ako?”

“Asa ka!  Mali naman kasi ang ginawa mo eh, sana tsinupa mo na para hindi ka niya sinaway at itinulak hahahaha.” Sagot ko.

“Selos ka lang, o baka naman….”  Hindi na niya itinuloy ang sasabihin.  Nakatingin lang siya kay Maynard na nakangisi at kinindatan pa, saka siya bumalik sa kanilang mesa ni Kenzo.

Hindi ako makaisip ng isasagot.  Binalewala ko na lang. Nag-alala ako na baka may alam siya tungkol sa amin ni Maynard.  Maging si Maynard ay tahimik lang.  Baka pareho lang ang aming iniisip.

-----o0o-----

Umuwi kami na walang imikan ni Maynard.  Pagdating ng bahay ay nagmamadali siyang umakyat at tinungo ang aming silid at ini-lock iyon.

Sumunod ako at kinatok ang pintuan.  “Maynard!  Ano ka ba!  Buksan mo ang pinto at papasukin mo ako. Mag-usap tayo.  Ikaw ang may sabi na kailangan nating mag-usap dahil importante ang iyong sasabihin.  Ano bang inaarte mo?”  Pasigaw kong wika.

“Patawarin mo ako Bernard. Kasalanan ko ito lahat.  Hindi dapat ito nangyari kung hindi dahil sa akin.

“Ano bang pinagsasabi mo Maynard.  Mahal natin ang isa’t isa kaya nagyari ang ganon sa atin.  Hindi ba ang nagmamahalan ay dapat palaging magkasama?”

“Tangina Bernard!  Magkapatid tayo. Kasalanan ko ito eh.”  Wika niya na dinig kong umiiyak.  Minabuti kong manahimik muna at kausapin siya kapag kalmado na ang kanyang pakiramdam. Kailangan namin sabay na harapin ang problemang aming kinasangkutan.  Naghanda na lang ako ng lulutuin naming panghapunan.

Habang nagiisip ako ng sasabihin ay lalo naman akong nag-aalala.  Naisip ko ang aming Tatay na wala nang inintindi kundi ang aming kapakanan.  Ano kaya ang kanyang mararamdaman kapag nalaman niyang ang dalawa niyang pinakamamahal na anak ay nagmamahalan at nagsasalo sa bawal na relasyon.

Habang nakasalang ang sinaing at pinakukuluan ko ang karneng baboy ay naupo muna ako sa hapag kainan.  Siya namang pagdating ni Maynard, mugto ang mga mata at naupo sa katabing silya.  Inakbayan ko siya at humilig naman siya sa aking balikat.  Marahan niyang hinahaplos ang aking dibdib saka tumingin sa akin.

“Kabi pa ako nag-iisip Bernard, kung ano ba talaga tayo.  Alam kong mali, pero mali ba talaga ang magmahal.  Mahal kita Bernard, tunay na pagmamahal, hindi lamang dahil sa sex o pagnanasa.  Mahal na mahal na itingago ko sa iyo sa napakahabang panahon. Noon ay hindi ko alam ang kahulugan ng nararamdaman ko sa iyo, ngayon ay sigurado ako na true love ang nararamdaman ko.  Gusto kitang makapiling sa habang panahon.

Hindi ako sentimental na tao, pero maging ako ay nagulat dahil sa hindi ko namalayan na may tumutulo na palang luha sa aking pisngi.  Ngayon ko lang naramdaman ang tunay na pag-ibig, ang tunay na kahulugan ng pagmamahal na kelan man ay hindi ko nadama kay Me-Anne.  Gaya ni Maynard ay gusto ko rin siyang makasama habang buhay kahit na ito ay imposible dahil nga magkapatid kami.  Pero ano bang magagawa ko, namin.  Bakit kami nakaramdam ng ganitong kakaibang pagmamahal.

