Kwento Ni Jun (Part 6) - Last Trip sa Bubungan

 

Kwento Ni Jun (Part 6) -  Last Trip sa Bubungan

 

Si Jun po uli at narito ang naging kaganapan sa muli kong pagbabalik sa aming bayan pagkaraan ng tatlong taon.

Masayang masaya si lolo at lola ng makita ako.  Nagmano ako sa dalawang matanda at niyakap ko sila pareho.  Ako kasi ang pinakapaborito nilang apo.  Ang ibang kapatid ni nanay ay nasa ibang bansa na at ang iba ay sa ibang lugar na tumira kasama ng kanilang asawa katulad ni nanay.

Ibinigay ko na ang ilang pasalubong na padala ni Nanay at konting pera.  Malakas pa naman sina lolo at lola at hindi pa naman alagain.  May katulong naman sila dito na ang nagbabayad ay ang mga anak na nasa ibang bansa.  Hindi na rin naman nila kailangan pang magtrabaho dahil sa sustentado na sila ng kanilang mga anak.

“Apo, magmiryenda ka na muna.  Paborito mo ito, ginataang sari sari na may langka at binilog na galapong.”

“’La, paborito ka talaga niyan.  Walang papantay sa luto ninyo pag sa ginataan sarisari hehehe.” Walang bola iyon, totoo iyon.  Masarap talaga.  “Miss ko talaga ito lola.  Bihira akong makakain nito sa Manila.”

“Kaya dalas dalasan mo ang paguwi dito.  Dyaskeng bata lumaki na pala at lalong pumogi.  Kamukha na kita apo.” Sabi ni Lolo.  Sa totoo lang ay kahawig ko nga raw si lolo at habulin talaga iyon ng mga babae ng kabataan.  Maganda rin naman si Lola at laging nakukuhang Reyna Elena sa Sta. Cruzan noong dalaga pa siya.

“Pahinga ka muna apo at ipagluluto kita ng tinolang dumalagang manok tagalog.”

“Wow ‘la, sarap niyon.  ‘La, punta lang muna ako kina Denver at mangungumusta lang ako.”  Tatakbo na sana ako ng pigilaan ako ni Lolo. “Apo, wala diyan ang kaibigan mo, nasa may palengke at nakabantay sa kanilang negosyong karinderya.  Doon mo siya puntahan.

“’Lo! Buo pa ba ang bisekleta ko?”

“Buong buo pa apo ko.  Alagang alaga ko kaya iyan dahil alam kong magagamit mo pa iyan.  Nandyan sa silong, sa may bodega.”

“Salamat Lo.  Paalam na po.  Babalik po ako agad bago kumain.”  Nagmamadali kong tinungo ang palengke na nagbisekleta.  Malapit lang naman ang palengke sa bahay nina lola.  Madali ko naman nakita ang pwesto nila.  Malayo pa ako ay nakita ko na ang best friend ko na panay ang paypay sa iniihaw na baboy siguro.

“Denver!!” sigaw ko. Lumingon siya at agad akong nakita.  Bakas sa kanyang mga mata ang tuwa.  Agad akong sinalubong at mahigpit na niyakap. “Hahaha kumusta na ang best friend ko.  Ang tagal mong hindi umuwi ah.  Na miss talaga kita sobra.” Sabi niya.  Suminghot siya.  Alam kong naluha siya.

“Kumusta ka na rin.  Naks naman, negosyante ka na.  Kakainggit ka naman, kumikita ka na samantalang ako ay palamon pa rin hehehe.”  Biro ko. Hindi ko rin napigil ang maluha.  Sabik na sabik din akong makita ang aking kaibigan.

“Oh ano’t may luha ka.  Kahit kelan talaga, madrama ka.” Puna niya sa aking luha,

“Ikaw nga diyan ang madrama eh.  Sinimulan mo kasi, tingnan mo at tulo pa ang sipon mo.” Ganti kong biro. Pinahaid niya ang sipon at nagkatawanan kami.  May tinawag siyang isang babae at pinatignan sa kanya ang iniihaw.

“P’re pasok ka muna sa loob.  Mausok diyan.” Pag-aya niya sa akin sabay tulak para pumasok.  “May ipakikilala ako sa iyo.” Dagdag pa niya habang papasok kami sa loob.

