Bangungot ng Guro (Part 2)

 

Bangungot ng Guro (Part 2)

 

Dahil libre ang aking pagtira sa dorm ng eskwelhan na pinagtuturuan ko ay binigyan naman nila ako ng karagdagang assignment, ang maging tila pulis at security guard ng mga estudyante na nakatira sa second floor ng dormitoryo.

Simula sa paggising, pagligo, pagpasok sa eskwelahan hanggang sa pag-uwi at pagtulog ay kailangan kong masubaybayan ang mga activity nila.

Sa lahat ng aking ginagawang pagbabantay ay ang pagligo nila ang pinakagusto ko, nakikita ko kasi ang hubad nilang katawan na nagbukas muli ng aking sekretong matagal ko nang iwinaksi, iyon ay ang pagkakagusto sa mga lalaki lalo na sa mga kabataan gaya ng mga estudyanteng ito.

Sa mga estudyante sa aking ward ay may dalawang namumukod tangi, sina Raniel at Macmac. Si Macmac ay 18 years old na at ilang beses na raw na bumagsak dahil may kapilyuhang taglay. Nagtataka ako kung bakit hindi pa ito napapatalsik sa paaralang ito.

May napapansin lang ako sa dalawang ito, sa tuwing maliligo ay parating nagbubulungan at saka titingin sa akin. Ewan ko kung bakit. Nakakairita kasi, baka kung ano na ang iniisip tungkol sa akin. Wala naman akong ginagawa sa kanila, basta nakatayo lang ako at sinisuguradong maayos ang paliligo nila. Napa-isip tuloy ako na baka may binabalak sila sa akin.

Ang aking hinala ay nagkatotoo, at ito na nga ang simula ng aking bangungot.

-----o0o-----

Naging palaisipan sa akin kung ano ang kanilang pinag-uusapan, wala akong kaide-ideya kung ano iyon. Isang araw, schedule ni Macmac ang magpa-tutor sa math. Nasa study table kami at pinapa-solve ko sa kanya ang isang problem sample para malaman ko kung naintindihan niya. Magaling naman itong si Macmac, ewan ko kung bakit kelangan pa niyang magpa-tutor ganong pareho lang din ang turo ko sa loob ng classroom at dito sa kanyang private study..

Nakabantay ako sa kanyang ginagawa. Nagsabi siya na lalabas lang para mag-banyo. Medyo okay lang naman. May napansin ako na isang notebook, madalas kong nakita na dala niya iyon. Binuklat ko para makita ko kung ano ang nilalaman. Nagulat ako kung ano ang nakasulat doon. Mga obserbasyon nila sa tuwing naliligo sila at ang napapansin nila sa akin sa tuwing binabantayan ko sila. Sa bawat araw ay may nakasulat, halos pare-pareho lang naman. Iba raw ako kung makatingin sa kanila, iba raw ang ningning sa aking mata at nakikita nila kung paano umalsa ang aking harapan. Pati ang minsan pagtapik o pagpalo ka sa puwet ng iba habang lumalabas at pinagmamadali. Sa tingin nila ay may malisya at naghinala na isa akong queer, kakaiba sa pangkaraniwan, isang sissy, gay, bading, bakla at kung ano-ano pang term na iisa lang naman ang kahulugan.

Pagbalik ni Macmac ay sinita ko siya. “Anong ibig sabihin nito Mac?” medyo mataas ang boses kong tanong sa kanya.

“Akina iyan! Personal kong journal iyan at labag iyan sa aming karapatan bilang private person,” tugon niya na biglang inagaw sa aking kamay ang notebook na iyon. “Marami ka na bang nabasa? Marahil ay panahon na para mag-usap tayo para mabigyan ka ng inpormasyon sa mga nalaman namin para hindi ka naman mabigla sakaling mag-report kami sa ating prinsipal.”

“Report? Anong ginawa kong kasalanan?” kunot ang noong tanong ko.

“Hindi mo ba nabasa? Lahat ng nakasulat diyan sa journal na iyan ay sapat na para mapatalsik ka sa eskwelahang ito, mawalan ng trabaho at siguradong kahit papano ay mawalan ng tiwala sa iyo ang ibang kasamahan mong guro at ang mga opisyal ng paaralan at maging balakid sa iyong promotion. Hindi ako nag-iisa sa obserbsyon na nabasa mo. May isa pang pwedeng magpatunay na totoo ang nakasulat diyan. Kilala mo sila Sir Ocampo, si Raniel,” wika ni Macmac.

