Kababata (Part 8) - Simon Loves JM

 

Kababata (Part 8)

Simon Loves JM

 

John Mark

Shet! Hinalikan niya ako, shet! Ano itong nangyayari sa akin, bakit gusto ko ang nangyari, naggagalit-galitan lang ako para hindi maging obvious na nagustuhan ko.

Nagseselos daw siya kay Simon, maging sa kaibigan namin at kaklaseng sina Eduard at Kent. Bakit kaya.

Hinahaplos ko pa ang labi ko na nilapatan ng labi niya, hindi ko naman talaga kiniskis, kunwari lang. Gusto kong hindi kaagad mabura ang halik na iyon. Nanatili akong nakasandal lang sa gate at hindi kumikilos. Bahagya kong binuksan ang gate at sinilip ko siya kung nakaalis na. Wala akong nakita, nagpalinga-linga pa ako at tinanaw ang bahay nila.

“Bulaga! Sinong sinisilip mo diyan, ako ba?” wika ni Jonas na bigla na lang lumitaw, naroon pa rin pala siya sa gilid at hindi pa umuuwi, hindi ko siya nakita kaagad dahil sa kanilang banda ako nakatingin at hindi sa kabilang side.

“Ha. Ano ka! May nadinig akong katok, akala ko ay may tao. Bakit nariyan ka pa?” sagot at tanong ko.

“Anong oras ang punta ni Simon?” tanong ni Jonas.

“Walang eksaktong oras, basta sabi ko ay sa umaga. Siguro ay 10 siya darating, tanghaling gumising iyon kapag walang pasok eh,” tugon ko

“Bakit mo alam?”

“Kwento niya. Sige na, alis ka na at may gagawin pa ako, Lakad na, tatanawin kita habang papalayo ka.”

Umalis na nga siya, palingon-lingon pa at tinitingnan kung sinusundan ko nga siya ng tingin. Nakatanaw pa rin siya sa akin habang papasok na ng gate ng kanilang bahay. Pagkapasok niya ay tuluyan ko nang isinara ang aming gate.

-----o0o-----

Wala pang nine ng umaga ay dumating na si Simon, may dala siyang bag. Nagdala na raw siya ng extrang pamalit, sabon at twalya. Halos kasunod lang din si Jonas, may dala ring bag.

Inaya ko na sila sa gym. Dalawa naman ang treadmill doon kaya pinauna ko na lang silang dalawa. Ako naman ay nag-warm up sa pamamagitan ng simpleng excercises tulad ng stretching, jumping jack, push-ups at sit-ups.

Nang makitang nahihirapan akong mag-sit up ng walang nakahawak sa aking mga paa ay nagprisinta muna si Simon na mag-assist sa akin. Nakasimangot naman si Jonas. Nakakatuwa hehehe.

Parang nagpapaligsahan ang dalawa, pagalingan. Ako naman ngayon ang nasa treadmill habang si Simon ay nasa stationary bike at si Jonas ay nagbubuhat na ng barbell.

May ibang equipment doon na hindi ko alam ang pangalan at kung paano gamitin. Naguunahan pa ang dalawa para ako ay turuan. Halos dalawang oras din kaming nagpapawis. Dinalhan pa kami ni Nora ng maiinom at sandwich.

“Wow ha, ang haba ng hair mo John Mark hehehe,” biro ni Nora.

“Nora ha, ayaw ko ng ganyang biro!” babala ko kay Nora.

“Mark, may bisita ka pala. Mabuti naman at nagagamit ang gym na iyan, matagal na walang gumamit niyan,” sabi ni Tiya Rosy.

“Tiya, mga kaibigan ko po, dito rin po sila sa village, kilala mo na naman po si Jonas, siya po si Simon, malapit lang din po dito ang bahay nila.”

“Magandang umaga po, naki gym po kami, gusto kasi ni JM na magpaturo kung paano gamitin yung mga equipment,” wika ni Simon.

