Ang Mga Sakristan (Part 12)

 

Ang Mga Sakristan (Part 12)

 

Third Party POV

Mabilis na naikabit ni Randy ang dalawang spy camera sa kwarto ni Father Dante. Naisagawa niya ang plano sa pamamagitan ng pakikipagtalik ni Kerwin sa pare. Matapos maikabit at masigurong walang bakas na naiwan ay binalak din ni Randy sa pumasok ng banyo para sana maki-join, subalit sarap na sarap si Kerwin na kinakantot ng pare. Nasaktan siya sa nakita, matitiis niya ang nakitang kalaswaan pero lubos na sakit ng dibdib ang naramdaman niya ng marinig ang mga katagang…“Father, kantutin na ninyo ako, pasukin na ninyo ako, hindi ba dati pa ninyong gustong gawin iyon? Payag na po ako dahil mahal na mahal kita father.”

Hindi niya kinaya kaya nagbihis na siya muli, gusto na sana niyang umalis ng walang paalam, kaya lang ay magtataka si Kerwin at maging si Father, baka mabisto pa ang kanilang plano. Nahiga na lang siya sa sofa at nagkunwaring natutulog.

Samantala ay patuloy pa rin ang paglulunoy ng dalawa sa kamunduhan. Nalunod na si Kerwin sa ligaya na dulot sa kanya ng pare, nalimutan niya si Randy, hindi na niya naalala pa.

Matapos na labasan sila pareho ay saka pa lang parang natauhan si Kerwin, nawala na sa kanyang isipan na nasa paligid lang si Randy. Nagmamadali na silang nagbanlaw. Matagal din silang nanatili at nagniig sa banyo.

Naunang lumabas si Randy at nakita niyang nakahiga sa sofa si Randy, nakatakip ang braso sa kanyang mga mata. Hindi niya malaman kung bakit para siyang kinabahan. Usapan kasi nila na kapag natapos na ito sa ginagawa ay papasukin nito sila sa banyo. Nalimutan na niya ang usapang iyon at ang namayani ay ang kanyang pagkalibog sa pare.

“Randy, Randy,” mahina bigkas ni Kerwin sa pangalan ng BF.

“Nakatulog na ba si Randy. Napatagal kasi ang paliligo natin Kerwin. Sandali lang ako ha at magbibihis na ako. Hintayin ninyo ako,” wika ni Father Dante.

“Kanina ka pa ba natapos Randy? Bakit hindi ka pumasok? Usapan natin na papasukin mo kami,” nag-aalalang tanong ni Kerwin.

“Sumama kasi ang pakiramdam ko, natuluyan na ang aking sipon,” tugon ni Randy na pasinghot-singhot. Inuhog na siya dahil sa pag-iyak.

“Ano bang kailangan ninyo sa akin?” usisa ng pare.

“Ako po ay wala Father, si Kerwin po ang may kailangan, sinamahan ko lang po, sabihin mo na at nang makaalis na tayo, madilim na sa labas,” wika ni Randy.

Natigilan si Kerwin, hindi ganon ang usapan nila. Napatingin siya sa BF na parang nag-uusisa, bigla naman lumingon sa iba si Randy. Minabuti na lang niyang siya ang magsalita.

“Father, medyo kasi kapos ang parents ko, may kailangan po akong bilhin para sa aming project sa school, nahihiya naman akong manghingi kay Nanay, baka po pwedeng makahiram sa inyo ng pambili, babayaran ko rin po kapag nakaluwag na sina Nanay,” alibi ni Kerwin.

“Magkano ba ang kailangan mo?”

“Tatlong libo lang po.”

“Sandali lang ha. Ikaw Randy, wala ka bang project? May panggastos ka na ba?”

“Opo Father,” sagot ni Randy na hindi tumitingin sa pare.

Pumasok muli ng silid si Father at paglabas ay inabot ang perang lilibuhin kay Kerwin. “Limang libo na iyan at baka kulangin pa. Hindi mo na kelangan pang isoli o bayaran pa ha, tulong ko na sa iyo iyan,” wika ni Father.

“Thank you Father.”

“Wala bang hug at kiss?”

