Kerido - Part 2

 

 

Kerido - Part 2

 

Present Time

Nag resign ang accountant nina Kristoff dahil sa mag-aabroad na raw ito.  Kinailangan nila ng papalit kaya nag-advertise ang kompanya sa isang dyaryo.  Kailangan na may makuha kaagad na kapalit bago pa man tuluyang umalis ang kasalukuyang accountant.

Maraming nag-apply, may mga nag-email ng application letter at kanilang resume.  Marami rin ang personal na nagpunta sa opisina para mag-apply.  Masusi ang ginawang pamimili, wala kasing karapat dapat sa kasalukuyang empleyado para siyang humalili, kulang pa sa experience at sa requirement na kailangang CPA ang hahawak ng posisyon na iyon.

Maraming aplikante na qualified, kaya lang ay hindi magkasundo sa sweldo, hindi naman kasi kalakihan ang offer ng kompanya na paunang buwanang sweldo.  Ang mga benefits naman ay kumpleto.

Mayroon na napili si Kritoff na pumayag naman sa offer ng kompanya na salary, ikinunsulta pa rin naman iyon kay Mr. Reyes at pinabahala na lang sa kanya ang desisyon.  Babae ang aplikante, maganda at bata pa dahil 24 pa lang ito.  Ana Marie Castro ang buong pangalan ng bagong accountant.

“Saan ka nga pala nauwi Ana, dapat ay sa malapit ka lang dito sa opisina para hindi ka mahirapan sa byahe.” Wika ni Kristoff sa kanyang interview.

“Nagboard po ako malapit lang dito Sir, isang sakay lang ng Jeep at siguro ay wala pang 15 minutes ang byahe.

“Mabuti kung ganon.  Nakalagay dito na sa Davao ang province mo at sa Davao ka rin nagkolehiyo.  Bakit dito mo naisipan magtrabaho?”

“Pinangarap ko po talaga, bata pa ako, na makarating na Manila, kaya ng mamatay ang mother ko ay nagsabi ako sa aking father na gusto ko na dito ako magtrabaho.  Pinayagan naman ako.  Natanggap ako sa isang restaurant, kaya lang ay contractual lang, kaya nang mabasa kong may bakante dito sa inyong kompanya ay kaagad akong nagpunta at nag-apply.  Swerte naman at ako ang napili.”

“Okay, wala na akong tanong, ipakila na kita sa dating accountant para mag turn over sa iyo ng mga dokumento at kung ano ano ang kanyang ginagawa.  Maipakilala ka na rin sa makakasama mo sa departamento mo.”

“Salamat po.”

“Pagbutihin mo ha.  Sabihin ko sa iyo ang totoo, maraming mas kwalipikado sa iyo kung experience ang pag-uusapan.  Wala ka pang isang taon na nag-wowork at hindi pa bilang isang accountant.  Sa totoo lang, magaan ang loob ko sa iyo at iyon ang naging basehan ko para kunin ka.  Pagbitihin mo para matuto at kung may ibang opportunity sa ibang kompanya ay malaki na ang laban mo.  Okay?”

Öpo, makaasa po kayo.”

-----o0o-----

Masipag, matiyaga at pay pagnanasang matuto ang bagong accountant na si Ana Marie.  Madalas na siya ang naiiwan sa opisina sa oras ng uwian.  Ayaw daw niyang may maiiwang trabaho na hindi tapos.

Hindi lingid kay Kristoff ang kasipagang iyon, madalas niya itong palihim na inoobserbahan, kaya sa loob lamang ng tatlong buwan ay ginawa na niya itong permanent employee at nadagdagan pa ang sweldo.  Tuwang tuwa naman si Ana at kaagad na naibalita sa ama ang masasabi na niyang tagumpay.

May isa pa siyang naobserbahan nitong mga nakaraang buwan.  Si Kiel ay palagi ng nag-stay sa office at pinagaaralan ang operasyon na kompanya.  Sa tingin niya ay nagseryoso itong bigla.  Madalas niya itong kasama para mag-inspect sa production area at ipinapaliwanag kung bakit kailangan gawin iyon.  Lahat ng aspeto sa pagmamanage ay kanyang itinuro sa kasintahan.

