Kentootero's Pampainit Collection - SECURITY GUARD (Part 4)

 

SECURITY GUARD (Part 4)

By kentootero

Nagkwento si Bryan kay Jastin nang naging karanasan niya kay Ron noong magpunta sila sa isang resort noong 2^nd monthsary nila.  Hindi na kasi niya nakayanan na sarilinin ang problemang kanyang kinakaharap.  Lahat lahat ay kanyang isiniwalat, wala siyang inilihim maging ang tila pambababoy na ginawa sa kanya nang kanyang BF.  Nakuha ni Ron na ipatikim siya sa kanyang limang kaibigan at pagkatapos ay iwanan na lang basta.

Kahit papano ay gumaan ang loob ni Bryan.  Balik siya sa dating masiyahing Bryan.  Nagkaunawaan sila at naging mag BF kaya lang ay inilihim na lang muna nila.  Subalit sadya yatang hindi mawawalan ng problema itong si Bryan.  Ginugulo na naman siya ni Ron at pinagbantaan pa na ipasasara ang bar kapag hindi nilayuan si Jastin.  Tinakot din niya si Jastin nang gayon din.  May alam naman si Joey sa nangyayari sa kanila at kinausap si Jastin na mag-resign na lang para malayo kay Bryan dahil baka madamay pa ang iba sakaling ipasara nga ni Ron ang bar.  Maraming mawawalan ng trabaho at baka maging mitsa pa ng buhay nito at maging ni Bryan.  Nakumbinsi naman siya ni Joey at pinalilipat din ng bagong tirahan.  Naghiwalay ang dalawa na nagkasundo sa kanilang gagawin.

JASTIN’s POV

Mag-isang na lang akong umuwi sa apartment namin ni John.  Nabungaran ko agad si John at sa itsura nang kanyang mukha ay nahulaan ko na may gusto siyang itanong. Ikinuwento ko na ang lahat ng mga pangyayari sa kanya.  Sa una ay hindi siya makapaniwala, kalaunan ay naintindihan naman niya ito.

Kumuha si John ng maliit na papel at isinulat ang kanyang buong pangalan at numero ng kanyang selpon. "Itago mo sa wallet at kong sakaling magpalit ka ng numero ay tawagan mo ako, okey!" wika nito.

Halata ang lungkot sa mukha nito dahil sa magkakahiwalay na kami bukas.  Nayakap niya ako ng mahigpit.  "Mami-miss kita, pre!" wika niya.

Napayakap na rin ako at di ko akalaing sa napakaagang panahon ay tuluyan na kaming magkakahiwalay.  Nakiusap na lamang ako na huwag niyang ipapaalam kay Bryan ang lahat ng naikwento ko sa kanya, lalo na ang pagsama ko kay Joey sa bago naming titirahan. Nagsimula na akong mag-impake.

Third Party POV

Samantala...lingid sa kaalaman ni Jastin ay may tinawagan itong si Joey sa kanyang phone nang maghiwalay sila

"Hello!", wika ng nasa kabilang linya.

"Okey na boss, at kailan niyo po ibibigay ang napag-usapan nating halaga." wika ni Joey

"Bukas ay ipapadaan ko sa tauhan ko. Huwag na huwag na kayong magpapakitang dalawa sa bar, kung ayaw mong magsisimba na pantay ang paa." wika ng nasa kabilang linya.

"Hindi yan mangyayari boss." panigurado niya.

JASTIN’s POV

Lumipas ang buong araw at gabi ay tulalang-tulala ako sa aking naging desisyon. Wala si John at iiwan ko na ang apartment.  Si John ang una kong naging kaibigan at hanggang sa sandaling ito ay napatunayan kong tunay siyang kaibigan. Sana ay magkita pa kami.

May kumatok sa pintuan.  Batid kong si Joey na iyon.  Tama ako dahil si Joey nga ang dumating, usapan kasi na susunduin niya ako ang ganitong oras.

"Pasensiya ka na at na-late ako bahagya, may konting problema kasi sa bar.”

“Anong ibig mong sabihin?"

"Huwag mo nang intindihin iyon, konting problema lang iyon." 

Hirap akong lisanin ang apartment na iyon, palingon lingon ako lalo na at hindi na ako nakita ni John na umalis.