Napalingon na naman si Kerwin sa banda ni Randy bago nilapitan si Father, niyakap at hinalikan sa pisngi. Subalit biglang lingon ni Father at nagtama ang kanilang bibig. Tuluyan nang hinalikan ng pare si Kerwin sa labi, matagal sa harap mismo ni Randy. Asiwa man si Kerwin ay tinugon na ring ang halik ng pare.

“Salamat po uli Father, magpapaalam na po kami,” wika ni Kerwin.

“Ingat kayo ha. Ihatid ko na kayo sa gate.”

-----o0o-----

Naninibago si Kerwin sa ikinikilos ni Randy, tahimik ito at hindi siya kinakausap. Gusto man niyang magtanong ay hindi niya na ginawa. Naisip na lang niyang itanong ang tungkol sa camera.

“Buti at kaagad mong naikabit ang kamera.”

“Oo, i-check mo na lang pagdating sa bahay mo, wala tayong internet dito kaya hindi gagana dito.”

“Eto nga paka ang pera. Siguro ay ibigay na lang nating kay James para wala na tayong paghahati-hatian, sobra pa ito.”

“Hindi. Sa iyo yan eh. Hindi ba’t bigay sa iyo iyan ni Father.”

Nawalan ng kibo si Kerwin, nagtatanong ang kanyang titig kay Randy. Tumahimik na lang siya ng hindi na sila magtalo pa. Nagpatuloy na silang maglakad ng hindi nag-uusap. Pagdating sa kanto, papasok kina Kerwin ay nagpaalam na ito tutuloy na sa kanila. Iniwan na nito si Kerwin na natulala at nagiisip.

-----o0o-----

Hindi na nakakain ng hapunan si Kerwin, nagtuloy na siya kaagad sa kanyang silid at nahiga na, iniisip ang iginawi ni Randy kanina. “Ano ba ang ginawa ko at bigla na lang nagbago ang mood ni Randy. Nagselos ba siya kay Father. Nakita ba niya ang ginawa namin ni Father? Kung nakita man niya, ay batid naman niya ang mangyayari, napag-usapan na namin iyon, ano bang mali? May nadinig kaya siyang sinabi ko?” wika ni Kerwin sa sarili.

Inalala niyang mabuti ang nangyaru kanina sa banyo. “Baka may nasabi akong hindi niya gusto. Putek!” bulalas niyang sabi. May naalala kasi siya na maaring narinig ni Randy

… “Father, kantutin na ninyo ako, pasukin na ninyo ako, hindi ba dati pa ninyong gustong gawin iyon? Payag na po ako dahil mahal na mahal kita father.”….

“Iyon kaya ang narinig niya? Shet!”

Isa pang alaala ang nagbalik sa kanyang isipan. “Kalimutan mo na si Father, akin ka lang at hindi ako mahilig magpa-share.”

Nasiguro ni Kerwin na nagselos si Randy kay Father dahi sa narinig na sinabi niya sa pare. At dahil sa ayaw na talagang makipag sex pa siya sa iba lalo na at nagpakantot pa ay labis niyang sinaktan si Randy.

Hindi rin talaga maipaliwanag ni Kerwin ang naramdaman kanina, totoong nasabik siya sa pare, totoong ginusto niyang pakantot dito at totoong nasiyahan siya, higit na nasiyahan sa ginawa nila ni Randy.

“Nagiging salawahan ako, ano itong nangyayari sa akin?” wika niya sa sarili. Naiyak na lang siya sa kalituhan hanggang sa makatulog na

-----o0o-----

Tulad ni Kerwin ay hindi na rin kumain ng hapunan si Randy, nawalan na ito ng gana. Marami siyang tanong sa sarili tulad ng… kung minahal talaga siya nito. Dinig na dinig kasi niya kung paano sinabi nito na mahal na mahal nito ang pare at ito pa ang nag-aya na kantutin na siya.

Nakita at nadama rin niya sa reksyon ni Kerwin kung gaano ito nasiyahan, kung gaano ito kasabik at nang halikan ito ng papaalis na sila ay kitang kita niya ang kasabikan sa isa’t isa na kung wala lang siya roon ay maaring may nangyari pang iba.