“Anong kailangan ninyo> Anong binabalak ninyo sa akin. May ginawa ba ako sa inyong masama? Bakit may ganito kayong hakbang?” sunod sunod kong tanong.

“Malaking kasalanan para sa amin ang ginawa mo. Pero bukas na nating pag-usapan, kapag kaharap din natin si Raniel. Anong oras ka libre bukas. Ah ako na, hindi kami uuwi ng bahay bukas, tamang-tama, walang pasok kaya mahaba ang oras para makapag-usap tayo. Kakausapin ko si Raniel,” wika ni Macmac saka tumalikod na. Hindi ko na na-check ang pinagagawa ko sa kanyang problem solving.

Napatunganga ako pag-alis ni Macmac. Nag-isip ako kung ano pa ang nakasulat sa notebook na iyon tungkol sa akin. Wala naman akong naisip na ginawa ko sa kanila. Ni Daliri nila ay hindi ko nasasaling. Anong ebidensya mayroon sila para takutin ako na i-report sa aming prinsipal kung ano mang obserbasyon nila.

Kahit na naman alam kong wala silang ebidensya sa pagiging bakla ko ay hindi pa rin ako nagpakampante, kailangan ko pa ring talaga silang kausapin.

-----o0o-----

Kapag Sabado at walang pasok ay pwede silang mag-stay sa loob ng dormitory at school campus. Pwede nilang gamitin ang gym para maglaro ng kahit anong sports, limitado nga lang ang oras. Pero hindi sila pwedeng lumabas ng school premises maliban na lang kung may emergency.

Noong araw ng Sabado ay nagkataong umuwi lahat ng taga second floor, si Macmac at Raniel lang ang naiwan. Tanghali na sila nagising. Allowed sila na tanghaliin basta walang pasok at ang almusal nila, kung hindi nakain ay pwedeng kainin sa tanghalian o miryenda. Sa bandang hapon lang bukas ang gym.

Naghihintay lang ako ng kanilang abiso kung mag-uusap na kami. Nakita ko sila bandang hapon na nakasuot ng shorts, rubber shoes at sando. Napagtanto kong sa gym ang tungo nila, Hindi ako nagpakita sa kanila, pero bumaba rin ako at ang pool ang aking tinungo para mag-swimming. Magsasara ang gym ng alas-syete kaya bago mag-alas syete ay umakyat na ako para magshower. Sa shower room ay nadatnan ko na sila na naliligo na rin, kapwa walang saplot at naka-buyangyang ang kanilang pagkalalaki na nakalaylay dahil sa malambot iyon.

“Tamang-tama ang dating mo Sir. Pagkatapos nating mag-shower ay pwede na tayong mag-usap,” wika ni Macmac.

“Pwede bang pagkakain na lang natin? Gutom na kasi ako at malapit nang mag 8,” sabi ko. Alas otso kasi ang oras ng dinner kapag Sabado at Linggo at Holidays o sa tuwing walang pasok. Pumayag naman sila. Sa aking kwarto napagkasunduan nila na mag-usap.

Alas nuwebe na sila nagpunta ng aking silid. Naupo na kami sa may study table ko. Kaagad kong tinanong ang tungkol sa journal na nakita at nabasa ko ang ilang pahina. “So magsalita na kayo, ano ang balak ninyo. I presumed na alam mo na Raniel ang tungkol sa ating pag-uusapan. Sige, papakinggan ko kayo.” Kalmado pa ako ng sabihin ko iyon.

“Mahirap man gawin Sir, dahil sa magaling kayong guro at maganda kang makisama at naging mabait sa amin, kaya lang ay may mali kang nagawa at siguro ay dapat na namin itong i-report sa taas,” wika ni Macmac na siyang parang naging tagapagsalita sa dalawa.

I was shocked. Hindi ko alam na ito pala ang kanilang plano. Hindi ko akalain na ang dalawang batang estudyanteng ito ay may… sabihin na natin na “Maitim na Budhi”.