Maganda rin naman ang nilipatan naming apartment.

"Paano natin ito mababayaran?  Mahal ito, hindi ba?" wika ko.

"Ano ka ba! Huwag mo na munang isipin yung pagbabayad.  Habang wala ka pang trabaho ay ako na muna ang sasagot sa lahat." wika nito.

"Hindi naman siguro tama na iasa ko na lang sa iyo ang gastusin dito.  Bukas na bukas din ay maghahanap ako ng trabaho.", wika ko.

"Napag-usapan na naman natin di ba na ako muna ang bahala sa lahat at mula sa araw na ito ay parang mag-asawa na tayo, okey!" wika niya.

Ewan ko kung paano magre-react sa sinabing iyon ni Joey. Wala sa usapan namin na parang magiging kami na.  Lalayo lang naman kami dahil nga sa banta ni Ron at iwas damay ang ibang kasamahan.  Hindi ko naman siya ibig na ipahiya dahil tumutulong lang naman siya sa akin. “Pero Joey…Pe”  Hindi ko na naituloy pa ang aking sasabihin dahil sa tinakpan ng kanyang hintuturo ang aking labi at nagwikang….”Huwag kang mag-alala, hindi naman kita pipilitin na may mngyari sa atin eh.  Ang mahalaga sa akin ay mailayo ka muna sa mga taong nagbabanta sa iyo.

Iisa lang naman ang nagbabanta sa akin, si Ron lang iyon.  Kinausap pa nga ako.  Mahirap kalaban ang taong ito dahil mayaman at nasa kapangyarihan.  Ayoko munang mag-isip tungkol doon kaya inasikaso ko na muna ang pag-aayos ng aming gamit.

Iisang kwarto lamang meron ang apartment pero may kalakîhan naman, pwede nga ang dalawang kama na magkatabi.  Inaayos ko ang mga damit sa cabinet nang lapitan niya ako at mula sa akin likuran ay niyakap ako.

“Masaya ako na kasama kita.  Ikaw ba?” wika niya.

Simpleng tanong lang pero, hindi ko kayang sagutin.  Hindi ko siya sinagot lumayo ako bahagya at nagpatuloy sa aking ginagawa.  Hindi ko alam kung anong naging reaksyon niya sa aking inasal.

Muli niya ako nilapitan at humarap pa sa akin saka sinabing…"Wala ka nang choice baby at ako lang naman ang makatutulong sa 'yo sa ganitong sitwasyon kung kaya't huwag ka nang umangal pa sa tulong na ibinigay ko sa 'yo." wika nito.

Iba ang naging kahulugan sa akin sa sinabing iyon ni Joey.  Sa tono ng kanyang pananalita ay parang hinawakan na niya ako sa leeg, kinokontrol na niya ako.  Para lang hindi na humaba pa ay tumango na lang ako kahit labag sa aking kalooban.

Sa aking isipan ay bumubuo ako ng plano, ng dapat gawin dahil hindi pwede na maging sunud-sunuran ako sa dikta ng isang tao. Gagawa ako ng paraan para makaalis dito.  Kailangan na makahanap ako ng trabaho para makalipat ng ibang titirhan.  Pansamantala, ay pakikitunguhan ko muna siya ng maayos.  Wala pa naman siyang ginagawang masama sa akin.

"Bhe, alis muna ako ha at ito pala ang gamitin mong simcard. D’yan kita tatawagan at nakasave na riyan ang numero ko. Huwag na huwag mong ibibigay iyan kahit kanino at dapat ay tayong dalawa lang ang magtatawagan at magte-textan, okey!"

Nawawalan ako ng kibo sa tuwing may sasabihin siya sa akin.  Iba na ang aking nararamdaman.  Parang inuutusan na niya ako, parang wala na akong karapatan na magdesisyon sa aking sarili.  Hindi maari ito.

Kukunin ko sana ang sim card pero sa halip ay kinuha niya ang aking CP at siya na ang nagpalit ng sim.  Ang nakakainis pa ay siya na raw ang magtatago ng luma kong sim at baka daw tawagan ko pa si Bryan.

Hindi ko gusto talaga ang nangyayari.  Unang araw palang at parang nasasakal na ako sa kanya.  Inabala ko na lang muna ang aking sarili sa paglilinis ng apartment.  Inabot ako ng hanggang magtatanghalian.