Naisip niyang makipagkalas na lang sa binatilyo, pero naisip din niya na sila ang nagprisinta na gawin ang miysong iyon at batid nilang dalawa na ang pakikipagtalik ang pinaka the best na magagawa nila para isakatuparan ang plano. Nagsakripisyo ng ang kanyang BF.

Sumasakit na ang ulo ni Randy, hindi na niya alam ang kanyang gagawin. Napaluha na naman siya hanggang sa makatulog na.

-----o0o-----

Randy

Ewan ko kung papano ko pakikiharapan si Kerwin matapos kong marinig ang sinabi niya kay Father. Naniniwala ako na mahal pa rin niys si Father batay sa pagkasabi niya nito. Isa pa, hindi niya pinahalagahan ang sinabi niya sa akin ako lang at wala nang iba pang mapapasok ang kanyang lungga.

Nakita ko siyang nasa gate na ang aming paaralan, subalit minabuti kong iwasan na muna. Sa loob ng aming room ay hindi ko siya binati, hindi naman kami magkatabi ng upuan dahil si Tristan ang aking katabi. Nagkunawari na lang akong busy at kunwari ay may binabasa.

Nag-text ako sa grupo at sinabing mag group chat na lang pagkatapos ng klase. Ayaw ko munang makausap si Kerwin. May grupo kaming mga sakristan, kaming sampu. Dahil sa ayaw naming may makaalam ng aming plano ay gumawa uli ako ng isa pang grupo na kaming lima lang nina Tristan, James, Andy, Kerwin at ako ang miyembro para lang pagusapan ang aming plano.

Ako:           Okay na mga tol, paki check na lang ninyo sa phone nyo kung working. Working na sa akin.

Tristan:      Okay pare, galing mo.

Andy:         Malinaw pare, ewan ko lang kung gabi na.

Ako:           Maaring may kadiliman pero makukunan pa rin.

James:       Okay din sa akin. Ano ang susunod nating hakbang.  Siguro ay dapat mayroon tayong ipain.

Tristan:      Anong pain.

James:       Yung momolestyahin. Sino sa atin.

Ako:           Oo nga pala ano. Dapat ay yung marunong umarte.

Tristan:      Anong arte, yung nasasarapan?

Ako:           Hindi, yung ayaw, yung tatanggi sa gustong mangyari ni Father. Kelangan na umarte na pinipilit lang siya.

Tristan:      Hindi naman pwedeng ako dahil sa pamangkin ako.

Kerwin:      Ako alam ko kung sinong gustong maano ni Father, si James. Nabanggit minsan sa akin ni Kuya Eldon na type daw ni father si James.

James:       Bakit ako?

Andy:         Ako na lang. Hindi ko lang alam kung anong strategy para mapunta ako sa silid ni Father.

Ako:           Pwede kang humingi ng pabor, ng tulong mapa-pera o ano pa man. Alam mo na, baka humingi ng kapalit at ikaw iyon sigurado.

Napagkasunduan ng grupo na si Andy na lang, siya naman ang nagprisinta. Ang plano ay sabihin kay Kuya Eldon ang problema ni Andy at magpapasama rito para makalapit kay Father. Naka ready naman kami malapit sa simbahan para suporta sakaling magkaroon ng emergency.

Ilang araw din na wala kaming imikan ni Kerwin, sadya ko siyang iniiwasan. Nasaktan talaga ako sa aking narinig at sa aking nasaksihan. Dahil sa iisa lang ang aming pinapasukan ay hindi malayong magsalubong ang aming landas ni Kerwin.

Nauna akong lumabas ng room namin, Pauwi na sana ako ng makasalubong ko si James. Nagusap lang kami ng bahagya tapos ay nagtuloy na akong umuwi. Hindi ko naman akalain na inaabangan pala ako ni Kerwin na nagtago lang pala sa isang eskinita.

“Randy! Pwede ba tayong mag-usap?” wika ni Kerwin.

Wala na akong dahilan pa para umiwas. Nag-usap kami doon sa aming tambayan sa may ilog.

“Iniiwasan mo ba ako? Bakit?”

