Gwapong Estranghero (Part 3)

 

Gwapong Estranghero (Part 3)

 

Habang naliligo ang dalawa ay siya namang dating ni Mang Pedring. Kaagad na ipinaahin ng miryendang kamote ng asawa.

-----o0o-----

Sandali lang nagpahinga si Mang Pedring, makaraan ang ilang sandali ay naligo na sila. Samantala, ang dalawa ay lumabas ng bahay para magpahangin. Naupo sila sa bench na gawa sa kawayan.

”Ang sarap dito ano, mahangin, at presko ha! Hindi tulad sa Manila, polluted pati hangin,” sabi ni Nomer.

”Masarap ang kwentuhan kapag may iniinom,” wika ni Mang Pedring na may dalang isang bote ng lambanog, at isang baso. Kasunod naman ang asawang si Aling Maring na dala ang inihaw na tamban.

”Pedring, huwag mo namang lalasingin ang mga bata ha,” paalala ni Aling Maring sa asawa.

”Hindi na sila mga bata Maring. Mabuti nang paminsan-minsan ay maka-umpukan ko itong mga anak ko.”

”Tay... ano po ba iyan?’ tanong ni Nomer.

”Lambanog ito anak, ito ang pangumahing inumin dito sa aming baranggay. Ikaw ba’y umiinom ha Nomer?”

”Paminsan-minsan lang po ’Tay, kapag may okasyon at hindi makaiwas. Pakonti-konti lang po naman,” tugon ni Nomer.

Nagsalin ng katamtamang dami ng alak sa baso si Mang Pedring at ininom, tapos ay muling nagsalin at inabot naman kay Elmo. Huling tinagayan nito si Nomer.

Paikot ang tagayan habang nagkukuwentuhan, karamihan naman ng topic ay sa kahirapan ng pamumuhay dito sa probinsyan nila na nagkataong ang kanilang barangay ay tila isolated pa sa ibang barangay.

Habang unti-unting nauubos ang inuming alak ay unti-unti ring ginagapi ng alak ang mag-ama, lalo na si Nomer na hindi sanay sa inuming lambanog. Naging emosyonal na rin itong si Mang Pedring habang nagkukuwento.

”Alam mo anak, Nomer, natutuwa ako at napadpad ka rito sa lugar namin. Hindi ka maniniwala, bihirang makita ko iyang anak ko na ngumiti, lalo na ang humalakhak. Hindi ko alam kung nalulungkot siya o ano, wala naman siyang sinasabing problema sa amin. Pero kanina, nakita ko kayo, nagkukulitan, nakita ko kayo na masayang masaya na nagtatawanan habang nagbibiruan. Noon ko lang nakitang tumawa siya ng malakas, yung bang humalakhak. Bihira iyon. Tila ba ano mang problema niya ay nawala dahil sa iyo,” ang maluha-luhang kwento ni Mang Pedring.

”Itay naman, lasing ka na po. Kung ano-ano na naman ang ikukuwento mo, baka maniwala si Nomer niyan,” nahihiyang depensa ni Elmo.

”Totoo naman ang sinasabi ko. Mahal na mahal ko ang anak ko, nag-iisa lang iyan. Sayang at hindi na siya nasundan para man lang may nakasama sa paglaki. Kaya nga laking tuwa ko ng makilala ka namin Nomer. Ituring mo na rin kaming mga magulang mo, Itinuring ka na naming isa sa pamilya, anak din namin ni Maring.”

”Opo ’Tay, tatay at nanay ko na po kayo, pangalawa kong magulang at kapatid ko na rin si Elmo, kuya niya ako. Kaya dapat ay kuya na ang itawag niya sa akin. Pwede ba Elmo?”

Medyo nahihiya pang napakamot sa ulo si Elmo bago sumagot, ”Walang problema, kung iyan ba ang gusto mo eh kuya Nomer.”