Hinalikan ko ang buhok niya.  isang buntong hininga ang pinakawalan naman niya, inuntog pa ang ulo sa aking dibdib at patuloy na umiiyak. Hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi saka hinaplos ang kanyangbuhok.  Hinalikan ko siya, halik na punong puno ng pagmamahal.  Naramdaman ko ang kanyang kamay na isiniksik sa loob ng suot kong tshirt at napakilig ng laruin niya ang aking utong.

Naging mapusok ang aking paghalik, napasok na ng aking dil ang loob ng knyang bibig na kanya naman sinipsip kaagad.  Minahal ko na talaga si Maynard.  Siguro ay matagal na rin ang damdaming ito na hindi ko lang alam ang tunay na kahulugan dahil nga magkaptid kami.

Sobra kaming close mula pagkabata at magpahanggang sa ngayon at ni minsan ay hindi kami nag-aaway maliban na lang nitong mga huling araw dahil sa aking nobya na napatunayan kong nagtaksil sa akin.

Hindi lang ito dahil sa sex o pagnanasa.  Mahal ko si Maynard dahil mahal ko siya.

Luto na ang sinaing at luto na rin ang aming ulam.  Inaya ko na si Maaynard na umakyat sa itaas.  Pagpasok pa lang sa aming kwarto ay para na kaming nag-aaway sa pagmamadaling hubarin ang aming suot na damit.  Gusto ko siyang makita na hubo at hubad.

Nauna akong nakapaghubad habang si Maynard ay hinuhubad pa rin ang kanyang brief at habang hinuhubad iyon ay hawak-hawak ko na ang kanyang titi at pinalo ito ng ilang beses dahilan para lalo itong magaalit.  Napaungol na siya sa hinawakan ang aking ulo at itinulak pababa sa kanyang harapan.  Tumama sa aking mukha ang ubod na ng tigas niyang titi.  Hinahawakan ko iyon at isinubo sa aking bibig.  Nilaro ko ng dila ang iulo ng titi niya habang nasa loob pa ang aking bibig.  Naglabas masok na sa loob ng bibig ko ang kanyang pagkalalaki.  Halos lumagpas na sa aking lalamunan dahil sa sobrang haba nito.

"Ahhhh Bermard, ano na naman itong ginagawa natin ahhhhh.  Bakit hindi ko ito maiwasan.  Bakit hindi kita matanggihan ohhhhhhhh ang saraapppp."  Ungol ni Maynard.

Iniluwa ko muna ang kanyang titi at nahiga sa kama.  "Kantutin mo ako Maynard.  Gusto rin kitang maramdaman sa aking loob.  Please Maynard, do it to me."  Pakiusap ko sa kanya.

Hindi naman niya ako binigo, kinuha niya ang bote ng baby oil at pinatakan ang aking pwet at maging ang ka niyang titi.  ibinuka niyang mabuti ang aking mga hita at ramdam ko ang dahan-dahang pagpasok ng kanyang katigasan sa aking butas.  Masakit pero sulit naman dahil gusto ko at gusto ko ring siya ang mauna sa akin.

Marahan na ssiyang naglabas masok sa makipot kong butas habang pareho kaming umuungol sa safrap.  Ipinagkaloob na niya sa akin ang buong-buo niyang pagkalalaki.  Pumipintig-pintig din ang aking titi habang patuloy ang pagbarurot sa akin ni Maaynard.  Gusto kong mas maramdaman sa aking kaloob-looban ang kanyang pagkalalaki kaya inangat ko ang aking katawan kaya para kaming napaupo ng magkahrap.  Marahan ko naman sisyang ihiniga habang nagkasugpong pa rin ang aming katawan.  Napaibabaw na ako sa kanya at mariing nagtaas-baba sa kanyang harapan.  Nadama ko ang pagbulusok ng kanyang titi sa aking kaloob-looban.  Pinagdiinan ko ng husto ang aking katawan at naarok n ng kanyang titi ang gusto kong maarok na nagdulot ng isang libo at isang laksang kaligayahan sa akin.  Napamaura na ako sa sobrang sarap na sensasyon.