Dumating naman na si Joey ng oras na iyon na may dalang gamit sa bahay at pagkain.

Umaasta na nga si Joey na parang asawa ako.  Napakalambing niya habang kami ay kumakain.  Gusto ko na sanang maniwala na buong puso ang pagtulong nia sa akin, kaya lang ay gusto talaga niya akong kontrolin, yung para talagang asawa na pambahay lang at siya ang nasusunod dahil siya ang kumikita.

Pagkatapos naming kumain at makapag-pahinga siya sandali ay nagpaalam na naman sa akin.  "Alis muna ako bhe at pupuntahan ko yong bar na nirekomenda ng isang customer ko at kaibigan daw niya ang may-ari nito."

Nahiga muna ako nang siya ay makaalis. Dahil napagod din naman ako sa paglilinis ay nakatulog ako. Nagising ako ng may tumabi sa aking sa kaman.  Si Joey pala na kababalik lang daw.

"Kumusta lakad mo?" tanong ko.

"Magsisimula na ako bukas ng gabi at kailangan kong pumunta mamaya sa bar at magpapaalam na rin ako kay Bryan." wika niya.

Sa tuwinang aalis siya ay pare-pareho lagi ang bilin, nakakasawa na tuloy.  Daig ko pa ang isang kriminal na may pinagtataguan. "Huwag na huwag kang magpapapasok rito basta-basta.  Huwag mo pagbubuksan ng pinto agad-agad.  Hayaan mo lang kumatok.  Aalis din iyon at iisipin na walang tao.

Isang linggo na rin ang lumipas at wala naman nabago sa araw araw kong pamumuhay. Aalis sa gabi si Joey at tulog naman sa araw.  Nagkakausap lang kami sa tuwing kakain.  Wala naman kaming topic kundi yung tungkol sa bago niyang pinagtatrabahuhan.

Simula ng umalis siya kina Bryan ay wala nang balita o kwento na nauugnay sa dating bar na aming pinanggalingan.

Isang buwan na rin akong tambay at umaasa lang kay Joell.  Naisipan ko siyang kausapin para humingi ng pahintulot na makapaghanap ng trabaho at para hindi na rin niya ako pasanin.

"Ahm Joey, okay lang ba na maghanap na rin ako ng trabaho?"  wika ko.

Isang matalim na tingin ang ipinukol niya sa akin.  "Nagsasawa ka na ba dito sa bahay at gusto mo nang umalis?" wika nito.

"Hindi naman sa ganun, ang gusto ko lang ay makatulong man lang sa gastusin dito.  Nahihiya na rin naman ako sa iyo." Katwiran ko.

"Papayag ako, sa isang kondisyon." wika nito.

"Anong kondisyon?"

Sa halip na sagutin ay nagsubo siya ng isang buong hotdog at tila titi na pinaglaro sa kanyang bibig.  Nahulaan ko naman agad ang kondisyong sinasabi niya.

"Sige!  Kung iyang lang ang kundisyong ibig mo.”  Sa aking isispan ay mas mabuti nang pumayag ako para naman makakilos na ako.  Hindi ko gusto ang nangyayari dito.

"Mainam! Mamayang hapon sa banyo natin gagawin."

At naganap nga ang hindi ko gustong mangyari, ngunit ano pang aking magagawa.  Inisip ko na lang na tamod lang naman iyon at palagi rin naman akong nag-aaksaya ng aking tamod.  Hindi naman ako tuod na wala ng libog sa katawan.

-----o0o-----

Naghanda muna ako ng kakainin ni Joey bago ako umalis para maghanap ng trabaho.  Binigyan pa niya ako ng panggastos.  Tinanggap ko naman dahil sa wala ako kahit na isang kusing. 

Marami akong pinuntahan na kompanya, pawnshop, bar at kung ano ano pang kompanya.  Sa bandang huli ay sa isang supermarket ako natanggap. Kailangan ko raw maibigay ang mga requirements sa loob ng isang linggo

Papasok ako ng mall para kumuha ng NBI Clearance nang may tumawag sa pangalan ko.  Napangiti ako na makilala ko ang tumawag. "John!  Haha! Long time no see pre!" masayang bati ko.