”Marami sana kaming pangarap sa aming anak Nomer, marami kaming gustong mangyari para sa kanya, kaya lang ay heto, wala ni isang natupad. Mahirap lang kasi kami. Matalino ang anak ko, pero hindi namin kinaya. Hiyang-hiya ako sa anak ko.”

”Tay naman. Wala akong hinanakit ni katiting, naunwaan ko po kayo ni Nanay. Huwag na nating pag-usapan ang bagay na iyon, nakakahiya kay Kuya Nomer.”

”Hindi anak, patapusin mo ako sa aking sasabihin. Baka si Nomer ang maging tulay para sa katuparan ng mga pangarap mo, ng pangarap namin para sa iyo. Nasabi niya sa amin ni Maring na pwede ka niyang bigyan ng trabaho sa kanilang opisina at makapag-aaral ka pa kung nanaisin mo. Anak... nakikiusap kami na pumayag ka na, huwag mo namang sayanging ang pagkakataon. Nanghihinayang din kasi kami sa iyong talino, alam kong magtatagumpay ka at ikatutuwa namin iyon, hindi ba Maring.”

”Tama ang tatay mo anak. Kung ang inaalala mo ay ang magiging kalagayan namin habang wala ka ay huwag kang mag-alala, malakas pa naman kami, bata pa kami. Ikaw ang inaalala namin, wala kaming magandang bukas na kayang ialay sa iyo. Ikaw na ang gumawa ng maganda mong kinabukasan, sa tulong ni Nomer.”

”Itinataboy na ba ninyo ako ”Nay... ’Tay? Ayaw n’yo na ba akong kasama?”

”Hindi anak. Hindi naman kalayuan ng Maynila dito sa ating bayan, madadalaw mo naman kami at mapupuntahan ka rin namin doon. Ang gusto lang naman namin ay maging maganda ang kinabukasan mo. At oo... pati na rin kami. Alam naman namin na pangarap mo ring mai-ahon kami sa kahirapan. Alam naming na matutupad mo iyon. Konting tiis lang na mawalay ka sa amin at kami rin naman ay magtitiis dito. Anak, tanggapin mo na ang alok ni Nomer, alang-alang sa amin at sa iyong sarili na rin.” madamdaming wika ni Aling Maring.

Napatingin si Elmo kay Nomer, na hindi napigilang tumulo ang luha habang nagdidiskusyon ang mag-pamilya. Nakaramdan kasi ito ng awa sa mga magulang ni Elmo na itinuturing na nitong pangalawang magulang.

”Elmo, tama naman sina Nanay at Tatay, ako... bilang panganay mong kapatid ay handa kang tulungan. Ano pa at naging kapatid kita, kung hindi kita matutulungan. Huwag kang mag-alala, kung gusto mo ay dadalawin natin sila dito buwan-buwan o kahit lingo-lingo pa. Alam mo bang gusto ko ring manirahan sa ganitong lugar?” wika ni Nomer.

Matamang nag-isip si Elmo, tinimbang-timbang ang mga sinabi ng magulang at na kanya ring isipan. ”Sige ’Nay... ’Tay... malalaman ninyo ang aking desisyon bukas. Siguro ay tapusin na natin ang usapang ito at Tatay, ubusin na nating itong alak, nilulumot na kasi ang baso mo eh hehehe.” patawa ni Elmo na may tumutulong luha, naawa na rin kasi sa kanyang mga magulang.

Hindi na nila inubos pa ang lambanog na ininom, nahihilo na raw si Nomer kaya pinagpahinga na muna nila ito.

”Paano ba iyan! Hindi pa nga tayo naghahapunan, inuna pa kasi ang alak eh,” wika ni Aling Maring.

”Aba... ay ikaw ay maghain na at ng makakain na muna tayo bago matulog. Ito raw mga bata ay mamimingwit pa bukas ng umaga ah,” sambit ni Mang Pedring.

Sa nadinig ay tila nawala ang hilo ni Nomer, na excite na naman. ”Talaga ba Elmo, mamimingwit tayo at mamamangka bukas ng umaga. Gisingin mo ako ng maaga ha!”

