PARI (Part 1)

 

PARI (Part 1)

 

Ganap na akong pari, at narito ako ngayon sa una kong parokya para gampanan ang aking tungkulin bilang pari. Habang hindi pa nagsisimula ang una kong pagmimisa ay parang hindi ako makahinga. Para akong nalulunod, dahil may agam-agam ako sa aking sarili na baka hindi ko magampanan ng mabuti ang aking sinumapaang tungkulin.

May mga bagay kasi na nasaksihan ko at naranasan ko rin habang nasa seminaryo pa kami, hindi mawala iyon sa aking isipan.

Umpisa pa lang na mapasok ako sa seminaryo ay may pagdududa na ako sa aking pagpapari. Naikwento ko iyon sa ilang mga naging kaibigan ko roon.

"Hindi pa huli ang lahat para mag-back out ka, ngunit bakit mo pinagdududahan ang iyong sarili?" wika nang aking kaibigan, gusto niyang malaman ang aking dahilan.

“Ayaw ko sanang sabihin ito, dahil ako man ay nakaranas din at maging ikaw, kaya nga para akong naguguluhan. Hindi naman lingid sa iyo ang halos talamak na pakikipagtalik ng ilang nating kasamahang sminarisata sa kapwa seminarista, at may ilan pang nagsabi na pati sa mga paring narito. Natatakot ako na hindi ko matupad ang aking mga panata kapag naroon na ako.” Wika ko.

“Hahaha, bakit ka nag-iisip ng ganyan. Wala tayong magagawa, tao rin lang naman tayo at hindi Santo. At dahil tao tayo at may pangangailangang sekswal, kaya hindi ko rin sila masisi. Tama ka, naranasan ko na, hindi lang isang beses, marami na. Tayo-tayo rin lang ang nakakalam ng kalaswaang nagaganap dito, kaya wala kang dapat na ikabahala. Nasa-sa iyo ang desisyon kung magpapatuloy ka o hindi.” Wika ng kaibigan ko.

Hindi ko maintindihan kung paano niya nagagawang tawanan lang ang mga bagay na gayon na parang pangkaraniwan lang nagaganap. Tinapos ko na ang pakikipag-usap. Itinuloy ko na lang ang aking pag-aaral at hindi na lang nakipagkwentuhan na ganon ang topic.

Noong una akong dumating dito sa parokyang aking pagsisilbihan ay sinalubong ako ng dating pari. Hindi pa naman siya katandaan, pero dahil sa health condition ay nagpasya na itong mag-retire

Ang salubong ba naman sa akin ng paring iyon ay, “Masyado kang gwapo para maging pari. Napakaganda mong lalaki, sa pangangatawan at tindig. Mas bagay yata sa iyo ay ang mag-artista. Nakasisiguro akong maraming miyembro ng iyong kawan ay maaakit sa iyo at marami sa kanila ang hindi papansinin ang iyong pagkapari. Huwag kang padadaig sa ano mang tukso, pilitin mong makaiwas sa kasalanan. Sakali mang madaig ka ng tukso na kahi-manawari ay hindi magkatotoo, pakaisipin mo rin na ang mga pari ay tao rin gaya ng iba at natutukso.” Payo sa akin ng paring aking papalitan.

“Bakit po father, may ganoon bang pangyayari kayong naranasan sa tagal na ng iyong pagiging pari? Tingin ko po ay maganda rin kayong lalaki noong kabataan mo,” tanong ko.

“Hindi ako magmamalinis sa iyo, sabi ko nga sa iyo na ang pari ay tao lang din. Oo, Natukso ako nagkamali ako, pero naihingi ko na iyon ng tawad. Maraming beses na may nagtangkang manukso sa akin, babae, lalaki, bata at marami ring beses na natangay ako ng tukso. Kaya nga, sinasabi ko ito sa iyo. Sana lang ay may malakas kang pagtitimpi sa ano mang tukso, lalo na at napakabata mo pa.” wika pa ni Father.

Isa pang pare ang may sinabi sa akin. Nagkataong nakatagpo ko sa isang pagtitipon naming mga pari.  Siya yung paring una kong nakatalik noon sa seminaryo, huling taon na niya noon. Ang sabi sa akin ay, ”May mga pagkakataon na may magkukumpisal sa iyo, mga teen-ager, mga kabataang lalake na ihihingi ng tawad ang ginagawa nilang pagbabate, ang pagpapantasya sa mga babae o lalaki rin. Mga lalaking pumapatol sa kapwa lalaki at kung ano-ano ano pang kasalanan daw na ang puno’t dulo ay sex.” Wika niya.