Maging ang ilang mga report ay ang binata na ang pinagagawa ni Kristoff.  Masayang ibinalita naman niya ito sa kanyang boss na ama naman ni Kiel.

“Kiel, naipaliwanag at naituro ko na sa iyo kung paano patakbuhin ang ating operasyon, siguro naman ay alam mo na at hindi na malilimutan pa ang mga imporanteng bagay bagay ha.  Dapat siguro ay ang financial aspect naman ang bigyan mo ng pansin.  Magobserba diyan sa accounting, magtanong tanong ka kay Ana Marie kung ano ang importanteng ginagawa pati mga kinakailangang ireport sa gobyerno.” Wika ni Kristoff.  Pinapunta na niya ang binata sa area ng accounting department.

Sa malaking pagbabagong iyon ng kasintahan ay higit ang kanyang kasiyahan, kahit papano ay nababawasan ang kanyang trabaho at nabibigyan na niya ng mahaba haabng oras ang iba pa nilang negosyo.  Madalas na niyang pasyalan ang kanilang real estate business at ang kanilang grocery store at mga branches nito at ang kabubukas pa lang na nabili nilang franchise ng sikat na chicken at burger fastfood restaurant.

Kapag wala siya sa opisina sa garment, na siyang home base niya, ay si Kiel ang pansamantalang namamahala doon ngayon.

-----o0o-----

Flashback

Nagsumikap ng husto ang batang Kristoff hindi lang para kumita ng pera.  Lahat ng pwedeng pagkakitaan ng pera ay kanyang sinusubukan.  Alam niyang magugutom siya kapag nagtamad tamaran siya.  Ipinangako rin niya sa sarili na hindi na siya manghihingi ng limos kaylan man.

Maging sa pag-aaral ay tutok na tutok siya.  Kahit na pagod ay hindi man lang siya lumiliban kahit isang beses.  Pasalamat na lang niya at malakas ang kanyang pangangatawan at hindi siya nagkakasakit.

Hangang hanga ang mga guro sa kanya,  Determinado at subsub ang ulo sa pag-aaral. Palagi tuloy siyang napupuri at ginagawa pang ehemplo para gayahin raw ng mga kaklase at ibang estudyante.

Hindi nakapagtatakang siya ang maging valedictorian sa kanyang pagtatapos ng elementarya.  Para sa kanya ay isa na itong napakalaking accomplishment.  Sa kanyang veledictory speech ay maraming mga magulang, guro at maging ang kapwa graduate ang naluha. 

Narito ng ilang bahagi ng kaniyang talumpati”

Hindi naman lingid sa marami dito ang naging karanasan ko matupad lang ang aking mga pangarap.  Maaga kaming naulila ng aking kapatid na babae.  Para lang may makain ay nagawa naming mamalimos, manghingi ng pagkain, nagpapaawa.  Ayaw ko maranasan ng nakababata kong kapatid ang hirap kaya ng may nagalok na alagaan siya ay hindi na ko nagdalawang isip na ibigay ang aking kapatid sa kanila na hindi ko man lang nakilala ang pangalan.  Napakasakit nang aming paghihiiwalay, subalit wala akong kayang gawin dahil napakabata ko pa.

Nagsikap, nangalakal, nag-kargador, naghakot ng basura ng mga may kaya para sa konting barya na kikitain,  Kahit papano ay nakakaraos ako.  Ipinangako ko na pansamantala lang ang aking paghihirap.  Magsusumikap ako para makapag-aral at makapagtrabaho ng marangal kaya nagpursigi akong mag-aral.

Trabaho at aral ang aking ginawa sa araw araw, wala akong pahinga at eto ngayon ako, nasa inyong harapan, nagsasalita, nagkukuwento.

