Sa Probinsya ng Pamilya in Misis (Part 1.1) By: Jack Wonder Lust

 

Sa Probinsya ng Pamilya in Misis (Part 1.1)

By: Jack Wonder Lust

 

 ANG MULING PAGBALIK SA PAMILYA NI MISIS

Malakas naman ang pangangatawan ni Paul Conde, pero bigat na bigat siya sa dalawang medium sized na maletang dala niya. Parang ang buong buhay at pagkatao niya ang laman niyon.

Partida, ang dami pa niyang iniwan sa kung saan man siya nanggaling.

Tatlong buwan din siyang nalayo sa Pinas. Ganoon pa rin ang problema sa pagkuha ng taxi sa NAIA. Sinalampak niya ang sarili sa backseat ng nasakyan niya matapos niyang maipasok sa compartment ang kanyang luggages.

Pumasok na ang driver matapos siyang tulungan sa pagbuhat. Tapos ay nagtanong, “saan tayo boss?”

Nag-isip muna siya. Tapos ay sumagot, “sa SEASAU po.”

Tumingin ang driver sa relo, “hala. Labasan na ng mga estudyante. Matrapik. Baka puwede mo namang dagdagan ng five hundred ang pasahe.”

Bumuntong-hininga siya, “okay. Sige, kuya. Ikaw ang bahala.”

Umandar na ang kotse. Tumanaw si Paul sa bintana. Ngayong nakabalik na siya sa kanyang bansa, nananatili pa rin siyang lito kung tama nga ba ang kanyang piniling desisyon.

“Saan ka galing, Sir?” usisa ng driver.

“Canada.”

“Oh wow. OFW ka?”

“Hindi. May binisita lang po.”

“Ay, sana nag-TNT ka na lang doon. Balita ko maganda ang kita ng trabaho do’n kahit hindi legal na migrante,” sabi nito.

Umiling siya, “Alam mo Kuya, kahit maayos ang buhay doon, malamig, walang gulo, maayos gobyerno, walang trapik at walang nangongontratang taxi, mas gugustuhin ko naman na manatili dito.”

Napaubo ito, “Hala! Talagang pinatamaan pa ako. Bakit? Maganda ba ang trabaho mo dito?”

“Hindi. Sa totoo niyan, maghahanap pa ako ng trabaho,” tugon niya. At biglang bumuhos sa kanya ang pag-aalala kung paano siya muli magjo-job hunting pagkatapos ng maraming taon.

“Ay ganoon ba? Siguro nandito ang pamilya mo. Mahirap ding iwanan ang pamilya ano?” banggit ng Driver.

Hindi na gusto ni Paul ang mga tanong. Kaya nagsinungaling na lang siya, “Oo. Para sa kanila.”

Tapos ay naglagay siya ng headset sa tainga upang maparating sa driver na ayaw na niya na maintriga. Tumigil naman ang pagtatanong sa kanya ng lalaki.

Isang awit ni Ed Sheeran na unang sumalang sa kanyang playlist.

I'm gonna pick up the pieces.

And build a Lego house.

If things go wrong we can knock it down.

I'm out of touch, I'm out of love.

I'll pick you up when you're getting down.

And out of all these things I've done.

I think I love you better now.”

Hindi maamo ang damdamin ni Paul. Parang sabay na malabo at walang laman ang kanyang isip. Parang black and white ang paligid sa labas ng taxi. Bumalik siya sa Pilipinas dahil nandito ang alam niyang sagot.

Pero ngayon, parang hindi pa rin natatapos ang ugong ng mga tanong sa kanyang utak.

Hindi nagtagal ay nakarating na sila sa SEASAU. Nagbayad na siya at bumaba. Nagtungo siya sa parking lot ng eskuwelahan at umupo sa isa sa mga cement benches. Kinuha niya ang kanyang cellphone at pinalitan iyon ng sim na gamit niya sa Pinas.

Pagbukas niya ng phone ay maraming bumulaga sa kanyang mga mensahe at notifications. Pero hinanap niya ang account ng sinadya sa lugar na iyon at nagmessage.

“Nandito ako ngayon, sa SEASAU. Hintayin kita dito sa parking lot.”

Wala pang isang minuto ay sumagot na ang pinadalhan niya ng FB message.

“Paul?! Ano’ng ginagawa mo dito? Nasa Pilipinas ka?”