”Oo Kuya, akala ko ba ay nahihilo ka na, mukhang mas may tama pa ako ng alak sa iyo eh hahaha, excited masyado.”

”Hoy! Tama na iyan, parine na kayo at kumain na. Kung kayo ay mamimingwit bukas Elmo, lutuin mo na yung itinira kong tapang baboy at siya ninyong baunin. Dapat ay marami kayong mahuling ayungin ha, yung malalaki,” sabad ni Aling Maring.

-----o0o-----

”Kuya... gising ka pa?” tanong ni Elmo kay Nomer.

”Uhmm, oo. Bakit?”

”May itatanong lang ako, kung bibigyan mo ba ako ng trabaho sa kompanya ninyo, ano namang trabaho ang ibibigay mo sa akin. high school lang ang tinapos ko,” sabi ni Elmo.

”Nakagamit ka ba ng computer?”

”Hindi Kuya, wala sa aming paaralan computer noon eh.”

”Ganun ba? Okay lang ba sa iyo kung mag-janitor ka muna?”

”Walang problema kuya, kahit ano, basta may sweldo,” tugon naman ni Elmo na pabiro.

”Magkano naman ang ine-expect mong sweldo bilang janitor?”

”Siguro mga 30K isang buwan hehehe. Joke lang kuya. Kung ano ang nababagay na sahod ng isang janitor, alam ko namang pinakamababang trabaho iyon sa isang opisina.”

”Kahit anong trabaho, basta marangal. Sa Manila nga, maraming nangangalakal, yun bang namamasura para ibenta. Kahit ganun iyon, marangal naman.”

”Alam ko kuya, gaya din naming magsasaka, mababang uri ng hanap-buhay.”

”Nagkakamali ka diyan Elmo. Iginagalang ko ang mga magsasaka dahil kung hindi sa kanila, gutom ang aabutin ng maraming tao kaya huwag mong maliitin ang pagsasaka, dapat mo pa ngang ipagmalaki, ikarangal.”

”Hindi ko naman talaga minamaliit, pero iyon ang tingin sa amin ng marami. Kuya, masaya ka ba dito? Kung pamimiliin ka, saan mo gustong tumira, sa syudad na kinalakihan mo o sa lugar na gaya ng sa amin?’

”Nasanay akong manirahan sa syudad Elmo, pero hindi naman nangangahulugan na hindi ako titira sa ganitong lugar. Wala akong pipiliin, kasi gusto ko pareho, yung may tirahan ako sa syudad at may tirahan ako sa probinsaya tulad ng sa inyo. Ang swerte mo nga eh, may probinsya ka, ako wala, taal na sa Maynila ako ipinanganak at parehong taga-roon ang aking mga magulang. Siguro sasabihin ko kay Mama at Papa na bumili ng lupa dito. Marami akong magagawa rito, magpaplano ako ng pwede kong gawin para matulungan ang mga magsasaka dito sa barangay ninyo, dito sa bayan ninyo.”

”Kuya, tama ka. Mura pa ang mga lupain dito at maraming nagbebenta para tumira sa ibang lugar.”

”Ibig mo bang sabihin ay pumapayag ka nang sumama sa akin sa Maynila. Pangako, pagtutulungan nating paasensuhin ang pagsasaka dito sa bayan ninyo.”

”Hinfi pa ako decided, konting pilit pa hehehe. Tulog na tayo,”

”Anong oras tayo aalis bukas Elmo, gisingin mo ako ha.”

”Oo, huwag kang mag-alala.”

-----o0o-----

Kaagad na nakatulog si Elmo, may mahihina ng hilik na lumalabas sa kanyang bibig.

Samantala, ay hindi naman makatulog si Nomer, sobrang excited sa lakad bukas. Ganon kasi ito kapag masydaong nae-excite, hindi makatulog. Tumagilid siya ng higa nakaharap kay Elmo. Napagmasdan na naman niya ang binata na itinuturing na niyang nakababatang kapatid.

