Lalake Sa Dalampasigan By: Anonymous From: LagunaBatangasBi

 

Lalake Sa Dalampasigan

By: Anonymous

From: LagunaBatangasBi

 

 

“Ahhhh… tama na Mar… oohhh... tama nahhhh!” Ang sambit ko na lang habang pilit kong pinaglalabanan ang matipunong katawan ni Ram na pilit akong niyayakap at sinisiil ng kanyang nag-aalab na halik. Kapwa kami basa at nakahiga sa tabing dagat na tila ba walang pakialam kung sino man ang makakita sa amin. “Mar… ahhh… ahhhnoohh bah… tama nahh!” ang mga salitang namutawi sa aking labi bilang ganti sa bawat mahihigpit na yakap ni Mar sa akin. Hangang tuluyan na akong nagpaubaya sa bawat yakap ng kanyang matitipunong braso, sa bawat pagdikit ng kanyang labi sa aking katawan, at sa bawat pag kiskis ng kanyang katawan sa aking katawan. Tila ba may kung anong naka ibabaw sa akin at hindi ko na makayang lumaban pa, nag paubaya na ako.

“Ohhhh ahhh… Marrrr!” ungol ko sabay sa paghampas ng alon sa aming mga katawan, sabay din ang indayog ng aming mga katawan. “Marrrrr… ahhhhh!”

Lalong humigpit ang bawat pagyakap at pag-indayog niya sa aking ibabaw. “Ohhhh… ahhhhh… Hashllyyyyyy!” ang tanging narinig ko sa kanya na tila ba naabot ang ruruk ng langit.

Ako si Hashly, isang Pharmacist, naka assign ako sa Manila Head Office namin pero paminsan minsan eh dumadalaw ako sa mga Branch namin sa Cebu, sa Ilolo, at sa Quezon. Although isa akong Bi pero hindi naman mapapansin sa akin sa unang tingin. Kaya lang Hasly ang name ko eh dahil sa mga friend kong babae. They call me Hashly instead of Hash, mas girl daw pakingan.

Na assign ako sa Quezon, sa bagong branch namin doon to supervise yung openings ng mga store. Yung bayan e malapit sa tabing dagat, which is doon din malapit ang aking staff house. Mahilig akong mag stroll sa beach every afternoon. Palibhasa wala sa Manila ng ganun ka gandang beach at tanawin. Kada tapos ko ng work, nagaalis lang ako ng shoes and polo, deretso na ako sa tabing dagat. Maganda ang buhangin, malinis ang tubig at magandang pagmasdan ang paglubog ng araw. Ito ang mga tanawing hahanap- hanapin sa dalampasingang tulad nito.

Sa di kalayuan, napansin ko ang isang mama na halos hindi kami nagkakalayo ng edad. Nakaupo ito sa tabing dagat, walang damit pang taas at tanging shorts lang ang suot. Kahit may kalayuan, ay tila ba nakayuko ito na animo ay malalim ang iniisip, bakas ang matipunong katawan, ang mamasel na braso at dibdib. Hindi rin maipagkakaila ang magandang mukha nito kahit na sa taglay niyang morenong kulay.

Nasa ganung estado ako na nakatitig sa kanya at nag mumuni-muni ng napabaling ang tingin nito sa akin. Blanko ang ekspresyon ng mukha nito. tila ba me kung anong gumugulo sa isipan. Ako ang nahiya at bigla kong binawi ang aking tingin sa kanya, Ibinaling ko na lang sa ganda ng paglubog ng araw. Hindi muna ako lumingon ng mga oras na iyon, baka kasi kung ano ang isipin niya.

Isang minuto, dalawang minuto, Pwede na siguro, baka hind na ito nakatingin. Muli kong binaling ang aking tingin sa gawi nya. Pero, wala na ito dun sa dati nitong inuupuan, bagkus, nakita ko na patungo siya sa malalim na dagat at lumalangoy. Kinabahan ako, tila ba may kung anong gagawing masama ang mama na iyon.

Sa pagkataranta ko, agad kung tinungo at nilangoy ang kinaroroonan nya, nagmadali ako sa pag-aakalang maabutan ko siya at maililigtas. Ngunit nawala siya sa mga hampas ng alon. “Manong! Manong!” ang sigaw ko habang sinusuyod ang nilanguyan naming parte ng dagat.

“Diyos ko! Nalunod na siguro ang mama!” ang nasabi ko na lang. Sa pagkataranta ko hindi ko napansin na nasa malalim na parte na pala ako ng dagat. Ang masaklap pa nito, hindi ako marunong mag langoy. Halos hindi ko maikampay ng aking mga kamay, dahil sa naka pantalon pa rin ako at lalo akong nahirapan. Nalalasahan ko na maalat na tubig, nakakainom na ako. Pakiramdam ko ay lumulubog na ako at hinahabol ko na ang aking paghinga. Takot na takot na ako, nang naramdaman ko na lang na may isang braso na humila sa akin. Yakap niya ang buo kong katawan, pilit niya akong hinihila patabi ng dalampasigan.