“Kumusta pre!  Ba't di mo ako tinatawagan? Hindi kita makontak at saka ibinilin kita kay Joey. Wala ba siyang nababanggit sa 'yo?" wika nito.

Kumunot lang ang aking noo, wala akong maisagot. "Wala siyang nasasabi sa akin pre! Teka, busy ka ba o may iba ka pang sadya?" wika ko.

"Kumuha  lang ako ng NBI clearance para sa inaaplayang kong bagong trabaho."

Napakunot na naman ang aking noo.  Sa pagkaalam ko kasi ay kay Bryan pa rin sila nagtatrabaho.  Kasunduan namin kasi ni Ron iyon na hindi masasara ang bar.  Naguguluhan ako kaya inaya ko muna si John na kumain para makapag-usap ng mahaba-haba. At dito ko nalaman ang katotohanan.

Kwento ni John

Marami sana akong sasabihin sa iyo pero hindi na kita makontak.  Ganito kasi.  Nakita ko si Joey, wala ka na noon hah, dahil hindi ka na pumasok, na kausap si Ron.  Nakita ko na may inabot na sobre.  Nang tanungin ko kung ano iyon ay basta na lang niya isiniksik iyon sa kanyang backpack.  Hindi niya ako sinagot at basta na lang umalis.

Nong gabi rin iyon ay pinuntahan si Bryan ni Ron.  Nagkaroon sila ng pagtatalo.  Narinig ko na pinagbantaan niya si Bryan na hindi matatapos ang buwang iyon ay ipasasara niya ang bar.

Nagkawatak watak na ang mga empleyado at mga dancer dahil sa nasara na nga ang bar.  Wala na akong balita sa mga kasamahan natin dati.  Wala na rin akong balita pa kay Bryan.

Bago nasara ang bar ay may nagpunta pa rito at hinahanap ka Jastin.  Abogado raw ito at ang sabi ay tawagan mo raw sa loong ng madaling panahon.  Narito nga pala ang calling card niya.

Ibinilin ko kay Joey na tawagan mo ako dahil nga doon pero wala naman akong natatanggap na tawag buhat sa iyo

JASTIN’s POV

Nakadama ako ng matinding lungkot sa aking nalaman.  Ang hindi ko maintindiha ay kung bakit hindi man lang nasabi sa akin ni Joey ang nangyari at pati na ang bilin ni John.

Alam mo John, walang nabanggit man lamang si Joey tungkol sa nangyari sa bar.  Marami pa akong gustong linawin at ikwento sa iyo pero siguro ay tawagan ko muna ang sinasabi mong naghahanap sa akin.

Binasa ko ang nasa calling card, Atty. Renato Lopez ang nakalagay sa card. Agad kong idinayal ang number na nasa card

“Hello po!”

“Hello.  Sino ito?”

“Ahm, ako po si Jastin Buencamino.  Kayo po ba si Atty Lopez?  Kasi po ay pinatatawag daw po ninyo ako sa iyo.”

“Buti at napatawag ka hijo. Matagal na kitang hinahanap.”

“Bakit po atorney?”

“Matagal ka nanag ipinapahahanap ng iyong ama.”

“Ama? Sinong Ama?”

“Mahabang paliwanag hijo. kung may oras ka ay puntahan mo ako sa ite-text kong address at para maipaliwanag ko sa'yo ang lahat.”

“Sige po.”

Hindi ko alam kung anong naramdaman ko nang oras na iyon.  Para kasi akong kinakabahan na hindi ko mawari.

"Pre, pwede bang samahan mo ako kay atorney?" wika ko.

"Ahm, pre okey lang ba kung bukas nalang? Magpapasa pa kasi ako ng mga requirements sa inaplayan ko eh." wika niya.

"Wala na ako roon pre! Bedspacer na lang ako at kapos sa budget eh." wika niya.

Hiningi ko ang address ni Joh bago kami nagniwalay at sinabing magkita kami bukas.

Kailangan ko nang umuwi at may mga dapat akong liwanagin kay Joey. Saktong alas kwatro na ako nakauwi. Yong madali lang kuning dokumento ang aking inunang kuhanin.