“Maraming salamat ha, natutuwa ako at meron ng mga kaibigan sa lugar itong pamangkin ko. Siya, maiwan ko na kayo. Nora, dito na natin sila pakainin ha, magluto ka ng marami. Mga iho, dito na kayo mananghalian ha.” Wika ni Tiya.

-----o0o-----

Balik ang samahan namin sa dati. Tuwang-tuwa naman sina Allysa, Alma, Eduard at Kent. Malaki naman ang ipinakitang pagbabago ni Jonas, Hindi na siya umaasa sa akin sa mga assignment. Marunong na siyang maghati-hati ng oras para sa kanyang mga activity.

Paminsan-minsan ay hindi namin siya nakakasama sa ibang lakaran dahil sa kanyang pagmo-model. Yung pag-gawa niya ng content ay binawasan din niya ng konti, minsan nga ay isinama pa kami. Nakasama na rin niya kami sa kanyang pagsasayaw sa tiktok. Minsan na nag-live siya ay isinali niya ako. Nakakatuwang maraming nagko-comment ng positive. Meron din bashers, hindi mawawala, pero hindi na iyon iniintindi pa ni Jonas.

Kapag may time, ay nakapaglalaro pa rin naman kami ng basketball kasama si Simon, kung minsan naman ay si Simon lang. Kahit na naman kami hindi madalas na nagkikita ni Simon dahil sa iba ang kanyang paaralan ay palagi naman kaming nakapagbi-video call sa messenger.

Naging malambing sa akin si Jonas, kahit na sa harap ng iba naming kaklase ay nilalambing niya ako, hindi siya nahihiya, tuloy ay tinutukso ako nina Allysa kung kami na raw.

“Kayo naman, nilalagyan naman ninyo ng malisya ang ginagawa niya eh, talaga namang malambing yung tao.” Sabi ko sa kanila

“Malambing talaga, pero sa iyo lang, at sa ex niya,” sabi naman ni Allysa.

“Hayaan n’yo, sasabihin ko kay Jonas na lambingin din kayo hahaha. Grabe kayo.”

Nanatiling matatag na ang aming samahang magkakaibigan sa school maging sa mga barkada namin sa village.

-----o0o-----

Bakasyon na naman, sa group chat na lang kami nagkakausap ng iba namin ka group sa school. Naging busy naman kami sa aming village. Si Jonas ay lalong naging busy, nagso-shoot siya ng content, dalawang beses isang lingo. Sa modelling stunt naman ay palagi din siyang kinukuha kaya bihira na namin siyang makasama sa game namin sa basketball. Gusto raw niyang makadami ng content para sa kayang social media account para pagdating ng pasukan ay may maipalabas siya.

Nagkaroon ng liga sa aming village, syempre, kasali ang aming team. Active naman si Jonas, sa team, nakalalaro na siya ng regular sa aming practice. Nag-adjust daw siya ng oras para makasali sa tournament.

As usual, si Myla ang aming muse. Noon ngang parada ay napakaganda ni Myla. Ang team naman namin ang may pinakamaraming taga-suporta, tambak kasi ang magagandang lalaki sa aming team hehehe. Ewan ko ba kung bakit nagkasama-sama ang magagandang lalaki sa aming team, pati na ang aming coach ay gwapo, macho kahit nasa edad 40 mahigit na.

Present palagi sa laro namin si Myla, hindi siya lumiliban, nagsasama pa madalas ng kasama para mag cheer sa amin sa tuwing may laro kami. Sa kabutihang palad ay palagi kaming panalo.

May napapansin lang ako, palagaing nakadikit kay Jonas itong si Myla, pinupunasan pa talaga ng pawis kapag nasa bench, panay ang bigay ng tubig, in short, asikasong-asikaso. Tila nagugustuhan naman ni Jonas ang ginagawang iyon ni Myla. Medyo naiinis na rin ako, kasi nababawasan din ang pag-asikaso sa akin naman ni Jonas. Nakasanay ko na rin kasi kaya parang hinahanap-hanap ko na. Mabuti na lang at narito si Simon.