Hindi ko sinasabi sa inyo ang aking karanasan para magyabang.  Gusto ko lang ipaalala sa mga batang narito, sa aking kapwa magtatapos na dapat ay matuwa sila at lalo pang pagsikapan ang pag-aaral ng sa gayon ay hindi nila maranasan ang nararansan ko sa ngayon.

Sa aking mga kapwa magtatapos, kung sa tingin ninyo ay nahihirapan na kayo sa dami ng leksyon, tapos ay marami pang inuutos o ipinagagawa ang inyong mga magulang, isipin na lang ninyo ako, ang aking ginawa, ang aking pinagdaanan ng sa gayon ay masabi ninyo na napaka swerte pa rin ninyo.  Maniwala kayo.

Sa puntong ito ay marami akong gustong pasalamatan, mga taong humubog sa aking pagkatao, naging gabay sa aking paglaki at sa aking magiging kinabukasan.  Una ay ang Diyos na siyang nagbigay sa akin ng buhay at lakas ng loob para lumaban sa mga pagsubok, pangalawa sa aking mga magulang na walang inisip kundi ang aming kapakanan, sayang nga lang at hindi na nila ito makikita, pangatlo sa aking mga kapitbahay, na walang sawang nagbibigay sa akin ng pagkain at nagkabit pa ng ilaw sa kanilang harapan para may liwanag na tumanglaw kapag nag-aaral ako sa gabi.  Wala po akong ilaw sa bahay dahil wala akong pangbayad sa Meralco hehehe. 

Nagpapasalamat din ako sa aking mga kaklase na hindi ako minaliit dahil sa aking kalagayan sa buhay, bagkos ay kinaibigan pa ako at hinahatian sa mga dala nilang baon, sa aking mga guro na nagpapalakas ng aking loob para ipagpatuloy ang aking pag-aaral at pagtulong pinansyal sa tuwing may gastusin sa aming project at syempre sa minamahal naming Prinicipal na si Mrs. Nolasco na siyang nagsilbing aking adviser.  Siya po ang aking hinihingan ng payo sa aking mga problema, siya po ang aking nilalapitan para humingi ng opinyon.  Mahirap talaga ang walang magulang.  Kung meron mang akong hindi nabanggit ay pagpasensyahan na po ninyo.  Buong puso ang aking pasasalamat.

Bilang pang wakas, ay gusto ko pong magpasalamat sa kumupkop sa aking bunsong kapatid na si Ana.  Maraming maraming salamat po, kung sino man kayo.

Kay Ana, patawarin mo ako.  (Doon na tumulo ang luha ni Kristoff.  Hindi na niya nakaya pang pigilan ang pagpatak ng kanyang luha.)  Patawarin mo ako dahil walang nagawa ang iyong kuya, hindi kita nakayang alagaan.  Sana sa ating muling pagkikita ay mapagtawad mo ako.

Maraming salamat po.

End of speech

Malakas na palakpakan ang sumunod, maraming nagpapahid ng kanilang luha, mga guro, mga magulang at ibang nanonood at ang mga estudyante.

-----o0o-----

Matapos ang speech na iyon ay may mga lumapit kay Kristoff na nag-aalok na siya ay kupkupin at papag-aaralin.  Tinanggihan niya lahat ng mga offer na iyon.

Sa paaralan ding iyon siya pumasok ng high school at gaya rin ng inaasahan ay siya rin ang nagkamit ng pinakamataas na karangalan.

College na siya.  Napaghandaan na naman niya sakaling hindi siya makakuha ng scholarship.  Swerte naman at nabigyan siya ng full scholarship at may monthly allowance pa sa isang kilalang unibersidan na mayayaman ang nag-aaral at pinatatakbo ng mga pari.  Doon niya nakilala si Kiel Reyes, gwapo, mayaman.

Magkaklase sina Kristoff at Kiel, naging magkaibigan.  Hindi naman issue kay Kiel ang pagiging bakla ng una.  Marami na raw itong naging kaibigan na bakla kahit na noong nasa high school pa lang ito.  Inamin rin niya na nagkaroon na siya ng baklang karelasyon, lihim nga lang iyon.

