Kwento ni Ambeth (Part 11) - Ang Classmate na Bully 1

 

Kwento ni Ambeth (Part 11)

Ang Classmate na Bully 1

 

Malapit na ang pasukan, tapos na ang maliligayang araw ng aking bakasyon kina Lola Ason, ngayon nga ay pauwi na ako ng Bulacan. Inihatid pa ako sa terminal ni Tsong Ponce.

Pagdating ko ng Bulacan ay nagpahinga lang ako sandali, tapos ay natungo ako ng palengke para puntahan si Ernest at makipag-usap. Subalit isang oras na akong nag-aabang ay wala akong nakita ni anino ni Ernest. Nakita kong may iba nang kargador sa palengke, medyo may edad na ito, pero hanep din ang katawan.

“Kuya, hindi ba nagawi rito si Ernest?” tanong ko sa bagong kargador.

“Ah si Ernest, may tatlong linggo nang hindi napunta rito iyon, kaya halos solo ko na ang pagbubuhat dito.”

“hindi na ba siya nagtatrabaho?”

“Hindi na siguro, ang alam ko kasi ay papasok na siya sa pasukan. College na pala siya.”

“Ah ganon po ba? Salamat po Kuya.”

Hindi na pala nagka-kargador ang jowa ko, hindi man lang niya naibalita sa akin, palagi naman kaming nagte-text. Mabuti pa ay pumtahan ko na lang sa kanila para makausap ko.

Nagtungo na ako sa paradahan ng tricycle at nagpahatid kina Ernest. Sa tapat ng bahay mismo nina Ernest ako ibinaba ng driver. Kumatok ako, pero walang sumasagot,

Tahimik ang bahay, parang walang tao, kumatok uli ako, Sa pagkatok ko ay bumukas ang pinto bahagya, akala ko ay may nagbukas na para sa akin, naghintay pa ako ng ilang sandali, pero tila natangay lang nang hangin ang pintuan at kusang bumukas, Sumilip ako, walang tao. “Tao po… Ernest!” tawag ko

Dahil sa nakapunta na ako dati rito ay pumasok na ako. “Wala naman sigurong mawawala dito,” ang naisip ko lang. Umakyat na ako sa itaas at tinungo ang silid ni Ernest kung saan kami dati nagtalik. Hindi na ako kumatok, basta ko na lang binuksan ang pinto, hindi ko na nagawang pumasok dahil nakita ko kaagad si Ernest, nakaluhod at nakatuwad, habang sa likuran niya ay may bumabarurot sa kanya. Para akong nauupos na kandila pagkakita sa kanilang ginagawa, nawalan ng lakas ang aking mga paa at napaupo ako sa sahig.

Gulat na gulat si Ernest pagkakita sa akin, pero ang lalaking kumakantot sa kanya at tila walang nakita, sige pa rin sa pag oros.

Nang makabawi ako ng lakas ay mabilis akong bumaba at umalis na ng bahay nila, Nadinig ko pa na tinawag ni Ernest ang aking pangalan, pero hindi ako lumingon, mabilis akong tumakbo palayo sa kanilang bahay. Nag-iiiyak ako habang tumatakbo, pinagtitinginan tuloy ako ng mga tao.

Hindi ako kaagad umuwi ng bahay dahil makikita ng mga magulang ko na umiyak ako at namumugto ang aking mga mata, wala naman akong mapuntahan at wala rin akong kaibigan na mapaghingahan ng aking sama ng loob.

Naglakad lang ako ng naglakad hanggang sa makarating ako sa dati naming paaralan. Bukas ang gate kaya nakapasok ako, wala namang tao, naupo ako sa isang upuang gawa sa semento roon. Inalala ko ang dati, ang nakaraan namin ni Ernest, napaka-lambing kasi niya, napaka-maalalahanin, palagi nga akong binibigyan ng baon na kakanin sa tuwing dadaan ako ng palengke noong siya ang kargador sa palengke.

Isa pa ay ang magpaalam siya sa aking Nanay na liligawan ako, niligawan nga ako at may pag-akyat pa ng ligaw sa aming bahay. Naging kami at napaka-saya ko noon. Akala ko talaga ay magtatagal kami, kasi ramdam ko namn na mahal talaga niya ko, kung hindi ba naman ay magagawa ba niya akong ipakilala sa mga taong palengke na syota niya ako. Pero ano itong nasaksihan ko. Ang taong akala ko ay tunay na lalaki ay kagaya ko rin pala, pakantot at tsupaero pa siguro. Hindi ko akalain na isa rin siyang kagaya ko. Sana lang ay nagtapat siya sa akin, baka maunawaan ko pa siya.