Noong gabing iyon ay panalo na naman kami, isang laro na lang at makakasama na kami sa semi finals. Dahil maganda ang naging laro namin ay nag-blowout ang aming coach at manager. May hinanda pala ang aming manager sa kanilang bahay para ipakain sa amin manalo man o matalo Hindi nakasama si Jonas dahil kailangan daw makausap niya ang kanyang manager sa pagmo-model niya. Nauna na siyang umalis. Malayo-layo na siya ng makita kong lumitaw sa isang sulok si Myla at kaagad na lumapit sa naglalakad na si Jonas, holding hands kaagad sila.

Sa isip-isip ko ay heto na naman si Jonas, nagsisinungaling na naman dahil lang sa babae. Ano ba naman na magsabi siya ng totoo na gusto din niya si Myla. Alam naman namin na patay na patay sa kanya ang babaeng iyon.

Pagkakain ay umuwi na rin ako kaagad para makapag-pahinga, sinabayan naman ako ni Simon.

“Mukhang malungkot ka ah, dahil ba wala si Jonas?”

“Hoy Simon, ano yang sinasabi mo? Bakit naman ako malulungkot kung wala siya.”

“Eh kasi, pansin ko eh masaya ka kapag kasama mo siya, malungkot ka naman kapag wala siya.”

“Nakow, ikaw talaga lahat napapansin. Ikaw lang ang may sabi nun, sa akin ay wala lang.”

“Napansin ko kasi na panay ang dikit ni Myla sa kanya at akala ko din ay may intindihan na kayo ni Jonas kaya malungkot ka kapag nakikita mo sila na nag-uusap at kung minsan ay naghaharutan.”

“Simon, lalaki ako, lalaki rin si Jonas, hindi pwedeng maging kami at walang bakla sa aming dalawa.”

“Ako sa aking palagay, hindi ako bakla. Eh Bakit nagkakagusto ako sa iyo.”

“Hah, ulitin mo nga ang sinasabi mo?”

“Totoo, hindi ko nga alam kung bakit. Hindi ko rin alam kung paano nagsimula at kelan. Basta, nararamdaman ko na nagkakagusto ako sa iyo,” ang maiyak-iyak na pag-amin sa akin ni Simon.

“Simon, may pinagsabihan ka na bang iba sa sinasabi mong iyan sa akin?”

Umiling lang siya.

“Mabuti kung gayon, kasi mahirap na, baka mapagkamalan tayong mga bading niyan, baka pandirihan tayo ng mga kaibigan natin. Saka alam kong nagbibiro ka lang.”

“Hini ako nagbibiro, totoo ang sinasabi ko. Hindi naman ako umaasa na magugustuhan mo rin ako, ang mahalaga ay masabi ko sa iyo. Huwag mo naman sana akong iiwasan. Na-fall ako eh, kung mali man ay kasalanan ko.”

“Alam mo Simon, hanggang maaga, kung totoo ang sinasabi mo ay siguro dapat mo nang iwaksi, baka dahil sa palagi lang tayong magkasama ngayon. Mawawala rin iyan. Ibaling mo sa babae ang damdaming ganyan, kasi hindi ko matutugunan.”

“Alam ko, nagbabaka-sakali lang naman ako. Baka kasi mabaling balang araw ang atensyon mo sa akin at hindi kay Jonas.”

“Wala akong nararamdaman kay Jonas, magkaibigan lang kami, tayo, magkakaibigan at mahal ko kayong lahat. Ganon naman ang magkakaibigan, ‘di ba? Nagmamahalan?”

“Alam ko, pero sana naman ay hayaan mo na lang akong mahalin ka, pwede ba. Hindi ako naghihintay na mahalin mo rin. Basta, ako na lang ang bahala sa aking feeling sa iyo,walang ibang makakaalam kundi ako.”

Naghiwalay kami ni Simon na may bigat sa aking dibdib. Ramdam ko na tunay ang pinagtapat niya sa akin. Matagal ko nang nararamdaman iyon dahil sa mga kilos niya. At ako, totoo naman talaga na may feelings ako kay Jonas. Umasa rin ako na magkakagusto siya sa akin dahil na rin sa atensyong ipinagkakaloob niya sa akin nitong mga nagdaan araw simula ng magkahiwalay sila ni Estella.