Habang nagkukuwentuhan ang dalawa ay nabanggit ni Kristoff na gusto niyang magtrabaho kahit na part time lang.

“Baka pwede ka sa amin.  Malapit lang sa uni ang factory, dyan lang sa Cubao.  Irefer kita kay Papa at baka may mapaglagyan sa iyo.  Iba-back-up kita.  Gusto mo.” May konting yabang na wika ni Kiel.

“Talaga!  Kompanya ninyo?  Sige, malaking tulong sa akin kapag napasok ako roon.” Eksayted namang tugon ni Kristoff.

Noong araw ding iyon, matapos ang klase, ay isinama na ni Kiel sa opisina si Kristoff sakay ng kotse nito. 

“Nasa loob ba si Papa?” Tanong ni Kiel sa sekretarya. “Pasok na ako ha.”

Pinagbigyan naman ng kanyang Papa ang kanyang pakiusap.  Binigyan nito si Kristoff ng trabaho sa bodega.  Madali lang naman dahil inbentaryo ang kanyang hahawakan.  Dahil umaga ang pasok nila ay sa hapon na siya pinapapasok.

“Kristoff, paki subaybayan lang itong anak ko ha.  Alam kong madalas siyang maglakwatsa.”

“Makaaasa po kayo Sir.”

Simula noon ay mas lalo pa silang nagkalapit, lalong naging close.  Araw araw ay sakay na siya ng kotse ni Kiel para pumasok sa gtrabaho.  Lagi nang tumatambay itong si Kiel sa factory, wala naman siyang ginagawa kahit na ang ibig sana ng ama nito ay pag-aralan din kung paano tumakbo ang kanilang negosyo.  Tinagtamad pa raw at pagka-graduate na lang daw.  Hindi na pinipilit pa ni Mr. Reyes ang anak at baka pag-awayan pa nila.  Na spoiled kasi sa ina na yumao.

Sa pagdaan ng mga araw ay dumalang na rin ang pagtambay tambay sa factory itong si Kiel.  Pagkahatid sa kaibigan ay sumisibad na rin ng alis at ang dahilan ay uuwi na sa kanilang bahay, pero ang totoo ay maglalakwatsa lang.

Lingid sa kaalaman ni Kiel ay unti unting nadedevelop sa kanya si Kristoff, tumibok ang kanyang puso, umusbong ang pagmamahal sa kaibigan.  Sinarili lang naman iyon ng binata dahil sa hindi pwede dahil staight si Kiel at maraming babaeng nililigawan at naging nobya.  Isa pa ay magkalayo ang estado nila sa buhay.  Sabi nga ay langit at lupa ang agwat nila.

May humahanga rin naman kay Kristoff, makisig din siya at kung naging babae lang ay napakaganda niya.  May estudyante nga na muntik nang makaaway ni Kiel dahil sa ang akala nito ay pinopormahan ang kanyang kaibigan.  May konting saya na naramdaman si Kristoff noon dahil sa nag ke-care din pala sa kanya ang binata at maaring nagseselos pa.  Hindi man palaging nababatayan ni Kiel ay madalas naman ang paalala sa kaibigan na huwag basta basta maniniwala sa mga sinasabi ng mga lalaking iyon.

“Bakit naman.  Hindi ka ba dapat paniwalaan ng mga babaeng pinopormahan mo?” sopla ni Kristoff.

“Iba naman ako, tapat ako magmahal. Kahit nga sa mga kaibigan ay loyal ako eh.  Loyal naman ako sa iyo ah.”

“Ihhhhhhhh parang totoo.  Tara na at baka ma late na ako sa trabaho.  Hindi pa tayo nakain, doon na lang sa canteen sa factory tayo kumain.

-----o0o-----

Birthday ni Kiel.  Nagkaroon ng konting salo salo sa bahay nila,  Imbitado ang ilang malalapit na kaibigan, kaklase at barkada at syempre si Kristoff.  Naroon din ang sinasabing kasalukuyang karelasyon niya na si Pamela.