“Basahin mo muna ito ng buo saka ka mag-komento kung dapat ba itong makarating sa kataas-taasan,” wika ni Macmac. Inabot niya sa akin ang kanyang notebook.

Tulad ng iba ko nang nabasa ay halos pare-pareho lang naman ang naka-sulat, walang masyadong pinag-kaiba maliban sa date kung kailan nangyari at saang lugar. Maging ang pagiging malapit ko sa ibang estudyante ng ibang floor ay may nakatala na nilagyan nila ng malisya. May ilang pangalan na nakalagay, ang iba ay wala, pero iisa ang pinupunto ng laman ng journal na iyon.

Sa pagkakasulat ay binigyan nila ng masamang kulay o kahulugan ang paminsan-minsan kong pag-akbay sa aking estudyante, ang pagtapik sa kanilang pwetan para magmadali sa kung ano mang bagay na dapat nilang gawin, pati ang paghimas ko sa hita ng iba na humihingi lang ng advise at ine-encourage na gawin ang lahat ng kayang gawin para mai-pasa ang mga pagsusulit. Ang iba ay personal nilang problema na hindi naman palagay ko, alam nina Raniel at Macmac.

Totoo naman humahanga ako sa katawan nang marami sa kanila, lalo na sa dalawang ito na kausap ko ngayon. Pero wala akong iniisip na masama, walang malisya, ‘yung pag-akbay, ‘yung pagtapik sa balikat, ‘yung paghimas sa hita ay natural lang para sa akin dahil may pinag-usapan kami na akma lang para mapatapik, mapahimas at mapa-akbay. Marahil pagkatapos naming mag-usap ay inaya ko nang maglakad o ano pa man.

Lahat ng nakasulat ay wala akong sinadya. Hindi ko sila pinag-isipan ng kahalayan at ipinaliwanag ko iyon sa kanila.

“Masama ba na humanga sa katawan ng isang tao, halimbawa sa inyong dalawa. Ikinukumpara ko lang kayo noong kaedaran n’yo lang ako. Halos pareho tayo ng katawan, sa tangkad, sa muscle, sa ganda ng hubog ng katawan. Sabihin ninyo sa akin, ano ang masama roon?” tanong ko.

“Iba ang pakahulugan namin kapag pinagmamasdan kami ng palihim, lalo na at sa oras na kami ay naliligo at hubad ang katawan. Para sa amin, ang titigan ang aming kahubdan, kahit na wala pang ginagawa ay nakaka-embarrass sa amin at hindi namin gusto iyon. Mapapatunayan mo ba na walang malisya ang ginagawa mo gayong nakikita ka namin kung paano kagatin ang labi, kung paano ka lumunok ng laway at ang pag-umbok ng iyong harapan kung wala kang malisya at walang pagnanasa sa amin?” sabi ni Macmac.

“Siguro, alam ninyo na ang mga nakatala riyan sa journal na iyan ay hindi pwedeng gawing ebidensya na may masama akong ginawa sa sino man sa inyo. Purely obeservation ninyo iyon at walang saysay dahil sa kayo ang sumulat. Paano naman akung ako ang magsulat at ang i-report ko ay nahuli ko kayong may masamang ginawa na hindi nababagay sa mga batang tulad ninyo, hindi ba ako magiging kapani-paniwala, lalo na at mas matanda ako sa inyo?” sabi ko.

“Eh di gawin mo. Ewan naman namin kung may maniniwala sa iyo. May isa pa kaming ebidensya at saka namin sasabihin sa iyo. Magpapatunay iyon na isa kang bakla Sir Ocampo. Ngayon, okay lang ba na i-report ko ito sa ating prinsipal o sa mas higit pang nakatataas?” wika ni Macmac na tila nananakot.

Natigilan ako, bagaman at alam kong hindi sapat na dahilan iyon para ako ma dismiss ay tiyak naman malalagay ang pangalan ko sa hindi kaaya-ayang sitwasyon. Maaring maapektuhan ang aking pagtuturo lalo na kung may ibibigay na tungkulin na kasasangkutan ng mga lalaking estudyante. Nagpaka-mahinahon ako bagaman at talagang pinamulahan ako ng mukha.