“Sir! Sir! Okay lang po ba kayo?” ang tanging narinig ko habang pilit kong isinusuka ang mga nainum kong tubig alat. “Ano po bang nangyari sir? Me problema po ba kayo? Sa susunod po huwag mo na pong gawin o balakin na magpakamatay?” sunod sunod na tanong ng hindi ko nakikilalang lalaki wari ko ba ay nag-aalala na may galit sa akin.

“Ha? Ako? Magpapakamatay! Teka… siya nga itong ililigtas ko sana. “Hindi ako magpapakamatay!” sagot ko na tila inis.

“Eh bakit kayo pupunta doon sa ganyang bihis tapos hindi pa kayo marunong lumangoy?” ang pagtatakang tanong nito sa akin. “Ililigtas kita.” Inis at pasigaw na sagot ko.

“Ha? Ako liligtas mo? Hahahahahaha!” pang asar na sagot nito.

“Eh kasi… akala ko… ikaw ang magpapakamatay,” sagot ko.

“Sir hindi po, tuwing hapon po ako lumalangoy dito, mas masarap po kasi walang masiyadong tao,” nakangising sagot nito.

Blanko ako, nawalan ng kibo, pero nanlalaki ang mga mata at nakanganga. Nakaramdam pa ako ng pagka-pahiya. “Sige, maiwan na kita, magpapalit lang ako ng damit, nabasa ako dahil sa pag aakala kong… ewan ko sa iyo! Sige na!” painis na pag-papaalam ko sa rito.

Habang akoy papalayo, nasulyapan ko ang munting ngiti sa kanyang labi sabay kamot sa kanyang ulo. Hindi ko alam, pero lalo akong humanga sa taglay niyan itsura. Cute siya lalo pag nakangiti.

Dali-dali akong umuwi sa staff house, nagpalit ng damit, naggayak ng makakain at matapos akong mahapunan, ay lumabas ako sa may terrace na nakaharap sa dagat. Sa munting sinag na mula sa buwan at sa ilaw sa mga posteng nasa tabing daan malapit sa dagat, naaninag ko ang dalampasigan. Andoon pa rin ang lalaki, walang sawa sa paglangoy sa dagat.

Naupo siya sa dalampasigan, nagpasiya akong puntahan siya at magpaliwanag ng ayos sa nangyari.

“Dito ka pa? Hindi ka ba nilalamig? Hindi ka ba nagsasawa?” sunod-sunod kong tanong habang papalapit sa kanya.

“Sir kayo pala,” ang sagot nito. “Upo ka sir,” anyaya nito. Tinabihan ko siya sa kinauupuang kapirasong bakawan.

“Kung maka sir ka naman, Hashly na lang.”

Napangiti na lang siya bilang ganti sa pagpapakilala ko. “Ikaw ano name mo?”

“Mar po sir,” sagot niya.

“Sabing walang sir ang kulit mo!”

“Okay! Ok!y! Sorry hehehehe,” ang sagot sa akin.

“Sorry nga pala kanina, kung nag sungit ako. Kainis ka kasi, akala ko kung ano na ang gagawin mo, ililigtas sana kita, kaso nalimutan ko na hinddi pala ako marunong maglangoy,” dagdag kong paliwanag.

“Ako nga po dapat ang mag-sorry sa iyo, muntik ka nang malunod dahil sa pagsagip mo sana sa akin, salamat po sir... ah Hashly pala.”

“Naku wala iyun!” sagot ko naman.

“Hindi bale Hashly, bilang pagligtas mo sa akin kahit hindi naman, hehehehe, bukas tuturuan kitang mag langoy, para sa susunod na malunod ako, masasagip mo na ako,” pabiro niyang sagot.

“Sige ba.”

Hindi ko alam na lumilipas pala ang oras na nag-kukwentuhan kami. Masaya siyang kausap, matalino, may sense, may kabuluhan. Hangang mag-paalamanan kami sa isa’t-isa. Hindi siya maalis sa isip ko ng gabing yun.

-----o0o-----

Masaya ako sa trabaho na tila ba pilit na hinahatak ang orasan hangan sa uwian, excited ba. Nang matapos ang oras ng trabaho, dali-dali kong tinungo ang dalampasigan. Andun na siya, nakaupo pa rin sa lugar na lagi niyang inuupuan. Hubad, tanging shorts lang ang suot sa katawan. Kung kahapon ay sa malayo ko lang napag masdan ang ganda ng katawan niya,  ngayon halos isang dipa na lang o wala pa.