Hapunan naman ang party kaya bandang seven PM ay nagumpisa na ang kainan.  Hindi naman talagang party na may sayawan at tugtugan, para lang ordinaryong get together.  Maraming pagkain at syempre may alak at beer.

Sa may swimming pool naka set jup ang mga mesa kaya libre ang gustong lumangoy.  Masayang nagiinuman ang mga kalalakihan habang ang ilang kababaihan ay nasa isang mesa at nagkukuwentuhan.  Nasa grupo man ng kalalakihan si Kristoff ay hindi naman siya sumasabay sa pag-inom dahil hindi siya sanay na uminom.  Hindi kasi siya natutong uminom o kahit paninigarilyo.  Wala siyang bisyo kahit na anoman.  Parang ang pagtatrabaho ang naging bisyo niya.

Pinagmasdan niya si Pamela, ang GF ni Kiel.  Maganda ito, maputi, makinis ang balat.  Iisa lang ang pintas niya sa babae, may pagka suplada ito at hindi sumasali sa kwentuhan ng mga babae.  Manabuti pa nitong bumuntot kay Kiel.  Asikasong asikaso naman ito ng binata.

Tuloy ang inuman at medyo na bobore na si Kristoff.  Hindi naman kasi siya makasabay sa mga pinagkukuwentuhan ng mga kalalakihang iyon.  Wala kasi siyang ka-close man lang sa mga bisita ng kaibigan, maging ang kaklase nila

Medyo nainis pa siya ng humiwalay ang dalawa at nagtungo sa isang sulok sa may swimming pool. Medyo madilim doon at maraming matataas na halaman. Nasaksihan niya ang paglalampungan ng dalawa na kahit na may nakakakita ay tila walang pakialam.  Sa ikinikilos ni Kristoff ay hindi maikakailang nagseselos ang binata.

Medyo lumalalim na ang gabi, marami sa mga bisita ay umuwi na lalo na ang mga kababaihan.  Gusto na rin sanang magpaalam ni Kristoff para umuwi na, ang problema ay hindi niya kabisado ang lugar, at kung saan sasakay.  Nasa isang pangmayamang village kasi sila.  Isa pa ay hindi niya mahagilap si Kiel dahil nawala na ito sa kanilang pwesto kanina.

Nang muling lumabas ay lukot na ang kanyang polo at maging ang damit ni Pamela na parang nakipag-away dahil pati ang buhok ay nawala sa ayos.

Nagpaalam na ang iba pang natitirang barkada.  Nakiusap siya kung pwedeong makisabay hanggang sa labasan lang para sumakay ng bus o kahit taxi. Nadinig pala siya ni Kiel at sinabing siya na ang maghahatid sa binata.

“Paano si Pamela?”

“May kotse siyang dala.”

“Sa kanya na lang kaya ako makisabay, baka pwede naman.”

“Suplada yun, baka mapahiya ka lang. Hintay ka na lang diyan at ihahatid ko lang sila sa may gate.

Wala nang nagawa pa si Kristoff kundi ang maghintay.

“Dito ka na lang matulog Kristoff, medyo hilo pa kasi ako, may karamihan kasi ang nainom ko.” Wika ni Kiel pagkahatid sa mga bisita sa labasan.

“Ha!  Pero….”

“Wala nang pero pero, halika na.” aya ni Kiel na hinatak na sa kamay ng kaibigan.

“Pasok na!”

“Kaninong kwarto ito?”

“Sa akin, kanino pa.”

“Dito mo ako patutulugin?”

“Saan pa!  Tabi tayo, malaki naman ang kama ko.  Para namang babae ito, hindi kita aanuhin.” Nakangiting turan ni Kiel na parang nang-aasar.

Nag-aalangang mahiga si Kristoff, hindi kasi sanay na makitulog sa ibang bahay lalo na at may katabi pa sa higaan.  Wala na naman siyang magagawa pa ay nanghiram na lang siya ng towel at makiki-shower na muna.

“Meron diyan sa cabinet, kumuha ka na lang.  May extra rin akong toothbrush, gamitin mo na kahit alin diyan.