“May mga kabataan babae na nagalaw daw sila ng kanilang nobyo at ang iba ay aayain ka pa na makipagtalik. Marami kang mae-encounter na ganon at sana ay iyong mapaglabanan at maiwasan. Alam kong mahirap, napagdaanan ko na.” wika pa niya.

“Akala siguro ng marami sa kanila na habang nagtatapat sila ng mga nagawa nila, na parang nagkukwento lang, ay makakamtan na nila ang kapatawaran. Magugulat ka kapag may kasiyahan, halimbawa ay pasko, piyesta. Maraming nasimba at nangungumpisal sa oras ng kumpisal. Inaabot ng nahigit tatlong oras ang pakikinig ko sa mga nagkukumpisal. Maniwala ka, puro sexcapades ang sasabihin nila sa iyo, grabe. Pati ang ginagawa nila kapag inabot ng libog, kung sino ang nasa isipan nila habang nagmamasturbate at kung paano nila nilalandi ang kapareha. Lahat ng iyon ay ihinihingi nila ng kapatawaran. Kung minsan nga gusto ko nang sabihin na huwag na nilang isipin na kasalanan ang mga bagay na may kaugnayan sa sex hahaha,” pagpapatuloy ng pari. “Alam mo bang minsan ay sumakit na talaga ang aking puson. Sa loob ng ilang oras na pakikinig ay hindi lumambot ang aking titi, nanatili iyong tigas na tigas.”

“Pero Father! Ano ang dapat kong gawin? Nag-aalala kasi ako, nagdududa sa aking sarili. Mahina ako Father, kaya nga hindi ako nakatanggi sa iyo noon. Ngayon na pari na rin ako, gusto ko pong maging matatag. Paano ba ako makakaiwas sa tukso kung tukso na ang siyang lumalapit?” tanong ko sa pari.

“Ewan ko, hindi ko rin alam. Pero sana lang, kapag ang pagnanasa ay umabot na sa iyong puson, kung ang libog ay hindi na kayang pigilan pa, dalangin ko ay hindi sa oras ng mismong kumpisal, hindi sa panahon ng ritwal,” wika ni Father.

Natigilan ako sa sinabi ni Father, hindi ako makapaniwala. “Father, totoo ba ang sinasabi mo? May pagkakataon bang nangyari sa iyo ang ganon?”

Napangiti siya sa aking ekspresyon. “Oo anak, nangyayari ito sa confessional. At bakit hindi? Naranasan ko. Sino ba namang tao ang hindi mapektuhan. Nakaupo ka roon at nakikinig sa pinakaiingatang sikreto ng isang batang lalaki, na sa isipan mo ay tinitigasan habang sinasabi sa iyo ang kahalayang ginawa, na ikaw mismo ay nai-imagine ang mga kaganapan nangyari. Mawawala ka sa sarili at hindi mo mamamalayan na tapos na ang kwento ng bata. Harinawang walang ganon kang maranasan.” 

Hindi mawala sa aking isipan ang mga sinabing iyon ng pari. Parang iisa lang ang mga kasalanan na nagawa ng mga kabataan at iyon ay tungkol sa sex. Ilang beses kong pinagisipan na umalis na lang, magkasala man ako ay isa lang akong ordinaryong tao at hindi pari. Pero, sa isang sulok naman ng aking isipan ay nagsasabi na bakit ako aalis, kumbisido ako na tinawag ako para sa ganitong tungkulin, kaya nga ako inordenan at ipinadala sa simbahang ito.

Naalala ko ang sinabi sa akin ng isang monsignor, noong lalabas na ako ng seminaryo. Sabi niya, “Nanumpa ka na, namanata na, subalit may isang panata na hindi ipinagkaloob sa iyo sa pamamagitan ng ordinasyon. Ito ay isang lihim na panata na para lang sa aking sarili na ibabahagi o sa iyo ngayon. “Umiwas ka sa ano mang iyong ikapapahamak”.

Hindi ko lubos na nauunawaan ang ibig niyang ipakahulugan, pero tinandaan ko iyon.

-----o0o-----

Habang hinihintay pa ni Father Gabinete ang order para tuluyan na siyang makapag-retire ay ako muna ang nag-a-assist sa mga pang-araw-araw niyang ginagawa sa simbahan. Dahil matanda na at may iniinda pang karamdaman ay ako na ang pinagmimisa niya araw-araw sa umaga mula Martes hanggang Sabado at tuwing early morning mass, kapag Linggo. Unti-unti niyang ipinapasa ang lahat ng gawain niya sa akin.