Wala akong masabing dahilan. Ayaw ko siyang saktan kung sasabihin ko ang totoo, kaya lang ay baka ako naman ang masaktan sa bandang huli.

“Dahil ba sa nangyari sa amin ni Father? Hindi ba usapan naman natin iyon, alam naman natin na mangyayari iyon at iyong nga ang plano, ang akitin kong makipagtalik sa akin si Father. Ano talaga ang dahilan ay ayaw mo akong kausapin, bakit nindi mo sabihin talaga ang nararamdaman mo,” tumutulo ang luha ni Kerwin habang nagsasalita.

Naawa ako sa kanya, hindi ko gustong makita na umiiyak siya. Gusto ko tuloy na yakapin siya at humingi ng sorry, ngunit paano naman ang damdamin ko. Mananatili na lang ba akong magkukunwari at ilihim na nasasaktan ako. Maraming pwedeng mangyari lalo na at muli silang nagkaniig. Totoong mahal niya si Father, dahil noon pa man ay may relasyon na sila. Ang hindi ko alam ay kung totoong mahal din siya nito. Minabuti ko nang sabihin ang totoo. Siguro ay iyon ang dapat.

“Totoong iniiwasan kita, pero talagang kakausapin kita hindi pa lang ako talaga handa. Since na narito na tayo at nag-uusap ay sasabihin ko na rin sa iyo. Binibigyan na kita ng laya Kerwin, masakit sa akin pero siguro ay mas sasakit kung patatagalin ko pa ang ating relasyon,” wika ko.

“Sa anong dahilan? Bakit hindi mo sabihin sa akin. Totoo ang hinala ko ano, yung nangyari sa amin ni Father. Akala ko ba ay napagkasunduan na natin iyon.”

“Hindi naman ang nangyari sa inyo ang dahilan. Alam ko naman na nangyari na sa inyo dati iyon at naroon pa ako. Bale wala lang sa akin iyon dahil sa ang alam ko ay fling lang ang naramdaman mo sa kanya kaya kaagad nabaling sa akin ang iyong pagtingin. Pero iba ang nasaksihan ko,” wika ko.

“Nasaksihan, kelan, kangino?”

“Matapos kong maikabit ang camera ay naghubad na rin ako at makiki-join sana ako, kaya lang ay nasa kasarapan na kayo sa inyong ginagawa. Okay lang sana pero nadinig kong sinabi mo kay Father na “Mahal na mahal kita Father”. Tapos ay hinalikan mo siya. Iba ang tingin ko sa mga halik mong iyon, sabik na sabik ka at ang pagkakasabi mo ng mahal mo siya ay feel na feel mo, hindi arte lang sadyang yung ang nararamdaman mo. Tapos ikaw pa ang humiling na kantutin ka na niya dahil matagal mo nang gustong mapasok ni Father,” wika ko. Medyo napahinto ako ng sasabihin dahil nagiba na ang aking boses, garalgal na dahil parang maiiyak na ako.

“Ramdam ko na nang sabihin mo iyon ay bukal sa iyong puso, gusto mo talaga, dahil pwede ka naman hindi pakantot sa kanya. Akala ko nga ay naselyuhan na kita, hindi pala,” Pagpapatuloy ko. Nakikinig lang siya at hindi kumikibo.

“Pinanood ko pa kayo, gusto ko talagang makasiguro na umaarte ka lang, pero hindi, mas iba ang aura mo noong kayo ni Father kasya noong tayong dalawa. Enjoy na enjoy ka at nalimutan mo nang naroon ako at maaring maabutan ko pa ang ginagawa ninyo, pero hindi mo na inintindi, kaya naniwala akong hindi mo siya nakalimutan, mahal na mahal mo nga siya. Nagbihis na lang ako uli noon at nagtulug-tulugan at kunwari ay nasipon na ng tuluyan. Nagkasipon ako kasi ay umiyak ako noon, sobra talaga akong nasaktan. Pinaglaruan mo lang ako.”

“Randy…. ikaw ang mahal ko,” wika ni Kerwin.

“Masasabi mo ba iyan sa harapan ni Father? Kaya mo bang kalimutan na ng tuluyan si Father?”