“Saang cabinet”

“Sa loob ng banyo.” Itinuro niya ang banyo na nasa loob ng kwarto.

Pumasok na siya kung saan itinuro ni Kiel ang banyo.  Sumilip siya sa loob, humganga sa nakita.  Lumabas sandali dahil parang hindi makapaniwala.  “Kiel, banyo lang ba ito.”

“Oo naman.  Bakit?”

“Banyo pa lang eh bahay ko na at ang ganda ganda at ang bango  Nakakahiyang gumamit at baka marumihan.”

“Hahaha, tumigil ka nga, bilisan mo na at susunod pa ako.  Gusto mo, sabay na tayo.”

“Ha! Ah eh hindi.”  Nagmamadaling pumasok si Kristoff at nag lock pa ng pinto.

-----o0o-----

Nakatapis na lang ng twalya si Kiel pag labas ng banyo. May isa pang mas maliit na towel na siya naman niyang ginagamit pangtuyo ng kanyang buhok.  Bakat ang itinatagong kayaman niya sa harapan kaya napagtanto ni Kristoff na wala pa siyang suot na brief.  Hindi na nito napigil na isatinig ang paghanga sa katawan ng kaibigan.

“Ang ganda ganda pala ng katawan mo Kiel, parang siksik na siksik sa laman at ang mga muscle mo ay tasa tamang proportion na.  Kaya pala ang ganda mong magdala ng damit dahil wala kang katiyan tiyan.” Papuri ni Kristoff.

“Masarap din ito hehehe.  Joke lang.  Palagi kasi akong nagdyi-gym.  Ang sa iyo rin naman ah, seksi hehehe.  Payat ka pa lang ng konti pero okay na naman ang muscle mo.  Sama ka sa aking mag-gym.”

“Simula kasi ng hindi na ako magkargador ay medyo namayat nga ako.  Siguro ay dapat umekstra ekstra ako sa pagkakargador kapag walang pasok sa eskwela at sa trabaho.”

“Tumigil ka nga, sama na lang kita sa pagdyi-gym ko.  Sunduin kita sa inyo pag Sunday.  Nga pala, saan ba ang bahay ninyo.”

“Huwag mo nang alamin, hindi bagay sa iyo ang umapak doon.”

“Grabe ka naman!  Masyado mong minamaliit ang sarili mo.  Basta sabihin mo ang address mo at susunduin kita.”

Nagbihis na si Kiel, doon mismo siya nagtanggal ng twalya at tumambad sa paningin ng kaibigan ang kanyang kahubdan.  Nakapagtakip tuloy ng mata ang mahinhing binata. Nang masigurong nakabihis na ay saka lang nito tinanggal ang kamay sa mga mata.  Nagtama ang kanilang mga mata, nakatingin pala sa kanya si Kiel.  Napapailing.  Ihinagis na nito ang twalya sa lagayan ng gamit na damit.

“Bakit hindi mo isinampay.  Babaho iyon.” Sita ni Kristoff.

“Kukunin yan ng labandera bukas.  Yung ginamit mo nga palang twalya, saan mo inilagay?”

“Isinampay ko doon sa banyo.  Isang gamit lang. lalabhan kaagad.  Madali yang kukupas.  Ganun pala talaga kapag mayaman ano?”

“Ay naku Kristoff, halika na nga at mahiga ka na.  Matulog na tayo.

Nahiga na naman ito pero malayo ang agwat kay Kiel, naglagay pa ng unan sa gitna nila.

“Alam mo Kristoff, natutuwa ako sa iyo, siguro ay birhen ka pa.  Wala ka pa bang experience?”

“Experience saan?”

“Sa sex.  Kasi kung maka arte ka ay napaka inosente.  Masyado kang pabebe, pa dalagang
Filipina, mahinhin.”

“Naku Kiel ha!  Anong akala mo sa akin, pokpok.  Syempre, wala pa at saka iniingatan ko talaga ang puri ko dahil sa mahal ko lang ibibigay ito no.  Hindi ako katulad ng syota mo.”