“Marie!  Nadito ka rin pala.  At sinong bata ang kalong mo? Ang cute ah.  Baby mo ba iyan?” Tanong ko na nakakunot ang noo.  Si Marie ay kaklase namin ni Denver noong high school, maganda at laging muse ng basketball team ng aming eskwelahan at nananalo lagi sa pagandahan sa aming school.

“Anak ko Jun, namin ni Denver” wika ni Marie.  Natigilan ako bigla at walang naisagot.  Napatingin ako kay Denver, naghihintay ng pagsang-ayon.  May konting kirot akong nadama sa aking dibdib.  Parang gusto kong mag walkout.

“Marie, akina muna si Baby.  Ikaw na muna ang magbantay sa labas.  Mag-usap lang kami ng bestfriend ko sandali.”  Kinuha ang baby kay Marie. “Jun inaanak mo ito, kahit wala ka ay inilista kita bilang ninong.  Ikaw lang ang nagiisang ninong nitong baby ko.”

“Kelan ka pa nag-asawa.  Bakit hindi mo man lang ako sinabihan ng nakauwi ako.” May hinanakit sa tono ng aking pagtatanong.

“Biglaan kasi ‘pre.  Nabuntis eh at kelangan kong panagutan.  Pasensya na ah.  Alam ko magtatampo ka.  Sa huwes lang naman kami nagpakasal.”

“P’re!  Mamaya na tayo magkwentuhan pag hindi ka na busy.  Alam kong naabala ko kayo.  Nasabik lang akong makita ka agad.  Naghihintay din sa akin sina Lola at Lolo.  Baka magtampo at inuna pa kita hehehe.  Doon ba kayo sa dati nakatira.”

“Oo!  Nagtayo kami ng maliit na barong barong sa likod ng bahay namin dati.  Nagsasarili na kami.  Sige ‘pre, hindi na kita pipigilan.”  Inakbayan ako ni Denver at pinisil pa ang aking balikat at ihinatid sa labas. 

“Mare, mauna na muna ako.  Mamaya na lang tayo magkwentuhan pag nasa bahay na kayo.” Sumakay na ako sa bisikleta at mabilis na nagpedal.  Habang nagbibisekleta ay hindi ko na napigilan ang pagtulo ng aking luha.  Hindi ko alam kung bakit ko iniiyakan ang pag-aasawa ng aking bestfriend.  Huminto muna ako sandali para punasan ang aking luha dahil ayaw kong makita nina Lolo na umiyak ako.

------------------------

“Pare! Pareng Jun yuhoo.”

Nadinig kong may tumatawag sa akin.  Nakahiga kasi ako at nagising sa sigaw sa labas.  Nasa labas pala si Denver.

“P’re, mamaya ay punta ka sa bahay ha.  Hintayin kita.  Doon ka na rin maghapunan.  Magpaalam ka sa Lola mo at baka mapalo na naman ang pwet mo pag hindi ka nagpaalam hehehe.

“Ulul.  Oo nah.  Pinaalala pa eh.  Bakit ang aga ninyo.  Mag-aalas singko pa lang ah.”

“Late na nga kami.  Madami pa kasing tira kanina at inubos pa namin.  Almusal at tanghalian lang ang luto namin, kaya palaging alas tres ang sarado ng tindahan.” Paliwanag niya.  “Mamaya ha!  Agahan mo na para makarami tayo hehehe.”

------------------------

Naghahanda ng ng mesa si Marie ng dumating ako.  “Mare ang dami mo naman yatang ihinanda eh ako lang naman ang bisita hehehe.”

“Konti lang naman ito, saka espesyal ang bisita namin hahaha.  Maupo ka muna diyan at si Denver ay nagpunta lang ng tindahan at may bibilhin daw.” Turan ni Marie.

“Dito na lang ako at magkwentuhan tayo sandali.  Kumusta naman ang buhay may asawa.”

“Mahirap pare sa umpisa, kasi wala kaming masyadong alam sa pagpapamilya.  Mabuti na lang at responsable ang kaibigan mo at sobrang maabilidad.  Naisipan niya ang magtayo ng karinderya at naging matagumpay naman kahit papano, yung nga lang, talagang sakripisyo kasi halos hindi na kami nakakapagpahinga.”