Naisip ko na sa pagkawala ko ng mahigit isang buwan, sa hindi namin pagkikita nung panahong iyon ay naging malaya siya na gawin ang nais niyang gawin.

Madalas naman kaming mag-text, pero wala siyang nababanggit, hindi rin siya nakalimot na mag text sa akin araw-araw na sinasagot ko naman, kaya ang akala ko ay kami pa rin, hindi na pala.

Napakasakit pala ang pagtaksilan, sobrang sakit sa dibdib. Pero ng maisip ko ang mga ginawa ko sa probinsya ni Lola, masasabi kong mas pa ang ginawa kong kataksilan kesa sa kanya.

Iba lang ang kaso ko, isa akong bading, at siya ay tunay na lalaki sa pagka-alam ko noon. Kaya kung makita man niyang may kumakantot sa akin ay hindi bago iyon dahil nga sa bading ako, pero siya na inakala kong isang tunay na lalaki na nagpakantot at tingin ko ay mas bading pa sa kanya ang kumantot sa kanya, ano ba ang dapat kong isipin at gawin?

Nag-vibrate ang aking phone, may nag-pop up, message mula kay Ernest at mag-usap daw kami. Hindi ko iyon sinagot. Ilang message pa ang sunod sunod na dumating na hindi ko rin sinagot hanggang sa tumawag na siya.

Sinagot ko na lang para matigil na. “Bakit? Ano pang kailangan mo,” sabi ko.

“Mag-usap tayo, magpapaliwanag ako.” sagot niya sa kabilang line.

“May dapat pa ba tayong pag-usapan? Hindi ko na kailangan pa ang paliwanag mo, malinaw na nakita ko ang kataksilan mo. Nandidiri ako sa iyo, katulad din pala kita. Ang tanga-tangao ko, nagoyo ako na isa ring tulad kong bading. Dyan ka na, huwag ka nang tatawag o magte-text sa akin, Huwag mo na rin akong kakausapin pa, ayoko na sa iyo, maghiwalay na tayo!” Ang mahaba kong tugon na may gigil dahil sa galit.

Bakit kasi tumawag pa, kalmado na ako kanina, heto at nanginginig na naman ang laman ko sa galit, nakakainis.

-----o0o-----

Lumipas ang ilang araw, tawag pa rin ng tawag sa akin si Ernest. Hindi ko na sinasagot pa, maging ang mga text niya. Wala namang sinasabi, humihingi lang ng tawad. Sana raw ay mapatawad ko. Mauunawaan ko din daw balang araw kung bakit niya nagawa ang ganon.

Sa isip ko ay wala na akong pakialam. Totoo, minahal ko siya at kahit ngayon ay may konti pa ring akong pagmamahal sa kanya. Quits na kami, pinagtaksilan ko rin naman siya, hindi nga lang niya alam.

Subalit, naisip ko rin, paano kung nabaliktad ang aming sitwasyon, siya ang nakabisto ng aking kataksilan. Ano ang magiging reaksyon niya? At ako, ano ang idadahilan ko, dahil sa kalibugan ko? Wala, yun lang talaga, mas malala pa yata ang kasalanan ko sa kanya. Pero, naroon na eh, kailangan na naming mag-move-on.

-----o0o-----

Pasukan na, Senior Student na ako. Panibagong eskwelahan, panibagong mga guro at kaklase. Hahanap na naman ng mga bagong kaibigan. Sana lang ay makakita ako ng magiging tapat na kaibigan ko.

Unang araw ng pasukan, heto, naninibago ako, meron akong nakita na dati kong schoolmate, pero hindi ko sila ka close, kaya dedma lang.

Nagtungo na ako sa room assignment ko. Marami nang estudyante at ni isa ay wala akong kakilala. Nagtataka ako, bakit sa dami ng mga kasabay kong nag-graduate sa grade 10, wla man lang akong nakakalse ngayong senior na kami dito sa school na ito. Maaring ibang section sila, ang sagot ko sa aking querry.

Naupo muna ako sa isang sulok, sa bandang hulihan, tumabi ako sa isang chubby na babae, nakipakilala ako, Alma pala ang pangalan niya. Yun lang, natahimik na kami pareho. Mahiyain din siguro, ewan ko, baka nahihiya dahil chubby siya at mas maganda pa ako.

Maya-maya ay may isang lalaking pumasok, kasunod ang tatlo pa. Natahimik ang mga nasa loob ng room, nag-ingay naman ang mga bagong dating na animo ay sila lang ang tao.

