Milkyhotdog Sexcapades # 7 - THE GREATEST FEAR OF MY LIFE (Part 2) - (From: Istoryang Kalibugan)

 

THE GREATEST FEAR OF MY LIFE (Part 2)

By: Milkyhotdog

(From:  Istoryang Kalibugan)

 

Namangha ako at nabigla nang malaman kong nag-decision na si Jean na magpakasal kay Ralf. Sa kabila ng lahat na isang linggo lang sila nagka ligawan, medyo complicated, kasi nga ‘di pa nila alam ang mga sarili nila. Ako'y nagimbal sa bilis ng pangyayari. Natakot ako na baka sa bandang huli ako ang balikan ng lahat. Ako ang sisihin, ako kasi ang may pakana ng lahat. Ako ang naligaw, ako yong nagpursige kay Ralf na manligaw, ako ang nakakaalam na bading si Ralf, kaya sa isip ko medyo delikado ako sa sitwasyon na iyon. Wala akong nagawa sa opis sa araw na iyon. Nag-isip ako sa dapat kong gawin. Pagkagaling ko sa opis ko, dumeretso agad ako sa church kasi may service pa kami. Sa last mass, kami pa ang choir kaya nagmamadali ako.

After the mass napansin ng best friend ko na matamlay ako at malayo ang tingin kaya nilapitan ako."'Tol what happened?  May problema ba? Dapat ka pa nga mag saya kasi ikakasal na si Ralf at Jean sa sunod na L      inggo, at invited tayo. First time lang nangyari na kasamahan natin nagkaligawan, sa tulong mo rin. Tapos eto, magkakatuluyan na sila," sabi ng best friend ko.

Parang wala lang akong narinig sa sinasabi ng bestfriend ko. "'Tol what happened? Parang wala ka sa sarili mo ha?"

"Ah eh wala ‘tol may inisip lang ako. Medyo problema itong napasukan ko kaso ‘di ko pwedeng sabihin sa iyo baka lalong nagkakagulo."

"'Tol seryoso ka yata ah ano ba yon? 'Tol, bestfriend mo ako ‘di ba? Dapat kang magtiwala sa akin. Ako nga lahat sa buhay ko alam mo tapos ikaw pala may tinatago sa akin," pagtatampo ng bestfriend kong si Julio.

"'Tol napakalaking problema ‘to pag nangyari," sabi ko. "'Tol inuman tayo para may lakas ako ng loob magsabi ng problema ko."

"Sige 'tol doon tayo pumunta kina Brod Ben (tatay-tatayan namin sa choir)." Sumugod kami ni bestfriend sa bahay ni Brod Ben.

"Mga brod napasugod yata kayo. Tamang-tama kumakalam na sikmura ko, bili muna ako ng makakain natin at siguradong mapapalaban tayo mamaya sa inuman."

"Hehehe. Sige po, antay kami dito brod," sagot ko. Naka-apat pa lang na bote ng beer ako pero medyo namula na at uminit na ako kaya nag lakas loob na akong mag salita at sinabi ko sa kanila ang problema ko. Lahat na nangyari sa amin ni Ralf sinabi ko lahat lahat. Muntik na akong masuntok ng kaibigan ko sa sobrang pagkabigla.

"Tang ina mo, tol! Gago ka! Ba't ka pumayag? Tang ina mo, talaga alam mo ba ang pinasok mo? Problema yan, tarantado ka? Pumatol ka sa bakla? Ano na lang sasabihin ng mga parishioners natin? Magpapari ka pa naman. Ilang linggo nalang paalis ka na papuntang Baguio doon ka na sa seminary tutuloy tapos mag-iiwan ka pa ng problema dito sa amin?"

‘Di ako nakasagot sa mga sunod sunod na paratang ng bestfriend ko. Buti na lang at napigilan sya ng kasama namin. Sana nasuntok na ako ng best friend ko sa oras na iyon. Nakayuko na lang ako sa sobrang hiya sa kanila. Mahina ang boses ko na sinabi kong, "'Tol di ba sabi mo kanina best friend kita tapos akala ko ikaw ang makatutulong sa akin."

"Gago ka kasi eh ba’t ngayon mo lang sinabi na may nangyari sa inyo ni Ralf? ‘Di sana ‘di na natin pinayagan na manligaw siya kay Jean. Paano ngyon yan? Napakalaking problema ang ipinasok mo 'tol. Handa ka bang harapin yan? Pag pumalpak ang kanilang marriage ikaw ang babalikan ng lahat."