Pinanood niya ang mabining pagtaas-baba ng dibdib niya dahil sa paghinga, ang pag-galaw-galaw ng labi habang mahinang naghihilik na tila napakasarap halikan, ang maamo niyang mukha ang maganda niyag pangangatawan na sadyang kaiingitan ng kalalakihan. Napatingin din siya sa gitnang bahagi ng katawan niya, para bang may nagbubulong na haplusin iyon. Kanya na sanang idadampi ang palad sa ibabaw ng pagkalalaki niya ng matauhan siya at tila nagising sa pagkaka-idlip.

”Ano ba ang nangyayari sa akin. Hindi ako bading para gawin ang ganon,” wika ng kanyang isipan.

Subalit malakas ang hatak ng kung ano sa kanya na gustong yakapin ang binata, ang napaka=seksing si Elmo na katabi niya sa pagtulog. Ipinatong na lang niya ang isang braso sa bandang dibdib ni Elmo hanggang sa makatulog na ito.

-----o0o-----

Nasa kasarapan na ng pagtulog si Elmo nang parang may mabigat na nakadagan sa may dibdib niya. Nagmulat siya ng mata at nakita na tila nakayakap na sa kanya ang estrangherong itinuring na niyang kapatid. Nilingon niya ito, napaka-payapa ng pagtulog nito,

”Napaka-gwapo mo talaga Kuya Nomer. Hindi ako magtatakang maging ang gaya kong lalaki ay mahaling sa iyo, sa labi mo pa lang ay pamatay na. Nakakainggit ka Kuya, bukod sa gandang lalaki ay mayaman ka pa, ano pa ba ang mahihiling mo kung nasa iyo na ang lahat. Hindi niya namalayan na hinalikan na niya ito sa noo at saka yumakap na rin at muling nakatulog.

Nagising lang siya sa pagtilaok ng alagang tandang sa kanilang bakuran. Alas kwatro na iyon ng umaga. Kahit medyo antok pa ay bumangon na siya, nagmumog at naghilamos sandali bago nagpadingas ng apoy para maglaga ng kapeng barako. At habang hinihintay iyong kumulo ay pumasok muna ng kubeta para umihi at dumumi. Saktong labas niya ng kobeta ay kumulo na ang nilalagang kape.

Nagsaing na rin siya at pagkatapos ay niluto ang tapang baboy na babaunin nila ni Nomer sa pamimingwit.

”Nomer, gising na, lalakad na tayo,” Ginising na niya ang tulog na tulog pang si Nomer, niyugyog pa niya para magising ng tuluyan. Bigla naman nitong bangon ng mapagtantong si Elmo pala ang gumigising sa kanya.

”Aalis na ba tayo?”

”Oo, hanggat maaga pa. Pero magkape muna tayo. Nagprito ako ng saging. Ihahanda ko lang itong babaunin natin,” sabi ni Elmo.

-----o0o-----

Napaka-makabuluhan ng bakasyong iyon para kaya Nomer. Marami itong nalaman sa pamumuhay ng mga taga barangay sa bayang iyon nina Elmo. Natutu siyang sumakay ng kalabaw, mamangka, mamingwit, sumakay ng kabayo at magtabas ng damo. Mahirap pero para rito ay napaka-gandang karanasan na hindi naranasan ng karamihan sa syudad.

Marami itong nabuong plano para matulungan ang mga naninirahan sa bayang iyon. Alam nitong hindi tatanggi ang mga magulang dahil talaga naman nagkakawang-gawa ang magulang nito. Plano niyang magtayo ng paaralan para makapag-aral ang mga kabataan na hindi maipadala sa bayan ang mga anak para makapag-aral. Gusto rin nitong magkaroon man lang ng clinik doon at magtalaga ng isang doctor at nurse at magdala ng expert para magturo ng tamang pagtatanim, gulay man o palay. Marami pang plano itong naiisip, at gusto nitong maisakatuparan iyon.

-----o0o-----

Gabi, bago sunduin si Nomer, nagpulog ang mag-pamilya. Hinayaan na lang ni Nomer ang tatlo at hindi na ito nakisali pa.