"Ahhhhh, tangina Maynard, ang sarap sarap pala talaga na mapasok ang aking lungga.  Hindi ko alam kung anong nabubundol sa aking loob, pero nagdudulot iyon ng ibayong sarap...ahhhhhh sige pa, idiin mo pa...uhhhhhhshet putsa ang sarap talaga Maynard.  Ganyan nga, salubungin mo ng bayo ang pagbaba ko.  Tanginaaaa ahhhhh...uhhhhh shet ang sarap."  Gigil kong wika habang pinagdidiinan ko ang aking pang-upo sa nakatirik niyang sandata.

Sinalsal ko na ang aking titi, mahigpit ang aking hawak habang binabati iyon.  Isang matinding hiyaw ang aking pinakawalan ng marating ko ang sukddulan.  Nagkalat sa kanyang tiyan ang katas ng aming pagmamahalan.  Nagpatuloy ang pagtalbog talbog ko sa ibabaw ni Maynard, alam kong paparating na rin siya sa sukdulan.

"Iputok mo na. Gusto kong iputok mo sa aking butas ang masagana mong tamod. Sige na, iputok mo na sa loob ko."

Hindi nga ako nagkamali, sunod sunod na putok ang pumailanglang sa aking kaloob-looban. Bumaha ng tamod sa aking lungga, mainit iyon na pumuno sa aking butas. Napadapa na ako ng tuluyan sa kanyang ibabaw, Kumalat sa aming katawan ang inilabas kong tamod, para kaming naligo sa aming tamod, pareho kaming humihingal.  Nang makarekober na ako ay nahiga na ako patagilid sa kanyang tabi.  Napagmasdan kong mabuti si Maynard sa kanyang kahubarn.  Napaka-gwapo at napaka-seksi niya sa aking paningin.  Hindi ako nagsisisi na ipinalit ko siya kay Me-Anne.  Siya na talaga ang buhay ko.  Gugugulin ko ang buong buhay na kapiling siya, siya si Maynard ang pinakamamahal kong kapatid.

Naligo na kami ni Maynard at nanood ng TV pagkapaligo habang hinihintay ang pagdating ng aming Tatay.  Nagulat pa kami pareho nang humahangos na pumasok ng bahay si Tatay, putlang putla at parang may kinatatakutan.  Nagkatinginan kami ni Maynard.  Iisa ang nasa isipan namin.  “Alam na kaya niya ang tungkol sa aming magkapatid?” ang tanong sa aking isipan.

“Hahhh! Maraming salamat at ligtas kayo.” Ang tila nahahapong wika ni Tayay. “Maraming salamat at nakahinga na ako ng maluwag.  Ilang beses ko kayong tinawagan pero wala ni isa sa inyo ang sinagot ang tawag ko.  Nasaan ba kayo pareho.  Alalang alala ako sa inyo.” Humihingal na wika ni Tatay.

Hindi namin namalayan ang pagtunog ng aming CP dahil busy kami sa aming ginagawa. Hindi naman namin pwedeng sabihin ang totoo.  Si Maynard na ang sumagot.

“’Tay, baka natutulog pa kami ng tumawag kayo at hindi namin nadinig.  Ano po bang pinag-aalala ninyo?” usisa ni Maynard.

“Wala ba kayong alam?  Hindi ba ninyo nabalitaan?” kunot noong tanong ni Tatay.

“Ang alin po.” Ang sabay na sabay naming tanong ni Maynard. 

“May nangyaring barilan sa paaralan ninyo kanina lang.  Balita na ito sa radyo at TV ah.  May masasamang loob na nakapasok sa loob ng paaralan ninyo at nagtangkang mang hostage.  Nagkagulo sa loob at ang balita ko ay may namatay na estudyante.  Nagmamadali na akong umuwi dahil nag-aalala ako na naroon pa kayo.  Alam ko naman na kanina pa tapos ang inyong klase, tinawagan ko kayo para makasigurong nakauwi na kayo kaya lang ay wala isa man sa inyo ang sumagot kaya nagmamadali akong umuwi dito..  Haay… salamat po at narito na kayo.” Mahabang kwento ni Tatay.