"'Tol kaya ko nga sinabi sa inyo kasi ‘di ko alam ang gagawin ko eh. 'Tol di ko ginusto yong pangyayari kaso lang lasing me at pinabayaan ko nalang sa takot na magising ka at magkagulo tayo doon sa bahay n’ya."

"Tang inang Ralf na yan. Bakla pala. Napeke tayo. Kaya pala ang lagkit ng tingin sa iyo lagi tuwing nasa simbahan tayo. Palagi ko siyang nahuhuli nakatingin sa iyo," sabi ng bestfriend ko.

"Pabayaan n’yo yan. Problema nila yan," sabi ni Brod Ben. "Alam na nila ang sarili nila. Nagpursige silang magpakasal na ‘di nila alam ang sarili nila. Isang linggo lang silang nagkaligawan. Pano nila makilala ang sarili nila? Labas ka na doon, Brod, hayaan mo sila dyan." Nalasing na si Brod Ben, hindi ko alam kung nalasing sa beer o nalasing sa sinabi kong problema.

"'Tol ispin mo nalang lahat ng tao sa church natin may respeto sa iyo, ang taas ng respeto nila, paano ngayon iyan pag nagka-problema? Walang usok na ‘di lalabas. Pag makita ko ang Ralf na yan bukas humanda siya sa akin."

"'Tol, wag baka lalong magkakagulo pa."

"Eh anong gagawin natin? Mag-antay dito sa mga problema na dulo't ng gago na yon?"

"'Tol hatid mo nalang ako sa bahay, bukas na tayo mag-usap, medyo ‘di na maganda ang usapin nating ito, baka kung saan pa ito mapunta."

"Sige 'tol, ihatid na kita. Ikaw kasi eh, hindi muna nag-iisip bago gawin ang isang bagay."

"'Tol, tama na! Bukas na natin pag usapan,” pagtatapos ko ng kwento ko.

Kinabukasan sa simbahan ulit: "Brod ‘musta tulog mo? Nakatulog ka ba ng mahimbing?" pangungulit ng best friend ko.

"'Tol hindi eh. 'Tol, alam mo nagsisi ako kung bakit ko pa pinayagan na magkaligawan silang dalawa. Alam naman ng babae na ako naman nangligaw sa kanya para kay Ralf. 'Tol anong gagawin ko?"

"'Tol, ipanalangin mo na lang na magtangumpay sila sa buhay nila at walang makakaalam ng lahat kasi pag nagka problema nga, patay kang pari ka! Kaw talaga ang sisihin ng lahat ng ito, lalo na at puro military ang kapatid ni Jean at bayaw pa niya kapitan ng army. Galit ang mga yan sa bading eh mapangasawa pa ng kapatid nila bading, tapos ikaw pa ang nag- enganyo. Patay ka talaga dyan tol.

"Kaya nga ‘tol, nababahala na nga ako eh,” sagot ko.

Parating itong si Jean, ang tamis ng ngiti sa amin upang ibalita na sa tuesday next week na ang kasal nila. Parang namigat ang buong katawan ko sa sinabi ni Jean. Naibulong ko, "Lord, sana walang problema na mangyayari para makalabas ako sa problemang ito. Lord, give the sign for all of this trials di ko kaya ito, Lord, please. Ilayo mo ako sa ganitong problema," panalangin ko sa sarili ko.

"Tara na, medyo hyper ako, andyan na ang bakla parating na," bulong ng best friend ko at nakita ko na papasok na si Ralf sa simbahan. Dali-dali kaming lumabas sa simbahan at umuwi na lang ng best friend ko. Umiwas kami.

Two days bago ang kasalan, nagpasya akong hindi na mag attend ng kasal. Si Brod Ben alanganin din kaso kinuha siyang ninong ng dalawa kaya medyo nahiya lang, pumayag na rin siya. Nakarating sa kaalaman ni Ralf na hindi ako mag-a-attend ng kasal nila kaya pumunta ito sa bahay namin at ako'y kinausap. Tao siyang pumunta kaya tao rin ang pakikitungo ko sa kanya na may halong galit at awa sa kalagayan niya. Doon lahat sa pag-uusap naming dalawa sinabi ni Ralf ang nararamdaman niya sa akin.