“Nakakainggit nga kayo, sa kabila ng napakabata pa ninyo ay kinaya na niyo ang pagpapamilya.  Haayyy kelan kaya ako hehehe.  Kelan kaya sako magkakababy na sing cute ng baby ninyo?”

“Naku naman Jun, sa gwapo mong iyan ay magkakandarapa ang mga bebot sa iyo at papayag kahit anakan mo lang hahaha.” Pagbibiro ni Marie.

“Oy pare, nadito ka na pala.  Dumaan pa ako sa inyo at baka nakalimutan mo eh.  Halika muna dito at tig-isang beer muna tayo bago kumain.” Alok ni Denver.

“Mare, maiwan muna kita.” Tinungo ko ang sala kung saan naroon si Denver at agad na iniabot ang isang boteng beer.  Hindi pa namin nauubos ang isang boteng beer ay tinawag na kami ni Marie para kumain.

“Mare, ang sarap mo palang magluto, kaya pala mabenta ang karinderya ninyo eh.” Puri ko sa masarap na ihinain ni Marie.

“Mas masarap magluto ang kumpare mo Jun.  Siya ang cook sa karinderya.  Hindi nga ako masyado makatulong sa kanya ngayon eh dahil sa baby namin.  Malikot na.  Mag-iisang taon na yan sa susunod na buwan.  Sana lang ay nadito ka pa para makasalo ka namin.”

“Palagay ko naman mare, kasi eh dalawang buwan ako dito hehehe.  Pag ganito kasarap ang kakainin ko ay siguradong mananaba ako ng husto.

Matapos kumain ay balik kami sa sala at itinuloy ang inuman.  Si Marie naman ang nagligpit nang aming pinagkainan bago nakiumpok sa amin.  Marami kaming napagusapan, binalikan ang ibang kalokohan namin noon at ilang nakatatawang karanasan sa school kasama ng barkada.  Hindi matapos tapos ang kanyang tawa ng maalalaniya ang pagkalunok ko ng nginuyang dahon ng bayabas na panglangas sana noong nagpatuli kami.

“Ang dami pala ninyong kalokohan pare.  Bakit hindi ko alam iyon.” Si Marie na tawang tawa din sa kwento ng asawa sa aming pagpapatuli.

“Bihira kasi ang barkada naming babae noon mare, puro kami lalaki.” Sagot ko.  “Syanga pala, may balita ka ba sa iba nating ka tropa?  Nagbakasyon kaya sila ngayon dito?” tanong ko kay Denver.

“Bihira ding umuwi ang mga iyon.  Si Mike at si Mar ang madalas kong nakakakwentuhan noon.  Sa sentro lang naman sila nag-aaral.  Pero sa ngayon ay madalang na rin kasi nga eh nagasawa na ako at naging busy pa sa negosyo namin. Sa Manila, hindi ba kayo nagkikita ng iba pang barkada?”

“Hindi rin eh.  Magkakaiba kasi kami ng unibersidad at hindi ko naman alam ang tirahan nila.  Hindi man nga lang kami magkasalubong kahit minsan.”

“Pare maiwan ko na kayo ha.  Medyo inaantok na rin ako at titignan ko rin si baby.  Denver, ikaw na muna ang bahala sa kaibigan mo.”

“Marie, lalabas lang kami ha? Doon na namin itutuloy ang kwentuhan sa aming tambayan.  Tig-isa na lang naman kami ng beer eh.” Paalam ni Denver.

“Sa bubungan, kayo talaga, hindi pa rin malimutan iyon hahaha.  Nakakatuwa kayong magkaibigan.  Siya sige na.” taboy ni Marie.

“Salamat Mare sa masarap na hapunan.  Paalam na muna at hiramin ko muna ang asawa mo.”

------------------------

“Masayang masaya ka na siguro ano.  Hindi mo man nakamit ang pangarap mong makapag-aral ay naging maayos naman ang inyong pamumuhay.” Sabi ko kay Denver habang nakahiga sa bubungan na nilatagan lang namin ng sako ng bigas.

“Oo.  Ngayon ay doble ang pagsusumikap ko para kahit sana sa aking anak ay matupad ko ang aking pangarap na pagiging marino.”

“Sigurado yan, walang duda.  Napaka responsableng tao mo at napakasipag mo pa.”