Binuksan ni Maynard ang TV at naghanap ng balita.  Kasalukuyang ibinabalita ang pangyayari ng magkaingay sa aming katabing bahay, sa bahay nina Me-Anne.  Sumugod kami sa kabila para alamin kung anong nangyari.  Nadatnan namin ang ina ni Me-Anne na hysterical habang inaalalayan ng dalawang pulis.

“Mamang pulis, kapitbahay po nila kami, ano po bang nangyari? Tanong ni Tatay sa mga pulis. 

Napag-alaman namin na isa sa mga tinamaan ng ligaw na bala si Me-Anne at dead on arrival sa hospital at kasalukuyan under investigation at kelangan pang ma autopsiya ang bangkay.

-----o0o-----

Maynard

Naka-apekto ng malaki kay Bernard ang pagkamatay ni Me-Anne.  Ilang araw din siyang walang kibo at hindi makausap ng matino.  Naunawaan ko naman ang ikinikilos niya.  Siya kasi ang first love niya at minahal din naman ng tunay, dangan lang at nagawa siyang pagtaksilan nito na naging dahilan ng kanilang hiwalayan.

Matapos ihatid sa huling hantungan ang labi ni Me-Anne ay halos hindi niya maikilos ang kanyang mga paa kaya inalalayan na lang namin ni Tatay para maisakay sa kotse.  Habang papaalis ang sasakyan namin ay lumingon pa ako sa memorial.  Wala na, wala na si Me-Anne at hindi na babalik.  Ligtas na ang lihim namin ni Bernard.

Kinamuhian ko talaga siya dahil nagawa niyang saktan ang aking kapatid, pero kahit papano ay naging malapit kaming magkababata.  Simula ng mag-aral kami ng kinder ay magkaklase na kami at hanggang sa kasalukuyan ay magkaklase pa rin kami.  Masaya ang naging kabataan namin at ito ngang malaki na kami ay naging kasintahan pa niya si Bernard

Inakyat namin ni ‘Tatay si Bernard sa kwarto namin dahil halos wala pa rin siyang lakas na maglakad mag-isa, matapos ang libing.  Pinagpahinga muna namin siya.  Nagtungo na si Tatay sa kanyang silid para makapagpahinga na rin.

Naupo ako sa gilid ng kama at ginagap ang kanyang palad.  Wala pa rin siyang kibo at hindi man lang tumingin sa akin.

“Kausapin mo ako Bernard.  Alam kong masakit sa kalooban mo ang pagkawala ni Me-Anne lalo na at nagkaroon kayo ng hindi pagkakaunawaan bago siya pumanaw.  Subalit naroon na iyon, wala ka nang magagawa kundi tanggapin ang katotohanan.  Alam kong minahal mo siya higit kanino man kaya ka nagkakaganyan, pero wala na siya.  Kailangan mo nang mag-move-on Bernard.”

Wala pa rin siyang imik.  Ewan ko kung narinig niya ang mga sinabi ko. Nagpatuloy ako sa pagsasalita hanggang sa sabihin ko ang mga katagang  “Mahal kita alam mo yan, mahal na mahal.”

Tiningnan nya ako ng isang matalim na tingin na nagpatahimik sa akin.  Alam kong sa ano mang sandali ay sasabog na ang kanyang galit at hindi ko iyon gustong mangyari.

“Anong gusto mong marinig sa akin Maynard.  Gusto mong magsaya ako dahil wala nang mangugulo sa atin.  Napakaganda naman yatang timing para sabihin mo yan sa akin, sa mismong araw na inilibing  siya.  Alam kong natuwa ka dahil masasarili mo na ako.  Gusto mo bang bumukaka ako at hilingin sa iyo nakantutin ako.  Ano pang hinihintay mo, sige, kantutin mo ako gawin mo ang sa tingin mo ay tamang gawin ng magkapatid.  Ano pang hinihintay mo.” Pagalit na wika ni Bernard.