“Makabubuti sigurong huwag na ninyong gawin pa. Nakasisiguro kasi akong hindi iyan magiging basehan para ako mapaalis sa aking pagtuturo, pero alam ko rin na kahit papaano ay maapektuhan din ang aking propesyon bilang guro,” sabi ko.

“Naisip na rin namin iyan, pero isang prestihiyosong paaralan ito na may magandang reputasyon kaya nakasisiguro kaming hindi ka na papayagan pa ng aming punong-guro na makapagpapatuloy pang magturo sa school na ito at matatala sa iyong magandang record bilang guro,” wika ni Macmac.

May katalinuhang taglay ang Macmac na ito at nakaramdam na ako nang pagkatalo sa aming diskusyaon. Naisip ko na may natitira pa siyang dalawang taon para tapusin ang pag-aaral dahil nasa grade 10 pa lang siya. At kung makikipag-ayos ako sa kanya ay siguradong dalawang taong mahigit pa ang aking bubunuin. Pinag-isipan ko kung paano ko aayusin ang isang ito.

“Alright, gusto ko muna kayong tanungin, ano ba ang inyong intensyon at ginagawa ninyo ito sa akin. May galit ba kayo sa akin? May nagawa ba ako sa inyo na masama? Hindi ba ninyo gusto ang aking style sa pagtuturo? Magsalita kayo. Ano ang gusto ninyong mangyari para itapon o sunugin na natin ang journal na iyan,” wika ko na may bakas ng pagkatalo.

Napangisi pa siya na nagpainis sa akin. Sumandal pa siyang mabuti sa silyang kinauupuan na tila nasa isang beach at nagre-relax.

“Well… una sa lahat, wala kaming galit sa iyo, magaling kang magturo, napakabait mo sa aming mga estudyante at magaling kang makisama, hindi lang sa kapwa mo guro, pati na rin sa amin na mga estudyante mo. Ang totoo ay gusto ka namin, lalo na kami ni Raniel. Gustong gusto ka naming kaya namin naisipan ang ganito. Alam namin na walang mangyayari kapag idinaan namin sa magandang usapan,” wika ni Macmac.

Nahiwagaan talaga ako. Kung gusto nila ako, pati na rin ang aking pagtuturo, bakit kailangan pa nila akong gawan ng isyu. Nagpatuloy si Mac sa pagsasalita.

“Kung papayag ka sa aming kondisyon at sa gusto naming mangyari at ipagawa sa iyo, amin munang itatago ang journal na ito sa isang ligtas na taguan. Kapag tayo lang ang magkaharap at magkasama ay tatawagin mo akong Mac at siya ay Rain, at hindi sa apelyido namin na nilalagyan pa ng “MR.” sa unahan at ang itatawag namin sa iyo ay Mike, hindi Michael at wala nang Sir,” sabi ni Macmac.

“Okay! Yun lang pala eh. Kahit pa may klase tayo, pwede ninyo akong tawaging Mike, walang kaso sa akin iyon,” wika ko.

“Hindi pa ako tapos. Kapag may kailangan kami sa iyo, kapag tinawag ka namin ay dapat na kaagad kang tatalima. Gagawin naman namin iyon na walang ibang makakikita o makaririnig. Hindi ka pwedeng tumanggi.”

“Ano naman ang ipagagawa ninyo sa akin?”

“Simple lang, halimbawa ay ang magpa blow job sa iyo, makipag sex, sa madaling salita. Iyon lang wala nang iba. At lahat ng iyon ay in private. At… kapag nakikipag-sex ka sa amin at tinigasan ka, nalibugan, ay ipagpapatuloy mo ang gawaing iyon hanggang sa mag-graduate na kami. Malapit na naman, higit dalawang taon na lang. Kapag naman hindi ka tinigasan at alam namin na hindi ka nalilibugan sa amin ay tatapusin na natin ito at iisipin na lang na walang nangyari.”

“What! No Way. Hindi ko gagawin sa inyo iyan, ilalagay n’yo lang ako sa alanganing sitwasyon.” Sabi ko.

“Nasa sa iyo iyan. Isa pa, kapag bino-blow job mo kami, syempre kailangan na hubad ka rin para makita naman namin ang maganda at makinis mong katawan.”