Sabi niya, "Alam mo ba na sa unang pagkakita ko pa lang sa iyo eh may gusto na ako sa iyo?"

"'Tol, wag ka mag salita ng ganyan pareho tayong lalaki, hindi pwedeng mangyari yong iniisip mo. 'Wag mong isipin yong nangyari sa atin at wala na iyon. Libog lang siguro yon," sabi ko sa kanya. "Sana baguhin mo na ang buhay mo, andiyan na mag aasawa ka na 2 days from now, kasal mo na, dapat kang magsaya dahil magiging padre de pamilya ka na. Wishing you a lot in your new life. 'Tol sana baguhin mo na ang buhay mo at alam kong kaya mo yan mabait si Jean maging matagumpay ang buhay mo."

Napansin kong may mga luha sa mata ni Ralf at namula siya ng husto. "’Di ko naman sya mahal eh, kaw ang mahal ko eh.” Umiyak na siya. “Ginawa ko lang na pakasalan si Jean sa kagustuhan ng parents ko at sa gusto mo, pero wala akong naramdaman sa kanya. Ikaw lang yong minahal ko," sabi niya.

Parang binuhusan ako ng malamig na tubig sa narinig ko. Alam na pala sa kanila na ganoon siya. Hindi ako naka-imik sa oras na iyon, pinagmasdan ko lamang si Ralf na umiiyak sa harap ko. Ang galit sa puso ko, napalitan ng awa sa kalagayan niya ngayon, mas mahirap sa kanya ‘yong sitwasyon.

"'Tol, hindi kita gusto. Ang gusto ko mag serbisyo sa Panginoon at 'yon ang vocation ko sa buhay. Wala tayong dapat pag-usapan pa. Bumalik ka na kay Jean at mahalin mo siya tulad ng pag mamahal mo sa akin. Sige na, umuwi ka na, baka makita ka pa ng nanay ko na umiiyak, kung ano pa ang isipin at sabihin na inaway kita."

Biglang yapos si Ralf sa akin na umiiyak. "Mahal na mahal kita brod."

Parang bato ang tuhod ko sa pangyayari, biglang napaurong ako ng hinalikan ako sa pisngi ni Ralf. Bago nagpaalam, may sinabi pa siya na: “ gagawin kong magpakasal dahil gusto ng magulang ko at sa kagustuhang mong magbago ang aking sarili. Pag hindi ka mag-attend ng kasal ko, hindi ako tutuloy. Hindi ako magpakita sa kasalan." pagtatapos niya.

Dali-daling umalis si Ralf dala ang sama at mabigat na loob. Ako naman at nakatunganga lang at hindi nakakilos sa kinatatayuan ko. "'Tol, tawag ka ni nanay. 'Tol, hoy ‘tol! Tawag ka ni nanay."

"Ha? Ano?"

"Tawag ka ni nanay! Hindi mo ba narinig?" sabi ng bunso kong kapatid.

"Sige’ tol susunod na ako."

Kinabukasan, lahat ng sinabi ni Ralf sinabi ko rin sa best friend ko. "'Tol problemang malaki iyan. Sige 'tol para matapos na ang lahat ng ito mag-attend na lang tayo ng kasal niya bukas. Pero doon ka sa tabi ko ha para pag-nagka-problema ako ang haharap sa kanila."

Medyo napanatag ang loob ko sa best friend ko.

"'Tol simula ngayon, lumayo ka na kay Ralf. Umiwas ka na at palagay ko magkaka-problema ‘ yong marriage nila. ‘Di bale, ilang linggo na lang at aalis ka na rin. Goodluck 'tol sa pupuntahan mo. Sana, 'pag pari ka na ako pa rin best friend mo."

"Oo naman, di magbabago iyon. Ako rin magkakasal sa iyo pag nag asawa ka na. hehhe."

"Basta, 'tol, libre ha?"

"'Tol hehehe, oo naman walang bayad basta ikaw 'tol"

Medyo nagliwanag ang isip ko sa biruan namin. Monday, ipapasa ko na ang resignation ko sa opis. Alam naman nila na magpapari ako, eh problema ko lamang yong parents ko, hindi pa nila alam. Pero walang problema, kasi nanay ko palagi nagsisimba yon. Sa panata nya, papayagan ako noon. Ang tatay naman madali lang ipaliwanag dun. Mag papapirma pa pala ako ng permission sa guardian para ipakita sa nag-recruit sa akin pero pag ok na lahat saka ko na lang ayusin.