Agad naman siyang tumugon. “Oo Kuya. Kararating ko lang.”

“Teka? Bakit hindi ka nagsabi? Hindi namin alam! Nakakagulat naman.”

“Saka na ako magkuwento. Puwede bang sunduin mo ako dito, Kuya?”

“Okay. Okay. Tapusin ko na lang ang emails ko tapos punta na ako diyan. Wait lang.”

Binulsa muli ni Paul ang telepono. Nang may dumaan na tindero ng kwekkwek ay bumili siya. Matagal na pa lang walang laman ang tiyan niya. Hindi niya alam kung ano na ang hitsura niya doon. Isang lalaking mukhang hulas at kumakain ng kwekkwek habang may tig-isang maleta sa magkabilang gilid niya.

Nakatulala lang siya hanggang sa lumipas ang tatlumpong minuto. Bumaba na ang araw.

Napatayo siya nang matanaw ang isang guwapo at matipunong lalaki na nakasuot ng polo barong at slacks na papalapit sa kanya.

Niyakap siya agad ng lalaki nang magkalapit sila. “Hhuy Paul. Ano’ng nangyari?”

“Kuya Dave, bumalik na ‘ko.” Hinigpitan niya ang kanyang yakap sa kanyang bayaw. Na-miss niya ang bato-bato nitong katawan, ang mabango na pabango nito na humahalo sa amoy lalaki nitong natural at ang rumaragasang damdamin sa dibdib at pundilyo sa tuwing malapit siya rito.

Halos isang minuto silang magkayakap hanggang sa kumalas si Dave. Nakita nito ang kanyang mga maleta. “Ano ‘tong mga ‘to? Hindi ba’t sa Canada ka dapat?”

Umiling ito. “Huh! Teka, si Liza? Asan si Liza?”

Napalunok siya. “Nasa Canada.”

“Bakit ka bumalik dito?” Strikto ang mukha ng bayaw niyang college professor.

“Umuwi muna tayo sa inyo, doon na ako magpapaliwanag,” pakiusap ni Paul. “Nando’n ba si Daddy Roger?”

“Wala. Nasa bigasan,” Tugon ni  Dave tapos ay kinuha nito ang kanyang mga luggage, “Oh sige. Umuwi na muna tayo. Mukhang haggard ka pa sa biyahe.”

Sinundan niya ang bayaw hanggang sa makarating sila sa kotse nitong naka-park. Ipinasok na nila ang gamit sa hood tapos ay sumakay na sila.

Habang nagda-drive si Dave ay mukhang sineryoso nito ang sinabi niya na mag-usap sila sa bahay. Tahimik lang ito.

At habang si Paul naman ay nakaupo lang sa front passenger seat ay tinititigan niya ang lalaking nagda-drive.

Anim na buwan din niya itong hindi nakita ng personal, o kahit man lang nakausap sa online platform. Bago kasi siya umalis ng Canada upang sa wakas ay makasama na ang asawa niyang si Liza na doon nagtatrabaho at nai-apply na rin siya, ay nag-usap sila ng bayaw na huwag na munang mag-usap. Na kailangan nilang maglaho sa buhay ng isa’t-isa upang ibalik ang tamang direksyon ng kanilang mga buhay na minsan na ring nagkabuhol-buhol dahil sa mga maling dahilan.

Tama nga ang hinala niya. Nang muli niyang masilayan ang lalaki ay bumalik ang lahat ng mga damdamin na pinilit niyang ikubli sa sarili at sa kanyang asawa habang siya ay nasa ibang bansa.

Ang lakas pa rin ng epekto ni Kuya Dave sa kamalayan niya.

Kumunot ang noo ni Dave at saglit na humarap sa kanya. “Oh. Bakit?”

Umiling siya. Ngunit hindi pa rin niya pinuputol ang kanyang tingin. “Wala lang.”

Napakagat-labi ang Bayaw. “Shit tangina mo Paul. Na-miss kita. Ang guwapo mo na medyo pumusyaw ng kaunti ang kutis mo.”

“Ikaw din Kuya Dave. Sobrang na-miss kita,” ang nasagot niya lang.

Nang humimpil sila sa interseksyon ay bumaling ito sa kanya. “Sige, tingin pa! Halikan kita diyan eh.”

Ngumisi lang siya at tinitigan pa ito nang mas malapot.