“Kumusta naman ang lovelife mo.  May nagpatibok na ba ng iyong puso.” Tanong ni Denver.

“Pass muna ako sa lovelife lovelife na iyan.  Pag-aaral muna.  Mahirap kasi masaktan at mabigo dahil sa pagmamahal na iyan.  Alam mo, maswerte ka at may nagmahal sa iyo ng tunay at minahal mo rin.”

Isang malakas na buntong hininga ang kanyang pinakawalan bago siya muling nagsalita.  “Hindi ko naman talaga siya minahal noong una.  Lungkot na lungkot lang ako noon at walang mahingahan ng problema.  Siya lagi ang nakikinig sa akin at yun nga, may nangyaring iba. Hehehe.  Mapusok eh.”  Bumuntong hininga uli siya.

“May mahal akong iba noon at alam iyon ni Marie, hindi ko naman sinabi sa kanya kung sino.  Ang sinabi ko na lang ay imposible kaming magkatuluyan, maraming tututol, maraming masasaktan pag ipinagpatuloy ko siyang mahalin.  Kahit anong pilit niya ay hindi ko sinabi sa kanya kung sino siya magpahanggang ngayon.” Maluha luha niyang turan.

Alam ni Jun ang tinutukoy ng kaibigan.  Siya man ay ganoon din ang nararamdaman, kahit na noon pang nasa high school sila.  Wala syang lakas ng loob na aminin ang nararamdaman sa kaibigan sa kaparehong dahilan. 

Kahit walang paguusap, kahit walang umamin, ay alam naman namin na mahal namin ang isa’t isa.  Naipadama naman namin ang pagmamahal noong bago pa lang ako lumuwas para mag-aral sa Manila.  Nakuha pang paangkin sa akin ng aking bestfriend.

Matagal kaming natahimik, Walang ibig bumasag ng katahimikan iyon.  Kanina ko pa siya gustong yakapin, halikan at sabihing mahal na mahal ko siya.  Subalit huli na ang lahat para sa amin.  May pamilya na ang lalaking aking minahal.  Maraming “sana” ang naglaro sa aking isipan “Sana nasabi ko sa kanyang mahal na mahal ko siya. Sana naging malakas ang aking loob na aminin ang aking saloobin. Sana pinaghintay ko siya at sa tamang panahon ay matangap ang aming pagmamahalan.  Sana naging mayaman lang ako para natulungan ko siyang mag-aral kahit dito man lang sa aming probinsya.  Maraming sana, maraming sayang.

Tumingin ako sa kanya at ganon din siya sa akin.  Nagkatitigan kami.  Sa bugso ng aming damdamin ay hindi na namin napigilan na magyakap, halikan ang labi ng bawat isa.  Mapusok, mainit, sabik na sabik na humantong sa aking silid.  Hindi na namin alintana ang kanyang asawa at anak na naghihintay sa kanya.  Naging marupok ang aming mga puso.

Wala kaming usapan.  Panay halikan, haplusan ang kasunod.  Mga mahihinang ungol ang pumuno sa maliit na silid na iyon.  Pinaligaya namin ang bawat isa. Lahat ng alam namin na makapagpaligaya sa amin ay amin ng ginawa.

Handa na akong paangkin sa kanya.  Hihilingin ko na sana ng mauna siyang magsalita. “Sa huling pagkakataon Jun. ay angkinin mo ako.  Hayaan mo maging alala ko ito mula sa iyo.”

Sa pangalawa at huling pagkakataon ay inangkin ko siya.  Ibang ibang kaligayahan ang aking nadama. Tumutulo ang aking luha habang pinapasok ko siya.  Alam kong nasasaktan siya, subalit mas nasasaktan ako dahil hindi na mauulit pa ang aming pagsasama ng ganito.

Nang lumipas na ang aming init ay nagpaalam na siya.  Gusto ko siyang pigilan pero hindi ko na ginawa.  Alam kong mas lalo siyang mahihirapan.  Nakatulog akong may luha sa aking mga mata.

