Binata na Sina Utoy (Part 1)

 

Binata na Sina Utoy (Part 1)

 

Taong 2020, panahon ng pandemic, lockdown sa buong bansa, walang pwedeng lumabas ng bahay lalo na ang may edad na kagaya ko. Dapat ay lagi pang naka face mask kahit nasa loob pa ng bahay.

Noon panahon naman iyon ay kasagsagan pa ng covid, pero wala pa namang idenedeklara na may tinamaan na ng covid dito sa bayan namin, kasi mahigpit na ipinag-utos na huwag magpapa-pasok ng kahit na sino na nagmula sa ibang bayan lalo na sa Maynila.

Alam na naman ninyo siguro ang mga kalagayan natin noon kaya hindi ko na masyado pang ide-describe o ipaliliwanag.

Dito sa bayan namin, kahit anong higpit ang pagpapatupad ng utos ng gobyerno, ay marami pa ring sumusuway. Hindi naman kasi kayang supilin ang lahat dahil sa wala naman masyadong pulis na nagbabantay, inasa lang sa mga barangay tanod.

Kung sabagay, medyo liblib naman ang aming barangay at malayo sa kabayanan. Kaya nakapaglalaro pa ang mga bata sa labas ng bahay, hindi nga lang sa karsada kundi doon sa bukirin na hindi naman talaga puntahan ng mga tao.

Ang bahay ko at nang iba pang kabarangay ko ay nasa may bukirin, medyo malalayo nga lang ang pagitan. Doon sa lugar ko madalas na naglalaro ang ibang grupo ng mga kabataan, siguro ay nasa edad 10 o 11. Walang pasok sa eskwelahan kaya hayun, puro laro. Maganda kasing magpalipad ng saranggola doon dahil mahangin. Nakilala ko na nga ang karamihan sa kanila.

Mabait ako sa mga bata, at hinahayaan ko lang silang maglaro doon kahit pa mag-ingay sila, nalilibang pa nga ako dahil sa nag-iisa lang ako sa aking bahay. Kinakausap ko sila at madalas ay nabibigyan ko pa ng pagkain, kaya naman tuwang-tuwa sila.

Nakilala ko na ang ilan na madalas kong nakikita, Si Mac, si Samuel, si Jonas, si Sean at si Rainier ang halos araw-araw tuwing hapon ay naroon at nagpapalipad nang saranggola.

Nakakatuwa kasi silang panoorin, napaka-inosente pa talaga at tila walang problema, walang alam sa nangyayari. Ako nga ay palaging may takot na baka tamaan ako ng sakit na iyon, pero sila ay wala lang. Sa isang banda ay nakatulong iyon sa akin dahil kahit papano ay nawawala ang aking alalahanin.

Ako nga pala si Buddy, isang retired employee at nag-iisa akong naninirahan dito sa aking bahay. Isa akong matandang binata o mas tama yatang sabihin na isang matandang bakla. Opo, isa akong bakla, pero hindi ako malanding bakla.

Hindi naman talaga ako nag-iisa, may mga kapatid kasi ako na dito rin sa bayang ito naninirahan, at marami akong pamangkin na palaging napunta sa bahay, hindi nga lang pirmihan, dalaw lang talaga, kaya sa gabi ay nag-iisa na naman ako.

Dahil pandemic nga kaya madalang na lang silang madalaw sa akin. Nakakapunta naman sila kapag may ipabibili akong grocery at gamot para sa aking maintenance. Yung pang-ulam ko ay nag-stock ako sa ref at nakakabili naman ng isda kapag may naglalako.

Naging kapalagayang loob ko ang mga batang iyon, lalo na si Mac at Samuel. Sa limang batang iyon ay sila ang pinaka may itsura. Sabi ko nga ay lalaki silang magandang lalaki. Peroho silang maputi, ewan ko ba kung bakit palagi sila sa arawan ay hindi man lang nangitim ang balat.

Alam nilang bading ako, pero hindi naman sila nangingilag sa akin, wala naman kasi akong ginagawang kahalayan sa kanila, hindi naman ako “pido” at saka matanda na ako para gumawa pa nang kahalayan.

Kahit naman bakla ako ay konti lang din ang naging karanasan ko sa lalaki, hindi ako nakipag-relasyon kahit isang beses dahil alam kong wala namang magseseryoso sa kagaya ko. Hindi naman ako pangit, katunayan ay maganda nga raw akong lalaki, at kung naging babae ay napakaganda ko raw hehehe.

Minsan kapag nagkukuwentuhan ang mga batang ito ay napapa-iling ako. Alam na nila ang jakol, alam na nila ang kantot  at marunong na silang magkagusto sa babae. Minsan nga ay naririnig ko silang mag-uusap na animo’y matanda na at maalam na sa sex. Sabihin ba naman na “mamakla daw sila para magka pera”. Siguro ay nadidinig sa ibang teen-ager sa lugar namin. Namboboso na rin sila. Nakaboso raw sila ng dalawang lalaki na nagtsu-tsupaan at kantutan pa.