Hinampas ni Dave ang kanyang hita. Tapos ay umabante sa kanya. Hinuli nito ang labi. “Hmmm!” Malakas nitong ungol habang mabilis ngunit ragasa niyang nilaplap ang ang kadarating lang bayaw.

Nakasalampak lang si Paul habang ang lalaki ay umaatras na at bumabalik sa pagmamaneho. Napakabilis ng tibok ng puso niya. Naramdaman niya ang pagka-soak ng kanyang briefs sa kanyang sariling precum.

Tapos ay bumalik na ang tingin ni Dave sa kalsada ngunit sumisilay pa rin ang pilyong ngiti sa mukha nito.

Frustrated lang na naghintay si Paul kung may gagawin pa ang kanyang bayaw sa kanya. Ngunit nagpatuloy lang ito sa tahimik na pagmamaneho. Wala siyang nagawa. Mula pa noon ay ito ang may kontrol kung paano at kailan ang kanilang mga pagtutuos. Nakuntento na lang siya sa pagtitig sa pag flex ng biceps at triceps nitong sinasakal ng manggas ng polo nito.

Matapos ang isang oras na pagsabak sa traffic at sa pagtitiis sa seksuwal na tension sa loob ng kotse ay nakarating na sila sa bahay. Pinasok na nila ang mga bagahe.

Umupo si Dave sa isang gilid ng sofa. “Nasa bahay na tayo. Magpaliwanag ka na.”

Biglang na-overwhelm sa kaba si Paul. Bumagsak ang kanyang puwet sa sofa. Matagal na naipit sa kanya ang mga salita sa kanyang lalamunan bago tuluyang lumabas ang mga iyon.

“Nakipagkalas na ako kay Lisa. Kaya ako umuwi dito.”

Tumindig ang lalaki. “What the fuck?! PAUL?! Bakit mo ginawa ‘yon?!”

Tumingala siya at nakita ang galit na ekspresyon ng mukha nito.

“Dahil hindi ko na siya mahal, hindi ko na siya kayang mahalin katulad ng dati.” Mas naging firm ang tono ng kanyang boses.

“Wow, Paul, baka nakakalimutan mo, kasal kayo ng kapatid ko!” sarkastikong anas nito sa kanya.

Kumunot ang noo niya. “Eh kayo ni Daddy Roger? Nakalimutan niyo din ba ‘yan nung kinana ninyo ‘ko? Hah?”

Umiling ang lalaki. Mukhang napikon ito sa sinabi niya. “Tangina. Kaya nga tinapos na natin ‘di ba? Naglaro tayo, nagustuhan natin. Pero dumating ang pagkakataon mo na masundan ang asawa mo do’n. Tapos sasayangin mo lang! Tangina nasa Canada ka na!”

“Tangina! Kinorrupt ninyo akong mag-ama eh!” naiinis na rin si Paul. “Puta! Araw araw, naiisip kita. Naiisip ko ‘yung ginagawa natin. Hindi ko kaya na hindi ako makantot ng titi ninyo nang matagal. Nauulol ako dahil hindi ko maibsan ang libog ko sa lalaki. Eh kayo naman may kagagawan nito, eh.”

“Putangina mo Paul, kaya pumunta do’n ang kapatid ko para makapagpundar kayong dalawa! Para magkapamilya kayo. Bullshit. Tapos sasaktan mo lang siya? Mahal na mahal ka ng kapatid ko, alam mo ba ‘yon?” bulyaw nito.

Humikbi siya. “Matagal kaming nawalay sa isa’t-isa. Tapos pumasok pa kayo sa eksena. Binago niyo ang pagkatao ko. Natural lang na mawala ang feelings ko sa kanya! Isa pa, nung pagdating ko, sinubukan ko naman. Sinubukan ko talaga! Pero hindi ko talaga kaya! Kung papatagalin ko pa, lalo ko lang maloloko ang kapatid mo.”

“Ang tanga mo, Paul. Ang tanga tanga mo!” madilim na sambit ni Dave.

Sumimangot siya. “Oo tanga ako. Tanga ako kasi na-in-love ako sa kapatid ng asawa ko. At hanggang ngayon mahal ko pa rin siya.”

Humakbang ito paurong. “Pinag-usapan na natin ‘to Paul. Walang mabubuo sa ating dalawa. Lalo na ngayon, na sinaktan mo ang kapatid ko."