“O!  bakit nasama sa usapan si Pamela.  Labas siya dito ano.”

“Eh saan kayo galing kaninang nawala kayo, tapos paglabas ninyo ay lamukot na ang mga damit ninyo.”

“Secret! Hehehe.  Selos ka ano.”  Neknek mo.  Bakit naman ako magseselos.”

“Kung hindi ka nagseselos, eh di inggit ka.”

“Lalo namang hindi.  Tulog na nga tayo.” Hinatak niya ang kumot hanggang leeg na akala mo nga ay isang tunay na dalagang Filipina na prinoprotektahan ang sarili dahil biglang lapit si Kiel sa kanya.

“Sagutin mo nga muna ako, selos ka ano.”

“Hindi!”

“Yung totoo.  Kung hindi hahalikan kita.  Selos ka ano?”

“Hindi nga!”  Isang halik sa pisngi ang iginawad ng  kaibigan. 

“Kiel” ang nasambit lang ni Kristoff.

“Selos ka ano?”

Umiling lang siya, kaya sa kabilang pisngi naman siya hinalikan.

“Kiel.”

“Huli na ito, selos ka ano.”

“Hin… umpp umop Kiel, ummpp ump ump, Kiel, ump ump ump, Kiel. Ump ump ump Kiel.” Paulit ulit na halik sa labi ni Kiel at puro Kiel lang naman ang nasambit ni Kristoff.  Wala naman resistance buhat sa binata.

Mukhang nasarapan si Kiel at ipinagpatuloy na ang paghalik, pilit na ibinubuka ang labi ng kaibigan gamit ang dila.  Napilitan tuloy siyang pisilin ang magkabilang pisngi, dahilan para bumuka ang bibig nito at nagkaroon ng pagkakataon na maipasok ang dila niya sa loob ng bunganga nito.

Kakaiba ang nadama naman ni Kristoff, dumagundong ang kanyang dibdib, naginit ang mukha na hinayaan na lang ang ginagawa ng kaibigan.  Maya maya ay ang leeg na ang hinahaikan nito, kinakagat, dinidilaan.

“Uhm Kiel, uhmm Kielll  hmmmm Kiel.” Impit na ungol niya habang patuloy sa paghalik at pagdila si Kiel.

“Mahal mo ba ako, sagutin mo naman ako.  Kasi ay mahal na kita, maniwala ka, mahal kita Kristoff.”

Walang sagot mula sa naguguluhang si Kristoff.  Hindi siya makapaniwala sa sinabing iyon sa kanya.  Sa isipan ay gusto lang siyang paaminin kaya sinabi ang ganon at hindi kelan man mangyayaring mahalin din siya.  Minahal na niya si Kiel, matagal tagal na rin, nagselos din siya kay Pamela at nanis sa biglaang pagkawala nila at pagkatapos ay lumabas na gusot ang damit at buhok.

Huminto sa paghalik si Kiel at  tumitig  sa nakahigang si Kristoff na may bakas pa ng pagka bigla.  “Sabihin mo naman na mahal mo rin ako Kristoff. Hindi ako nagbibiro, mahal na kita. Hindi ko alam kung kelan pa, basta na lang naramdaman ko na mahal na kita.” Masuyong wika ni Kiel na tila maiiyak pa.

Sinuri ni Kristoff ang mga narinig niya buhat sa kaibigan at kaklase, inarok ang katapatan sa bawat katagang binitawan, at muling tinitigan ang binata.  Naramdaman naman niya ang kataptan ng sinabi sa kanya, hindi na rin niya nakuha pang magkunwari at inamin na rin ang saloobin.

“Mahal din kita Kiel, matagal na.  Oo nagselos ako kay Pamela, hindi lang kay Pamela kundi sa iba pang babaeng nababalitaan kong iyon idine-date.  Nasasaktan ako, pero wala naman akong magagawa eh.” Umiiyak na sagot ni Kristoff.

“Pangako, makikipaghiwalay na ako kay Pamela at hindi na ako manliligaw pa sa kahit na sinong babae maliban na lang kung wala na tayo at hindi mo na ako mahal at ganon din ako sa iyo.  Pinapangako ko iyan.”