“Alma kilala mo ba ang mga lalaking iyon na bagong dating?” tanong ko sabay turo sa lalaking pinaka-maingay.

In fairness, ang gwapo niya, gwapo talaga, matangkad pa at mukhang yayamanin. Pero bakit dito sa public school nag-enroll?

“Oo, kaklase ko siya nung grade 10, bully ang mga iyan, kaya mag-ingat ka sa mga gagong iyan,” sagot ni Alma.

“Mukhang mayaman, kaso bakit hindi sa private school nag-enroll?” takang tanong ko.

“Dati sa private iyan kaso na expelled, pala-away eh.”

“Hoy, kayong dalawa, anong pinagbubulungan ninyo diyan? Hala ang ganda namang bakla nito, maganda pa sa mga babae rito,” wika ng lalaki na nalaman kong Sonny ang pangalan mula kay Alma.

Lumapit siya sa amin. “Hi beautiful, pwedeng malaman ang pangalan mo at ang iyong number?” wika ni Sonny.

Ewan ko kung maiinis ako o kikiligin. Kasi naman, sa dami ng magagandang babae na kaklase namin ay ako, na isang bading, ang unang nilapitan para makipagkilala.

“Magkakaklase tayo, magkakakilala rin tayo, hinatayin na lang natin ang ating adviser,” ang naging sagot ko.

“Suplado, kantutin kita diyan eh!”

“Bastos ka ah!” ang galit kong sagot. Nakakabastos naman talaga ang sinabi niya. “Hoy, kahit bading ako ay kaya ko pa ring lumaban!”

“Matapang, baka hindi mo ako kilala!”

“Hindi ako interesado na makilala ka, umalis ka nga sa harap ko. Unang-unang araw sa klase ay pinaiinit ang ulo ko.”

Nahinto lang ang batuhan namin na mapanakit na salita nang dumating ang aming adviser.

-----o0o-----

Iyon ang ganap sa unang araw ko bilang isang senior high student. Iyon din ang simula ng aking kalbaryo. Naging tila isa kaming aso at pusa na palaging nag-aaway sa tuwing magkikita kahit saan dito sa campus ng paaralan at maging sa loob ng aming room.

Hindi naman nananakit itong si Sonny, mahilig lang mambuska, magbiro na kung minsan ay nakakainsulto na. Pero nung minsan na may pumalag sa mga panlalait niya ay hindi naman siya umurong sa pakikipag-suntukan kaya hayun, pareho silang suspended nang nakaaway niya..

Ang nakakainis lang sa aking sarili ay ang palihim kong pagsulyap-sulyap sa kanya. Ang gwapo talaga niya. Ito pa, galit ako dahil sa pambubully niya, pero parang natutuwa pa ako dahil sa palagi ko siyang nakikita. Ewan ko ba, nagkakagusto na yata ako sa kanya, pero imposible naman magkagusto siya sa akin.

Minsan na naglalakad kami ng kaibigan kong si Alma at iba pa naming kaklaseng mga babae ay nilapitan ako sa aking likod. Bigla niya akong hinawakan sa may bewang ko kaya napahinto ako sa paglalakad. Ang gago, kumadyot siya ng kumadyot sa likod ko na parang kinakantot ako, nagsalita pa, “Kantutin kita sa pwet. Masarap akong kumantot at masasarapan ka dahil de otso itong akin. May dala din akong mantikilya hehehe.” Ang kabastusang ginawa ni Sonny. Nakita at nadinig iyong ng marami, at nangagsitawanan sila. Syempre napahiya ako kaya nasampal ko, mabuti na lang at medyo dumaplis kaya hindi siya masyadong nasaktan.

“Isa pang pambabastos Sonny at baka hindi na ako makapagtimpi sa iyo.” Babala ko. Pero sa halip na matakot ay nakuha pang magbiro.

“Takot ako, mga pare layo tayo, takot ako eh.”

Ganon palagi, punong-puno na ako. Naisipan ko nang magdala ng lanseta, pero bawal sa school namin iyon at baka makasakit pa ako ay makulong pa. Minsan ay kinalmot ko na siya, pero hindi sa mukha, baka kasi magka-peklat ang makinis niyang mukha, sayang naman hehehe.

May isang insidente na hindi ko talaga malilimutan. Naging dahilan din na lumayo siya sa akin at hindi na ako lokohin at i-bully.

Ganito iyon, maiihi ako, kaya nagtungo ako ng CR, syempre sa CR pa rin ng lalaki ako umiihi. Walang tao kaya kampante ako sa pag-ihi. Ang gagong si Sonny, sa lahat na papasok ay siya pa, pero wala siyang kasama, nagsosolo lang siya.