Natulala ako sa narinig ko mula sa kanya.  Gusto ko lang naman na I-comfort siya at wala akong ibang intensyon.  Gusto ko lang ipaalam sa kanya na narito pa ako na nagmamahal din sa kanya ng tunay.  Minabuti ko na lang na talikuran siya.  Nabunggo ko pa si Tatay na nasa likoran ko na pala.

“Maynard!  Bumalik ka rito.” Mahinahon, pero may diin na wika ni Tatay.

“Shet..shet..shet..Ito na siguro ang kinatatakutan namin ni Bernard, malamang na alam na ni Tatay ang tungkol sa amin.” Wika ko sa aking isipan.

“Tama ba ang narinig ko?  Anong milagro ang ginagawa ninyo rito habang wala pa ako?  Maynard?  Bernard?  Magsalita kayo!” galit na wika ni Tatay.

Pwede kaming tumanggi, pwede naming sabihin na nagbibiruan lang kami, pero nanatiling nakatungo ang aming ulo at hindi makatingin sa isa’t isa at maging kay Tatay.  Para tuloy inamin namin na totoo ang kanyang narinig. Hiyang hiya ako kay Tatay habang si Bernard ay nanginginig sa takot.

“Pipi ba kayo?  Bakit hindi kayo magsalita?  Ibig bang sabihin ay totoo ang aking narinig?  Ang dalawa kong anak na lalaki ay nakikipagtalik sa isa’t isa.  Wala na ba kayong isip.  Hindi ba ninyo alam na masama ang ginagawa ninyo.  Hindi ko kayo pinalaki na hindi tinuruan ng tama at mali.  Magkapatid kayo, magkadugo.  Nagkulang ba ako sa inyo ng pangaral.  Kulang pa ba ang pagmamahal na ibinibigay ko sa inyo sa loob ng labing walong taon.  Hindi ko na nga nagawang mag-asawa muli dahil kayo na lang ang aking inasikaso.  Kailan pa nangyari ang kalokohang ito.”

“Tatay, mahal ko po si Bernard, nagmamahalan po kami.  Iba po ang pagtingin ko sa kanya simula ng ako ay magkaisip.  Higit pa sa kapatid ang pagtingin ko sa kanya.  ‘Tay, patawarin na po ninyo kami.” Umiiyak kong wika.

“Mahal!  Anong mahal ang pinagsasabi mo Maynard?  Kaya ba ikaw nakipag-break kay Me-Anne Bernard ay dahil sa kapatid mo?”

“Tay hindi po.  Nagtaksil sa akin si Me-Anne at si Maynard ang siyang naging karamay ko.  Nagtapat siya sa akin na mahal daw niya ako, ibang klaseng pagmamahal at noon nagsimula ang aming relasyon.  Nalaman ko na mahal ko rin pala si Maynard na tulad ng pagmamahal niya sa akin.”

“Ganoon ba?  Dahil sa pagmamahal na iyan kaya sa isipan ninyo ay may karapatan na kayo ay magtalik.  Kung mahal mo ang kapatid mo, bakit naisipan mong magpakamatay?”

Natigilan si Bernard.  Iyon ang isang bagay na ayaw na niyang maalala pa. 

“Sorry anak.  Nabigla lang ako. Hindi ko dapat na inungkat pa ang nakaraan.  Saka na lang natin pagusapan ang bagay na ito.  Manatili muna kayo dito sa silid, hindi siguro ito ang tamang oras para i-discuss ang bagay na ito.  Lumabas na si Tatay.  Alam kong problemado siya.

“Anong gagawin natin?” – si Bernard.  Naupo siya sa gilid ng kanyang kama at bumuntung hininga, tiningnan niya ako na parang sinisisi ako dahil ako ang dahilan kung bakit siya nakapagsalita ng ganon.  Hindi ko alam kung ano pa ang nadinig sa amin ni Tatay.

“Mauupo na lang ba tayo dito?  Wala ba tayong gagawin?  Bistado na tayo Maynard.  Alam na ni Tatay ang lahat.”