Grabe ang mga kabataan ngayon, ang daming alam lalo na sa kahalayan. Isang dahilan na rin ay ang technology, nakakanood sila sa CP,at sa computer nang malalaswang palabas.

Nang medyo umayos na ang covid ay naging madalang na ang paglalaro doon nina Mac at ibang bata kaya hindi ko na sila napagkikita. Masabi kong nasubaybayan ko ang paglaki ni Mac dahil magkapit-bahay lang kami, araw-araw ko siyang nakikita kaya nagkakabatian kami. At totoo ang sinabi ko na lalaking gwapo ang batang ito.

Ang iba na tulad ni Samuel ay hindi ko na talaga nakita, Lumipat pala sila ng tirahan, dito lang din sa bayan namin, pero sa ibang barangay. Si Jonas, si Rainier at si Sean ay nakikita ko paminsan-minsan lang.

Madalas ay hinihingan pa ako ng barya ni Mac. Nang mawala na kasing tuluyan ang covid ay nakalalabas na ako, nakapupunta na ako nang malayo at nakakapasyal na rin. At kapag nakikita ako ni Mac ay nanghihingi ng barya sa akin. Binibigyan ko naman, lambing lang naman, eno ba kung maabutan ko ng 20 pesos, masaya na siya roon. Nauutusan ko naman na pabilhin ko sa tindadahan ng kailangan ko sa bahay lalo na sa pagluluto.

Nito ngang pasko ay namasko pa sila sa akin, at pinamaskuhan ko naman. May tig-isa pa silang tshirt na binili ko sa shopee.

At ito ngang makabagong taon (2025) ay medyo na shock ako nang lapitan ako ni Mac at kausapin, tila may problema ang bata.

Nilapitan ako ni Mac na patago pa at gusto raw akong kausapin. Kaya pinapasok ko siya sa aking bakuran. “May kailangan ka ba sa akin? Bakit hindi mo sinabi sa akin kanina doon sa labas?” tanong ko.

“Mang Buddy, baka kasi may makarinig, pasok tayo sa bahay mo at baka makita ako ni Nanay,” sabi pa baman ni Mac.

“Bakit ka ba nag-aalala ay dati ko naman ikaw nakakausap at nakakapasok dito sa bakuran ko?” sabi ko naman.

“Basta,” ang tanging sagot niya.

“O… anong sasabihin mo sa akin?”

“Mang Buddy, pwede po bang makahingi sa iyo ng 200, me bibilhin lang po akong gamit para sa school. Sige na, pwede mo pong gawin sa akin ang gusto mo,” diretsahan niyang wika.

Gulat na gulat ako sa tinuran niya, alam ko naman ang tinutumbok niya dahil sa alam niyang bading ako, pero wala ni katiting sa aking hinagap na magsasabi siya sa akin ng ganon. Mabait siya, magalang.

“Hah! Anong pwedeng gawin? At bakit ka sa akin hihingi?” takang tugon ko.

Alam kong mahirap lang sila, walang permantenteng trabaho ang Tatay ni Mac, ang Nanay naman niya ay labandera lang kaya siguro kinakapos.

“Mang Buddy, sige na naman po oh, malaki na po ito, masasarapan po kayo,” wika ba naman ni Mac sabay baba ng short. Tumabad nga sa mga mata ko ay may kapayatan pa niyang titi, pero medyo mahaba na gayong patay pa ito. Ang puti rin ng kanyang titi na tulad sa kanyang balat.

“Mac… iginagalang mo ba ako? Ang tanda-tanda ko na para sa ganyang bagay.

“Oo naman po, kaya lang ay wala na talaga akong malapitan eh.”

“Ilang taon ka na?”

“Kinse na po ako.”

“Patsupa ka ba?”

Hindi siya makasagot. Alam ko na naman kahit hindi niya sagutin ang tanong ko. “Ilang na ang nakatsupa sa iyo,” ang sunod kong tanong.

“Tatlo na po.”

“Magkano ang ibinabayad sa iyo?”

“Minsan po 150, minsan po 200. Minsan lang na may nagbigay sa akin ng 300.”

“Anong ginagawa sa iyo?’

“Tsupa lang po.”

“Ikaw ang tsutsupa o siya ang tsusupa sa iyo?”

“Naku hindi po ako tsumutsupa, ako po ang tsutsupain.”

“Ilang beses ka nang natsupa, Tatlo sila, ibig sabihin, maraming beses na.”

“Hindi naman po, kapag kailangan ko lang ang pera.”