“Randy…..naguguluhan ako. Hindi ko na alam ang aking gagawin. Mahal kita, totoo yon.”

“Maari ngang mahal mo ako, pero mas mahal mo si Father, alam mo yan, at naramdaman ko iyon noon. Iba talaga ang naging arte mo, makatotohanan, kung sasabihin mo na umaarte ka lang ay napakahusay mong artista. Siguro ay kaailangan mo munang pag-aralan ang sarili mo kung sino talaga. May masasaktan ka kung ipagpapatuloy mo pa ang ating relasyon. Hihintayin ko ang oras na nagdesisyon ka na ng final, pero sana lang ay madaliin mo. Hindi ako pwedeng maghintay ng matagal.”

“Randy… pakinggan mo muna ako.”

“Sa ngayon kasi Kerwin, lahat ng sasabihin mo ay mahirap kong paniwalaan. Sariwa pa kasi ang aking nasaksihan, kaya sana ay maunawaan mo ako. Syanga pala, sana ay hindi maapektuhan ang ating plano. Kasama ka rin sa planong ito. Sana pala ay hindi ka na lang nakisali sa aming balak dahil baka hindi mo kayanin dahil mapapahamak ang mahal mo. Sana lang. Sige na, uwi na tayo.”

Nauna na akong naglakad. Mabilis siyang sumunod at yumakap sa akin, umiiyak na humihingi ng sorry. Mahal daw niya ako, pero hindi niya masabing hindi na niya mahal si Father.

Iinulak ko siya ng bahagya para lang makalas ang pagkakayakap sa akin. Nagpatuloy na ako sa paglalakad at hindi ko na siya hinintay at hindi na rin ako lumingon pa. Ayaw kong makita niya na iniyakan ko siya.

-----o0o-----

Andy

Ako na ang kusang nagprisinta na siyang gagawing pain o bait para makakuha kami ng video na gagamitin naming ebidensya para mapaalis si Father sa aming parokya. Gusto kong iganti ang ginawa nila sa aking si Kevin, pahihirapan ko sila. Nakahanda na ang bagay na gagamitin ko sa kanila. Hindi nila alam kung ano ang aking binabalak ngunit ano mang ang mangyari ay sisiguruhin kong mapapaalis sila sa simbahan namin.

Hindi pa matuloy tuloy ang aming plano dahil wala pa si Kuya Eldon. Gusto kasi naming na sabay na sila para isang beses lang na may magsasakripisyo. Nagsakripisyo na sina Kerwin at Randy. Ayaw naman magkwento kung anong nangyari, hayaan na lang daw sa kanila ang nangyari.

-----o0o-----

Linggo na naman at ako, si Kevin at si Kerwin sana ang magse-serve, subalit nag-text sa akin si Kerwin at hindi raw siya makakapag-serve, kaya kaagad kong pinapunta si Randy subalit hindi ito sumasagot. Si Tristan na lang ang aking tinawagan at kaagad naman siyang pumayag. Paparating na raw sila dahil isa siya na kakanta sa choir kasama ang iba pa.

Natapos ang misa na wala namang aberya sa mga sakristan. Maayos naman ang aming pagse-serve. Marami ring humahanga sa aming choir. Nagsolo kanina si Rusty na talaga namang napakaganda ng boses. Marami ngang nagsasabi sa kanya na sumali sa contest sa TV. Ayaw niya dahil sa nahihiya raw siya.

As usual ay kanya-kanya na namang uwi. Hindi ko na naihatid si Kevin sa kanila dahil kasabay na siya ng kanyang mga magulang na nagsimba din at gustong makita ang anak na mag serve.

“Andy, pasyal ka naman sa bahay, matagal tagal ka na ring hindi napapasyal sa amin ah,” wika ng nanay ni Kevin.

“Busy lang po, hayaan nyo at papasyal ako minsan kahit na hindi Sunday.”

Nang makaalis na sina Kevin ay panay ang tukso sa akin ni Tristan. Tinatanong ako kung kami na raw. Syempre, itinanggi ko dahil ayaw pang ipaalam ni Kevin ang aming relasyon.

“Tristan, bakit wala si Kerwin at Randy?” tanong ko.