“Alam ko.  Gulong gulo na ang isipan ko.  Kasalanan ko lahat ito.  Iisa lang siguro ang dapat kong gawin.” Wika ko.  Kinuha ko ang isang maleta at nagsimulang mag-empake ng ilang gamit ko.

“Maynard!  Anong ginagawa mo?  Bakit nag-eempake ka.

“Siguro ay kailangan ko na munang umalis dito Bernard.  Hindi hahayaan ni Tatay na magsama pa tayo sa iisang bahay.  Lalayas ako at hindi na muli babalik dito.  Patawarin mo ako Bernard sa nagawa kong gulo sa iyo.  Sana lang ay hindi ko na lang sinabi sa iyo ang aking nasaksihan.  Sorry talaga.” Wika ko na tuloy ang pagtulo ng aking luha.

“Iiwan mo ako dito mag-isa.  Akala ko ba ay mahal na mahal mo ako, tapos ay aabandonahin mo lang pala ako dahil lang sa problemang tayo ang gumawa.  Hindi ba dapat ay ipaglaban natin ang ating pagmamahalan?”

“Pagmamahalan na mali sa umpisa pa lamang.  Hindi mo ba nadinig si Tatay?  Magkapatid tayo at hindi siya makapapayag sa ganitong relasyon.  Magkadugo tayo Bernard.

“Saan ka naman pupunta?  May pera ka bang panggastos.  Saan ka kukuha ng kakainin mo sa araw araw.  Mag-isip isip ka nga.  Hintayin na lang natin ang desisyon ni Tatay.”

Nanginginig na ako, naghihisterya na.  Takot na takot ako.  Naramdaman ko na lang na may yumakap sa akin ng mahigpit, pilit na pinakakalma ako.  Alam kong si Bernard iyon.  Hinawakan niya ako sa batok at itinungo sa kanyang dibdib ang aking ulo.  Unti unti naman akong kumakalma, nabasa na ng aking luha ang kanyang tshirt.

“Bernard, saan tayo pupunta kapag pinalayas na tayo ni Tatay.  Wala akong alam na mapupuntahan.”

“Ano ka ba Maynard, mahal tayo ni Tatay at hindi niya magagawang paalisin niya tayo dito. Makinig ka sa akin.  Sakaling palayasin tayo ni Tatay ay siguro makaraos din tayo.  Malalaki na tayo at kaya na nating magtrabaho.  Mahal na mahal din kita at hindi ko rin nanaisin na magkalayo tayo.  Kapit bisig nating haharapin ang ano mang problema.  Walang iwanan.”

Bumukas ang pinto at pumasok si Tatay.  Ako at si Bernard ay napatingin kay Tatay.  Pinaupo niya kami sa aming mga kama pero para ipakita ang pagmamahalan namin ay magkatabai kaming naupo sa aking kama at magkahawak pa ang aming kamay.  Nagpalipat lipat ang tingin niya sa aming dalawa bago siya naupo sa pagitan namin, tuloy ay nagkahiwalay kami.

Huminga muna siya ng malalim bago nagsimula.  “Mga anak, gusto kong malaman ninyo na mahal na mahal ko kayong dalawa.  Siguro naman ay naipadama ko sa inyo ang pagmamahal nang isang ama.  Pero kahit na gaano ko pa kayo kamahal ay hindi naman ako sasang-ayon sa kagustuhan ninyo.  Mali sa mata ng tao at sa mata ng Diyos ang gusto ninyong mangyari sa inyong dalawa.  Pamilya tayo, magkapatid kayo at ang sex ay hindi dapat nangyayari sa magkapamilya.  Alam ko na hindi naman ninyo mapipili kung sinong mamahalin ninyo.  Nakita ko sa inyong titig, sa inyong ikinilos kanina na wagas ang pagmamahalan ninyong dalawa, pero mga bata pa kayo at maaring dala lang ng inyong kabataan.  Hindi ko kayo hahadlangan kung talagang mahal ninyo ang isat isa.” Mahabang linatanya nin’Tatay.