“Isang malaking kalokohan ang pinagsasasabi ninyong iyan. Ano ako, aliping saguiguiguilid?” pagtutol ko.

Bigla na lang siyang tumayo matapos na padabog na kuhanin ang gamit at saka nagmamadali papalabas ng silid ko. “Sandali lang!”

Lumingon siya. “Yes?” ang tangi niyang sinambit.

“Sige, payag na ako sa mga gusto ninyo.” Tuluyan na akong sumuko. Napailalim ako sa mga kapritso ng higit na nakababata sa akin, mga estudyante ko pa.

“Kung gayon, simulan na natin. Maghubad ka na,” utos ni Mac sa akin.

Wala na akong nagawa pa, dahan-dahan kong hinubad ang aking kasuotan. Maging si Mac ay naghubad na rin habang si Rain ay nakamasid lang muna. Para bang ang kanya ring sinusunod ay si Mac at naghihintay lang ito kung ano ang ipagagawa sa kanya nito.

Nakakaakit talaga itong si Mac, napakaganda ng katawan at katawan talaga ng lalaki. Maganda ang hubog na parang sa full grown man na. Agad akong tinigasan sa simula pa lang ng paghuhubad, talo ako kaagad. Hindi na niya ako kailangan pang utusan, kaagad kong sinamba ang kanyang katawan sa pamamagitan ng paghaplos sa kanyang dibdib.

“Napakatindi pala ng iyong sandata Mike, sana’y humaba at tumaba rin ng katulad na sa iyo ang aking sandata kapag nagka-edad na ako,” wika ni Macmac.

Naupo siya sa silya at ibinukang mabuti ang mga binti at hita, nalantad sa mga mata ko ang nakakaakit niyang pagkalalaki na bagaman at hindi pa singlaki ng sa akin, ay sapat na rin para mahirapan ako sa pagtsupa.

“Tsupain mo na ako at mamaya ay ang kaibigan kong si Rain,” wika ni Mac.

Sa totoo lang, kanina ko pa gustong gawin sa kanya iyon. Purong kasiyahan ang idudulot niyon sa akin. Sino ba naman ang tatanggi sa ganito kagwapong nilalang na ihinahain ng libre ang pagkalalaki. Nilaro-laro ko muna sa aking palad ang dalawa niyang bayag bago ko isa-isang isinubo at sinipsip. Pagkatapos ay akin naman ni-lollipop ang kanyang burat na lalo pang tumigas sa loob ng aking bibig. Hindi ko na tinigilan pa ang pagtsupa hanggang sa labasan na siya sa loob ng aking bibig. Akin nilunok ang lahat ng katas na inilabas niya, napakasarap, sariwang-sariwa.

Tinawag niya si Rain at siya naman ang aking tsinupa hanggang sa labasan. Nang labasan na sila ay ako naman ang pinatuunan ng pansin ni Mac. Pinagmasdan niya ang aking titi. Parang nang-uuyam ng titig niya, saka nagsalita. “Iyan ba ang hindi bading? Ganon na lang kung makakain ng tamod, sarap na sarap at tila kulang pa. Kung makasaid ay wagas hahaha. Saka, tangna, naglalawa na ang dulo ng titi sa pre-cum.”

Inis na inis talaga ako. Gusto ko na sanang suntukin pero mas malala pa ang aking sasapitin kapag ginawa ko iyon. Totoo naman nasiyahan ako at gusto ko ang aking ginawa, pero dapat bang insultuhin pa ako? Nawala naman kaagad ang aking inis na laruin o salsalin naman ni Mac ang aking titi.

“Sahurin mo ng kamay mo ang iyong tamod ha! Tapos, gusto kong makita na kinain mo iyon,” wika pa ni Mac.

Sa pangyayaring iyon ay napagtanto ko na wala na akong karapatan pa na tanggihan ang kagustuhan ng dalawa. Ngayon ko lang naisip na wala nang hihigit pa sa ebidensya nilang nakalap mula sa akin. Ano pa ba ang aking maipagkakaila, napatunayan na nila na isa akong bading.

Simula na nang aking pagiging alipin, simula ng nang aking kalbaryo.

 

 

Itutuloy………………………