Dahan-dahan akong lumapit, pinagmasdan ang hubog ng kanyang katawan mula sa braso,. sa dibdib sa tiyan, sa binti, hubog na hubog ito. Tila ba nililok ng isang eskultor.

“O Hashly… jan ka na pala, tara ligo na tayo!” pag- aaya niya. Tumayo na siya sa kinauupuan.

“Sige… sige.” sagot ko.

“O... maliligo ka  nang nakadamit? Lalo kang lalamigin nyan,” sabi niya.

“Nahihiya ako sa iyo.”

“Pareho naman tayong lalake, saan ka mahihiya? Saka wala naman ibang tao ditto,” lokong sagot niya.

Kahit naman hindi ako nagdyi-gym sa Manila, alaga ko ang katawan ko. Kahit hindi kagandahan eh may curves din naman bukod pa sa makinis at maputi kong kutis.

“Ikampay mo ang mga hita at kamay mo,” utos niya habang hawak ang aking baba. “I-balanse mo ang katawan mo, huwag mong bigatan,” tila ba inis na utos niya, kasi medyo ilang oras na rin kasi kami sa dagat na nag tuturuan.

Tumigil ako sa pag kampay “Galit kaba?” tanong ko.

“Hindi ah,” sagot naman niya.

“Sorry kung hindi ako madaling turuan,” inis kong sagot sabay walk out papuntang buhanginan. Uupo sana ako ng bigla nyang hatakin ang aking braso. Sa aking pagkabigla ay na out of balance ako. Natumba ako papayakap sa kanya at bumagsak kami pareho sa may buhangin, ako ang nasa ibabaw siya ang nasa ilalim.

Sa ganung sitwasyon, ay nayakap niya ako at halos magkadikit na ang aming mga labi.

“So-sorry,” sabi ko.

Akma na sana akong babagon, pero muli niyang kinabig ang aking likod at beywang padikit sa nakahiga niyang katawan. “Sorry kung nasigawan kita,” malabing na wika niya. Dama ko ang init ng kanyang hininga, ng kanyang katawan. Mahigpit ang mga yakap niya na mahirap makawala.

“Sorry,” ang huli kong narinig sa kanya, tapo ay siniil na niya ako ng mainit na halik. Halos kapusin ako ng hininga sa hindi ko inaasahang halik galing sa kanya.

“Te-te-teka… alam mo kung ano ako?” habol hiningang tanong ko. Wala siyang sagot, bagkus, muli niya akong siniil ng halik, ng mainit at masarap na halik. Pilit akong kumakawala sa kanyang yakap pero nangingibabaw ang kanyang lakas.

Sinimulan niyang halikan ang aking labi, mainit, maalab, halos mag krus ang aming mga dila, halos maubusan ako ng hininga. Tila ba parang bata si Mar na gustong simsimin ang bawat hininga ng aking pagkatao. Pumaibabaw siya sa akin, at patuloy na hinalikan ang aking labi, pababa sa leeg, sa dibdib. Me kung anong kuryente na dumaloy sa aking katawan habang para siyang bata na pinaglaruan ang aking dibdib. Madiin ang kanyang mga halik, me kuryente ang bawat dampi nito sa aking katawan.

Bumaba pa siya sa aking puson, dinidilaan niya iyon pababa, me kung anong kiliting dulot iyon sa akin. “Ohhhh Marrrrr!” ang namutawi sa aking mga labi.

Halos nakakapit ako sa kanyang ulo na tila ba ligayang-ligaya sa kanyang ginagawa. Dahan-dahan nyang ibinababa ang aking sout na shorts. Hinalikan niya ang aking mga binti pataas ng hita.

“Ahhhhh Marrrr ooohhhhhh!” paungol kong sinambit na halos maubusan ako ng hangin. Umabot siya hangang sa aking singit at makarating sa aking pagkalalake.

“Ahhhhhhhhh!“ Kakaibang ligaya ang naramdaman ko, patuloy ang pagdaloy ng kuryete sa aking katawan ata mauubusan na yata ako ng oxygen athangin. “Ang sarapppppp! Aahhhhh!” ungol ko.

Matapos niyang balutin ng init ang aking pagkalalake, marahan siyang tumaas, patuloy niyang hinahalikan ang aking katawan, paakyat ng leeg at labi, tulad ng una. Walang pagsidlan ang hangin sa init at diin na pag halik ni Mar.

