Call Boy (Part 10)

 

Call Boy (Part 10)

 

Nang sabihin sa akin ni Bien na buntis si Rosa ay labis ang saya ko, hindi ko naitago ang tuwang iyon sa kanya. Nakalimot kasi akong hindi ko asawa si Rosa. Matalim ang tingin sa akin ni Bien, kinabahan ako bigla at naisip kong katapusan ko na lalo pa ng sabihin niyang ipasa-salvage niya ako. Grabe ang takot ko dahil kayang gawin iyon ni Bien dahil sa mayaman siya. Halos maglumuhod ako para makahingi ng tawad at huwag akong ipapatay. Mabuti na lang at biro lang pala.

Nalaman kong itutuloy daw ni Rosa ang pagbubuntis at aariin naman daw ni Bien na anak nila ang baby. May tuwa nga akong naramdaman kay Bien.

Akala ko ay sasabihin na tapos na ang pinagusapan namin dahil nga sa nangyari, pero wala siyang sinabi. Hindi raw ako paalisin hanggat wala siyang sinasabi.

Minsan pa kaming nagtalik ni Rosa makaraan ang pag-uusap naming iyon ni Bien, pero pagkatapos ay wala na, Medyo delikado raw ang pagbubuntis ni Rosa. Muntik na raw itong makunan kaya pinatigil na muna ni Bien sa trabaho nito.

Tinatawagan naman ako ni Bien para sabihan lang na magpasyal-pasyal na lang muna. Nakaramdam ako ng pagkabagot, naisipan kong puntahan ang kaibigan kong si Danny. Nagkausap naman kami sandali, may trabaho pala bilang call center agent at gabi ang duty niya.

Nang magpaalam ako ay naglakad-lakad muna ako hanggang magawi ako sa isang park sa may Circle sa QC. Isang Teenager ang lumapit sa akin at humihingi ng barya dahil sa hindi pa raw kumakain ng tanghalian eh gabi na noon. Ayaw kong maniwala dahil maayos naman ang pananamit niya at mabango pa. Nagtapat siya sa akin na isa siyang callboy, batang callboy,

Nakaramdam ako ng awa dahil pareho lang kami ng trabaho

“Magkano ang sinisingil mo?”

“Maliit lang po, pwede po 150 tsupa lang. Kapag ako ang tsutsupa ay 400. Kapag may romansa at kantot 1K na po. Hindi ka naman malulugi kuya, malaki at mataba po ito.”

“Ganon ba. Sige doon na lang sa inyo, pero daan tayo diyan sa jollibee, bili tayo na makakain. Tara.”

-----o0o-----

Mabaho nga, madumi ang lugar na tinitirhan ni Raul. Isang squater area iyon na malapit pa sa estero. Medyo okay naman ang bahay, hollow blocks naman ang wall, kaya lang ay butas-butas na ang bubungan. Tumutulo nga daw kapag umuulan. Kung tutuuin naman, halos singlaki lang ng inuupahan kong pad, ang kaibahan lang ay maayos iyon, livable ika nga.

Kumain na kami, chicken joy, kanin at spaghetti ang aming inorder, tatlo na iyon at para daw sa kaibigan niya ang isa, si Allan. Pagkakain namin ay niligpit na niya ang pinagkainan namin, inilagay iyon sa isang plastic na ginawa niyang basurahan. Nagsipilyo muna siya bago uli ako kinausap.

“Maraming salamat sa libreng pagkain Kuya Aldrin, nabusog ako hehehe. Anong gusto mo, gusto mo ba akong kantutin? Kasi hindi ka naman bakla sa palagay ko,” sabi ni Raul saka nagumpisang maghubad ng kanyang damit. Hinayaan ko lang siya, gusto ko lang talagang makita ang ipinagmamalaki niyang mataba at mahabang burat niya. Ayaw ko kasing maniwala dahil 18 pa lang siya.

Pagkahubad niya ng lahat ng kanyang kasuotan ay napamulagat ako, tumambad kasi sa mga mata ko ay mataba nga at mahaba niyang burat. Sa palagay ko ay nasa pitong pulgada na iyon sa mura pa lang niyang edad.