Hindi naman mahirap mahalin itong si Simon, mabait siya, mapagmahal, gwapo at magaling makisama. Nasa kanya na ang katangian hinahanap ng mga babae. Ewan ko lang kung bakit sa akin siya nagkagusto.

-----o0o-----

Nanalo kami nung huling laban, kaya pasok na kami sa semi finals. Matagal-tagal din kaming hindi lalaro, practise lang kami paminsan-minsan.

Isang araw ay nagtungo ako sa court, may laro daw ang isa sa sinasabi nilang baka makalaban namin sa semi finals. Nakita kong naroon din si Jonas. Lalapitan ko sana siya nang makita kong nilapitan siya ni Myla. Napahinto ako at pinagmasdan ko na lang muna sila. Maya-maya at tumayo na sila at umalis.

Ewan ko ba, naisipan kong sundan sila ng lihim. Malayo-layo na ang nalalakad nila, palagi pang sa medyo madilim sila naglalakad. Narating nila ang isang tila inabandonang bahay na hindi pa natatapos na gawin, tila kinulang sa budget at hindi na tinapos.

Pumasok sila roon, hindi na naman ako sumunod pa sa loob at doon na lang sa labas. Nagtataka naman ako kung bakit hindi pa ako umalis gayong wala naman na akong makikita pa sa labas kung may gagawin man silang hindi maganda. Maya-maya ay nakarinig ako ng mga ungol. Maaring wala pa nga akong karanasan, pero alam ko naman ang klase ng ungol na iyon. Ano pa ba ang dapat kong asahan. Hindi ko na kinaya pa, nilisan ko na lang ang lugar na iyon, mas masasaktan ako kapag nakita ko pa ang ginagawa nila.

Nang mga sumunod na araw ay palagi pa rin naman kaming magkasama, maliban na lang kung may iba siyang ginagawa, gaya ng modelling niya at sa account niya sa social Media. Kumikita siya doon kaya hindi ko siya hinahanapan ng mahabang oras.

Hindi rin ako nagpapahalata sa kanya na may nalaman ako sa kanya. Wala naman akong dapat ipagtampo o ikagalit dahil sa wala naman kaming ugnayan maliban sa magkaibigan kami. Sa ilang araw na wala kaming laro ay palaging si Simon ang aking nakakasama. Nalilibang ako at nawawala sa aking isipan si Jonas.

Dumating ang semi-finals, ang team namin ang nanalo. Kelangan nang tapusin ang liga dahil sa malapit na naman ang pasukan. Mabuti na lang at natapos ilang araw bago magpasukan. At gaya ng inaasahan, ang team namin ang pinalad na mag-champion. Si Simon ang naging hero namin. Gumawa naman lahat, pero siya ang nakapuntos ng marami, pangalawa si Jonas at pang-apat lang ako sa pinakaraming nagawang puntos. Hindi ako masyadong nakapuntos, dahil sa hindi ako ganahang maglaro dahil sa ilang beses ko pa ring nakikitang biglang nawawala ang dalawa ni Myla at Jonas bago ang championship.

-----o0o-----

Back to school, masayang nagkita-kita ang aming grupo, walang katapusang kwentuhan ang nangyari. Nakakatuwa talaga itong si Edward, komedyante pa rin. May isa pang rebelasyon akong nalaman buhat kay Allysa, sila na pala ni Kent, hindi raw siya tinantanan nito sa panliligaw, nagtiyaga raw ito. At dahil sa tiyaga ay tuluyan na ring nahulog ang loob niya sa aming kaibigan.

“Ikaw Eduard, baka ayaw lang ninyong sabihin sa amin, kayo na ba ni Alma?” biro ko.

“Naks ha, hindi ko siya type,” sabi ni Alma.

“Mas lalo namang hindi kita type, ang type ko ay yung hindi masyadong maganda para sigurado akong ako lang at wala nang iba,” wika naman ni Eduard.