”’Tay, ’Nay... mami-miss ko kayo. Hindi kasi ako sanay na malayo sa inyo eh.”

”Mami-miss ka rin namin anak. Pero kaya naming tiisin ang pangungulila sa iyo basta sigurado naman namin na para iyon sa ikabubuti mo. Huwag mo kaming alalahanin dito. May tutulong sa akin sa bukid, yung kumpare ko na Ninong mo. Nangako siya sa tutulungan ako sa pagpapalay,” wika ni Mang Pedring

”Mabuti naman pala kung ganon. Pero paano kapag nagkasakit ang isa sa inyo, sinong mag-aasikaso?”

”Ano ka ba naman anak. Kung ano-ano kasi ang iniisip mo. Ang dapat mong gawin ay ipagdasal mo kami na ilayo sa sakit at sa ano mang sakuna, hindi yung kung ano-ano. Guguluhin talaga niyan ang isipan mo. Malakas pa si Tatay at Nanay mo.” turan ni Aling Maring.

”Tay... Nay... nangako naman si Kuya Nomer na dadalasan namin ang pag-uwi-uwi dito. Madalas pa rin tayong magkikita. Basta ingatan ninyo ang sarili ninyo ha,”

”Ikaw rin anak. Pagbutihin mo ang pagtatrabaho mo ha, maging masunurin ka sa magiging boss mo, Galingan mo. Alam ko namang kayang-kaya mo kahit na anong ipagawa sa iyo. Sundin mo ang kuya mo at ang mga magulang nito. Huwag mo kaming bibigyan ng ikapapahiya namin sa kanila.”

”Magtiwala kayo sa akin, at pangako, ang lahat ng kikitain ko ay ipadadala ko sa iyo.”

”Naku anak, ilaan mo na lang iyon sa pag-aaral mo. Kumikita pa naman kami rito. Hindi kami magugutom dito dahil maraming gulay at palay dito. Me ilog pa na pwede naming pagkunan ng ulam. Ang dami nating manok at kambing na pwedeng katayin at ipagbili.”

”Payakap naman Tatay, Nanay huhuhu.” hiling ni Elmo habang humahagulgol.

Lahat ng kadramahan sa pagitan ng pamilya ni Elmo ay nakita at nadinig ni Nomer, Maging ito ay napaluha. ”Napaka-swerte talaga ng isang pamilyang buo at nagmamahalan. Kami man ay masaya at buo, ang kaibahan lang nila sa amin ay busy palagi sina Mama at Papa sa negosyo kaya hindi kami palagiang nagkakasama. Okay na rin sa akin dahil sa hindi naman nila ako napababayaan,” wika ng isipan ni Nomer.

”Nakabasta na ba lahat ng dadalhin mo bukas ha anak,” tanong ni Aling Maring sa anak na si Noel.

”Opo inay. Hindi na rin naman ako pinagdala pa ni Kuya ng maraming damit, bibigyan daw niya ako ng damit niya na hindi na nasusuot. Sigurado raw kasya iyon sa akin dahil halos magkasing katawan kami,” tugon ni Elmo.

Namg makita ni Aling Maring si Nomer ay ito naman ang pinaalalahanan niya ”Nomer, anak, ikaw na ang bahala sa baby namin ha, Alam mo eh wala naman siyang alam sa Maynila, baka maligaw baga hehehe.”

”Si nanay talaga. Syempre, pag-aaralan ko. Saka ipapasyal daw muna ako ni Kuya roon para matutunan ko ang pasikut-sikut sa Maynila. Saka ang tanda ko na eh bine-baby pa ako. Makakabuntis na nga ako ng balo eh hehehe.”

”He! Tumigil ka. Ayoko ng ganyang biro,” pagalit na wika ni Aling Maring.

”Elmo, Nomer, halina muna kayo sa labas at tayo’y magkwentuhan muna,” Wika ni Mang Pedring.