Isang eskwelahan din ang pinatatakbo ng simbahan mula elementarya hanggang senior high school at regular daw na pinapag-kumpisal ang mga estudyante, lalo na ang nasa grade 9 hanggang 12 at sa akin na niya inatang ang pagdinig sa kanilang pangungumpisal.

Huling Biyernes nang bawat buwan ang pagkumpisal at nagsisimula iyon na alas 9 sa umaga hanggang sa hapon. Break lang kapag lunch time. Tinityempo ng mga estudyante na vacant sila.

“Mas makabubuting ikaw na ang duminig ng kanilang kumpisal Father Ignacio, mas bata ka at mas maiintindihan mo ang kanilang daing,” wika sa akin ni Father Gabinete.

“Wala pong problema sa akin. Mas mabuti nga po na malaman ko na lahat ng inyong ginagawa. Hanga nga po ako sa inyo dahil nakayanan ninyong mag-isa,” sabi ko.

“Bata pa rin ako noon gaya mo, kaya alam kong kakayanin mo rin. May palagian naman tutulong sa iyo, mga seminarista na pinapayagan ng mag-practice.” Wika pa ni Father Gabinete.

Sinabi niya sa akin ang karaniwang ikinukumpisal ng mga bata, babae at lalake, at minungkahi rin niya ang parusa o penitensiya na maaaring ipataw para sa iba't-ibang mga kasalanan ng kabataan.

Dapat daw akong maging mabait at maamo pero mahigpit sa mga bata, lalo na sa mga babae. Sa mga lalaki, ay dapat daw na mas mahigpit dahil likas na matitigas ang ulo.

-----o0o-----

Huling Byernes na ng buwan. Unang beses na ako ang makikinig. Bago ako pumasok sa kumpisalan ay lumuhod muna ako sa may altar at nanalangin na sana ay gabayan ako sa aking gagawin, na magawa ko ng tama. Nanalangin din ako na sana ay walang mag-confess ng tulad ng sinabi ng isang pare sa akin bago ako pumunta sa parokyang ito.

Tumungo na ako sa kumpisalan, hinawi ko na ang kurtinang tanging tumatakip sa aking pupwestuhan. Pumasok na ako at muling isinara ang kurtina at naupo na sa silyang naroon at naghintay ng sino mang papasok.

Walang face-to-face confession. Malaki ang paniniwala si Father Gabinete na hindi mahihiya ang mga bata na sabihin lahat ng mga bagay na inaakala nilang kaslanang nagawa na ipatapat at ihingi ng tawad kapag hindi sila magkaharap. Ang tangi kasing tabing sa pagitan ng pari at ng nangungumpisal ay manipis na parang tela na aninag lang ang mukha at hindi makikilala.

Sa pagpasok ko sa kumpisalan ay totoong may kaba akong naramdaman. Huminga lang ako ng malalim para marelaks. Mga bata lang ang aking makakaharap.

Lumiwanag na sa kabila, ibig sabihin ay may pumasok na. Kusang liliwanag ang partisyong iyon kapag may taong pumasok, malamlam na liwanag na nagmumula sa isang maliit na ilaw.

Nagsunod-sunod na ang nangungumpisal, labas-masok na ang mga bata, babae at lalake. Tumatagal lang naman ng tatlo hanggang limang minuto ang pag-confess ng mga bata. Mangilan-ngilan lang ang tumagal ng sampung minuto.

Halos pare-pareho lang naman ang kanilang kino-confess, sinasagot ng pabalang ang mga magulang, nag-umit ng barya sa wallet ng parents, nakipag-away sa kapatid at kalarong kapitbahay at kung ano-ano pang maliliit na bagay. Karamihan sa kanila ay mga bata pa na hindi pa masasabing tee-ager.

Alam ko naman kung ang nangungumpisal ay teenager na dahil sa boses. Kahit na babae ay iba ang tono ng boses kapag nag teen-ager na. Iba naman ang kino-confess ng mga teenager na lalaki, tulad ng cheating, stealing, paninigarilyo, paninilip, at pakikipag-away.

Sa palagian kong pagdinig ng confession, at pagtuturo din ng tungkol sa religion ay unti-unti kong natatandaan ang kanilang mga boses, pati na ang mga kasalanan na paulit-ulit lang, palaging ganon sa tuwing mangungumpisal. Pagkatapos ng kumpisal ay pinagdarasal ko lang sila ng tatlong ‘Ama Namin’, tatlong ‘Aba Ginoong Maria’ at tatlong ‘Pagsisisi o Pagtitika’.