“Ilang taon ka na kamo?” ang naitanong kong muli.

“18 na Kuya.”

“Hahaha, 18 ka pa lang, pero lintik na rin nga ang burat mo. Ayaw ko nang maniwala sa iyo kanina eh. Yung kaibigan mo ba ay ganyan na din kalaki ang burat?”

“Opo Kuya, mas mahaba lang siguro ng konti ang sa akin,” sagot ni Raul.

“Grabe, may lahi ba kayo? Anong ginawa ninyo at lumaki iyang ng ganyan.

“Lahi po yata talaga. Ang tatay ko po kasi ay “Totoy Mola’ kung tawagin sa amin noon nabubuhay pa. Saka, siguro din po ay sa kajajakol. Malibog po kaming magkaibigan eh hehehe,” sabi niya. “Iyang sa iyo kuya, siguro ay mola din ito,” sabi niya sabay pisil sa aking burat.

“Walang ganyanan Raul, hindi ako sumama sa iyo para magpatsupa o tsumupa. Inaya kita dito sa inyo para mapatunayan kung totoo ang sinasabi mo. Alam naman siguro ninyo na maraming mga manloloko ngayon.”

“Sorry Kuya Aldrin, akala ko kasi…”

“Okay lang. Magkwento ka nga tungkol sa iyo, kung paano kayo napadpad dito sa Maynila at kung bakit kayo naging batang callboy?”

“Mahabang kwento Kuya eh.”

“Okay lang, wala pa naman si Allan eh, gusto ko rin siyang makilala.”

-----o0o-----

Narito ang kwento ni Raul, ang batang callboy.

Sixteen lang po ako Kuya ng maulila ng lubos, kinupkop naman po ako ng isa kong tiyahin, kapatid ng nanay ko, kaya lang ay ginawa niya akong parang katulong. Hindi na ako pinapag-aral at ginawa na lang tagapag-alaga ng baboy. Ang masiste pa ay pinagmamalupitan pa ako. Kung ano-anong masasakit na salita ang ibinabato sa akin kesyo batugan, palamunin at kung ano-ano pa. Sinasaktan pa po ako.

Hindi na po ako nakatiis, lumaban na ako, sumasagot na ako sa kanya ng pabalang. Sobra na kasi akong nasasaktan sa kanyang panglalait. Dahil po doon ay nasuntok ako sa sikumura ni Tiyo, asawa po niya. Bumalandra ako sa gilid ng kulungan ng baboy at namilipit sa sakit. Nakahagilap po ako ng isang malaking kahoy at ipinalo ko sa likod ni Tiyo sabay takbo papalayo.

Malayo na ako ay naririnig ko pa ang pagmumura ng mag-asawa at ipababaranggay daw ako. Sabi ko naman ay “Sige lang, ipabaranggay ninyo ako ng kayo ang maparusahan, nang malaman na nila ang pagmamaltrato ninyo sa akin. Child abuse ang ikakaso ko sa inyo. Alam ninyong menor de edad ako.”

Dahil wala naman akong ibang mapupuntahan ay sa bahay ng isa kong kaibigan ako nagpunta, kina Allan. Ikinuwento ko sa kanya ang buong pangyayare.

Maging siya man daw ay nahihirapan na sa kalagayan ng kanilang pamilya, naawa na raw siya sa mga magulang dahil talagang kinakapos sila sa lahat ng bagay, lalo na sa pagkain. Gusto man daw tumulong ay wala namang magawa. Wala naman makuhang trabaho.

Kaya inaya ko siyang maglayas, sabi ko ay pumunta kami ng Maynila at baka doon ang aming swerte. Gusto din ni Allan, kaya lang ay wala naman kami parehong perang pamasahe. Ako naman ay walang nadalang damit, naiwan lahat kina Tiya.

May naisip akong gawin, sinabi ko kay Allan ang balak ko at nagpapasama ako sa kanya. Alam kong palaging lasing si Tiyo at kapag gabi naman ay naglalaro sa bingohan si Tiya. Iyong oras na iyon ako pupuslit sa bahay para kumuha ng aking dadalhing damit. Pinaghanda ko na rin si Allan ng dadalhin niya, nanghiram pa ako ng backpack sa kanya para may mapaglagyan din ng aking damit.