“Hindi kayo galit?  Hindi niyo kami palalayasin.”

“Wala akong dapat ikagalit sa inyo.  Hindi naman kasalanan ang magmahal.  Pero alam naman ninyo na mali sa umpisa pa lang na kayong dalawa ang magmahalan.  Palalayasin?  Bakit ko naman gagawin yan.  Ang totoo ay paghihiwalayin ko lang naman kayong dalawa, hindi palalayasin.  Ayaw kong lumala pa kung ano man ang namamagitan sa inyo.”

“Ano pong ibig ninyong sabihing paghihiwalayin?”  Tanong ni Bernard.

“Nakausap ko ang Tito Carding ninyo, kani-kanina lang.  Isinangguni ko ang tungkol sa inyo at nagkasundo kaming doon muna sa kanya ang isa sa inyo.  At dahil ikaw ang panganay Maynard ay ikaw ang papupuntahin ko kay Tito Carding ninyo sa Mindanao.  Doon ka na muna titira pansamantala at doon ka na magpapatuloy ng pag-aaral. Malapit na naman magtapos ang school year at ga-graduate na kayo pareho.”

Napaiyak ako sa naging desisyon ni Tatay.  Kilala ko si Tito Carding, napaka disiplanaryan niyang tao dahil sa isa siyang sundalo.  Saka mahirap tumira sa malayong lugar.  Hindi ko alam kung makakaya kong mawalay sa aking minamahal na kapatid.

“Huwag kang umiyak Maynard.  Isa itong pagsubok sa inyong dalawa.  Kung pagdating ng panahon at mahal pa rin ninyo ang isa’t isa, ay wala na akong magagawa pa.  Hahayaan ko na lang kayo sa inyong kagustuhan.”

Hindi ko alam kung matutuwa ako o hindi.  Isipin ko pa lang na matagal kaming magkakahiwalay ni Bernard ay para na akong maloloko.  Sa isang banda, ay mapapatunayan ko kung talagang mahal din ako nito.

“Anong masasabi ninyo.  Sang-ayon ba kayo sa kagustuhan ko.”

“’Tay, ako na lang po ang titira kay Tito Carding.  Mahihirapan si Maynard doon.  Hindi siya sanay na malayo sa inyo, alam po ninyo iyon.  Saka, sobrang higpit po ni Tito, masyadong nasanay kasi kami sa kabaitan ninyo.  Ako na lang po.” Suhestiyon ni Bernard.

“Sige, ikaw ang bahala.  Final na iyon kaya maghanda ka na rin.  Dalawang linggo na lang at graduation na ninyo.  Pagkatapos na pagkatapos ng graduation ay lilipad ka na.  Tatawagan ko uli si Tito ninyo kapag papunta ka na roon para masundo ka sa airport.” Wika ni Tatay kay Bernard.

Nakadama ako ng lungkot, pero malugod ko namang susundin ang kagustuhan ng aming ama.  Wala namang sigurong gagawing hakbang ang aming ama na ikapapahamak namin.

“Paano, nagkasundo na tayo.  Iwan ko na kayo.  Goodnight.”

“Goodnight din po ‘Tay.  Sleep well.”  Bukal sa loob namin at may pagmamahal ang pagbati naming iyon.

“Okay ba sa iyo ang naging desisyon ni Tatay at ang desisyon ko ha Maynard.” 

“Syempre hindi.  Ayaw kong magkalayo tayo, pero wala naman na tayong magagawa pa.  Para sa kapakanan naman nating ang naging pasya ni Tatay.” Wika ko.

Inakbayan ako ni Bernard.  Sumandal ako sa dibdib niya at wala sa loob na nilalaro ko na pala ang kanyang dibdib at utong.

“Hmmm.  Ikaw ha, naughty hehehe.  Anong ginagawa mo.  Gusto mo ba hehehe.”  Biro ni Bernard

“Hah!  Sorry, hindi ko namalayan.  Pasensya na.”  May pagkapahiya kong wika.

 

…..Itutuloy…..