May malaking pagbabago ang kino-confess nilang kasalanan habang sila ay nagmamature, sabihin na nating sumula ng sumapit sila sa “teen” age. Halimbawa ay ang pagjajakol o pasasalsal babae man o lalake. At ang palagi kong kaparusahan at tig-sasampung “Aba Ginoong maria”, “Ama Namin”, at “Pagsisisi.”

Hindi ko naman sila inuutusan huminto dahil sa alam kong useless lang dahil sa alam kong mauulit at mauulit ang ginagawa nilang iyon at baka higit pa. Ang palagi kong sinasabi ay huwag ng gagawa pa ng kasalanan, pero never kong sinabi na itigil na ang specific na gawaing pagbabate o masturbation.

Isang batang lalaki ang nag-confess na nakipag-jakulan siya sa isa niyang kaklase, jinakol nila daw ang isa’t-isa. May nagtapat din na nakipagsusuhan sa kapwa estudyante. Ang aking parusa ay ang dasalin nila ang buong rosaryo, yun lang. Pinayuhan ko lang na mag-kontrol sa sarili.

Bagaman at inaasahan ko na hindi maglalaon ay may magkukumpisal na nagkaroon ng real sex ang isa sa mga batang lalaking estudyante ay ikinagulat ko pa rin. Nagulat ako dahil ang nagkumpisal, bagaman at hindi ko nakikita ay nakilala ko naman ang boses. Isa siya sa pinakatahimik, well behave ika nga at mahiyain na batang estudyante sa Garde 8. Kung hindi ako nagkakamali ay katorse (14) pa lang siya. Sa pagkatanda ko ay first time nitong magkumpisal. Naging interesado ako kaya nagtanong pa ako ng iba sa kanya. Layunin ko kung bakit nakagawa ng ganong bagay.

“Father, nakagawa po ako ng napakalaking kasalanan at gusto ko pong makahingi ng payo, pero father, ang problma ko po ay hind ko pinagsisihang ang nagawa ko,” wika niya.

Napasandal ako, ano ito, Alam na kasalanan ang nagawa kaya nagkumpisal, pero hindi pinagsisihan ang nagawa. Anong klaseng bata ito.

“Sige, ipagpatuloy mo, ano ba ang sinasabi mong kasalanan na hindi mo pinagsisisihan?” tugon ko.

“Nakipagtalik po ako sa isang babae,” sabi ng bata.

“Hmm. Ilang beses na nangyari? Isang beses lang ba?”

“No Father, higit sa isa,” sagot ng bata.

“Pwede ko bang malaman kung ilang beses at kailan ang huli?”

“Anim na beses na po, yung huli ay kagabi lang po.”

“Ilang taon ka na ba?”

“Fourteen na po Father,” tugon niya.

“Yung babae, ilang taon na?

“Fourteen na rin po, magkasing-edad po kami.”

“Wika mo, kagabi ay may nangyari din sa inyo, kelan naman yung una?”

“Last week lang po.”

“Ibig mo bang sabihin ay six times kayong nag sex in two weeks?” Natanong ko para mas maunawaan ang sitwasyon.

“Ang totoo po ay wala pang two weeks, siyam na araw lang po.”

Iba ang nasa isip ko, ibang klaseng bara ito, pati na ang batang babaeng nakatalik nila. Ibang klaseng libido meron ang dalawang batang ito. Daig pa niya ang lalaking may asawa.

“Sabi mo ay hindi mo pinagsisisihan ang ginawa mo, bakit ka pa nag-confess? At bakit ngayon mo lang naisipan at hindi noong unang beses na nangyari?”

“Hindi kita masagot Father. Pero, honestly po, hindi ko alam kung bakit mali ang isang bagay na napakaganda o napakasarap sa pakiramdam. Bakit mali Father?”

“Mali, dahil hindi pa napapanahon, unang una, napakabata pa ninyo, pangalawa, masama ang pagtatalik kung hindi kayo kasal. Pangatlo, alam na ba ninyo ang responsibilidad ninyo sakaling magbunga ang inyong Ginawa?” tugon ko. Ang totoo ay hindi ko rin talaga alam ang tamang sagot. “Nakapag try ka na bang mag-drugs?” tanong ko ulit.

“Hindi po Father, bawal po.”

“Iyang ang patunay na hindi lahat ng masarap sa pakiramdam ay tama. Maraming nagsasabi na masarap daw ang pakiramdam nang gumagamit ng ipinagbabawal na gamot, masigla ang katawan, alerto ang isipan, pero mali, dahil ang epekto ay ang pagkalulong at pagkasira ng kinabukasan. Hindi ko na iye-elaborate pa ha. Mahabang diskusyon iyon. Naintindihan mo ba.”