------------------------

Nagkaroon kami ng reunion ng ilan naming barkada.  Bagaman hindi kumpleto ay naging masaya pa rin kami.  Nakasama sa amin si Denver dahil napakiusapan niya ang kapatid na tumulong sa karinderya. Ako, si Mike, si Mar, si Denver at dalawa pang iba pa ang sumama.  Sa isang malapit na beach lang naman kami pumunta.  Bonding lang naman.  Kumustahan. kainan at inuman.  Maraming alaala ang nagbalik.  Napakasarap palang balikan ang mga masasayang nakalipas.  Sobrang saya namin at napagkasunduan na after three yeas uli ay magkitakita uli kami kasama na ibang wala ngayon.  Nangako naman ako na uuwi basta pasabihan lang kung kelan.  Kokontakin din namin ang iba pang barkada para masabihan din.

Madaling araw na ng kami’y matapos.  May dalang motor ang isa naming kasama kaya magkaangkas ang dalawa sa naunang umuwi.  Malapit lang naman sa amin ang beach at pwedeng lakarin.  Dahil kelangang pang mamasahe nina Mar at Mike ay minabuti ko nang sa amin na lang papalipasin ng gabi.  Hindi naman kami lasing na lasing, kaya pa ngang dagdagan, wala na nga lang bukas na tindahan.  Ihinatid muna namin si Denver sa Kanila.  Umalis din kami agad pagkapasok sa loob ni Denver.  Naglakad na kami papunta sa amin.  Nakaramdan ako ng pag-ihi kaya huminto kami sa isang mapunong bakanteng lote.

Tumabi lang ako ng kaunti at umihi na.  Wala na namang magdaraan pang tao dahil madaling araw na at may kadiliman pa.  Tanging sa buwan nanggagaling ang konting liwanag.  Umihi rin sila at pinagitnaan pa ako ng dalawa.

“Walastik! Pati pala titi mo Jun ay maputi at may ipagyayabang pa.  Hanep.” Komento ni Mike.  (Si Mike nga pala ay matangkad at kasali sa basketball team ng aming school dati.  Varsity din siya sa pinapasukan school ngayon. Gwapong pinoy siya, may kaitiman at pango ang ilong.  Hindi naman pangong pango, sakto lang na bagay naman sa kanya.)

Halos sabay sabay kaming natapos.  Ipinapagpag ko ang aking burat ng pigilan naman ako ni Mar.  (Si Mar naman ay may lahing amerkano, kaya lang ay pandak.  Siguro ay 5”4’ lang siya at mana sa kanyang nanay.  Hindi na niya nakita ang ama dahil ng nasa states na raw ang tatay niya ng siya’y ipanganak at hindi na muling bumalik sa Pilipinas.  Pero gwapo at asul ang mata.)

“Pare ako na ang magpapagpag.  Makahawak man lang ako ng maputi at mahabang burat hahaha.” Ang sabi ni Mar na kinuha sa kamay ko ang aking titi at siya na ang Nagpagpag.

“Mga pare, nababakla na yata kayo sa akin ah.  Ako lang ba ang may mahabang titi sa atin?”

“Iba kasi ang sa iyo, parang ang sarap.” Si Mar.

“Oy! Oy! Oy! Magsitigil nga kayo! Pinagtitripan yata ninyo ako eh.”  Hindi ko tuloy maipasok sa short ko ang aking titi.  Mahigpit ang hawak sa akin titi ni Mar. Tuloy unti unti itong tumigas.

“Libog mo ‘tol.  Tigas agad sa hawak pa lang.  Tsalap tsalap hehehe.” Si Mar at talagang ayaw bitawan ang aking titi na lalong tumigas.

“Hmmmmm. Tuloy na natin ang ating trip Mar.  Kanina pa ako laway na laway sa kaibigan nating ito eh. Trip lang ito hah, Jun!  Walang personalan.” Sabi ni Mike.  Dinilaan na niya ang batok ko.  Nakiliti ako.  Gusto ko sanang itulak pero nakaakbay siya sa akin at mahigpit ang kapit.  Sa totoo lang ay tinablan na ako ng libog.  Ako pa ba ay mapagbigay ako pagdating sa tsupaan.  Nahihiya lang ako dahil barkada ko sila.

Sinasalsal na ni Mar ang aking titi habang panay ang halik sa aking batok at leeg. si Mike ay nilalamas naman ang aking dibdib.

“Mga sira kayo.  Delikado dito at baka may makakita sa atin.  Maeeskandalo tayo parepareho.”