Tulog pa si Joey nang makarating ako sa apartment.  Nagluto muna ako ng hapunan at hinintay na magising si Joey.

"Kumusta ang job hunting?" wika niya.

"Okay naman at bukas ay kailangan ko nang kompletuhin ang mga requirements ko." wika ko.

"Wow, saan naman?" tanong niya.

"Sa supermarket." wika ko.

"Ganun! So, ikaw sa umaga at ako sa gabi." wika niya.

"Parang ganun na nga." wika ko.

"Tama yan at para makapag-ipon tayo." wika niya.

 

Nangiti lamang ako at akala ko ay magagalit ito.

"Ahm, Joey. Nagkita na ba kayo ni John?" wika ko.

"Hindi pa, bakit?" wika nito.

"Kailan ang huling pag-uusap ninyong dalawa?" wika ko.

Noong pinuntahan kita sa apartment ninyo bago tayo lumipat, bakit?" wika nito.

"Akala ko kasi ay nakausap mo siya at kinakamusta ako.  Baka kasi may nahabilin sa iyo." wika ko.

"Wala naman bhe, bakit? Nagkita ba kayo kanina?" wika nito.

"Hindi naman, pinuntahan ko kasi sa apartment at matagal na raw itong umalis doon at iba na ang nangungupahan." wika ko.

Napahinto ito sa pagkain at tumayo saka nag alsa boses. "Hindi ba sinabi ko sa 'yo na huwag na huwag kang makikipagkita sa mga konektado kay Bryan! O baka pinuntahan mo siya at gusto mong makibalita kay Bryan?"

Nakakabigla ang kanyang inasal. Napaghahalata kong may alam sa mga nangyayari sa bar na pilit niyang itinatago sa akin.

"Ano ang ikinagagalit mo? Hindi ko nga siya nadatnan sa apartment, tapos ganyan ka maka-react!" wika ko. Hindi ko na tinapos ang pagkain ko at agad na rin akong tumayo at iniwan siya. Tinungo ko na ang labasan  para makapagpalipas ng sama ng loob. Nang may yumakap mula sa likuran ko.

"I'm sorry bhe, nabigla lang ako," wika nito.

"Paano kita mamahalin o pagkakatiwalaan kung ikaw mismo ay walang tiwala sa akin," wika ko.

"Sorry na please. Natatakot lang ako na baka iwan mo ako," wika nito.

"Iwan? Saan naman ako pupunta?" wika ko.

"Eh, bakit ka aalis?" wika niya.

"Gusto ko lang magpahangin at para lumipas ang galit ko," wika ko.

"Okey, sorry na please!" wika niyang muli.

"Tapusin mo na ang pagkain at may trabaho ka pa," wika ko.

"Okey, pero ‘wag ka nang lumabas please!" pakiusap niya.

Para matigil na lang ay sinamahan ko na lamang itong kumain. Bago siya umalis ay naglambing muna sa akin.

Nang makaalis na ito ay isinagawa ko na ang mga plano ko. Alam ko noon pa na sa twing nasa kusina ako ay ginagalaw ni Joey ang aking phone at ibang gamit ko.  Nawawala kasi numero ni John na ibinigay nito sa akin bago kami magkahiwalay sa apartment, na nakatago lang sa pitaka ko.  Maingat kong itinago ang calling card ni Attorney sa aking sapatos

Matagal na akong nagdududa kay Joey.  Malinaw na sa akin na may ginawa siyang panloloko sa akin kaya sisiguruhin kong hindi niya malalaman ang mga susunod kong plano.  May tatlong araw pa ako para maisagawa ang mga plano ko.

Kinabukasan ay nagpaalam ako kay Joey na aasikasuhin ang iba pang requirements ko para sa aking inaaplayang trabaho. Tinungo ko muna ang isang kainan at pasimple kong itinext si John para mauna na sa address na binigay ni attorney.  Sumakay ako ng tricycle at doon ko itinuro sa supermarket.  Alam kong susundan ako ni Joey at nakita ko nga siya na pumasok din ng Supermarket.  Naka salisi ako at kaagad na sumakay uli ng tricycle papunta naman kina Attorney.  Naroon na si Joey pagdating ko.

Nalaman ko ang tungkol sa aking pagkatao mula kay Attorney

 

Itutuloy…..