“Yes Father.”

“Kung alam mong mali, pero hindi mo pinagsisisihan, bakit narito ka ngayon at nangungumpisal?”

“Baka po kasi nasaktan ko siya, siguro po ay nasaktan ko siya.”

“Paano at bakit?” usisa ko pa.

Matagal bago nakasagot ang bata. Marahil ay nagiisip ng sasabihin.

“Ewan ko Father kung dapat kong ipagyabang, pero mola po ako, May kalakihan po ang akin at maliit lang siyang babae. Alam ko pong nasaktan ko siya.”

Hindi ako handa sa ganitong eksena, Hindi namin napag-aralan ito sa seminaryo. Napaangat talaga ang pwet ko sa upuan pagkarinig ko sa kanyang kasagutan.

“Sinabi ba sa iyo na nasaktan siya?” tanong ko uli. Hindi ko talaga alan kung dapat ito sa kumpisalan, tumatagal ang aming paguusap at hindi pangkaraniwan ang ganito. Mabuti na lang at huli na ito.

“Hindi po siya nagreklamo o nagsabi sa akin. Mahal na mahal daw niya ako at siguro ay iyon ang dahilan kaya rin siya pumayag sa aking gusto.”

“Gaano kalaki ang malaki? Gaano kalaki ang sa iyo?” Hindi ko na talaga alam kung tama ang aking pagtatanong, pero curious kasi ako.

Hindi kaagad siya nakasagot, marahil ay nahihiya. Subalit pagkaraan ng ilang sandali ay sinagot din ang aking tanong.

“Kulang-kulang pong siyam na pulgada at mataba po talaga.”

Hindi ako makapaniwala sa sinabi niya, fourteen pa lang siya at nagtataglay na ng ganung kahabang burat. Anong klaseng bata ito, baka naman isa na siyang halimaw. Ang isang pinoy ay maswerte na magkaroon ng 5 pulgadang burat.

“Siyam na pulgada, at hindi siya nagreklamo? Gumagamit ba kayo ng condom?”

“Opo Father, pero one time, dahil sa aking kapusukan ay napunit po ang suot kong condom. Pero sabi naman po niya ay hindi siya fertile ng panahong iyon kaya hindi raw siya buntis.”

“Sigurado ba siya, iyan ba ang pinoproblema mo?”

“Hindi ko rin po sigurado, siya lang naman ang may sabi. Pero Father, hindi po iyon ang nagpapagulo sa aking isipan. Mas malaki po ang problema ko kahit na mabuntis ko pa ang GF ko,” Wika ng binatilyo.

“Magpatuloy ka,” wika ko habang nag-iisip kung anong malaking problema ang kinakaharap ng batang ito.

“Nahuli po kami sa aming ginagawa. Hindi po kasi namin sukat akalain na babalik kaagad ang mother niya. Huli po kami sa akto.”

“Linawin mo nga. Nahuli kayo ng nanay ng iyong nobya?”

“Tama po.”

“Nahuli kayo sa act? Magkapatong?” tanong ko. Grabe.“Anong ginawa ninyo? Anong reaksyon ng mother ng nobya mo?”

“Nagmamadali po kaming nag-ayos ng aming sarili. Kaya lang ay hindi ko kaagad na nakita ang aking pants at brief. Nakatayo na po ako at naka-display ang matigas ko pang burat. Nakita ko po ang kanyang nanay na nanlaki ang mga mata. Siguro po dahil sa galit. Natakot po talaga kami, lalo na ako.”

“May sinabi ba ang mother niya sa iyo?”

“Meron po, pero bago po iyon ay nakita ko ang hinubad kong mga damit sa may paanan niya, nang kukunin ko na po iyon ay kanya iyong sinipa palabas ng pintuan. Hindi ko po nakuha kaya kinuha ko ang kumot at ipinantakip ko sa aking kahubdan. Sabi po niya sasabihin niya ang aming ginawa sa kanyang asawa. Natakot po kami ng aking GF. Baka po kasi saktan ako at maging siya rin.”

“Anong ginawa mo?”

“Wala po, naghintay ako na sampalin niya, pero hindi po niya ginawa. Pinaalis niya ang aking GF at pinagkulong sa kwarto nilang mag-asawa.” Sabi niya.

“Tapos?”

“Tapos po ay… tapos po ay…”

 

 

-----Itutuloy-----