Bandang alas-otso sa gabi namin isinagawa ang aming balak, swerte naman at tulog na ang mga pinsan ko kaya madali kong nakuha ang iilang piraso kong damit. Tapos ay nagdiretso na kami sa terminal ng bus. Alas nuwebe ng gabi ay sakay na kami ng bus pa-Maynila. Nagtaka si Allan kung saan ako kumuha ng pamasahe.

“Tangina nila, alam ko ang pinagtataguan nila ng pera, inumit ko. Ang tagal akong inalila nila ng walang bayad, siguro tama lang na kinuha ko iyon, kulang pang bayad ang nakuha ko,” sagot ko.

Nakakuha ako ng halagang limang libo, ang dalawang libo ay pinahawak ko muna kay Allan. Alam ko kasing maraming mandurokot sa Maynila. Ingat na ingat kami sa pagtatago ng pera, ang aking nga ay sa brief ko pa itinago hehehe.

Nakarating kami ng Maynila, yung nga lang, wala kaming tiyak na pupuntahan, naglakad na lang kami ng naglakad, inabot na kami ng gabi na naman sa daan. Nakarating kami sa isang parke, may bench doon at doon na kami nakatulog.

Madaling araw na noon. Nagising kami sa yugyug ng isang hindi namin kilalang lalaki. Napabalikwas kami ng bangon medyo, disoriented pa nga kami dahil sa nabaguhan sa paligid.

“Bawal matulog dito, baka mahuli kayo ng pulis, prisinto ang abot ninyo, bakit ba dito kayo natulog?” wika at tanong ng lalaki.

“Eh wala kasi kaming matutulugan, wala kaming mapuntahan,” sabi ko naman. “Kanina pang umaga kami lakad ng lakad, naghahanap sana kami ng trabaho, kahit na anong trabaho, pero walang kumuha sa amin,” sabi ko pa.

“Saan ba kayo galing?” tanong niya.

“Galing pa kaming Bicol,” sagot ko.

“Istokwa kayo ano? Naglayas kayo?” tanong ng lalaki.

Taga Bicol din pala ang lalaki na nagpakilalang Ariel. Dahil sa kababayan namin ay tinulungan kami. Isinama niya kami doon sa tinitirhan niya, ito nga iyon. Laking pasalamat namin, giniginaw na kasi kami doon sa parke.

Ikinuwento ko rin sa kanya kung bakit kami naglayas. Maging si Ariel pala ay naglayas din. Inakala daw nito na bubuti ang buhay niya dito sa Maynila. Maraming siyang sinabi, kesyo mas mahirap daw ang buhay dito, mahirap humanap ng trabaho ang walang pinag-aralan at kung ano-ano pa.

Isang maliit na barong-barong ang tinuluyan namin. Ayos naman dahil pader na ang dinding, Kaya lang ang bubungan ay medyo butas na, natakpan na lang ng plastic at ibang sira ding yero.

Maraming kwento si Ariel, 16 lang din daw siya ng mapadpad dito sa Maynila at swerteng may kumupkop sa kanya. Yung daw kumupkop sa kanya ang may-ari ng bahay, pero umalis na rin dahil sa nakapag-asawa na at sa bahay na ng asawa tumira. Noong makilala namin si Ariel ay 22 years old na.

Doon kami pinapwesto ni Ariel sa dating pwesto ng kaibigan niya, itinuro din sa amin ang banyo..

Payapa na kaming nakatulog sa bahay ng bago naming kaibigan.

Kinabukasan ay nag-usap kami ni Ariel. Nagtanong kami ng pwede naming pag-aplayan ng trabaho.

“Pasensya na kayo, hindi ko kayo kayang tulungan sa bagay na iyan,” sabi ni Ariel.

“Sa pinagtatrabahuhan mo kuya, baka pwede kami,” sabi ni Allan.

“Hindi pwede, ayaw kong masira ang buhay ninyo, maghanap na lang kayo ng disenteng trabaho,” sabi ni Ariel. “Baka may mapasukan kayo kahit na helper o katulong, huwag lang sa kagaya ng trabaho ko.”