“Eh di umamin din.  Gusto rin pala yak yak yak yak.” Pang asar na tawa ni Mike.

Medyo tumabi pa kami at tinungo ang likod ng isang malaking puno ng acasia.  Kahit papano ay tago kami.

Itinaas ni Mike ang aking sando at agad na sinibasib ang aking dibdib.  Samantala ay nahatak na pababa ni Mar ang aking short at brief at malaya na niyang nasalsal ang aking titi.  Sarap na sarap ako sa ginagawa ng dalawa.  Nakakautog talaga lalo na at kaibigan mo pa ang nagpapasarap sa akin.

Tuluyan ng hinubad ni Mike ang aking sando.  Sinuso na niya ang aking dibdib at pinaglaro ang dila sa aking utong.  Hindi naman nagpatalo si Mar at kabilang dibdib ko naman ang binanatan.  Nakayakap naman ako sa kanilang bewang.

“Tsalap tsalap mo talaga p’re.  High school pa lang tayo ay pinagnanasahan ka na namin eh uhmmmmmmm slurp.”

“Mga gago talaga kayo.  Bakit ngayon nyo lang ginawa sa akin ito?  Ang sarap sarap kaya.  Sana noon pa.”

“Oo nga eh.  Ito kasing si Mike ang arte arte.  Ayaw ako payagan kasi kaibigan ka daw namin.  Papayag naman pala eh.” Si Mar.

“Siguro palagi kayong nangtitrip.  Napagtripan na rin ba ninyo si Denver.” Tanong ko na nauutal dahil sa pagpapasarap sa akin ng dalawa.

“Naku hinde ah.  Baka gulpe ang inabot namin doon.  Alam mo naman iyon, pala-away.”

“Ahhhhh shit kayo ang sarap niyan.  Napaungol na ako ng malakas ng panabay na dilaan nila ang magkabila kong kilikili.  Hindi sila nandiri kahit na maalat alat pa iyon at hindi pa kami nagsashower.

Sabayang pagdila, paghimod ang ginawa nila sa aking katawan. Lalo akong naginit ng magkabilang singit ko na ang kanilang pinagdiskitahan.  Libog na libog na talaga ako at alam kong maging sila man.  Nakaumbok na ang kanilang harapan.  Halinhinan na nilang tsinupa ang aking titi.  Deep throat pag si Mar ang natsupa.  May landi naman kapag si Mike dahil dahan dahan siya kung umatake.  Ulo muna ang didilaan at isusubo at lalaruin ang butas doon ng dila bago dahan dahan din ipapasok hanggang puno ang aking titi sa kanyang bibig.  Mas may kiliti kung baga ang tsupa ni Mike, Samantalang mapapasigaw ka naman kapag si Mar ang sumusubo.

“Lalabasan na ako, kanino ako magpapalabas?”

“Syempre sa aming dalawa.” Si Mike.

“Ayan na ako saluhin ninyo!”  Sabay ang pagnganga ng dalawa.  Ang unang putok ay sumakto sa bibig ni Mar.  Nasamid pa yata dahil biglang sirit na diretso sa lalamunan.  Ang kasunod ay kay Mike na lahat.

“Malinamnamn.” Komento ni Mike.  Hinalikan naman siya ni Mar at nakihati sa natirang tamod sa loob ng bibig ni Mike.

Bilang tugon naman sa ginawa nila sa akin ay hinalikan ko sila sa labi isa isa, saka sinalsal ang kanilang titi.  Inuna ko si Mar dahil mas maliit siya at mas gwapo kaysa kay Mike.  Hinahalikan ko siya ng torrid habang mabilis ko siyang jinajakol.  Marami rin siyang inilabas na tumapon sa damuhan.

Mas masarap naman si Mike.  Hindi lang halik ang ginawa ko sa kanya.  Sinuso ko pa ang kanyang dibdib at utong habang jinajakol hanggang sa labasan na rin.

Walang usapan nang parepareho kaming makaraos. Hindi na rin kami nakapagshower man lang, diredidretso na kaming nakatulog.  Pagkagising kinabukasan ay parang wala lang nangyari.  Normal lang kaming nagkukuwentuhan. Pagkakain ng tanghalian ay umalis na rin sila.

 

May karugtong pa.  Abangan…..