"Oh tara na hangang hindi ka pa pari, mag inuman muna tayo. Konting panahon na lang at magkakalayo na tayo 'tol, di na kita pwedeng sundan sa seminaryo, sa barko kasi bagsak ko eh."

"Tara. Kasi, pag sa loob na ako, wala nang inuman doon."

Kasalan na mga tol. sa Hall of Justice ang kasalan, sa judge daw muna sila magpapakasal, after a year sa simbahan naman daw ang kasal nila. Nauna akong dumating sa Hall of Justice, andoon na lahat ng pamilya ng babae, mga kapatid at mga kasama sa simbahan. Brod ang tawag sa akin ng kapatid ni Jean na 2nd Lt. ang rank.

"Brod, swerte ka talaga sa amin at kaw ang nag bigay ng mapapangasawa ng kapatid namin. Maselan yan sa mga lalaki. Marami na nag-attempt diyan na manligaw kaso puro bagsak lahat sila. Grabe itong kapatid namin, pero ok lang kasi kaw naman nag-recommend. Sigurado mabait yan si Ralf na kaibigan mo."

Parang hindi ako makakilos sa kinatatayuan ko at nangatog ang tuhod ko sa sobrang nerbiyos sa mga sinasabi ng kapatid nito. Kung alam lang nila na bakla ang mapangasawa ng kapatid nila, sigurado, dito palang binaril na ako.

Kinabahan ako, ang taas ng expectation nila sa dalawang mag asawa. Dumating ang kapitan ng army. "Brod, Brod, tawag ng kapatid na babae ni Jean. Ito pala ang asawa ko, kapitan ito sa army."

Kinakabahan ako.

“Siya ‘yong lagi kong kinikwento sa iyo na brother namin na pag nakita ka  sa prayer meeting eh parang nawawala ang cancer niya,” sabi pa nito. “Papa, mabait si brod, siya yong nagpakilala kay Jean at Ralf na kaibigan niya. Sa wakas makapag-asawa rin si Jean. Napag-iwanan na siya ng panahon sa sobrang mapili sa lalaki."

Kinamayan ako ng kapitan. "Aahh kaw pala ang laging ikinikwento ni misis sa akin. Nag seselos nga ako eh kasi kaw lagi bukang bibig sa akin nito," nakatawang sabi ni kapitan.

"Pa, malapit na umalis yan. Magpapari na yan si brod."

"Ba mas maganda yan... brod, ipanalangin mo ako ha na gumaling me sa breast cancer ko. I-pray-over mo ako lagi ha," medyo seryosong salita ng may sakit.

"Opo, sige, palagi kitang isasama sa panalangin ko. Ako rin ipanalangin n’yo na makatapos ako sa vocation ko at makapagsilbi naman sa inyo. hehehe. Sige po doon muna ako sa labas, wala pa naman yong ikakasal."

"Sige brod."

Hindi nila alam kanina pa ako gustong lumayo para umiwas. Pumunta ako sa kabilang building na walang tao. Medyo ginagawa na hindi pa natatapos. Siguro kinulang sa budget kaya pending ang construction. Palakad-lakad ako, nag-iisip. Kinakabahan, nalilito ang isip ko.

"Psssst... psssst... psssst..." si Ralf nasa gawing kanan ko doon banda sa may room na walang tao tinatawag ako. Tumingin muna ako sa paligid kung may tao. Hinawakan ako ni Ralf sa kamay at dinala sa loob ng room. Akala ko may pag-uusapan lang kami... Isinara ang pinto,

"'Tol bakit? Anong problema?" tanong ko. "Kanina ka pa inaantay doon. Ikaw na lang inaantay para umpisahan na ang seremonya." Sabi ko. Tinitigan lang ako ni Ralf, sabay yapos sa akin ng mahigpit na mahigpit. ‘Di ako nakakilos. Damang-dama ko ang kasabikan n’ya at pangungulila.