Muling siniil ng halik ng Kiel ang labi ng kanyang mahal, hindi naman makatugon ng halik ang binata dahil hindi siya marunong humalik.

“Hindi ako marunong humalik Kiel, ikaw ang first kiss ko, ikaw pa lang ang nakahalik sa akin.”

“Gayahin mo lang ako.”

Ganon nga ang ginawa ni Kristoff, madali naman siyang natuto, nakipaglaban na ng laplapan, sipsipan ng dila at kainan ng laway.  Napapaungol pa siya sa sarap ng halik na iyon.

Kumalas si Kiel.  “Lahat ng gagawin ko sa iyo ay gagawin mo rin sa akin ha.” Wika ni Kiel.  Hinubaran muna niya ang binata sa suot nitong tshirt at short.  Medyo nahiya pa sa ginawang iyon sa kanya.  Hindi na lang siya kumibo.

Sinimilan niya sa paghalik sa leeg, pagkagat kagat ng bahagya at pagdila roon.  Sunod ay pinagapang ang bibig sa may balikat hanggang braso at itinuloy sa dibdib.  Tila nagmememorya naman itong si Kristoff na tinatandaan kung saan ang tinutunton ng dila ng katalik subalit ng ang kanyang dibdib at utong na ang nasaling ay nawala na sa sarili at malalakas na ungol na lang ang lumabas sa bibig.

“Kiel, Kiel, Kielll ang sarap ng ginagawa mo, ang sarap talaga uhmmmmmm.”

Padausdos ng padausdos ang katawan ni Kiel, pababa ng pababa naman ang labi at dila niya sa katawan ni Kristoff, hindi na tumigil sa kauungol.  Nang sumapit na siya sa may puson ay sandaling paikot lang ng dila ang kanyang ginawa at nahiga na at si Kristoff naman ang pumalit. 

Madaling natuto ang inosenteng binata, nagawa niyang lahat ang gustong ipagawa sa kanya ni Kiel, mas may lambing lang at init dahil sabik na sabik ang binata at gusto talagang masiyahan ang minamahal na kaklase.  Matapos magayang lahat ay inutusan naman siya na isubo na ang titi nito, chupain, susuhin.  Sa maiksing instruksyon ay nagawa naman mahusay ni Kritoff  ang ipinagagawa sa kanya dahil talagang napaungol si Kiel sa sarap.

“Kelangan na talagang maging akin ka na mahal, seselyuhan na kita, promise, masisiyahan ka rin.” – si Kiel.

“Anong seselyuhan, anong gagawin mo at bakit mo hinuhubo ang aking brief?” -  si Kristoff

“Akong bahala.” May kinuha sa kahon ng study table si Kiel, isang pampadulas at pinahiran ang kanyang ari maging ang butas ni Kristoff.  Dinamihan na niya para daw madulas na madulas.

Iginiya na niya ang kanyang burat sa likoran ni Kristoff, umulos, pauli uli.  Nahirapan makapasok sa lunga ang daga, nasasaktan na si Kristoff at nakiusap na huwag nang ituloy.  Hindi naman siya pinakinggan ng binata, desidido na talagang selyuhan ang kweba ng kanyang mahal na kaklase.

Napakalakas ng hiyaw na nagmula kay Kristoff ng maipasok na ng buo ang alaga ni Kiel.  Umariba ng ng todo ito at ang kangina’y palahaw, ngayon ay napalitan na ng halinghing.

“Kiel ah, Kiel ah, Kiel ah, Kiel ah, Kie ah, Kiel ah ang sarpppppppppppppppp.”

Napangiti naman si Kiel dahil nagtagumpay siyang maselyuhan ang binata at mapaligaya rin.  Jinakol na niya ang titi ni Kristoff dahil nalalapit na ang kanyang pagsabog.  Halos panabay naman sila sa pagpapalabas.

At doon nagsimjula ang lihim nilang relasyon.

 

 

Itutuloy………………