“Hindi ko rin alam eh. Alam mo, may napapansin din ako sa dalawang iyon, parang LQ ang dalawa hehehe,” wika ni Tristan.

“Bakit? Sila na ba?” tanong ko.

“Secret hehehe. Joke lang. Ewan ko, hindi nyo ba napapansin na sila ang laging magkasama? Tulad din ninyo ni Kevin, nakarating ka na pala sa bahay nila, hindi mo man lang kami isinama.”

“Minsan ko siyang inangkas sa aking bisikleta, ang layo kasi ng kanila at kelangang pang sumakay ng tricycle, kaya ako nakarating sa kanila. Kayo talaga ay kung ano anong naiisip. Kayo ngang dalawa siguro ni James. Minsan ay nadinig ko kayong tinawag mo siyang Beh, hahaha, umamina na kasi kayo,” wika ko.

“Beh ka dyan, behbehtukan ko pa yan,” sabad ni James.

“Nga pala, wala pa ba si Kuya Eldon?”

“Parating na raw siya bukas o mamaya. Ka text ko siya kanina,” sabi ni Tristan.

Naglakad na kami papauwi. Naunang sasapitin ang lugar namin kaya lumiko na ako. Nakita ko pa si Kerwin na may binibili sa tindahan malapit sa amin. Binati ko siya. “Kerwin, bakit wala ka sa misa ngayon. Bakit hindi ka nakarating?”

“Oo nga eh, sumama ang tiyan ko, baka kasi sa simbahan pa ako abutan,” rason niya.

“Ganun ba! Tinawagan ko rin si Randy para siyang humalili sa iyo, kaya lang ay hindi niya sinasag0t ang tawag ko. Hindi ba kayo nagkita?” sabi ko.

“Talaga ba! Hindi eh. Nagkita kami sa school pero hindi naman kami nagkakausap ng matagal,” wika niya.

“May tampuhan ba kayo? Kung meron man ay ayusin naman sana ninyo, mahirap ang ganon, iisang grupo tayo tapos ay may nagkaka-tampuhan pa.”

“Wala kaming tampuhan. Sino bang may sabi sa iyo.”

“Wala naman. Napansin daw ni Tristan na hindi kayo masyadong nagkikibuan, sabi nga ni Tristan ay baka may LQ kayo eh. Tuloy akala ko ay kayo na hehehe. Baka naman kayo na talaga.”

“Sinabi ba mi Tristan na kami na? Hindi oy, huwag kayong maniniwala sa ganong tsismis. Baka ma nuno hahaha,” may birong sabi ni Kerwin. “Sige na at may pinabili lang si Nanay sa akin. Mauna na ako,” paalam na niya.

-----o0o-----

Pumunta ako sa bahay nina Roy para gawin ang project namin sa Geometry. Gabi na nang matapos kami. Doon na nga ako pinakain. Naghahanda na ako sa pag-uwi nang may tumawag sa kanya. Lumayo pa siya para kausapin kung sino man ang tumawag.

Sinabayan pa niya akong lumbas ng kanilang bahay. Pagsapit sa isang kanto ay doon na lang daw siya at may hihintaying kaibigan. Gusto raw pumunta sa kanila. Nagdiretso na ako samantalang si Roy ay kaagad na nawala. Curious lang ako kung saan siya nagpunta dahil ang bilis na nawala. Pasilip silip ako sa kanto. Madilim sa lugar na iyon, pero natanaw ko na naglalakad sa ‘di kalayuan si Von. Si Roy at si Von ang laging magkadikit sa aming grupo. Kung baga ay parang mag partner ang dalawa.

Nakita ko na si Roy at sinalubong na si Von. Saka nila tinungo ang isang lugar na alam kong walang masyado pang bahay sa lugar na iyon ng kanilang village at sa dulo ay wala nang daraanan, dead end kung baga. Matataas pa ang talahib sa lugar na iyon. “Ano kayang gagawin nila roon at bakit doon sila pupunta?” wika ng aking isipan. Nabuhay ang pagka-espiya ko. Palihim ko silang sinundan. Mabuti na lang at naka black na tshirt ako noon.

 

Itutuloy…..