Habang umiihi ako ay panay ang pambubuska niya sa akin, inis na inis na ako. Nilapitan pa ako at heto na naman, kumadyut-kadyut na naman siya sa likuran ko at kakantutin daw ako sa pwet. Kung totoo na ba eh bakit hindi ako papayag, huwag lang ganon na sa harap ng maraming tao ay babastusin ako. Nasasaktan din naman ako kapag hindi ako nirerespeto. Tao rin naman kami nagkataong naging bakla lang.

Sa inis ako ay may ginawa akong hindi ko sukat akalain na ginawa ko. Maging ako ay nagulat matapos mangyari ang ginawa ko.

“Tangina mo ka talaga Sonny, gusto mo ba talaga akong kantutin? Sige kantutin mo ako dito, tutal tayo lang namang dalawa ang narito eh,” ang matapang kong sinabi habang lumalapit sa kanya.

Medyo parang nasindak ko siya, naunahan ko siyang sindakin kaya habang nilalapitan ko siya ay paurong naman siya nang paurong hanggang mapasandal na sa may lababo ng CR.

“Oh, bakit ka lumalayo, natatakot ka ba sa akin? Hindi ba gusto mo akong kantutin, kaya halika na, kantot na!” gigil kong wika saka ko siya hinawakan sa batok ng isa kong kamay at sa bewang sa likuran ang isang kamay at siniil ko siya nang halik sa labi. Sanay na akong makipaghalikan, maraming beses na akong nakahalik ng lalaki kaya hindi na bago sa aking ang humalik.

Gulat na gulat si Sonny, hindi siya nakakibo, gusto niya akong itulak, pero mahigpit ang hawak ko sa kanyang bewang at magkadikit na ang aming harapan.

Nasarapan ako sa aking ginawa. Pilit kong ibinubuka ang kanyang labi gamit ang aking dila pero tikom na tikom iyon. Kinagat ko na ang kanyang labi kaya bumuka iyon at nagawa kong mapasok ng dila ang kanyang bibig.

Hindi na siya nakagalaw pa, parang nagpaubaya na. Hindi ko alam kung dahil sa pagkabigla at takot o di kaya ay nagustuhan na ang paghalik ko.

Patuloy kong sinisipsip ang kanyang labi at dila, pakiramdam ko ay gumanti na rin siya, parang nasarapan na rin at nalibugan, naisipan kong kapain ang kanyang harapan, napangiti ako dahil sa matigas iyon. At hindi naman talaga siya nagyayabang lang nang ipagmalaki niyang de otso ang kanya dahil sa pagkaka-kapa ko ay may ipagyayabang talaga, maaring wala iyong otso pulgadas, pero may kalakihan naman talaga, ang sarap kasing kapain at pisilin.

Hindi ako nagkamali, tinablan siya sa aking halik, gumalaw-galaw na rin ang labi niya, inipit na rin ang aking labi at inilabas pa ang dila at nakipaglaplapan na sa aking ng tuluyan. Subalit nakarinig kami pareho ng papalapit na yabag, naalerto kami pareho kaya naitulak niya ako at ako naman ay talagang kusang bumitiw na. Malaking eskandalo kasi kapag nagkataon. Mabuti na lang at ang pumasok ay ang kanyang mga alalay.

“Anong gagawin ninyo, tara na at baka kung anong mangyari sa atin dito,” wika niya sa mga barkada niya, inirapan ako at tumingin ng galit.

“Aba, asa ka pa, ikaw itong gutong mangantot, takpan mo yang bukol mo at baka may makakitang ibang bakla ay basta na lang daklutin iyan. Nalibugan ka sa akin ano, bukol na bukol eh,” malakas kong wika.

Napatingin naman siya sa harapan. Dinig ko pa ang pagmumura patungkol sa akin.

“Gago ka, nakita mo ang hinahanap mo tangina ka!” ang nakangit kong wika. Natawa ako ng malakas, tawang demonyo. “Hahahahaha!”

Nasa likuran lang nila ako habang naglalakad patungo sa aming room.. Nadinig ko ang pangungulit ng kaibigan niya, nagtatanong sa nangyari.

“Ano ba talagang nangyari sa inyo sa loob, bakit galit na galit ka at hindi ka makatingin ngayon ng diretso kay Ambeth?” wika ni Abner, ang isa niyang alalay na gwapo rin, payat lang, pero may height.

“Pare wala, huwag nga kayong matanong!” inis na sagot ni Sonny. Hindi na lang nangulit ang dalawa.

 

 

>>>>>Itutuloy<<<<<