“Eh bakit ka sa akin nahingi, hindi doon sa kanila? Gusto mo pa akong gawing manyak niyan. Alam mo bang matanda na ako at kasalanan ang pinagagawa mo sa akin?”

“Eh sorry po Mang Buddy. Nilapitan ko nga po sila, kaya lang ay wala daw pera kaya sa iyo ako lumapit. Nahihiya naman akong mangutan dahil sa baka wala akong ibayad, kaya…”

“Kaya ginagamit mo iyang burat mo. Tarantadong bata. Ang bata-bata mo eh ganyan na ang ginagawa mo. Baka naman ibibili mo lang ng drug?’

“Naku hindi po, talaga pong gamit sa school ang paggagamitan ko ng pera.”

“Oh siya, bibigyan kita nang hinihingi mo, pero babayaran mo rin. Linisin mo itong bakuran ko, medyo marami ng lagas na dahon, walisin mo sa Sabado.”

Nagliwanag ang mukha niya, napangiti na. Kitang-kita  ang kasiyahan sa mukha. Ibinigay ko ang hinihingi niyang 200, dinagdagan ko pa ng 50. Lalong natuwa.

“Marami pong salamat Mang Buddy. Sige po, punta ako rito sa Sabado para magwalis sa bakuran mo.”

“Sige na, may gagawin pa ako.”

“Alis na po ako,” sabi niya na hahalikan pala ako sa pisngi, pero napalingon ako at lumapat sa labi ko, sandali lang naman.

“Sorry po… sorry po. Bigla ka pong lumingon eh.”

Tumalikod na siya. “isara mo ang gate,” bilin ko.

“Opo.”

-----o0o-----

Nanatili akong nakaupo sa sofa, hawak ko pa ang aking labi na nalapatan ng labi ni Mac. Matagal na matagal na akong walang sex. Puro kamay ko na lang ang aking ginagamit para mairaos ang aking libog.

Heto at may lumalapit, napakabata, sariwang-sariwa. Pero ako ang taong hindi bumabayad para lang makalasap ng kakaibang sarap. Noong kabataan ko ay nakakakuha ako ng lalaki sa pamamagitan lang ng pakikipagtitigan sa mga mall, sa pagsakay-sakay sa bus, sa sinehan, sa fastfood. Sa CR ng mall at kahit sa parking lot. May mga lalaki kasing mahilig lang talagang magparaos at hindi naman pera ang kailangan.

Pero nitong magka-edad na ako ay nahihirapan na ako na makakuha ng lalaki na libreng ibibigay ang sarili para sa sandaling kaligayahan, kelangan ko nang bumayad na hindi ko kaylanman ginawa. Tumigil na ako sa panghahada ng sumapit ako ng 50 years old. Nalilibre pa naman ako sa mga sinehan at hindi na ako namimili pa, basta malaki, ayos na. Hndi na kelangang gwapo hehehe. At ngayong retired na ako ay totally wala na, zero na at tanging kamay ko na lang ang nagpapaligaya sa akin at ang mga napapanood ko sa internet.

Tapos, heto, biglang may susulpot at nag-o-offer ng sarili, putragis talaga, makapagmumura ka talaga.

Pero ang sandaling iyon ang pumukaw na naman sa matagal ko na sanang nalimot. Muntik ko na talagang pinatulan ang batang iyon, Napakabata, 15 anyos, pero may kalakihan na ang ari. Tipikal na teenager, payat pa ang katawan, manipis, wala pang muscle. Pero matangkad na at ang ganda ng kutis, mapupula ang mga labi, buo ang mapuputing ngipin at handang ipagkaloob ang sarili sa maliit na halaga. Para tuloy nakaramdam ako ng panghihinayang.

Hindi ako dalawin nang antok, hindi mawala kaagad sa aking isipan ang alok na iyon ni Mac. Nagtatalo talaga ang aking isipan. Binibigyan ko ng parahilan para patulan siya. Iniisip ko na hindi naman ako ang una, hindi ako ang nagturo at hindi ko siya sinasamantala. Siya ang nag-alok.

Sa isang banda ay napakabata pa niya. Ako ang matanda at ako ang dapat na makaunawa.

Pero kapag nagbabalik sa alaala ko ang nakaraan kong ginagawa para makahanap ng lalaki at ang sa ngayon ay nakakadama ako nang pananabik, gusto ko uling maranasan, makatikim. Hindi ko tuloy namalayan na naghubad na pala ako ng short at nilalaro ko na ang aking si junjun. Si Mac ang nasa isipan ko, ang kahalikan ko, ang subo ko ang burat at sa bandang huli ay pinapasok na ako sa likuran. Nahinto lang ang aking pantasya ng labasan na ako.

Nagpasya na ako. Hinintay ko ang pagdating ng Sabado.

 

 

>>>>>Itutuloy<<<<<