Sa oras na iyon, alam ko na ako naman ang dapat na magpaligaya sa kanya. Itinulak ko siya at umibabaw ako, dama ko ang matitigas niyang masel sa dibdib at tiyan, hinimas ko muna iyon, ang braso, ang dibdib, ang tiyan. Ako naman ang sumiil ng maiinit at nagbabagang halik, ginantihan ko ang mga pinakawalan niyan mga halik sa akin, matindi, maalab, mainit, Hinalikan ko siya sa leeg, sa dibdib, sa puson at dahan-dahan kong ibinaba ang kanyang suot na short, tumambad sa akin ang naghuhumindig niyang pagkalalake. Dahan-dahan ko iyong hinimas.

“Ahhhhhh, aaahhhhhh!” ungol buhat kay Mar.

Hinalikan ko ang ulo ng kanyang pagkalalaki, isinubo ko ang kabuuan ng mahaba niyang burat.

“Ahhhhh sige pa Hashly! Ang sarapppp!” patuloy na sambit niya, sige sa pag. Sinubukan kong sagarin, i-deep throat, at pagkatapos ay mabilis ko nang nilabas-masok sa aking bibig, halos mawalan ako ng hininga.

“Ahhhh aaaahhhhh!” halinghing ni Mar, nakahawak sa aking ulo at pilit na idinidiin sa kanyang pagkalalake… labas-pasok na iyon sa aking bigbig, pabilis ng pabilis na tila ba may humahabol. At habang chinuchupa ko ay lalo pa yata iyong nagalit, lumalaki at lumobo. “Ahhhhh  Oooohhhhh ang sarap!”

Agad nya akong hinila pataas sa kanya at muling siniil ng halik. Muling nagkikiskisan ang aming mga katawan at pagkalalake. Kinabig niya ako at umikot upang muling mapaibabaw siya sa akin. Hinawakan niya at itinaas ang dalawa kong hita. At dahan dahan niya iyong ibinuka. Sa pagkakataong iyun, hindi na ako tumutol sa gusto nyang mangyari. Habang sinisiil niya ako ng halik, marahan niyan itinutok sa aking lagusan ang kanyan pagkalalake.

“Hashly… dadahan-dahanin ko lang, relax ka lang,” bulong niya sa akin. Hindi na ako nsumagot, bagkos, mahigpit na yakap na lang ang aking isinagot.

Dahan-dahan niyang ipinasok sa aking lagusan ang mahaba at matigas niyang titi, sobrang sakit at hapdi ang aing naramdamn, habol ko ang aking hininga. Hindi ko iyon ininda pero dahil gusto ko siyang mapasaya. Patuloy niya pa rin akong hinahalikan dahan-dahan na umiindayog sa aking ibabaw.

“Ahhhhh oooohhhhh ahhhhhh,” kapwa namin ungol.

Ang dating sakit ay unti-unting napapalitan ng kiliti at sarap. Patuloy pa rin akong sinisiil ng halik ni Mar, habang pabilis naman ng pabilis ang kanyang pagindayog sa aking ibabaw.

Isang mahabang “aaaaahhhhhh, ooooohhhhhhhhhhh,” ang kanyang pinakawalan at walang pasubali man lang na lalabasan na, basta ko na lang naramdamn ang mainit-init na likidong sumabog sa aking kalooban. Napabilis din naman ang pagsalsal ko, lasunod din ang pagsabog ng aking likido sa aking dibdib. Halos sabay naming narrating ang ruruk ng sarap ng oras na iyon. Humihingal na siyang napadapa sa aking ibabaw. Pago kami at kapwa humihingal.

Ewan ko kung gaano kabilis ang nangyari sa amin, tila ba iisa ang aming damdamin na kapwa sabik na sabik sa bawat isa

“Mwahhhh” halik niya sa aking pisngi.

“O bakit? Para saan ‘yun?” tanong ko.

“Salamat,” sagot nya habang himas ng kanang braso niya ang aking likod dahil doon ako naka-unan at yakap ang kanyang katawan.

“Salamat naman saan?” tanong ko uli.

“Sa pagligtas mo sa akin, sa pagsagip mo sa buhay ko,” ang malalim nitong sagot.

“Ha?” naguguluhan kong bulalas.

“Kasi niligtas mo ako sa mga tanong na gumugulo sa isipan ko, sa tunay kong pag katao, sinagip mo ako sa aking pagka-lito. Ngayon, dahil sa ‘yo, alam ko na kung ano ang gusto ko… kung ano ako. Salamat!”

Isa uling mariing halik ang kanyang iginawad sa akin. “Mahal kita… Hashly,”  wika niya na nakatitig sa aking mga mata, kita ko ang katapatan ng kanyang sinabi.

“Mahal din kita… Mar,” ang aking sagot.

Sa saglit na panahon na aming pagkakakilala ay naging malalim ang naging parte nito sa aming mga buhay, tulad ng dalampasigan, kung saan nagtatagpo ang lupa at tubig, ang gabi at takip silim,sa dalampasigan ko din natagpuan si Mar.

 

 

>>>>>END<<<<<