“Buti naman at inamin mong maganda ako at hindi bagay sa iyo.” Sagot ni Alma.

“Hala, kayong dalawa, huwag magsalita ng patapos, baka sa bandang huli ay kayo rin.” Sabi ko.

“Hindi rin,” sabay na wika ng dalawa ni Alma at Eduard.

“E kayong dalawa ni Jonas, inseparable kayong dalawa. Wala lang sa amin kung kayo ang magkagustuhan, ganon talaga, uso ngayon ang ‘BL’,” wika ni Kent.

“Anong BL?” tanong ko.

“Boys’ Love. Parehong lalaki, nagkagustuhan,” sagot ni Kent.

“Alam n’yo… bagay kayong dalawa eh. Kapag naging kayo, suport ko kayo pareho,” sabi ni Allysa.

“Kami rin,” chorus pa ng tatlo nina Kent, Eduard at Alma.

“Tumigil nga kayo at baka may makarinig na iba sa pinag-uusapan natin,” sansala ko sa kanila. Ewan ko kung bakit tahimik lang si Jonas. “Hindi kelan man magkakatotoo ang sinasabi mo dahil hindi kami pumapatol sa kaparehong gender. Isa pa, may nobya na uli si Jonas, ayaw pa lang niyang sabihin sa atin, pero ako, alam ko hehehehe.” Dugtong ko pa.

“Totoo ba Jonas?”

“Aba, ewan ko diyan. Baka siya ang meron.”

-----o0o-----

Uwian na, kanya-kanya na kaming lakad dahil iba-iba naman ang aming uuwian. Ang iba nga ay sa dorm lang umuuwi.

“JM, hindi muna kita isasabay ngayon ha, pupunta kasi ako sa aking manager, gusto raw akong makausap, may trabaho raw yatang ibibigay sa akin.”

“it’s okay, wala namang problema sa akin eh.,”

Patalikod na sa akin si Jonas nang may humintong sasakyan sa tapat namin at saka bumukas ang bintana. “Pauwi na ba kayo? May dala ka bang sasakyan Jonas. Kung wala ay sumabay na lang kayo sa akin,” anyaya ni Simon.

“May sasakyan siyang dala, pupuntahan daw yung manager niya. Buti at dumating ka, malilibre ako sa pasahe at hindi pa mahihirapang sumakay,” sabi ko na kaagad ding sumakay sa unahan ng kotse katabi ni Simon. “Kita na lang tayo bukas, Jonas, ingat ka.” Walang sagot mula sa kanya, para siyang natulala.

Hindi pa kami umuwi kaagad, nagtuloy pa kami sa Cubao para maglakad-lakad at kumain. First day pa lang naman ng klase at hindi pa regular ang klase kaya naman nakapanood pa kami ng sine. Alas nuwebe na kami nakauwi.

Nagpahinga ako sandali at pagkatapos ay nag-shower. Paglabas ko ay tumunog ang aking CP, Si Jonas ang tumatawag, hindi ko iyon sinagot. Nang tingnan ko ang aking cp ay  may notification na ilang beses siyang nag-miss call sa akin at may sampu yatang messages. Hindi ko na pinag-aksayahan pang basahin. Sasabihin ko na lang bukas na naka-silent ang phone ko dahil sa nanood pa kami ng sine hehehe. Manigas siya. Hindi na muling tumawag si Jonas, hindi na rin nag text.

Kinaumagahan, nag-message si Simon, tinatanong ako kung gusto ko raw sumabay. Sinabi kong oo. Dadaanan daw niya ako bandang 8:00, nine kasi ang una naming subject kaya bago mag nine ay nasa eskwelahan na ako.

Nasa tapat na ng aming bahay ang kotse ni Simon, pasakay na ako ng dumating naman ang kotse ni Jonas, bumusina siya. “Sa kanya ka ba sasabay?” tanong ni Jonas.

“Oo, sinabihan kasi niya ako na dadaanan ako at pumayag akong sumabay sa kanya. Sige Jonas, magkita na lang tayo sa School.”

 

 

Itutuloy………………