Nagsimulang lumuha si Paul. “Hindi ko naman sadya ‘yon. Maniwala ka. Ginawa ko ang tingin ko ang tama. Mas lalong mababaon sa guilt ang konsyensya ko kung mabubuhay kaming magkasama pero iba naman na talaga ang laman ng puso ko. Dave. Ikaw ang gusto ko. Kaya ako bumalik dito, para sa’yo.”

Umiling ito. “Hindi ko ibibigay sa’yo ang gusto mo, Paul. I am no longer capable of loving anyone. Alam mo ‘yan.”

“Hindi naman ako mahuhulog kung hindi ko naramdaman mula sa’yo na meron, eh,” sumamo niya, “I’m pretty sure, kung hindi ako umalis, baka dun din naman ang kinahinatnan natin.”

“Hindi rin. Alam mo kung paanong hindi ayon si Dad na nakikipagrelasyon ako sa lalaki,” paliwanag nito. “Anim na buwan pa lang kayong nagsama ni Liza para i-rebuild ninyo ang tahanan ninyo. Ni wala pang isang taon. You weren’t even trying. Babalik ka do’n. At kung kinakailangan na ako ang magbayad ng ticket mo para bumalik ka, gagawin ko.”

Hinawakan niya ang braso nito. “Kuya Dave, sa loob ng anim na buwan na ‘yon, hindi mo ba ako naisip? Hindi mo ba ako naalala? Hindi mo ba ako hinanap?”

Umiling lang si Dave, ngunit halatang hindi ito sigurado sa pagtanggi.

“Ako naiisip kita lagi. At kahit hindi kita matawagan dahil blinock mo ‘ko sa lahat ng sites, kahit walang paramdam, ramdam na ramdam pa rin kita.”

“Ang sitwasyon na ‘to madali ang sagot,” eksplika nito. “Alam nating pareho na hindi tayo pwedeng magmahalan. Hindi tayo papayagan ng mundo. Hindi tayo papayagan ni Dad. Hindi ako papayag. Kung ano man ang naramdaman mo mula sa 'kin, sorry, kung umasa ka sa wala ka namang dapat asahan. Pero ang i-give-up mo ang matinong buhay, para sa isang tao na wala ka namang mahihita? Ang tanga, Paul. Ang tanga talaga!”

Tumaas ang inis ni Paul. “Pucha. Bakit ba ang tigas mo, Dave? Huh? Nandito na nga ako! Tinatalikuran ko na ang lahat kasi mahal na mahal kita. Hindi ako katulad ni Mack...“

“Putangina! Huwag mong mabanggit-banggit si Mack dito.” Nanlilisik ang mga mata ni Dave. Nakaduro ito sa kanya. “Kung anuman ang nangyari sa ’min, walang kinalaman ‘yon sa kung ano ang disposisyon ko ngayon. Pero hinding-hindi ko na babalikan ang pagkakamaling ginawa ko noon. Kapatid ako ng asawa mo. Lumugar ka ng tama."

“Ang alam kong tamang lugar ko ay kasama ka, Dave,” mariing sagot niya.

Napasinghap ito halatang nadala sa kanyang sinabi. Tapos ay muling sumeryoso ang mukha. “Pasensya ka na, Paul. Wala kang lugar dito."

Humakbang siya papalapit. “Wala nga ba, Dave? Wala ka nga bang naramdaman para sa ’kin? Kasi alam ko meron.”

“Wala!” mariing tanggi ni Dave.

Tumaas ang kilay niya. “Talaga Dave? Wala nga ba?”

May alinlangan sa tingin nito sa kanya. Tapos ay bumalik sa devilish na ekspresyon. “Wala, Paul. Puta lang kita.”

Tumungo ang lahat ng enerhiya ni Paul sa kanyang kamao. Pumukol siya ng isang suntok. Tumama iyon sa mukha ng bayaw.

Napakulpit si Dave. “GAGO KA BULLSHIT!”

Mabilis ang ginanti ito ng suntok. Hindi na siya nakailag. Sandaling nagdilim ang paningin niya.

Kasabay ng mga galit na ungol ay ang palitan nila ng mga sapak. Tinanggap ng kanilang mga matitigas na laman ang suntok ng bawat isa.

Matapos makatanggap ng isang malakas na pukol ay bumagsak nang pahiga sa sofa si Paul.

Pumatong sa kanya si Dave at sinimulan siyang yugyugin. “FUCK YOUU!”

 

 

Itutuloy......