Hindi pa naman ako nakapagsasalita, biglang hinalikan ako sa lips, halik ng pagmamahal, ang tagal at hindi ako nakatanggi. Uminit ako. Biglang sinipsip ni Ralf ang labi ko. Hindi ako nakakilos pa ng gumapang ang kamay ni Ralf sa baba papuntang zipper ng slacks kong pantalon. Ang bilis ng pangyayari. Natigilan lang ako ng maramdaman kong nahulog na ang pantalon ko. Nabuksan na pala ni Ralf at hawak hawak niya si pototoy ko. Biglang kinabahan ako kasi baka may makakita sa amin.

"'Tol, 'tol 'wag! 'Di tama yan! Mali! Mali yang gingawa mo! 'Wag 'tol, please ." walang narinig si Ralf biglang isinubo si pototoy.

Nanigas ang tuhod ko, ang init ng bibig ni Ralf, parang sanggol na gutom na gutom na parang di pinadede ng nanay ng isang linggo. Hindi ako lasing kaya ramdam na ramdam ko ang kiliti at sarap. Hindi ako makatanggi, nadala na ako sa libog at init ng katawan. Tang ina, bakit ganito ka sarap? sa isip ko. Shit! Tang ina. "Aaaahh sssarapppp. Aaaaahahahahh."

Biglang tumigil si Ralf sa kaka-subo sa tigas na tigas kong pototoy, ibinaba ang brief ko at sinimulan dilaan ang yagbols ko. Tangina, sobrang kiliti pala grabe. Mahirap pala, hindi ko mapigilan, ang sarap sarap naman talaga, napa-ungol ako sa ginagawa ni Ralf. Hindi ko na pinansin pa kung may nakakarinig o may nakakakita sa amin. Shit Shit Tangina, Lord, ang sarap. Shit Aahhhhhh.

Nangangatog na ang tuhod ko palatandaan na malapit na akong labasan. Talagang sinagad nang sinagad, napahawak ako sa ulo niya sa sobrang sarap. Isang napakalakas na ulos ko sa bibig nya ang pinakawalan ko at rumagasa na ang tamod ko sa loob ng bibig ni Ralf. "Aaahhhhhhhhhhhh ahhhhhhhhh hhhhasrappppp ahhhhh yan pa aaahhhhh."

Nakaramdam ako ng pagka-ngilo ng ulo ng pototoy ko kaya pilit kong hinugot sa bibig ni Ralf si pototoy. Walang sinayang si Ralf, lahat kinain niya, ako naman biglang naalimpungatan kaya dali dali akon nag-ayos at lumabas sa building na iyon. Dumaan ako sa likuran, para walang makakakita.

Hapong-hapo ako ng sinalubong ng best friend ko. "Asan ka galing bestfriend?”

“Ah wala diyan lang sa labas," sabay punas ng panyo sa pawis ko sa noo.

"Nag-umpisa na ba ang kasalan?" usisa ko sa kanya.

"Wala si Ralf eh." saka namin nakita si Ralf na paparating galing naman sa bandang harapan ng kabilang building. Nagpalakpakan ang lahat ng dumating siya punas punas ang pawis sa mukha. Nagkatitigan kami at seryoso ang tingin niya sa akin. Binawi ko ang tingin ko sa kanya at yumuko na lamang, doon ako nakapag-isip na mali ang ginawa namin. Wala na ako sa hustong pag iisip.Tuliro na naman ako. Malayo ang iniisip, blanko ang utak ko. Biglang narinig ko na lamang malapit na matapos ang seremonyas.

"Jean, tinatangap mo bang asawa si Ralf? Mamahalin sa hirap at ginhawa?"

Napatingin ako sa kanila at masarap na ngiti na sumagot si Jean ng, "Opo, tinatangap ko po ng bukal sa loob ko."

"Ralf, tinatangap mo bang maging asawa si Jean at mamahalin sa hirap man o ginhawa?"

Natigilin si Ralf. Tumingin sa akin. Makikita ko sa mata nya ang lungkot at sama ng loob. Inulit ng judge ang tanong. Biglang yumoko nalang ako. Narinig ko ang garalgal na bosses ni Ralf na, "Opo, tinatanggap ko."

Palakpakan na ang lahat pagka-sabi ng judge, "Halikan mo na ang asawa mo tanda ng pagmamahalan niyo. Congratutions to both of you," sabi ng judge sabay kinamayan sila. Isang malakas na palakpakan ang sumalubong sa bagong kasal.