“Kuya, bakit hindi pwede?“ tanong ko.

“Baka kasi hindi ninyo kayanin eh. Madalas ay sa gabi ako gumigimik. Alam ba ninyo ang trabaho ko? Isa akong kolboy. Oo kolboy ako at karamihan ng parokyano ko ay bading, bakla, beki. Alam ba ninyo kung ano ang ginagawa ng gaya ko sa mga parokyano kong beki?” sabi ni Kuya Ariel.

Kuya Aldrin, hindi kami nakakibo ni Allan. Si Allan kasi dati ay galit sa mga bading, tapos pareho pa kaming walang alam. Alam naman namin ang mga ginagawa ng bading sa lalaki. Si Allan nga ay nanapak pa ng bakla, inalok kasi ng 50 pesos doon sa amin para tsupain siya, hayun nagalit, nanapak.

Anim na taon na palang nagko-kolboy si Kuya Ariel at doon sa pinagkakitaan sa amin ang tambayan niya. QMC pala ang lugar na iyon, tambayan daw iyon ng mga lalaking pachupa, pakantot, mga kolboy.

Nagkwento si Kuya Ariel kung paano siya napasok sa pagiging kolboy, marami pala siyang mahirap na pinagdaanan, napagbintangan pang nagnakaw at pinapulis. Kesa daw sa makulong ay naglayas at dito nga napadpad. Dahil daw sa kahirapan, ay palaging gutom ang kanyang pamilya. Kaya para makatulong at makapagpadala ng pera sa pamilya sa Bikol ay sumama sa kaibigan niya na kolboy din para kumita ng pera.

“Mabait si  Rafael, ayaw sana niya akong isama sa pagkokolboy, kaya lang ay wala na akong choice pa. Wala na rin siyang nagawa kundi ang ituro sa akin ang mga ginagawa ng mga kolboy. Siya ang bale nakauna sa akin.” Kwento pa ni Ariel.

Ayaw man namin ni Allan na magaya kay Ariel ay wala na rin kaming choice, Kuya Aldrin. Kung iyon lang ang paraan para kumita kami kaagad ay sinabi namin kay Kuya Ariel na turuan kami kung anong gagawin.

Hiniling namin ni Allan na turuan kami. Sabi ni Ariel na para matutunan namin ay kailangan ng aktwal na pagtututo.

-----o0o-----

Natigil sa pagkukuwento si Raul dahil sumabad ako ng tanong. “Ano ang itinuro sa inyo?”

“L:ahat kuya, at dito mismo kami tinuruan ni Kuya Ariel.”

“Hala, anong oras na ba? Wala pa ang kaibigan mo. Baka gabihin akong masyado, aalis na muna ako,” sabi ko kay Raul.

Dumukot ako ng pera sa aking bulsa, hindi naman ako mahilig magdala ng wallet kapag naglalakad sa ganitong lugar, alam ko kasi ang kalakaran dito. Isang libong piso ang inabot ko kay Raul.

“Magpahinga ka na ha, huwag ka nang babalik pa,” sabi ko.

“Kuya maraming salamat, ang laki nito ay wala naman akong ginawa. Kuya, ayaw mo ba talaga?”

“Sa ibang araw na lang. Hindi ko na hihintayin si Allan, pero pangako, babalik ako. May CP ka naman ano na pwede kang matawagan,” tanong ko.

“Meron kuya. Importante sa trabaho namin ang CP.”

Kinuha ko ang number niya, wala naman akong ibang ipinangako. Sabi ko lang ay babalikan ko siya.

“Ituloy mo ang kwento mo ha, pagbalik ko. Yung kung paano kayo tinuruan ni Ariel, hehehe.”

“Oo Kuya, samahan ko na ikaw sa sakayan,” sabi ni Raul,

-----o0o-----

Habang daan ay iniisip ko pa ang buhay nina Raul. Napakabata pa nila para danasin ang ganong buhay. Swerte pa rin pala ako dahil kahit na nag-callboy ako ay hindi gaya nila ang dinanas ko. Paano ko kaya sila matutulungan?

 

>>>>>Itutuloy<<<<<