”Pedring! Ano ka ba? Aalis na sila bukas, maglalasing na naman kayo.”

”Tuba lang ito mahal ahiiiiiii hahaha,” wika ni mang Pedrig na may paglalambing sa asawa.

-----o0o-----

Sakay ng kotse ay walang kibo si Elmo na nakatanaw sa dinaraanan. Napansin iyon ng Mama ni Nomer na si Consuelo. ”Bago ka lang bang nakalabas ng bayan ninyo Elmo?” tanong ni ma’am Consuelo.

”Opo ma’am Consuelo. Wala naman po kasi akong pumuntahang ibang lugar eh,” nahihiyang tugon ni Elmo.

”Haaay naku Elmo. Sinabi ko nang Mama ang itawag mo sa akin eh. Anak na kita. Itinuring ng Nanay at Tatay mo na anak itong anak namin kaya nararapat lang na ituring ka rin naming tunay na anak,” wika ni ma’am Consuelo.

”Ako rin, Papa na ang itatawag mo sa akin. Hindi Sir Delfin ha. Papa.” wika naman ni Sir Delfin.”

”Opo Mama, Papa. Maraming salamat po. Nangangako po ako sa inyo na magpapakabait ako at pagbubutihan ko ang trabahong ibibigay sa akin ni Kuya Nomer.”

”Tama iyan anak. At heto pa, sa pasukan ay mag-eenroll ka na sa kolehiyong gusto mo. Ang sabi sa akin ng kuya Nomer mo ay pangarap mo raw maging guro para may magturo sa inyog baranggay. Maganda ang layunin mong iyan. Ayaw mo bang maging doctor. Sabi ng Nanay mo ay gusto mo rin daw maging doctor.” wika ni Sir Delfin.

”Naku, kahit po gusto ko ay hindi ko na po siguro kaya. Masyadong matagal po ang pagdo-doctor, tama na po ang maging guro ako para makapaglingkod ako kaagad sa mga kababayan ko. Saka 22 na po ako ngayon, kung doctor pa ang pag-aaralan ko ay 30 na akong mahigit ay hindi pa ako nakakatapos hehehe.”

”Matalino siya Papa, puro medalya nga ang nakasabit sa dinding ng silid niya eh, saka salutatorian siya ng elementary at high-school. Magaling pang kumanta hehehe,” sabad ni Nomer.

”Kuya naman eh, nagbibiro lang po si Kuya Nomer.”

”Pwes, magdo-doctor ka, ako na ang sasagot ng tuition mo. Huwag nang mangatwiran pa. Ayoko ng nangangatwiran. Kung tutuusin, kulang pang kabayaran sa pagliligtas mo sa anak ko na papag-aralin ka, kaya final na iyon. Kumikita pa naman ang kopanya namin at hindi kawalan iyon sa amin, naintindihan mo ba?” wika ng papa ni Nomer.

”Opo.”

Makaraan ang mahaba-habang pagbibiyahe ay nakarating na rin sila sa bahay nina Nomer.

”Ito po ba ang bahay ninyo Mama? Papa? Para palang palasyo, ang laki!”

”Pangkaraniwan lang iyan dito sa Maynila iho. Nomer, ikaw na ang bahala sa kapatid mo ha, at magpapahinga na muna kami. Magpahinga na rin muna kayo. Bukas, ipasyal mo naman muna siya. Manood kayo ng sine. Kailangan mo nang pumasok sa Lunes, marami ka na raw pending na trabaho sa opisina mo.”

”Opo Mama, Sige po, mauna na kayo at ipakikila ko lang muna sa mga kasambahay natin si Elmo at ililibot ko sa paligid nitong bahay. Baka pati dito sa bahay ay maligaw pa ito hehehe.”

”Oo nga kuya, parang nakalilito. Ang daming pinto, ang daming silid.”

”hahaha. Masasanay ka rin. Halika muna sa itaas, at ituturo ko ang magiging silid mo, pati na ang silid nina Mama at silid ko.”

 

 

Itutuloy..............